Zwanger
alle pijlers
De prikbitches
maandag 10 september 2012 om 08:18
Ciccietta gecondoleerd! Wat heftig zeg... En wat is het tegenstrijdig he? Dat nieuw leven en dood zo heel dicht bij elkaar liggen... Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke periode, helemaal nu het besef zo duidelijk komt!
Dromendief wat ontzettend moeilijk voor jullie. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet schrijven...
Een hele dikke knuffel voor jou meid!!
Beng, spannend! Maar geniet van de echo straks!!
KK, pfffff... dat zijn er veel zeg! Potverdikkie! Kun je niet vragen om extra pijnstilling voor de punctie? Ik ga aan je denken!!
Dromendief wat ontzettend moeilijk voor jullie. Ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet schrijven...
Een hele dikke knuffel voor jou meid!!
Beng, spannend! Maar geniet van de echo straks!!
KK, pfffff... dat zijn er veel zeg! Potverdikkie! Kun je niet vragen om extra pijnstilling voor de punctie? Ik ga aan je denken!!
maandag 10 september 2012 om 08:26
Hier in afwachting van de afspraak aanstaande vrijdag... Eigenlijk heb ik er 'zin' in. Er gaat eindelijk een beetje schot in komen (hoop ik) Ik merk dat ik er ondertussen wat rustiger onder ben. Dat komt bij mij altijd na een paar dagen pas... haha. Vorige week was ik zoooo ongeduldig! Maar dat kwam denk ik doordat we er voor ons gevoel ineens 'heel dicht bij' waren.
Afgelopen weekend kreeg ik mijn dossier terug uit een academisch zh waar we nog niet geweest waren. We zouden daar vandaag op de beraadsvergadering besproken worden (omgekeerde volgorde: eerst de vergadering, als die positief was pas de patiënt zien) Zelfs het lijstje met aantekeningen, die ze gemaakt had tijdens ons telefoongesprek, zat erbij. En een paar persoonlijke woorden, dat ze ons heel veel succes in geluk wenst in GG.
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las.... Zó warm en zó anders dan de reactie uit U. of uit R.
Afgelopen weekend kreeg ik mijn dossier terug uit een academisch zh waar we nog niet geweest waren. We zouden daar vandaag op de beraadsvergadering besproken worden (omgekeerde volgorde: eerst de vergadering, als die positief was pas de patiënt zien) Zelfs het lijstje met aantekeningen, die ze gemaakt had tijdens ons telefoongesprek, zat erbij. En een paar persoonlijke woorden, dat ze ons heel veel succes in geluk wenst in GG.
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het las.... Zó warm en zó anders dan de reactie uit U. of uit R.
maandag 10 september 2012 om 09:48
maandag 10 september 2012 om 10:23
Ow er schiet me nog iets te binnen... Heb hier al veel gelezen over de vraag 'wat doe je met je omgeving? Licht je ze in?' En heb er zelf in het verleden ook wel eea over gezegd en gedacht.
Zo weten mijn ouders (vooral mijn moeder) waar we nu ongeveer staan en wanneer de volgende afspraak is.
Mijn schoonouders waren laatst op de koffie en die wilden we dus eigenlijk (nog) niet inlichten. Maar schoonma vroeg dus "en, zijn jullie nog aan het dokteren?" Ik heb gedaan alsof mijn neus bloede en gedaan alsof ik dacht dat zij op de cardioloog doelde... en dus gewoon verslag gedaan van de controle (geen woord over onze kinderwens!)
Ze bleef me de hele avond observeren en vroeg toen ik (kennelijk) niet veel zei "gaat het met je? Ben je moe ofzo... want uhhh... je bent bleek.. en een beetje stil...?" En haar blik ging van mijn buik naar mijn gezicht en weer terug... Voelde me er behoorlijk ongemakkelijk door.
Ook gister was het weer raak. We zaten daar, met zwagers en schoonzussen (1 schoonzus is wel op de hoogte) en er zat een schoonzus te klagen dat ze aangekomen was in de vakantie. Ik vertelde dat ik net een weegschaal aangeschaft had omdat ik me al 2,5 jaar niet gewogen had omdat ik met protheses nu eenmaal een stuk zwaarder ben dan met eigen benen. En terwijl schoonma heen en weer loopt zeg ik tegen een schoonzus: "tja, na een hele berekening van wat de protheses wegen en dit en dat en blablablabla.... ben ik in de afgelopen jaren ongeveer 3 kilo aangekomen..."
Zegt schoonma heel hoopvol "Ben je áángekoooooomen?! Hoe komt daaaaat?!" En kijkt vervolgens weer hoopvol naar mijn buik....
