Zwanger
alle pijlers
De prikbitches
maandag 30 juli 2012 om 08:38
Edc, wat super gemeen van je lichaam en wat ontzettend k.l.o.t.e dat het niet gelukt is zeg. He, wat zag het er mooi uit. Verstandig om op vakantie te gaan en daarna weer verder. Sterkte hoor!
Sawasdee, ik ben het volledig eens met Kuuk. Er is bijna nooit een goed moment om te starten, er is altijd wel iets. Na Jasmijn* wilden wij dolgraag weer vrij snel verder gaan. Mijn gyn vond het goed want hij kon niet bepalen voor ons wat goed was, zei hij. Nu denk ik dat het misschien te snel was, maar als ik zwanger was geworden had ik daar niet aan getwijfeld, snap je?
Je vraag over de hormonen en of je er naast kan werken: de eerste weken van follikels kweken is erg goed te doen. Ik werk dan gewoon door, ik heb nergens last van. Alleen de afsrpaken voor de fm's hebben invloed op mijn werk omdat je dan immers even wegbent. Daarna de punctie en dag erna zijn 2 dagen dat je niet kan werken. Dag van de terugplaatsing kan ik ook niet werken maar dat heeft met de logistiek te maken: om 10.00 moet ik bellen om te horen hoe laat ik aanwezig moet zijn en dat varieerd van 11.00 tot 15.00, dus ik kan geen enkele afsrpaak maken.
De 2 weken daarna werk ik wel, maar de utrogestan en de spanning laten wel hun sporen achter: erg moe zijn, moeilijker kunnen concentreren, duizelig, hoofdpijn, maagzuur, misselijk etc. Dat zijn 2 rot weken. Ik werk wel, maar ik neem geen zware klussen op me aangezien ik dan geheid dingen over het hoofd zie.
Dat is mijn ervaring en Sawasdee, jij en je man zijn de enige 2 die kunnen beslissen wat goed voelt. Na Jasmijn wilde ik wel graag maar was ik ook heel erg bang. Tip van de gyn was toen "soms moet je gewoon in het diepe springen met je neus en ogen dicht"
Sterkte met de beslissing!
Sawasdee, ik ben het volledig eens met Kuuk. Er is bijna nooit een goed moment om te starten, er is altijd wel iets. Na Jasmijn* wilden wij dolgraag weer vrij snel verder gaan. Mijn gyn vond het goed want hij kon niet bepalen voor ons wat goed was, zei hij. Nu denk ik dat het misschien te snel was, maar als ik zwanger was geworden had ik daar niet aan getwijfeld, snap je?
Je vraag over de hormonen en of je er naast kan werken: de eerste weken van follikels kweken is erg goed te doen. Ik werk dan gewoon door, ik heb nergens last van. Alleen de afsrpaken voor de fm's hebben invloed op mijn werk omdat je dan immers even wegbent. Daarna de punctie en dag erna zijn 2 dagen dat je niet kan werken. Dag van de terugplaatsing kan ik ook niet werken maar dat heeft met de logistiek te maken: om 10.00 moet ik bellen om te horen hoe laat ik aanwezig moet zijn en dat varieerd van 11.00 tot 15.00, dus ik kan geen enkele afsrpaak maken.
De 2 weken daarna werk ik wel, maar de utrogestan en de spanning laten wel hun sporen achter: erg moe zijn, moeilijker kunnen concentreren, duizelig, hoofdpijn, maagzuur, misselijk etc. Dat zijn 2 rot weken. Ik werk wel, maar ik neem geen zware klussen op me aangezien ik dan geheid dingen over het hoofd zie.
Dat is mijn ervaring en Sawasdee, jij en je man zijn de enige 2 die kunnen beslissen wat goed voelt. Na Jasmijn wilde ik wel graag maar was ik ook heel erg bang. Tip van de gyn was toen "soms moet je gewoon in het diepe springen met je neus en ogen dicht"
Sterkte met de beslissing!
maandag 30 juli 2012 om 08:48
Jenecke heel veel succes morgen met de punctie! Hoop dat het goed te doen zal zijn en dat er mooie bevruchtingen zullen komen! Ga jij ook aan de utrogestan vanaf morgen?
