Werk & Studie
alle pijlers
Yikes! het is moeilijk!
vrijdag 11 mei 2007 om 18:22
Hallo,
Sinds twee weken heb ik een nieuwe baan, in een branche waar ik nul ervaring heb. De afgelopen 2 weken en de komende tijd zal het voornamelijk meelopen zijn, maar ze gaan me al wel een portefeuille toekennen, die klanten zullen mijn naam meteen te zien krijgen...yikes!
Het is echt pittig, ik krijg enorm veel informatie te verwerken, moet meteen allerlei examens doen en men spreekt in vaktermen waar ik bij wijze van nog nooit van gehoord heb (vooral afkortingen die me totaal niets zeggen). Ik weet dat ik me uiteindelijk best zal redden (ik heb in mn vorige banen alles zelf uit moeten zoeken, dat is me ook gelukt), maar toch ben ik best onzeker. Zal ik het deze keer ook kunnen?! Het is absoluut een functie op een hoog niveau, waar ook veel vanaf hangt als iets mis gaat...werkt niet echt mee zeg maar, haha!
Gelukkig zijn alle collega's heel aadig, behulpzaam en zeggen ook steeds dat ik het niet meteen moet kunnen, dat zij na 10 jaar nog steeds niet alles weten, dus dat scheelt wel. Maar kennelijk leg ik de lat nogal hoog voor mezelf. In mn vorige baan deed ik alles met twee vingers in mn neus, was ík degene die een ander alles kon uitleggen en ik moet er denk ik aan wennen dat ik nu niks weet...ik voel me dan best wel een dumb ass...vraag me af en toe ook af wat ik in godsnaam heb gedaan...maar ja, dat is de weg van de minste weerstand kiezen en ik ben juist ambitieus, wil wat bereiken, dus hou mezelf steeds maar voor dat ik de goede keuze heb gemaakt, wat het ook zeker is. Maar waarom dan steeds die onzekerheid en mn oude werk missen? Af en toe snap ik mezelf echt niet meer hoor...
Sinds twee weken heb ik een nieuwe baan, in een branche waar ik nul ervaring heb. De afgelopen 2 weken en de komende tijd zal het voornamelijk meelopen zijn, maar ze gaan me al wel een portefeuille toekennen, die klanten zullen mijn naam meteen te zien krijgen...yikes!
Het is echt pittig, ik krijg enorm veel informatie te verwerken, moet meteen allerlei examens doen en men spreekt in vaktermen waar ik bij wijze van nog nooit van gehoord heb (vooral afkortingen die me totaal niets zeggen). Ik weet dat ik me uiteindelijk best zal redden (ik heb in mn vorige banen alles zelf uit moeten zoeken, dat is me ook gelukt), maar toch ben ik best onzeker. Zal ik het deze keer ook kunnen?! Het is absoluut een functie op een hoog niveau, waar ook veel vanaf hangt als iets mis gaat...werkt niet echt mee zeg maar, haha!
Gelukkig zijn alle collega's heel aadig, behulpzaam en zeggen ook steeds dat ik het niet meteen moet kunnen, dat zij na 10 jaar nog steeds niet alles weten, dus dat scheelt wel. Maar kennelijk leg ik de lat nogal hoog voor mezelf. In mn vorige baan deed ik alles met twee vingers in mn neus, was ík degene die een ander alles kon uitleggen en ik moet er denk ik aan wennen dat ik nu niks weet...ik voel me dan best wel een dumb ass...vraag me af en toe ook af wat ik in godsnaam heb gedaan...maar ja, dat is de weg van de minste weerstand kiezen en ik ben juist ambitieus, wil wat bereiken, dus hou mezelf steeds maar voor dat ik de goede keuze heb gemaakt, wat het ook zeker is. Maar waarom dan steeds die onzekerheid en mn oude werk missen? Af en toe snap ik mezelf echt niet meer hoor...
vrijdag 11 mei 2007 om 21:05
Probeer voor jezelf eens op een rijtje te zetten wat je nu al weet, wat je nog moet weten (naar eigen idee) en ga eens kijken in welke volgorde en hoe je je dat eigen zou kunnen maken.
