Zwanger
alle pijlers
Doorknippen navelstreng nep
zaterdag 26 februari 2022 om 23:33
Na een heftige bevalling 6 weken terug waarin ik me zo niet gehoord heb gevoeld probeer ik alles een beetje op een rij te zetten en te verwerken.
Nou kon ik het nu pas aan om de beelden terug te kijken en nou zie ik dat ze, ondanks mijn uitdrukkelijke verzoek, de navelstreng niet uit hebben laten kloppen maar meteen hebben doorgeknipt. Even later hebben ze voor de show mijn man nog een stuk van die al doorgeknipte streng laten knippen, die ze verloskundige dus al meteen had doorgeknipt. Man en ik hadden niks door en waren in de veronderstelling dat hij de navelstreng gewoon had doorgeknipt.
Nou wil ik het gesprek aan gaan met het ziekenhuis omdat ik er heel veel last van heb maar ben nu ook echt ontzettend kwaad en emotioneel over dat navelstreng verhaal. Heb nog nooit zoiets gehoord en voel me echt in de maling genomen en als een idioot behandeld.
Iemand misschien ervaring hiermee of een idee waarom zo gehandeld zou kunnen zijn?
Nou kon ik het nu pas aan om de beelden terug te kijken en nou zie ik dat ze, ondanks mijn uitdrukkelijke verzoek, de navelstreng niet uit hebben laten kloppen maar meteen hebben doorgeknipt. Even later hebben ze voor de show mijn man nog een stuk van die al doorgeknipte streng laten knippen, die ze verloskundige dus al meteen had doorgeknipt. Man en ik hadden niks door en waren in de veronderstelling dat hij de navelstreng gewoon had doorgeknipt.
Nou wil ik het gesprek aan gaan met het ziekenhuis omdat ik er heel veel last van heb maar ben nu ook echt ontzettend kwaad en emotioneel over dat navelstreng verhaal. Heb nog nooit zoiets gehoord en voel me echt in de maling genomen en als een idioot behandeld.
Iemand misschien ervaring hiermee of een idee waarom zo gehandeld zou kunnen zijn?
zondag 27 februari 2022 om 09:17
liane77 schreef: ↑27-02-2022 08:49Hoeveel bevallingen zijn er dagelijks? Als iedere vrouw een bevallingsplan van een paar kantjes heeft, dan moet je je goed inlezen en niet vergissen. Bij een thuisbevalling wellicht nog te doen en meer de rust om iets te lezen en bespreken. In het ziekenhuis ben je medisch en lijkt mij het enige doel dat je kindje gezond ter wereld komt en dat de medici handelen met de beste bedoelingen voor moeder en kind.
Dat is oprecht niet zo ingewikkeld. Zo'n 80% van de bevalplannen staat vol met standaard dingen: bewegen tijdens de weeën, geen pijnstilling (of wanneer wel, welke soort), geen knip tenzij noodzakelijk, navelstreng uitkloppen, partner knipt navelstreng door, minstens 1u op mamma borst, baby niet schoonmaken etc.
Je leest je sowieso in in een dossier. Dit onthoud je gewoon bij de rest van de dingen: hoeveelste kind, waarom medisch, welke risico's extra alert op zijn, ijzerwaarde van de moeder, verwachtte grootte van het kind, nageboorte tijdperk etc.
Inknippen zonder noodzaak voor een vlottere baring is trouwens echt contraproductief gezien je langer bezig bent met hechten dan dat je tijd bespaart met de knip.
anoniem_400536 wijzigde dit bericht op 27-02-2022 09:21
8.77% gewijzigd
zondag 27 februari 2022 om 09:19
Een heftige bevalling schrijf je. Dan zal er zeker een goede reden zijn geweest en haast. Ik denk dat je niet moet overdrijven. Wees blij dat jezelf en kind het goed maken. Ik vind het zelf best netjes dat ze er nog aan dachten om je man ook de navelstreng te laten knippen. Het is blijkbaar nooit goed.
