Zwanger
alle pijlers
27 wk zwanger, controle VK, geen hartje meer!
vrijdag 10 juli 2009 om 08:27
Woensdagavond had ik controle bij de VK, 27 weken zwanger. Was wel wat ongerust omdat ik de laatste dagen wat minder schopjes gevoeld had, maar toen we gingen luisteren hoorde we geen hartje. Ze zei 't gelijk heel direct; "ik denk dat je kindje dood is".
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
vrijdag 10 juli 2009 om 09:46
Wat verschrikkelijk voor jullie.
Heb het helaas ook een keer van dichtbij meegemaakt bij een heel goede vriendin.. Het afscheid was heel mooi. Hebben met z'n allen 'in de maneschijn' en andere kinderliedjes gezongen. Krijg nog steeds een brok in mijn keel als ik eraan denk.
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht.
Heb het helaas ook een keer van dichtbij meegemaakt bij een heel goede vriendin.. Het afscheid was heel mooi. Hebben met z'n allen 'in de maneschijn' en andere kinderliedjes gezongen. Krijg nog steeds een brok in mijn keel als ik eraan denk.
Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht.
Je zorgen maken, is de verkeerde kant op fantaseren.
vrijdag 10 juli 2009 om 09:49
samen huilen met mijn dochter is ook wel goed, maar zij huilt niet, maar maakt zich wel heel veel zorgen om mij. ze is ook nog zo jong!
ik ga me nu klaar maken om mijn dochter weg te brengen en daarna naar het ziekenhuis te gaan.
ik lees en reageer later vandaag weer.
bedankt voor alle lieve woorden!
ik ga me nu klaar maken om mijn dochter weg te brengen en daarna naar het ziekenhuis te gaan.
ik lees en reageer later vandaag weer.
bedankt voor alle lieve woorden!
vrijdag 10 juli 2009 om 10:09
quote:Ring1981 schreef op 10 juli 2009 @ 09:30:
Zij liep er vooral tegen aan dat mensen qua termijn het ook nog wel een miskraam noemde, en de ernst van de situatie bagatelliseerden. Hopelijk krijg jij niet te maken met zulke mensen....
Dat soort mensen hou je. En ik denk dat dat vooral voortkomt uit het feit dat mensen niet weten wat ze moeten zeggen en dat mensen iets willen DOEN. Door het een miskraam te noemen lijkt het allemaal wat minder erg dan wanneer ze het beestje bij de naam noemen.
Of opmerkingen als: Wees maar blij dat je kindje al dood was toen het geboren werd, dan heb je je er ook nog niet aan kunnen hechten. Echt, gewoon bot terugreageren ik heb echt nooit enige compassie gehad met zulke mensen.
Zij liep er vooral tegen aan dat mensen qua termijn het ook nog wel een miskraam noemde, en de ernst van de situatie bagatelliseerden. Hopelijk krijg jij niet te maken met zulke mensen....
Dat soort mensen hou je. En ik denk dat dat vooral voortkomt uit het feit dat mensen niet weten wat ze moeten zeggen en dat mensen iets willen DOEN. Door het een miskraam te noemen lijkt het allemaal wat minder erg dan wanneer ze het beestje bij de naam noemen.
Of opmerkingen als: Wees maar blij dat je kindje al dood was toen het geboren werd, dan heb je je er ook nog niet aan kunnen hechten. Echt, gewoon bot terugreageren ik heb echt nooit enige compassie gehad met zulke mensen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 10 juli 2009 om 10:14
quote:Solomio schreef op 10 juli 2009 @ 10:09:
[...]
Dat soort mensen hou je. En ik denk dat dat vooral voortkomt uit het feit dat mensen niet weten wat ze moeten zeggen en dat mensen iets willen DOEN. Door het een miskraam te noemen lijkt het allemaal wat minder erg dan wanneer ze het beestje bij de naam noemen.
Of opmerkingen als: Wees maar blij dat je kindje al dood was toen het geboren werd, dan heb je je er ook nog niet aan kunnen hechten. Echt, gewoon bot terugreageren ik heb echt nooit enige compassie gehad met zulke mensen.
een vriendin van mij verloor haar kindje met 37 weken, was ook overleden in haar buik. Zij kreeg echt de opmerking (van een moeder notabene) waarom ben je zo verdrietig? je hebt hem toch nog helemaal niet gekend?
wat een verdriet weer, wat is je leven vanaf nu voorgoed veranderd, voor altijd zal je een gat in je hart hebben. Probeer zoveel mogelijk fotoos van hem te maken, en voetafdrukjes, of misschien een handafdruk in gips ofzo, tastbare dingen zijn straks zo belangrijk om te hebben. Heel veel sterkte, en net wat solomio ook al schreef, ik hoop dat je naast al het afschuwelijke verdriet ook liefde en trots gaat voelen, trots op je kleine mannetje en liefde van iedereen om je heen, ook voor hem.
Solomio en anderen die ook die verdriet kennen,
[...]
Dat soort mensen hou je. En ik denk dat dat vooral voortkomt uit het feit dat mensen niet weten wat ze moeten zeggen en dat mensen iets willen DOEN. Door het een miskraam te noemen lijkt het allemaal wat minder erg dan wanneer ze het beestje bij de naam noemen.