Had ik al geschreven dat mijn gyn akoord is met de prednison? Ik start volgende cyclus met de anticonceptiepil en dan in september gaan we met de laatste icsi aan de slag. Dit keer met 300 eh Menopur en dus met de prednison. Ik ben erg benieuwd, durf bijna niet te hopen, maar ik houd me vast aan dat sprankje hoop wat ik heb.
Had ik al geschreven dat mijn gyn akoord is met de prednison? Ik start volgende cyclus met de anticonceptiepil en dan in september gaan we met de laatste icsi aan de slag. Dit keer met 300 eh Menopur en dus met de prednison. Ik ben erg benieuwd, durf bijna niet te hopen, maar ik houd me vast aan dat sprankje hoop wat ik heb.
maandag 30 juli 2012 om 09:50
Sawasdee, hier ongeveer hetzelfde verhaal als bij Dolfijn: de weken dat ik moest spuiten vond ik prima te doen. Ik had geen last van bijwerkingen en het spuiten gaf me het gevoel dat ik tenminste iets kon doen aan het proces. Dat vond ik wel prettig. De puncties zijn me ook altijd meegevallen, al zorgde ik wel dat ik dan 2 dagen niet of nauwelijks hoefde te werken. De wachtweken vond ik killing. Ik denk dat die wel invloed hadden op mijn functioneren op mijn werk. Al die onzekerheid en steeds letten op tekenen van je lichaam..vreselijk. En na een zoveelste mislukte poging ben ik ook wel eens 'ziek' naar huis gegaan van mijn werk. Kortom, ik vind het moeilijk om je een advies te geven. Het hele proces hakt er zeker in, maar ik begrijp je wens om iets te gaan doen ook heel goed.
maandag 30 juli 2012 om 09:51
Edc, voor jou. Wat een teleurstelling!
Sawasdee, volg je sterkste gevoel/verlangen zou mijn advies zijn. Wij zijn z.s.m. begonnen. Wilden er echt mee aan de slag zodra we een 'diagnose' hadden. Stond al een werkverplichting op het programma waar ik rekening mee gehouden heb, maar heb er ook iets van t werk voor afgezegd (zonder in detail te treden). Maar heb geen stressvol werk. Heb de momenten van echo's en punctie geruisloos in mijn agenda kunnen vlechten (heb op t werk nooit iets verteld over de ICSI). Ik heb nooit enige last gehad van de hormonen, maar het hele hele traject is natuurlijk wel heel onzeker en spannend. Dat zal altijd blijven. Succes met het nemen van een beslissing
Yamuna, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter. Hoop dat alles goed gaat.
KK, bedankt voor je berichtje. Hoe is het met jou?
Dolfijntje, goed nieuws! En inderdaad weer een sprankje hoop. Zou super zijn als dit jullie 'succesrecept' is!
Jennecke, ziet er dus mooi uit. Ik denk aan je morgen. Bijna weer een stapje verder. Zet 'm op, je kan het!
Sawasdee, volg je sterkste gevoel/verlangen zou mijn advies zijn. Wij zijn z.s.m. begonnen. Wilden er echt mee aan de slag zodra we een 'diagnose' hadden. Stond al een werkverplichting op het programma waar ik rekening mee gehouden heb, maar heb er ook iets van t werk voor afgezegd (zonder in detail te treden). Maar heb geen stressvol werk. Heb de momenten van echo's en punctie geruisloos in mijn agenda kunnen vlechten (heb op t werk nooit iets verteld over de ICSI). Ik heb nooit enige last gehad van de hormonen, maar het hele hele traject is natuurlijk wel heel onzeker en spannend. Dat zal altijd blijven. Succes met het nemen van een beslissing
Yamuna, van harte gefeliciteerd met de geboorte van je dochter. Hoop dat alles goed gaat.
KK, bedankt voor je berichtje. Hoe is het met jou?
