18 en zwanger, wat nu?

17-12-2011 01:29 61 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

Een paar dagen gelden heb ik na een week niet ongesteld te zijn geworden toch maar een test gedaan. En ja hoor, positief. In wanhoop meteen na de winkel gereden en nog 3 testen gehaald. allemaal positief. Daar zit ik dan, 18 en zwanger? wat moet ik in hemelsnaam doen. Ik heb altijd gezegd dat ik abortus zou plegen en mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij het zou willen houden. Nu het echt zo is, is het andersom. Ik twijfel en hij zegt: abortus. Ik denk er de hele dag over na en ik vind het echt een hele moeilijke keuze, wat zou ik zo'n kindje te bieden hebben.. Hebben jullie misschien tips of zelf in zo'n situatie gezeten? Ik heb een objectieve mening nodig..
Alle reacties Link kopieren
Wat een moeilijke keuze. Ik heb hem zelf ook ooit moeten maken, en gekozen voor abortus. Ik had het kindje niks te bieden: geen vader, geen huis, geen baan.. niet eens een stabiele moeder. Ik heb het er heel moeilijk mee gehad. Het is veruit het ergste in mijn leven, maar ik heb nooit spijt gehad.

Als advies kan ik alleen meegeven: denk er goed over na. Praat er over met een paar mensen die dicht bij je staan. laat gevoel en verstand beide mee wegen. Laat je niet beinvloeden door mensen met een te standvastige mening, daar heb je weinig aan..
Alle reacties Link kopieren
Een objectieve mening bestaat niet met zo weinig informatie.



Wel zou ik in dit soort gevallen de rationele argumenten zwaarder laten wegen dan de emotionele argumenten. Serieus, je bent jong genoeg om nog een hele toekomst vol met kinderen te plannen.



Maar ik kan je wel meegeven dat je met kind echt een heel stuk toekomst vreselijk moeilijk, zwaar en ingewikkeld maakt. Sommige dingen worden misschien zelfs onmogelijk.

Je hebt waarschijnlijk geen afgemaakte opleiding (en zonder papiertje -ik merk het zelf maar weer eens- is het vreselijk moeilijk om aan een baan te komen), geen werk, je hebt niet automatisch recht op een woning, dus dat moet dan inwonen worden met alle mogelijke problemen van dien, je vrienden doen hele andere dingen, misschien neemt je vriend wel de benen. Kortom, heb je voor jezelf zin in zo'n toekomstscenario??

Ik zou het wel weten!



*ik heb trouwens ook een abortus gehad. Je moet zorgen dat je achter je keuze gaat staan. Dan kan het misschien nog wel verdrietig zijn, maar je weet iig dat je dat met hele goede redenen hebt gedaan.



Sterkte met je beslissing.
Alle reacties Link kopieren
hele goede reactie van schouderklop niks aan toe te voegen
Alle reacties Link kopieren
Waarom twijfel je?



Prachtige post Schouderklopje.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Wat moeilijk! Sterkte met je beslissing.
Alle reacties Link kopieren
Een mening is toch nooit objectief?!
Alle reacties Link kopieren
Praat er ook met je ouders over.. Die kunnen je vast helpen! Sterkte!!
Alle reacties Link kopieren
Wat mij betreft is het buiten alle emotionele zaken die erbij komen kijken heel simpel; heb je een baan zodat je het kind kan onderhouden? Heb je een huis waar het kindje op kan groeien?

Nee?

Dan is er geen ruimte voor een kind op dit moment in jouw leven en zal je voor de opvoeding ook inpraktische zin om hulp moeten vragen.

Dat wil je niet.....

Het is dus verdrietig maar waar; op dit moment moet je geen kind willen....
Alle reacties Link kopieren
Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt.



Ik kan hier niets objectiefs over zeggen eigenlijk, omdat ik niet zo'n voorstander van abortus ben. Ik zal het proberen:.Zorg dat je maandagochtend samen met je vriend bij de huisarts zit en wees daar eerlijk over je gevoelens en zorg dat je doorgestuurd wordt naar een maatschappelijk werker om jullie gevoelens op een rij te krijgen.

Als je dit kind wil, zal het je allemaal echt wel lukken! Spullen krijg je vaak gratis aangeboden, en werken en studeren en een kind is prima te combineren. Natuurlijk is het zwaar, maar dat is een stomende carriere combineren met kinderen krijgen na je 30e ook. Kinderen zijn nooit handig, zeg maar.



Als je dit kind niet wil, heb ik geen tips voor je omdat ik daar geen enkele ervaring mee heb.

Sterkte.
ik sluit mij ook aan bij schouderklopje. ik weet niet hoe je relatie is met je ouders en schoonouders maar praat er ook met hun over. een kind verandert echt alles!
Alle reacties Link kopieren
ja je moet genoeg geld hebben om je kind te voeden en te kleden. Maar je hoeft geen bergen met geld te hebben naar mijn mening.