Ik voel me er zo ontzettend kauutee over. Ze heeft destijds (kuukmans eerdere huwelijk met 2 icsi's, zonder resultaat) behoorlijk bot gedaan en een heel aantal foute opmerkingen geplaatst (kuukman wil ze daarom ook nog niet op de hoogte stellen) Hij zou op vakantie moeten gaan, het los moeten laten, het zou niet aan hem liggen... het lag vast aan inmiddels-ex-vrouw... Noem maar op!
En echt, ik verbeelde het me gister niet want het schoonzusje dat op de hoogte is (zij deelt dit zelfs niet met haar man) keek me aan en rolde met haar ogen... Zij had het door...
Vlak daarna begon schoonma ook te vertellen dat een zus van haar weer oma werd.. Dus ja, haar gedachten/opmerking waren duidelijk toch?
We hebben ze al wel eerder uitgelegd dat dingen zoals kinderen krijgen voor ons niet vanzelfsprekend zijn. Dat er een heel medisch traject aan vooraf gaat vanwege mijn gezondheid maar ook vanwege de sterk verminderde vruchtbaarheid..
Ik vind het echt moeilijk om hier mee om te gaan. Ben bang dat ik straks een bitch ben door het spuiten met de hormonen en dat ik dan een keer wat heftigs terugzeg... (lees: ik ga proberen de familie-bezoekjes te mijden als ik mag gaan prikken!)
Zo weten mijn ouders (vooral mijn moeder) waar we nu ongeveer staan en wanneer de volgende afspraak is.
Mijn schoonouders waren laatst op de koffie en die wilden we dus eigenlijk (nog) niet inlichten. Maar schoonma vroeg dus "en, zijn jullie nog aan het dokteren?" Ik heb gedaan alsof mijn neus bloede en gedaan alsof ik dacht dat zij op de cardioloog doelde... en dus gewoon verslag gedaan van de controle (geen woord over onze kinderwens!)
Ze bleef me de hele avond observeren en vroeg toen ik (kennelijk) niet veel zei "gaat het met je? Ben je moe ofzo... want uhhh... je bent bleek.. en een beetje stil...?" En haar blik ging van mijn buik naar mijn gezicht en weer terug... Voelde me er behoorlijk ongemakkelijk door.
Ook gister was het weer raak. We zaten daar, met zwagers en schoonzussen (1 schoonzus is wel op de hoogte) en er zat een schoonzus te klagen dat ze aangekomen was in de vakantie. Ik vertelde dat ik net een weegschaal aangeschaft had omdat ik me al 2,5 jaar niet gewogen had omdat ik met protheses nu eenmaal een stuk zwaarder ben dan met eigen benen. En terwijl schoonma heen en weer loopt zeg ik tegen een schoonzus: "tja, na een hele berekening van wat de protheses wegen en dit en dat en blablablabla.... ben ik in de afgelopen jaren ongeveer 3 kilo aangekomen..."
Zegt schoonma heel hoopvol "Ben je áángekoooooomen?! Hoe komt daaaaat?!" En kijkt vervolgens weer hoopvol naar mijn buik....
Ik voel me er zo ontzettend kauutee over. Ze heeft destijds (kuukmans eerdere huwelijk met 2 icsi's, zonder resultaat) behoorlijk bot gedaan en een heel aantal foute opmerkingen geplaatst (kuukman wil ze daarom ook nog niet op de hoogte stellen) Hij zou op vakantie moeten gaan, het los moeten laten, het zou niet aan hem liggen... het lag vast aan inmiddels-ex-vrouw... Noem maar op!
En echt, ik verbeelde het me gister niet want het schoonzusje dat op de hoogte is (zij deelt dit zelfs niet met haar man) keek me aan en rolde met haar ogen... Zij had het door...
Vlak daarna begon schoonma ook te vertellen dat een zus van haar weer oma werd.. Dus ja, haar gedachten/opmerking waren duidelijk toch?
We hebben ze al wel eerder uitgelegd dat dingen zoals kinderen krijgen voor ons niet vanzelfsprekend zijn. Dat er een heel medisch traject aan vooraf gaat vanwege mijn gezondheid maar ook vanwege de sterk verminderde vruchtbaarheid..
Ik vind het echt moeilijk om hier mee om te gaan. Ben bang dat ik straks een bitch ben door het spuiten met de hormonen en dat ik dan een keer wat heftigs terugzeg... (lees: ik ga proberen de familie-bezoekjes te mijden als ik mag gaan prikken!)
maandag 10 september 2012 om 11:47
Kuuk, mijn ouders wisten wel waar we mee bezig waren, maar wisten niet wat er welke afspraak ging gebeuren.
Ik heb het altijd maargehouden op "onderzoeken".
Me schoonouders wisten dat we in het traject zaten, maar ook niet meer dan dat, omdat het volgens hun de wil van god was of iemand zwanger zou worden of niet en dat je daar niet voor mocht dokteren etc. etc.
Familie die vroegen zich wel af of we een kinderwens hadden, maar ik ging er niet echt op in.
Tijdens het gebruik van de clomid heb ik ook zo goed als iedereen gemeden, want ik was echt een bitch met hoofdletters. Tijdens het prikken van de puregon had ik nergens last van, dus daar merkte niemand iets van.
Toen ik positief getest had hebben we het een aantal dagen later aan me ouders verteld dmv een fotolijstje met een gedichtje erin:"je kunt me nog niet horen je kunt me nog niet zien, maar als ik in februari wordt geboren mag ik dan in dit lijstje misschien?".
Me ouders waren echt door het dollen en op die manier hebben we het ook schoonouders verteld.
Mijn ouders waren 2 dagen voor ik in het ziekenhuis belanden bij familie die er weer na vroegen en toen heeft me moeder gezegd dat het bij ons niet zo vanzelfsprekend zou zijn of het zou gaan lukken en op die manier de discussie afgekapt.
Mijn familie is dus achteraf wel op de hoogte dat het "via het ziekenhuis" gegaan is, maar het hoe en wat dat heb ik niet verteld.
Morgen komen mijn ouders bij ons langs, ik heb ze niet meer gezien vanaf dat ik 9 weken zwanger was, dus ben benieuwd of ze me erg "dik" vinden worden. (nu al, 17 weken - 1 dag)
Ik heb het altijd maargehouden op "onderzoeken".
Me schoonouders wisten dat we in het traject zaten, maar ook niet meer dan dat, omdat het volgens hun de wil van god was of iemand zwanger zou worden of niet en dat je daar niet voor mocht dokteren etc. etc.
Familie die vroegen zich wel af of we een kinderwens hadden, maar ik ging er niet echt op in.
Tijdens het gebruik van de clomid heb ik ook zo goed als iedereen gemeden, want ik was echt een bitch met hoofdletters. Tijdens het prikken van de puregon had ik nergens last van, dus daar merkte niemand iets van.
Toen ik positief getest had hebben we het een aantal dagen later aan me ouders verteld dmv een fotolijstje met een gedichtje erin:"je kunt me nog niet horen je kunt me nog niet zien, maar als ik in februari wordt geboren mag ik dan in dit lijstje misschien?".
Me ouders waren echt door het dollen en op die manier hebben we het ook schoonouders verteld.
Mijn ouders waren 2 dagen voor ik in het ziekenhuis belanden bij familie die er weer na vroegen en toen heeft me moeder gezegd dat het bij ons niet zo vanzelfsprekend zou zijn of het zou gaan lukken en op die manier de discussie afgekapt.
Mijn familie is dus achteraf wel op de hoogte dat het "via het ziekenhuis" gegaan is, maar het hoe en wat dat heb ik niet verteld.
Morgen komen mijn ouders bij ons langs, ik heb ze niet meer gezien vanaf dat ik 9 weken zwanger was, dus ben benieuwd of ze me erg "dik" vinden worden. (nu al, 17 weken - 1 dag)
maandag 10 september 2012 om 12:03
Wat een grappige manier om het zo te vertellen Ikke, zo'n gedichtje... Leuk!!!
Tja, mijn moeder is behoorlijk op de hoogte omdat ik heel close met haar ben. En omdat we een familiebedrijf hebben... Als ik dus een dag van huis ben (zoals naar het zh) dan merkt ze het dus wel. En ja, ik zeg het haar ook gewoon. Ze kan het toch aan me merken. Maar het lijkt me wel lastig als we ooit een tp hebben... Want dan gaat ze toch zitten rekenen. Ik denk maar dat we een smoes verzinnen, dat we het niet over een tp hebben maar dat we die afspraak op 'extra echo' gooien ofzo.... We moeten het maar een beetje verdraaien. Wil haar de extra spanning ook niet aandoen. De dag dat we mogen testen is van ons (als alles zo ver komt natuurlijk) als het dan positief is dan hebben we het een paar dagen voor onszelf. Daarna zijn schoonouders pas aan de beurt...
En mocht de punctie plaats moeten vinden in combinatie met ziekenhuisopname (die kans is aanwezig ivm de antistolling die ik gebruik) dan valt de waarheid verdraaien natuurlijk in het water en zullen we open kaart moeten spelen denk ik...
Natuurlijk hoef ik me hier nog lang niet druk over te maken, maar soms speelt het toch even door je hoofd. En door de vragen van mijn schoonmoeder.. tja.. dan ben je er toch effe mee bezig hoe je het aan 'moet' pakken.
Komt tijd, komt raad.... Eerst maar eens heel ontspannen de afspraak van vrijdag in gaan. Komende week lekker een massage van een uur. En volgende week maar eens gaan rond bellen voor de accupunctuur.
Tja, mijn moeder is behoorlijk op de hoogte omdat ik heel close met haar ben. En omdat we een familiebedrijf hebben... Als ik dus een dag van huis ben (zoals naar het zh) dan merkt ze het dus wel. En ja, ik zeg het haar ook gewoon. Ze kan het toch aan me merken. Maar het lijkt me wel lastig als we ooit een tp hebben... Want dan gaat ze toch zitten rekenen. Ik denk maar dat we een smoes verzinnen, dat we het niet over een tp hebben maar dat we die afspraak op 'extra echo' gooien ofzo.... We moeten het maar een beetje verdraaien. Wil haar de extra spanning ook niet aandoen. De dag dat we mogen testen is van ons (als alles zo ver komt natuurlijk) als het dan positief is dan hebben we het een paar dagen voor onszelf. Daarna zijn schoonouders pas aan de beurt...
En mocht de punctie plaats moeten vinden in combinatie met ziekenhuisopname (die kans is aanwezig ivm de antistolling die ik gebruik) dan valt de waarheid verdraaien natuurlijk in het water en zullen we open kaart moeten spelen denk ik...
Natuurlijk hoef ik me hier nog lang niet druk over te maken, maar soms speelt het toch even door je hoofd. En door de vragen van mijn schoonmoeder.. tja.. dan ben je er toch effe mee bezig hoe je het aan 'moet' pakken.
Komt tijd, komt raad.... Eerst maar eens heel ontspannen de afspraak van vrijdag in gaan. Komende week lekker een massage van een uur. En volgende week maar eens gaan rond bellen voor de accupunctuur.
maandag 10 september 2012 om 12:14
Moeilijk Kuuk, kan me indenken dat je het hele gebeuren niet met schoonouders wilt delen en dat je sowieso nog "iets" prive wilt houden.
Hier is de kinderwens voor een 2e heel expliciet besproken met beide ouderparen omdat we voor opvang afhankelijk zijn van hen. Zonder OK van de grootouders geen 2e kind voor ons....als ze niet willen oppassen houdt het op.
Al met al heeft het zwanger worden langer geduurd dan gewenst / gehoopt - we zijn ruim 1,5 jaar bezig geweest.
Ben heel close met mijn moeder, krijg ook veel begrip van haar. Schoonouders zijn lief, maar snappen het niet echt (of eigenlijk echt niet).
Vond het vanmorgen wel moeilijk om te liegen tegen mijn schoonmoeder. Heb gezegd dat ik thuis werk vandaag maar ik heb gewoon een vrije dag ivm de echo van vanmiddag. Mocht de echo goed zijn dan vertellen we het vanmiddag overigens wel. Op hoop van zegen dat ze haar mond dit keer wel houdt tegen de rest van de familie. We willen het stil houden tot 12 weken voor de rest nl. en vorige keer heeft ze zich daar niet aan gehouden. Tot op de dag van vandaag houdt ze vol van wel, maar Bengman en ik weten allebei 100% zeker dat ze het heeft doorverteld. Ws. gelooft ze haar eigen versie oprecht inmiddels....
Hier is de kinderwens voor een 2e heel expliciet besproken met beide ouderparen omdat we voor opvang afhankelijk zijn van hen. Zonder OK van de grootouders geen 2e kind voor ons....als ze niet willen oppassen houdt het op.
Al met al heeft het zwanger worden langer geduurd dan gewenst / gehoopt - we zijn ruim 1,5 jaar bezig geweest.
Ben heel close met mijn moeder, krijg ook veel begrip van haar. Schoonouders zijn lief, maar snappen het niet echt (of eigenlijk echt niet).
Vond het vanmorgen wel moeilijk om te liegen tegen mijn schoonmoeder. Heb gezegd dat ik thuis werk vandaag maar ik heb gewoon een vrije dag ivm de echo van vanmiddag. Mocht de echo goed zijn dan vertellen we het vanmiddag overigens wel. Op hoop van zegen dat ze haar mond dit keer wel houdt tegen de rest van de familie. We willen het stil houden tot 12 weken voor de rest nl. en vorige keer heeft ze zich daar niet aan gehouden. Tot op de dag van vandaag houdt ze vol van wel, maar Bengman en ik weten allebei 100% zeker dat ze het heeft doorverteld. Ws. gelooft ze haar eigen versie oprecht inmiddels....
maandag 10 september 2012 om 12:19
Beng, dat is ook lastig idd, als je expliciet vraagt om het nog stil te houden, dat het dan toch verteld wordt.
Tja schoonouders krijg je erbij, ik heb ook niet de makkelijkste en ook een schoonmoeder die het 't liefst direct van de daken geschreeuwd had.
Manlief laat het meestal maar gaan, maar dit keer was hij wel heel extreem streng tegen ze moeder,"als je het verteld zonder dat wij het willen, dan hoef ik je niet meer te zien", vond het wel erg hard, maar heeft wel gewerkt.
Overigens zegt manlief hieraltijd dat hij erg blij is om mijn ouders als zijn schoonouders te hebben. Het voelde als in een warm bad gaan liggen. Dat is toch wel leuk om te horen.
Tja schoonouders krijg je erbij, ik heb ook niet de makkelijkste en ook een schoonmoeder die het 't liefst direct van de daken geschreeuwd had.
Manlief laat het meestal maar gaan, maar dit keer was hij wel heel extreem streng tegen ze moeder,"als je het verteld zonder dat wij het willen, dan hoef ik je niet meer te zien", vond het wel erg hard, maar heeft wel gewerkt.
Overigens zegt manlief hieraltijd dat hij erg blij is om mijn ouders als zijn schoonouders te hebben. Het voelde als in een warm bad gaan liggen. Dat is toch wel leuk om te horen.
maandag 10 september 2012 om 12:45
Ikke, ik denk echt dat ik naar jouw acupuncturiste ga. Er zit hier misschien ook wel wat in de buurt, maar ben altijd blij als ik ergens een goede ervaring hoor. En je, Lelystad... daar komen we wel vaker.
Oh Beng, wat lullig dat ze het destijds doorverteld heeft! Zo is mijn schoonmoeder dus ook. En zij maken nooit een fout... zien alles anders... Je kent het wel.
Inleven in een ander?? No way! Subtiel? No way!!
Eén van mijn schoonzusjes kan ik makkelijk in vertrouwen nemen. Zij praat niets door, dus vandaar dat ik met haar eea gedeeld heb met betrekking tot de mmm.
Mijn andere schoonzusje heb ik maanden geleden ook eens in vertrouwen genomen... Maar goed, dat kwam dus allemaal bij mijn schoonouders terecht!
Dat kon ik ook heel duidelijk merken. We hadden het over face.b. En daar zet ik bijvoorbeeld wél op dat ik naar de cardioloog moet, maar niet dat ik naar de gyn. moet. Dat gaat ze niks aan. Mijn schoonouders hebben ook een account, en lezen dagelijks maar geven noooooit een reactie. Zegt schoonpa: "dat gezemel ook op fb, ze zetten er echt alles op." Waarop ik zeg: "nou, over sommige dingen ben ik heel open, maar sommige dingen zet ik er echt niet op..." Zegt hij: "er is dus meer aan de hand." Op heel beschuldigende toon. Heb toen ook gezegd "natuurlijk, maar niet iedereen hoeft álles te weten van me! Als ik vanavond gehaktballen wil eten, dan zet ik dat er echt niet op.. En als ik morgen de aardappels laat verbranden dan gooi ik het er misschien wel op.. 't Is maar net hoe mijn pet staat. En hele persoonlijke dingen deel ik alleen met mensen die daar op subtiele manier mee om kunnen gaan." Einde discussie. Maar ze gingen meteen heel veelbetekenend naar elkaar zitten kijken en schoonzus zat ongemakkelijk heen en weer te draaien met een rood hoofd.
Als ik voor een hartonderzoek of een behandeling naar het ziekenhuis moet en ik dan van te voren bij hun meldt, dan reageren ze nóóit! Er kan nooit een 'succes', een 'sterkte' of een 'hoe was het' vanaf. Nooit. Nou, dan hoeven ze met dit ook niet alles te weten. Want ik weet 100% zeker dat ze dan wel aan de telefoon hangen om te vragen.
Oeps, volgens mij hebben jullie nu wel door dat ze niet echt heel erg lekker liggen bij mij.... Terwijl ik mijn man juist stimuleer om regelmatig samen koffie te gaan drinken. Het zijn toch zijn ouders, ik wil geen slechte verhoudingen.
Beng, heel veel succes vanmiddag met de echo!
Oh Beng, wat lullig dat ze het destijds doorverteld heeft! Zo is mijn schoonmoeder dus ook. En zij maken nooit een fout... zien alles anders... Je kent het wel.
Inleven in een ander?? No way! Subtiel? No way!!
Eén van mijn schoonzusjes kan ik makkelijk in vertrouwen nemen. Zij praat niets door, dus vandaar dat ik met haar eea gedeeld heb met betrekking tot de mmm.
Mijn andere schoonzusje heb ik maanden geleden ook eens in vertrouwen genomen... Maar goed, dat kwam dus allemaal bij mijn schoonouders terecht!
