Zwanger
alle pijlers
Argh, twijfels! Zwanger willen worden en 'randvoorwaarden'
woensdag 11 april 2012 om 12:02
Pff, ik kom er niet meer zo goed uit met onze steeds maar groter wordende kinderwens, het nog niet helemaal perfecte plaatje en de vraag wat er uiteindelijk dan meer toe doet!
Vriend en ik zijn midden twintig, zijn 9 jaar bij elkaar. Op heel veel fronten hebben we het goed voor elkaar. Beiden HBO afgestudeerd, een koophuis dat helemaal klaar en naar onze wensen is, auto voor de deur. Wat minder stabiel is is werk. Vriend heeft een goed inkomen (bovenmodaal) maar geen vast contract en giswerk of hij over een aantal maanden nog bij huidige werkgever kan blijven (werkt er dan 3 jaar naar ieders tevredenheid maar crisis en een klein bedrijf...). Is niet bang geen ander werk te kunnen vinden, zit in de ict hoek. Zelf heb ik twee parttime banen voor een aantal uren per week, maar beiden tijdelijk. Voor mij is werk vinden minder makkelijk gebleken.
Financieel komen we goed rond, sparen gemiddeld zo'n 600 Euro per maand, hebben een buffer van zo'n 10.000 op de rekening staan nu. We zouden graag zwanger willen worden, maar doordat we beiden geen vaste banen hebben twijfel ik of we dan toch niet nog een tijdje moeten wachten. Aan de andere kant; stabiele relatie, huis, buffer en al ruim een jaar luid rammelende eierstokken ...
Kortom: ik weet het niet zo goed meer. Waar luister je uiteindelijk meer naar, gevoel of verstand? Moet het plaatje helemaal perfect zijn of is een vast contract in de huidige tijd sowieso al geen realistische eis meer?
Vriend en ik zijn midden twintig, zijn 9 jaar bij elkaar. Op heel veel fronten hebben we het goed voor elkaar. Beiden HBO afgestudeerd, een koophuis dat helemaal klaar en naar onze wensen is, auto voor de deur. Wat minder stabiel is is werk. Vriend heeft een goed inkomen (bovenmodaal) maar geen vast contract en giswerk of hij over een aantal maanden nog bij huidige werkgever kan blijven (werkt er dan 3 jaar naar ieders tevredenheid maar crisis en een klein bedrijf...). Is niet bang geen ander werk te kunnen vinden, zit in de ict hoek. Zelf heb ik twee parttime banen voor een aantal uren per week, maar beiden tijdelijk. Voor mij is werk vinden minder makkelijk gebleken.
Financieel komen we goed rond, sparen gemiddeld zo'n 600 Euro per maand, hebben een buffer van zo'n 10.000 op de rekening staan nu. We zouden graag zwanger willen worden, maar doordat we beiden geen vaste banen hebben twijfel ik of we dan toch niet nog een tijdje moeten wachten. Aan de andere kant; stabiele relatie, huis, buffer en al ruim een jaar luid rammelende eierstokken ...
Kortom: ik weet het niet zo goed meer. Waar luister je uiteindelijk meer naar, gevoel of verstand? Moet het plaatje helemaal perfect zijn of is een vast contract in de huidige tijd sowieso al geen realistische eis meer?
woensdag 11 april 2012 om 12:06
Hier heeft mijn man (kostwinner) ook geen vast contract en het bedrijf loopt ook minder. Ik ben minder gaan werken (wel vast contract) en verdien lang niet genoeg voor alle vaste kosten. Toch hebben wij nu een dochter van 2 maanden oud en het gaat prima. Waar zou je op willen wachten? Op een vast contract? Dat zegt tegenwoordig toch niks meer, ze knikkeren je er net zo snel uit. Als al het andere goed zit en voor jullie gevoel zijn jullie er klaar voor, ga er dan voor Je weet ook niet hoe lang het nog duurt voor je daadwerkelijk zwanger bent en dan duurt het toch ook nog 9 maanden. Ideaal word het toch nooit...er zal altijd wel weer iets zijn.
woensdag 11 april 2012 om 12:07
Hoi Wishfull,
Ik ben 21 (bijna 22) en wij zijn ook bezig om een kindje te krijgen.
Ik denk dat het voor iedereen anders is wat je 'eisen' zijn voordat je aan een kindje begint.
Bedenk wel dat een vast contract ook niet 100% garantie geeft...verder sparen jullie 600 per maand, dus jullie hebben in principe wel voldoende geld.
een vast contract krijg je tegenwoordig niet meer zomaar, dus hoelang ga je hierop wachten?
Als ik het zo hoor hebben jullie nu voldoende geld om een kindje te krijgen..
Een helemaal perfect plaatje krijg je denk ik nooit....
Ik ben 21 (bijna 22) en wij zijn ook bezig om een kindje te krijgen.
