Zwanger
alle pijlers
27 wk zwanger, controle VK, geen hartje meer!
vrijdag 10 juli 2009 om 08:27
Woensdagavond had ik controle bij de VK, 27 weken zwanger. Was wel wat ongerust omdat ik de laatste dagen wat minder schopjes gevoeld had, maar toen we gingen luisteren hoorde we geen hartje. Ze zei 't gelijk heel direct; "ik denk dat je kindje dood is".
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
Gelijk naar 't ziekenhuis, en ja dus, mijn kindje is dood!
vrijdag 10 juli 2009 om 17:41
Mayls, wat verschrikkelijk....ik weet dat ik van alles kan zeggen maar ik weet ook dat jij alleen maar wilt horen hoe verschrikkelijk kut en onmenselijk dit is...een andere benaming is er niet voor.
Ik wens je heel, heel, heel veel sterkte en kracht toe voor de bevalling.
Ik wil je wat tips geven uit eigen ervaring (mijn dochtertje is na 39 weken zomaar overleden in mn baarmoeder), ongevraagd en misschien zit je er niet op te wachten, maar ik wil het toch doen. als je het niet wilt lezen is dit het einde van mn post en wil ik je een hele dikke geven!
Probeer, hoe moeilijk het ook zal zijn, toch te genieten, van het feit dat je weer mama bent geworden, van je mooie kleine zoontje, de bevalling en alles wat er bijkomt kijken....t heeft mij zo enorm geholpen...Maak zoveel mogelijk foto's, handafdrukjes, knuffel hem en koester de momentjes die je met hem hebt.
Probeer ook nu nog een beetje te genieten van je buik....ook dat is heel moeilijk, maar t is zo fijn om goed afscheid genomen te hebben, en zo raar om straks met een lege buik te zitten. De foto's die ik heb gemaakt de laatste dag voor mn bevaling zijn me zo dierbaar...Mn dikke buik voor t laatst.
Als je wilt praten, wilt huilen, tips, ervaringen of wat dan ook....geef maar een gil.
Sorry voor de ietwat plastische tips, nu ik het teruglees.
Ik wens je heel, heel, heel veel sterkte en kracht toe voor de bevalling.
Ik wil je wat tips geven uit eigen ervaring (mijn dochtertje is na 39 weken zomaar overleden in mn baarmoeder), ongevraagd en misschien zit je er niet op te wachten, maar ik wil het toch doen. als je het niet wilt lezen is dit het einde van mn post en wil ik je een hele dikke geven!
Probeer, hoe moeilijk het ook zal zijn, toch te genieten, van het feit dat je weer mama bent geworden, van je mooie kleine zoontje, de bevalling en alles wat er bijkomt kijken....t heeft mij zo enorm geholpen...Maak zoveel mogelijk foto's, handafdrukjes, knuffel hem en koester de momentjes die je met hem hebt.
Probeer ook nu nog een beetje te genieten van je buik....ook dat is heel moeilijk, maar t is zo fijn om goed afscheid genomen te hebben, en zo raar om straks met een lege buik te zitten. De foto's die ik heb gemaakt de laatste dag voor mn bevaling zijn me zo dierbaar...Mn dikke buik voor t laatst.
Als je wilt praten, wilt huilen, tips, ervaringen of wat dan ook....geef maar een gil.
Sorry voor de ietwat plastische tips, nu ik het teruglees.
vrijdag 10 juli 2009 om 18:00
Mayls, heel veel sterkte
Wat vreselijk.
Ik zag je nick en avatar en wist meteen wie je was omdat ik, ook in september uitgerekend, weleens mee las op dat topic. Je kwam wat later binnen an de andere schrijfster, je was zo ontzettend blij, zeker na de goede eerste echo. Zo onvoorstelbaar en ongelooflijk zwaar en oneerlijk dit
Wat vreselijk.
Ik zag je nick en avatar en wist meteen wie je was omdat ik, ook in september uitgerekend, weleens mee las op dat topic. Je kwam wat later binnen an de andere schrijfster, je was zo ontzettend blij, zeker na de goede eerste echo. Zo onvoorstelbaar en ongelooflijk zwaar en oneerlijk dit
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
vrijdag 10 juli 2009 om 18:03
Ow lieve Mayls,
wat ontzettend verdrietig om dit te lezen.
Jou zoontje, waar je zo blij mee was, en waar je straks zo trots op zult zijn, zal voor altijd in je hart leven!
