Zwanger
alle pijlers
De Prikbitches
dinsdag 17 januari 2012 om 15:49
Zo, daar ben ik ook weer eens. Sorry, heb jullie ontzettend verwaarloosd de afgelopen weken. Ben een beetje druk met mezelf geweest. Zat in een dipje en erg druk op mijn werk, maar het gaat weer beter gelukkig. Dit weer doet me ook erg goed gelukkig.
Eva, kan me je angst wel voorstellen, goed dat je gebeld hebt en heel veel sterkte. Ik duim dat het dit keer goed gaat komen! En je weet toch dat je je zorgen altijd hier neer kan plempen, dat is toch geen gezeur?
Floortje, wat ontzettend knap dat je doorgezet hebt en dat het nu zoveel beter gaat. Fijn dat de lactatiekundige je heeft kunnen helpen. Gaat het nu met jou in je hoofd ook beter?
En verder natuurlijk een hele dikke voor Muisz en Cc, wat heerlijk dat het goed gaat. Muisz, fijne vakantie!
Grey's spannend morgen!
MagiC, sorry, overheen gelezen waarschijnlijk, maar wanneer start jij weer?
Ik ben inmiddels aan de pil gestart en over 3 weken start ik met de Deca. Het gaat nu weer wat beter met me, maar ik merk dat ik er weinig bij kan hebben. Ik heb weer de neiging om van een mug een olifant te maken, dus ik moet weer even wat rustiger aandoen en wat beter voor mezelf zorgen.
Ga ik nu dus direct doen: kop thee zetten en lekker mijn boek pakken. Even helemaal niks.
Eva, kan me je angst wel voorstellen, goed dat je gebeld hebt en heel veel sterkte. Ik duim dat het dit keer goed gaat komen! En je weet toch dat je je zorgen altijd hier neer kan plempen, dat is toch geen gezeur?
Floortje, wat ontzettend knap dat je doorgezet hebt en dat het nu zoveel beter gaat. Fijn dat de lactatiekundige je heeft kunnen helpen. Gaat het nu met jou in je hoofd ook beter?
En verder natuurlijk een hele dikke voor Muisz en Cc, wat heerlijk dat het goed gaat. Muisz, fijne vakantie!
Grey's spannend morgen!
MagiC, sorry, overheen gelezen waarschijnlijk, maar wanneer start jij weer?
Ik ben inmiddels aan de pil gestart en over 3 weken start ik met de Deca. Het gaat nu weer wat beter met me, maar ik merk dat ik er weinig bij kan hebben. Ik heb weer de neiging om van een mug een olifant te maken, dus ik moet weer even wat rustiger aandoen en wat beter voor mezelf zorgen.
Ga ik nu dus direct doen: kop thee zetten en lekker mijn boek pakken. Even helemaal niks.
dinsdag 17 januari 2012 om 16:06
Pop, ks en Lola voor jullie allereerst heel dikke
Floortje wat fijn dat het beter gaat en dat het goed gaat met de borstvoeding (respect voor je doorzettingsvermogen).
Taartje, heerlijk dat je bijna verlof hebt.
CC en Muisz, gefeliciteerd met de goede echo's. En Muisz een tweeling super!!
Hier een maandje rust gehad, ben ik afgelopen maandag voor een ue geweest. Was maar goed dat ik over mijn partner en zijn bloedarmoede begon want we moeten nu nog verplicht een maand wachten... hij heeft een HB van 3.7 gehad en nu is tot 10 weken na die tijd zijn sperma niet van goede kwaliteit. Dus nu met een spontane rustmaand en de nu verplichte rustmaand mag ik volgende cyclus weer beginnen met iui 3.
Voor de rest allemaal een en een , ik lees op de achtergrond nog steeds mee.
Floortje wat fijn dat het beter gaat en dat het goed gaat met de borstvoeding (respect voor je doorzettingsvermogen).
Taartje, heerlijk dat je bijna verlof hebt.
CC en Muisz, gefeliciteerd met de goede echo's. En Muisz een tweeling super!!
Hier een maandje rust gehad, ben ik afgelopen maandag voor een ue geweest. Was maar goed dat ik over mijn partner en zijn bloedarmoede begon want we moeten nu nog verplicht een maand wachten... hij heeft een HB van 3.7 gehad en nu is tot 10 weken na die tijd zijn sperma niet van goede kwaliteit. Dus nu met een spontane rustmaand en de nu verplichte rustmaand mag ik volgende cyclus weer beginnen met iui 3.
Voor de rest allemaal een en een , ik lees op de achtergrond nog steeds mee.
dinsdag 17 januari 2012 om 21:01
floortje, wat ben jij een bikkel! dappere doorzetter. fijn dat het beter gaat.
met kaetje ook alles goed, gelukkig. snap heel goed dat je t druk hebt met 2 kleintjes. heerlijk toch!
iriscopiste was super! kijkt naar je ogen en kan hier diagnose uit trekken. herkent karaktertrekken en lichamelijke afwijkingen. ze zag dat mijn zenuwstelsel gevoelig is. ben een doorzetter en kan moeilijk loslaten dus verkrampt mijn lichaam.
misschien wat zweverig, maar ik voel me er prettig bij. had me dit een aantal jaar geleden verteld en ik had er om gelachen. over 2 week weer heen.
ks, lekker gelezen? welk boek?
magic, hoe ist met kat? was je jarig?
groetjes!
met kaetje ook alles goed, gelukkig. snap heel goed dat je t druk hebt met 2 kleintjes. heerlijk toch!
iriscopiste was super! kijkt naar je ogen en kan hier diagnose uit trekken. herkent karaktertrekken en lichamelijke afwijkingen. ze zag dat mijn zenuwstelsel gevoelig is. ben een doorzetter en kan moeilijk loslaten dus verkrampt mijn lichaam.
misschien wat zweverig, maar ik voel me er prettig bij. had me dit een aantal jaar geleden verteld en ik had er om gelachen. over 2 week weer heen.
ks, lekker gelezen? welk boek?
magic, hoe ist met kat? was je jarig?
groetjes!
dinsdag 17 januari 2012 om 21:42
Beng, balen! Zit er al schot in de zaak?
Eva, voor jou ook een Je gevoelens zijn heel begrijpelijk, dus wees niet te streng voor jezelf. Hier kun je altijd je hart luchten.
Greys, fijn weer wat van je te horen. Lief dat je zo met me meegeleeft hebt. Kreeg een brok in m'n keel van je post. Ik duim ook heel hard voor jou! Kan me voorstellen dat je alles wilt doen wat in je vermogen ligt.
Ikke, goed dat jullie voor jezelf een deadline gesteld hebben. Zet 'm op de komende maanden
Thanks Edc!
Eva, voor jou ook een Je gevoelens zijn heel begrijpelijk, dus wees niet te streng voor jezelf. Hier kun je altijd je hart luchten.
Greys, fijn weer wat van je te horen. Lief dat je zo met me meegeleeft hebt. Kreeg een brok in m'n keel van je post. Ik duim ook heel hard voor jou! Kan me voorstellen dat je alles wilt doen wat in je vermogen ligt.
