Zwanger
alle pijlers
18 en zwanger, wat nu?
zaterdag 17 december 2011 om 01:29
Hoi allemaal,
Een paar dagen gelden heb ik na een week niet ongesteld te zijn geworden toch maar een test gedaan. En ja hoor, positief. In wanhoop meteen na de winkel gereden en nog 3 testen gehaald. allemaal positief. Daar zit ik dan, 18 en zwanger? wat moet ik in hemelsnaam doen. Ik heb altijd gezegd dat ik abortus zou plegen en mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij het zou willen houden. Nu het echt zo is, is het andersom. Ik twijfel en hij zegt: abortus. Ik denk er de hele dag over na en ik vind het echt een hele moeilijke keuze, wat zou ik zo'n kindje te bieden hebben.. Hebben jullie misschien tips of zelf in zo'n situatie gezeten? Ik heb een objectieve mening nodig..
Een paar dagen gelden heb ik na een week niet ongesteld te zijn geworden toch maar een test gedaan. En ja hoor, positief. In wanhoop meteen na de winkel gereden en nog 3 testen gehaald. allemaal positief. Daar zit ik dan, 18 en zwanger? wat moet ik in hemelsnaam doen. Ik heb altijd gezegd dat ik abortus zou plegen en mijn vriend heeft altijd gezegd dat hij het zou willen houden. Nu het echt zo is, is het andersom. Ik twijfel en hij zegt: abortus. Ik denk er de hele dag over na en ik vind het echt een hele moeilijke keuze, wat zou ik zo'n kindje te bieden hebben.. Hebben jullie misschien tips of zelf in zo'n situatie gezeten? Ik heb een objectieve mening nodig..
zaterdag 17 december 2011 om 10:34
quote:jongemama20 schreef op 17 december 2011 @ 10:12:
P.s het geld hoeft niet het grootste probleem te zijn: borstvoeding kost niks, kleertjes e.d. kun je misschien wel gratis van iemand overnemen? Misschien heeft iemand in je familie ofzo wel een wiegje staan? (dat was bij mij wel het geval) en verder heeft zo'n kleintje vooral veel liefde nodig!
To heeft ook geld nodig voor zichzelf nietwaar? Huur en vasten lasten, eten, kleding, enz.
En hoe gaat TO dat realiseren?
P.s het geld hoeft niet het grootste probleem te zijn: borstvoeding kost niks, kleertjes e.d. kun je misschien wel gratis van iemand overnemen? Misschien heeft iemand in je familie ofzo wel een wiegje staan? (dat was bij mij wel het geval) en verder heeft zo'n kleintje vooral veel liefde nodig!
To heeft ook geld nodig voor zichzelf nietwaar? Huur en vasten lasten, eten, kleding, enz.
En hoe gaat TO dat realiseren?
zaterdag 17 december 2011 om 10:42
quote:jongemama20 schreef op 17 december 2011 @ 10:36:
Daarom vraag ik hoe oud haar vriend is.. Misschien is hij ook wel ouder en heeft hij een goede baan, die gegevens hebben we toch niet?als de jongen ook 18 zou zijn en geen baan zou hebben zou ik abortus ook serieus overwegen.Vriend zegt abortus. Dus ik zou als ik TO was ervan uit gaan dat ze het zonder hem moet gaan doen.
Daarom vraag ik hoe oud haar vriend is.. Misschien is hij ook wel ouder en heeft hij een goede baan, die gegevens hebben we toch niet?als de jongen ook 18 zou zijn en geen baan zou hebben zou ik abortus ook serieus overwegen.Vriend zegt abortus. Dus ik zou als ik TO was ervan uit gaan dat ze het zonder hem moet gaan doen.
zaterdag 17 december 2011 om 10:44
quote:jongemama20 schreef op 17 december 2011 @ 10:36:
Daarom vraag ik hoe oud haar vriend is.. Misschien is hij ook wel ouder en heeft hij een goede baan, die gegevens hebben we toch niet?als de jongen ook 18 zou zijn en geen baan zou hebben zou ik abortus ook serieus overwegen.Haar vriend wil dat ze het weg laat halen, dus daar zou ik niet teveel op rekenen als geldschieter/medeverzorger.
