Bevalling 2e kindje sneller en soepeler?

Bessss schreef: ↑

16-08-2023 11:39

Ah ja mijn tweede was ruim een kilo zwaarder dan de eerste, en daar merkte ik geen verschil aan. Dus ondanks 2 relatief vergelijkbare bevallingen was de 2e dus wel makkelijk omdat de baby 1/3 groter was.

Ja hier ben ik van de 1e prematuur bevallen, hij woog 2,1 kilo. Ik ben nu verder dan bij de 1e, dit is nu ook geen grote baby maar ja, gezien de termijn wel gewoon zwaarder. Ben benieuwd hoe dat gaat, dit zou ook zomaar een kilo kunnen schelen.

Lostit schreef: ↑

16-08-2023 11:50

Ja hier ben ik van de 1e prematuur bevallen, hij woog 2,1 kilo. Ik ben nu verder dan bij de 1e, dit is nu ook geen grote baby maar ja, gezien de termijn wel gewoon zwaarder. Ben benieuwd hoe dat gaat, dit zou ook zomaar een kilo kunnen schelen.

Mijn 2e baby was gewoon groot, bijna 9 pond. Maar het zwaarste van de beide bevallingen vond ik de ontsluitingsweeën. En dat heeft weinig te maken met een kleine of grote baby denk ik. Het punt waarop ik mocht persen was zo'n opluchting. Evengoed wel hard werken, maar dat voelde tenminste nuttig ofzo, daar had ik meer controle over.

Ik was er als eerste baby vlot uit.

Mijn broertje werd vier jaar later met de vacuümpomp eruit getrokken (1975).

Mijn eigen bevalling was binnen drie uur gepiept, maar wel geknipt en gehecht voor mijn achteneenhalf ponder.

Mijn eerste bevalling duurde 3 uur, de tweede een uur. Dus ja, hier ging het ook op. Maar het werkt niet altijd zo natuurlijk.

De eerste begon met gebroken vliezen. Helaas meconium in het vruchtwater dus naar het ziekenhuis en infuus met weeënopwekkers. Op zich een prima bevalling, 8 uur over gedaan (een centimeter per uur en de laatste gingen ineens snel) waarvan 50 minuten persen omdat ze er 'net niet lekker voor lag'. Achteraf gezien heb ik bij de eerste nooit fatsoenlijke persweeën gehad, kwam ik achter tijdens de bevalling van de tweede...

Tweede begon ook met gebroken vliezen maar daarna niks. Toen 25 uur later de bevalling echt begon ging het snel. Twee uurtjes 'beetje krampen'. Toen een half uurtje echte weeën en kwam de verloskundige. Omdat de bevalling niet binnen 24 uur na het breken van de vliezen was begonnen, werd ik officieel medisch. Dus naar het ziekenhuis. Flink puffend in de auto. Ik was blij dat het 's nachts was en dat ik op mijn gemak door de (lege) ziekenhuisgang kon strompelen (ik kon écht niet zitten). Eenmaal in de verloskamer bleek ik 9,5 cm ontsluiting te hebben en werd besloten dat mijn eigen verloskundige de bevalling zou doen omdat er in principe verder geen indicatie was voor medische hulp. 10 minuten na aankomst kreeg ik een perswee. Wow! Daar was echt geen houden aan, "nog even meepuffen want 9,5 cm" was simpelweg geen optie. Twee weeën later was dochter er. Ik blijf zeggen: zij is er nog net niet voor de souvenirwinkel uit gevallen En hoewel dit echt een makkelijke bevalling was, vond ik het toch ook heftig. Het ging zo snel dat ik het mentaal bijna niet kon bijbenen.

De derde bevalling begon met wat ondefinieerbare krampjes. Na twee keer een duidelijke start door gebroken vliezen, kon ik hier totaal niks mee. Was dit het nou? Dat ging een paar uurtjes zo door. Uiteindelijk op aanraden van de verloskundige het bevalbad opgezet en in gaan liggen. Toen zakte het even weg maar kwam het daarna wel echt op gang. Verloskundige gebeld (man wilde liever nog even timen tot het wat regelmatiger was, leek mij een slecht plan). Verloskundige wist ook genoeg en was er binnen een kwartier. 20 minuten later in zoonlief geboren. De kraamhulp heeft het niet gered. Ik vond het een hele fijne bevalling, in bad. Voor de verloskundige was het hard werken want hij had dus geen ondersteuning van de kraamzorg, kon er niet altijd even goed bij en zoon bleef ook nog met zijn schouder hangen. Dat was even spannend, maar de verloskundige heeft al die spanning bij mij weg weten te houden.