Ikke, goed dat jullie voor jezelf een deadline gesteld hebben. Zet 'm op de komende maanden
Thanks Edc!
woensdag 18 januari 2012 om 08:06
Eva Kan me je angst goed voorstellen hoor. Jammer dat ze nog niets kunnen zien nu. Hopelijk is het een "normale" heftige reactie op de medicatie en niet weer overstimulatie. Ik duim voor je!
Dolfijntje Ik vond je al stil. Geen wonder dat je in een dip zit. De geboortedag van Jasmijn komt ook steeds dichterbij... En dan is alles nog maar een jaar geleden! Het lijkt zo lang (voor mij tenminste) maar een jaar is nog maar zo kort.
Reageer je sterk op de pil? Ik reageer zelf niet zo goed op de pil. Krijg er hoofdpijn van en het deed ook altijd rare dingen met mijn emoties toen ik hem langer gebruike als anticonceptie.
Greys, ik zal ook voor je duimen dat er meer te zien is dan 1 of 2 follikels!
@hondjes: ik ben helemaal geen hondenmens (ben ook bang voor honden), wij hebben een kat. Een vriendin van mij heeft 2 kleine hondjes die samen wel eens wat langer thuis zijn. Dan zitten ze in elk geval niet alleen. En ze kunnen eventueel op de kattenbak. Op andere momenten gaan ze dan wel wat verder lopen met de hondjes. Mijn broer heeft ook 2 honden en zij zijn veel thuis voor ze. Lijkt me ook normaal. Kootje is wel helemaal gek op de pup van mijn broer. Die zal als hij groter is vast wel om een hondje gaan zeuren
Hier gaat alles op zich goed behalve de borstvoeding. Ik twijfel of ik wel door wil zetten. Gisterochtend zat ik er helemaal doorheen en nu voel ik me weer niet helemaal happy. Ik twijfel er over om te aan kolven ipv live voeden. Maar ik wil het nog niet opgeven! Ik zet eerst nog even door.
Dolfijntje Ik vond je al stil. Geen wonder dat je in een dip zit. De geboortedag van Jasmijn komt ook steeds dichterbij... En dan is alles nog maar een jaar geleden! Het lijkt zo lang (voor mij tenminste) maar een jaar is nog maar zo kort.
Reageer je sterk op de pil? Ik reageer zelf niet zo goed op de pil. Krijg er hoofdpijn van en het deed ook altijd rare dingen met mijn emoties toen ik hem langer gebruike als anticonceptie.
Greys, ik zal ook voor je duimen dat er meer te zien is dan 1 of 2 follikels!
@hondjes: ik ben helemaal geen hondenmens (ben ook bang voor honden), wij hebben een kat. Een vriendin van mij heeft 2 kleine hondjes die samen wel eens wat langer thuis zijn. Dan zitten ze in elk geval niet alleen. En ze kunnen eventueel op de kattenbak. Op andere momenten gaan ze dan wel wat verder lopen met de hondjes. Mijn broer heeft ook 2 honden en zij zijn veel thuis voor ze. Lijkt me ook normaal. Kootje is wel helemaal gek op de pup van mijn broer. Die zal als hij groter is vast wel om een hondje gaan zeuren
Hier gaat alles op zich goed behalve de borstvoeding. Ik twijfel of ik wel door wil zetten. Gisterochtend zat ik er helemaal doorheen en nu voel ik me weer niet helemaal happy. Ik twijfel er over om te aan kolven ipv live voeden. Maar ik wil het nog niet opgeven! Ik zet eerst nog even door.
woensdag 18 januari 2012 om 12:30
ohh kaetje voor jou ook even heftige tijden dus.. Hoe gaat het met het doorzetten?
LolaM...even denken..had ik geschreven dat ik een boek ging lezen?...Onee ik denk dat ik had geschreven dat ik boeken ga lezen in India he? Ik neem in ieder geval 'Karma Cola' mee over de opkomst en neergang van de hippie-cultuur in Goa in de jaren 70 en een boek over de historie van Goa, wat de Portugezen en de Nederlanders daar jaren terug hebben uitgevreten. En ik heb 'Wat is de wat' van Dave Eggers nog steeds niet gelezen. Die neem ik denk ik ook mee. Is geloof ik niet een heel vrolijk boek maar dat maakt niet uit, ik wil 'm graag lezen. En ik ben nog aan het bedenken welke muziek ik op m'n iPhone ga zetten. In ieder geval de hele Buddhabar en Supperclub collectie, en veel van Spinvis, lekker naar luisteren, en nog wat andere cdtjes.
Ik moet even weer hulp vragen en m'n hart luchten: iedereen om me heen is/wordt zwanger van de tweede... . En dat doet weer zo'n pijn.... Allemaal blije berichtjes op facebook, bah bah bah. En ik voel me zo...alsof...ik nu maar eens moet stoppen met zeuren ofzo. Zo van: het leven gaat door, kijk maar, overal komen alweer nieuwe kindjes, we zijn alweer een jaar verder, doei, hou nu maar eens op met zeuren. Zoiets. dat vul ik natuurlijk helemaal zelf in maar ik heb echt het gevoel dat m'n omgeving (niet iedereen, sommige mensen) er nu wel een beetje klaar mee zijn, met dat niet zo vrolijke verhaal van ons...
Hier zijn vast meiden die hier al langer ervaring mee hebben. Hoe gaan jullie hier mee om? Ja..doorgaan. Enzo. Maar ja, ik word er gewoon chagerijnig van.
LolaM...even denken..had ik geschreven dat ik een boek ging lezen?...Onee ik denk dat ik had geschreven dat ik boeken ga lezen in India he? Ik neem in ieder geval 'Karma Cola' mee over de opkomst en neergang van de hippie-cultuur in Goa in de jaren 70 en een boek over de historie van Goa, wat de Portugezen en de Nederlanders daar jaren terug hebben uitgevreten. En ik heb 'Wat is de wat' van Dave Eggers nog steeds niet gelezen. Die neem ik denk ik ook mee. Is geloof ik niet een heel vrolijk boek maar dat maakt niet uit, ik wil 'm graag lezen. En ik ben nog aan het bedenken welke muziek ik op m'n iPhone ga zetten. In ieder geval de hele Buddhabar en Supperclub collectie, en veel van Spinvis, lekker naar luisteren, en nog wat andere cdtjes.
Ik moet even weer hulp vragen en m'n hart luchten: iedereen om me heen is/wordt zwanger van de tweede... . En dat doet weer zo'n pijn.... Allemaal blije berichtjes op facebook, bah bah bah. En ik voel me zo...alsof...ik nu maar eens moet stoppen met zeuren ofzo. Zo van: het leven gaat door, kijk maar, overal komen alweer nieuwe kindjes, we zijn alweer een jaar verder, doei, hou nu maar eens op met zeuren. Zoiets. dat vul ik natuurlijk helemaal zelf in maar ik heb echt het gevoel dat m'n omgeving (niet iedereen, sommige mensen) er nu wel een beetje klaar mee zijn, met dat niet zo vrolijke verhaal van ons...
