Zwanger
alle pijlers
39 en (ongepland/ongewenst) zwanger
vrijdag 3 november 2023 om 14:15
Edit 07-10: update 1 jaar later.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
piep1984 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 12:24
0.91% gewijzigd
zondag 12 november 2023 om 09:20
Jeetje hee en maar doorgaan.
Nou vooruit dan. Het lijkt mij nogal logisch maar kennelijk moet ik het uitspellen dat ik echt geen kind meer wilde ? En al helemaal niet met hem. We waren uit elkaar. Dit was soort van knipperlicht gedoe. Hij vertikte ook sterilisatie. Na de seks voelde ik letterlijk nattigheid dus ik twijfelde enorm aan dat condoom. Omdat half viva in de 20 jaar dat ik hier zit door de pil heen zwanger raakt dacht ik het goed te doen door de map er achteraan te gooien. Tegen de tijd dat ik er achter kwam dat ik wel degelijk zwanger was geraakt was ik totaal in shock. En op de echo was het echt al veel meer dan een random klompje cellen.
Als jullie suggereren dat ik zo'n type ben wat dit expres heeft gedaan dan hadden jullie er echt bij moeten zijn toen ik het ontdekte. Ging mentaal echt door de struggle en ja ook ik heb gegoogled naar abortus. Dat was mijn eerste instinct. Maar net als bij TO was er 'iets' wat me tegenhield. Uiteindelijk na gesprekken met vriendinnen en POH er achter gekomen dat ik de zwangerschap niet kon afbreken.
Oh om de nihile kans nog kleiner te maken.... Ik heb ook nog eens PCOS
Maar goed. Mijn oudste dochter is geboren exact op de sterfdag van mijn vader die een acute hartstilstand kreeg een jaar voor zij werd geboren. En nu ben ik uitgerekend op zijn verjaardag. Dus tja houd het dan maar op een interventie ? Er gebeuren gekkere onverklaarbaardere dingen op de wereld hoor. De grap in mijn familie is dat ik die dag geen seks had moeten hebben maar een staatslot had moeten kopen.
En verder jullie kennen mij niet dus hou op met een soort van zwangerschap trollhunten hier. Vind dat gezien waar TO nu doorheen moet totaal ongepast en ik zal hier ook verder niet meer reageren op jullie insinuaties.
'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'
zondag 12 november 2023 om 09:50
Beste forummers,
De discussie over wel of niet werkende anticonceptie is off-topic. Gaarne deze discussie staken of elders voeren.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
De discussie over wel of niet werkende anticonceptie is off-topic. Gaarne deze discussie staken of elders voeren.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
zondag 12 november 2023 om 21:59
Bedankt allemaal. Jullie berichtjes doen me echt goed.
Heb vandaag wel het hoogtepunt qua bloedverlies denk ik (hoop ik). Buikpijn valt mee, maar daar slik ik ook pijnstillers voor. Vind het allemaal al confronterend genoeg. Vandaag was dochter ziek en hangerig, wel fijn eigenlijk. We hebben op de bank gehangen met Disneyfilms op de achtergrond.
Ik ben er momenteel een beetje gelaten onder merk ik.
Heb vanavond mijn teamleider gesproken en me in elk geval voor morgen ziek gemeld. Morgenavond kijk ik wel weer hoe het dan gaat. Heb dinsdag wel een paar belangrijke dingen (vind ik) op mijn werk, maar goed. Even rustig aan doen.
Heb vandaag wel het hoogtepunt qua bloedverlies denk ik (hoop ik). Buikpijn valt mee, maar daar slik ik ook pijnstillers voor. Vind het allemaal al confronterend genoeg. Vandaag was dochter ziek en hangerig, wel fijn eigenlijk. We hebben op de bank gehangen met Disneyfilms op de achtergrond.
Ik ben er momenteel een beetje gelaten onder merk ik.
Heb vanavond mijn teamleider gesproken en me in elk geval voor morgen ziek gemeld. Morgenavond kijk ik wel weer hoe het dan gaat. Heb dinsdag wel een paar belangrijke dingen (vind ik) op mijn werk, maar goed. Even rustig aan doen.
zondag 12 november 2023 om 22:08
Ach TO, wat een enorme rollercoaster zeg. Ik snap helemaal dat je doodop bent
Qua werken: wees niet te streng voor jezelf en neem even de tijd! Deze ongeplande zwangerschap is al heel wat om te verwerken en nu moet je ook nog een miskraam meemaken, er zijn minder zwaarwegende redenen om er even een paar dagen tussenuit te gaan.
Sterkte.
