Werk & Studie
alle pijlers
Werken met Belgische collegaŽs
woensdag 4 februari 2009 om 21:11
Een aantal jaar geleden na mij studie P&O en een paar jaar werkervaring op de Nederlandse arbeidsmarkt stapte ik over naar de Belgische arbeidsmarkt.
Na het aflopen van mijn arbeidscontract bij mijn Nederlandse werkgever had ik wel tig sollicitaties verricht in de sociale en commerciele sector ( ik werkte als reintegratieconsulent in Nederland). Maar er kwam nergens een baan uit rollen.
Uiteindelijk ben ik in Antwerpen gaan solliciteren naar een baan in de sociale sector. Mijn 1e sollicitatie was gelijk raak. Ik had een verpletterende indruk gegeven (vonden zij dan) en ze wilden me perse hebben. Er volgde een vast contract na 6 maanden en nu 4 jaar later werk ik er nog steeds.
In het begin moest ik even wennen aan de Belgische bedrijfscultuur. Ik vond mezelf behoorlijk assertief in het begin en was gewoon heel erg direct in mijn communicatie als ik mezelf met hen vergeleek. Maar wat keek iedereen toch raar op toen ik de eerste periode gelijk al wat van me liet horen tijdens personeelsvergaderingen en zeer to the point was. Ik stelde ook vaak directe vragen als we in een klein teampje vergaderden aan collega;s. Ik merkte wel aan de reacties dat men dat zo raar vond, ik kreeg veel blikken toegeworpen, weinig reacties terug, iedereen was zo bescheiden in zijn communicatie.
Uiteindelijk heb ik mezelf echt moeten leren om me in te houden en ook heel bescheiden te zijn in mijn communicatie.
Overal waar ik kwam met het werk werd weer wel van mij verwacht dat ik zo lekker assertief en direct zou zijn, een voorbeeld: tijdens trainingen op het werk werd vaak gezegd (als grapje): -Tja de Nederlanders zijn nu eenmaal directer en assertiever dan wij- of -een Nederlander zou er niet zo omheen zijn gedraaid of een Nederlander hoor je vaak het luidst maar vaak wordt er inhoudelijk weinig gezegd-.
Ik ben daar zo van dichtgeklapt dat ik me op een gegeven moment nauwelijks meer liet horen. Terwijl ik in Nederland altijd lekker spontaan was op het werk.
Nu kom ik nog vrij vaak in Nederland en ik schrik steeds van de directheid in de communicatie. Ik merk dat ik die manier van communiceren niet meer heb! Na 4 jaar in Belgie te wonen en te werken ben ik helemaal -verbelgd- in mijn communicatie. Ik baal daar zo erg van! Ook als ik met vriendinnen ben merk ik dat ik in mijn communicatie zo indirect ben geworden en ben ik gewoon jaloers op hen dat zij nog zo lekker to-the-point zijn.
Ik wil weer gewoon terug mij zelf zijn, want juist om hoe ik was ben ik hier aangenomen door de manager (die intussen is vertrokken), maar door (non-verbale) reacties van collegas ben ik niet meer de Fatima die ik was.
Iemand advies?
Groetjes Fatimaaa
Na het aflopen van mijn arbeidscontract bij mijn Nederlandse werkgever had ik wel tig sollicitaties verricht in de sociale en commerciele sector ( ik werkte als reintegratieconsulent in Nederland). Maar er kwam nergens een baan uit rollen.
Uiteindelijk ben ik in Antwerpen gaan solliciteren naar een baan in de sociale sector. Mijn 1e sollicitatie was gelijk raak. Ik had een verpletterende indruk gegeven (vonden zij dan) en ze wilden me perse hebben. Er volgde een vast contract na 6 maanden en nu 4 jaar later werk ik er nog steeds.
In het begin moest ik even wennen aan de Belgische bedrijfscultuur. Ik vond mezelf behoorlijk assertief in het begin en was gewoon heel erg direct in mijn communicatie als ik mezelf met hen vergeleek. Maar wat keek iedereen toch raar op toen ik de eerste periode gelijk al wat van me liet horen tijdens personeelsvergaderingen en zeer to the point was. Ik stelde ook vaak directe vragen als we in een klein teampje vergaderden aan collega;s. Ik merkte wel aan de reacties dat men dat zo raar vond, ik kreeg veel blikken toegeworpen, weinig reacties terug, iedereen was zo bescheiden in zijn communicatie.