zondag 27 februari 2022 om 09:19
En denk jij dat die gynaecoloog bezig is met: 'haar gevoel mag er zijn' op dat moment? Zij is op dat moment vooral bezig een kind levend uit haar lichaam te krijgen. Dat ze de navelstreng knip ceremonie in alle hectiek vergeten is hoef je ook geen maanden van wakker te liggen en een gesprek over te eisen. Denk dat ts eerder gebaat is bij een psycholoog die haar handvatten geeft hoe ze kan omgaan met teleurstellingen.-Janna- schreef: ↑27-02-2022 09:06En hoe helpt het to dat jij vindt dat ze zich aanstelt? Ik denk dat door zo veel van dit soort reacties, ze er ook nog eens een schuldgevoel bij kan krijgen. Want haar gevoel mag er niet zijn, ze moet blij zijn dat zij en haar kind gezond zijn. Heel nare reacties dit.
zondag 27 februari 2022 om 09:20
Zwangerfit heet het. Is iets landelijks dat wordt aangeboden door fysiopraktijken. Dus fitness en dan 2 voorlichtingsbijeenkomsten (eentje alleen, eentje met partner. Overigens kwamen ademhalingsdingen enzo wel aan bod hoor. Als je dat bedoelt met zweeftechnieken. En als je meer interesse had dan had de begeleidster vast nog wel meer kunnen betekenen op dat gebied.
zondag 27 februari 2022 om 09:20
Klopt, maar ik denk dat het zo tegen to zeggen zeker niet dat effect zal hebben. In gesprek gaan met vk en ziekenhuis misschien wel. Dan begrijpt ze wat er nou echt gebeurd is en kan ze haar verhaal doen wbt de rest van de bevalling.Airesopure schreef: ↑27-02-2022 09:14Soms is het echt niet verkeerd om dingen gewoon in perspectief te zien dus dat "gevoelens er niet mogen zijn" is ook een beetje geneuzel passend bij deze tijdsgeest. Buitenproportionele gevoelens hoeven er ook niet altijd te zijn. Het kan je zelfs behoorlijk in de weg zitten terwijl het helemaal niet nodig blijkt.
zondag 27 februari 2022 om 09:21
Ik vond het tijdens de bevalling heel lastig om zo afhankelijk te zijn van anderen en niet te weten wat er ging gebeuren. Je moet de hulpverlener blind vertrouwen. Als je er dan later achterkomt dat er is ‘gelogen’, dan snap ik dat dat veel onrust geeft. Er is al zoveel om te moeten verwerken. Al die hormonen maken het ook niet makkelijker. De hulpverlener had beter moeten communiceren over de navelstreng, naar mijn mening. Ik zou het zeker ter sprake brengen. Om voor jezelf te achterhalen waarom is gehandeld zoals is gehandeld en ook als feedback voor de hulpverlener. Ik zou wel in het achterhoofd proberen te houden dat de hulpverlener wel het beste met jou en baby voor had en jullie zo goed mogelijk wilde helpen. Verder denk ik dat het goed is als je veel praat over je bevalling, liefst in chronologische volgorde. Dat helpt bij de verwerking. Ik had ook een heftige bevalling en nu na 6 jaar zijn die gevoelens gelukkig grotendeels gesleten. Je zit nu nog zo vol van alles. Pittige tijd vond ik dat.
zondag 27 februari 2022 om 09:23
En dat zou in de toekomst ook lastig worden, met kinderen verloopt zelden iets volgens plan. Maar als je hormonen aan het razen zijn, helpt het misschien als je omgeving zich richt op de positieve kanten. Anders word je daar alleen maar in versterkt.Airesopure schreef: ↑27-02-2022 09:14Soms is het echt niet verkeerd om dingen gewoon in perspectief te zien dus dat "gevoelens er niet mogen zijn" is ook een beetje geneuzel passend bij deze tijdsgeest. Buitenproportionele gevoelens hoeven er ook niet altijd te zijn. Het kan je zelfs behoorlijk in de weg zitten terwijl het helemaal niet nodig blijkt.
zondag 27 februari 2022 om 09:25
Dat is dus (o.a.) waarom TO zich als een idioot behandeld voelt. Het was wel netjes als tegen de partner van TO gezegd was: "Je kan hier nog lekker wat knippen voor het idee, maar de baby is er al lang af, hoor."
zondag 27 februari 2022 om 09:27
Sorry hoor, maar bevallen is echt fokking ingrijpend.
Maar ik wel na al die wortelkanaalbehandelingen ook gewoon verdoving bij de tandarts. Dat hebben ze nu in Kiev ook niet, dus ik zal wel een sneeuwvlokje zijn.