Daarom vraag ik hoe oud haar vriend is.. Misschien is hij ook wel ouder en heeft hij een goede baan, die gegevens hebben we toch niet?als de jongen ook 18 zou zijn en geen baan zou hebben zou ik abortus ook serieus overwegen.Haar vriend wil dat ze het weg laat halen, dus daar zou ik niet teveel op rekenen als geldschieter/medeverzorger.
zaterdag 17 december 2011 om 10:49
Je zal hier dezelfde meningen krijgen als jullie eigen meningen: de 1 zegt houden, de ander zegt abortus. Er zullen er zijn die zeggen dat een kind niet veel geld kost en er zullen er zijn die zeggen dat je toch echt wel geld nodig hebt om een kindje groot te brengen.
Wat anderen vinden maakt niet uit. Het gaat om jullie. Om jou en je vriend en bovenalles om jullie kind. En als jullie ouders achter jullie staan kan je dat ook meenemen. Een kind krijgen zet je leven op zijn kop en je relatie onder druk. Maar een kind brengt ook vreugde en liefde.
Praat er over, denk er goed over na, zet alles op een rijtje en ga naar de huisarts om ook daar te praten. Je krijgt niet zomaar een abortus, ze helpen je om alles te overwegen en zo een keuze te maken. Heel veel sterkte met jullie beslissing.
Wat anderen vinden maakt niet uit. Het gaat om jullie. Om jou en je vriend en bovenalles om jullie kind. En als jullie ouders achter jullie staan kan je dat ook meenemen. Een kind krijgen zet je leven op zijn kop en je relatie onder druk. Maar een kind brengt ook vreugde en liefde.
Praat er over, denk er goed over na, zet alles op een rijtje en ga naar de huisarts om ook daar te praten. Je krijgt niet zomaar een abortus, ze helpen je om alles te overwegen en zo een keuze te maken. Heel veel sterkte met jullie beslissing.
zaterdag 17 december 2011 om 12:45
Bedank allemaal voor de reacties,
Mijn vriend is 20 en aan t einde van zijn studie,
beide werken wij veel en ik heb heus wel een idee van hoeveel een kind kan kosten, maar met mijn spaarbedrag zou ik op mezelf kunnen gaan wonen (wat nu dus nog niet het geval is) maar geld is niet het probleem bij ons.
Mijn moeder heeft geen werk omdat mijn vader een eigen bedrijf is, en ik studeer zelf HBO-rechten, dat is een zware studie, maar ik ben maximaal 16 uur per week op school, de rest is thuisstudie.
En ik heb zelf ook altijd gezegd: abortus. Maar als het je zelf overkomt is het wel ineens heel moeilijk.
Nee, een kind opvoeden is zeker niet gemakkelijk. Maar het is ook niet onmogelijk.
Mijn vriend is 20 en aan t einde van zijn studie,
beide werken wij veel en ik heb heus wel een idee van hoeveel een kind kan kosten, maar met mijn spaarbedrag zou ik op mezelf kunnen gaan wonen (wat nu dus nog niet het geval is) maar geld is niet het probleem bij ons.
Mijn moeder heeft geen werk omdat mijn vader een eigen bedrijf is, en ik studeer zelf HBO-rechten, dat is een zware studie, maar ik ben maximaal 16 uur per week op school, de rest is thuisstudie.
En ik heb zelf ook altijd gezegd: abortus. Maar als het je zelf overkomt is het wel ineens heel moeilijk.
Nee, een kind opvoeden is zeker niet gemakkelijk. Maar het is ook niet onmogelijk.
zaterdag 17 december 2011 om 12:48
zaterdag 17 december 2011 om 12:54
Kimberly, klinkt alsof je een aantal dingen al best op de rit hebt. Zou je willen gaan samenwonen als je besluit om het te houden?
Bedenk je wel dat je relatie sowieso verandert als je gaat samenwonen. En dat het soms best pittig is om samen te wonen met een zwangere vrouw en daarna met een pasgeboren baby. Er komt gewoon ontzettend veel op je af.
Samenwonen is een grote verandering in iemands leven en een kind krijgen is dat zeker.
Ik zou in elk geval een gesprek aangaan met de huisarts of 1 van de instanties die hier genoemd zijn. Dan kan je alles duidelijk op een rijtje zetten samen met je vriend. Ik snap heel goed dat je gevoel zegt dat je het wilt houden. Echt. Maar zorg dan dat je ook echt 100% achter die keuze staat en dat je voorbereid bent op wat er gaat komen (en dan bedoel ik niet alleen financieel). Een zorgvuldige overweging ben je ook verplicht naar het kindje toe vind ik, ongeacht de uitkomst.