Hier zijn vast meiden die hier al langer ervaring mee hebben. Hoe gaan jullie hier mee om? Ja..doorgaan. Enzo. Maar ja, ik word er gewoon chagerijnig van.
woensdag 18 januari 2012 om 12:51
Kaetje, . Moeilijke keuze. Bedenk wel dat het jouw keuze is en dat het altijd goed is, wat je ook kiest.
Ks, voor jou ook een . Op de een of andere manier heb ik er niet heel veel last van gehad dat de rest van de wereld wel kinderen kreeg. Af en toe moest ik wel even slikken als er weer iemand zwanger was, maar echt last heb ik er niet van gehad. Ik zou zeggen, gewoon erover blijven praten. Voor anderen is het misschien niet te begrijpen hoe het voelt en is het een niet zo leuk verhaal, maar voor jullie is het werkelijkheid en dat is veel zwaarder dan een keer (of zelfs meerdere keren) een minder leuk verhaal aanhoren. Goede vrienden luisteren naar elkaar, ook als het over minder leuke dingen gaat.
Ks, voor jou ook een . Op de een of andere manier heb ik er niet heel veel last van gehad dat de rest van de wereld wel kinderen kreeg. Af en toe moest ik wel even slikken als er weer iemand zwanger was, maar echt last heb ik er niet van gehad. Ik zou zeggen, gewoon erover blijven praten. Voor anderen is het misschien niet te begrijpen hoe het voelt en is het een niet zo leuk verhaal, maar voor jullie is het werkelijkheid en dat is veel zwaarder dan een keer (of zelfs meerdere keren) een minder leuk verhaal aanhoren. Goede vrienden luisteren naar elkaar, ook als het over minder leuke dingen gaat.
woensdag 18 januari 2012 om 15:00
quote:ks04 schreef op 18 januari 2012 @ 12:30:
Ik moet even weer hulp vragen en m'n hart luchten: iedereen om me heen is/wordt zwanger van de tweede... . En dat doet weer zo'n pijn.... Allemaal blije berichtjes op facebook, bah bah bah. En ik voel me zo...alsof...ik nu maar eens moet stoppen met zeuren ofzo. Nee, niet stoppen met zeuren! Het is namelijk geen zeuren! Tja, hier reageert iemand die zelf zwanger is van een 2e. Dus wellicht niet de handigste persoon... Ik weet wel dat ik dat altijd heel confronterend vond. Oké, jij wil een kind, iemand anders wil het ook en krijgt het kind eerder/gemakkelijker/kruipt voor... Dat is pijnlijk. Maar als diegene daarna doodleuk komt vertellen dat ze wéér zwanger is!!! Dat vond ik heel pijnlijk. In de tijd dat ik er 1 wilde had een ander er al 2. Ik voelde me dan echt een mislukkeling. Begrijp me niet verkeerd, dat ben je natuurlijk niet. Maar ik begrijp je gevoel. Ik had dat ook. Hoe je ermee omgaat? Door toe te geven dat het moeilijk is, door het van je af te schrijven, door soms even keihard te janken. Maar ook door jezelf te vertellen dat het heus wel goed komt allemaal en dat jullie dan het leukste kind van allemaal krijgen. Dat iedereen dan al jaren met zo'n irritante jankbaby zit. Maar dat jullie wachten wordt beloond met een superbaby, die mooier en liever en leuker is dan al die andere baby's bij elkaar!
Ik moet even weer hulp vragen en m'n hart luchten: iedereen om me heen is/wordt zwanger van de tweede... . En dat doet weer zo'n pijn.... Allemaal blije berichtjes op facebook, bah bah bah. En ik voel me zo...alsof...ik nu maar eens moet stoppen met zeuren ofzo. Nee, niet stoppen met zeuren! Het is namelijk geen zeuren! Tja, hier reageert iemand die zelf zwanger is van een 2e. Dus wellicht niet de handigste persoon... Ik weet wel dat ik dat altijd heel confronterend vond. Oké, jij wil een kind, iemand anders wil het ook en krijgt het kind eerder/gemakkelijker/kruipt voor... Dat is pijnlijk. Maar als diegene daarna doodleuk komt vertellen dat ze wéér zwanger is!!! Dat vond ik heel pijnlijk. In de tijd dat ik er 1 wilde had een ander er al 2. Ik voelde me dan echt een mislukkeling. Begrijp me niet verkeerd, dat ben je natuurlijk niet. Maar ik begrijp je gevoel. Ik had dat ook. Hoe je ermee omgaat? Door toe te geven dat het moeilijk is, door het van je af te schrijven, door soms even keihard te janken. Maar ook door jezelf te vertellen dat het heus wel goed komt allemaal en dat jullie dan het leukste kind van allemaal krijgen. Dat iedereen dan al jaren met zo'n irritante jankbaby zit. Maar dat jullie wachten wordt beloond met een superbaby, die mooier en liever en leuker is dan al die andere baby's bij elkaar!
woensdag 18 januari 2012 om 15:05
Ben vanochtend naar het ziekenhuis geweest, ietwat onverschillig. Was gezellig bij het bloedprikken want daar waren 2 dames die kleinkindjes hadden van Greysbaby zijn leeftijd. Dus klepperdeklep was het. Toen naar de afdeling ivf. Ik had mij er echt op ingesteld dat het ook deze maand niets zou zijn en ik had niet eens meer hoop. Ik weet niet waarom. Maar aan de ene kant zag ze 2 follikels en aan de andere kant 3. Dat is net zo goed als de vorige keer toen ik voor Greysbaby ging. Ik zou tussen 14. en 17.00 uur gebeld worden. Wat meteen heftig was, is dat de gynaecologe mij vertelde dat dit mijn laatste kans was. Ze had de vorige keer gezegd dat het ziekenhuis normaliter 4 maanden aankijkt maar nu zei ze dat in mijn geval dit de laatste keer zou zijn. Ik denk dat dat is in verband met mijn leeftijd, geen idee eigenlijk.
Dat maakte de spanning wel meteen een stuk groter.
En de ontlading net ook. De assistente belde mij om te vertellen dat ik door mag gaan! Mijn waarden waren zelfs beter dan toen met die kleine!
Ik ben zo ontiegelijk blij! Ik ben er nog lang niet maar pfff...dit was zo'n moeilijke hobbel....
Grappig dat ik mij er zo op verheug om weer te mogen beginnen om spuiten in mijn buik te zetten
!!!
Ik schoot helemaal vol tijdens het gesprek....
Zondag moet ik weer naar het ziekenhuis voor een echo en vanavond ga ik dus 4 Menopur er in jassen ......
Thx jullie voor het meeleven en het duimen voor mij!!!!
Dat maakte de spanning wel meteen een stuk groter.
En de ontlading net ook. De assistente belde mij om te vertellen dat ik door mag gaan! Mijn waarden waren zelfs beter dan toen met die kleine!
Ik ben zo ontiegelijk blij! Ik ben er nog lang niet maar pfff...dit was zo'n moeilijke hobbel....
Grappig dat ik mij er zo op verheug om weer te mogen beginnen om spuiten in mijn buik te zetten
!!!Ik schoot helemaal vol tijdens het gesprek....
Zondag moet ik weer naar het ziekenhuis voor een echo en vanavond ga ik dus 4 Menopur er in jassen ......
Thx jullie voor het meeleven en het duimen voor mij!!!!
woensdag 18 januari 2012 om 16:18
Wat is er een hoop geschreven door iedereen.. Wil graag op iedereen reageren maar dat lukt denk ik helaas niet.
Vind het wel ontzettend fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan, en dat jullie begrijpen hoe het is om dit mee te maken..
ks: Dikke knuffel voor jou.. Ik snap het, het ís ook oneerlijk allemaal. En je zeurt niet, echt niet!!! Het lijkt me ontzettend zwaar om al zo lang te moeten wachten op iets wat je zo ontzettend graag wilt.. En dan ook nog eens om je heen veel vrouwen zwanger raken.. pff moeilijk hoor!
Karan: fijn dat je je zo goed voelt!
Eva: hoe gaat het nu met je?
Greys: wat fijn voor jullie!!! Ook ik ga duimen!!!
Ik ben vanmiddag weer in het ziekenhuis geweest. Moest bloed laten prikken en dan over twee weken weer terug naar de gyn. De gynaecoloog die ik de laatste keer had (die drama-donderdag ) vertelde me dat ik de volgende cyclus waarschijnlijk wel weer 'iets van hormomen' nodig heb. Maar.. de vorige keer moest ik op de derde cyclusdag beginnen met spuiten van Puregon. Maar als ik pas over twee weken terug moet komen, ben ik dan niet te laat?
Als het goed is word ik volgende week namelijk ongesteld.. dan zou ik nog een week moeten wachten?
Ik vind het lastig om hiervoor naar het ziekenhuis te bellen omdat ze de vorige keer zeiden dat ik alle vragen die ik heb maar op een papiertje moet schrijven en de volgende afspraak mee moet brengen.. Hebben jullie hier ervaring mee? Of kun je ook later in je cyclus beginnen met het spuiten van hormomen?
Pff ik voel me soms zó dom..
Vind het wel ontzettend fijn dat ik hier mijn verhaal kwijt kan, en dat jullie begrijpen hoe het is om dit mee te maken..
ks: Dikke knuffel voor jou.. Ik snap het, het ís ook oneerlijk allemaal. En je zeurt niet, echt niet!!! Het lijkt me ontzettend zwaar om al zo lang te moeten wachten op iets wat je zo ontzettend graag wilt.. En dan ook nog eens om je heen veel vrouwen zwanger raken.. pff moeilijk hoor!
Karan: fijn dat je je zo goed voelt!
Eva: hoe gaat het nu met je?
Greys: wat fijn voor jullie!!! Ook ik ga duimen!!!
Ik ben vanmiddag weer in het ziekenhuis geweest. Moest bloed laten prikken en dan over twee weken weer terug naar de gyn. De gynaecoloog die ik de laatste keer had (die drama-donderdag ) vertelde me dat ik de volgende cyclus waarschijnlijk wel weer 'iets van hormomen' nodig heb. Maar.. de vorige keer moest ik op de derde cyclusdag beginnen met spuiten van Puregon. Maar als ik pas over twee weken terug moet komen, ben ik dan niet te laat?
Als het goed is word ik volgende week namelijk ongesteld.. dan zou ik nog een week moeten wachten?
Ik vind het lastig om hiervoor naar het ziekenhuis te bellen omdat ze de vorige keer zeiden dat ik alle vragen die ik heb maar op een papiertje moet schrijven en de volgende afspraak mee moet brengen.. Hebben jullie hier ervaring mee? Of kun je ook later in je cyclus beginnen met het spuiten van hormomen?
Pff ik voel me soms zó dom..
woensdag 18 januari 2012 om 16:50
Greys, wat fijn dat alles goed is om door te mogen gaan. Gefeliciteerd!!
Kaetje, wat je keuze ook is het is altijd de juitste. Alleen jij weet in deze situatie wat goed is.
Dolfijn, een voor jou, veel sterkte met de nieuwe ronde, ik duim voor je.
Ks, ik heb zelf niet meer zo het gevoel zoals jij hebt. bijna iedereen van mijn vriendinnen en familie heeft 2 kinderen. Ik ben heel blij voor hen en dat ik kan genieten van hun kinderen (natuurlijk heb ik wel een traantje of 2 gelaten bij het horen dat er weer iemand zwanger was). Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je je daar heel rot over voelt, je bent echt geen zeur en ga vooral door met het luchten van je hart anders krijg je een nog vervelender gevoel van binnen en dat moet niet.
Slalom, het enige wat ik weet is dat ik op de 3e of 4e dag (als de 3e op een zondag valt dan doen ze geen ue) moet beginnen met spuiten van hormonen.
Kaetje, wat je keuze ook is het is altijd de juitste. Alleen jij weet in deze situatie wat goed is.
Dolfijn, een voor jou, veel sterkte met de nieuwe ronde, ik duim voor je.
Ks, ik heb zelf niet meer zo het gevoel zoals jij hebt. bijna iedereen van mijn vriendinnen en familie heeft 2 kinderen. Ik ben heel blij voor hen en dat ik kan genieten van hun kinderen (natuurlijk heb ik wel een traantje of 2 gelaten bij het horen dat er weer iemand zwanger was). Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je je daar heel rot over voelt, je bent echt geen zeur en ga vooral door met het luchten van je hart anders krijg je een nog vervelender gevoel van binnen en dat moet niet.
Slalom, het enige wat ik weet is dat ik op de 3e of 4e dag (als de 3e op een zondag valt dan doen ze geen ue) moet beginnen met spuiten van hormonen.
woensdag 18 januari 2012 om 17:28
Dolfijn en Eva, wat rot dat jullie zo last hebben van de hormonen, en alle stress/angst/verdriet dat dit traject teweeg brengt.
Wel blijven schrijven hoor. Ik leer van alle ervaringen, en we kunnen elkaar helpen / erdoor slepen.
Deze tijd van het jaar helpt ook niet mee aan positief zijn, vind ik. Maandag en gisteren een heerlijk zonnetje, maar vandaag vond ik het maar saai en grijs. En het duurt nog zoooo lang voordat we weer zonder jas naar buiten kunnen, blote voeten in slippers. Ja, daar word ik altijd blij van, en voel me dan een stuk beter.
De herfst / winter heeft ook z'n charme hoor.. maar als ik veel in huis ben ga ik ook meer piekeren, en ben wat vaker somber.
Greys, wat fijn dat het voor jou zo goed eruit ziet! Nog een kans dus! Heb weleens stiekem op je maart-topic meegelezen, en begreep al dat het voor jullie spannend zou gaan worden!
Wie weet gaan we elkaar echt eens zien in de wachtkamer naast de klapdeuren..
Kaetje, wat loopt er niet goed met de bv dat je wilt gaan kolven?
Je hoeft het hier niet te melden hoor.. maar wel naar dat het niet lekker loopt. Groeit je kleine man goed? Kan hij al 'gewone' pakjes aan (gewone maatjes bedoel ik).
KS, ik herken het wel hoor, dat het steekt dat iedereen om je heen kinderen krijgt. Maar probeer het ook anders te zien.. jij hebt dit alles nog tegoed! Ik weet dat het moeilijk is hoor.. maar je klinkt zo wanhopig in je posts, je zit jezelf in de weg hé... Ik heb dat ook vaak hoor. Niet om de anderen, maar meer dat ik het mezelf ook zo gun. En de leegte, het verdriet.
Ik dacht dit weekend veel na over tradities. (komt door familie, verjaardagen, etc. en daar ga ik dan lekker over dromen/piekeren/nadenken.) Ik zou zelf ook zo graag tradities willen, met een eigen gezin. Zaterdagavond met kids in pyjama op de bank, wat lekkers eten/drinken. Zondag met het gezin naar het bos/strand/park. Verjaardagen, feestjes. Van die familiedingen.
En het steekt dan, dat ik dat wel met Popman heb, maar wil het zo graag delen, doorgeven aan de volgende generatie.
Zo. Ik klink echt als een 'oud wijf'.. hé hé.. Moet er zelf ook wel om gniffelen hoor, maar kan mezelf er ook echt verdrietig mee maken.
Edc, jullei nog een maandje rust dus. Vriendlief is wel weer helemaal opgeknapt? Zoiets hakt er ook flink in natuurlijk!
Voor alle lieve bitches.. dit stond op m'n flow-kalendertje:
Je gelukkig voelen is met andere ogen naar dezelfde dingen kijken
En zo is het.. wij moeten alleen (te) vaak ons best doen om zo te denken en kijken, door het verdriet wat we voelen.
Ik gun ons allemaal die andere blik, een stukje geluk tussen alle angsten en het verdriet!!
Wel blijven schrijven hoor. Ik leer van alle ervaringen, en we kunnen elkaar helpen / erdoor slepen.
Deze tijd van het jaar helpt ook niet mee aan positief zijn, vind ik. Maandag en gisteren een heerlijk zonnetje, maar vandaag vond ik het maar saai en grijs. En het duurt nog zoooo lang voordat we weer zonder jas naar buiten kunnen, blote voeten in slippers. Ja, daar word ik altijd blij van, en voel me dan een stuk beter.
De herfst / winter heeft ook z'n charme hoor.. maar als ik veel in huis ben ga ik ook meer piekeren, en ben wat vaker somber.
Greys, wat fijn dat het voor jou zo goed eruit ziet! Nog een kans dus! Heb weleens stiekem op je maart-topic meegelezen, en begreep al dat het voor jullie spannend zou gaan worden!
Wie weet gaan we elkaar echt eens zien in de wachtkamer naast de klapdeuren..
Kaetje, wat loopt er niet goed met de bv dat je wilt gaan kolven?
Je hoeft het hier niet te melden hoor.. maar wel naar dat het niet lekker loopt. Groeit je kleine man goed? Kan hij al 'gewone' pakjes aan (gewone maatjes bedoel ik).
KS, ik herken het wel hoor, dat het steekt dat iedereen om je heen kinderen krijgt. Maar probeer het ook anders te zien.. jij hebt dit alles nog tegoed! Ik weet dat het moeilijk is hoor.. maar je klinkt zo wanhopig in je posts, je zit jezelf in de weg hé... Ik heb dat ook vaak hoor. Niet om de anderen, maar meer dat ik het mezelf ook zo gun. En de leegte, het verdriet.
Ik dacht dit weekend veel na over tradities. (komt door familie, verjaardagen, etc. en daar ga ik dan lekker over dromen/piekeren/nadenken.) Ik zou zelf ook zo graag tradities willen, met een eigen gezin. Zaterdagavond met kids in pyjama op de bank, wat lekkers eten/drinken. Zondag met het gezin naar het bos/strand/park. Verjaardagen, feestjes. Van die familiedingen.
En het steekt dan, dat ik dat wel met Popman heb, maar wil het zo graag delen, doorgeven aan de volgende generatie.
Zo. Ik klink echt als een 'oud wijf'.. hé hé.. Moet er zelf ook wel om gniffelen hoor, maar kan mezelf er ook echt verdrietig mee maken.
Edc, jullei nog een maandje rust dus. Vriendlief is wel weer helemaal opgeknapt? Zoiets hakt er ook flink in natuurlijk!
Voor alle lieve bitches.. dit stond op m'n flow-kalendertje:
Je gelukkig voelen is met andere ogen naar dezelfde dingen kijken
En zo is het.. wij moeten alleen (te) vaak ons best doen om zo te denken en kijken, door het verdriet wat we voelen.
Ik gun ons allemaal die andere blik, een stukje geluk tussen alle angsten en het verdriet!!
woensdag 18 januari 2012 om 19:21
Dolfijn zorg je nog goed voor jezelf? Doen hoor!! Sterkte en een knuffel!
Kaetje, zet um op en onthoud dat je niet meer dan je best kunt doen en als ik het zo in mag schatten doe je meer dan je uiterste best!! Ook een knuffel voor jou.
Greys wat fijn dat je waarden zo goed zijn en er zoveel follikels klaar liggen. Ik duim hard voor je!
Pop ik herken wat je schrijft qua doorgeven van tradities, wat hangt er toch veel samen met een onvervulde kinderwens. Hopelijk krijgen wij ook ooit de kans om onze eigen tradities te starten!
Ks meid wat een herkenbaar verhaal. Weet niet of jij je afsluit (zoals ik doe) wanneer het te confronterend voor je wordt? Ik heb een week of twee terug naar 2 goede vriendinnen gemaild dat het gewoon even niet meer gaat. Hun zien met altijd hun kind(eren) erbij of die voor mijn gevoel eeuwige zwangere buik trek ik niet. Heb geschreven dat het niet aan hen ligt maar ik het emotioneel niet aankan en zelf het initistief neem wanneer ik daaraan toe ben. Ik krijg altijd terug dat ik positief moet blijven en dat steekt. Ik ben van nature zo optimistisch, heb een positieve levenshouding en haal anderen vaak uit de shit. Merk nu dat dit tegen mij werkt, het voelt alsof ik niet mag (wan)hopen. Gossie hee, laat me! Zolang het tegendeel niet is bewezen heb ik angst dat ik nooit moeder zal worden. En als dit niet begrepen kan worden of nooit gezegd mag worden las ik een time-out in om erger te voorkomen want de vriendschappen en hun gezinnen zijn mij veel waard. Maar het heeft wel bijna 3 jaar geduurd eer ik zover was *bloos*.
Dus, schrijf lekker hier, ik ervaar zo'n warm bad van herkenning en erkenning. Dank jullie wel daarvoor...!!!
Kaetje, zet um op en onthoud dat je niet meer dan je best kunt doen en als ik het zo in mag schatten doe je meer dan je uiterste best!! Ook een knuffel voor jou.
Greys wat fijn dat je waarden zo goed zijn en er zoveel follikels klaar liggen. Ik duim hard voor je!
Pop ik herken wat je schrijft qua doorgeven van tradities, wat hangt er toch veel samen met een onvervulde kinderwens. Hopelijk krijgen wij ook ooit de kans om onze eigen tradities te starten!