Als je een levend wezen uit je lijf perst en je voelt dat er geen overleg is, dan is dat gewoon kut ( pun intended).
Daar mag je gewoon kwaad en verdrietig om zijn, dat kan zo eenzaam voelen.
Dat gevoel mag er zijn, ondanks alle andere mensen op de wereld. Je hebt een probleem en dat is genoeg.
De vraag is hoe lang en hoe groots je er last van houdt.
Stel dat het echt allemaal fout is gelopen en iemands hoofd moet op het hakblok.
Wil je daar dan tijd aan besteden. Tijd die je ook kunt gebruiken om naar het handje, de haartjes, de kin van je kindje te kijken? Waarin je kunt knuffelen ipv strijden.
Ik had een heks van een verloskundige bij de bevalling, medisch, ik legde haar niet. Ik heb niet snel een hekel aan mensen maar deze legde niks uit, leek niet buiten de protocollen te kunnen kijken en dramde haar manier door. Wij konden alleen ondergaan, er was ook niemand anders. Ik wist zeker dat ze een fout had gemaakt, waardoor ik thuis problemen had. Gelukkig was dat niet zo, bleek in het gesprek met mijn vaste verloskundige later. Ik heb bij ontslag een enquête in moeten vullen en gaf een 7 omdat ik het met haar in moest vullen en ik wilde alleen nog maar naar huis. Ik had geen zin om een drie toe te lichten.
Maar mijn mooie baby had ook recht op mijn aandacht.
Dus heb ik wel een gesprek gehad met mijn verloskundige, doorgegeven dat ik nooit meer die van tijdens de bevalling wilde zien daar en daarom. En dat ik me zo machteloos voelde.
En daarna ben ik maar doorgegaan, omdat ik niet nog meer energie aan die vrouw wilde geven.
Maar ik wel na al die wortelkanaalbehandelingen ook gewoon verdoving bij de tandarts. Dat hebben ze nu in Kiev ook niet, dus ik zal wel een sneeuwvlokje zijn.
Als je een levend wezen uit je lijf perst en je voelt dat er geen overleg is, dan is dat gewoon kut ( pun intended).
Daar mag je gewoon kwaad en verdrietig om zijn, dat kan zo eenzaam voelen.
Dat gevoel mag er zijn, ondanks alle andere mensen op de wereld. Je hebt een probleem en dat is genoeg.
De vraag is hoe lang en hoe groots je er last van houdt.
Stel dat het echt allemaal fout is gelopen en iemands hoofd moet op het hakblok.
Wil je daar dan tijd aan besteden. Tijd die je ook kunt gebruiken om naar het handje, de haartjes, de kin van je kindje te kijken? Waarin je kunt knuffelen ipv strijden.
Ik had een heks van een verloskundige bij de bevalling, medisch, ik legde haar niet. Ik heb niet snel een hekel aan mensen maar deze legde niks uit, leek niet buiten de protocollen te kunnen kijken en dramde haar manier door. Wij konden alleen ondergaan, er was ook niemand anders. Ik wist zeker dat ze een fout had gemaakt, waardoor ik thuis problemen had. Gelukkig was dat niet zo, bleek in het gesprek met mijn vaste verloskundige later. Ik heb bij ontslag een enquête in moeten vullen en gaf een 7 omdat ik het met haar in moest vullen en ik wilde alleen nog maar naar huis. Ik had geen zin om een drie toe te lichten.
Maar mijn mooie baby had ook recht op mijn aandacht.
Dus heb ik wel een gesprek gehad met mijn verloskundige, doorgegeven dat ik nooit meer die van tijdens de bevalling wilde zien daar en daarom. En dat ik me zo machteloos voelde.
En daarna ben ik maar doorgegaan, omdat ik niet nog meer energie aan die vrouw wilde geven.
zondag 27 februari 2022 om 09:28
Het gaat voor to niet alleen om die navelstreng. Ze heeft meer nare gevoelens over de bevalling.Mabido schreef: ↑27-02-2022 09:19En denk jij dat die gynaecoloog bezig is met: 'haar gevoel mag er zijn' op dat moment? Zij is op dat moment vooral bezig een kind levend uit haar lichaam te krijgen. Dat ze de navelstreng knip ceremonie in alle hectiek vergeten is hoef je ook geen maanden van wakker te liggen en een gesprek over te eisen. Denk dat ts eerder gebaat is bij een psycholoog die haar handvatten geeft hoe ze kan omgaan met teleurstellingen.
