Werkloyaliteit

Goedemorgen, ik ben benieuwd naar jullie visie. Al heel lang roep ik dat als ik kans zou maken op droombaan x bij bedrijf y, ik daar vol voor zou gaan. De kans dat dat ooit zou lukken leek miniem. Ik werk nu 2 jaar bij een ander bedrijf, vast contract. Ook leuk, hoewel ik altijd al heb geweten dat het geen eindstation voor me is. Echter, ik heb een manager van goud die me hoog heeft zitten, heel veel in me investeert (qua opleidingen etc) en me graag wil helpen de komende jaren om me verder te ontwikkelen. Hij heeft sowieso veel buiten de lijntjes moeten kleuren om me überhaupt aan te kunnen nemen en te financieren en daar echt voor gevochten met zijn eigen bazen. Buiten dat heb ik een fijn team dat er ook rekening mee houdt dat ik 'gewoon' de komende jaren blijf en daar zijn bepaalde plannen binnen het team ook op gericht.

En toen, compleet onverwacht... Werd me aangeboden voor DE baan op gesprek te komen, zelfs zonder gesolliciteerd te hebben. Dat gesprek verliep goed, we zijn in het arbeidsvoorwaardenstadium. Ik wil dit zo graag, maar loop toch tegen wat twijfels aan. Een vast contract weer opgeven voor een jaarcontract, maar vooral ook alles dat in me geïnvesteerd is en de toekomstplannen die gemaakt zijn voor mijn ontwikkeling, en dan zou ik na amper 2 jaar alweer foetsie zijn en dat allemaal weggooien. Bang voor teleurstelling aan hun kant, bang niet dankbaar genoeg te zijn, noem maar op. Tegelijkertijd besef ik dat werk een zakelijke overeenkomst is (ooit via de harde weg achter gekomen toen ik na keihard werk uit het niets ontslagen werd met - achteraf - een bullshitreden) en ik deze kans nooit meer krijg als ik nu niet spring.

Ook zijn de reacties in mijn omgeving gemengd merk ik. Van 'dit is precies wat je altijd gewild hebt, natuurlijk moet je dit doen' tot 'je bent wel heel ondankbaar en onverstandig als je je huidige zekerheid en toekomst opgeeft. En hoewel het - natuurlijk - geen invloed heeft op mijn uiteindelijke keuze, ben ik toch wel benieuwd hoe jullie hier naar kijken. Welke keuze zouden jullie maken en vanuit welke motieven?

Ik ben heel blij met jullie reacties, dank daarvoor. Ik kom er nog uitgebreider op terug!

Nogmaals dank voor alle reacties! Ik heb er veel aan gehad. Zojuist mijn arbeidsvoorwaardengesprek gehad en op basis daarvan definitief besloten het te doen. Daarna mijn huidige leidinggevende gesproken, die enkel positief was, me overlaadde met complimenten en zei dat hij heel erg baalde, maar erg blij voor me was en wist dat dit iets was wat ik echt wil. Ik mag ook altijd terugkomen wat hem betreft, mocht het slecht gaan met het nieuwe bedrijf of mocht de baan toch onverwacht ontzettend tegenvallen. Ik blijf waarschijnlijk ook met een contract van een minimaal aantal uur verbonden aan het oude bedrijf, voor kleine projecten die ik echt heel leuk vind. (en natuurlijk zeg ik pas echt officieel op zodra mijn handtekening onder mijn nieuwe contract staat, dat spreekt voor zich)

Om nog op wat vragen en reacties te antwoorden:
- Dank voor de nuchterheid wat betreft 'kiezen voor jezelf'. Ik vind dat niet altijd makkelijk en heb dat jarenlang niet gedaan, dus deze realitycheck hielp om de
'sprong in het diepe' te wagen én me er ook minder schuldig over te voelen.

- Ja, het is écht een once in a lifetime opportunity. Ik ben straks de enige in Nederland met deze functie (ga geen details geven), dat zou bij mijn huidige werkgever nooit zo kunnen groeien.

- Ik besef heel goed dat ik op een roze wolk zit, maar dat de realiteit van werk altijd werk blijft, en ik misschien snel genoeg van die wolk af donder als ik er eenmaal werk. Wellicht bestaat het team wel enkel uit een paar chagrijnen waar ik niks mee kan, of zijn er verborgen 'regels' die me enorm tegen staan, blijken de werkzaamheden toch te emotioneel belastend voor me, valt het bedrijf onverwacht om na een half jaar, of wat dan ook. Addertjes zullen er ongetwijfeld zijn, en wie weet wordt het de teleurstelling van de eeuw waarna ik huilend met hangende pootjes naar mijn oude bedrijf terug stap. Maar hey, dat kán dus ook, dus ik zit in de bizarre luxepositie dat ik écht niets te verliezen heb.

Voor nu blijf ik dus even lekker op de wolk dobberen. Nog een paar maandjes werken, 1 leuke vakantie in het verschiet, en dan hier aan de slag. En nu lekker een balkonwijntje om de situatie met vriendlief te vieren. Cheers!