Ks meid wat een herkenbaar verhaal. Weet niet of jij je afsluit (zoals ik doe) wanneer het te confronterend voor je wordt? Ik heb een week of twee terug naar 2 goede vriendinnen gemaild dat het gewoon even niet meer gaat. Hun zien met altijd hun kind(eren) erbij of die voor mijn gevoel eeuwige zwangere buik trek ik niet. Heb geschreven dat het niet aan hen ligt maar ik het emotioneel niet aankan en zelf het initistief neem wanneer ik daaraan toe ben. Ik krijg altijd terug dat ik positief moet blijven en dat steekt. Ik ben van nature zo optimistisch, heb een positieve levenshouding en haal anderen vaak uit de shit. Merk nu dat dit tegen mij werkt, het voelt alsof ik niet mag (wan)hopen. Gossie hee, laat me! Zolang het tegendeel niet is bewezen heb ik angst dat ik nooit moeder zal worden. En als dit niet begrepen kan worden of nooit gezegd mag worden las ik een time-out in om erger te voorkomen want de vriendschappen en hun gezinnen zijn mij veel waard. Maar het heeft wel bijna 3 jaar geduurd eer ik zover was *bloos*.
Dus, schrijf lekker hier, ik ervaar zo'n warm bad van herkenning en erkenning. Dank jullie wel daarvoor...!!!
woensdag 18 januari 2012 om 20:04
Ks, hopelijk heb ik ergens volgende week de punctie. En je zeurt niet hoor, het is nou eenmaal klote, kut, en oneerlijk. Dus. Wanneer ga je naar India?
Kaetje, wat jammer dat de borstvoeding niet zo gaat zoals je wil. Maak het jezelf niet te moeilijk he.. Wat een prachtige mannetjes heb je, echt knappe koppies!
Dolfijn, voor jou een dikke
Veel sterkte!
Pop, wat kun jij mooi schrijven! Ook heel herkenbaar, over die tradities.
Hier gaat het hetzelfde eigenlijk. Ben vandaag naar huis gestuurd door mijn leidinggevende. Ik ben zo moe en zo beroerd, dat ze eigenlijk boos was omdat ik er was. Maar ja, ik wil niet dat mijn werkgever 'last' heeft van mijn ivf. Maar ik heb ziekteverlof gekregen, en eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Gelukkig had ik vanaf 1 februari 2 weken vakantie gepland, om oude uren op te maken, dus voorlopig kan ik het even rustig aan doen. Ik weet wel dat ik hier alles kan schrijven, maar ik ben het type 'niet klagen, maar doorzetten', dus dit is zeer tegen mijn karakter in
Kaetje, wat jammer dat de borstvoeding niet zo gaat zoals je wil. Maak het jezelf niet te moeilijk he.. Wat een prachtige mannetjes heb je, echt knappe koppies!
Dolfijn, voor jou een dikke
Veel sterkte!
Pop, wat kun jij mooi schrijven! Ook heel herkenbaar, over die tradities.
Hier gaat het hetzelfde eigenlijk. Ben vandaag naar huis gestuurd door mijn leidinggevende. Ik ben zo moe en zo beroerd, dat ze eigenlijk boos was omdat ik er was. Maar ja, ik wil niet dat mijn werkgever 'last' heeft van mijn ivf. Maar ik heb ziekteverlof gekregen, en eigenlijk ben ik daar wel blij mee. Gelukkig had ik vanaf 1 februari 2 weken vakantie gepland, om oude uren op te maken, dus voorlopig kan ik het even rustig aan doen. Ik weet wel dat ik hier alles kan schrijven, maar ik ben het type 'niet klagen, maar doorzetten', dus dit is zeer tegen mijn karakter in
woensdag 18 januari 2012 om 20:25
Wat een herkenning weer hier.
hier is het bagger. Medicatie is en bljift een probleem. P. kan ik aankomen via een omweg (wel apotheek). Andere medicijnen hoor ik morgen meer over maar het zal niet meevallen ws. We hebben nog voor 3 weken maar dan houdt het op. Er zijn wel alternatieven evt. maar niet echt geschikte of gebruiksvriendelijke (bijwerkingen, toediening etc.).
Ik zie erg op tegen een verjaardag zondag. Heb het er met man over gehad en hij begrijpt het gelukkig. Hij snapt helemaal dat ik geen trek heb in de leuke opmerkingen over ons aankomende neefje en wanneer bij ons de 2e komt. En ik heb al helemaal geen zin in t loeder van een schoonzus met haar dikke buik. Ben blij dat ik t heb uitgesproken iig en dat we elkaar begrijpen.
hier is het bagger. Medicatie is en bljift een probleem. P. kan ik aankomen via een omweg (wel apotheek). Andere medicijnen hoor ik morgen meer over maar het zal niet meevallen ws. We hebben nog voor 3 weken maar dan houdt het op. Er zijn wel alternatieven evt. maar niet echt geschikte of gebruiksvriendelijke (bijwerkingen, toediening etc.).
Ik zie erg op tegen een verjaardag zondag. Heb het er met man over gehad en hij begrijpt het gelukkig. Hij snapt helemaal dat ik geen trek heb in de leuke opmerkingen over ons aankomende neefje en wanneer bij ons de 2e komt. En ik heb al helemaal geen zin in t loeder van een schoonzus met haar dikke buik. Ben blij dat ik t heb uitgesproken iig en dat we elkaar begrijpen.
woensdag 18 januari 2012 om 21:17
ks, mensen wissen op facebook! heb ik ook gedaan. elke keer als ik t opende zag ik weer echo foto of dikke buik en straks t gelukkige gezin. gewist! hopsa! ik zie haar niet vaak maar als ik haar zie zal ik zeggen dat het voor mij pijnlijk is geconfronteerd te worden met het geluk van een ander waar ik zo lang op moet wachten.
zet em op!!!!!
zet em op!!!!!
woensdag 18 januari 2012 om 21:37
Hi lady's, ik lees nog af en toe met jullie mee voor taartje (die nu bijna met verlof gaat zag ik) zet m nog op he taartje de komende weken!
Maar wilde even reageren voor KS, voor de mensen die je niet wil wissen van FB kan je ook bij de berichten jezelf "abonneren" op niet alle berichten. Ga naar het berichtje op je verzamelprikbord, klik rechtsboven aan en daar kan je zelf kiezen hoe vaak je iets ziet van iemand. Heb ik zelf ook gedaan, word je niet meteen geconfronteerd ook nog met allerlei echofoto's ed. Alleen de zoveelste zwangerschapsaankondiging kan je er niet mee voorkomen. (hoop dat je de uitleg begrijp)
Succes allemaal lady's, ik duim voor jullie voor allemaal!
Maar wilde even reageren voor KS, voor de mensen die je niet wil wissen van FB kan je ook bij de berichten jezelf "abonneren" op niet alle berichten. Ga naar het berichtje op je verzamelprikbord, klik rechtsboven aan en daar kan je zelf kiezen hoe vaak je iets ziet van iemand. Heb ik zelf ook gedaan, word je niet meteen geconfronteerd ook nog met allerlei echofoto's ed. Alleen de zoveelste zwangerschapsaankondiging kan je er niet mee voorkomen. (hoop dat je de uitleg begrijp)
Succes allemaal lady's, ik duim voor jullie voor allemaal!
donderdag 19 januari 2012 om 08:42
Nog even een aanvulling voor ks: dat het leven voor anderen gewoon doorgaat betekent toch niet dat ze geen ruimte meer hebben voor jouw verdriet? Tuurlijk zal niet iedereen het begrijpen maar daar zijn goede vrienden voor toch?
