Zwanger
alle pijlers
bewust jong zwanger worden?
maandag 6 oktober 2014 om 09:29
Hallo allemaal,
Al een dik jaar wordt mijn kinderwens groter en groter. Ik heb neven en nichten een paar jaar ouder dan ik, die allemaal een kindje hebben en hierdoor kriebelt het bij mij als maar meer. Zelf ben ik met mijn kleine 19 jaar (volgens de maatschappij) te jong en onbezorgd om kinderen te krijgen. Momenteel studeer ik voor mijn bachelor bedrijfseconomie en moet ik nog 2,5 jaar doorstuderen, voor ik mijn diploma heb gehaald. Ik woon wel samen met mijn vriend, en helaas ook met mijn schoonvader. Mijn vriend heeft een vast contract met een mooi salaris, we wonen in een bijna afbetaald koophuis (nog 3 jaar) en als het huis is afbetaald is het van ons tweetjes (schenking) en verhuist mijn schoonvader naar een apartementje.
Zodra het huis van ons is en ik mijn HBO diploma heb, wil ik erg graag een kindje. Liever gister dan vandaag! Maar ik heb wel als prioriteit gesteld dat ik mijn studie wil afronden. Helaas duurt dat nog 3jaar en ik kan gewoon nergens anders meer aan denken. Mama worden is mijn droom.
Graag zou ik de mening willen horen van andere jonge moeders of meiden die deze kinderwens ook zo sterk hebben? Ben ik de enige die bijna een soort 'drang' heeft op zo'n vroege leeftijd.
Al een dik jaar wordt mijn kinderwens groter en groter. Ik heb neven en nichten een paar jaar ouder dan ik, die allemaal een kindje hebben en hierdoor kriebelt het bij mij als maar meer. Zelf ben ik met mijn kleine 19 jaar (volgens de maatschappij) te jong en onbezorgd om kinderen te krijgen. Momenteel studeer ik voor mijn bachelor bedrijfseconomie en moet ik nog 2,5 jaar doorstuderen, voor ik mijn diploma heb gehaald. Ik woon wel samen met mijn vriend, en helaas ook met mijn schoonvader. Mijn vriend heeft een vast contract met een mooi salaris, we wonen in een bijna afbetaald koophuis (nog 3 jaar) en als het huis is afbetaald is het van ons tweetjes (schenking) en verhuist mijn schoonvader naar een apartementje.
Zodra het huis van ons is en ik mijn HBO diploma heb, wil ik erg graag een kindje. Liever gister dan vandaag! Maar ik heb wel als prioriteit gesteld dat ik mijn studie wil afronden. Helaas duurt dat nog 3jaar en ik kan gewoon nergens anders meer aan denken. Mama worden is mijn droom.
Graag zou ik de mening willen horen van andere jonge moeders of meiden die deze kinderwens ook zo sterk hebben? Ben ik de enige die bijna een soort 'drang' heeft op zo'n vroege leeftijd.
maandag 6 oktober 2014 om 13:54
Rare vraag misschien en ik heb ook niet alles gelezen, maar is het huis een schenking van je schoonvader aan je vriend? Als jullie uit elkaar gaan, blijft dan alles op zijn naam staan? Hij betaalt het huis immers ook af. Zo ja, dan is het toch een goed idee om ervoor te zorgen dat je ook je eigen broek kan ophouden, mocht het met jullie relatie ooit misgaan. Voor de kindjes zorgen is leuk, maar wat als het fout gaat en jij er alleen met lege handen voor komt te staan?
maandag 6 oktober 2014 om 14:33
quote:rdvv schreef op 06 oktober 2014 @ 13:21:
[...]
