Zwanger
alle pijlers
Abortus plegen?
vrijdag 21 juni 2013 om 17:56
Hallo,
Ik zit met een heel erg dilemma. Ik ben ongepland zwanger geraakt. Heb mijn nuvaring 1 week later ingedaan, dan normaal. We hebben op 1 keer na met een condoom gevreeën, en die ene keer was genoeg voor mij om zwanger te worden.. Ik heb altijd een hele grote kinderwens gehad en nog steeds. Voor mij zou het kindje mogen komen, al was ik liever over 2 jaar of zo zwanger geraakt.
Ik ben nu sinds 6 maanden samen met mijn vriend, we zijn 28 en 30 jaar en we zijn bezig met ons eerste huisje samen op te knappen. Lijkt misschien wat snel, maar het gaat super goed tussen ons, ik heb nog nooit voor iemand zo veel liefde gevoeld en ik moet uit mijn huidige huis, dus vandaar nu al.
Ik weet dat het vroeg ik om een kind samen te krijgen en we wilde samen nog zo veel doen en mee maken voordat we aan zo'n verantwoordelijkheid zouden beginnen.
Maar nu ben ik dus zwanger. 1 probleem.. Mijn vriend wil nog absoluut geen kinderen. Hij wil dat ik het weg laat halen en dat we dan over een paar jaar kinderen krijgen. Hij wil eerst nog lekker samen reizen en zo. Dit is zo moeilijk voor mij. Een kind haal je niet zomaar weg, vooral niet omdat ik altijd al een grote kinderwens heb gehad.
Ik weet sinds maandag avond dat ik zwanger ben en ik vermoed dat ik ongeveer 6 weken ben.
Het liefst zou ik het willen houden, maar ik wil mijn vriend niet met een kind opzadelen waar hij niet op zit te wachten.
Hij is ontzetten lief voor mij, maar hij blijft bij zijn standpunt.
Wat moet ik doen? Ben al dagen down en verdrietig.
Hebben jullie tips voor mij, of heeft iemand zoiets al eerder meegemaakt en wat hebben jullie toen gedaan?
Sorry voor het lange, misschien wat onduidelijke verhaal.
Alvast bedankt.
Ik zit met een heel erg dilemma. Ik ben ongepland zwanger geraakt. Heb mijn nuvaring 1 week later ingedaan, dan normaal. We hebben op 1 keer na met een condoom gevreeën, en die ene keer was genoeg voor mij om zwanger te worden.. Ik heb altijd een hele grote kinderwens gehad en nog steeds. Voor mij zou het kindje mogen komen, al was ik liever over 2 jaar of zo zwanger geraakt.
Ik ben nu sinds 6 maanden samen met mijn vriend, we zijn 28 en 30 jaar en we zijn bezig met ons eerste huisje samen op te knappen. Lijkt misschien wat snel, maar het gaat super goed tussen ons, ik heb nog nooit voor iemand zo veel liefde gevoeld en ik moet uit mijn huidige huis, dus vandaar nu al.
Ik weet dat het vroeg ik om een kind samen te krijgen en we wilde samen nog zo veel doen en mee maken voordat we aan zo'n verantwoordelijkheid zouden beginnen.
Maar nu ben ik dus zwanger. 1 probleem.. Mijn vriend wil nog absoluut geen kinderen. Hij wil dat ik het weg laat halen en dat we dan over een paar jaar kinderen krijgen. Hij wil eerst nog lekker samen reizen en zo. Dit is zo moeilijk voor mij. Een kind haal je niet zomaar weg, vooral niet omdat ik altijd al een grote kinderwens heb gehad.
Ik weet sinds maandag avond dat ik zwanger ben en ik vermoed dat ik ongeveer 6 weken ben.
Het liefst zou ik het willen houden, maar ik wil mijn vriend niet met een kind opzadelen waar hij niet op zit te wachten.
Hij is ontzetten lief voor mij, maar hij blijft bij zijn standpunt.
Wat moet ik doen? Ben al dagen down en verdrietig.
Hebben jullie tips voor mij, of heeft iemand zoiets al eerder meegemaakt en wat hebben jullie toen gedaan?
Sorry voor het lange, misschien wat onduidelijke verhaal.
Alvast bedankt.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:04
Niet iets dergelijks meegemaakt, maar ik denk dat je spijt krijgt als je het weg laat halen, dat je vriend gaat verwijten en dat is niet bepaald goed voor je relatie. Lijkt alsof je vriend er wel heel makkelijk en nogal egoïstisch in staat. Hij heeft zelf het risico genomen zonder condoom te vrijen en dan vind ik dat je de consequenties ook moet aanvaarden. Jullie zijn oud genoeg om een kind op te voeden, bezig met een huisje, dus een kind erbij moet kunnen lijkt me. Heel veel sterkte!
vrijdag 21 juni 2013 om 18:07
Ik zou goed met hem erover praten. Hij heeft makkelijk praten met weghalen. Achteraf zal je er spijt van krijgen en bijvoorbeeld tijdens ruzies verwijten kunnen maken naar hem toe. En in je achterhoofd en in je hart zal je altijd wel een naar gevoel naar hem toe hebben. Zoals ik lees gaat het goed tussen jullie, jullie zitten op een volwassen leeftijd en zijn bezig met een woning. Dat is toch duidelijk een stap naar de toekomst. En om jullie kind weg te halen alleen omdat hij dat wilt? Ik zou er goed over nadenken en met hem erover praten. En vertellen wat jij wilt en denkt.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:14
ik zou het nooit laten weghalen, ik heb het gedaan 20 jaar geleden omdat mijn vriend ook geen kind wilde, tot op de dag van vandaag heb ik er heel veel spijt van...quote:roosje87 schreef op 21 juni 2013 @ 18:07:
Ik zou goed met hem erover praten. Hij heeft makkelijk praten met weghalen. Achteraf zal je er spijt van krijgen en bijvoorbeeld tijdens ruzies verwijten kunnen maken naar hem toe. En in je achterhoofd en in je hart zal je altijd wel een naar gevoel naar hem toe hebben. Zoals ik lees gaat het goed tussen jullie, jullie zitten op een volwassen leeftijd en zijn bezig met een woning. Dat is toch duidelijk een stap naar de toekomst. En om jullie kind weg te halen alleen omdat hij dat wilt? Ik zou er goed over nadenken en met hem erover praten. En vertellen wat jij wilt en denkt.
Ik zou goed met hem erover praten. Hij heeft makkelijk praten met weghalen. Achteraf zal je er spijt van krijgen en bijvoorbeeld tijdens ruzies verwijten kunnen maken naar hem toe. En in je achterhoofd en in je hart zal je altijd wel een naar gevoel naar hem toe hebben. Zoals ik lees gaat het goed tussen jullie, jullie zitten op een volwassen leeftijd en zijn bezig met een woning. Dat is toch duidelijk een stap naar de toekomst. En om jullie kind weg te halen alleen omdat hij dat wilt? Ik zou er goed over nadenken en met hem erover praten. En vertellen wat jij wilt en denkt.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:17
vrijdag 21 juni 2013 om 18:18
Anti-conceptie is een mentaliteit, niet een handeling.
Gezien de houding van je vriend kan ik me niet voorstellen dat je met deze zwangerschap een stabiele basis voor een duurzame relatie legt. Je duwt hem feitelijk een kind door z'n strot wanneer je de zwangerschap niet afbreekt.
Is zo'n kind (en jij) niet veel beter af met een situatie die door beide ouders gewenst is?
Gezien de houding van je vriend kan ik me niet voorstellen dat je met deze zwangerschap een stabiele basis voor een duurzame relatie legt. Je duwt hem feitelijk een kind door z'n strot wanneer je de zwangerschap niet afbreekt.
Is zo'n kind (en jij) niet veel beter af met een situatie die door beide ouders gewenst is?
vrijdag 21 juni 2013 om 18:22
Hoi,
Ik heb bijna precies hetzelfde meegemaakt. Mijn vriend en ik kenden elkaar al wel 2 jaar maar we hadden pas een maand daarvoor besloten er echt voor te gaan en samen te gaan wonen. Toen bleek ik zwanger. Mijn hele wereld stond op zijn kop. Ik had hetzelfde als jij. Wilde wel een kind, maar niet nu, maar ik dacht ook; je laat het niet weghalen om dan volgend jaar weer zwanger te worden. Het is geen brood dat je bij de bakker haalt, het is een wonder dat je zwanger bent.
Mijn vriend voelde dat 'wonder' niet en stond er heel nuchter in. Hij vond het voornamelijk niet verstandig maar wilde de keuze aan mij overlaten. We zijn gaan praten met iemand van het FIOM (google maar eens) en dat heeft enorm geholpen maar een beslissing kon ik er niet door maken. Omdat ik graag wilde dat mijn vriend het ook echt wilde (omdat ik bang was dat mijn kind zou opgroeien met gescheiden ouders) heb ik met 11 weken een afspraak gemaakt voor een abortus. Ik wist echt niet wat ik moest doen maar toen ineens voelde ik dat ik dat in ieder geval niet moest doen. Ik heb mijn vriend gevraagd of hij zeker wist dat hij voor onze relatie wilde gaan. Dat wist hij zeker en toen heb ik gezegd dat ik het kind wilde houden.
Ik zag op een bepaald moment in dat het óf een toekomst met vriend en kind was óf een abortus maar dan ook een toekomst zonder vriend. Ik had het missen van de zwangerschap denk ik wel kunnen verwerken maar niet dat onze relatie een zwangerschap niet aan zou kunnen. Ik was dan waarschijnlijk wel bij mijn vriend weggegaan. Dat heb ik hem eerlijk verteld, wat natuurlijk ook weer heel lastig is omdat je niet het gevoel wil hebben iemand te chanteren.
Ik vond de hele zwangerschap heel spannend, hoe gaat dat straks, vind mijn vriend het wel echt leuk, hoe is dat voor onze relatie enz. enz. En ondertussen moesten we ook nog gaan samenwonen, en elkaars vrienden leren kennen (!). Ik was bang voor de mening van anderen, maar iedereen is heel erg begripvol geweest. En ik had ook graag nog samen dingen willen doen, lekker samen uitgaan op vakantie enzovoort.
Nu onze zoon is geboren zijn we zijn zo absurd gelukkig met z'n drieën en voelt alles zo normaal en natuurlijk dat ik er versteld van sta. Aan de andere kant heb ik altijd wel een onderbuik gevoel gehad dat we het samen zouden kunnen. En dat klopt dus helemaal.
Luister naar je gevoel en praat met je vriend. En met het FIOM praten helpt echt heel goed, al is het alleen maar even om alles op een rijtje te zetten en de balans op te maken. En maak je niet druk om oordelen van anderen. Dit is jouw leven en jij moet doen wat goed voor je voelt.
Heel veel sterkte, vertrouw op jezelf!
Ik heb bijna precies hetzelfde meegemaakt. Mijn vriend en ik kenden elkaar al wel 2 jaar maar we hadden pas een maand daarvoor besloten er echt voor te gaan en samen te gaan wonen. Toen bleek ik zwanger. Mijn hele wereld stond op zijn kop. Ik had hetzelfde als jij. Wilde wel een kind, maar niet nu, maar ik dacht ook; je laat het niet weghalen om dan volgend jaar weer zwanger te worden. Het is geen brood dat je bij de bakker haalt, het is een wonder dat je zwanger bent.
Mijn vriend voelde dat 'wonder' niet en stond er heel nuchter in. Hij vond het voornamelijk niet verstandig maar wilde de keuze aan mij overlaten. We zijn gaan praten met iemand van het FIOM (google maar eens) en dat heeft enorm geholpen maar een beslissing kon ik er niet door maken. Omdat ik graag wilde dat mijn vriend het ook echt wilde (omdat ik bang was dat mijn kind zou opgroeien met gescheiden ouders) heb ik met 11 weken een afspraak gemaakt voor een abortus. Ik wist echt niet wat ik moest doen maar toen ineens voelde ik dat ik dat in ieder geval niet moest doen. Ik heb mijn vriend gevraagd of hij zeker wist dat hij voor onze relatie wilde gaan. Dat wist hij zeker en toen heb ik gezegd dat ik het kind wilde houden.
Ik zag op een bepaald moment in dat het óf een toekomst met vriend en kind was óf een abortus maar dan ook een toekomst zonder vriend. Ik had het missen van de zwangerschap denk ik wel kunnen verwerken maar niet dat onze relatie een zwangerschap niet aan zou kunnen. Ik was dan waarschijnlijk wel bij mijn vriend weggegaan. Dat heb ik hem eerlijk verteld, wat natuurlijk ook weer heel lastig is omdat je niet het gevoel wil hebben iemand te chanteren.
Ik vond de hele zwangerschap heel spannend, hoe gaat dat straks, vind mijn vriend het wel echt leuk, hoe is dat voor onze relatie enz. enz. En ondertussen moesten we ook nog gaan samenwonen, en elkaars vrienden leren kennen (!). Ik was bang voor de mening van anderen, maar iedereen is heel erg begripvol geweest. En ik had ook graag nog samen dingen willen doen, lekker samen uitgaan op vakantie enzovoort.
Nu onze zoon is geboren zijn we zijn zo absurd gelukkig met z'n drieën en voelt alles zo normaal en natuurlijk dat ik er versteld van sta. Aan de andere kant heb ik altijd wel een onderbuik gevoel gehad dat we het samen zouden kunnen. En dat klopt dus helemaal.
Luister naar je gevoel en praat met je vriend. En met het FIOM praten helpt echt heel goed, al is het alleen maar even om alles op een rijtje te zetten en de balans op te maken. En maak je niet druk om oordelen van anderen. Dit is jouw leven en jij moet doen wat goed voor je voelt.
Heel veel sterkte, vertrouw op jezelf!
vrijdag 21 juni 2013 om 18:28
Ik heb 2 kinderen en ik hou er ook zielsveel van (net zoals als alle andere ouders van hun kinderen houden). Dat heeft echter geen enkele relatie met de realiteit die jij schetst, TO; 2 mensen die elkaar amper kennen en waarvan er één heel duidelijk de zwangerschap niet wil. Er is nog lang geen kind, ook.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:33
quote:Amand schreef op 21 juni 2013 @ 18:09:
'Al' zes maanden een relatie met je vriend en samen een huisje aan het opknappen en vlak voor je 30e opeens 'ongewenst' zwanger?
Wie hou je voor de gek, TO?
Wie houdt hier wie voor de gek?
Je vertelt iets wat de ts zelf ook wel weet.
Maar er is nog iets anders. Iets dat je je niet kunt voorstellen omdat je het niet kent. En dat is de manier hoe iemand er in staat, gevoel. Gevoel wordt bepaald door hormonen, door het karakter van de persoon, soms ook door de achtergrond en opvoeding.
Ik vind het zó gemakkelijk gezegd dat iemand maar een abortus moet gaan doen. Alsof het niets is! Alsof het nooit impact zal hebben op die persoon.
Die lul van een vriend ook. De egoist! Zij houdt rekening met zijn gevoel, dat ze hem geen kind door de strot wilt drukken.
Maar hij wil haar wél een abortus door de strot drukken!
Ik denk dat de ts ZELF een keuze moet maken, onafhankelijk van de mensen om haar een, incluis haar vriend.
Mocht ze kiezen voor een abortus, dan kan ze met hem samen gaan. Maar ze kan ook kiezen voor het houden van een kind, en zeggen dat ze het respecteert als hij dan verder gaat zonder haar. Omdat ze begrijpt dat hij (nog) geen vader wil worden en hem dit ook niet wil opdringen. Want dat zou op hetzelfde neer komen als wanneer haar een abortus wordt opgedrongen.
In sommige gevallen moet je naar je verstand luisteren. Maar soms is je gevoel te sterk. Heeft het te veel impact. En dan moet je dicht bij je gevoel blijven.
Probeer dus uit te vinden wat abortus met jou zal doen. Wat het verbreken van de relatie met je zal doen. Voor zover dat mogelijk is.
'Al' zes maanden een relatie met je vriend en samen een huisje aan het opknappen en vlak voor je 30e opeens 'ongewenst' zwanger?
Wie hou je voor de gek, TO?
Wie houdt hier wie voor de gek?
Je vertelt iets wat de ts zelf ook wel weet.
Maar er is nog iets anders. Iets dat je je niet kunt voorstellen omdat je het niet kent. En dat is de manier hoe iemand er in staat, gevoel. Gevoel wordt bepaald door hormonen, door het karakter van de persoon, soms ook door de achtergrond en opvoeding.
Ik vind het zó gemakkelijk gezegd dat iemand maar een abortus moet gaan doen. Alsof het niets is! Alsof het nooit impact zal hebben op die persoon.
Die lul van een vriend ook. De egoist! Zij houdt rekening met zijn gevoel, dat ze hem geen kind door de strot wilt drukken.
Maar hij wil haar wél een abortus door de strot drukken!
Ik denk dat de ts ZELF een keuze moet maken, onafhankelijk van de mensen om haar een, incluis haar vriend.
Mocht ze kiezen voor een abortus, dan kan ze met hem samen gaan. Maar ze kan ook kiezen voor het houden van een kind, en zeggen dat ze het respecteert als hij dan verder gaat zonder haar. Omdat ze begrijpt dat hij (nog) geen vader wil worden en hem dit ook niet wil opdringen. Want dat zou op hetzelfde neer komen als wanneer haar een abortus wordt opgedrongen.
In sommige gevallen moet je naar je verstand luisteren. Maar soms is je gevoel te sterk. Heeft het te veel impact. En dan moet je dicht bij je gevoel blijven.
Probeer dus uit te vinden wat abortus met jou zal doen. Wat het verbreken van de relatie met je zal doen. Voor zover dat mogelijk is.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:40
Ik zeg altijd een kind is voor altijd, de liefde voor je kind is er altijd bij een relatie weet je dat niet..
JIj hebt een kinder wens. Zou je vriend bij je weg gaan? Zegt hij echt zo simpel haal het maar weg?
Hoe zal jij je voelen als je het weg haalt en over 2 jaar samen een kindje krijgt..
Ik zelf zou altijd bij mijn keuze blijven wat de vader van het kind ook zegt. Voor mij is een abortus no go. En ik zou nooit een kindje weg kunnen laten halen. Het is hoe dan ook mijn kindje.. die in mijn buik groeit en voor mij welcom is
Ik had altijd ook al een kinder wens en op men 18 na 7.5 maand samen zijn bleek ik dan idd zwanger in het begin best lastig was niet het perfecte moment en had men twijfels of het op dat moment kon.. er moest veel gebeuren weinig kunnen genieten ivm veel stress en problemen op te lossen.. maar o wat ben ik trots en blij met en op mijn meisje. En dat we het gered hebben en ze het zo geweldig doet.. de liefde voor haar is zo veel meer dan je voor een partner kan voelen.. zij is de reden dat ik vecht. Zij hoort bij mij is een deel van mij.. partner had kunnen vertrekken als hij een abortus verwachten ..hij hoeft zen verantwoordelijkheid niet te nemen dan doe ik het liever alleen dan een kindje weg te laten halen die er niet voor kiest er te zijn maar vind ik wel de rechten op een leven heeft.. een goed leven en liefde..
JIj hebt een kinder wens. Zou je vriend bij je weg gaan? Zegt hij echt zo simpel haal het maar weg?
