Zwanger
alle pijlers
4cm ontsluiting en weeën met 30 weken
woensdag 20 november 2013 om 00:52
Toen ik vanmorgen toch maar even 'voor het geval dat' de verloskundige belde vanwege een redelijk stabiele menstruatie-achtige kramp en
druk down under, had ik niet verwacht dat er echt iets zou zijn. Ik mocht langskomen maar wanneer ik dit zelf niet nodig vond, was het ook ok.
Ik moet zeggen, voelde me een enorme aansteller. Maar omdat ik naast de krampen (dacht zelf aan indalingsweeen) de dag daarvoor ook al mijn slijmprop verloren leek te hebben, leek het me wel zo handig (dan al niet alleen voor m'n eigen gemoedsrust).
Daar aangekomen (na eerst nog even op m'n gemak bij de nabijgelegen McD gegeten te hebben ) maakte ook de verloskundige en haar assistente zich geen zorgen. Mijn bloeddruk en de hartslag van de kleine waren normaal en de baby lag met hoofdje omlaag maar was nog niet (helemaal) ingedaald. We waren al zo goed als klaar maar protocol vroeg toch nog om een CTG en een vaginale echo.
Vaginale echo laat ineens een verkorte baarmoederhals zien van 15 mm, toucheren zegt dat ik al 4cm ontsluiting heb en de krampen en rugpijn waar ik al 2 nachten slecht van slaap blijken weeen te zijn wha?
Mijn eigen ziekenhuis heeft geen ic neonatologie, dus lig nu in een specialistisch ziekenhuis 65 km verderop. Ze hebben me op weeenremmers gezet en ik heb de eerste van de twee longrijping injecties gehad (die btw best wel pijn doen ....). De aankomende 48 uur zijn cruciaal, daarna halen ze me van de weeenremmers af en wachten ze eigenlijk gewoon de bevalling af (of laten me weer naar huis gaan, mocht het rustig blijven).
Dit betekend ook dat ze het niet gaan tegenhouden wanneer de bevalling na de 48 uur longrijping gewoon doorgaat. Dit was nieuw voor mij, maar ze zeggen dat tegenhouden schadelijker kan zijn omdat ze niet weten wat de bevalling in gang heeft gezet.
Lang verhaal maar wilde het graag kwijt. Heeft iemand toevallig iets soortgelijks meegemaakt?? Hoor het graag!
Edit: Zullen we er dan maar weeen van maken? Trema op de 'e' gaat 'm helaas niet worden , de titel kan ik helaas niet meer aanpassen...
druk down under, had ik niet verwacht dat er echt iets zou zijn. Ik mocht langskomen maar wanneer ik dit zelf niet nodig vond, was het ook ok.
Ik moet zeggen, voelde me een enorme aansteller. Maar omdat ik naast de krampen (dacht zelf aan indalingsweeen) de dag daarvoor ook al mijn slijmprop verloren leek te hebben, leek het me wel zo handig (dan al niet alleen voor m'n eigen gemoedsrust).
Daar aangekomen (na eerst nog even op m'n gemak bij de nabijgelegen McD gegeten te hebben ) maakte ook de verloskundige en haar assistente zich geen zorgen. Mijn bloeddruk en de hartslag van de kleine waren normaal en de baby lag met hoofdje omlaag maar was nog niet (helemaal) ingedaald. We waren al zo goed als klaar maar protocol vroeg toch nog om een CTG en een vaginale echo.
Vaginale echo laat ineens een verkorte baarmoederhals zien van 15 mm, toucheren zegt dat ik al 4cm ontsluiting heb en de krampen en rugpijn waar ik al 2 nachten slecht van slaap blijken weeen te zijn wha?
Mijn eigen ziekenhuis heeft geen ic neonatologie, dus lig nu in een specialistisch ziekenhuis 65 km verderop. Ze hebben me op weeenremmers gezet en ik heb de eerste van de twee longrijping injecties gehad (die btw best wel pijn doen ....). De aankomende 48 uur zijn cruciaal, daarna halen ze me van de weeenremmers af en wachten ze eigenlijk gewoon de bevalling af (of laten me weer naar huis gaan, mocht het rustig blijven).
Dit betekend ook dat ze het niet gaan tegenhouden wanneer de bevalling na de 48 uur longrijping gewoon doorgaat. Dit was nieuw voor mij, maar ze zeggen dat tegenhouden schadelijker kan zijn omdat ze niet weten wat de bevalling in gang heeft gezet.
Lang verhaal maar wilde het graag kwijt. Heeft iemand toevallig iets soortgelijks meegemaakt?? Hoor het graag!
Edit: Zullen we er dan maar weeen van maken? Trema op de 'e' gaat 'm helaas niet worden , de titel kan ik helaas niet meer aanpassen...
yastra wijzigde dit bericht op 20-11-2013 01:08
Reden: weeA<<n??
Reden: weeA<<n??
% gewijzigd
woensdag 20 november 2013 om 01:09
woensdag 20 november 2013 om 01:21
De weeenremmers slaan gelukkig aan. De weeen waren met eens in het kwartier net nog niet helemaal weg maar ik had ze vanmiddag blijkbaar al om de 3 minuten.
Apart dat ik het niet als zodanig herkende ... Ik omschreef het als een flinke beweging van de baby, alsof ze ineens had besloten zich even helemaal om te draaien (en zich dan met haar voetjes een beetje afzette tegen de onderkant).
Ik lig op een gezamenlijke kamer, dus mijn man mocht helaas niet blijven Misschien ook maar beter, hij ligt nu in het van der Valk ik de buurt waar hij hopelijk een beetje tot rust kan komen. Hij was echt op.
Apart dat ik het niet als zodanig herkende ... Ik omschreef het als een flinke beweging van de baby, alsof ze ineens had besloten zich even helemaal om te draaien (en zich dan met haar voetjes een beetje afzette tegen de onderkant).
Ik lig op een gezamenlijke kamer, dus mijn man mocht helaas niet blijven Misschien ook maar beter, hij ligt nu in het van der Valk ik de buurt waar hij hopelijk een beetje tot rust kan komen. Hij was echt op.
woensdag 20 november 2013 om 01:34
Mijn oudste is geboren met 29,6 weken.
Ondanks de grote zorgen die we hadden ging het eigenlijk heel goed.
Hij heeft nooit aan de beademing gelegen en mocht na 6 weken naar huis.
Ik hoop natuurlijk dat jouw kindje nog lekker blijft zitten maar mocht hij/zij nu komen dan is hij de meest kritieke fase wel voorbij.
Ondanks de grote zorgen die we hadden ging het eigenlijk heel goed.
Hij heeft nooit aan de beademing gelegen en mocht na 6 weken naar huis.
Ik hoop natuurlijk dat jouw kindje nog lekker blijft zitten maar mocht hij/zij nu komen dan is hij de meest kritieke fase wel voorbij.
woensdag 20 november 2013 om 03:05
De baby lijkt zich wel te vermaken, vooral de ctg wekt haar interesse en ze blijft er maar tegenaan trappen , erg schattig.
De harttonen zijn ook mooi en sterk, zolang ze blijft zitten maak ik me om haar nog niet zoveel zorgen.
@ashley101 - Wat fijn om te horen dat het zo soepel is gegaan met je oudste. Ook ikzelf ben (29 jaar geleden) met 30 weken geboren (bloeding in de placenta) en kon dacht ik ook al snel uit de couveuse. Misschien dat ik hierom nog redelijk rustig ben ...
Mocht ze toch nu al komen dan maak ik me echter wel zorgen om haar weerstand, infecties, ziekenhuisbacterien hechting en borstvoeding...
De harttonen zijn ook mooi en sterk, zolang ze blijft zitten maak ik me om haar nog niet zoveel zorgen.
@ashley101 - Wat fijn om te horen dat het zo soepel is gegaan met je oudste. Ook ikzelf ben (29 jaar geleden) met 30 weken geboren (bloeding in de placenta) en kon dacht ik ook al snel uit de couveuse. Misschien dat ik hierom nog redelijk rustig ben ...
Mocht ze toch nu al komen dan maak ik me echter wel zorgen om haar weerstand, infecties, ziekenhuisbacterien hechting en borstvoeding...
woensdag 20 november 2013 om 04:39
woensdag 20 november 2013 om 05:15
woensdag 20 november 2013 om 07:08
Hi TO,
Wat spannend voor je..
Even een hart onder de riem.
Vorig jaar is mijn goede vriendin ook opgenomen met de zelfde dingen met 29.5 zwangerschapsduur. Ook de injecties om de longen rijp te krijgen.
Ook kreeg ze weeënremmers en moest ze afwachten.