Ik ben met 20 weken zwangerschap mijn zoontje verloren, eind juni was dat alweer 6 jaar geleden, en ik denk nog heel erg veel aan hem. De begravenis is heel onwerkelijk, je zult een kistje uit moeten zoeken, mss een gedichtje voor in de krant, of een rouwkaart, terwijl je juist met blije dingen bezig zou moeten zijn. Wij hebben dit meteen na zijn geboorte gedaan, en uitgezocht, en al hoe moeilijk dat ook was, het was wel prettig om dat samen te doen, op zo'n manier het verdriet met je partner te delen. Al de kaartjes die we hebben gekregen hebben we in een mooi boek geplakt, en de foto's die van hem gemaakt zijn zitten in een klein mapje. Ik bekijk ze niet vaak, maar als ik het wil kan ik het zo pakken. Ook hebben ze een voetafdrukje van hem gemaakt, en gewoon net als ze voor alle pasgeboren babytjes doen, een mooi ziekenhuiskaartje, met een blauw strikje, naam en gewicht erop. Dat vond ik zo fijn, hij had net zo goed recht op dat kaartje!
Ik hoop voor je dat de dagen in het ziekenhuis fijn verlopen. Neem overal de tijd voor, en geniet van de monenten die je op dat moment samen hebt!
wat ontzettend verdrietig om dit te lezen.
Jou zoontje, waar je zo blij mee was, en waar je straks zo trots op zult zijn, zal voor altijd in je hart leven!
Ik ben met 20 weken zwangerschap mijn zoontje verloren, eind juni was dat alweer 6 jaar geleden, en ik denk nog heel erg veel aan hem. De begravenis is heel onwerkelijk, je zult een kistje uit moeten zoeken, mss een gedichtje voor in de krant, of een rouwkaart, terwijl je juist met blije dingen bezig zou moeten zijn. Wij hebben dit meteen na zijn geboorte gedaan, en uitgezocht, en al hoe moeilijk dat ook was, het was wel prettig om dat samen te doen, op zo'n manier het verdriet met je partner te delen. Al de kaartjes die we hebben gekregen hebben we in een mooi boek geplakt, en de foto's die van hem gemaakt zijn zitten in een klein mapje. Ik bekijk ze niet vaak, maar als ik het wil kan ik het zo pakken. Ook hebben ze een voetafdrukje van hem gemaakt, en gewoon net als ze voor alle pasgeboren babytjes doen, een mooi ziekenhuiskaartje, met een blauw strikje, naam en gewicht erop. Dat vond ik zo fijn, hij had net zo goed recht op dat kaartje!
Ik hoop voor je dat de dagen in het ziekenhuis fijn verlopen. Neem overal de tijd voor, en geniet van de monenten die je op dat moment samen hebt!
vrijdag 10 juli 2009 om 19:57
Wel erg practisch maar misschien heb je er iets aan: bij een punctie gaat het net als bij een echo, je ligt op je rug en ze maken een stukje van je buik schoon met jodium, tegelijkertijd volgen ze alles via de echo. Ze prikken met een dun naaldje in je buik, grote kans dat je nauwelijks iets voelt, en in een minuutje zuigen ze wat vocht op.
Mocht je er voor kiezen onderzoek te laten doen misschien goed om jezelf af te vragen of je mee wilt kijken via de echo of niet, je zal je kindje weer zien zoals bij de andere echo's, en ze kunnen natuurlijk ook weer afdrukken voor jullie maken.
Nogmaals sterkte en doe vooral wat goed voor jou voelt!
Mocht je er voor kiezen onderzoek te laten doen misschien goed om jezelf af te vragen of je mee wilt kijken via de echo of niet, je zal je kindje weer zien zoals bij de andere echo's, en ze kunnen natuurlijk ook weer afdrukken voor jullie maken.
Nogmaals sterkte en doe vooral wat goed voor jou voelt!
vrijdag 10 juli 2009 om 20:18
Lieve Mayls,
Sinds je gisteren je verschrikkelijke nieuws mededeelde op "ons" septembermama's topic heb ik bijna non stop aan je gedacht. Echt zo afgrijselijk. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen, vooral aankomende maandag. Vind het goed van je dat je dit topic hebt geopend. Ik hoop dat je hier steun vindt en dat je hier je hart kan luchten.
Dikke knuffel meid
Sinds je gisteren je verschrikkelijke nieuws mededeelde op "ons" septembermama's topic heb ik bijna non stop aan je gedacht. Echt zo afgrijselijk. Ik wil je nogmaals heel veel sterkte wensen, vooral aankomende maandag. Vind het goed van je dat je dit topic hebt geopend. Ik hoop dat je hier steun vindt en dat je hier je hart kan luchten.