Of opmerkingen als: Wees maar blij dat je kindje al dood was toen het geboren werd, dan heb je je er ook nog niet aan kunnen hechten. Echt, gewoon bot terugreageren ik heb echt nooit enige compassie gehad met zulke mensen.
een vriendin van mij verloor haar kindje met 37 weken, was ook overleden in haar buik. Zij kreeg echt de opmerking (van een moeder notabene) waarom ben je zo verdrietig? je hebt hem toch nog helemaal niet gekend?
wat een verdriet weer, wat is je leven vanaf nu voorgoed veranderd, voor altijd zal je een gat in je hart hebben. Probeer zoveel mogelijk fotoos van hem te maken, en voetafdrukjes, of misschien een handafdruk in gips ofzo, tastbare dingen zijn straks zo belangrijk om te hebben. Heel veel sterkte, en net wat solomio ook al schreef, ik hoop dat je naast al het afschuwelijke verdriet ook liefde en trots gaat voelen, trots op je kleine mannetje en liefde van iedereen om je heen, ook voor hem.
Solomio en anderen die ook die verdriet kennen,
vrijdag 10 juli 2009 om 10:23
[quote]arwen173 schreef op 10 juli 2009 @ 10:14:
[...]
een vriendin van mij verloor haar kindje met 37 weken, was ook overleden in haar buik. Zij kreeg echt de opmerking (van een moeder notabene) waarom ben je zo verdrietig? je hebt hem toch nog helemaal niet gekend?
Kinderlijke reactie, zeker van een moeder. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat toen ik een jaar of 4 was mijn buurvrouw was bevallen van een overleden meisje. Mijn moeder was in tranen en ik begreep het gewoon niet; zij hadden het kindje immers toch helemaal niet gekend? Mijn moeder legde toen uit dat dat voor het verdriet dat zij heeft helemaal niet uitmaakt; zij hadden het kindje zo graag willen leren kennen. Ik hoorde wat zij zei, maar pas jaren later begreep ik het, toen ik zelf moeder werd voelde ik het ook..
[...]
een vriendin van mij verloor haar kindje met 37 weken, was ook overleden in haar buik. Zij kreeg echt de opmerking (van een moeder notabene) waarom ben je zo verdrietig? je hebt hem toch nog helemaal niet gekend?
Kinderlijke reactie, zeker van een moeder. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat toen ik een jaar of 4 was mijn buurvrouw was bevallen van een overleden meisje. Mijn moeder was in tranen en ik begreep het gewoon niet; zij hadden het kindje immers toch helemaal niet gekend? Mijn moeder legde toen uit dat dat voor het verdriet dat zij heeft helemaal niet uitmaakt; zij hadden het kindje zo graag willen leren kennen. Ik hoorde wat zij zei, maar pas jaren later begreep ik het, toen ik zelf moeder werd voelde ik het ook..
Je zorgen maken, is de verkeerde kant op fantaseren.
vrijdag 10 juli 2009 om 10:44
Tjonge Mayls, wat afschuwelijk erg.
Ik kan er echt om huilen, al ken ik jou en je gezin helemaal niet.
Wat een omslag van 'blijde verwachting' naar zoveel schrik en verdriet.
Sterkte.
Solomio: wat verdrietig dat jouw beide kindjes zijn overleden. Heftig, zeg.
Ik kan er echt om huilen, al ken ik jou en je gezin helemaal niet.
Wat een omslag van 'blijde verwachting' naar zoveel schrik en verdriet.
Sterkte.
Solomio: wat verdrietig dat jouw beide kindjes zijn overleden. Heftig, zeg.
Wees altijd jezelf. Tenzij je een eenhoorn kan zijn. Wees dan een eenhoorn.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:05
Mayls, ik ben benieuwd wat je in het zkh te horen hebt gekregen. Lijkt me inderdaad heel moeilijk al die vragen en opmerkingen van je dochter. Wel fijn, dat ze al zo goed haar gevoelens kan uiten ook als is ze pas 4. Begrijp ik goed, dat er dan geen kist is, maar dat hij in een witte doek gewikkeld wordt begraven? Heeft je vriend ook veel familie in Nederland wonen? Kunnen jullie er samen goed over praten tot nog toe?
Nu ik het zo terug lees, zie ik dat ik wel heel veel vragen stel. Niet uit sensatielust of nieuwsgierigheid, maar ik hoop gewoon zo dat jullie dit met zijn allen kunnen verwerken. Je hoeft ook echt niet overal antwoord op te geven.
Nu ik het zo terug lees, zie ik dat ik wel heel veel vragen stel. Niet uit sensatielust of nieuwsgierigheid, maar ik hoop gewoon zo dat jullie dit met zijn allen kunnen verwerken. Je hoeft ook echt niet overal antwoord op te geven.
vrijdag 10 juli 2009 om 11:35
Mayls, ik herken wat je bedoelt met jij wilt sterk blijven en voor je dochter zorgen. Had die behoefte ook heel erg. Ik wilde sterk zijn en erover praten. Terwijl mijn omgeving probeerde "het" onderwerp te vermijden. Iedereen stond klaar om mijn dochter toen der tijd op te vangen. Ik zelf vond het echter heel belangrijk haar om me heen te hebben. Toen de tijd ervoor gekomen was, hebben we haar uitlogeren gebracht. En toen de tijd voor ons zelf kunnen nemen. Achteraf vond ik het heel prettig dat we het op die manier hebben gedaan.
Wat ik probeer te zeggen. Doe wat jezelf wilt. En laat je niet door andere zeggen wat je zou moeten doen. Maar als de tijd daar is moet je echt aan jezelf gaan denken!!
Nogmaals heel veel sterkte!!
Wat ik probeer te zeggen. Doe wat jezelf wilt. En laat je niet door andere zeggen wat je zou moeten doen. Maar als de tijd daar is moet je echt aan jezelf gaan denken!!
Nogmaals heel veel sterkte!!
anoniem_83459 wijzigde dit bericht op 10-07-2009 11:36
Reden: verduidelijking
Reden: verduidelijking
% gewijzigd