Uiteindelijk heb ik mezelf echt moeten leren om me in te houden en ook heel bescheiden te zijn in mijn communicatie.
Overal waar ik kwam met het werk werd weer wel van mij verwacht dat ik zo lekker assertief en direct zou zijn, een voorbeeld: tijdens trainingen op het werk werd vaak gezegd (als grapje): -Tja de Nederlanders zijn nu eenmaal directer en assertiever dan wij- of -een Nederlander zou er niet zo omheen zijn gedraaid of een Nederlander hoor je vaak het luidst maar vaak wordt er inhoudelijk weinig gezegd-.
Ik ben daar zo van dichtgeklapt dat ik me op een gegeven moment nauwelijks meer liet horen. Terwijl ik in Nederland altijd lekker spontaan was op het werk.
Nu kom ik nog vrij vaak in Nederland en ik schrik steeds van de directheid in de communicatie. Ik merk dat ik die manier van communiceren niet meer heb! Na 4 jaar in Belgie te wonen en te werken ben ik helemaal -verbelgd- in mijn communicatie. Ik baal daar zo erg van! Ook als ik met vriendinnen ben merk ik dat ik in mijn communicatie zo indirect ben geworden en ben ik gewoon jaloers op hen dat zij nog zo lekker to-the-point zijn.
Ik wil weer gewoon terug mij zelf zijn, want juist om hoe ik was ben ik hier aangenomen door de manager (die intussen is vertrokken), maar door (non-verbale) reacties van collegas ben ik niet meer de Fatima die ik was.
Iemand advies?
Groetjes Fatimaaa
woensdag 4 februari 2009 om 21:20
"Ik wil weer gewoon terug mij zelf zijn"
Dat is volgens mij ook typisch Belgisch! Wat ik overigens heel leuk vind.
Jij hebt dezelfde ervaringen als ik met 'de Belgen' maar dan gewoon in Nederland. Och ze zullen niet met allemaal zo zijn maar ik herken ze ook als bescheiden en rustig. Wel harder werkers. Maar nee, niet bepaald assertief. Terwijl ze écht wel een mening hebben als je er wat verder mee door praat.
Omdat in mijn voorbeeld de Belgen dus in Nederland waren zullen zij vermoedelijjk hetzelfde gevoel hebben als wat jij hebt! Maar dan de andere kant op. Ik betrapte me er zelf ook wel eens op dat ik me aanpaste aan hun vorm van communicatie. Maar dat kan toch ook niet de bedoeling zijn.
Een echt goede tip heb ik niet voor je, maar wel herkenning.
Is het een optie om er eens met hen over te praten? Of toch langzaam weer oefenen om jezelf te worden. Een beetje een tussenweg zien te vinden?
Dat is volgens mij ook typisch Belgisch! Wat ik overigens heel leuk vind.
Jij hebt dezelfde ervaringen als ik met 'de Belgen' maar dan gewoon in Nederland. Och ze zullen niet met allemaal zo zijn maar ik herken ze ook als bescheiden en rustig. Wel harder werkers. Maar nee, niet bepaald assertief. Terwijl ze écht wel een mening hebben als je er wat verder mee door praat.
Omdat in mijn voorbeeld de Belgen dus in Nederland waren zullen zij vermoedelijjk hetzelfde gevoel hebben als wat jij hebt! Maar dan de andere kant op. Ik betrapte me er zelf ook wel eens op dat ik me aanpaste aan hun vorm van communicatie. Maar dat kan toch ook niet de bedoeling zijn.
Een echt goede tip heb ik niet voor je, maar wel herkenning.
Is het een optie om er eens met hen over te praten? Of toch langzaam weer oefenen om jezelf te worden. Een beetje een tussenweg zien te vinden?
woensdag 4 februari 2009 om 21:34
geen tips wel herkenning.
ik heb juist moeite met de belgse terughoudendheid en dan nadien wel naar de baas gaan en dan wel het achterste van de tong laten zien..maar wanneer het moment daar is, dan zwijgt men...
Heb ik zo'n hekel aan!
Ik besef me dat ik nu "alle belgen over 1 kam scheer", zo is het niet de bedoeling maar ik denk dat er zeker werkverschillen zijn!
ik heb juist moeite met de belgse terughoudendheid en dan nadien wel naar de baas gaan en dan wel het achterste van de tong laten zien..maar wanneer het moment daar is, dan zwijgt men...