Men kan roepen dat je rationeel een beslissing moet nemen, ik zou adviseren laat je gevoel ook meespreken. Kun jij ermee leven dat dit kindje komt en je verdere leven bepaald?Kun je ermee leven dat dit kindje niet komt,ook dan zal je leven niet zo zijn als voor je abortus (als je er emotioneel veel last van hebt)

Ook ik ben niet objectief. Neem je tijd laat de heftige emoties die je nu voelt er zijn. pas als die rustiger worden kun je een beslissing nemen.

Ben wel benieuwd naar je situatie, woon je op jezelf werk of studeeer je etc?
Abortus. Voor jezelf en voor je toekomst.
Alle reacties Link kopieren
ps als je ervoor gaat doe het dan voor de volle 1000000000000000% een kind verdient niet minder
Mijn eerste reactie was houden.... tot de post van schouderklopje. Helder en beknopt en zo waar.
Als je nog maar 'n week overtijd bent hoef je niet eens 'n abortus, maar ben je er nog op tijd bij voor de overtijdbehandeling. Zou gewoon verstandig kiezen ipv je nu opspelende hormonen te gehoorzamen. Als je er eenmaal oud en wijs genoeg voor bent, gesettles en financieel alles op de rit, kun je immers altijd nog 'n keer zwanger worden.
Alle reacties Link kopieren
Wat een lastige situatie. Hier kan je een hoop info vinden.

Als je met iemand er over wil praten vind je hier een telefoonnummer van stiching Sirez dat je kan bellen (0900 - 202 10 88).
Ook op de site van het FIOM kan je veel informatie vinden,

www.fiom.nl

Zij kunnen ook helpen bij het nemen van een beslissing.
Mij is hetzelfde overkomen toen ik 19 was. Met de steun van mijn ouders heb ik ervoor gekozen om mijn kind zonder hulp van zijn vader op te voeden. Heb na de geboorte een hbo studie gedaan, mijn rijbewijs gehaald, mijn huisje gevonden en ik heb er nooit spijt van gehad!
Alle reacties Link kopieren
**
Komt wel goed, schatje!
Alle reacties Link kopieren
Het FIOM is, denk ik, wel een goeie. Natuurlijk moet je er ook met je ouders over praten, maar ik denk dat het voor jezelf fijner is als je het er ook met iemand over hebt, die er wat neutraler in staat.
Alle reacties Link kopieren
**
Komt wel goed, schatje!
Ik zou praktische zaken niet laten meewegen eerlijk gezegd. Puur en alleen: wil ik het kind of niet? Er zijn tegenwoordig genoeg mogelijkheden om te studeren met kind.
quote:jongemama20 schreef op 17 december 2011 @ 10:12:

P.s het geld hoeft niet het grootste probleem te zijn: borstvoeding kost niks, kleertjes e.d. kun je misschien wel gratis van iemand overnemen? Misschien heeft iemand in je familie ofzo wel een wiegje staan? (dat was bij mij wel het geval) en verder heeft zo'n kleintje vooral veel liefde nodig!Klinkt nogal naief. Een kind kost meer dan een ton voor ze op eigen benen kunnen staan. Ze blijven niet klein he, ze gaan ook vanalles doen en hebben vanalles nodig.
quote:jongemama20 schreef op 17 december 2011 @ 10:12:

P.s het geld hoeft niet het grootste probleem te zijn: borstvoeding kost niks, kleertjes e.d. kun je misschien wel gratis van iemand overnemen? Misschien heeft iemand in je familie ofzo wel een wiegje staan? (dat was bij mij wel het geval) en verder heeft zo'n kleintje vooral veel liefde nodig!





Helemaal waar. Zolang het kindje nog heel klein is....

En kleine kinderen worden groot.

En wat als borstvoeding niet lukt? En de luiers dan?



@TO, wat een moeilijke beslissing..

Ik heb geen idee wat ik zou doen. Maar ga er alsjeblieft niet van uit dat het simpelweg met een heleboel liefde wel goed komt.



Als je een kind voedt, wordt het heus wel groot. De vraag is alleen; Hoe? Tot wat voor volwassene groeit hij of zij op?



Ik ben zelf een kind van een jonge moeder die ooit gedacht heeft: "Ik ga zó veel van dit kindje houden en dan komt alles goed. Zij zal haar vader niet missen en er nóóit merken dat ik zorgen heb,."



Niet dus... Ik loop inmiddels al een jaar bij de psych omdat er inderdaad dingen fout gegaan zijn waar zij als jonge alleenstaande moeder niet sterk en stabiel genoeg voor was om te voorkomen/veranderen.



Heel veel sterkte!
anoniem_138582 wijzigde dit bericht op 17-12-2011 10:33
Reden: edit
% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven