Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
zondag 9 oktober 2011 om 14:49
lieve meiden wat zijn jullie lief.
Ik ben net weer thuis, alles is goed! Keurig CTG en echo was ook prima. Kindje begint natuurlijk ook als gek te schoppen tijdens de CTG, zal je altijd zien. Lijkt vast op papa die is ook lekker recalcitrant..
Volgens de echo weegt het nu ruim 1,5 kilo! Maar dat is keurig op de middelste groeilijn.
Ben weer helemaal gerustgesteld nu!
xx Floortje
Ik ben net weer thuis, alles is goed! Keurig CTG en echo was ook prima. Kindje begint natuurlijk ook als gek te schoppen tijdens de CTG, zal je altijd zien. Lijkt vast op papa die is ook lekker recalcitrant..
Volgens de echo weegt het nu ruim 1,5 kilo! Maar dat is keurig op de middelste groeilijn.
Ben weer helemaal gerustgesteld nu!
xx Floortje
zondag 9 oktober 2011 om 15:10
zondag 9 oktober 2011 om 16:43
Floortje, ik begon bij de te lezen en ben na je eerste berichtje meteen doorgescrold, maar gelukkig gaat het goed!
Fijn dat je meteen terecht kon. Wel even schrikken natuurlijk! Nu rustig aan hoor, de stress moet even zakken.
KK, wat een score! Denk om jezelf en je lijf hoor.
Over het wel of niet meegaan van je man.. Ik sta daar toch anders in dan de meeste reacties tot nu toe.
Nu heb ik natuurlijk nog nooit een punctie gehad, dus ik spreek niet uit ervaring, maar uit 'wat zou ik doen - gevoel'.
Mijn vriend is heel betrokken, en wil net zo graag een kindje als ik. Maar hij staat er toch anders in. Zo bleef hij bij de HCG ook op de achtergrond. Hij komt nooit bij een arts of in het ZH, en is als de dood voor bloed en naalden. (Als ik een houtsplinter in mn vinger heb, blijft ie al een paar meter uit mn buurt...). Hij wil me wel steunen, maar ik vind ook dat we in dit traject onzelf moeten blijven, dichtbij ons eigen gevoel.
Ik wil hem dus niet 'dwingen' om te kijken hoe ik mezelf spuit. Het is allemaal al rot zat, hij hoeft geen spuiten en ik wel. Door hem dat steeds te benadrukken, gaat hij zich niet beter voelen en ik ook niet. Dat spuiten doe ik zelf, in de badkamer.
En ook andere onderzoeken bleef hij wat op de achtergrond.
Dus bij een punctie, ik denk dat ik het niet zo erg zou vinden als hij op de gang zou wachten.
Zijn steun en betrokkenheid merk in veel meer zaken:
Gisteren drukke dag gehad, boodschappen, bezoekjes, rennen-vliegen. Dus ik had het even gehad, liep te mopperen. 's Avonds komt ie beneden, pakt m'n hand en neemt me mee naar boven waar hij het bad vol had laten lopen voor mij. En na een kwartiertje kwam hij kopje thee brengen.
Dus KK, ik denk echt dat je hierin je eigen gevoel moet volgen en dat van je man. Niemand kan je zeggen 'hoe het hoort'. Ook de gyn niet!
Wij zijn vandaag naar het ZH geweest voor de echo voor follikelmeting. Net als van de week, namen ze nu ook alle tijd: een verpleegkundige die de echo deed, en de ander voor de begeleiding. Zo vriendelijk!
Het is cyclusdag 8. Aan de rechterkant was een mooi grote follikel te zien, van 13 mm. En een kleinere van 9 mm. Links waren ze wat kleiner. Dus deze cyclus één follikel. Doorgaan met de Menopur, en dinsdag mag ik terug komen voor een nieuwe meting.
Ik heb meteen even gevraagd hoe je die glaasjes vloeistof nou openmaakt. Tijdens het oefenen van de week in het ZH ging het in één keer goed, maar thuis lukt het niet zo goed.
Nu namen ze ook weer alle tijd om het nog eens uit te leggen, en ik heb een paar 'oefenampullen' meegekregen.
Vriend is nu wel meegegaan, en vond het wel interessant om op de echo mee te kijken.