Dolfijntje, goed nieuws! En inderdaad weer een sprankje hoop. Zou super zijn als dit jullie 'succesrecept' is!
Jennecke, ziet er dus mooi uit. Ik denk aan je morgen. Bijna weer een stapje verder. Zet 'm op, je kan het!
maandag 30 juli 2012 om 10:54
@EDC, heel erg jammer...huil maar flink uit en kop op voor de volgende poging
@Sawasdee, mijn situatie is dan qua gezondheid heel erg 'ingewikkeld' waarbij dus ook heel veel stress bij komt kijken. Ik weet niet hoeveel invloed dat bij jullie op het dagelijkse bestaan heeft maar bij mij zal dat de komende jaren nog aanwezig zijn ook al was het verstandiger om met icsi te wachten totdat dit ook in rustig vaarwater is maar heb dat dus niet gedaan.
Lastig om uit te leggen zonder teveel in details te gaan, maar icsi + andere stressfactoren gingen bij mij dus wel goed samen.
Ik weet niet of jij je het wel kan veroorloven om af en toe vrije dagen op te nemen voor de ziekenhuisbezoeken, want dat is dan wel weer belangrijk.
@Dolfijntje, spannend. Hoop dat dat de oplossing voor jullie is.
@Sawasdee, mijn situatie is dan qua gezondheid heel erg 'ingewikkeld' waarbij dus ook heel veel stress bij komt kijken. Ik weet niet hoeveel invloed dat bij jullie op het dagelijkse bestaan heeft maar bij mij zal dat de komende jaren nog aanwezig zijn ook al was het verstandiger om met icsi te wachten totdat dit ook in rustig vaarwater is maar heb dat dus niet gedaan.
Lastig om uit te leggen zonder teveel in details te gaan, maar icsi + andere stressfactoren gingen bij mij dus wel goed samen.
Ik weet niet of jij je het wel kan veroorloven om af en toe vrije dagen op te nemen voor de ziekenhuisbezoeken, want dat is dan wel weer belangrijk.
@Dolfijntje, spannend. Hoop dat dat de oplossing voor jullie is.
maandag 30 juli 2012 om 12:07
@Sawasdee: Wij zijn pas sinds april in de medische molen, maar ik vind het echt een heftige invloed hebben op je dagelijks leven. Steeds weer echo's, de voortdurende spanning of het zal werken. En de angst dat het misschien wel nooit zal lukken. Maar ik denk dat er inderdaad geen enkel moment is waarop het wél uitkomt qua stress. Dat is er altijd wel om een of andere reden. Wat de gyn van dolfijntje zei: "soms moet je gewoon in het diepe springen met je neus en ogen dicht" vond ik wel een goeie.
Vraagje aan de rest: Ik zit nu op CD9 met puregon als ovulatie inductie methode. Vandaag op de echo was er nog nauwelijks follikelgroei te zien, dus het zal nog wel eventjes duren. Maar die bijwerkingen in combinatie met het toch al heftige traject.. Dat voortdurend labiel en gestresst zijn.. Hoe gaan jullie daar mee om? Is er iets dat jullie veel geholpen heeft/helpt om wat rustiger te zijn?
Vraagje aan de rest: Ik zit nu op CD9 met puregon als ovulatie inductie methode. Vandaag op de echo was er nog nauwelijks follikelgroei te zien, dus het zal nog wel eventjes duren. Maar die bijwerkingen in combinatie met het toch al heftige traject.. Dat voortdurend labiel en gestresst zijn.. Hoe gaan jullie daar mee om? Is er iets dat jullie veel geholpen heeft/helpt om wat rustiger te zijn?