Bedenk je wel dat je relatie sowieso verandert als je gaat samenwonen. En dat het soms best pittig is om samen te wonen met een zwangere vrouw en daarna met een pasgeboren baby. Er komt gewoon ontzettend veel op je af.
Samenwonen is een grote verandering in iemands leven en een kind krijgen is dat zeker.
Ik zou in elk geval een gesprek aangaan met de huisarts of 1 van de instanties die hier genoemd zijn. Dan kan je alles duidelijk op een rijtje zetten samen met je vriend. Ik snap heel goed dat je gevoel zegt dat je het wilt houden. Echt. Maar zorg dan dat je ook echt 100% achter die keuze staat en dat je voorbereid bent op wat er gaat komen (en dan bedoel ik niet alleen financieel). Een zorgvuldige overweging ben je ook verplicht naar het kindje toe vind ik, ongeacht de uitkomst.
zaterdag 17 december 2011 om 13:05
Zeggen dat je voor altijd bij elkaar wil blijven doet vrijwel ieder koppel op 'n bepaald moment, toch gaat 75% van die koppels uiteindeijk uit elkaar. En dan hebben jullie nog 'n extra lastigheid dat je beiden nog zo jong bent, je ontwikkelt jezelf in de komende 10 jaar nog zoveel dat de kans dat je uit elkaar groeit groot is. En 'n baby in huis is ook nog 'n extra trigger die relaties uit elkaar drijft, want relaxt bij elkaar zijn zit er dan niet meer in.
zaterdag 17 december 2011 om 13:16
elninjoo, dat klopt, je weet het nooit zeker. Maar een relatie is nooit zeker toch? Natuurlijk is een kind een extra trigger.
Ik heb twee jaar een eetstoornis gehad (waar ik overigens overheen ben en veel sterker uit ben gekomen), daar zijn we ook doorheen gekomen, dat is ook nogal een lastige trigger.
Wat mij tegenhoud is zeker geen avondjes meer samen zijn, ik ben een avonturier en na mijn studie wilde ik een jaar gaan reizen. Dat zit er dan ook niet meer in. Maar op de een of andere manier heb ik dat er voor over. Maar ik ben bang dat dat tijdelijk is, en dat ik dadelijk niet goed voor mijn kind zal zorgen, terwijl die het beste van het beste verdient.
En kaetje, je hebt gelijk er komt ontzettend veel op me af. Allemaal verschillende meningen, wat natuurlijk ook logisch is, iedereen denkt er anders over. Uiteindelijk moeten we deze keus zelf maken. Gelukkig geven verschillende meningen en uitgangspunten wel meer overzicht.
Ik weet dat ik op moet letten dat voor mij de emotionele waarden niet teveel mee gaan wegen.
Ik hoop gewoon dat ik geen spijt krijg van de keuze die ik maak.
Ik heb twee jaar een eetstoornis gehad (waar ik overigens overheen ben en veel sterker uit ben gekomen), daar zijn we ook doorheen gekomen, dat is ook nogal een lastige trigger.
Wat mij tegenhoud is zeker geen avondjes meer samen zijn, ik ben een avonturier en na mijn studie wilde ik een jaar gaan reizen. Dat zit er dan ook niet meer in. Maar op de een of andere manier heb ik dat er voor over. Maar ik ben bang dat dat tijdelijk is, en dat ik dadelijk niet goed voor mijn kind zal zorgen, terwijl die het beste van het beste verdient.
En kaetje, je hebt gelijk er komt ontzettend veel op me af. Allemaal verschillende meningen, wat natuurlijk ook logisch is, iedereen denkt er anders over. Uiteindelijk moeten we deze keus zelf maken. Gelukkig geven verschillende meningen en uitgangspunten wel meer overzicht.
Ik weet dat ik op moet letten dat voor mij de emotionele waarden niet teveel mee gaan wegen.
Ik hoop gewoon dat ik geen spijt krijg van de keuze die ik maak.
zaterdag 17 december 2011 om 13:20
quote:kimberly3 schreef op 17 december 2011 @ 13:16:
elninjoo, dat klopt, je weet het nooit zeker. Maar een relatie is nooit zeker toch? Natuurlijk is een kind een extra trigger.
Ik heb twee jaar een eetstoornis gehad (waar ik overigens overheen ben en veel sterker uit ben gekomen), daar zijn we ook doorheen gekomen, dat is ook nogal een lastige trigger.