Verder een lekker lazy sunday. We hebben een houtkachel in huis, die sinds een paar dagen wel nodig is.. brrr.. wat een verschil met vorige week! Vorige week zondag was het 30 graden, hadden we een tuinfeest bij vrienden. Nu is het 11 graden, brandt de houtkachel en blijven we lekker binnen!
Hoe is het met de dames op de wachtbank? Geduldig of toch beetje zenuwachtig? De duimen draaien!
Fijn dat je meteen terecht kon. Wel even schrikken natuurlijk! Nu rustig aan hoor, de stress moet even zakken.
KK, wat een score! Denk om jezelf en je lijf hoor.
Over het wel of niet meegaan van je man.. Ik sta daar toch anders in dan de meeste reacties tot nu toe.
Nu heb ik natuurlijk nog nooit een punctie gehad, dus ik spreek niet uit ervaring, maar uit 'wat zou ik doen - gevoel'.
Mijn vriend is heel betrokken, en wil net zo graag een kindje als ik. Maar hij staat er toch anders in. Zo bleef hij bij de HCG ook op de achtergrond. Hij komt nooit bij een arts of in het ZH, en is als de dood voor bloed en naalden. (Als ik een houtsplinter in mn vinger heb, blijft ie al een paar meter uit mn buurt...). Hij wil me wel steunen, maar ik vind ook dat we in dit traject onzelf moeten blijven, dichtbij ons eigen gevoel.
Ik wil hem dus niet 'dwingen' om te kijken hoe ik mezelf spuit. Het is allemaal al rot zat, hij hoeft geen spuiten en ik wel. Door hem dat steeds te benadrukken, gaat hij zich niet beter voelen en ik ook niet. Dat spuiten doe ik zelf, in de badkamer.
En ook andere onderzoeken bleef hij wat op de achtergrond.
Dus bij een punctie, ik denk dat ik het niet zo erg zou vinden als hij op de gang zou wachten.
Zijn steun en betrokkenheid merk in veel meer zaken:
Gisteren drukke dag gehad, boodschappen, bezoekjes, rennen-vliegen. Dus ik had het even gehad, liep te mopperen. 's Avonds komt ie beneden, pakt m'n hand en neemt me mee naar boven waar hij het bad vol had laten lopen voor mij. En na een kwartiertje kwam hij kopje thee brengen.
Dus KK, ik denk echt dat je hierin je eigen gevoel moet volgen en dat van je man. Niemand kan je zeggen 'hoe het hoort'. Ook de gyn niet!
Wij zijn vandaag naar het ZH geweest voor de echo voor follikelmeting. Net als van de week, namen ze nu ook alle tijd: een verpleegkundige die de echo deed, en de ander voor de begeleiding. Zo vriendelijk!
Het is cyclusdag 8. Aan de rechterkant was een mooi grote follikel te zien, van 13 mm. En een kleinere van 9 mm. Links waren ze wat kleiner. Dus deze cyclus één follikel. Doorgaan met de Menopur, en dinsdag mag ik terug komen voor een nieuwe meting.
Ik heb meteen even gevraagd hoe je die glaasjes vloeistof nou openmaakt. Tijdens het oefenen van de week in het ZH ging het in één keer goed, maar thuis lukt het niet zo goed.
Nu namen ze ook weer alle tijd om het nog eens uit te leggen, en ik heb een paar 'oefenampullen' meegekregen.
Vriend is nu wel meegegaan, en vond het wel interessant om op de echo mee te kijken.
Verder een lekker lazy sunday. We hebben een houtkachel in huis, die sinds een paar dagen wel nodig is.. brrr.. wat een verschil met vorige week! Vorige week zondag was het 30 graden, hadden we een tuinfeest bij vrienden. Nu is het 11 graden, brandt de houtkachel en blijven we lekker binnen!
Hoe is het met de dames op de wachtbank? Geduldig of toch beetje zenuwachtig? De duimen draaien!
zondag 9 oktober 2011 om 18:57
Kk, ik heb geen 'verse' tp gehad. Dat was te gevaarlijk. Ik moest voor de tp eerst een echo en bloedprikken en alleen de echo was al genieg voor een resolute nee. Ik moest twee dagen later ook terug komen voor controle, de volgende dag was ik echter heel benauwd en moest ik van mijn vriend het ziekenhuis bellen. Toen moesten we komen en was het al snel duidelijk dat ik moest blijven. Ze had alleen nog maar naar mijn longen geluisterd toen ze al genoeg wist. Daar zat vocht achter en eierstokken waren nog groter dat dag eerder.