Dat kon ik ook heel duidelijk merken. We hadden het over face.b. En daar zet ik bijvoorbeeld wél op dat ik naar de cardioloog moet, maar niet dat ik naar de gyn. moet. Dat gaat ze niks aan. Mijn schoonouders hebben ook een account, en lezen dagelijks maar geven noooooit een reactie. Zegt schoonpa: "dat gezemel ook op fb, ze zetten er echt alles op." Waarop ik zeg: "nou, over sommige dingen ben ik heel open, maar sommige dingen zet ik er echt niet op..." Zegt hij: "er is dus meer aan de hand." Op heel beschuldigende toon. Heb toen ook gezegd "natuurlijk, maar niet iedereen hoeft álles te weten van me! Als ik vanavond gehaktballen wil eten, dan zet ik dat er echt niet op.. En als ik morgen de aardappels laat verbranden dan gooi ik het er misschien wel op.. 't Is maar net hoe mijn pet staat. En hele persoonlijke dingen deel ik alleen met mensen die daar op subtiele manier mee om kunnen gaan." Einde discussie. Maar ze gingen meteen heel veelbetekenend naar elkaar zitten kijken en schoonzus zat ongemakkelijk heen en weer te draaien met een rood hoofd.
Als ik voor een hartonderzoek of een behandeling naar het ziekenhuis moet en ik dan van te voren bij hun meldt, dan reageren ze nóóit! Er kan nooit een 'succes', een 'sterkte' of een 'hoe was het' vanaf. Nooit. Nou, dan hoeven ze met dit ook niet alles te weten. Want ik weet 100% zeker dat ze dan wel aan de telefoon hangen om te vragen.
Oeps, volgens mij hebben jullie nu wel door dat ze niet echt heel erg lekker liggen bij mij.... Terwijl ik mijn man juist stimuleer om regelmatig samen koffie te gaan drinken. Het zijn toch zijn ouders, ik wil geen slechte verhoudingen.
Beng, heel veel succes vanmiddag met de echo!
maandag 10 september 2012 om 13:05
Kuuk, je moet af en toe je hart kunnen luchten hoor en dat mag hier best.
Ik moet eigenlijk vandaag hier de boel aan kant maken, niet dat het nou een bende is, maar toch. want mijn schoonouders komen vanavond langs. Gezellig
Ik/wij proberen er het beste van te maken en ik zeg ook altijd tegen me man:"nu heb je je ouders tenminste nog".
Als me schoonloedermoeder belt dan neemt manlief meestal op, behalve als we aanvoelen dat er een discussie gaat komen dan doe ik het. Ik heb wat dat betreft wel een harde huid en probeer me man dan zoveel mogelijk uit de wind te houden.
Het zijn best wel aardige mensen en ze bedoelen het echt niet verkeerd, maar bij ons merk je dat er gewoon een grote generatiekloof is en die mensen kunnen dat veel moeilijker handelen.
Ik moet eigenlijk vandaag hier de boel aan kant maken, niet dat het nou een bende is, maar toch. want mijn schoonouders komen vanavond langs. Gezellig
Ik/wij proberen er het beste van te maken en ik zeg ook altijd tegen me man:"nu heb je je ouders tenminste nog".
Als me schoonloedermoeder belt dan neemt manlief meestal op, behalve als we aanvoelen dat er een discussie gaat komen dan doe ik het. Ik heb wat dat betreft wel een harde huid en probeer me man dan zoveel mogelijk uit de wind te houden.
Het zijn best wel aardige mensen en ze bedoelen het echt niet verkeerd, maar bij ons merk je dat er gewoon een grote generatiekloof is en die mensen kunnen dat veel moeilijker handelen.
maandag 10 september 2012 om 13:16
Oh Ikke, ik moet echt lachen om je! Hier pak ik meestal de telefoon op, behalve als ik het nummer van mijn schoonouders zie. Het eerste wat er dan altijd door mijn hoofd schiet is: oh nee, als het maar geen 'gezeur' is.
Hier ook een behoorlijke generatiekloof. We moeten ze bijvoorbeeld met 'u' aanspreken, en zelf vind ik dat best maar het veroorzaakt wel een bepaalde afstand.
En ze zijn gewoon echt heel bot. Zo vroeg ik bijv. met onze bruiloft of iedereen vanaf 13.00 uur aanwezig wilde zijn omdat ik na de fotoshoot 's morgens echt een uur nodig had om te zitten/bij te komen. Iedereen snapte dat, behalve mijn schoonouders.
En ik ben het uitje ter gelegenheid van hun zoveeljarig huwelijk ook nog niet vergeten: een locatie met zwembad en kermis-attracties. Ik kon nérgens aan mee doen... Daar hadden ze gewoon van te voren niet over nagedacht. Alles was met trappen te bereiken, dus heb ik het grootste gedeelte van de dag beneden gezeten en op hun spullen gepast (kuukman bleef natuurlijk het liefst bij me zitten)
Dit wordt wel heel erg off-topic nu, hahaha. Maar dat is om een beetje een beeld te geven.. en waarom ik ook de keuze heb gemaakt om ze er niet in te betrekken. (en dan voel ik me ook haast nog schuldig he?!!)
Hier ook een behoorlijke generatiekloof. We moeten ze bijvoorbeeld met 'u' aanspreken, en zelf vind ik dat best maar het veroorzaakt wel een bepaalde afstand.