Ik herken je gevoelens en ik zie het zo: die andere zwangeren mogen intens blij zijn met hun geluk, maar jij hebt recht op je verdriet dat het niet lukt. En dat botst dus af en toe. Toen ik me daar wat minder schuldig over ging voelen ( dan maar niet altijd aardig) ging het eigenlijk ook beter.
Ik herken je gevoelens en ik zie het zo: die andere zwangeren mogen intens blij zijn met hun geluk, maar jij hebt recht op je verdriet dat het niet lukt. En dat botst dus af en toe. Toen ik me daar wat minder schuldig over ging voelen ( dan maar niet altijd aardig) ging het eigenlijk ook beter.
donderdag 19 januari 2012 om 09:58
quote:Dotjemol schreef op 18 januari 2012 @ 19:21:
Ik heb een week of twee terug naar 2 goede vriendinnen gemaild dat het gewoon even niet meer gaat. Hun zien met altijd hun kind(eren) erbij of die voor mijn gevoel eeuwige zwangere buik trek ik niet. Heb geschreven dat het niet aan hen ligt maar ik het emotioneel niet aankan en zelf het initistief neem wanneer ik daaraan toe ben. Ik krijg altijd terug dat ik positief moet blijven en dat steekt. Ik ben van nature zo optimistisch, heb een positieve levenshouding en haal anderen vaak uit de shit. Merk nu dat dit tegen mij werkt, het voelt alsof ik niet mag (wan)hopen. Gossie hee, laat me! Zolang het tegendeel niet is bewezen heb ik angst dat ik nooit moeder zal worden. En als dit niet begrepen kan worden of nooit gezegd mag worden las ik een time-out in om erger te voorkomen want de vriendschappen en hun gezinnen zijn mij veel waard. Maar het heeft wel bijna 3 jaar geduurd eer ik zover was *bloos*.
Dus, schrijf lekker hier, ik ervaar zo'n warm bad van herkenning en erkenning. Dank jullie wel daarvoor...!!!
Dotje ook ik herken me weer enorm in jouw reactie. En ik vind het heel erg knap dat je de stap hebt gezet om de twee vriendinnen dit zo te laten weten. Ik worstel daar heel erg mee, vooral bij 1 vriendin. Ik wil absoluut niet dat die vriendschap overgaat maar ik heb steeds meer moeite met blij zijn bij en om en met haar. Inderdaad de 'eeuwige' zwangere buik, en zij heeft dan weer alleen maar zwangere andere vriendinnen om zich heen. Ik voel me gewoon niet blij daardoor. En een goede vriend van me heeft al een paar keer tegen me gezegd: jouw geluk hoeft toch niet af te hangen van andermans geluk, en die uitspraak zet me wel aan het denken, maar toch...het heeft gewoon wel invloed. Jaloezie is een hele nare eigenschap maar ook zo menselijk en zo lastig 'aan de kant te zetten'.
Verder herken ik me ook in wat je schrijft over je optimistische positieve levenshouding. De laatste tijd denk ik wel eens:'wat zullen die meiden op het forum wel van me denken?'. Omdat ik hier best vaak sombere berichtjes scrhijf..terwijl ik ook 'bekend sta' om m'n energie, optimisme, blijheid, ik sta altijd klaar voor anderen, ben attent...Maar dat verandert de laatste tijd dus. Ik herken mezelf soms niet meer en baal daar best van. Dus tsja..het is echt een hele lastige periode. Uiteraard met ups en downs, maar de downs zijn wel echt aanwezig.
Ik heb een week of twee terug naar 2 goede vriendinnen gemaild dat het gewoon even niet meer gaat. Hun zien met altijd hun kind(eren) erbij of die voor mijn gevoel eeuwige zwangere buik trek ik niet. Heb geschreven dat het niet aan hen ligt maar ik het emotioneel niet aankan en zelf het initistief neem wanneer ik daaraan toe ben. Ik krijg altijd terug dat ik positief moet blijven en dat steekt. Ik ben van nature zo optimistisch, heb een positieve levenshouding en haal anderen vaak uit de shit. Merk nu dat dit tegen mij werkt, het voelt alsof ik niet mag (wan)hopen. Gossie hee, laat me! Zolang het tegendeel niet is bewezen heb ik angst dat ik nooit moeder zal worden. En als dit niet begrepen kan worden of nooit gezegd mag worden las ik een time-out in om erger te voorkomen want de vriendschappen en hun gezinnen zijn mij veel waard. Maar het heeft wel bijna 3 jaar geduurd eer ik zover was *bloos*.
Dus, schrijf lekker hier, ik ervaar zo'n warm bad van herkenning en erkenning. Dank jullie wel daarvoor...!!!
Dotje ook ik herken me weer enorm in jouw reactie. En ik vind het heel erg knap dat je de stap hebt gezet om de twee vriendinnen dit zo te laten weten. Ik worstel daar heel erg mee, vooral bij 1 vriendin. Ik wil absoluut niet dat die vriendschap overgaat maar ik heb steeds meer moeite met blij zijn bij en om en met haar. Inderdaad de 'eeuwige' zwangere buik, en zij heeft dan weer alleen maar zwangere andere vriendinnen om zich heen. Ik voel me gewoon niet blij daardoor. En een goede vriend van me heeft al een paar keer tegen me gezegd: jouw geluk hoeft toch niet af te hangen van andermans geluk, en die uitspraak zet me wel aan het denken, maar toch...het heeft gewoon wel invloed. Jaloezie is een hele nare eigenschap maar ook zo menselijk en zo lastig 'aan de kant te zetten'.
Verder herken ik me ook in wat je schrijft over je optimistische positieve levenshouding. De laatste tijd denk ik wel eens:'wat zullen die meiden op het forum wel van me denken?'. Omdat ik hier best vaak sombere berichtjes scrhijf..terwijl ik ook 'bekend sta' om m'n energie, optimisme, blijheid, ik sta altijd klaar voor anderen, ben attent...Maar dat verandert de laatste tijd dus. Ik herken mezelf soms niet meer en baal daar best van. Dus tsja..het is echt een hele lastige periode. Uiteraard met ups en downs, maar de downs zijn wel echt aanwezig.
donderdag 19 januari 2012 om 10:03
quote:haiti schreef op 19 januari 2012 @ 08:42:
dat het leven voor anderen gewoon doorgaat betekent toch niet dat ze geen ruimte meer hebben voor jouw verdriet? Tuurlijk zal niet iedereen het begrijpen maar daar zijn goede vrienden voor toch?
Haiti het is ook niet zo dat er bij hen geen ruimte is voor mijn verdriet, denk ik. Begrijp me goed: ik vul alles zelf in he? Ik bedenk en voel die gevoelens allemaal zelf en ik weet zeker dat als ik mijn goede zwangere vriendinnen hier deelgenoot van maak dat ze dat heel erg voor me vinden en me bij wijze van spreken voor gek verklaren. Maar IK praat dit mezelf aan...ik denk dat men wel klaar is met mijn 'gedoe'. Een psycholoog zou me een interessant studie-object vinden denk ik .