Ik weet niet hoe to bevalling is gegaan, ik weet niet hoe groot de paniek was.
Niemand heeft het over ‘eisen’. Een gesprek met iemand die erbij was of meer weet van de bevalling, kan wel heel goed helpen om de gevoelens in perspectief te zetten. Want nu weet to niet eens wat en waarom dingen gegaan zijn zoals ze zijn gegaan.
zondag 27 februari 2022 om 09:35
De ongenuanceerde reacties van je af laten glijden, TO. Helaas steken ze op het forum weer enorm de kop op. 'Ik herken me er niet in, dus is het aanstellerij en ik serveer de TO keihard af.' Dat is helaas de mores van een flink aantal forummers.
Als ik je verhaal lees, komt mijn eigen gevoel van bij mijn eerste kind niet serieus genomen te zijn door de verloskundige naar boven. Mijn weeën kwamen vlot op gang, toen de verloskundige de eerste keer toucheerde constateerde ze 2 cm ontsluiting. Ik voelde toen een heel diepe, veel intensere wee en vroeg nog of dat door het toucheren kwam, ik kon niet eens voelen of haar vingers al weg waren of niet. Nee, het toucheren was al klaar. En ik had nog maar 2 cm dus ze ging weer weg. Net toen ze de deur uit was, voelde ik onmiskenbaar wat persdrang. Ik liet mijn man bellen. De verloskundige kwam pas drie kwartier later weer terug en constateerde toen tot haar stomme verbazing inderdaad volledige ontsluiting. Dat is in die ene wee direct na het toucheren gebeurd. De uitdrijvingsfase heeft vervolgens wél heel lang geduurd. Ik had heel weinig persdrang, dat wist ik vooral heel goed na de geboorte van mijn tweede zoon toen ik pas echte persweeën ervoer: met geen honderd paarden tegen te houden en twee ervan waren toen genoeg. Enfin, bij de eerste is er uiteindelijk ook geknipt moeten worden en meegeduwd op mijn buik door de kraamverzorgende. De verloskundige gaf tijdens de bevalling ook aan dat we naar het ziekenhuis zouden moeten als het niet vlotter ging. Met de auto, gewoon zelf. Nou, ik was nog niet in staat om mijn hand op te tillen. Zou ik moeten opstaan en zelf de trap af? Ik moest er gewoon om lachen. Absoluut ondenkbaar. Bij een vriendin ging het een paar maanden later vergelijkbaar, daar stond de ambulance al klaar voor de deur toen het gelukkig toch nog thuis gebeurde. Ik ben heel blij dat het bij mij ook gelukt is, in het ziekenhuis zouden er eerder kunstgrepen zijn toegepast.
De verloskundige heeft mijn zoon snel na de geboorte wat kunstvoeding gegeven. Dat had ik eigenlijk niet gewild, maar daar heb ik geen toestand van gemaakt.
Wat ik wel heel vervelend heb gevonden, en dat is na dit lange verhaal - sorry - vooral mijn punt naar jou TO, is dat ik geen gesprek meer heb gehad met de verloskundige die mijn bevalling heeft begeleid. Kort daarna is zij uit die praktijk gestapt, misschien dat er dus al van alles speelde, dat weet ik niet. Maar ik voelde me door haar niet serieus genomen en dat had ik toch graag persoonlijk met haar besproken. Ze geloofde blijkbaar niet dat ik persdrang had toen mijn man belde, ze zag later niet dat ik absoluut zelf niet in staat zou zijn geweest überhaupt het bed te verlaten en ze schreef in haar rapportage 'slechte perstechniek'. Dat steekt mij soms nog en dan natuurlijk vooral omdat ik het niet met haar zelf heb kunnen bespreken. Ik heb wel een keer een brief aan haar geschreven, die ik niet verstuurd heb (zou ook niet weten waarheen, want ze was dus de praktijk uit) en die meer voor mezelf was. Dat gaf toch enigszins het gevoel dat ik kwijt kon wat me dwars zat.