Hoe zal jij je voelen als je het weg haalt en over 2 jaar samen een kindje krijgt..
Ik zelf zou altijd bij mijn keuze blijven wat de vader van het kind ook zegt. Voor mij is een abortus no go. En ik zou nooit een kindje weg kunnen laten halen. Het is hoe dan ook mijn kindje.. die in mijn buik groeit en voor mij welcom is
Ik had altijd ook al een kinder wens en op men 18 na 7.5 maand samen zijn bleek ik dan idd zwanger in het begin best lastig was niet het perfecte moment en had men twijfels of het op dat moment kon.. er moest veel gebeuren weinig kunnen genieten ivm veel stress en problemen op te lossen.. maar o wat ben ik trots en blij met en op mijn meisje. En dat we het gered hebben en ze het zo geweldig doet.. de liefde voor haar is zo veel meer dan je voor een partner kan voelen.. zij is de reden dat ik vecht. Zij hoort bij mij is een deel van mij.. partner had kunnen vertrekken als hij een abortus verwachten ..hij hoeft zen verantwoordelijkheid niet te nemen dan doe ik het liever alleen dan een kindje weg te laten halen die er niet voor kiest er te zijn maar vind ik wel de rechten op een leven heeft.. een goed leven en liefde..
vrijdag 21 juni 2013 om 18:43
Als je het houdt is de kans heel groot dat je alleenstaande moeder zult worden en dat je vriend dan wel 'n ander zoekt om mee te reizen en mee van 't leven te genieten. Hij zal 't jou verwijten als je het houdt. Het is gewoon 'n samengesmolten spermacel en eicel, 2 zaken die je normaal gesproken afzonderlijk door de plee spoelt. En je hebt nog wel 'n paar jaar om 'n kind te maken. Leer elkaar eerst 'ns een paar jaar kennen, 6 maanden is natuurlijk nog niks.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:46
quote:elninjoo schreef op 21 juni 2013 @ 18:43:
Als je het houdt is de kans heel groot dat je alleenstaande moeder zult worden en dat je vriend dan wel 'n ander zoekt om mee te reizen en mee van 't leven te genieten. Hij zal 't jou verwijten als je het houdt.
Of zij zal hem verwijten dat ze abortus ondergaan heeft. Wat is erger? En dan strandt die relatie straks alsnog.
quote:elninjoo schreef op 21 juni 2013 @ 18:43:Het is gewoon 'n samengesmolten spermacel en eicel, 2 zaken die je normaal gesproken afzonderlijk door de plee spoelt. En je hebt nog wel 'n paar jaar om 'n kind te maken. Leer elkaar eerst 'ns een paar jaar kennen, 6 maanden is natuurlijk nog niks.Daar kijken mensen dus verschillend tegen aan. Het is zijn twee samengesmolten cellen ja. Maar het is óók een leven in wording. Ook al is het nog niet zo ver.
Als je het houdt is de kans heel groot dat je alleenstaande moeder zult worden en dat je vriend dan wel 'n ander zoekt om mee te reizen en mee van 't leven te genieten. Hij zal 't jou verwijten als je het houdt.
Of zij zal hem verwijten dat ze abortus ondergaan heeft. Wat is erger? En dan strandt die relatie straks alsnog.
quote:elninjoo schreef op 21 juni 2013 @ 18:43:Het is gewoon 'n samengesmolten spermacel en eicel, 2 zaken die je normaal gesproken afzonderlijk door de plee spoelt. En je hebt nog wel 'n paar jaar om 'n kind te maken. Leer elkaar eerst 'ns een paar jaar kennen, 6 maanden is natuurlijk nog niks.Daar kijken mensen dus verschillend tegen aan. Het is zijn twee samengesmolten cellen ja. Maar het is óók een leven in wording. Ook al is het nog niet zo ver.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:47
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben ook bang dat ik er eeuwig spijt van ga krijgen en dat ik dat mijn vriend kwalijk ga nemen. Maar ik wil ook niet dat hij mij kwalijk gaat nemen dat ik het kind hou.