Ik denk dat het voor iedereen anders is wat je 'eisen' zijn voordat je aan een kindje begint.
Bedenk wel dat een vast contract ook niet 100% garantie geeft...verder sparen jullie 600 per maand, dus jullie hebben in principe wel voldoende geld.
een vast contract krijg je tegenwoordig niet meer zomaar, dus hoelang ga je hierop wachten?
Als ik het zo hoor hebben jullie nu voldoende geld om een kindje te krijgen..
Een helemaal perfect plaatje krijg je denk ik nooit....
woensdag 11 april 2012 om 12:24
Het plaatje zal nooit helemaal perfect worden ben ik bang. Ik vind dat jullie er heel goed voor staan. Werk is in deze tijd voor ontzettend veel mensen onzeker. Dat lijkt me niet direct een reden om het proberen zwanger te worden uit te stellen. Maar het belangrijkste lijkt me dat je zelf het gevoel hebt er helemaal klaar voor te zijn.
woensdag 11 april 2012 om 12:56
Bedankt voor jullie reacties. Het zal inderdaad wel zo zijn dat perfect niet bestaat en ik besef ook heel goed dat er genoeg mensen zijn die het in mindere situaties redden.
Zelf zijn we er méér dan klaar voor. We hebben het er vaak en veel over gehad de afgelopen twee jaar, ook omdat zwanger worden voor ons helaas nog spannender zal zijn dan het voor anderen al is. Door een erfelijke ziekte is niet alleen het risico op overerving bij een kindje erg groot, maar loop ik ook wat meer risico's op gezondheidsproblemen bij een zwangerschap en zal ik medische begeleiding krijgen. Dat maakt het moeilijk en ik heb het afgelopen jaar gebruikt om daarin stabieler in mijn schoenen te komen staan. Vriend denkt dan ook dat we er nu gewoon voor moeten gaan. Ik vind het daarbij moeilijker om op mijn gevoel af te gaan, omdat het toch ook wel wat eng blijft om zwanger te worden.
Zelf zijn we er méér dan klaar voor. We hebben het er vaak en veel over gehad de afgelopen twee jaar, ook omdat zwanger worden voor ons helaas nog spannender zal zijn dan het voor anderen al is. Door een erfelijke ziekte is niet alleen het risico op overerving bij een kindje erg groot, maar loop ik ook wat meer risico's op gezondheidsproblemen bij een zwangerschap en zal ik medische begeleiding krijgen. Dat maakt het moeilijk en ik heb het afgelopen jaar gebruikt om daarin stabieler in mijn schoenen te komen staan. Vriend denkt dan ook dat we er nu gewoon voor moeten gaan. Ik vind het daarbij moeilijker om op mijn gevoel af te gaan, omdat het toch ook wel wat eng blijft om zwanger te worden.
woensdag 11 april 2012 om 13:00
Kennelijk vonden ze jullie bij de bank wel stabiel genoeg voor een hypotheek. Niet dat een kindje en een hypotheek hetzelfde is (natuurlijk niet.. ), maar zij waren er kennelijk niet zo bang voor dat jullie binnen afzienbare tijd werkloos zouden worden. Hoe lang hebben jullie dat huis al?
(Ik moet wel zeggen dat de reden om voor een kindje te gaan natuurlijk ook niet is "omdat ze het op het viva-forum goedkeurden".)
Hoe denkt je man er over? Denkt hij dat jullie er klaar voor zouden zijn? Of zou hij liever nog even wachten?
(Ik moet wel zeggen dat de reden om voor een kindje te gaan natuurlijk ook niet is "omdat ze het op het viva-forum goedkeurden".)
Hoe denkt je man er over? Denkt hij dat jullie er klaar voor zouden zijn? Of zou hij liever nog even wachten?
woensdag 11 april 2012 om 13:02
Er zijn altijd redenen genoeg te bedenken om nog even te wachten. De belangrijkste reden is dat je beiden een kindje wilt, dat was onze belangrijkste voorwaarde. Ik had destijds nog geen werk. Verder waren onze randvoorwaarden goed, en daar bovenop het vertrouwen in een goede afloop heeft onze keuze gemaakt.
woensdag 11 april 2012 om 13:08
Het klinkt een beetje alsof je vriend er meer klaar voor is dan jijzelf..... wat mij begrijpelijk lijkt met de medische achtergrond die je net noemt.
Het lijkt mij dat dit meer het probleem is (de angst) dan de stabiliteit.
Ik wou dat ik je enig zinnig advies kon geven... maar helaas kun alleen jijzelf ( in overleg met je vriend) beslissen of je er klaar voor bent of niet.
Het lijkt mij dat dit meer het probleem is (de angst) dan de stabiliteit.