Heb ik zo'n hekel aan!
Ik besef me dat ik nu "alle belgen over 1 kam scheer", zo is het niet de bedoeling maar ik denk dat er zeker werkverschillen zijn!
woensdag 4 februari 2009 om 21:45
woensdag 4 februari 2009 om 21:58
Ik heb een tijdje een Belgische manager gehad, de ergste uit mijn hele carrière. Het spijt me voor de -ongetwijfeld aardige Belgen- die op dit forum aanwezig zijn, maar ik heb vaak grote moeite met Belgen. Niet met Engelsen, Fransen, Amerikanen etc. waar ik ook mee gewerkt heb. Ik vind (veel) Belgen érg achterbaks en ronduit vals en gemeen. Dat hele gedoe van "die Nederlanders hebben altijd een grote bek, en wij zijn toch zo bescheiden" dat ben ik ook zat. Steeds heb ik het idee dat de Belgen in een slachtoffer rol gaan zitten, ook willen ze altijd maar de verschillen tussen de Nederlanders en de Belgen benadrukken. Bij andere nationaliteiten heb ik juist het idee dat ze op zoek zijn naar wat er gemeenschappelijk is, maar de Belgen hebben vaak een negatieve benadering. Overigens had ik tot een half jaar geleden een Belgische collega die ik wél erg waardeerde, ik besef dan ook dat ik generaliseer.
woensdag 4 februari 2009 om 22:35
Ik heb opleiding in Antwerpen gevolgd en belgische vriend gehad. In het begin voelde ik me echt een olifant in een porseleinkast. Ik waagde het zelfs om de docent een directe vraag te stellen. Blozende gezichten om me heen. Na een tijd ben ik daaraan gewend geraakt en stelde ik vooral het naar elkaar luisteren erg op prijs. Als iemand praat, luistert de rest echt. Mooie eigenschap. Voor de rest ben ik het wel met je eens, maar ik heb het prima naar mijn zin gehad. Wat ik herken is dat ze van je verwachten dat je direct bent. Alsof je het prototype 'ollander' moet spelen.
Overigens ben ik ook wel directe Belgen tegengekomen en daar klikte het 't beste mee. Tips heb ik niet voor je, behalve wat meer omgaan met je Nederlandse vrienden.
@Zoefie: die slachtofferrol vond ik ook. En dat dit ook echt werd gecultiveerd, ook vanuit de overheid. Ooit eens een bijkomst meegemaakt met wethouder etc. De verhalen over hoe de Fransen hen bezet hadden, iets wat eeuwen geleden speelde, werden echt zo ontzettend in het licht gezet.
Overigens ben ik ook wel directe Belgen tegengekomen en daar klikte het 't beste mee. Tips heb ik niet voor je, behalve wat meer omgaan met je Nederlandse vrienden.
@Zoefie: die slachtofferrol vond ik ook. En dat dit ook echt werd gecultiveerd, ook vanuit de overheid. Ooit eens een bijkomst meegemaakt met wethouder etc. De verhalen over hoe de Fransen hen bezet hadden, iets wat eeuwen geleden speelde, werden echt zo ontzettend in het licht gezet.
woensdag 4 februari 2009 om 23:42
Ik heb ook een Belgische manager gehad en directe collega's die Belgisch waren. Datzelfde als wat hier verteld wordt ervaarde ik ook: dat de niet-Belgen in het team (ik en één ander persoon) het meest assertief waren en de rest zich over het algemeen heel erg op de oppervlakte hield.
Voor wat betreft mijn manager leidde dat er toe dat hij niet op kon komen voor mijn belangen binnen het bedrijf. Soms moest je gewoon tegenwicht weten te bieden naar andere afdelingen toe en ikzelf was net één rang te laag om voldoende invloed te hebben en dus moest mijn baas dat dan eigenlijk doen. Maar niks hoor, dat was weer dat Belgische 'softe' dus ik had gewoon niks aan hem....
Zelf heb ik het van de andere kant meegemaakt. Vanuit het zuiden des lands is men ook minder assertief, een beetje als de Belgen. Als je dan richting Randstad verhuist leer je vanzelf wel assertiever reageren en zie je je geboorteplek weer eerder als "achterbaks" (omdat ze niet zo direct zijn daar). Ik heb maar besloten dat een middenmoot het fijnste is, niet te assertief en niet te rustig....
