Bevallingsverhalen?

Ik was doodsbang voor mijn eerste bevalling. Ik kende niet zoveel bevallen vrouwen destijds. En als ik er naar vroeg op een verjaardag, dan kwamen de verhalen. De een nog erger dan de ander. 'Ik dacht echt dat ik doodging' heb ik meerder malen gehoord.



Ik had totaal geen tekenen vooraf dat het zou beginnen. Ik was precies 39 weken zwanger toen ik rond 23.00 uur alweer wakker werd. Wat menstruatie-achtige pijn. Werd wat heftiger zodat ik niet meer kon slapen. Naar beneden gegaan en op de bank, al lezend de krampen opvangen. Wat prima te doen was overigens. Ik dacht dat dit gerommel was.



Na een tijdje werd het wel wat heftiger. Toch maar man wakker gemaakt om te klokken. Klopte niks van. Voorwerk dus dacht ik. Om 6 uur werd het wel heftiger. Om 7 uur had ik het zwaar en dacht ik; het zet door! Dit is het begin. Lichte paniek, want deze pijn 12 uur lang, red ik niet....



VK gebeld, maar gezegd dat ze rustig aan kon doen want het was pas net begonnen. De pijn was heftig. Toen de VK kwam mocht ik al gaan persen...



Ik vond het een hele mooie ervaring. Er komt een moment dat de pijn echt heel heftig wordt. Maar dat is bij mij, 2 keer ook echt het laatste stukje van de ontsluiting geweest.



Bevalling nummer 2 ging snel. Volledige ontsluiting binnen 2 uur. Wel 1 grote wee. Heftig, maar wel maar 2 uur....



Ik zou best nog een keer willen bevallen. Die confrontatie met jezelf... Ik vond het mooi



Goede bevalling gewenst!

Ik wilde hoe dan ook verdoofd worden bij het hechten! Is ook gebeurd gelukkig. Leek mij namelijk ook helemaal niks.

En roze wolk ook zeker niet. Pas na 3 maanden. Huilbaby, ik wist niet wat en waarom. Is meer een mythe denk ikzelf

Om 1 uur 's nachts braken m'n vliezen. Ik was totaal overrompeld, want ik had dat niet verwacht twee weken voor de uitgerekende datum. De weeën begonnen al snel, maar waren nog niet zo heftig. Het duurde wel even voordat de weeën regelmatig genoeg waren om de verloskundige te bellen, dat was rond 7 uur in de ochtend. Toen ze er was om 10 uur bleek ik maar 2 cm ontsluiting te hebben, terwijl ik de weeën toen al best pijnlijk vond. De moed zakte me finaal in de schoenen. Toen de verloskundige net weg was, werden de weeën ineens veel heftiger, ik wist niet waar ik het moest zoeken. Om half 1 had ik 6 cm ontsluiting, het schoot ineens flink op! Op mijn beslissing om naar het ziekenhuis te gaan, ben ik toen teruggekomen. Ik wilde met die weeën absoluut niet opstaan, in een auto zitten en lopen. En gelukkig mocht ik ook thuis bevallen. Om half 2 zat ik op volledige ontsluiting en kon ik gaan persen, wat een half uur duurde.



Van tevoren zag ik niet heel erg op tegen bevalling, omdat je nooit weet wat er gaat gebeuren, dus waar moet je je op voorbereiden? En dat het zo zou gaan, had ik inderdaad nooit kunnen bedenken ?



TO, veel succes!

Met precies 41 weken kon ik de slaap niet vatten. Om 01.00 uur de eerste wee, meteen ook een pittige. Geen langzame opbouw bij mij. Vriend is gaan slapen, ik ben onder de douche gaan staan. Daarna in het donker op de bank gaan liggen. Op een gegeven moment (ik dacht rond 4 uur) zelf de VK gebeld, die zei dat ik het nog even aan moest kijken. Dus weer alleen in het donker op de bank gaan liggen. Ik vond dat het prettigst, keerde helemaal in mezelf... De weeen waren pittig maar niet onoverkomelijk. Om 6 uur weer zelf de VK gebeld. Ze zei in eerste instantie weer even afwachten, maar ik gaf aan dat ze nu toch echt moest komen. Om half 7 was haar collega er. Ik bleek al 7 cm ontsluiting te hebben! We zijn dan ook meteen in de auto gestapt om naar het ziekenhuis te gaan. Ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen namelijk. Daar waren we al snel. De weeen bleven goed komen, ik mocht rond achten gaan persen. Tijdens het persen bleek mijn kind te 'dippen' en toen is besloten de gynaecoloog erbij te halen voor een knip en de pomp. Om 9.08 is mijn gezonde zoon van 4480 gram en 54 cm geboren! Van de knip heb ik gelukkig weinig tot geen last gehad en kijk terug op een hele fijne bevalling en kraamtijd. Mijn enige tip is om niet zelf te bellen naar de VK tijdens de bevalling, maar je partner te laten bellen. Blijkbaar geldt "barende vrouwen bellen niet, en bellende vrouwen baren niet"



Heel veel succes, alles komt goed! Heb vertrouwen in jezelf. Ik was behoorlijk zenuwachtig voor de bevalling, maar de soort "trance" waar je in komt zorgde er bij mij voor dat al die angst verdween!

Met 41 weken om 01.00 begonnen de weeën,na gestript te zijn de dag ervoor..

Daarvoor een hele dag krampen gehad rond 04.00 zijn m'n vliezen gebroken en had ik 4 cm ontsluiting maar om 1300 nog steeds 4-5 cm,dus naar het ziekenhuis voor een infuus met weeën-opwekkers,uiteindelijk na nog uren pijnlijke weeën ben ik om 20.30 bevallen met een knip



Dus het was een lange dag!



Maar gelukkig is elke bevalling weer anders,dus je zult het tegen die tijd zelf ervaren;)

Succes en geniet nog even van je zwangerschap