Ga ook eens met zo'n lijstje naar een collega en vraag of hij/zij een tijdje samen met jou kan gaan zitten om een bepaald onderwerp door te spreken. Bereid je zelf goed voor ook zodat je eventueel gericht vragen kunt stellen.
Ik herken de situatie deels wel. Ben net ergens begonnen waar ik aan de ene kant veel op mijn oude ervaring kan teren, maar me tevens een hoop nieuwe materie moet eigen maken waar echt nog de nodige maanden in gaan zitten voordat ik het gevoel heb dat ik voldoende bij ben (en dan is er nog genoeg te leren, maar het gaat nu om de basis nog). En vooral de eerste maand frustreerde het me enorm met regelmaat dat ik continue vast liep en dat ik heel erg merkte hoe weinig ik wist en ik wilde maar meer en sneller, maar een mens kan natuurlijk ook maar beperkt dingen in zich opnemen.
Inmiddels (paar weken later weer) begin ik het gevoel te krijgen dat ik al het een en ander eigen gemaakt heb, dat ik beetje bij beetje vooruit kom, dat ik in ieder geval redelijk begrijp waar anderen het over hebben en dat ik me al een behoorlijk eind kan redden nu. En toch hang ik nog altijd met regelmaat bij mijn collega's met vragen om mezelf beter in de materie te verdiepen. Maar nu steeds gerichter, ik kijk welke onderwerpen nu relevant zijn voor me en waarvan ik gewoon even een uurtje uitleg wil hebben om de theorie beter op z'n plek te krijgen.
Je collega's zeggen ook al dat ze het wel begrijpen (deden ze bij mij ook, niet dat dat me beter liet voelen
) en dat ze zelf ook nog moeite hebben na zoveel jaren. Dus ik denk dat ze ook wel open zullen staan als jij met vragen bij hen komt. Wat ik overigens wel probeer te doen is mijn vragen een beetje over een aantal collega's te verspreiden. Dus niet alles bij de een, maar steeds weer even bij een ander proberen aan te kloppen.
Ga ook eens met zo'n lijstje naar een collega en vraag of hij/zij een tijdje samen met jou kan gaan zitten om een bepaald onderwerp door te spreken. Bereid je zelf goed voor ook zodat je eventueel gericht vragen kunt stellen.
Ik herken de situatie deels wel. Ben net ergens begonnen waar ik aan de ene kant veel op mijn oude ervaring kan teren, maar me tevens een hoop nieuwe materie moet eigen maken waar echt nog de nodige maanden in gaan zitten voordat ik het gevoel heb dat ik voldoende bij ben (en dan is er nog genoeg te leren, maar het gaat nu om de basis nog). En vooral de eerste maand frustreerde het me enorm met regelmaat dat ik continue vast liep en dat ik heel erg merkte hoe weinig ik wist en ik wilde maar meer en sneller, maar een mens kan natuurlijk ook maar beperkt dingen in zich opnemen.
Inmiddels (paar weken later weer) begin ik het gevoel te krijgen dat ik al het een en ander eigen gemaakt heb, dat ik beetje bij beetje vooruit kom, dat ik in ieder geval redelijk begrijp waar anderen het over hebben en dat ik me al een behoorlijk eind kan redden nu. En toch hang ik nog altijd met regelmaat bij mijn collega's met vragen om mezelf beter in de materie te verdiepen. Maar nu steeds gerichter, ik kijk welke onderwerpen nu relevant zijn voor me en waarvan ik gewoon even een uurtje uitleg wil hebben om de theorie beter op z'n plek te krijgen.
Je collega's zeggen ook al dat ze het wel begrijpen (deden ze bij mij ook, niet dat dat me beter liet voelen
) en dat ze zelf ook nog moeite hebben na zoveel jaren. Dus ik denk dat ze ook wel open zullen staan als jij met vragen bij hen komt. Wat ik overigens wel probeer te doen is mijn vragen een beetje over een aantal collega's te verspreiden. Dus niet alles bij de een, maar steeds weer even bij een ander proberen aan te kloppen.
zaterdag 12 mei 2007 om 10:33
Hoi,
Ik werk nu zo'n drie jaar als commercieel manusje van alles op een klein verkoopkantoor. De eerste maanden was ik ook erg onzeker. Ondanks 15 jaar ervaring voelde ik me weer een student, die alles weer opnieuw moest leren.