maandag 30 juli 2012 om 12:17
Inanna, wat rot dat je je zo voelt en dat er nog nauwelijks follikelgroei te zien was. Ik had/ heb geen last van de bijwerkingen van het spuiten gelukkig, maar ik had vooral een soort hulpeloos/ machteloos gevoel. Je kan niks doen om de zaak te voorspoedigen, je bent compleet afhankelijk van hoe je lichaam reageert op de hormonen en dat gevoel is zo frustrerend. Je kan gewoon niks behalve heel lief voor jezelf zijn. Ik zorg dat er dan allerlei leuke films gedownload zijn, ga afspreken met vriendinnen, leuke dingen doen, afleiding zoeken. Of juist het totaal tegenover gestelde en juist binnen blijven, in mijn bubbel zweven. Heerlijk in bad liggen en mijn eierstokken toespreken dat ze de follikels moeten laten groeien Dus eigenlijk met een lang verhaal kan ik ook heel kort zijn: het heeft me geholpen om lief voor mezelf te zijn. Niks hoeft, alles mag. Sterkte hoor!
Muisz, CC en Nina hoe voelen jullie je? Muisz, gaat het nog goed met je bloeddruk en de 2 kleintjes?
Muisz, CC en Nina hoe voelen jullie je? Muisz, gaat het nog goed met je bloeddruk en de 2 kleintjes?
maandag 30 juli 2012 om 13:06
maandag 30 juli 2012 om 14:22
EDC wat klote!!!!!
Sawasdee, ik vind het heel erg zwaar. Ik vind het zwaarder om in een poging te zitten dan de maanden waarin ik niks kan doen. Ik heb erg veel last van de de hormonen. In het begin gaat het nog, maar hoe langer ik dan bezig ben, hoe beroerder ik word. Moe, futloos, chagrijnig, misselijk, duizelig, elke avond hoofdpijn, één groot feest dus
En dan komt de spanning en de angst er bij, dus ik vind het wel heel zwaar. Moet er niet aan denken dat ik er nog iets bij had wat heel veel energie en aandacht vraagt. Ben er wel mee eens dat het nooit echt een goed moment is om zo'n behandeling te doen, maar als je de keus hebt, zou ik het wel zo plannen dat je het wel rustig aan kunt doen als het moet.
Sawasdee, ik vind het heel erg zwaar. Ik vind het zwaarder om in een poging te zitten dan de maanden waarin ik niks kan doen. Ik heb erg veel last van de de hormonen. In het begin gaat het nog, maar hoe langer ik dan bezig ben, hoe beroerder ik word. Moe, futloos, chagrijnig, misselijk, duizelig, elke avond hoofdpijn, één groot feest dus
En dan komt de spanning en de angst er bij, dus ik vind het wel heel zwaar. Moet er niet aan denken dat ik er nog iets bij had wat heel veel energie en aandacht vraagt. Ben er wel mee eens dat het nooit echt een goed moment is om zo'n behandeling te doen, maar als je de keus hebt, zou ik het wel zo plannen dat je het wel rustig aan kunt doen als het moet.
maandag 30 juli 2012 om 14:32
Dolfijn, lief dat je naar me vraagt. Alles nog goed hier. Ik verbaas me nog regelmatig over mijn buik als ik in de spiegel kijk. Kan me nog steeds niet voorstellen dat ik de volgende in de rij met zwangeren ben die aan de beurt is om te bevallen.
Muisz, jij schrijft: nog een paar dagen.... betekent dit dat jij een concrete datum voor inleiding of keizersnee hebt? Betekent dat JIJ zo maar eens de volgende bent. Nou, piep maar lekker voor hoor
Ik heb nog genoeg andere dingen te doen! Zet 'm op meid!
Sawasdee, zoals je leest zijn de ervaringen heel uiteenlopend. Ik hoop dat het je toch helpt om jullie gedachten en overwegingen op een rijtje te zetten.