Ik wou dat ik je enig zinnig advies kon geven... maar helaas kun alleen jijzelf ( in overleg met je vriend) beslissen of je er klaar voor bent of niet.
woensdag 11 april 2012 om 13:09
woensdag 11 april 2012 om 13:13
Jilks -> Ik denk dat we er beiden meer dan klaar voor zijn, maar dat hij inderdaad minder angst ervaart dan ik. Combinatie van karakterverschillen en de medische achtergrond. Ik denk dat er weinig is wat dat laatste stuk angst weg zal nemen, behalve op een gegeven moment maar gewoon in het diepe springen . Het is fijn om te horen dat weinigen hier het hebben van een tijdelijke contracten nog als een reden ervaren om niet zwanger te worden als de wens er wel is.
woensdag 11 april 2012 om 13:17
Tja, wij hadden t ook mooi voor elkaar. Huis gekocht, allebei vast contract. Hartstikke mooi. Helaas werd ik toen ontslagen.
Toch maar doorgezet, want je weet toch nooit hoe snel je zwanger wordt. Naar nu blijkt wordt dat zwanger worden sowieso een hele uitdaging. Wel weer een baan nu, maar ja, een tijdelijk contract. Moeten we het dan maar weer opgeven?
We hebben besloten van niet. We gaan maar gewoon door met proberen. Of het ooit lukt weten we toch al niet en zekerheid is toch een relatief begrip.
Dus je hebt het nu zo perfect als mogelijk. En zekerheden heb je nooit.
Is jullie relatie stabiel? Willen jullie allebei? Dan zou ik zeggen: GO! En geniet ervan!
Toch maar doorgezet, want je weet toch nooit hoe snel je zwanger wordt. Naar nu blijkt wordt dat zwanger worden sowieso een hele uitdaging. Wel weer een baan nu, maar ja, een tijdelijk contract. Moeten we het dan maar weer opgeven?
We hebben besloten van niet. We gaan maar gewoon door met proberen. Of het ooit lukt weten we toch al niet en zekerheid is toch een relatief begrip.
Dus je hebt het nu zo perfect als mogelijk. En zekerheden heb je nooit.
Is jullie relatie stabiel? Willen jullie allebei? Dan zou ik zeggen: GO! En geniet ervan!
woensdag 11 april 2012 om 13:22
ik denk niet dat er ee perfect plaatje bestaat.
Mijn man en ik zijn pas getrouwd, hebben dus geen geld meer op de spaarrekening en sparen per maand ongeveer 150 euro op onze gezamenlijke spaarrekening.
Wij wonen in een kleine koopflat en door de crisis kunnen we deze nu niet verkopen. We willen dolgraag een eengezinswoning, maar dat zit er nu niet in met de slechte huizenmarkt.
En toch zijn wij al een half jaar bezig om zwanger te worden. Het kan ons niet schelen dat ons kindje straks een mini kamertje heeft, of dat ik 8 trappen op moet met dikke buik en later baby. We passen ons leven er op aan!!!!
Mijn man en ik zijn pas getrouwd, hebben dus geen geld meer op de spaarrekening en sparen per maand ongeveer 150 euro op onze gezamenlijke spaarrekening.
Wij wonen in een kleine koopflat en door de crisis kunnen we deze nu niet verkopen. We willen dolgraag een eengezinswoning, maar dat zit er nu niet in met de slechte huizenmarkt.
En toch zijn wij al een half jaar bezig om zwanger te worden. Het kan ons niet schelen dat ons kindje straks een mini kamertje heeft, of dat ik 8 trappen op moet met dikke buik en later baby. We passen ons leven er op aan!!!!
woensdag 11 april 2012 om 17:37
quote:mali30 schreef op 11 april 2012 @ 13:20:
Hele rare vraag misschien, maar is het een heftige medische ver-erving? Heb je er over na gedacht wat dat inhoud voor jullie kleintje mocht hij/zij het krijgen?Ik wil er niet te diep op in gaan, maar om antwoord op je vraag te geven: ja, daar hebben we veel en goed over nagedacht. Ook de optie van pgd/ivf bekeken, gesprekken met specialist en klinisch genetica gehad. We hebben de keuze gemaakt om op de natuurlijke weg voor een kindje te gaan. De ziekte brengt geen (blijvende) lichamelijke of verstandelijke beperkingen met zich mee en hoeft met de juiste medicatie en begeleiding de kwaliteit van leven niet in de weg te staan.
Hele rare vraag misschien, maar is het een heftige medische ver-erving? Heb je er over na gedacht wat dat inhoud voor jullie kleintje mocht hij/zij het krijgen?Ik wil er niet te diep op in gaan, maar om antwoord op je vraag te geven: ja, daar hebben we veel en goed over nagedacht. Ook de optie van pgd/ivf bekeken, gesprekken met specialist en klinisch genetica gehad. We hebben de keuze gemaakt om op de natuurlijke weg voor een kindje te gaan. De ziekte brengt geen (blijvende) lichamelijke of verstandelijke beperkingen met zich mee en hoeft met de juiste medicatie en begeleiding de kwaliteit van leven niet in de weg te staan.