Zo was mijn talenkennis enigszins verwaterd, maar moest ik wel direct in het Engels, Frans en Duits communiceren. Het eerste wat ik gedaan heb was in Word woordenlijsten aanleggen, en alle nieuwe woorden meteen toevoegen. Verder ben ik (thuis) gaan googlen op alles dat met mijn branche te maken heeft, en heb ik me geabonneerd op diverse relevante nieuwsbrieven.
En natuurlijk, zoals hiervoor al gezegd wordt, vragen stellen, niet bang zijn om dom over te komen. De meeste mensen delen hun kennis graag, wat dat betreft heb ik veel geluk met mijn wijze baas, die een hoop kennis bij zich heeft.
Ook durfde ik het aan om bestaande werkwijzen op mijn kantoor nieuw leven in te blazen, hetgeen gelukkig werd gewaardeerd. Zo was het eerste jaar voor mij echt een leuke doch moeizame leerschool, en nog steeds ben ik niet uitgeleerd hoor.
Zo heb ik bijvoorbeeld ook werkzaamheden waarbij commerciële calculaties gedaan moeten worden. Aangezien rekenvaardigheid niet mijn sterkste kant is, heb ik vandaag maar eens bij Bol.com een basisboek rekenen besteld, haha. (niet doorvertellen aan mijn baas he...).
Tja, en zo kan ik wel even doorgaan, in ieder geval heeft het nodige "thuiswerk" mij wel erg geholpen om met meer zekerheid mijn functie te kunnen beoefenen.
Hopelijk heb je hier wat aan, vraag het gerust als je meer wilt weten hoor!
Ik werk nu zo'n drie jaar als commercieel manusje van alles op een klein verkoopkantoor. De eerste maanden was ik ook erg onzeker. Ondanks 15 jaar ervaring voelde ik me weer een student, die alles weer opnieuw moest leren.
Zo was mijn talenkennis enigszins verwaterd, maar moest ik wel direct in het Engels, Frans en Duits communiceren. Het eerste wat ik gedaan heb was in Word woordenlijsten aanleggen, en alle nieuwe woorden meteen toevoegen. Verder ben ik (thuis) gaan googlen op alles dat met mijn branche te maken heeft, en heb ik me geabonneerd op diverse relevante nieuwsbrieven.
En natuurlijk, zoals hiervoor al gezegd wordt, vragen stellen, niet bang zijn om dom over te komen. De meeste mensen delen hun kennis graag, wat dat betreft heb ik veel geluk met mijn wijze baas, die een hoop kennis bij zich heeft.
Ook durfde ik het aan om bestaande werkwijzen op mijn kantoor nieuw leven in te blazen, hetgeen gelukkig werd gewaardeerd. Zo was het eerste jaar voor mij echt een leuke doch moeizame leerschool, en nog steeds ben ik niet uitgeleerd hoor.
Zo heb ik bijvoorbeeld ook werkzaamheden waarbij commerciële calculaties gedaan moeten worden. Aangezien rekenvaardigheid niet mijn sterkste kant is, heb ik vandaag maar eens bij Bol.com een basisboek rekenen besteld, haha. (niet doorvertellen aan mijn baas he...).
Tja, en zo kan ik wel even doorgaan, in ieder geval heeft het nodige "thuiswerk" mij wel erg geholpen om met meer zekerheid mijn functie te kunnen beoefenen.
Hopelijk heb je hier wat aan, vraag het gerust als je meer wilt weten hoor!