Floortje, fijn dat alles goed is. Beter een keer extra kijken dan al die stress of het wel goed is.
Mijn vriend moest voor mijn punctie een potje vullen. Helaas hield hij het potje schreef en liep het meeste er weer uit. Na de pubctie kwam er een laborant naar mijn vriend toe om te vragen of hij nog een keer kon. In het eerste potje zaten geen bruikbare zaadcellen. In de tweede gelukkig genoeg. Tijdens de punctie zat hij naast me en kon meekijken op het echoscherm. Ik was zo duizelig van de verdoving dat ik de hele tijd mijn ogen dicht had, ik heb dus niks gezien, wel heel veel gevuld. De laatsre echo (drie dagen voor de punctie) deed al erg zeer en de punctie vond ik echt heel erg. Door de verdoving kreeg ik hele droge ogen en neus. Ik lag dus steeds aan mijn neus te wrijven en op den duur te huilen vd pijn. De verpleegkundige kneep me af en toe zacht in mijn schouder om me erbij te houden en te zorgen dat ik doorademde. Uiteindelijk had ik 21 eicellen, 16 embryo's en 7 cryo's. De eerste twee waren niet goed ontdooid, de volgende twee zijn samen teruggeplaats zonder resultaat en de volgende twee hebben een zwangerschap opgeleverd. Er is dus nog eentje over voor een eventuele tweede zwangerschap.
Floortje, fijn dat alles goed is. Beter een keer extra kijken dan al die stress of het wel goed is.
Mijn vriend moest voor mijn punctie een potje vullen. Helaas hield hij het potje schreef en liep het meeste er weer uit. Na de pubctie kwam er een laborant naar mijn vriend toe om te vragen of hij nog een keer kon. In het eerste potje zaten geen bruikbare zaadcellen. In de tweede gelukkig genoeg. Tijdens de punctie zat hij naast me en kon meekijken op het echoscherm. Ik was zo duizelig van de verdoving dat ik de hele tijd mijn ogen dicht had, ik heb dus niks gezien, wel heel veel gevuld. De laatsre echo (drie dagen voor de punctie) deed al erg zeer en de punctie vond ik echt heel erg. Door de verdoving kreeg ik hele droge ogen en neus. Ik lag dus steeds aan mijn neus te wrijven en op den duur te huilen vd pijn. De verpleegkundige kneep me af en toe zacht in mijn schouder om me erbij te houden en te zorgen dat ik doorademde. Uiteindelijk had ik 21 eicellen, 16 embryo's en 7 cryo's. De eerste twee waren niet goed ontdooid, de volgende twee zijn samen teruggeplaats zonder resultaat en de volgende twee hebben een zwangerschap opgeleverd. Er is dus nog eentje over voor een eventuele tweede zwangerschap.
zondag 9 oktober 2011 om 20:15
Pop en abc dankjewel voor jullie heldere en duidelijke verhalen!! Het doet me echt goed om jullie verhalen te horen.
Ik ben net terug van de visite en heb nu steeds steken in m'n rechterzij, heel irritant.
Rest van de avond rustig aan dus.
Ik ga zo m'n spullen pakken voor morgen, ik hoop dat ik wel een beetje kan slapen, want ik ben wel nerveus. Niet voor de punctie en de pijn maar meer spanning voor het onbekende.
Manlief en ik hebben afgesproken dat we afwachten hoe ik me voel morgen. Als ik wil dat hij bij me is moet hij gewoon mee.
Ik ben net terug van de visite en heb nu steeds steken in m'n rechterzij, heel irritant.
Rest van de avond rustig aan dus.
Ik ga zo m'n spullen pakken voor morgen, ik hoop dat ik wel een beetje kan slapen, want ik ben wel nerveus. Niet voor de punctie en de pijn maar meer spanning voor het onbekende.
Manlief en ik hebben afgesproken dat we afwachten hoe ik me voel morgen. Als ik wil dat hij bij me is moet hij gewoon mee.