Muisz, jij schrijft: nog een paar dagen.... betekent dit dat jij een concrete datum voor inleiding of keizersnee hebt? Betekent dat JIJ zo maar eens de volgende bent. Nou, piep maar lekker voor hoor
Ik heb nog genoeg andere dingen te doen! Zet 'm op meid!Sawasdee, zoals je leest zijn de ervaringen heel uiteenlopend. Ik hoop dat het je toch helpt om jullie gedachten en overwegingen op een rijtje te zetten.
maandag 30 juli 2012 om 15:53
EDC
Sawasdee, het zal bij iedereen verschillen (zoals je zelf ook al zei) maar het vervelendst vond ik de pil. Ik kreeg er een zeurderige hoofdpijn van die de hele dag aan hield. Ik heb 1 1/2 strip geslikt dus dat is bijna 5 weken hoofdpijn. Het prikken etc. vond ik goed te doen en de punctie ook. Ik had 20 follikels dus de punctie was niet kort oid. Goed pijnstilling gehad. De wachtweken duren lang, eindeloos lang. Op mijn werk had ik veel steun en tussen mijn man en mij was er totaal geen spanning. Ik denk dat vooral dat laatste heel belangrijk is, dat je op elkaar terug kan vallen. Je wilt natuurlijk niet dat je straks zwanger bent maar dat je relatie naar de knoppen is.... Wij hebben in de aanloop op de ICSI een lange pauze gehad en waren er op een gegeven moment ook helemaal klaar voor. Het werd gewoon tijd voor ons en het voelde goed. Maar een poging zorgt gewoon voor stress en spanning en voor een aantal verplichte afspraken (metingen, bloedprikken, punctie, terugplaatsing etc.)
Muisz het is bijna zover! Zet hem op meid! Ik hoop voor je dat je een mooie bevalling hebt met 2 prachtige kindjes.
Yam, gefeliciteerd!
Inanna, Zijn ze op je werk op de hoogte? Bij mij wel en dat vond ik heel fijn. Iedereen was erg lief voor me. Verder vroeg naar bed, je voeten lekker warm houden (zo houd je ook je baarmoeder warm zeggen ze), lekker warm drinken en niet te veel afspraken plannen.
Sawasdee, het zal bij iedereen verschillen (zoals je zelf ook al zei) maar het vervelendst vond ik de pil. Ik kreeg er een zeurderige hoofdpijn van die de hele dag aan hield. Ik heb 1 1/2 strip geslikt dus dat is bijna 5 weken hoofdpijn. Het prikken etc. vond ik goed te doen en de punctie ook. Ik had 20 follikels dus de punctie was niet kort oid. Goed pijnstilling gehad. De wachtweken duren lang, eindeloos lang. Op mijn werk had ik veel steun en tussen mijn man en mij was er totaal geen spanning. Ik denk dat vooral dat laatste heel belangrijk is, dat je op elkaar terug kan vallen. Je wilt natuurlijk niet dat je straks zwanger bent maar dat je relatie naar de knoppen is.... Wij hebben in de aanloop op de ICSI een lange pauze gehad en waren er op een gegeven moment ook helemaal klaar voor. Het werd gewoon tijd voor ons en het voelde goed. Maar een poging zorgt gewoon voor stress en spanning en voor een aantal verplichte afspraken (metingen, bloedprikken, punctie, terugplaatsing etc.)
Muisz het is bijna zover! Zet hem op meid! Ik hoop voor je dat je een mooie bevalling hebt met 2 prachtige kindjes.
Yam, gefeliciteerd!
Inanna, Zijn ze op je werk op de hoogte? Bij mij wel en dat vond ik heel fijn. Iedereen was erg lief voor me. Verder vroeg naar bed, je voeten lekker warm houden (zo houd je ook je baarmoeder warm zeggen ze), lekker warm drinken en niet te veel afspraken plannen.
maandag 30 juli 2012 om 17:15
Kaetje, op mijn werk weet mijn co-supervisor en een aantal directe collega's ervan, maar lang niet iedereen. Zou het handig zijn om het "algemeen bekend" te maken op de afdeling (ong. 10 mensen, behoorlijk hechte groep)? Wat denken jullie?
Ik vind het ook zélf echt vervelend dat ik niet zo hard kan werken als ik graag zou willen.. Ik heb gewoon niet het gevoel dat ik vooruitgang boek zo. Dus ik wil heel graag mijn hoofd erbij kunnen houden, maar het lukt me gewoon niet. En ik word emotioneel van alles wat ik tegenkom..