zaterdag 12 mei 2007 om 22:01
Hi,
Dank voor de reacties, hier heb ik zeker wat aan. Heb eens even zitten bedenken wat ik nu weet, nadat ik bij een aantal gesprekken heb gezeten. Ik merkte dat ik tijdens het gesprek (dat een ander dus voerde) in mn hoofd al een eigen 'adviesje' aan het maken was, en dat dat toch wel redelijk overeen kwam met wat er geadviseerd werd. Dus das een lekker gevoel, alleen omdat er zoveel vanaf hangt maakt het me ook onzeker. Ook bij het meekijken wordt er wel veel gevraagd wat ik ervan vind. Met logisch nadenken kom je ook wel een heel eind, maar ik denk op dit moment nog niet aan fiscale voordelen enz.(zit nu dus in de financiele dienstverlening), waardoor ik er nog net naast zit zeg maar. Het verbanden leggen ontbreekt dus eigenlijk nog volledig, puur door gebrek aan kennis. Ik denk dat ik ook gewoon te snel wil gaan, net als een van jullie ook aangaf. Ik wil te snel alles weten, dat onmogelijk is, dat besef ik me dan ook wel weer. Maar dat maakt het zo frustrerend vind ik. Ga iig naar verschillende collega's om mee te kijken, luisteren (iedereen doet het tenslotte op zijn eigen manier, probeer daar allerlei dingetjes uit te pikken) en te vragen. Maar doordat ik gewend ben alles zelf te moeten doen, heb ik dan snel het idee dat men het vervelend vindt als ik in hun nek zit te hijgen. Onzin natuurlijk, juist omdat ze zo behulpzaam en aardig zijn, maar ja, daar moet ik dus aan wennen. Ach ja, het loopt wel los allemaal, komt ook echt wel goed, maar vind het erg fijn dat jullie deze praktische tips met mij hebben willen delen, thanx!
Dank voor de reacties, hier heb ik zeker wat aan. Heb eens even zitten bedenken wat ik nu weet, nadat ik bij een aantal gesprekken heb gezeten. Ik merkte dat ik tijdens het gesprek (dat een ander dus voerde) in mn hoofd al een eigen 'adviesje' aan het maken was, en dat dat toch wel redelijk overeen kwam met wat er geadviseerd werd. Dus das een lekker gevoel, alleen omdat er zoveel vanaf hangt maakt het me ook onzeker. Ook bij het meekijken wordt er wel veel gevraagd wat ik ervan vind. Met logisch nadenken kom je ook wel een heel eind, maar ik denk op dit moment nog niet aan fiscale voordelen enz.(zit nu dus in de financiele dienstverlening), waardoor ik er nog net naast zit zeg maar. Het verbanden leggen ontbreekt dus eigenlijk nog volledig, puur door gebrek aan kennis. Ik denk dat ik ook gewoon te snel wil gaan, net als een van jullie ook aangaf. Ik wil te snel alles weten, dat onmogelijk is, dat besef ik me dan ook wel weer. Maar dat maakt het zo frustrerend vind ik. Ga iig naar verschillende collega's om mee te kijken, luisteren (iedereen doet het tenslotte op zijn eigen manier, probeer daar allerlei dingetjes uit te pikken) en te vragen. Maar doordat ik gewend ben alles zelf te moeten doen, heb ik dan snel het idee dat men het vervelend vindt als ik in hun nek zit te hijgen. Onzin natuurlijk, juist omdat ze zo behulpzaam en aardig zijn, maar ja, daar moet ik dus aan wennen. Ach ja, het loopt wel los allemaal, komt ook echt wel goed, maar vind het erg fijn dat jullie deze praktische tips met mij hebben willen delen, thanx!
zaterdag 28 maart 2009 om 16:46
quote:monty25 schreef op 11 mei 2007 @ 18:22:
Hallo,
Sinds twee weken heb ik een nieuwe baan, in een branche waar ik nul ervaring heb. De afgelopen 2 weken en de komende tijd zal het voornamelijk meelopen zijn, maar ze gaan me al wel een portefeuille toekennen, die klanten zullen mijn naam meteen te zien krijgen...yikes!
Het is echt pittig, ik krijg enorm veel informatie te verwerken, moet meteen allerlei examens doen en men spreekt in vaktermen waar ik bij wijze van nog nooit van gehoord heb (vooral afkortingen die me totaal niets zeggen). Ik weet dat ik me uiteindelijk best zal redden met zoekmachine optimalisatie (ik heb in mn vorige banen alles zelf uit moeten zoeken, dat is me ook gelukt), maar toch ben ik best onzeker. Zal ik het deze keer ook kunnen?! Het is absoluut een functie op een hoog niveau, waar ook veel vanaf hangt als iets mis gaat...werkt niet echt mee zeg maar, haha!