Ja, ik weet nooit wat ik ervan moet vinden, zo'n keuze. Juist omdat het niet zomaar even iets is. Maar ik denk wel dat het voor sommige mensen goed kan uitpakken, uiteraard. Ik ben zelf pas 27/28 als ik volledig ben afgestudeerd, maar binnen mijn vakgebied gaan ze echtechtecht geen jonge moeders aannemen. Nu heb ik geen kinderwens (op dit moment) en zie ik het over tien jaar wel weer ofzo; dan ben ik vast ook stukken verstandiger en volwassener .
Je hoeft er ook niks van te vinden het is mijn man's en mijn verantwoordelijkheid en ik ben niet op zoek naar andermans mening. Maar bij geneeskunde is het minder gek; na de coschappen volgt de anios-tijd en de aios-tijd en hoewel je daar geld verdient, worden die periodes over het algemeen zwaarder bevonden dan de coschappen, je hebt dan veel meer verantwoordelijkheden. Dus het maakt voornamelijk een financieel verschil. Als ik mezelf naar college moest slepen met kind en tentamens thuis zou moeten leren, dat zou voor mij niet goed werken; te weinig structuur om niet afgeleid te worden.
Maar, als de kinderwens nog te hanteren was, dan zou ik hem nog 5 jaar uitstellen. Maar ik vind dat nu het allerbelangrijkst. En dat is uiteindelijk de enige echte reden dat ik het doe.
[...]
Ja, ik weet nooit wat ik ervan moet vinden, zo'n keuze. Juist omdat het niet zomaar even iets is. Maar ik denk wel dat het voor sommige mensen goed kan uitpakken, uiteraard. Ik ben zelf pas 27/28 als ik volledig ben afgestudeerd, maar binnen mijn vakgebied gaan ze echtechtecht geen jonge moeders aannemen. Nu heb ik geen kinderwens (op dit moment) en zie ik het over tien jaar wel weer ofzo; dan ben ik vast ook stukken verstandiger en volwassener .
Je hoeft er ook niks van te vinden het is mijn man's en mijn verantwoordelijkheid en ik ben niet op zoek naar andermans mening. Maar bij geneeskunde is het minder gek; na de coschappen volgt de anios-tijd en de aios-tijd en hoewel je daar geld verdient, worden die periodes over het algemeen zwaarder bevonden dan de coschappen, je hebt dan veel meer verantwoordelijkheden. Dus het maakt voornamelijk een financieel verschil. Als ik mezelf naar college moest slepen met kind en tentamens thuis zou moeten leren, dat zou voor mij niet goed werken; te weinig structuur om niet afgeleid te worden.
Maar, als de kinderwens nog te hanteren was, dan zou ik hem nog 5 jaar uitstellen. Maar ik vind dat nu het allerbelangrijkst. En dat is uiteindelijk de enige echte reden dat ik het doe.
maandag 6 oktober 2014 om 14:47
Mijn man en ik zijn sinds ons 18e samen. Bij ons voelde het gelijk heel goed. Wij zijn allebei de jongste van het gezin en op ons 18 waren wij beiden dan ook al oom en tante. Daardoor begon het bij mij ook al heel erg te kriebelen. Wat leek me dat mooi; een kleintje van ons samen. Ik heb wel eerste mijn opleiding afgemaakt en toen mijn man een vast baan en vast contract kreeg, zijn we gaan samenwonen. Na een jaar was ik zwanger. We waren toen 24.
Inmiddels ben ik 33, getrouwd en is ons gezin met 3 kids helemaal compleet.
Ik zou wel eerst je opleiding afmaken en zorgen dat je schoonvader zn eigen plekkie heeft.
Inmiddels ben ik 33, getrouwd en is ons gezin met 3 kids helemaal compleet.
Ik zou wel eerst je opleiding afmaken en zorgen dat je schoonvader zn eigen plekkie heeft.
maandag 6 oktober 2014 om 15:34
Jammer dat er dingen verkeerd begrepen worden.ik beweer niet dat ik o zo volwassen ben. Ik merk alleen dat mijn medestudenten en leeftijdsgenoten graag op stap gaan, elke maand geld lenen van Mama en papa om rond te komen etc. Financieel ben ik tegenover hen meer onafhankelijk en daarbij heb ik geen behoefte om veel op stap te gaan, veel te drinken en veel geld uit te geven aan dat soort activiteiten.