Voor wat betreft mijn manager leidde dat er toe dat hij niet op kon komen voor mijn belangen binnen het bedrijf. Soms moest je gewoon tegenwicht weten te bieden naar andere afdelingen toe en ikzelf was net één rang te laag om voldoende invloed te hebben en dus moest mijn baas dat dan eigenlijk doen. Maar niks hoor, dat was weer dat Belgische 'softe' dus ik had gewoon niks aan hem....
Zelf heb ik het van de andere kant meegemaakt. Vanuit het zuiden des lands is men ook minder assertief, een beetje als de Belgen. Als je dan richting Randstad verhuist leer je vanzelf wel assertiever reageren en zie je je geboorteplek weer eerder als "achterbaks" (omdat ze niet zo direct zijn daar). Ik heb maar besloten dat een middenmoot het fijnste is, niet te assertief en niet te rustig....
donderdag 5 februari 2009 om 08:41
Goh wat fijn die herkenning hier. Na een weekendje met vriendinnen in Nederland merk ik het verschil op maandagochtend weer gelijk op.
Een jaar geleden had ik een gesprek met een Belgische collega (die intussen vertrokken was) waarin ik aangaf dat ik merkte dat mijn manier van communiceren zo veranderd was. Ze gaf aan dat ze die manier van communiceren juist zo bij mij had bewonderd in het begin en vaak dacht: jij zegt wat ik denk! Ze vond het jammer dat ik dat ik dat was kwijtgeraakt.
Maar ja als je keer op keer steeds de enige bent die zijn mond open doet op vergaderingen.... dan laat je het ook wel een volgende keer.
Ik denk dat als ik ooit weer overstap op de Nederlandse arbeidsmarkt dat dat voor mij ook weer een flinke aanpassing zal zijn.
Een jaar geleden had ik een gesprek met een Belgische collega (die intussen vertrokken was) waarin ik aangaf dat ik merkte dat mijn manier van communiceren zo veranderd was. Ze gaf aan dat ze die manier van communiceren juist zo bij mij had bewonderd in het begin en vaak dacht: jij zegt wat ik denk! Ze vond het jammer dat ik dat ik dat was kwijtgeraakt.
Maar ja als je keer op keer steeds de enige bent die zijn mond open doet op vergaderingen.... dan laat je het ook wel een volgende keer.
Ik denk dat als ik ooit weer overstap op de Nederlandse arbeidsmarkt dat dat voor mij ook weer een flinke aanpassing zal zijn.
donderdag 5 februari 2009 om 08:45
Ik heb 4 jaar in Belgie gestudeerd, maar mijn persoonlijkheid heeft daar niet onder geleden. Helpt misschien wel mee dat we met veel Nederlanders waren, ongeveer 50/50. Ik vind de Belgische bescheidenheid wel mooi en erger me in Antwerpen ook juist vaak aan de groepen Nederlanders die daar luidruchtig lopen te doen.