En ze zijn gewoon echt heel bot. Zo vroeg ik bijv. met onze bruiloft of iedereen vanaf 13.00 uur aanwezig wilde zijn omdat ik na de fotoshoot 's morgens echt een uur nodig had om te zitten/bij te komen. Iedereen snapte dat, behalve mijn schoonouders.
En ik ben het uitje ter gelegenheid van hun zoveeljarig huwelijk ook nog niet vergeten: een locatie met zwembad en kermis-attracties. Ik kon nérgens aan mee doen... Daar hadden ze gewoon van te voren niet over nagedacht. Alles was met trappen te bereiken, dus heb ik het grootste gedeelte van de dag beneden gezeten en op hun spullen gepast (kuukman bleef natuurlijk het liefst bij me zitten)
Dit wordt wel heel erg off-topic nu, hahaha. Maar dat is om een beetje een beeld te geven.. en waarom ik ook de keuze heb gemaakt om ze er niet in te betrekken. (en dan voel ik me ook haast nog schuldig he?!!)
maandag 10 september 2012 om 13:33
Kuuk, ik lees toch best wel overeenkomsten tussen ons. hahaha
Maar het schuldig voelen over... snap ik best wel.
Ik wilde mijn ouders tot op zekere hoogte wel erbij betrekken en dat had ik ook met me schoonouders wel gewild, maar helaas kon dat gewoon niet ook om de rust voor ons zelf te bewaren.
Ik heb zo geen zin om ets te gaan doen vandaag en zie eerlijk gezegd ook op tegen het feit dat schoonouders langs komen. Ik vrees voor een discussie over de tekst voor het kaartje en daar heb ik ook zo geen zin in.
Ik ga koste wat kost proberen om elk gesprek zo te sturen dat we daar niet bij gaan uitkomen.
En stiekem ben ik met me hoofd al bij morgen bij de volgende echo, ook al is dat pas om 16.30uur.
Maar het schuldig voelen over... snap ik best wel.
Ik wilde mijn ouders tot op zekere hoogte wel erbij betrekken en dat had ik ook met me schoonouders wel gewild, maar helaas kon dat gewoon niet ook om de rust voor ons zelf te bewaren.
Ik heb zo geen zin om ets te gaan doen vandaag en zie eerlijk gezegd ook op tegen het feit dat schoonouders langs komen. Ik vrees voor een discussie over de tekst voor het kaartje en daar heb ik ook zo geen zin in.
Ik ga koste wat kost proberen om elk gesprek zo te sturen dat we daar niet bij gaan uitkomen.
En stiekem ben ik met me hoofd al bij morgen bij de volgende echo, ook al is dat pas om 16.30uur.
maandag 10 september 2012 om 13:44
Uhhhhhhhh.......... discussie over de tekst op het kaartje??!!!! Hoe bedoel je dat? Het is JULLIE kaartje toch?!
Doe lekker rustig aan vandaag! En probeer je lekker te ontspannen. Ook voor morgen!
Hier zitten voorlopig alle familie-verplichtingen er weer op
Maar dat van dat kaartje... Daar ben ik heel makkelijk in: jullie idee. Punt. Geen discussie mogelijk.
(met onze bruiloft was mijn standpunt: wie z'n dag is dit? juist, die van ons! Wie betaald deze dag? Juist, wij. Wie mag er dan bepalen hoe de dag eruit ziet?? Juist..... WIJ!!!) Daar moet je gewoon heel makkelijk in worden!
Doe lekker rustig aan vandaag! En probeer je lekker te ontspannen. Ook voor morgen!
Hier zitten voorlopig alle familie-verplichtingen er weer op
Maar dat van dat kaartje... Daar ben ik heel makkelijk in: jullie idee. Punt. Geen discussie mogelijk.
(met onze bruiloft was mijn standpunt: wie z'n dag is dit? juist, die van ons! Wie betaald deze dag? Juist, wij. Wie mag er dan bepalen hoe de dag eruit ziet?? Juist..... WIJ!!!) Daar moet je gewoon heel makkelijk in worden!
maandag 10 september 2012 om 13:54
uhm Kuuk ik ben daar ook wel heel makkelijk in en we hebben beide zoiets van we gaan het niet veranderen, maar me man zit er wel mee.
En ik kan het hem niet kwalijk nemen, het zijn toch zijn ouders.
Wij willen geen standaard tekst en onze honden erin betrekken. We hebben uiteindelijk een tekst inelkaar gezet en ook dat wilde we graag met onze ouders delen.
mijn ouders bezeken het van het lachen en vonden het echt grandioos, maar de ouders van me man die vonden het schandalig dat we niet verwijzen naar de schepper en vooral zijn vader heeft ons bijna 2 weken compleet "dood"gezwegen.
Ik kan daar niet zo mee zitten, maar me man wel.