Hoi pannenkoek123,
Hartstikke bedankt voor je advies. Ik denk dat ik mijn studie sowieso eerst afmaak, daarna opzoek ga naar een bijpassende baan (misschien wel vanuit mijn stage) dan zie ik wel verder.
Hoi pannenkoek123,
Hartstikke bedankt voor je advies. Ik denk dat ik mijn studie sowieso eerst afmaak, daarna opzoek ga naar een bijpassende baan (misschien wel vanuit mijn stage) dan zie ik wel verder.
maandag 6 oktober 2014 om 16:27
quote:lisalotje schreef op 06 oktober 2014 @ 15:36:
Het huis is inderdaad een schenking. Het huis is momenteel al voor 60% van mijn vriend en 40% van mijn schoonvader. (ivm de afbetaling van de hypotheek)
Dus er is straks niks van jou? Waar ga jij dan wonen, met kind, als het onverhoopt misloopt? Mag je er wel blijven wonen, mocht je vriend een ongeluk krijgen?
Het is heel mooi dat jouw vriend straks een afbetaald huis achter de hand heeft, maar jíj hebt dus helemaal niets, tenzij je iets gaat regelen bij een notaris.
Heb je daar al over nagedacht? Heeft je vriend daar al over nagedacht? Of willen jullie eerst trouwen? En doen jullie dan GvG? Want ik zou niet mijn halve huis aan mijn man afstaan, hoeveel ik ook van hem hou. Als ik jouw vriend was, kon je je inkopen in mijn huis. Hij kan je er zo uitzetten als jij niet meebetaalt. En ook als je wel meebetaalt, als je het niet vast laat leggen.
Heb je daar als over nagedacht? Over financiën, over wat nou als hij er niet meer is, over jullie normen en waarden in het leven en hoe jullie een kind zouden willen opvoeden en laten opgroeien? Over wie er blijft werken als het kind een ernstige stoornis heeft waarvoor je thuis moet blijven en hoe er dan voor de andere ouder gezorgd wordt? Hoe je huishouden, zorg en werk gaat verdelen, hoe je je relatie gaat onderhouden als er een kindje bij gekomen is?
Als dat soort dingen nog niet geregeld zijn, nog niet besproken zijn, als je eigenlijk niet weet hoe dat allemaal zit en hoe je je kind wil opvoeden en hoe hij jullie kind wil opvoeden heb je daar nu mooi de tijd voor om daarover na te denken.
Maar ik vind niet dat je je volwassenheid bewijst doordat je geen biertjes naar binnen zit te tikken in de kroeg, eerlijk gezegd. En het is ook helemaal niet erg als je nog niet volwassen bent terwijl je een kind krijgt; het is óók leuk om samen met je kinderen op te groeien. Volwassenheid is niet zo belangrijk, verantwoordelijkheid, onafhankelijkheid en realisme zijn belangrijk. Of je nou elke week in de kroeg hangt of elke dag op de bank zit.
En er zijn een heleboel mensen die biertjes naar binnen tikken én onverantwoordelijk, afhankelijk en naïef zijn, misschíén wel meer dan dat er thuis huisjeboompjebeestje spelen. Maar ook de huismussen kunnen onverantwoordelijk, afhankelijk en naïef zijn. Ook al komt het nog zo volwassen over
Nogmaals, ik zeg dit niet omdat ik per se denk dat jij onvolwassen bent of nergens over hebt nagedacht, maar omdat al dan niet 'volwassen' zijn mi niet zo vreselijk interessant is.