Oftewel: drie hele verschillende maar prima bevallingen waarvan de eerste zeker de langste en (denk ik) pittigste was. Hoewel de andere twee op hun eigen manier ook heftig waren. Bevallen is voor de meeste vrouwen gewoon een heftige gebeurtenis. Zet 'm op TO! Komt goed

Kan totaal verschillen, baby 1 was er in 4 en half uur wat nog al vlot schijnt te zijn voor een eerste, baby 2 was er in nog geen uur vanaf de eerste wee tot dat ze geboren was, kon ook geen ruggenprik meer krijgen, verzorgend personeel had de papa aangeraden een EHBO cursus te doen voor als er nog eens een derde zou komen omdat dat ook zo snel of nog snel zou gaan, nou nummer 3 heeft er 8 uur over gedaan om het puntje van haar neus te laten zien, maar was uiteindelijk wel de meest relaxte bevalling van de drie.

1e duurde van begin tot eind 7 uur, 2e ging zo snel dat ze onverwacht thuis geboren werd. Verloskundige was er een kwartier en toen was dochter er na 3 keer persen al. Top bevalling was dat. De echte pijn duurde maar zo kort, dat ik dat heel goed aankon. Terwijl ik na eerste bevalling zo ongeveer getraumatiseerd was door de pijn.

Hoop dat je een goeie bevalling hebt!

Mijn ervaring is ook dat het sneller gaat, het geboortekanaal is ook al eens gebruikt en dat scheelt ook, ofzoiets.

Als je van de eerste inderdaad vaginaal bent bevallen, gaat een 2e vaginaal meestal sneller. Uitzonderingen zijn als de 2e anders ligt, bijvoorbeeld sterrenkijker, of de baby veel groter is dan de eerste.

Niet quoten
Bron: Heb meer dan 125 bevallingen begeleid .

Hier ging de tweede bevalling ook veel vlotter dan de eerste.
Eerste was sterrenkijker. Ik moest 2,5 uur persweeën weg puffen. Vreselijk! Ik bleef steken op 9.5cm. uiteindelijk 10cm. Dik uur geperst. Is mijn dochter met gestrekt arm en als sterrenkijker geboren. Hoe ik dat er op eigen kracht uit hebben kunnen krijgen is mij nog steeds een en raadsel. Dochter was 7 pond. Wel lange tijd maximaal 1km kunnen lopen. Zo'n 10 weken. Van onderen had het zo zijn tijd nodig om te herstellen.

2e bevalling. Gebroken vliezen. 1,5 uur later weeën. Nog 1,5 uur later baby geboren. 1e perswee 2e hap lucht is ze zo ongeveer gelanceerd. Geen staand hoofdje o.i.d. ging veelste snel. Maar na de eerste bevalling wel logisch. Ruimte zat. Kindje 6 pond en mooie achterhoofd ligging. Verloskundige was net optijd. Kraamzorg kwam half uur na geboorte.
Thuis geboren. Ik vind het een prachtige bevalling. Het pers gedeelte had wel iets langer mogen duren. Mijn gevoel zat niet bij mijn verstand. Man vertelde dat baby geboren werd. Toen hij dat zij voelde en zag ik dat pas. Heel bizar snel ging dat.

Ja,veel sneller.... De eerste was met sirene naar het ziekenhuis....kan ik me niets meer van herrineren... De tweede kwam snel.... en na de derde ga ik liever bevallen dan naar de tandarts.... dus er is hoop

Bij eerste keizersnede door niet vorderende ontsluiting. Bij de tweede weer, maar na minder uur weeën.

Hoopvolle verhalen incoming:
Bij mijn dochter heb ik 9u gedaan over van 0 naar 5cm ontsluiting, de laatste 5cm gingen in een weeenstorm van 20min. Ik heb 90min op haar moeten persen, ze bleek verkeerd te liggen. 3825gr was ze, dus geen kleintje. Ingeknipt, subtotaalruptuur, niet leuk.
Bij mijn zoon liep ik bij controle sochtends al rond met 4cm ontsluiting. Om klokslag 20u kwam de eerste wee, om 23.45u had ik volledige ontsluiting, en om 23.58u ben ik in bad bevallen met een kleine 1e graads scheur, terwijl zoon een unit van 4600gram was. Ik kijk heel mooi terug op die bevalling.
Bij beiden bevallingen was ik heel ontspannen en kalm, en beide natuurlijke bevallingen zonder pijnstilling, dus daar lag het niet aan.

Goede berichten :

Eerste duurde van de ochtend tot de avond, alles met elkaar (van start ontsluiting tot bevalling) en resulteerde uiteindelijk in een spoed keizersnee.

De tweede werd ik wakker in de nacht en binnen 3 uur na wakker worden lag ik alweer op de operatie kamer met een baby in mijn armen.

Na honderd jaar weer eens reageren omdat ik ook goede berichten heb. Komt goed TO!