Dikke knuffel meid
zaterdag 11 juli 2009 om 00:39
Dag Mayls, wat een vreselijk nieuws heb je te horen gekregen. Zoals je al merkt aan de reacties hier sta je hier niet alleen in, en ook ik ben mijn baby verloren tijdens de zwangerschap, in de 32 week. Het verschil met jou was dat mijn dochter zo ziek was dat ons op een gegeven moment is verteld dat ze dood zou gaan, dus wij kregen de grootste schok al voor haar overlijden. Maar goed, ik weet hoe het is om met een overleden baby in je buik te lopen en ervan te bevallen.
Ik heb je posts gelezen en wil even reageren op een paar dingen die je zegt, misschien heb je er iets aan.
De punctie waar je zo tegenop ziet: ik heb een keer een punctie gehad en ik vond het heel erg meevallen. Als het je mogelijk informatie kan geven over de dood van je zoontje, zou ik het je zeker aanraden. Wij weten heel veel van de medische complicaties van onze dochter en dit heeft ons erg geholpen in het verwerkingsproces. Het kan je heel veel rust geven als er een paar van de vele vraagtekens weggenomen kunnen worden.
De pil tegen borstvoeding: in 'mijn' ziekenhuis werd dit afgeraden, omdat de bijwerkingen ervan heel vervelend kunnen zijn (sorry, ik weet niet meer precies wat die waren). Ik ben dus met 32 weken bevallen en ik heb alleen een heel klein beetje stuwing gehad en misschien 1 druppel melkverlies, maar echt niets noemenswaardig. Dus probeer hier goede informatie over te krijgen voordat je met die medicijnen start.
Het regelen van het afscheid hebben wij wel zelf gedaan, maar vanzelfsprekend is dat een van de meest persoonlijke dingen in het leven om zelf over te beslissen of je dat aankunt of niet. Wat ik je mee wil geven, is dat het mij veel voldoening heeft gegeven omdat het het laatste was dat ik voor mijn dochter kon doen. Natuurlijk was het vreselijk zwaar, maar we kijken er met een goed gevoel op terug. Ik lees dat je al aan het nadenken bent over het afscheid en dat je kleertjes hebt besteld, knap hoor.
Verder gun ik je een warme kring van familie en vrienden en goede opvang en begeleiding vanuit je ziekenhuis. Dat kan zo veel uitmaken.
Tot slot, dat je nu zo sterk bent, ik herken dat. Je moet die bevalling nog doen en dat is zoiets onmenselijks waar je tegenop ziet, dat je geneigd bent je echte verdriet maar even uit te stellen omdat het anders allemaal gewoon te veel is. En misschien is het ook nog allemaal wat onwerkelijk op dit moment.
Ik wens je alle kracht van de wereld!
Ik heb je posts gelezen en wil even reageren op een paar dingen die je zegt, misschien heb je er iets aan.
De punctie waar je zo tegenop ziet: ik heb een keer een punctie gehad en ik vond het heel erg meevallen. Als het je mogelijk informatie kan geven over de dood van je zoontje, zou ik het je zeker aanraden. Wij weten heel veel van de medische complicaties van onze dochter en dit heeft ons erg geholpen in het verwerkingsproces. Het kan je heel veel rust geven als er een paar van de vele vraagtekens weggenomen kunnen worden.
De pil tegen borstvoeding: in 'mijn' ziekenhuis werd dit afgeraden, omdat de bijwerkingen ervan heel vervelend kunnen zijn (sorry, ik weet niet meer precies wat die waren). Ik ben dus met 32 weken bevallen en ik heb alleen een heel klein beetje stuwing gehad en misschien 1 druppel melkverlies, maar echt niets noemenswaardig. Dus probeer hier goede informatie over te krijgen voordat je met die medicijnen start.
Het regelen van het afscheid hebben wij wel zelf gedaan, maar vanzelfsprekend is dat een van de meest persoonlijke dingen in het leven om zelf over te beslissen of je dat aankunt of niet. Wat ik je mee wil geven, is dat het mij veel voldoening heeft gegeven omdat het het laatste was dat ik voor mijn dochter kon doen. Natuurlijk was het vreselijk zwaar, maar we kijken er met een goed gevoel op terug. Ik lees dat je al aan het nadenken bent over het afscheid en dat je kleertjes hebt besteld, knap hoor.
Verder gun ik je een warme kring van familie en vrienden en goede opvang en begeleiding vanuit je ziekenhuis. Dat kan zo veel uitmaken.
Tot slot, dat je nu zo sterk bent, ik herken dat. Je moet die bevalling nog doen en dat is zoiets onmenselijks waar je tegenop ziet, dat je geneigd bent je echte verdriet maar even uit te stellen omdat het anders allemaal gewoon te veel is. En misschien is het ook nog allemaal wat onwerkelijk op dit moment.
Ik wens je alle kracht van de wereld!
zaterdag 11 juli 2009 om 00:46