Qua werken: wees niet te streng voor jezelf en neem even de tijd! Deze ongeplande zwangerschap is al heel wat om te verwerken en nu moet je ook nog een miskraam meemaken, er zijn minder zwaarwegende redenen om er even een paar dagen tussenuit te gaan.
Sterkte.
dinsdag 14 november 2023 om 11:57
Kan het zijn dat je al zwanger was?Sprinkelmoes schreef: ↑12-11-2023 09:20Jeetje hee en maar doorgaan.
Nou vooruit dan. Het lijkt mij nogal logisch maar kennelijk moet ik het uitspellen dat ik echt geen kind meer wilde ? En al helemaal niet met hem. We waren uit elkaar. Dit was soort van knipperlicht gedoe. Hij vertikte ook sterilisatie. Na de seks voelde ik letterlijk nattigheid dus ik twijfelde enorm aan dat condoom. Omdat half viva in de 20 jaar dat ik hier zit door de pil heen zwanger raakt dacht ik het goed te doen door de map er achteraan te gooien. Tegen de tijd dat ik er achter kwam dat ik wel degelijk zwanger was geraakt was ik totaal in shock. En op de echo was het echt al veel meer dan een random klompje cellen.
Als jullie suggereren dat ik zo'n type ben wat dit expres heeft gedaan dan hadden jullie er echt bij moeten zijn toen ik het ontdekte. Ging mentaal echt door de struggle en ja ook ik heb gegoogled naar abortus. Dat was mijn eerste instinct. Maar net als bij TO was er 'iets' wat me tegenhield. Uiteindelijk na gesprekken met vriendinnen en POH er achter gekomen dat ik de zwangerschap niet kon afbreken.
Oh om de nihile kans nog kleiner te maken.... Ik heb ook nog eens PCOS
Maar goed. Mijn oudste dochter is geboren exact op de sterfdag van mijn vader die een acute hartstilstand kreeg een jaar voor zij werd geboren. En nu ben ik uitgerekend op zijn verjaardag. Dus tja houd het dan maar op een interventie ? Er gebeuren gekkere onverklaarbaardere dingen op de wereld hoor. De grap in mijn familie is dat ik die dag geen seks had moeten hebben maar een staatslot had moeten kopen.
En verder jullie kennen mij niet dus hou op met een soort van zwangerschap trollhunten hier. Vind dat gezien waar TO nu doorheen moet totaal ongepast en ik zal hier ook verder niet meer reageren op jullie insinuaties.
Frankly my dear, I don"t give a damn
dinsdag 14 november 2023 om 13:38
Ik herhaal dit maar even voor je. Dat werk loopt wel door hoor, zeker als je het op tijd aangeeft. Als je namelijk in de ochtend ziek wakker wordt, dan vinden ze ook wel een oplossing.Pimpelmeesje87 schreef: ↑12-11-2023 22:34Lieve Piep, goed dat je even met je teamleider hebt gesproken.
En onthou: JIJ bent het belangrijkste, niet je werk. Pas goed op jezelf, doe even rustig aan. Precies wat Honingbij_ ook zegt: neem de tijd.
Denk om jezelf.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 14 november 2023 om 23:05
Lief van jullie, bedankt.
Ik heb vanochtend een paar uur gewerkt en ben toen weer naar huis gegaan. Mijn teamleider en een paar collega’s zijn op de hoogte. Morgen weer zo’n dag en daar houd ik het deze week bij.
Zondagavond was het qua miskraam op zijn hoogtepunt. Sindsdien neemt de buikpijn en het bloedverlies snel af. Fijn natuurlijk, maar het laat ook een letterlijk soort leegte achter
Ik heb vanochtend een paar uur gewerkt en ben toen weer naar huis gegaan. Mijn teamleider en een paar collega’s zijn op de hoogte. Morgen weer zo’n dag en daar houd ik het deze week bij.
Zondagavond was het qua miskraam op zijn hoogtepunt. Sindsdien neemt de buikpijn en het bloedverlies snel af. Fijn natuurlijk, maar het laat ook een letterlijk soort leegte achter
woensdag 15 november 2023 om 19:25
woensdag 15 november 2023 om 20:01
Dit dus. Doe maar even echt rustig aan. Wat zou je kunnen helpen Piep? Sterkte
donderdag 16 november 2023 om 11:48
zaterdag 18 november 2023 om 08:40
Dank je wel, jullie zijn lief.
Vannacht heeft onze dochter bij mijn ouders geslapen en ik heb bijna 10 uur geslapen vannacht. Dat was even nodig. Vanmiddag heb ik een intake bij een sportschool, daar ben ik ook aan toe, om weer in beweging te komen.