Het klinkt misschien gek, maar ik ben eigenlijk wel "blij" dat we deze discussie nu hebben en niet straks na de geboorte, want dan heb ik helemaal geen zin in gezeur en zeker niet over een tekst.
Kuuk, hoe vergaat het kuukman trouwens met stoppen/minder te roken?
En ik kan het hem niet kwalijk nemen, het zijn toch zijn ouders.
Wij willen geen standaard tekst en onze honden erin betrekken. We hebben uiteindelijk een tekst inelkaar gezet en ook dat wilde we graag met onze ouders delen.
mijn ouders bezeken het van het lachen en vonden het echt grandioos, maar de ouders van me man die vonden het schandalig dat we niet verwijzen naar de schepper en vooral zijn vader heeft ons bijna 2 weken compleet "dood"gezwegen.
Ik kan daar niet zo mee zitten, maar me man wel.
Het klinkt misschien gek, maar ik ben eigenlijk wel "blij" dat we deze discussie nu hebben en niet straks na de geboorte, want dan heb ik helemaal geen zin in gezeur en zeker niet over een tekst.
Kuuk, hoe vergaat het kuukman trouwens met stoppen/minder te roken?
maandag 10 september 2012 om 14:06
Tja dames, mijn ervaring is ook dat als ik mijn ouders ergens bij betrek ze denken dat ze ook inspraak hebben. Ik vertel dus niet meer alles. Mijn schoonmoeder woont in het buitenland en is een schat!
En van de MM heb ik alleen mijn allerbeste vriendinnen verteld. Maar dit weet mijn man niet. Die vindt het huwelijksgeheim. Maar ja, in jouw geval kom je er (bijna) niet onderuit Kuuk.
En van de MM heb ik alleen mijn allerbeste vriendinnen verteld. Maar dit weet mijn man niet. Die vindt het huwelijksgeheim. Maar ja, in jouw geval kom je er (bijna) niet onderuit Kuuk.
maandag 10 september 2012 om 18:46
Beng wat heerlijk! Gefeliciteerd! Nu kunnen jullie het lekker aan de ouders vertellen... Weer een mijlpaal.
Ikke, het zal me tzt een worst wezen wat mijn of zijn ouders van het kaartje vinden. Maar dat is nu natuurlijk heel makkelijk gezegd, dat begrijp ik ook.
Mijn schoonouders willen ook het liefst overal inspraak in. Was met trouwen ook zo, daarmee hebben ze onze ondertrouwddag en -feestje behoorlijk verpest. Ze belden de avond van tevoren geloof ik. Ze hadden niet genoeg inspraak en mijn ouders wisten vast alles al!
Niets van waar. Want hoe close ik ook ben met mijn ouders, ze weten echt niet alles van me/ons. En met trouwen wilden we gewoon dat alles voor iedereen een verrassing was.
Door hoe mijn schoonouders zichzelf toen neergezet hebben, heb ik voor mezelf wel bepaalde grenzen getrokken.... En die hebben ook betrekking op het delen van info omtrent onze kinderwens.
Ikke, het zal me tzt een worst wezen wat mijn of zijn ouders van het kaartje vinden. Maar dat is nu natuurlijk heel makkelijk gezegd, dat begrijp ik ook.
Mijn schoonouders willen ook het liefst overal inspraak in. Was met trouwen ook zo, daarmee hebben ze onze ondertrouwddag en -feestje behoorlijk verpest. Ze belden de avond van tevoren geloof ik. Ze hadden niet genoeg inspraak en mijn ouders wisten vast alles al!
Niets van waar. Want hoe close ik ook ben met mijn ouders, ze weten echt niet alles van me/ons. En met trouwen wilden we gewoon dat alles voor iedereen een verrassing was.
Door hoe mijn schoonouders zichzelf toen neergezet hebben, heb ik voor mezelf wel bepaalde grenzen getrokken.... En die hebben ook betrekking op het delen van info omtrent onze kinderwens.
maandag 10 september 2012 om 19:00
(Komt even kijken)
Beng, fijn!!! Wat heerlijk voor jullie!
CC gecondoleerd. Wat verschrikkelijk zeg.. Vooral als het totaal onverwachts komt.
Dromendief, voor jou ook een dikke . Wat ontzettend jammer dat het niet goed is gegaan.. Ik hoop voor je dat het snel weer lukt, en dan goed blijft gaan. Houd moed!
(Zwaai!)
Beng, fijn!!! Wat heerlijk voor jullie!
CC gecondoleerd. Wat verschrikkelijk zeg.. Vooral als het totaal onverwachts komt.
Dromendief, voor jou ook een dikke . Wat ontzettend jammer dat het niet goed is gegaan.. Ik hoop voor je dat het snel weer lukt, en dan goed blijft gaan. Houd moed!
(Zwaai!)