Het huis is inderdaad een schenking. Het huis is momenteel al voor 60% van mijn vriend en 40% van mijn schoonvader. (ivm de afbetaling van de hypotheek)
Dus er is straks niks van jou? Waar ga jij dan wonen, met kind, als het onverhoopt misloopt? Mag je er wel blijven wonen, mocht je vriend een ongeluk krijgen?
Het is heel mooi dat jouw vriend straks een afbetaald huis achter de hand heeft, maar jíj hebt dus helemaal niets, tenzij je iets gaat regelen bij een notaris.
Heb je daar al over nagedacht? Heeft je vriend daar al over nagedacht? Of willen jullie eerst trouwen? En doen jullie dan GvG? Want ik zou niet mijn halve huis aan mijn man afstaan, hoeveel ik ook van hem hou. Als ik jouw vriend was, kon je je inkopen in mijn huis. Hij kan je er zo uitzetten als jij niet meebetaalt. En ook als je wel meebetaalt, als je het niet vast laat leggen.
Heb je daar als over nagedacht? Over financiën, over wat nou als hij er niet meer is, over jullie normen en waarden in het leven en hoe jullie een kind zouden willen opvoeden en laten opgroeien? Over wie er blijft werken als het kind een ernstige stoornis heeft waarvoor je thuis moet blijven en hoe er dan voor de andere ouder gezorgd wordt? Hoe je huishouden, zorg en werk gaat verdelen, hoe je je relatie gaat onderhouden als er een kindje bij gekomen is?
Als dat soort dingen nog niet geregeld zijn, nog niet besproken zijn, als je eigenlijk niet weet hoe dat allemaal zit en hoe je je kind wil opvoeden en hoe hij jullie kind wil opvoeden heb je daar nu mooi de tijd voor om daarover na te denken.
Maar ik vind niet dat je je volwassenheid bewijst doordat je geen biertjes naar binnen zit te tikken in de kroeg, eerlijk gezegd. En het is ook helemaal niet erg als je nog niet volwassen bent terwijl je een kind krijgt; het is óók leuk om samen met je kinderen op te groeien. Volwassenheid is niet zo belangrijk, verantwoordelijkheid, onafhankelijkheid en realisme zijn belangrijk. Of je nou elke week in de kroeg hangt of elke dag op de bank zit.
En er zijn een heleboel mensen die biertjes naar binnen tikken én onverantwoordelijk, afhankelijk en naïef zijn, misschíén wel meer dan dat er thuis huisjeboompjebeestje spelen. Maar ook de huismussen kunnen onverantwoordelijk, afhankelijk en naïef zijn. Ook al komt het nog zo volwassen over
Nogmaals, ik zeg dit niet omdat ik per se denk dat jij onvolwassen bent of nergens over hebt nagedacht, maar omdat al dan niet 'volwassen' zijn mi niet zo vreselijk interessant is.
maandag 6 oktober 2014 om 16:32
Oh en in je berichten zeg je dat je vroeger voor je sibs hebt gezorgd... Heb je dat wel goed verwerkt? Eigenlijk ben je nog niet op de leeftijd om de zorg voor (andermans) kinderen te dragen en als je zelf uit een moeilijke gezinssituatie komt zou het best kunnen dat je tegen dingen aan gaat lopen in je eigen opvoeding. Al nagedacht over hoe je jezelf het hoofd gaat bieden op die momenten?
maandag 6 oktober 2014 om 16:36
quote:lisalotje schreef op 06 oktober 2014 @ 15:34:
Jammer dat er dingen verkeerd begrepen worden.ik beweer niet dat ik o zo volwassen ben. Ik merk alleen dat mijn medestudenten en leeftijdsgenoten graag op stap gaan, elke maand geld lenen van Mama en papa om rond te komen etc. Financieel ben ik tegenover hen meer onafhankelijk en daarbij heb ik geen behoefte om veel op stap te gaan, veel te drinken en veel geld uit te geven aan dat soort activiteiten.