Na een paar dagen beviel ze van haar kindje. Wat heftig toch. Met het kindje ging het goed maar uiteraard nog te klein om het allemaal zelf te doen. Het is niet de kraamtijd en het verlof wat je verwacht, je zult vanaf nu veel in het ziekenhuis zijn en dat is gewoon heel naar. Het babytje van mijn vriendin deed het goed, heel goed. Een paar weken geleden vierden we haar eerste verjaardag.
Een schattig meisje, met een heftige start maar inmiddels helemaal 'goedgekeurd'.
Sterkte de komende tijd en ik hoop dat je baby nog heel lang bij je blijft zitten.
Wat spannend voor je..
Even een hart onder de riem.
Vorig jaar is mijn goede vriendin ook opgenomen met de zelfde dingen met 29.5 zwangerschapsduur. Ook de injecties om de longen rijp te krijgen.
Ook kreeg ze weeënremmers en moest ze afwachten.
Na een paar dagen beviel ze van haar kindje. Wat heftig toch. Met het kindje ging het goed maar uiteraard nog te klein om het allemaal zelf te doen. Het is niet de kraamtijd en het verlof wat je verwacht, je zult vanaf nu veel in het ziekenhuis zijn en dat is gewoon heel naar. Het babytje van mijn vriendin deed het goed, heel goed. Een paar weken geleden vierden we haar eerste verjaardag.
Een schattig meisje, met een heftige start maar inmiddels helemaal 'goedgekeurd'.
Sterkte de komende tijd en ik hoop dat je baby nog heel lang bij je blijft zitten.
DTEEZ!
woensdag 20 november 2013 om 07:13
En Yastra, mijn vriendin heeft haar baby wel bv gegeven. Het was doorzetten want ze was erg klein en het is heel veel kolven geweest, maar ze heeft volledige bv gekregen ook via de sonde en dat maakte mijn vriendin ook weer een soort van trots dat ze dat voor haar kon doen omdat je je zo machteloos kunt voelen als je baby in een couveuse ligt..
DTEEZ!
woensdag 20 november 2013 om 07:33
Ik ben met 30 weken en 3 cm ontsluiting in het ziekenhuis terecht gekomen, nu bijna 14 jaar geleden. Ik was op mijn werk en dacht er zo het mijne van, heb dus de poli gebeld en ben na mijn werk naar het ziekenhuis gefietst. Daar aangekomen bleek ik inderdaad weeen en ontsluiting te hebben. Ik werd aan een infuus met remmers gelegd, kreeg een spuit voor de longrijping en heb daar vervolgens een week gelegen. Zoon bleef zitten en ik heb nog tot 37 weken weeenremmers geslikt. Het bleef wel onrustig in mijn buik, maar uiteindelijk ben ik ruim na de 40 weken ingeleid, blijkbaar had ie er geen zin meer in.
Blijkbaar is het protocol sindsdien wel veranderd, wat mij betreft ten goede. Ik hoefde ook niet naar een specialistisch ziekenhuis, terwijl ze daar ook geen ic neonatologie hadden.
Blijkbaar is het protocol sindsdien wel veranderd, wat mij betreft ten goede. Ik hoefde ook niet naar een specialistisch ziekenhuis, terwijl ze daar ook geen ic neonatologie hadden.
woensdag 20 november 2013 om 07:44
He bah, weer herkenbaar hoor.
Met 27,0 bevallen. Eerder ook harde buiken, enz. Met ambu naar academisch ziekenhuis gebracht want ook het ziekenhuis hier kon pas iets betekenen met een kindje van 32 weken of ouder. Longrijping, weeenremmers sloegen uiteindelijk niet aan. En twee dagen later dus bevallen.
13 weken ziekenhuis maar uiteindelijk een heel vrolijk mannetje rondlopen van 17 maanden.
Hoop dat je kindje nog even blijft zitten. Maar als hij wel komt, komt het ook allemaal goed!
Met 27,0 bevallen. Eerder ook harde buiken, enz. Met ambu naar academisch ziekenhuis gebracht want ook het ziekenhuis hier kon pas iets betekenen met een kindje van 32 weken of ouder. Longrijping, weeenremmers sloegen uiteindelijk niet aan. En twee dagen later dus bevallen.
13 weken ziekenhuis maar uiteindelijk een heel vrolijk mannetje rondlopen van 17 maanden.