donderdag 5 februari 2009 om 08:57
Tja het gekke is dat Nederlanders mij nu ook direct opvallen als ik ze tegenkom, voorheen kwam ik altijd als dagtoerist naar Antwerpen en viel geen enkele Nederlander me echt op (je zag en hoorde ze wel, maar ja dat was gewoon.) Nu bekijk ik de Nederlander vanuit de Belgische bril en vallen ze me nu ook op hier. Maar ik juist in de positieve zin! Want ik vind het leuk om ze te horen tussen die stilte van de Belgen (ik generaliseer nu natuurlijk wel, maar zo ervaar ik het)
Ben trouwens van Brabant oorspronkelijk (geboren en getogen) maar zelfs met de Nederlanders van het zuiden des lands ervaar ik het verschil met de Belgen als enorm
Ben trouwens van Brabant oorspronkelijk (geboren en getogen) maar zelfs met de Nederlanders van het zuiden des lands ervaar ik het verschil met de Belgen als enorm
zaterdag 7 februari 2009 om 12:40
Oh wat een herkenning! Ik heb vier jaar in Belgie gewoond met mijn huidige man, voor hem heb ik 2 jaar een belgische vriend gehad. Mijn beste vriendin is ook een vlaamse. Oftewel, ik weet er ook wat van
Sinds afgelopen zomer woon ik weer in Nederland en ik vind het heerlijk. Niet dat Belgie slecht zou zijn of de vlaming, maar ik had exact wat jij ook zegt; mijn eigen persoonlijkheid verdween gewoon door al dat aanpassen en op je woorden letten. Het is allemaal zo...bedeesd, behoudend, bang ook vaak. Toen mijn dochter eenmaal geboren was had ik ook echt iets van 'ik wil mijzelf weer worden maar ik wil ook niet dat zij zo'n bedeesd vogeltje wordt'. Dat is -kan ik nu zeggen- ook helemaal haar aard niet trouwens. Dus zijn we weer in Nederland gaan wonen en ik vind het echt thuiskomen. Mijn man werkt nog steeds in Belgie, en ik kom er zelf ook nog regelmatig. Maar wonen wil ik daar niet meer, ben altijd blij als ik bij het naar huis gaan de grens ook weer terug over steek en dat ik er niet meer hoef te leven )))
Sinds afgelopen zomer woon ik weer in Nederland en ik vind het heerlijk. Niet dat Belgie slecht zou zijn of de vlaming, maar ik had exact wat jij ook zegt; mijn eigen persoonlijkheid verdween gewoon door al dat aanpassen en op je woorden letten. Het is allemaal zo...bedeesd, behoudend, bang ook vaak. Toen mijn dochter eenmaal geboren was had ik ook echt iets van 'ik wil mijzelf weer worden maar ik wil ook niet dat zij zo'n bedeesd vogeltje wordt'. Dat is -kan ik nu zeggen- ook helemaal haar aard niet trouwens. Dus zijn we weer in Nederland gaan wonen en ik vind het echt thuiskomen. Mijn man werkt nog steeds in Belgie, en ik kom er zelf ook nog regelmatig. Maar wonen wil ik daar niet meer, ben altijd blij als ik bij het naar huis gaan de grens ook weer terug over steek en dat ik er niet meer hoef te leven )))
zaterdag 7 februari 2009 om 12:56
Belgen... ik heb ook met een aantal samen mogen werken.
En ja, mijn mening is natuurlijk ook heel generaliserend.
Maar de ervaring met die Belgische collega's is dat ze inderdaad vrij achterbaks waren en vaak in mijn ogen ook behoorlijk discrimineren. (Er wordt nog geregeld over 'die zwartjes' of 'die negertjes' gepraat, erg toch?) Met 1 Belgische (Vlaamse) collega kon ik het wel heel erg goed vinden, ik heb haar ook nog opgezocht in Antwerpen. Wat bleek nou, haar vrienden hadden nogal opgezien tegen mijn bezoek. Kreeg ik te horen dat ik ' voor zo'n Hollandse' toch behoorlijk mee was gevallen. En dat moest ik opvatten als een compliment Sja.. bedankt dan maar?
En ja, mijn mening is natuurlijk ook heel generaliserend.
Maar de ervaring met die Belgische collega's is dat ze inderdaad vrij achterbaks waren en vaak in mijn ogen ook behoorlijk discrimineren. (Er wordt nog geregeld over 'die zwartjes' of 'die negertjes' gepraat, erg toch?) Met 1 Belgische (Vlaamse) collega kon ik het wel heel erg goed vinden, ik heb haar ook nog opgezocht in Antwerpen. Wat bleek nou, haar vrienden hadden nogal opgezien tegen mijn bezoek. Kreeg ik te horen dat ik ' voor zo'n Hollandse' toch behoorlijk mee was gevallen. En dat moest ik opvatten als een compliment Sja.. bedankt dan maar?
zaterdag 7 februari 2009 om 13:27
Fatimaaaa, ik denk dat jij het geluk hebt gehad om twee ervaringen te hebben. Het directe en het indirecte. Wat als je die twee nu succesvol combineert? Indirect heeft als voordeel dat je voorzichtiger omspringt met andermans meningen en gevoelens en direct heeft als voordeel dat de ander meteen weet wat hij/zij aan jou heeft. Ik leg het misschien niet goed uit maar het is dus niet het een of het ander maar de combinatie die juist heel goed in jouw voordeel kan werken! Je hebt je je andere manier van communiceren eigen gemaakt en nu is het een uitdaging om jezelf weer tegen te mogen komen daarin.