Wat mij tegenhoud is zeker geen avondjes meer samen zijn, ik ben een avonturier en na mijn studie wilde ik een jaar gaan reizen. Dat zit er dan ook niet meer in. Maar op de een of andere manier heb ik dat er voor over. Maar ik ben bang dat dat tijdelijk is, en dat ik dadelijk niet goed voor mijn kind zal zorgen, terwijl die het beste van het beste verdient.Als je nog maar 'n week overtijd bent is er nog geen sprake van 'n kind, het is nog niet eens 'n wurm! Waarom zou je al je toekomstplannen daarvoor op willen geven? Ga gewoon studeren, reizen en van 't leven genieten met je vriend en over 10 jaar is het nog tijd zat om bewust 'n keer zwanger te worden.
elninjoo, dat klopt, je weet het nooit zeker. Maar een relatie is nooit zeker toch? Natuurlijk is een kind een extra trigger.
Ik heb twee jaar een eetstoornis gehad (waar ik overigens overheen ben en veel sterker uit ben gekomen), daar zijn we ook doorheen gekomen, dat is ook nogal een lastige trigger.
Wat mij tegenhoud is zeker geen avondjes meer samen zijn, ik ben een avonturier en na mijn studie wilde ik een jaar gaan reizen. Dat zit er dan ook niet meer in. Maar op de een of andere manier heb ik dat er voor over. Maar ik ben bang dat dat tijdelijk is, en dat ik dadelijk niet goed voor mijn kind zal zorgen, terwijl die het beste van het beste verdient.Als je nog maar 'n week overtijd bent is er nog geen sprake van 'n kind, het is nog niet eens 'n wurm! Waarom zou je al je toekomstplannen daarvoor op willen geven? Ga gewoon studeren, reizen en van 't leven genieten met je vriend en over 10 jaar is het nog tijd zat om bewust 'n keer zwanger te worden.
zaterdag 17 december 2011 om 13:33
Heb je een goede band met je ouders? Heb je het er ook met hen over gehad? Mijn moeder zou mij enorm gesteund hebben als het mij zou zijn overkomen (oppassen op de kleine e.d.).
Zet + en - op een rijtje en bedenk ook wat het zwaarste telt. Praat erover met je vriend.
Ik heb het gelukkig nooit mee hoeven maken. Ben nu volledig gepland zwanger van een tweeling op m'n 26ste. Maar ik zou het kind gehouden hebben omdat ik op mijn 18de voldoende hulp uit mijn omgeving had om de kleine op te voeden.
En voel je niet schuldig als je nu de zwangerschap afbreekt.
Zet + en - op een rijtje en bedenk ook wat het zwaarste telt. Praat erover met je vriend.
Ik heb het gelukkig nooit mee hoeven maken. Ben nu volledig gepland zwanger van een tweeling op m'n 26ste. Maar ik zou het kind gehouden hebben omdat ik op mijn 18de voldoende hulp uit mijn omgeving had om de kleine op te voeden.
En voel je niet schuldig als je nu de zwangerschap afbreekt.
zaterdag 17 december 2011 om 13:43
quote:abcdefg2009 schreef op 17 december 2011 @ 13:33:
Maar ik zou het kind gehouden hebben omdat ik op mijn 18de voldoende hulp uit mijn omgeving had om de kleine op te voeden.
Ook al staat je familie voor je klaar, ik vind dat je het niet moet willen hen met verantwoordelijkheden op te zadelen van iets wat je zelf nog kunt voorkomen.Die mensen hebben ook hun eigen (sociaal) leven wat overhoop gegooid wordt als ze 'n paar keer per week bij moeten springen als oppas.
quote:En voel je niet schuldig als je nu de zwangerschap afbreekt.Dat sowieso niet, er is namelijk niets om je schuldig over te voelen. Je kunt hooguit de anticonceptie 'ns wat beter onder de loep nemen en misschien voor iets anders kiezen (mirena) als je nu ondanks pilgebruik 'n ongelukje hebt gehad.
Maar ik zou het kind gehouden hebben omdat ik op mijn 18de voldoende hulp uit mijn omgeving had om de kleine op te voeden.