Gelukkig zijn alle collega's heel aadig, behulpzaam en zeggen ook steeds dat ik het niet meteen moet kunnen, dat zij na 10 jaar nog steeds niet alles weten, dus dat scheelt wel. Maar kennelijk leg ik de lat nogal hoog voor mezelf. In mn vorige baan deed ik alles met twee vingers in mn neus, was ík degene die een ander alles kon uitleggen en ik moet er denk ik aan wennen dat ik nu niks weet...ik voel me dan best wel een dumb ass...vraag me af en toe ook af wat ik in godsnaam heb gedaan...maar ja, dat is de weg van de minste weerstand kiezen en ik ben juist ambitieus, wil wat bereiken, dus hou mezelf steeds maar voor dat ik de goede keuze heb gemaakt, wat het ook zeker is. Maar waarom dan steeds die onzekerheid en mn oude werk missen? Af en toe snap ik mezelf echt niet meer hoor...Ik denk dat het heel normaal is wat je voelt momenteel. Dat verandert snel, hoor. Ik heb zelf ook vaak gedacht om terug te gaan naar mijn oude baan als seo copywriter, maar ik werk nu inmiddels al drie jaar voor een ander internet bedrijf en het bevalt me prima.
Hallo,
Sinds twee weken heb ik een nieuwe baan, in een branche waar ik nul ervaring heb. De afgelopen 2 weken en de komende tijd zal het voornamelijk meelopen zijn, maar ze gaan me al wel een portefeuille toekennen, die klanten zullen mijn naam meteen te zien krijgen...yikes!
Het is echt pittig, ik krijg enorm veel informatie te verwerken, moet meteen allerlei examens doen en men spreekt in vaktermen waar ik bij wijze van nog nooit van gehoord heb (vooral afkortingen die me totaal niets zeggen). Ik weet dat ik me uiteindelijk best zal redden met zoekmachine optimalisatie (ik heb in mn vorige banen alles zelf uit moeten zoeken, dat is me ook gelukt), maar toch ben ik best onzeker. Zal ik het deze keer ook kunnen?! Het is absoluut een functie op een hoog niveau, waar ook veel vanaf hangt als iets mis gaat...werkt niet echt mee zeg maar, haha!
Gelukkig zijn alle collega's heel aadig, behulpzaam en zeggen ook steeds dat ik het niet meteen moet kunnen, dat zij na 10 jaar nog steeds niet alles weten, dus dat scheelt wel. Maar kennelijk leg ik de lat nogal hoog voor mezelf. In mn vorige baan deed ik alles met twee vingers in mn neus, was ík degene die een ander alles kon uitleggen en ik moet er denk ik aan wennen dat ik nu niks weet...ik voel me dan best wel een dumb ass...vraag me af en toe ook af wat ik in godsnaam heb gedaan...maar ja, dat is de weg van de minste weerstand kiezen en ik ben juist ambitieus, wil wat bereiken, dus hou mezelf steeds maar voor dat ik de goede keuze heb gemaakt, wat het ook zeker is. Maar waarom dan steeds die onzekerheid en mn oude werk missen? Af en toe snap ik mezelf echt niet meer hoor...Ik denk dat het heel normaal is wat je voelt momenteel. Dat verandert snel, hoor. Ik heb zelf ook vaak gedacht om terug te gaan naar mijn oude baan als seo copywriter, maar ik werk nu inmiddels al drie jaar voor een ander internet bedrijf en het bevalt me prima.
zaterdag 28 maart 2009 om 21:49
Ik heb precies hetzelfde! Ik heb sinds 4 weken een baan in een leuke maar voor mij totaal nieuwe branche. Het is een paraplu-organisatie met een giga hoeveelheid aan onderbedrijven, partners, gemeente, politiek en commercie waar ze mee te maken hebben. En de bedoeling is dat ik de externe communicatie ga doen. Maar ik weet niet eens wie alle stakeholders zijn, laat staan dat ik kan adviseren hoe we met hen moeten communiceren.
Van de week kreeg ik ook nog een enorme organisatieklus in mn mik geduwd, waarvan ik bijna accuut maagkramp kreeg. "Ik! Kan! Het! Niet!" schreeuwt het dan in mij.