Mwoah... je bent gelijk gaan samenwonen in een huis dat juridisch niet van jou is. Zorg in ieder geval dat je straks goede afspraken hebt (ook echt vastleggen), zodat je niet (zwanger) op straat staat mocht jullie relatie toch onverhoopt mislopen.
Jammer dat er dingen verkeerd begrepen worden.ik beweer niet dat ik o zo volwassen ben. Ik merk alleen dat mijn medestudenten en leeftijdsgenoten graag op stap gaan, elke maand geld lenen van Mama en papa om rond te komen etc. Financieel ben ik tegenover hen meer onafhankelijk en daarbij heb ik geen behoefte om veel op stap te gaan, veel te drinken en veel geld uit te geven aan dat soort activiteiten.
Mwoah... je bent gelijk gaan samenwonen in een huis dat juridisch niet van jou is. Zorg in ieder geval dat je straks goede afspraken hebt (ook echt vastleggen), zodat je niet (zwanger) op straat staat mocht jullie relatie toch onverhoopt mislopen.
maandag 6 oktober 2014 om 16:41
quote:nessemeisje schreef op 06 oktober 2014 @ 16:36:
[...]
Mwoah... je bent gelijk gaan samenwonen in een huis dat juridisch niet van jou is. Zorg in ieder geval dat je straks goede afspraken hebt (ook echt vastleggen), zodat je niet (zwanger) op straat staat mocht jullie relatie toch onverhoopt mislopen.
Maar samenwonen is Heul Erg Volwassen wist je dat niet? Dan kun je je diploma gaan aanvragen bij burgerzaken hoor! all grown up, gefeliciteerd!
Sorry TO, flauw. Maar op huizengebied kom je wel een beetje naïef over. Hij keilt je er zo uit hoor, als puntje bij paaltje komt.
[...]
Mwoah... je bent gelijk gaan samenwonen in een huis dat juridisch niet van jou is. Zorg in ieder geval dat je straks goede afspraken hebt (ook echt vastleggen), zodat je niet (zwanger) op straat staat mocht jullie relatie toch onverhoopt mislopen.
Maar samenwonen is Heul Erg Volwassen wist je dat niet? Dan kun je je diploma gaan aanvragen bij burgerzaken hoor! all grown up, gefeliciteerd!
Sorry TO, flauw. Maar op huizengebied kom je wel een beetje naïef over. Hij keilt je er zo uit hoor, als puntje bij paaltje komt.
maandag 6 oktober 2014 om 17:10
quote:Vl43inder schreef op 06 oktober 2014 @ 11:15:
Eh, ook zonder kinderen is het best zwaar om echt carriere te maken hoor. Mét kinderen lukt dat echt maar een enkeling. Ik ken ze niet, althans niet persoonlijk.
Een carriere hebben kan veel beter met kinderen dan een carriere maken.
Ikzelf heb een goede baan en die 2x 4mnd verlof was nooit een probleem. Ik kreeg met een dikke buik nog promotie en de laatste keer direct na het verlof een vaste aanstelling. Juist omdat ik me voor die tijd al bewezen had.Ik ken genoeg mensen die carrière maakten terwijl ze kinderen hadden. Vooral mannen. Dus het kan prima.
Eh, ook zonder kinderen is het best zwaar om echt carriere te maken hoor. Mét kinderen lukt dat echt maar een enkeling. Ik ken ze niet, althans niet persoonlijk.
Een carriere hebben kan veel beter met kinderen dan een carriere maken.
Ikzelf heb een goede baan en die 2x 4mnd verlof was nooit een probleem. Ik kreeg met een dikke buik nog promotie en de laatste keer direct na het verlof een vaste aanstelling. Juist omdat ik me voor die tijd al bewezen had.Ik ken genoeg mensen die carrière maakten terwijl ze kinderen hadden. Vooral mannen. Dus het kan prima.
maandag 6 oktober 2014 om 17:18
maandag 6 oktober 2014 om 17:29
quote:voetjesinhetzand schreef op 06 oktober 2014 @ 14:33:
[...]