Ik weet gewoon niet meer goed hoe ik met 'hen' om moet gaan, dat is het. Ik weet niet goed hoe ik bepaalde zaken ter sprake moet brengen. Wat ik hier allemaal beschrijf bespreek ik niet met m'n vriendinnen. Ik durf het niet. Voel me dan een zeur. Het voelt alsof ik hun geluk 'belemmer'. Onzin, waarschijnlijk, ik weet het, maar dat is dus wel iets waar ik..hoe zal ik het zeggen...een soort van andere modus in moet leren vinden. Ik moet mezelf dit niet aanpraten maar wat ik wle moet doen, hoe ik dat ombuig...daar ben ik nog niet over uit.
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Dankjulliewel allemaal voor de reacties. Ik ben blij met de er- en herkenning en sommige reacties zetten me goed aan het denken. Die spiegel is soms nodig!
dat het leven voor anderen gewoon doorgaat betekent toch niet dat ze geen ruimte meer hebben voor jouw verdriet? Tuurlijk zal niet iedereen het begrijpen maar daar zijn goede vrienden voor toch?
Haiti het is ook niet zo dat er bij hen geen ruimte is voor mijn verdriet, denk ik. Begrijp me goed: ik vul alles zelf in he? Ik bedenk en voel die gevoelens allemaal zelf en ik weet zeker dat als ik mijn goede zwangere vriendinnen hier deelgenoot van maak dat ze dat heel erg voor me vinden en me bij wijze van spreken voor gek verklaren. Maar IK praat dit mezelf aan...ik denk dat men wel klaar is met mijn 'gedoe'. Een psycholoog zou me een interessant studie-object vinden denk ik .
Ik weet gewoon niet meer goed hoe ik met 'hen' om moet gaan, dat is het. Ik weet niet goed hoe ik bepaalde zaken ter sprake moet brengen. Wat ik hier allemaal beschrijf bespreek ik niet met m'n vriendinnen. Ik durf het niet. Voel me dan een zeur. Het voelt alsof ik hun geluk 'belemmer'. Onzin, waarschijnlijk, ik weet het, maar dat is dus wel iets waar ik..hoe zal ik het zeggen...een soort van andere modus in moet leren vinden. Ik moet mezelf dit niet aanpraten maar wat ik wle moet doen, hoe ik dat ombuig...daar ben ik nog niet over uit.
Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Dankjulliewel allemaal voor de reacties. Ik ben blij met de er- en herkenning en sommige reacties zetten me goed aan het denken. Die spiegel is soms nodig!
donderdag 19 januari 2012 om 11:00
Greys, wat een goed nieuws!
En eva, ik hoop zo dat bij jou alles goed gaat en je volgende week gewoon een punctie hebt!
Ks, ik snap je heel goed. Ik heb ook de afgelopen jaren gemerkt dat het steeds normaler is geworden om maar alles op facebook te gooien. Om een zwangerschap aan te kondigen met een echofoto... En men, wat deed dat pijn bij mij! Al die blije berichtjes en je dan ook nog eens 'verplicht' voelen om daar dan op te reageren.
En is er iets wat helpt? Ik vond van niet... Na iedere zwangerschapsaankondiging zette ik het standaard op een huilen. Dan huilde ik even een kwartier flink uit op de schouder van karaman. En daarna kwam er dan meestal iets uit als: ik vind het echt wel leuk voor ze... Maar ik wil zehelf oooook... (Soms gevolgd door een volgende huilbui, afhankelijk van hoe 'dichtbij' de betreffende zwangerschap was). Tenzij het een zwangerschap was van iemand waar het ook niet vanzelf gegaan was. Dan was het meer even heel erg slikken, en daarna bedenken dat er wéér iemand was met een geslaagde IUI/IVF/ICSI poging en dat dat meer weer hoop voor ons betekende.
Wat ik zelf het ergste vond, waren al die feestjes. Vooral kraamfeesten. Die hebben we het afgelopen jaar (of misschien al iets langer), gewoon overgeslagen. Inmiddels weten degenen waarom dat was, en iedereen heeft er begrip voor. Maar feestjes waar alle zwangere vrouwen groeperen, daar voelde ik me echt diep ongelukkig. Ik heb er daarom voor gezorgd dat ik met die mensen (vrienden en vriendinnen) gewoon apart ging afspreken. Eten bij elkaar, of met vriendinnen gewoon lekker de stad in en lunchen of koffiedrinken. Dat gaf mij heel veel lucht.
Enne... Voor anderen invullen wat zij denken is niet handig. Ik heb die neiging ook, en 9 van de 10 keer is het toch anders.
En bedenk je ook dat het helemaal niet raar is dat je het jezelf veel meer gunt dan een ander. Dat is gewoon normaal. (Ik denk wel dat het niet goed is als je het een ander misgunt, maar dat is een ander verhaal)
En eva, ik hoop zo dat bij jou alles goed gaat en je volgende week gewoon een punctie hebt!
Ks, ik snap je heel goed. Ik heb ook de afgelopen jaren gemerkt dat het steeds normaler is geworden om maar alles op facebook te gooien. Om een zwangerschap aan te kondigen met een echofoto... En men, wat deed dat pijn bij mij! Al die blije berichtjes en je dan ook nog eens 'verplicht' voelen om daar dan op te reageren.
En is er iets wat helpt? Ik vond van niet... Na iedere zwangerschapsaankondiging zette ik het standaard op een huilen. Dan huilde ik even een kwartier flink uit op de schouder van karaman. En daarna kwam er dan meestal iets uit als: ik vind het echt wel leuk voor ze... Maar ik wil zehelf oooook... (Soms gevolgd door een volgende huilbui, afhankelijk van hoe 'dichtbij' de betreffende zwangerschap was). Tenzij het een zwangerschap was van iemand waar het ook niet vanzelf gegaan was. Dan was het meer even heel erg slikken, en daarna bedenken dat er wéér iemand was met een geslaagde IUI/IVF/ICSI poging en dat dat meer weer hoop voor ons betekende.
Wat ik zelf het ergste vond, waren al die feestjes. Vooral kraamfeesten. Die hebben we het afgelopen jaar (of misschien al iets langer), gewoon overgeslagen. Inmiddels weten degenen waarom dat was, en iedereen heeft er begrip voor. Maar feestjes waar alle zwangere vrouwen groeperen, daar voelde ik me echt diep ongelukkig. Ik heb er daarom voor gezorgd dat ik met die mensen (vrienden en vriendinnen) gewoon apart ging afspreken. Eten bij elkaar, of met vriendinnen gewoon lekker de stad in en lunchen of koffiedrinken. Dat gaf mij heel veel lucht.
Enne... Voor anderen invullen wat zij denken is niet handig. Ik heb die neiging ook, en 9 van de 10 keer is het toch anders.
En bedenk je ook dat het helemaal niet raar is dat je het jezelf veel meer gunt dan een ander. Dat is gewoon normaal. (Ik denk wel dat het niet goed is als je het een ander misgunt, maar dat is een ander verhaal)