Hoop dat je kindje nog even blijft zitten. Maar als hij wel komt, komt het ook allemaal goed!
woensdag 20 november 2013 om 08:37
Ook hier herkenbaarheid ik ben pas na 2,5 dag langs het ziekenhuis gegaan na aandringen van een collega en mijn vriend. Ik dacht dat er niets aan de hand was. Ik had wel veel harde buiken met 26 weken, maar die week ervoor nog met gynaecoloog er over gehad en die zei doe wat rustiger aan.
Ik heb toen gebeld naar het ziekenhuis en moest toch maar langs komen. Daaraan gekomen naar de ctg gestuurd en wat bleek die harde buiken kwamen om de 5-6 minuten. Na inwendig onderzoek bleek dat mijn baarmoeder verweekt was en ze konden inmiddels al wel bij het hoofdje van onze zoon.
Ik ben toen ook gelijk opgenomen op te zien of alles met rust minder werd. Ik had namelijk een erg drukke en hectisch periode achter de rug. Ik kreeg gelijk wel bedrust toegeschreven en mocht 'gelukkig' nog wel zelf naar de wc. S nacht werd ik wakker met pijn in mijn rug en benen en na onderzoek bleek ik toch echt aan het begin van bevallen te staan. Ik moest mijn vriend bellen voor het geval het doorzetten, want dan had ik naar een ander ziekenhuis gemoeten. Ik heb toen ook de longrijpingsprikken(2 in 48 uur)(die inderdaad niet prettig zijn) en weeenremmers gehad. De weeenremmers hebben bij mij hun werk gedaan. Ik heb in totaal 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Toen ik naar huis mocht kreeg ik wel de opdracht bedrust met een kleine wandeling per dag ivm trombose. Geloof me de weken erna moest ik gewoon bijkomen van er gebeurt is. daarnaast accepteren dat ik alles moest los te laten wat niets met mijn zwangerschap te maken had. Als behoorlijk actief persoon die plannen had liggen hoe ze alles ging overdragen is het best lastig.
Inmiddels ben ik gelukkig 33 weken en mag ik weer meer gaan bewegen wat voor mij een opluchting is. Maar nog steeds niet teveel. Dit alles betekent voor mij dat de dingen die ik in mijn verlof wou doen veel al niet echt meer kunnen. Het is helftig geweest maar nog 1 week en dan zit ik op de veilige grens.
Zo te horen slaan bij jouw de weeenremmers aan. Je hoeft niet meer zolang voor je op de veilige grens ben. Succes met de komende weken. Je zal je verwachting voor de komende weken waarschijnlijk wel bij moeten stellen.
Ik heb toen gebeld naar het ziekenhuis en moest toch maar langs komen. Daaraan gekomen naar de ctg gestuurd en wat bleek die harde buiken kwamen om de 5-6 minuten. Na inwendig onderzoek bleek dat mijn baarmoeder verweekt was en ze konden inmiddels al wel bij het hoofdje van onze zoon.
Ik ben toen ook gelijk opgenomen op te zien of alles met rust minder werd. Ik had namelijk een erg drukke en hectisch periode achter de rug. Ik kreeg gelijk wel bedrust toegeschreven en mocht 'gelukkig' nog wel zelf naar de wc. S nacht werd ik wakker met pijn in mijn rug en benen en na onderzoek bleek ik toch echt aan het begin van bevallen te staan. Ik moest mijn vriend bellen voor het geval het doorzetten, want dan had ik naar een ander ziekenhuis gemoeten. Ik heb toen ook de longrijpingsprikken(2 in 48 uur)(die inderdaad niet prettig zijn) en weeenremmers gehad. De weeenremmers hebben bij mij hun werk gedaan. Ik heb in totaal 4 dagen in het ziekenhuis gelegen. Toen ik naar huis mocht kreeg ik wel de opdracht bedrust met een kleine wandeling per dag ivm trombose. Geloof me de weken erna moest ik gewoon bijkomen van er gebeurt is. daarnaast accepteren dat ik alles moest los te laten wat niets met mijn zwangerschap te maken had. Als behoorlijk actief persoon die plannen had liggen hoe ze alles ging overdragen is het best lastig.
Inmiddels ben ik gelukkig 33 weken en mag ik weer meer gaan bewegen wat voor mij een opluchting is. Maar nog steeds niet teveel. Dit alles betekent voor mij dat de dingen die ik in mijn verlof wou doen veel al niet echt meer kunnen. Het is helftig geweest maar nog 1 week en dan zit ik op de veilige grens.