Dit is absoluut niet expres gegaan. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders. Mijn moeder is onverwacht zwanger geraakt van mijn oudste broer en mijn ouders zijn daarom getrouwd. Ik was daarna wel gepland. Dit is geëindigd met een scheiding waar ik erg onder geleden heb, en dit zou ik mijn kinderen nooit aan willen doen.
Waarom die keer geen condoom.. In het heets van de strijd vergeten. Iets waar ik ontzettend veel spijt van heb.
Dit is absoluut niet expres gegaan. Ik ben zelf kind van gescheiden ouders. Mijn moeder is onverwacht zwanger geraakt van mijn oudste broer en mijn ouders zijn daarom getrouwd. Ik was daarna wel gepland. Dit is geëindigd met een scheiding waar ik erg onder geleden heb, en dit zou ik mijn kinderen nooit aan willen doen.
Waarom die keer geen condoom.. In het heets van de strijd vergeten. Iets waar ik ontzettend veel spijt van heb.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:48
quote:iones schreef op 21 juni 2013 @ 18:46:
[...]
Of zij zal hem verwijten dat ze abortus ondergaan heeft. Wat is erger? En dan strandt die relatie straks alsnog.
[...]
Daar kijken mensen dus verschillend tegen aan. Het is zijn twee samengesmolten cellen ja. Maar het is óók een leven in wording. Ook al is het nog niet zo ver.Zolang ze niets van hem vraagt (financieel) moet ze het natuurlijk zelf weten, maar het is geen basis voor 'n relatie, iemand ongewenst 'n kind door z'n strot duwen.
[...]
Of zij zal hem verwijten dat ze abortus ondergaan heeft. Wat is erger? En dan strandt die relatie straks alsnog.
[...]
Daar kijken mensen dus verschillend tegen aan. Het is zijn twee samengesmolten cellen ja. Maar het is óók een leven in wording. Ook al is het nog niet zo ver.Zolang ze niets van hem vraagt (financieel) moet ze het natuurlijk zelf weten, maar het is geen basis voor 'n relatie, iemand ongewenst 'n kind door z'n strot duwen.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:49
quote:elninjoo schreef op 21 juni 2013 @ 18:43:
Als je het houdt is de kans heel groot dat je alleenstaande moeder zult worden en dat je vriend dan wel 'n ander zoekt om mee te reizen en mee van 't leven te genieten. Hij zal 't jou verwijten als je het houdt. Het is gewoon 'n samengesmolten spermacel en eicel, 2 zaken die je normaal gesproken afzonderlijk door de plee spoelt. En je hebt nog wel 'n paar jaar om 'n kind te maken. Leer elkaar eerst 'ns een paar jaar kennen, 6 maanden is natuurlijk nog niks.
1 met 6 weken klopt het hartje al dus niet correct.
Daarnaast is het geen product uit de winkel..
Als het goed is is dit kind wel uit liefde ontstaan. En zwangerschap is 1 niet iets van zelf sprekend en 2 to heeft een kinderwens voor haar zou het duidelijk wel welkom zijn..
Dat jij abortus blijkbaar als een simpele oplossing ziet moet jij weten maar dat is het niet. Lichamelijk niet maar voor al geestelijk is het niet zomaar iets zeker niet als je wel een kinderwens hebt
Als je het houdt is de kans heel groot dat je alleenstaande moeder zult worden en dat je vriend dan wel 'n ander zoekt om mee te reizen en mee van 't leven te genieten. Hij zal 't jou verwijten als je het houdt. Het is gewoon 'n samengesmolten spermacel en eicel, 2 zaken die je normaal gesproken afzonderlijk door de plee spoelt. En je hebt nog wel 'n paar jaar om 'n kind te maken. Leer elkaar eerst 'ns een paar jaar kennen, 6 maanden is natuurlijk nog niks.
1 met 6 weken klopt het hartje al dus niet correct.