Ook al staat je familie voor je klaar, ik vind dat je het niet moet willen hen met verantwoordelijkheden op te zadelen van iets wat je zelf nog kunt voorkomen.Die mensen hebben ook hun eigen (sociaal) leven wat overhoop gegooid wordt als ze 'n paar keer per week bij moeten springen als oppas.
quote:En voel je niet schuldig als je nu de zwangerschap afbreekt.Dat sowieso niet, er is namelijk niets om je schuldig over te voelen. Je kunt hooguit de anticonceptie 'ns wat beter onder de loep nemen en misschien voor iets anders kiezen (mirena) als je nu ondanks pilgebruik 'n ongelukje hebt gehad.
zaterdag 17 december 2011 om 20:44
quote:elninjoo schreef op 17 december 2011 @ 13:43:
[...]
Ook al staat je familie voor je klaar, ik vind dat je het niet moet willen hen met verantwoordelijkheden op te zadelen van iets wat je zelf nog kunt voorkomen.Die mensen hebben ook hun eigen (sociaal) leven wat overhoop gegooid wordt als ze 'n paar keer per week bij moeten springen als oppas..
Sorry maar familie heeft ook een eigen mening, ik ben zelf zwanger dan wel geen 18 meer, maar mijn familie vind het ontzettend leuk.
Ik kan me voorstellen dat TO familie het misschien ook heel leuk vind, kan ook van niet maar dat weet je niet.
TO bel maandag met het Fiom, daar zijn gespecialiseerde mensen om met je te praten en een besluit te nemen.
Veel sterkte
[...]
Ook al staat je familie voor je klaar, ik vind dat je het niet moet willen hen met verantwoordelijkheden op te zadelen van iets wat je zelf nog kunt voorkomen.Die mensen hebben ook hun eigen (sociaal) leven wat overhoop gegooid wordt als ze 'n paar keer per week bij moeten springen als oppas..
Sorry maar familie heeft ook een eigen mening, ik ben zelf zwanger dan wel geen 18 meer, maar mijn familie vind het ontzettend leuk.
Ik kan me voorstellen dat TO familie het misschien ook heel leuk vind, kan ook van niet maar dat weet je niet.
TO bel maandag met het Fiom, daar zijn gespecialiseerde mensen om met je te praten en een besluit te nemen.
Veel sterkte
zaterdag 17 december 2011 om 21:07
Er is 'n verschil tussen noodgedwongen ingezet worden als hulp of iets leuk vinden zonder dat je er zelf tijd/geld in moet steken omdat de zwangere al gesettled is en financieel haar eigen boontjes al kan doppen.
Denk niet dat het merendeel van ouders van 18-jarige pubermeisjes staan te juichen als dochterlief komt melden dat ze 'n ongelukje heeft en het wil houden. De gemiddelde ouder wil wel iets beters voor z'n kind lijkt me en daar hoort 'n puberzwangerschap niet bij.
Denk niet dat het merendeel van ouders van 18-jarige pubermeisjes staan te juichen als dochterlief komt melden dat ze 'n ongelukje heeft en het wil houden. De gemiddelde ouder wil wel iets beters voor z'n kind lijkt me en daar hoort 'n puberzwangerschap niet bij.
zondag 18 december 2011 om 00:24
Mijn moeder is een uber oma! Mijn dochter en zij zijn 2 handen op 1 buik.
Echter..... Ze is geboren toen ik 34 was en er zelf voor koos.
Toen ik thuiswoonde zei mijn moeder:" als jij per ongeluk zwanger wordt zijn er 2 opties: of je ondergaat een abortus, of je gaat t huis uit.
Geen haar op haar hoofd dat zij mijn kind mede zou opvoeden.
Dus dat vind ik echt iets anders....
Je moet je ouders niet opzadelen met een baby waar zij mede zorg voor moeten dragen. Dat moet je helemaal zelf kunnen en willen doen.
Echter..... Ze is geboren toen ik 34 was en er zelf voor koos.
Toen ik thuiswoonde zei mijn moeder:" als jij per ongeluk zwanger wordt zijn er 2 opties: of je ondergaat een abortus, of je gaat t huis uit.
Geen haar op haar hoofd dat zij mijn kind mede zou opvoeden.
Dus dat vind ik echt iets anders....
Je moet je ouders niet opzadelen met een baby waar zij mede zorg voor moeten dragen. Dat moet je helemaal zelf kunnen en willen doen.
zondag 18 december 2011 om 01:56
Het stappen en het leven als een 20-er, stappen zou je misschien 1kr in de maand nog wel kunnen? In mijn geval is man dan thuis of slapen we met zijn 3 bij een van onze ouders en gaan wij even samen de hort op. Voor meer dan dat ben je waarschijnlijk te futloos naast de opvoeding huishouden relatie (??) Opleiding werken.
