Werk & Studie
alle pijlers
Yes! Nee! My God! JA!
maandag 25 mei 2009 om 18:13
Nooit meer op gerekend, alweer een tijdje naar de achtergrond verschoven omdat de hoop verloren was gegaan. Mijn droom min of meer opgegeven.
Maar ineens was ie daar: de email.
Ik zit nu echt verstijfd op mijn prachtige nieuwe eetstoel met mijn laptopje voor mijn neus. Nog niemand heb ik dúrven bellen over deze mail, maar alleen maar kunnen huilen, huilen, lachen en nog eens huilen. Rondjes door mijn huis lopen. Een douche nemen. En hierna nog steeds dezelfde heftige emotie door mijn lijf.
Godverdomme, gaat het dan écht gebeuren? Gaat de droom die ik al jaren heb dan écht in vervulling?
Ik zie ertegen op mijn moeder te gaan bellen zo. Ik denk dat ze zal schrikken, misschien ook wel zal huilen. Alle tegens opnoemen waarom ik niet op die email in zou moeten gaan. Me wijzen op het geluk dat ik nu heb. De mogelijkheden die er voor me bestaan. Hier in Nederland.
Voor een jaar werken voor een professionele hulporganisatie in een oorlogsland in Afrika. Kippenvel.
Sodeju, zo ineens kan op maandag de 25e van mei je wereld weer even lekker op z'n kop worden gezet. Ze willen me. En deze zomer nog.
Mijn baan! Mijn huis! Mijn vrienden! Mijn vakantie! Alle leuke zomerfeesten! Mijn geweldige familie!
Jeetje, wat zal dit ingewikkeld worden. Maar God, wat wil ik dit graag!
* en wat heerlijk dat ik dit even als eerst op dit forum kan ventileren.
Maar ineens was ie daar: de email.
Ik zit nu echt verstijfd op mijn prachtige nieuwe eetstoel met mijn laptopje voor mijn neus. Nog niemand heb ik dúrven bellen over deze mail, maar alleen maar kunnen huilen, huilen, lachen en nog eens huilen. Rondjes door mijn huis lopen. Een douche nemen. En hierna nog steeds dezelfde heftige emotie door mijn lijf.
Godverdomme, gaat het dan écht gebeuren? Gaat de droom die ik al jaren heb dan écht in vervulling?
Ik zie ertegen op mijn moeder te gaan bellen zo. Ik denk dat ze zal schrikken, misschien ook wel zal huilen. Alle tegens opnoemen waarom ik niet op die email in zou moeten gaan. Me wijzen op het geluk dat ik nu heb. De mogelijkheden die er voor me bestaan. Hier in Nederland.
Voor een jaar werken voor een professionele hulporganisatie in een oorlogsland in Afrika. Kippenvel.
Sodeju, zo ineens kan op maandag de 25e van mei je wereld weer even lekker op z'n kop worden gezet. Ze willen me. En deze zomer nog.
Mijn baan! Mijn huis! Mijn vrienden! Mijn vakantie! Alle leuke zomerfeesten! Mijn geweldige familie!
Jeetje, wat zal dit ingewikkeld worden. Maar God, wat wil ik dit graag!
* en wat heerlijk dat ik dit even als eerst op dit forum kan ventileren.
maandag 25 mei 2009 om 18:16
Kym, ik krijg kippenvel van je topic. Wat geweldig voor je, maar ik weet nog ZO goed hoe het voelde toen bij mij de kogel door de kerk was en ik wist dat ik voor één tot anderhalf jaar naar Afrika zou gaan. Geniet ervan!! En weet dat het heerlijk is om naar uit te kijken, maar dat afscheid en geregel in Nederland vooraf nog voor een hoop hartepijn gaan zorgen...
maandag 25 mei 2009 om 19:15
quote:elninjoo schreef op 25 mei 2009 @ 19:10:
Ik ben niet jaloers op je overigens, dat zou ik wel hebben als je 'n jaar met paarden zou gaan werken in Canada haha! Hulpverlenen in Afrika lijkt me behoorlijk afzien.Hah, maar dit is mijn vak Elninjoo. En wat is er nu mooier dan op die manier je in te zetten en te leren? (en met een dikke bak geld terug te komen ). Paardjes zijn overal hetzelfde!
Ik ben niet jaloers op je overigens, dat zou ik wel hebben als je 'n jaar met paarden zou gaan werken in Canada haha! Hulpverlenen in Afrika lijkt me behoorlijk afzien.Hah, maar dit is mijn vak Elninjoo. En wat is er nu mooier dan op die manier je in te zetten en te leren? (en met een dikke bak geld terug te komen ). Paardjes zijn overal hetzelfde!