Je hoeft er ook niks van te vinden het is mijn man's en mijn verantwoordelijkheid en ik ben niet op zoek naar andermans mening. Maar bij geneeskunde is het minder gek; na de coschappen volgt de anios-tijd en de aios-tijd en hoewel je daar geld verdient, worden die periodes over het algemeen zwaarder bevonden dan de coschappen, je hebt dan veel meer verantwoordelijkheden. Dus het maakt voornamelijk een financieel verschil. Als ik mezelf naar college moest slepen met kind en tentamens thuis zou moeten leren, dat zou voor mij niet goed werken; te weinig structuur om niet afgeleid te worden.
Maar, als de kinderwens nog te hanteren was, dan zou ik hem nog 5 jaar uitstellen. Maar ik vind dat nu het allerbelangrijkst. En dat is uiteindelijk de enige echte reden dat ik het doe.Het ging mij niet om jou, want dat moet je zelf weten en ik weet niets van jouw situatie. Over het algemeen weet ik nooit wat ik van zulke situaties moet vinden, behalve dat het vaak (niet altijd) toch wel bepaalde mensen zijn die voor een kind kiezen tijdens situaties waarin het enigszins moeilijk is/wordt. In mijn omgeving wordt zoiets niet als normaal gezien, dus misschien ben ik simpelweg bevooroordeeld.
[...]
Je hoeft er ook niks van te vinden het is mijn man's en mijn verantwoordelijkheid en ik ben niet op zoek naar andermans mening. Maar bij geneeskunde is het minder gek; na de coschappen volgt de anios-tijd en de aios-tijd en hoewel je daar geld verdient, worden die periodes over het algemeen zwaarder bevonden dan de coschappen, je hebt dan veel meer verantwoordelijkheden. Dus het maakt voornamelijk een financieel verschil. Als ik mezelf naar college moest slepen met kind en tentamens thuis zou moeten leren, dat zou voor mij niet goed werken; te weinig structuur om niet afgeleid te worden.
Maar, als de kinderwens nog te hanteren was, dan zou ik hem nog 5 jaar uitstellen. Maar ik vind dat nu het allerbelangrijkst. En dat is uiteindelijk de enige echte reden dat ik het doe.Het ging mij niet om jou, want dat moet je zelf weten en ik weet niets van jouw situatie. Over het algemeen weet ik nooit wat ik van zulke situaties moet vinden, behalve dat het vaak (niet altijd) toch wel bepaalde mensen zijn die voor een kind kiezen tijdens situaties waarin het enigszins moeilijk is/wordt. In mijn omgeving wordt zoiets niet als normaal gezien, dus misschien ben ik simpelweg bevooroordeeld.
maandag 6 oktober 2014 om 20:08
quote:lisalotje schreef op 06 oktober 2014 @ 17:24:
Nou zodra ik klaar ben met studeren, gaan we heel veel verbouwen.Om daar iets aan te hebben moet je toch wel een paar tienduizenden eurootjes investeren. Zou ik niet doen in andermans afbetaalde huis. En waar ga je dat geld vandaan halen? Zoveel verdien je nu ook weer niet als net afgestudeerde HBO'er hoor.
Nou zodra ik klaar ben met studeren, gaan we heel veel verbouwen.Om daar iets aan te hebben moet je toch wel een paar tienduizenden eurootjes investeren. Zou ik niet doen in andermans afbetaalde huis. En waar ga je dat geld vandaan halen? Zoveel verdien je nu ook weer niet als net afgestudeerde HBO'er hoor.
maandag 6 oktober 2014 om 20:14
quote:rdvv schreef op 06 oktober 2014 @ 17:29:
[...]