Lichamelijk is het oké, de miskraam is ‘compleet’ zoals ze dat (nogal cru) noemen. Ik heb inmiddels wat meer mensen op de hoogte gebracht en dat vind ik toch wel fijn.
Nog steeds zo blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd en niet naar die kliniek ben gegaan. Het verloop was hetzelfde, maar het gevoel achteraf heel anders denk ik. Nu had het kindje sowieso geen kans, als ik een overtijdbehandeling had ondergaan, had ik dat nooit zeker geweten.
Vannacht heeft onze dochter bij mijn ouders geslapen en ik heb bijna 10 uur geslapen vannacht. Dat was even nodig. Vanmiddag heb ik een intake bij een sportschool, daar ben ik ook aan toe, om weer in beweging te komen.
Lichamelijk is het oké, de miskraam is ‘compleet’ zoals ze dat (nogal cru) noemen. Ik heb inmiddels wat meer mensen op de hoogte gebracht en dat vind ik toch wel fijn.
Nog steeds zo blij dat ik naar mijn gevoel heb geluisterd en niet naar die kliniek ben gegaan. Het verloop was hetzelfde, maar het gevoel achteraf heel anders denk ik. Nu had het kindje sowieso geen kans, als ik een overtijdbehandeling had ondergaan, had ik dat nooit zeker geweten.
maandag 7 oktober 2024 om 12:23
Hoi allemaal,
We zijn inmiddels bijna een jaar verder. Ik ben nog steeds actief op dit forum, alleen onder de gebruikersnaam die ik voorheen al gebruikte. Op zich maakt het me inmiddels niet meer zo veel uit als deze twee namen 'gelinkt' worden, maar volgens mij is het niet toegestaan om met dat account in dit topic te dubbelnicken
Ach ja, wie me herkent, herkent me.
Er is in de tussentijd veel gebeurd. De ongeplande zwangerschap en miskraam hebben een zaadje geplant in de wens voor een tweede kindje. In elk geval bij mij, maar in de tussentijd ook bij mijn partner. Eind april gaf hij aan ervoor te willen gaan samen. Helaas is de eerste zwangerschap die volgde ook weer in een miskraam geëindigd en nu proberen we wel, maar laat een zwangerschap nog even op zich wachten. Ik ben inmiddels ook al 40, dus het is logisch dat het wat langer duurt. De verloskundige zag echter geen héle grote beren op de weg, dus dat was fijn om te horen.
Ik merk dat het me steeds beter lukt om het los te laten, om de natuur z'n gang te laten gaan. Als het komt, dan komt het. Lukt het niet, dan heeft het dus toch niet zo mogen zijn.
De miskramen hebben me wel veranderd, ik sta minder onbevangen in het leven, maar ben ook extra dankbaar geworden voor wat ik wél heb.
Ik voelde de behoefte om deze update hier te delen, zeker omdat jullie zo lief en begripvol waren een jaar geleden. Nogmaals bedankt daarvoor.
We zijn inmiddels bijna een jaar verder. Ik ben nog steeds actief op dit forum, alleen onder de gebruikersnaam die ik voorheen al gebruikte. Op zich maakt het me inmiddels niet meer zo veel uit als deze twee namen 'gelinkt' worden, maar volgens mij is het niet toegestaan om met dat account in dit topic te dubbelnicken
Ach ja, wie me herkent, herkent me.Er is in de tussentijd veel gebeurd. De ongeplande zwangerschap en miskraam hebben een zaadje geplant in de wens voor een tweede kindje. In elk geval bij mij, maar in de tussentijd ook bij mijn partner. Eind april gaf hij aan ervoor te willen gaan samen. Helaas is de eerste zwangerschap die volgde ook weer in een miskraam geëindigd en nu proberen we wel, maar laat een zwangerschap nog even op zich wachten. Ik ben inmiddels ook al 40, dus het is logisch dat het wat langer duurt. De verloskundige zag echter geen héle grote beren op de weg, dus dat was fijn om te horen.
Ik merk dat het me steeds beter lukt om het los te laten, om de natuur z'n gang te laten gaan. Als het komt, dan komt het. Lukt het niet, dan heeft het dus toch niet zo mogen zijn.
De miskramen hebben me wel veranderd, ik sta minder onbevangen in het leven, maar ben ook extra dankbaar geworden voor wat ik wél heb.
Ik voelde de behoefte om deze update hier te delen, zeker omdat jullie zo lief en begripvol waren een jaar geleden. Nogmaals bedankt daarvoor.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
