Zwanger
alle pijlers
39 en (ongepland/ongewenst) zwanger
vrijdag 3 november 2023 om 14:15
Edit 07-10: update 1 jaar later.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
Hoi,
Ik schrijf al enige tijd redelijk actief op het forum, maar hiervoor heb ik een nieuw account aangemaakt.
Ik ben 39 en ik blijk zwanger te zijn. Mijn vriend en ik hebben een dochtertje van 1,5 en zijn superblij met haar. Gevoelsmatig zou ik nog best een tweede kindje willen, maar… verstandelijk niet.
Mijn vriend heeft door ziekte hersenletsel opgelopen en heeft al moeite met zijn energie bij 1 kind. Hij denkt dat het met nog een kindje alleen maar slechter zal gaan, waardoor hij het ook niet eerlijk vindt tegenover ons dochtertje én tegenover het tweede kindje. Hij is bang dat hij het tweede kindje gaat ‘verwijten’ dat ons leven lijdt onder zijn of haar komst.
Mijn gevoel gaat alle kanten op. Enerzijds denk ik dat we het best redden. Ik vind het soms pijnlijk als ik hoor dat iemand anders een tweede kindje krijgt, want ik denk dat ik er enorm van zou genieten. Maar heel vaak voelt het hebben van 1 kindje ook gewoon goed. We staan daardoor makkelijker in het leven en kunnen nog best wel goed ons ding blijven doen.
Anderzijds zie ik ook wel aan mijn vriend dat hij wat energie betreft (en klachten die nog steeds met zijn aandoening te maken hebben) op het randje balanceert, met mogelijk allerlei vervelende gevolgen van dien. Dat betekent ook dat er nóg meer op mij neerkomt (momenteel komt er al veel op mij neer). Word ik daar een leukere moeder van?
En dan heb ik het nog niet eens over de financiële kant. Daarnaast ben ik 39: de kans op complicaties is groter. Stel dat we een gehandicapt kindje krijgen, dat kunnen we zeker niet aan. En als het een tweeling blijkt te zijn?
Vandaar: gevoel en verstand zijn in oorlog. Ik durf niet stil te staan bij het idee hoe ik me zal voelen als ik het weg laat halen. Ga ik het mezelf verwijten? Ga ik het mijn vriend verwijten? Vóórdat ik zwanger was, dacht ik altijd dat ik blij zou zijn en me niet zo druk zou maken. “Komt wel goed”… Maar nu…
Het is echt nog superpril, dus ik kan nog alle kanten op. Maar jezus… wat voelt dit verschrikkelijk.
Wie heeft hier ervaring mee en wil deze ervaring met mij delen? Welke kant dan ook: na overtijdbehandeling/abortus, of na het toch doorzetten van de zwangerschap.
Dank jullie wel.
piep1984 wijzigde dit bericht op 07-10-2024 12:24
0.91% gewijzigd
zondag 5 november 2023 om 10:50
zondag 5 november 2023 om 12:51
Dat hij het jou misschien zou verwijten kan ik begrijpen. Maar het kindje iets verwijten….. wat een zwaktebod. Zou ik ook een enorme afknapper vinden, eigenlijk dat ie dat alleen al zegt.
zondag 5 november 2023 om 15:41
Hier een stille meelezer (tot nu toe). Wat een verdrietige situatie piep. Ik heb begrepen dat de lastige knoop inmiddels is doorgehakt.
Toch wilde ik nog twee dingen overover kwijt.
Je bent nog maar heel pril zwanger, toch? Weet dat als je snel terecht wil bij een kliniek je het beste naar Den Bosch kunt gaan. Daar kun je met 4/5 weken al komen voor een overtijdbehandeling. De meeste andere klinieken willen je pas helpen vanaf 6 weken. Dat is omdat ze zeker willen zijn dat er iets te zien is op de echo. Ik kan me voorstellen dat je niet nog twee weken wil wachten.
Verder ben ik benieuwd in hoeverre jouw vriend ruimte heeft om het te hebben over jouw gevoel. Kan aan mij liggen, maar het komt op mij over alsof hij dat niet echt heeft. Vooral zijn gevoelens over het absoluut niet willen komen naar voren. En je gaf aan dat het lastiger is om discussies met hem te voeren sinds zijn NAH. Dat het gewoonweg niet 'kan' is inmiddels duidelijk voor je. Maar het doet wel zeer. Verlies jezelf niet uit het oog. Bij een abortus mag je rouwen en ik hoop dat jij steun kunt vinden bij vriend!
Toch wilde ik nog twee dingen overover kwijt.
Je bent nog maar heel pril zwanger, toch? Weet dat als je snel terecht wil bij een kliniek je het beste naar Den Bosch kunt gaan. Daar kun je met 4/5 weken al komen voor een overtijdbehandeling. De meeste andere klinieken willen je pas helpen vanaf 6 weken. Dat is omdat ze zeker willen zijn dat er iets te zien is op de echo. Ik kan me voorstellen dat je niet nog twee weken wil wachten.
Verder ben ik benieuwd in hoeverre jouw vriend ruimte heeft om het te hebben over jouw gevoel. Kan aan mij liggen, maar het komt op mij over alsof hij dat niet echt heeft. Vooral zijn gevoelens over het absoluut niet willen komen naar voren. En je gaf aan dat het lastiger is om discussies met hem te voeren sinds zijn NAH. Dat het gewoonweg niet 'kan' is inmiddels duidelijk voor je. Maar het doet wel zeer. Verlies jezelf niet uit het oog. Bij een abortus mag je rouwen en ik hoop dat jij steun kunt vinden bij vriend!
zondag 5 november 2023 om 16:54
Daar krijg je tegenwoordig toch gewoon pillen voor van de huisarts?Musje schreef: ↑05-11-2023 15:41Hier een stille meelezer (tot nu toe). Wat een verdrietige situatie piep. Ik heb begrepen dat de lastige knoop inmiddels is doorgehakt.