Muisz, succes met de laatste loodjes en geniet er straks lekker van!
Ik vind het ook zélf echt vervelend dat ik niet zo hard kan werken als ik graag zou willen.. Ik heb gewoon niet het gevoel dat ik vooruitgang boek zo. Dus ik wil heel graag mijn hoofd erbij kunnen houden, maar het lukt me gewoon niet. En ik word emotioneel van alles wat ik tegenkom..
Muisz, succes met de laatste loodjes en geniet er straks lekker van!
maandag 30 juli 2012 om 17:45
Muisz, je mag heus schrijven dat het zwaar is hoor! Je hebt nu eenmaal geen perfecte zwangerschap en het lijkt me ook echt zwaar hoor met 2 kleintjes en de zorgen die je toch hebt. Fijn dat ze je zo goed in de gaten houden en dat er binnenkort een inleiding is. Sterkte hoor!
Cc, wanneer ben jij uitgerekend? En is alles helemaal klaar voor de komst van de kleine? Ga je thuis bevallen?
Inanna, je moet zelf weten wat goed voelt om het aan je collega's te vertellen of niet. Ik vind het persoonlijk erg fijn dat ze het weten, dus als ik een dipdag heb dan kan ik dat gewoon zeggen. Misschien dat het jou ook wel oplucht als je het vertelt. Dan snappen je collega's het ook als je wat minder productief bent.
Cc, wanneer ben jij uitgerekend? En is alles helemaal klaar voor de komst van de kleine? Ga je thuis bevallen?
Inanna, je moet zelf weten wat goed voelt om het aan je collega's te vertellen of niet. Ik vind het persoonlijk erg fijn dat ze het weten, dus als ik een dipdag heb dan kan ik dat gewoon zeggen. Misschien dat het jou ook wel oplucht als je het vertelt. Dan snappen je collega's het ook als je wat minder productief bent.
maandag 30 juli 2012 om 17:53
Oh, zo zie ik het niet hoor, Dolfijn! (geen perfecte zwangerschap) Tot nu toe is alles eigenlijk van een leien dakje gegaan. Ik heb weinig last gehad van kwaaltjes. En wat ik nu heb is allemaal ook nog wel te overzien, zeker nu ik niet meer in het ziekenhuis hoef te liggen. Ik ben eigenlijk niet meer zo bang dat ik HELLP zal krijgen, alles is steeds stabiel.
Innana, ik heb er juist voor gekozen om bijna niemand op mijn werk over de IVF te vertellen. Ik vond het prettig als ik niet steeds vragen kreeg over of een poging gelukt was. Ik heb wel de luxe dat ik vrij makkelijk mijn eigen werktijden kan plannen, zodat niemand het in de gaten hoefde te hebben als ik weer eens voor een echo of een punctie weg moest.
Innana, ik heb er juist voor gekozen om bijna niemand op mijn werk over de IVF te vertellen. Ik vond het prettig als ik niet steeds vragen kreeg over of een poging gelukt was. Ik heb wel de luxe dat ik vrij makkelijk mijn eigen werktijden kan plannen, zodat niemand het in de gaten hoefde te hebben als ik weer eens voor een echo of een punctie weg moest.
maandag 30 juli 2012 om 20:24
Zoo.. na een week zon en buiten leven nu weer binnen op de bank. Ik kan echt genieten van het mooie weer! De laptop heeft een tijdje niet aangestaan, vandaag meer weer eens opgestart.
Dolfijntje, fijn dat je een 'go' hebt van je arts wbt de prednison. Ga je ook de andere vitamines gebruiken (B11, B12, D3, E en Omega)? Ik ben daar wat eerder mee begonnen, omdat ik dacht dat het dan beter in mijn lijf zat. Ik weet niet of dat echt zo is, maar zo voelde het goed voor mij. Succes!
Ben ook benieuwd hoe je reageert op de prednison. Kun je last krijgen van bijwerkingen?
Muisz, fijn dat je zwangerschap zo goed is gegaan! 'n Voorbeeld voor mij! Zet 'm op komende dagen! Nog even volhouden, ben nieuwsgierig hoe het 't met jouw, je man en kleintjes zal gaan!!