Verder veranderd wel ALLES! En is leren met een kind erg lastig. Ook 'savonds, er word altijd/meestal nog wel even gehuilt of ziek of tanden of... Fase fase fases. Van de ene in de andere.
Denk er niet te makkelijk over, maar het is te doen!
Ik heb 2 tantes en een vriendin. Allemaal zwanger op 18/19 en allemaal nog bij de vader van het kind!
Zelf ongepland zwanger op mijn 24, misschien wat andere situatie ( ik kende mijn nu man toen nog niet echt ) maar met hard werken is het nu meeeeer dan goed met ons.
Als borstvoeding lukt en je goed de bonnetjes en krantjes in de gate houd en je een lekker huisje kan vinden, familie en vrienden hebt dan heb je gewoon een goede kans van slagen! Dat heb ik zien gebeuren!
Maar als het fout gaat, is er een kindje wat hier de rest van zijn leven heeeel veeeeeeeel last van kan hebben.
Afwegen dus!
Verder veranderd wel ALLES! En is leren met een kind erg lastig. Ook 'savonds, er word altijd/meestal nog wel even gehuilt of ziek of tanden of... Fase fase fases. Van de ene in de andere.
Denk er niet te makkelijk over, maar het is te doen!
Ik heb 2 tantes en een vriendin. Allemaal zwanger op 18/19 en allemaal nog bij de vader van het kind!
Zelf ongepland zwanger op mijn 24, misschien wat andere situatie ( ik kende mijn nu man toen nog niet echt ) maar met hard werken is het nu meeeeer dan goed met ons.
Als borstvoeding lukt en je goed de bonnetjes en krantjes in de gate houd en je een lekker huisje kan vinden, familie en vrienden hebt dan heb je gewoon een goede kans van slagen! Dat heb ik zien gebeuren!
Maar als het fout gaat, is er een kindje wat hier de rest van zijn leven heeeel veeeeeeeel last van kan hebben.
Afwegen dus!
Een goed begin is het halve werk, maar een goed begin is maar de helft
zondag 18 december 2011 om 09:58
zondag 18 december 2011 om 13:40
Wat ik wil aangeven is dat niet iedereen hetzelfde is en hetzelfde denkt.
Ik ben zelf nooit wezen stappen, waar ik woon is dat ook geen gewoonte en krijgen meer mensen jong kinderen.
Denk ook niet te licht over een abortus, dit kan ook je hele leven aan je knagen hoor.
Ik zou zo een beslissing met een professional bespreken en/of familie/vrienden, zodat je 100% achter je besluit staat welke dat ook mag zijn.
Ik ben zelf nooit wezen stappen, waar ik woon is dat ook geen gewoonte en krijgen meer mensen jong kinderen.
Denk ook niet te licht over een abortus, dit kan ook je hele leven aan je knagen hoor.
Ik zou zo een beslissing met een professional bespreken en/of familie/vrienden, zodat je 100% achter je besluit staat welke dat ook mag zijn.
zondag 18 december 2011 om 14:18
quote:Neele01 schreef op 18 december 2011 @ 00:24:
Mijn moeder is een uber oma! Mijn dochter en zij zijn 2 handen op 1 buik.
Echter..... Ze is geboren toen ik 34 was en er zelf voor koos.
Toen ik thuiswoonde zei mijn moeder:" als jij per ongeluk zwanger wordt zijn er 2 opties: of je ondergaat een abortus, of je gaat t huis uit.
Geen haar op haar hoofd dat zij mijn kind mede zou opvoeden.
Dus dat vind ik echt iets anders....
Je moet je ouders niet opzadelen met een baby waar zij mede zorg voor moeten dragen. Dat moet je helemaal zelf kunnen en willen doen.geheel mee eens!
Mijn moeder is een uber oma! Mijn dochter en zij zijn 2 handen op 1 buik.
Echter..... Ze is geboren toen ik 34 was en er zelf voor koos.
Toen ik thuiswoonde zei mijn moeder:" als jij per ongeluk zwanger wordt zijn er 2 opties: of je ondergaat een abortus, of je gaat t huis uit.
Geen haar op haar hoofd dat zij mijn kind mede zou opvoeden.
Dus dat vind ik echt iets anders....
Je moet je ouders niet opzadelen met een baby waar zij mede zorg voor moeten dragen. Dat moet je helemaal zelf kunnen en willen doen.geheel mee eens!