Zo te horen slaan bij jouw de weeenremmers aan. Je hoeft niet meer zolang voor je op de veilige grens ben. Succes met de komende weken. Je zal je verwachting voor de komende weken waarschijnlijk wel bij moeten stellen.
woensdag 20 november 2013 om 08:41
Spannende tijd zeg! Hopelijk helpen de weeenremmers en kun je nog een aantal weken vooruit met je baby in de buik. Zo niet, is het wel fijn dat je injecties hebt gehad voor longrijping en de meest cruciale weken ben je wel voorbij. Probeer dus niet teveel te stressen dat werkt ook niet positief.
Succes!!
Succes!!
Weet wat je zegt, maar zeg niet alles wat je weet
woensdag 20 november 2013 om 09:00
Wat spannend maar wat goed ook dat je er zo rustig onder bent/blijft. Dat zal denk ik de hele situatie alleen maar ten goede komen!
Hier ook enige herkenbaarheid. Ik kreeg toen ik 30 weken zwanger was buikpijn en dacht nog wat verkeerds gegeten te hebben. De volgende dag was het niet weg en toen heb ik maar de poli gynaecologie gebeld (we waren op vakantie, niet in Nederland). Ik kreeg de gynaecoloog te spreken en zij adviseerde me toch het te laten checken in het plaatselijke ziekenhuis. Ik had ook het gevoel dat de baby zich steeds aan het omdraaien was of zo... Aan het CTG bleken het dus weeën te zijn. Maar omdat ik geen ontsluiting had ben ik opgenomen zonder remmers of longrijping, om het aan te kijken. Er was sprake van dat ik 's avonds zou overgebracht worden naar een ander ziekenhuis, omdat ze waar ik was opgenomen ook geen opvangmogelijkheid hadden voor hele kleine kindjes. Gelukkig nam de weeën activiteit af en de volgende dag werd ik ontslagen, met magnesium (wordt in Nederland niet gegeven, alleen bij heftige spierkramp) en buscopan. Daarna heb ik geen weeën meer gehad. Ben uiteindelijk met een geplande keizersnede bevallen, op 39 weken!
Hier ook enige herkenbaarheid. Ik kreeg toen ik 30 weken zwanger was buikpijn en dacht nog wat verkeerds gegeten te hebben. De volgende dag was het niet weg en toen heb ik maar de poli gynaecologie gebeld (we waren op vakantie, niet in Nederland). Ik kreeg de gynaecoloog te spreken en zij adviseerde me toch het te laten checken in het plaatselijke ziekenhuis. Ik had ook het gevoel dat de baby zich steeds aan het omdraaien was of zo... Aan het CTG bleken het dus weeën te zijn. Maar omdat ik geen ontsluiting had ben ik opgenomen zonder remmers of longrijping, om het aan te kijken. Er was sprake van dat ik 's avonds zou overgebracht worden naar een ander ziekenhuis, omdat ze waar ik was opgenomen ook geen opvangmogelijkheid hadden voor hele kleine kindjes. Gelukkig nam de weeën activiteit af en de volgende dag werd ik ontslagen, met magnesium (wordt in Nederland niet gegeven, alleen bij heftige spierkramp) en buscopan. Daarna heb ik geen weeën meer gehad. Ben uiteindelijk met een geplande keizersnede bevallen, op 39 weken!
woensdag 20 november 2013 om 10:22
Oh wat een schrik zeg! Hopelijk blijft je kindje nog even binnen zitten.
Hier ook met 28 weken weeën, die ik niet als dusdanig had herkent. Inderdaad ook 2 dagen weeën remmers. Na een dikke week mocht ik weer naar huis gelukkig. Ons meisje is uiteindelijk pas met 37 weken geboren!
Hier ook met 28 weken weeën, die ik niet als dusdanig had herkent. Inderdaad ook 2 dagen weeën remmers. Na een dikke week mocht ik weer naar huis gelukkig. Ons meisje is uiteindelijk pas met 37 weken geboren!
Zo welkom dat het bijna pijn doet...
woensdag 20 november 2013 om 10:58
Sterkte! Ik hoop dat de remmers goed hun werk doen en dat je kind lekker blijft zitten waar het het beste nog een paar weken kan blijven zitten. Overigens in mijn omgeving een aantal ervaringen van mensen die rond 28 weken bevallen zijn en allemaal gezonde peuters en kleuters hebben rondlopen nu. Ik hoop dat dat een beetje moed geeft!