Ciccietta, ja gek om dan ineens boven aan de lijst te staan om te gaan bevallen! Ik vond (en vind) je altijd heel betrokken hier, en jij liet ook merken hoe 'n wonder het is om in dit traject dan toch je grote wens vervuld te zien. Dat is toch waarvoor je het doet, maar als het dan zover is.. Spannend hoor!
Sawasdees, ik sluit me aan bij de anderen, er is geen 'perfecte timing'. Dat had het in een natuurlijke cyclus / situatie ook niet geweest. Ik weet nog dat wij besloten om 'ervoor te gaan', kort daarna starte ik met een deeltijd HBO-opleiding naast mijn full-time-baan. Toen hebben we ook getwijfeld, maar er toch voor gegaan. Zo hebben we er eigenlijk steeds in gestaan.
En nu nog. Nu ik zwanger ben (nog steeds gek hoor.. om dat te zeggen/schrijven) denk ik ook aan werk / vervanging, is het huis groot genoeg, hoe doen we het met oppas, en zijn er dus weer genoeg vragen.
Net als Eva vind ik het wel zwaar. Ik had het korte protocol, en de echo's waren goed in mijn werk in te passen. Maar ik vond het wel zwaar. Van de hormonen had ik niet zoveel last, maar wel van alle spanning en hoop. Dat maakte me best labiel.
De pauzes vond ik achteraf ook fijn. Even adem halen, even jezelf zijn.
En ik ben zooo dankbaar dat het bij ons in de tweede poging gelukt is (Na 4x IUI en 1 x IVF, daarna ICSI en raak). Ik denk dat wij ook een flinke pauze hadden genomen als het nu niet gelukt was.
Het vertrouwen in je lijf krijgt zo'n opdonder bij iedere teleurstelling.
En wat Kaetje schreef, het is belangrijk dat je je goed voelt in je relatie. Popman en ik zijn zo sterk samen, maar zijn elkaar ook dikwijls een beetje verloren in het traject. Hij gaat er toch anders mee om, en je kunt elkaar niet dwingen hetzelfde te voelen en doen. Uiteindelijk vonden we elkaar altijd weer, en sterker dan ooit, maar het is niet altijd rozegeur en maneschijn geweest tussen ons. En dat komt echt door die stomme hormonen, maar vooral door de spanning, de hoop, de frustratie, etc. Die emoties maakten dat ik meer in mijn schulp kroop, en behoefte had aan alleen zijn, of juist aan praten. Popman wilde juist actief zijn, moest het 'eruit sporten' of juist met vrienden naar de kroeg.
Maar... als het bij ons meteen gelukt was, zonder mmm hadden we misschien wel andere hobbels gehad in onze relatie. Nu hebben we deze hobbels overwonnen, en zijn echt samen sterk.
Poeh... heel verhaal en ik merk dat ik er zelf door geraakt wordt. Dat is ook impact van die grote wens, en alles wat je door moet maken.
Belangrijkste advies: neem je beslissing niet op basis van onze ervaringen, maar kies zelf. Blijf in het hele traject dicht bij jezelf en je partner. Deel en doe het samen, maar geef elkaar ook ruimte voor eigen emoties.
Sterkte en succes hoor!!
Jennecke, succes morgen!! Ik voelde de laatste week voor de punctie ook echt mijn eierstokken, echt zo'n vol gevoel. Voelde me echt een broedkip! Succes met je punctie, je kan het!
Stel de vragen die je hebt, haal adem tussendoor, en daarna heerlijk rustig aan doen hoor!
Dolfijntje, fijn dat je een 'go' hebt van je arts wbt de prednison. Ga je ook de andere vitamines gebruiken (B11, B12, D3, E en Omega)? Ik ben daar wat eerder mee begonnen, omdat ik dacht dat het dan beter in mijn lijf zat. Ik weet niet of dat echt zo is, maar zo voelde het goed voor mij. Succes!