Het ging mij niet om jou, want dat moet je zelf weten en ik weet niets van jouw situatie. Over het algemeen weet ik nooit wat ik van zulke situaties moet vinden, behalve dat het vaak (niet altijd) toch wel bepaalde mensen zijn die voor een kind kiezen tijdens situaties waarin het enigszins moeilijk is/wordt. In mijn omgeving wordt zoiets niet als normaal gezien, dus misschien ben ik simpelweg bevooroordeeld.Ik nam mezelf even als voorbeeld.. Ik bedoel te zeggen; volgens mij zijn het hele verschillende situaties, dus kunnen mensen toch vooral voor zichzelf bepalen of het een goede keuze is of niet. Ik ken verder ook niemand die al tijdens zijn studie/heel jong al kinderen kreeg.. Dus weet ook niet wat voor mensen het zijn
[...]
Het ging mij niet om jou, want dat moet je zelf weten en ik weet niets van jouw situatie. Over het algemeen weet ik nooit wat ik van zulke situaties moet vinden, behalve dat het vaak (niet altijd) toch wel bepaalde mensen zijn die voor een kind kiezen tijdens situaties waarin het enigszins moeilijk is/wordt. In mijn omgeving wordt zoiets niet als normaal gezien, dus misschien ben ik simpelweg bevooroordeeld.Ik nam mezelf even als voorbeeld.. Ik bedoel te zeggen; volgens mij zijn het hele verschillende situaties, dus kunnen mensen toch vooral voor zichzelf bepalen of het een goede keuze is of niet. Ik ken verder ook niemand die al tijdens zijn studie/heel jong al kinderen kreeg.. Dus weet ook niet wat voor mensen het zijn
maandag 6 oktober 2014 om 20:45
Ach als al mijn plannen die ik als zeer volwassen 18 jarige had bedacht waren uitgekomen had ik nu een heel ander leven gehad.
Heerlijk die jaren dat je nog kon denken dat alles.zou gaan lopen wat jij me al je wijsheid en intelligentie had bedacht op je 18e.
Ik wist toen ook alles wat ik moest weten.
Little did I know
Succes meid, ik ben blij dat ik niet zo vroeg moeder benr geworden, want ik weet nu wat ik dan gemist had.
Heerlijk die jaren dat je nog kon denken dat alles.zou gaan lopen wat jij me al je wijsheid en intelligentie had bedacht op je 18e.
Ik wist toen ook alles wat ik moest weten.
Little did I know
Succes meid, ik ben blij dat ik niet zo vroeg moeder benr geworden, want ik weet nu wat ik dan gemist had.
maandag 6 oktober 2014 om 20:48
quote:lisalotje schreef op 06 oktober 2014 @ 20:42:
Niet dat het iemand wat aangaat maar ik heb nogal een financiële buffer. Verder ga ik niet meer op zo'n soort vragen in. Ik opende dit topic voor advies en ervaringenMijn advies is om eerst je studie af te maken en aan het werk te gaan, dan is er nog tijd genoeg voor een kind.
Niet dat het iemand wat aangaat maar ik heb nogal een financiële buffer. Verder ga ik niet meer op zo'n soort vragen in. Ik opende dit topic voor advies en ervaringenMijn advies is om eerst je studie af te maken en aan het werk te gaan, dan is er nog tijd genoeg voor een kind.
maandag 6 oktober 2014 om 22:30
quote:lisalotje schreef op 06 oktober 2014 @ 20:42:
Niet dat het iemand wat aangaat maar ik heb nogal een financiële buffer. Verder ga ik niet meer op zo'n soort vragen in. Ik opende dit topic voor advies en ervaringen
Ik open dan ook niet zo'n topic, want dan willen mensen vanalles weten en daar hebben ze dan ook nog een mening over. Ikzelf niet minder. Maar als je ervaringen wil van mensen ipv zo'n topic kun je beter zeggen:
Over 2 jaar ben ik 21 en dan willen mijn vriend en ik aan kinderen beginnen. Ik begrijp dat het nogal een onorthodoxe situatie is, maar dit is onze keuze en die is goed doordacht. Wel zou ik graag ervaringen uitwisselen met andere jonge moeders.