Maargoed, ze hebben me aangenomen op mijn ondernemendheid en hebben zelf ook gezien er niet op mijn cv staat dat ik jarenlange ervaring heb als marketingexpert of organisatietalent. Dus als zij al in mij geloven, moet ik dat zelf ook maar doen...
Maar ik vind het wel moeilijk hoor. Ondanks dat iedereen, net als bij jou zegt dat ze er in het begin ook de ballen van snapten.
Van de week kreeg ik ook nog een enorme organisatieklus in mn mik geduwd, waarvan ik bijna accuut maagkramp kreeg. "Ik! Kan! Het! Niet!" schreeuwt het dan in mij.
Maargoed, ze hebben me aangenomen op mijn ondernemendheid en hebben zelf ook gezien er niet op mijn cv staat dat ik jarenlange ervaring heb als marketingexpert of organisatietalent. Dus als zij al in mij geloven, moet ik dat zelf ook maar doen...
Maar ik vind het wel moeilijk hoor. Ondanks dat iedereen, net als bij jou zegt dat ze er in het begin ook de ballen van snapten.
zaterdag 28 maart 2009 om 22:06
Ik heb het op dit moment ook! Ik werk al een tijdje voor de overheidsorganisatie op detacheringsbasis, maar heb nu een jaarcontract gekregen om een aantal zwangerschappen op te vangen binnen de organisatie. Dat betekent dat ik me in korte termijn een aantal dossiers zodanig eigen moet maken, dat ik de afwezigheid van de zwangere collega's kan opvangen en ook nog het belang van de organisatie goed kan vertegenwoordigen. Het zijn compleet nieuwe dossiers voor mij, krijg voor verschillende onderwerpen veel nieuwe info te verwerken die ik in korte tijd ook nog eens in het juiste perspectief moet plaatsen.
Een zware tijd dus al met al, tenminste zo ervaar ik het. Superleuk ook hoor, begrijp me niet verkeerd. Door dit contract krijg ik fantastische kansen om mezelf te laten zien. Maar het kost veel energie, dat is duidelijk.
Geen tips hier, behalve om een aantal goede contactpersonen om je heen te verzamelen, waar je terecht kunt met vragen. En verder ook de tijd inbouwen om je in te lezen. Als je nog niet vertrouwd ben met het onderwerp, is het ook nog eens funest als je zonder voorbereiding een vergadering instapt.
Een zware tijd dus al met al, tenminste zo ervaar ik het. Superleuk ook hoor, begrijp me niet verkeerd. Door dit contract krijg ik fantastische kansen om mezelf te laten zien. Maar het kost veel energie, dat is duidelijk.
Geen tips hier, behalve om een aantal goede contactpersonen om je heen te verzamelen, waar je terecht kunt met vragen. En verder ook de tijd inbouwen om je in te lezen. Als je nog niet vertrouwd ben met het onderwerp, is het ook nog eens funest als je zonder voorbereiding een vergadering instapt.
zondag 29 maart 2009 om 09:16
quote:dignity schreef op 28 maart 2009 @ 22:06:
Geen tips hier, behalve om een aantal goede contactpersonen om je heen te verzamelen, waar je terecht kunt met vragen. En verder ook de tijd inbouwen om je in te lezen.
Ja, die twee dingen lijken mij ook cruciaal. Ik denk dat ik de komende tijd de avonden ook maar een beetje ga gebruiken voor wat inlezen in de materie.
Gisteren nog een peptalk van mijn man gehad over mijn instelling. Ik heb de neiging om beren op de weg te zien en te vluchten. Maar hij heeft me mijn nieuwe mantra voorgehouden: Ik WIL het, ik ZAL het, ik MOET het kunnen!!
Geen tips hier, behalve om een aantal goede contactpersonen om je heen te verzamelen, waar je terecht kunt met vragen. En verder ook de tijd inbouwen om je in te lezen.
Ja, die twee dingen lijken mij ook cruciaal. Ik denk dat ik de komende tijd de avonden ook maar een beetje ga gebruiken voor wat inlezen in de materie.
Gisteren nog een peptalk van mijn man gehad over mijn instelling. Ik heb de neiging om beren op de weg te zien en te vluchten. Maar hij heeft me mijn nieuwe mantra voorgehouden: Ik WIL het, ik ZAL het, ik MOET het kunnen!!