Eerste:
Ingeleid 42+1, duurde 24 uur met anderhalf uur persen, daarna kwam de placenta niet en toen hij wel kwam was er zoveel bloed dat ik in shock raakte en naar de OK geraced ben. Afschuwelijk en traumatisch.

Tweede:
Ingeleid 39 in verband met (onmerkbare) zwangerschapsvergiftiging, was in 8 uur zonder pijn (want weer een ruggenprik) gepiept. Persen duurde 9 minuten en kon dankzij de zogenaamde ‘walking epidural’ ook pijnvrij (voelde wel de druk, niet de pijn). Placenta kwam helaas weer niet maar dit keer heel snel en rustig onder goede begeleiding even naar de OK met weinig bloedverlies. Hoewel weer heel medisch, was ik deze hele bevalling heel erg in control en continu in overleg. Mijn eigen verwachtingen hielpen: ik wist dat ik met mijn voorgeschiedenis nooit meer een niet-medische bevalling zou krijgen en ik had vanaf 8 weken sterk het gevoel dat de placenta weer problematisch zou worden, ook al zei de vk dat die kans heel klein is.

Tips; denk alle scenario’s uit, ook als het om wat voor reden dan ook heel spannend wordt. Maak een plan met je verloskundige of gynaecoloog en luister naar je onderbuik. Ja, de bevalling gaat waarschijnlijk sneller en beter (die kans is gewoon heeeeeel groot), maar er is ook echt weer een kans dat er iets mis gaat. Je schrijft niet waarom je eerste bevalling zo heftig was, maar kijk ook realistisch naar de tweede keer.

Sterkte, het heeft bij ons door die klote-eerste-keer lang geduurd voordat we het weer durfden. Maar dankzij goede begeleiding en gesprekken vooraf kijk ik heel goed terug op de tweede.

Dankjewel voor het delen van jouw verhaal meandyou. Mijn 1e bevalling is vergelijkbaar met jouw 1e bevalling. Over een tijdje beval ik van de 2e. Ik houd er ook rekening mee dat de placenta weer een probleem wordt.

Fijn om te lezen dat de tweede bij veel vrouwen écht sneller verloopt

Nee, eerste ging redelijk soepel en is thuis geboren, de tweede bevalling zette niet door en is na 3 dagen gebroken vliezen en heel veel weeën en wat hulp in het zh geboren.

De eerste 48 uur de tweede 3,5 uur.

Philó schreef: ↑

16-08-2023 12:35

Niet quoten

Vraagje voor jou. Tussen mijn kinderen zit 10 jaar. De verloskundige vertelde me dat de tweede bevalling vaak soepeler gaat maar helaas voor mij, als er tien jaar tussen zit, is het weer net alsof het de eerste is. Herken jij dat ook?

Mijn bevallingen zijn niet te vergelijken. Ik kan zelf niet duidelijk aangeven welke makkelijker was.

Geen garanties, die gunstige verhalen, maar omdat het toch een beetje gerust stelt:

Eerste duurde hier ruim 16 uur, vanaf gebroken vliezen en direct echte weeën. Persweeën vielen weg, daar moest een infuus bij om ze gaande te houden, dus werd medisch. Die fase duurde bijna drie uur. De gyn vond het te lang duren en wilde ingrijpen; de verloskundige (van het ziekenhuis) bedong nog tien minuten, waarin het me nog net lukte op eigen kracht. Twee hechtingen, nachtje ter controle (voor mij) n het ziekenhuis.

Tweede duurde 5 uur vanaf gebroken vliezen, en 3 uur vanaf de eerste echte wee. Zoals afgesproken naar ziekenhuis gegaan; aldaar aangekomen dacht ik naar de wc te moeten, maar dat bleek al de persfase. Eigen verloskundige (die was meegekomen) kon kind bij de tweede perswee nog net aanpakken in de douche Drie uur later waren we thuis.

Zoiets wens ik iedereen toe die nog 'moet'!

A-ha schreef: ↑

16-08-2023 16:32

Vraagje voor jou. Tussen mijn kinderen zit 10 jaar. De verloskundige vertelde me dat de tweede bevalling vaak soepeler gaat maar helaas voor mij, als er tien jaar tussen zit, is het weer net alsof het de eerste is. Herken jij dat ook?

Mijn bevallingen zijn niet te vergelijken. Ik kan zelf niet duidelijk aangeven welke makkelijker was.

Lastige vraag! Deze situatie komt niet zo heel vaak voor. Je lijf heeft het al een keer gedaan, dus de weefsels zullen alsnog makkelijker wijken dan bij een eerste bevalling. Wel weten we dat de bevallingsduur kan oplopen met leeftijd. Wellicht speelt dat een grotere rol.

De eerste was er ongeveer 12 uur nadat de vliezen braken.