Daarnaast is het geen product uit de winkel..
Als het goed is is dit kind wel uit liefde ontstaan. En zwangerschap is 1 niet iets van zelf sprekend en 2 to heeft een kinderwens voor haar zou het duidelijk wel welkom zijn..
Dat jij abortus blijkbaar als een simpele oplossing ziet moet jij weten maar dat is het niet. Lichamelijk niet maar voor al geestelijk is het niet zomaar iets zeker niet als je wel een kinderwens hebt
vrijdag 21 juni 2013 om 18:50
Normaal ben ik niet zo van achteraf geklets, maar je bent wel erg onzorgvuldig geweest, en ik mag aannemen dat je gerust wel wist dat je vriend nog niet toe was aan het vaderschap. Ik zal niet zeggen dat je hem erin hebt geluisd, maar ik raad je wel aan je vriends bezwaren zeer serieus te nemen. Jij was het tenslotte die besloot de ring niet (op tijd) in te brengen, niet hij.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:52
quote:elninjoo schreef op 21 juni 2013 @ 18:48:
[...]
Zolang ze niets van hem vraagt (financieel) moet ze het natuurlijk zelf weten, maar het is geen basis voor 'n relatie, iemand ongewenst 'n kind door z'n strot duwen.
Daarom zei ik ook dat ze voor hem de optie moest open houden om voor zichzelf te kiezen en niet voor hun relatie.
Maar iemand een ongewenst kind door z'n strot duwen is net zo erg als iemand een ongewenste abortus door z'n strot duwen. Ongewenst is ongewenst.
En het gaat hier niet om een reep chocola of een pilsje. Daar ben je zo overheen.
Dit is iets dat heel veel groter is, veel meer invloed heeft op je leven.
[...]
Zolang ze niets van hem vraagt (financieel) moet ze het natuurlijk zelf weten, maar het is geen basis voor 'n relatie, iemand ongewenst 'n kind door z'n strot duwen.
Daarom zei ik ook dat ze voor hem de optie moest open houden om voor zichzelf te kiezen en niet voor hun relatie.
Maar iemand een ongewenst kind door z'n strot duwen is net zo erg als iemand een ongewenste abortus door z'n strot duwen. Ongewenst is ongewenst.
En het gaat hier niet om een reep chocola of een pilsje. Daar ben je zo overheen.
Dit is iets dat heel veel groter is, veel meer invloed heeft op je leven.
vrijdag 21 juni 2013 om 18:54
quote:iones schreef op 21 juni 2013 @ 18:52:
[...]
Daarom zei ik ook dat ze voor hem de optie moest open houden om voor zichzelf te kiezen en niet voor hun relatie.
Maar iemand een ongewenst kind door z'n strot duwen is net zo erg als iemand een ongewenste abortus door z'n strot duwen. Ongewenst is ongewenst.
En het gaat hier niet om een reep chocola of een pilsje. Daar ben je zo overheen.
Dit is iets dat heel veel groter is, veel meer invloed heeft op je leven.Leuk, net een half jaar samen, allemaal leuke vooruitzichten enzo en vervolgens is ze zwanger en daar gaan je dromen. En ga je uit elkaar omdat je geen kind wil, maar mag je wel 18 jaar lang ongewenst dokken.
[...]
Daarom zei ik ook dat ze voor hem de optie moest open houden om voor zichzelf te kiezen en niet voor hun relatie.
Maar iemand een ongewenst kind door z'n strot duwen is net zo erg als iemand een ongewenste abortus door z'n strot duwen. Ongewenst is ongewenst.
En het gaat hier niet om een reep chocola of een pilsje. Daar ben je zo overheen.
Dit is iets dat heel veel groter is, veel meer invloed heeft op je leven.Leuk, net een half jaar samen, allemaal leuke vooruitzichten enzo en vervolgens is ze zwanger en daar gaan je dromen. En ga je uit elkaar omdat je geen kind wil, maar mag je wel 18 jaar lang ongewenst dokken.