Ben ook benieuwd hoe je reageert op de prednison. Kun je last krijgen van bijwerkingen?
Muisz, fijn dat je zwangerschap zo goed is gegaan! 'n Voorbeeld voor mij! Zet 'm op komende dagen! Nog even volhouden, ben nieuwsgierig hoe het 't met jouw, je man en kleintjes zal gaan!!
Ciccietta, ja gek om dan ineens boven aan de lijst te staan om te gaan bevallen! Ik vond (en vind) je altijd heel betrokken hier, en jij liet ook merken hoe 'n wonder het is om in dit traject dan toch je grote wens vervuld te zien. Dat is toch waarvoor je het doet, maar als het dan zover is.. Spannend hoor!
Sawasdees, ik sluit me aan bij de anderen, er is geen 'perfecte timing'. Dat had het in een natuurlijke cyclus / situatie ook niet geweest. Ik weet nog dat wij besloten om 'ervoor te gaan', kort daarna starte ik met een deeltijd HBO-opleiding naast mijn full-time-baan. Toen hebben we ook getwijfeld, maar er toch voor gegaan. Zo hebben we er eigenlijk steeds in gestaan.
En nu nog. Nu ik zwanger ben (nog steeds gek hoor.. om dat te zeggen/schrijven) denk ik ook aan werk / vervanging, is het huis groot genoeg, hoe doen we het met oppas, en zijn er dus weer genoeg vragen.
Net als Eva vind ik het wel zwaar. Ik had het korte protocol, en de echo's waren goed in mijn werk in te passen. Maar ik vond het wel zwaar. Van de hormonen had ik niet zoveel last, maar wel van alle spanning en hoop. Dat maakte me best labiel.
De pauzes vond ik achteraf ook fijn. Even adem halen, even jezelf zijn.
En ik ben zooo dankbaar dat het bij ons in de tweede poging gelukt is (Na 4x IUI en 1 x IVF, daarna ICSI en raak). Ik denk dat wij ook een flinke pauze hadden genomen als het nu niet gelukt was.
Het vertrouwen in je lijf krijgt zo'n opdonder bij iedere teleurstelling.
En wat Kaetje schreef, het is belangrijk dat je je goed voelt in je relatie. Popman en ik zijn zo sterk samen, maar zijn elkaar ook dikwijls een beetje verloren in het traject. Hij gaat er toch anders mee om, en je kunt elkaar niet dwingen hetzelfde te voelen en doen. Uiteindelijk vonden we elkaar altijd weer, en sterker dan ooit, maar het is niet altijd rozegeur en maneschijn geweest tussen ons. En dat komt echt door die stomme hormonen, maar vooral door de spanning, de hoop, de frustratie, etc. Die emoties maakten dat ik meer in mijn schulp kroop, en behoefte had aan alleen zijn, of juist aan praten. Popman wilde juist actief zijn, moest het 'eruit sporten' of juist met vrienden naar de kroeg.
Maar... als het bij ons meteen gelukt was, zonder mmm hadden we misschien wel andere hobbels gehad in onze relatie. Nu hebben we deze hobbels overwonnen, en zijn echt samen sterk.
Poeh... heel verhaal en ik merk dat ik er zelf door geraakt wordt. Dat is ook impact van die grote wens, en alles wat je door moet maken.
Belangrijkste advies: neem je beslissing niet op basis van onze ervaringen, maar kies zelf. Blijf in het hele traject dicht bij jezelf en je partner. Deel en doe het samen, maar geef elkaar ook ruimte voor eigen emoties.
Sterkte en succes hoor!!
Jennecke, succes morgen!! Ik voelde de laatste week voor de punctie ook echt mijn eierstokken, echt zo'n vol gevoel. Voelde me echt een broedkip! Succes met je punctie, je kan het!
Stel de vragen die je hebt, haal adem tussendoor, en daarna heerlijk rustig aan doen hoor!
pop77 wijzigde dit bericht op 30-07-2012 20:27
Reden: nog wat toegevoegd
Reden: nog wat toegevoegd
% gewijzigd