De tweede was er ongeveer 48 uur nadat de vliezen braken. Maar ik heb bij de tweede lang gelegen met gebroken vliezen zonder dat er iets gebeurde. Ongeveer 6 uur voordat ze geboren was begonnen de weeën pas echt. Dus heb bij de tweede veel korter pijn gehad.

Bij mij wel bij de eerste ruim een uur geperst en uiteindelijk met de vacuümpomp gehad. De tweede was er na het breken van mijn vliezen er binnen 30 minuten. Ik moest in het ziekenhuis bevallen dus de auto in. Bij ziekenhuis had mijn man zoiets het gaat heel snel. Ik had gevoel niet zo. Mijn man heeft toen de auto op de kiss and rode gezet en mijn naar de afdeling gebracht. Hij is snel de auto gaan verzetten. De dokter kwam bij mij kijken en zei ga maar persen zij komt er aan. Toen zei ik nog dat kan niet. Toen zei de dokter doe gewoon maar je benen wijd. Op dat moment kwam man binnen en het kind kwam eruit. Hij stond meer te hijgen dat ik. Hij had gerend om die auto weg te zetten en ik had voor mijn gevoel geen inspanning geleverd.

@TO, wat een nare ervaring. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er na zoiets enorm tegenop ziet. Ik had hetzelfde na mijn eerste bevalling (spoedkeizersnede) die ik als traumatisch heb ervaren.

Mijn tweede bevalling ging ik daardoor echt heel gespannen in, waardoor ik de pijn ook niet aan kon, ik was compleet in de stress constant. Uiteindelijk dankzij een ruggenprik me kunnen ontspannen en toen ging het op zich redelijk. Ik kijk wel prima terug op die bevalling omdat ik het gevoel had meer in controle te zijn (heeft ook wel een paar uitgebreide gesprekken gekost met de gyn/klinisch vk in voorbereiding op de bevalling en echt wat harde afspraken met het zkh wat betreft communicatie en dergelijke).

Nu dus over een tijdje mijn tweede vaginale bevalling (althans, ik ga er vanuit dat dat dit keer weer gaat lukken). Ik heb me nu echt helemaal anders voorbereid. Ik heb een cursus gedaan (bevallen als een baas) om gewoon beter te weten wat me eigenlijk te wachten staat, wat mijn rechten zijn en wat ik wil. Ik heb ervaren in de geboortezorg dat er heel veel protocollen zijn en achteraf had ik het liever anders gedaan. Voorop staat natuurlijk dat je een gezond kindje wilt en daar staan zorgverleners en bevallende vrouwen gelukkig precies hetzelfde in! Desondanks gaat er ook best vaak wat 'mis' door bijvoorbeeld niet duidelijk te communiceren, dat je het gevoel krijgt dat je dingen opgedrongen worden of dat je niet gehoord wordt, etc.

Ik heb nu gekozen voor een andere verloskundige dan bij de andere twee (twee keer medisch bevallen, dus uiteindelijk überhaupt niet bij de verloskundige). Eentje die mij poliklinisch wil begeleiden, ondanks de medische indicatie die ik heb na een eerdere keizersnede. Alle gesprekken zijn veel meer vanuit vertrouwen en dat is voor mij ontzettend fijn. In combinatie met die cursus, die ik je echt kan aanraden, voel ik me nu helemaal niet angstig over wat komen gaat, maar ben ik vol vertrouwen dat ik het gewoon kan.

Ik vind het wel echt superfijn om in dit topic zo veel verhalen te lezen waarbij een tweede vaginale bevalling inderdaad wat soepeler gaat en hoop echt dat dit voor mij ook zo gaat zijn. Het is gewoon belangrijk om jezelf positieve moed te geven.

Voor de helderheid: in die cursus wordt heel erg uitgegaan van fysiologisch baren, dus spontaan bevallen. Ook als dat niet kan, is het nog steeds een nuttige cursus, maar dan is niet meer alles van toepassing. Het gaat ook over het maken van een geboorteplan en nu voor de eerste keer heb ik het gevoel dat ik daadwerkelijk een sterk plan gemaakt heb, waardoor de kans dat mijn wensen gerespecteerd zullen worden een stuk groter is geworden. Een geboorteplan gaat namelijk niet over hoe je wilt dat je bevalling verloopt (daar heb je immers niet zo heel veel invloed op), maar wel over wat JIJ belangrijk vindt, en juist ook over wat jij belangrijk vindt als het anders gaat dan gehoopt.

Ik voel me nu goed voorbereid, ontspannen over de bevalling en had echt niet gedacht dat dat voor mij ooit mogelijk zou zijn.

En de kern in mijn plan is vooral dat ik nu dus over een heleboel keuzes van tevoren al heb nagedacht en me heb ingelezen, en dit besproken met mijn man, zodat áls ik tijdens de bevalling keuzes moet maken, ik weet waar het over gaat.