Toch wilde ik nog twee dingen overover kwijt.
Je bent nog maar heel pril zwanger, toch? Weet dat als je snel terecht wil bij een kliniek je het beste naar Den Bosch kunt gaan. Daar kun je met 4/5 weken al komen voor een overtijdbehandeling. De meeste andere klinieken willen je pas helpen vanaf 6 weken. Dat is omdat ze zeker willen zijn dat er iets te zien is op de echo. Ik kan me voorstellen dat je niet nog twee weken wil wachten.
Verder ben ik benieuwd in hoeverre jouw vriend ruimte heeft om het te hebben over jouw gevoel. Kan aan mij liggen, maar het komt op mij over alsof hij dat niet echt heeft. Vooral zijn gevoelens over het absoluut niet willen komen naar voren. En je gaf aan dat het lastiger is om discussies met hem te voeren sinds zijn NAH. Dat het gewoonweg niet 'kan' is inmiddels duidelijk voor je. Maar het doet wel zeer. Verlies jezelf niet uit het oog. Bij een abortus mag je rouwen en ik hoop dat jij steun kunt vinden bij vriend!
zondag 5 november 2023 om 17:08
Dank je voor de tip Musje. Dat verschil wist ik niet eens, maar het toeval wil dat Den Bosch ook de dichtstbijzijnde kliniek is, dus dat is fijn.Musje schreef: ↑05-11-2023 15:41Hier een stille meelezer (tot nu toe). Wat een verdrietige situatie piep. Ik heb begrepen dat de lastige knoop inmiddels is doorgehakt.
Toch wilde ik nog twee dingen overover kwijt.
Je bent nog maar heel pril zwanger, toch? Weet dat als je snel terecht wil bij een kliniek je het beste naar Den Bosch kunt gaan. Daar kun je met 4/5 weken al komen voor een overtijdbehandeling. De meeste andere klinieken willen je pas helpen vanaf 6 weken. Dat is omdat ze zeker willen zijn dat er iets te zien is op de echo. Ik kan me voorstellen dat je niet nog twee weken wil wachten.
Verder ben ik benieuwd in hoeverre jouw vriend ruimte heeft om het te hebben over jouw gevoel. Kan aan mij liggen, maar het komt op mij over alsof hij dat niet echt heeft. Vooral zijn gevoelens over het absoluut niet willen komen naar voren. En je gaf aan dat het lastiger is om discussies met hem te voeren sinds zijn NAH. Dat het gewoonweg niet 'kan' is inmiddels duidelijk voor je. Maar het doet wel zeer. Verlies jezelf niet uit het oog. Bij een abortus mag je rouwen en ik hoop dat jij steun kunt vinden bij vriend!
Nu is komende week ‘De week van het leven’. Ik hoop maar dat er daardoor niet veel (meer) activisten voor de deur staan.
Die ruimte bij mijn vriend is lastig inderdaad. We hebben het er wel over, maar soms merk ik ook dat het bij hem niet altijd binnenkomt.
zondag 5 november 2023 om 17:33
zondag 5 november 2023 om 17:36
Piep1984 schreef: ↑05-11-2023 17:08Dank je voor de tip Musje. Dat verschil wist ik niet eens, maar het toeval wil dat Den Bosch ook de dichtstbijzijnde kliniek is, dus dat is fijn.
Nu is komende week ‘De week van het leven’. Ik hoop maar dat er daardoor niet veel (meer) activisten voor de deur staan.
Die ruimte bij mijn vriend is lastig inderdaad. We hebben het er wel over, maar soms merk ik ook dat het bij hem niet altijd binnenkomt.
Dat lijkt me lastig piep! Zou proberen wel het gesprek aan te blijven gaan. Desnoods met een professional erbij. Iemand misschien met verstand van nah? Krop het in ieder geval niet op! Het lijkt me voor jouw proces goed om hem mee te nemen en ik hoop dat ook jouw kant van dit verhaal bij hem mag landen.
zondag 5 november 2023 om 17:42
zondag 5 november 2023 om 18:19
Sterkte Piep.
Het is zuur dat de omstandigheden niet optimaal zijn.. want je wens voor een tweede is begrijpelijk..
Ik heb zelf één zoon en een prima belastbare man, maar hij heeft geen wens voor een tweede. Heb dat jarenlang moeilijk en jammer gevonden maar ik wil (en kan) inmiddels niet anders meer.. mijn eigen belastbaarheid is de laatste 2jr drastisch minder geworden.. ik ben net 40.. het is goed zo.. We zijn een drie-eenheid..
Ik wens je kracht, berusting en veel (zelf)liefde.
Het is zuur dat de omstandigheden niet optimaal zijn.. want je wens voor een tweede is begrijpelijk..
Ik heb zelf één zoon en een prima belastbare man, maar hij heeft geen wens voor een tweede. Heb dat jarenlang moeilijk en jammer gevonden maar ik wil (en kan) inmiddels niet anders meer.. mijn eigen belastbaarheid is de laatste 2jr drastisch minder geworden.. ik ben net 40.. het is goed zo.. We zijn een drie-eenheid..
Ik wens je kracht, berusting en veel (zelf)liefde.
zondag 5 november 2023 om 21:31
zondag 5 november 2023 om 21:34
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