Want wat er gebeurt als je zo begint te vertellen dat jouw situatie ernaar is, dan zien mensen dingen die je er niet bij vertelt, omdat het moeilijk is om het volledige beeld te schetsen. Als je dan dus om 'advies' vraagt, dan gaan mensen over in de heb-je-daar-al-aan-gedacht modus, want wat valt er verder te adviseren?
Dus nu, dan een beetje advies van mij: als je over jong ouderschap wil praten, laat de onzekerheid dan los. Niemand vindt je volwassener als je niet van bier drinken houdt en niemand denkt dat alle tieners hetzelfde zijn. Je komt wel volwassener over als je zegt: wij kiezen ervoor om jong ouders te worden, en gaan nu de komende 2.5 jaar daar naartoe groeien al zijn we al goed op weg. Maar het verlangen is groot en tegelijk is het eigenlijk best spannend, hoe hebben andere (jonge) moeders dat ervaren? Jij kiest hiervoor, good for you! Niet vanwege bier of zorg voor broertjes en zusjes, maar omdat je je zaakjes op het droge hebt en eraan toe bent. Kan jou het schelen wat een ander daarvan vindt.
Als jij stevig in je schoenen staat, dan hebben mensen daar heus wel respect voor. Óók al ben je pas bijna 19. Succes wachten duurt lang, ik heb ook bijna 2.5 jaar gewacht maar in december gaan wij er dan voor. Dat jullie tzt maar mooie babies en fijne banen mogen krijgen.
Niet dat het iemand wat aangaat maar ik heb nogal een financiële buffer. Verder ga ik niet meer op zo'n soort vragen in. Ik opende dit topic voor advies en ervaringen
Ik open dan ook niet zo'n topic, want dan willen mensen vanalles weten en daar hebben ze dan ook nog een mening over. Ikzelf niet minder. Maar als je ervaringen wil van mensen ipv zo'n topic kun je beter zeggen:
Over 2 jaar ben ik 21 en dan willen mijn vriend en ik aan kinderen beginnen. Ik begrijp dat het nogal een onorthodoxe situatie is, maar dit is onze keuze en die is goed doordacht. Wel zou ik graag ervaringen uitwisselen met andere jonge moeders.
Want wat er gebeurt als je zo begint te vertellen dat jouw situatie ernaar is, dan zien mensen dingen die je er niet bij vertelt, omdat het moeilijk is om het volledige beeld te schetsen. Als je dan dus om 'advies' vraagt, dan gaan mensen over in de heb-je-daar-al-aan-gedacht modus, want wat valt er verder te adviseren?
Dus nu, dan een beetje advies van mij: als je over jong ouderschap wil praten, laat de onzekerheid dan los. Niemand vindt je volwassener als je niet van bier drinken houdt en niemand denkt dat alle tieners hetzelfde zijn. Je komt wel volwassener over als je zegt: wij kiezen ervoor om jong ouders te worden, en gaan nu de komende 2.5 jaar daar naartoe groeien al zijn we al goed op weg. Maar het verlangen is groot en tegelijk is het eigenlijk best spannend, hoe hebben andere (jonge) moeders dat ervaren? Jij kiest hiervoor, good for you! Niet vanwege bier of zorg voor broertjes en zusjes, maar omdat je je zaakjes op het droge hebt en eraan toe bent. Kan jou het schelen wat een ander daarvan vindt.
Als jij stevig in je schoenen staat, dan hebben mensen daar heus wel respect voor. Óók al ben je pas bijna 19. Succes wachten duurt lang, ik heb ook bijna 2.5 jaar gewacht maar in december gaan wij er dan voor. Dat jullie tzt maar mooie babies en fijne banen mogen krijgen.