Bij de tweede zwangerschap heb ik aangegeven een snelle bevalling te verwachten (omdat de ontsluiting bij de eerste zo snel ging en nu de weg voorgebaand was zeg maar leek het mij dat de uitdrijving ook sneller zou gaan, zoals dus precies ook gebeurde) en dat ik gezien de ervaring bij mijn eerste graag wilde dat ze niet meer weg zouden gaan na eventueel toucheren. Dat is gelukkig heel goed serieus genomen. Voor mij was het een grote opluchting te kunnen constateren dat de persdrang die ik bij de eerste had dus vrijwel nul was, daar kon ik niks aan doen dus flikker op met je 'slechte perstechniek'. Overigens had mijn moeder bij de geboorte van mijn zus ook geen echte persweeën, dus wie weet is het ook wel erfelijk.
Kortom: je schrijft dat je je niet gehoord hebt gevoeld tijdens de bevalling en dat is gewoon kut. Het is niet meer terug te draaien maar wel te bespreken. Doe dat vooral en als het maar even kan met de verloskundige in kwestie zelf. Zeer waarschijnlijk lost dat al heel veel voor je op. En alles zal ook anders voelen als je weer een beetje van de rondgierende hormonen af bent. xx
Als ik je verhaal lees, komt mijn eigen gevoel van bij mijn eerste kind niet serieus genomen te zijn door de verloskundige naar boven. Mijn weeën kwamen vlot op gang, toen de verloskundige de eerste keer toucheerde constateerde ze 2 cm ontsluiting. Ik voelde toen een heel diepe, veel intensere wee en vroeg nog of dat door het toucheren kwam, ik kon niet eens voelen of haar vingers al weg waren of niet. Nee, het toucheren was al klaar. En ik had nog maar 2 cm dus ze ging weer weg. Net toen ze de deur uit was, voelde ik onmiskenbaar wat persdrang. Ik liet mijn man bellen. De verloskundige kwam pas drie kwartier later weer terug en constateerde toen tot haar stomme verbazing inderdaad volledige ontsluiting. Dat is in die ene wee direct na het toucheren gebeurd. De uitdrijvingsfase heeft vervolgens wél heel lang geduurd. Ik had heel weinig persdrang, dat wist ik vooral heel goed na de geboorte van mijn tweede zoon toen ik pas echte persweeën ervoer: met geen honderd paarden tegen te houden en twee ervan waren toen genoeg. Enfin, bij de eerste is er uiteindelijk ook geknipt moeten worden en meegeduwd op mijn buik door de kraamverzorgende. De verloskundige gaf tijdens de bevalling ook aan dat we naar het ziekenhuis zouden moeten als het niet vlotter ging. Met de auto, gewoon zelf. Nou, ik was nog niet in staat om mijn hand op te tillen. Zou ik moeten opstaan en zelf de trap af? Ik moest er gewoon om lachen. Absoluut ondenkbaar. Bij een vriendin ging het een paar maanden later vergelijkbaar, daar stond de ambulance al klaar voor de deur toen het gelukkig toch nog thuis gebeurde. Ik ben heel blij dat het bij mij ook gelukt is, in het ziekenhuis zouden er eerder kunstgrepen zijn toegepast.
De verloskundige heeft mijn zoon snel na de geboorte wat kunstvoeding gegeven. Dat had ik eigenlijk niet gewild, maar daar heb ik geen toestand van gemaakt.
Wat ik wel heel vervelend heb gevonden, en dat is na dit lange verhaal - sorry - vooral mijn punt naar jou TO, is dat ik geen gesprek meer heb gehad met de verloskundige die mijn bevalling heeft begeleid. Kort daarna is zij uit die praktijk gestapt, misschien dat er dus al van alles speelde, dat weet ik niet. Maar ik voelde me door haar niet serieus genomen en dat had ik toch graag persoonlijk met haar besproken. Ze geloofde blijkbaar niet dat ik persdrang had toen mijn man belde, ze zag later niet dat ik absoluut zelf niet in staat zou zijn geweest überhaupt het bed te verlaten en ze schreef in haar rapportage 'slechte perstechniek'. Dat steekt mij soms nog en dan natuurlijk vooral omdat ik het niet met haar zelf heb kunnen bespreken. Ik heb wel een keer een brief aan haar geschreven, die ik niet verstuurd heb (zou ook niet weten waarheen, want ze was dus de praktijk uit) en die meer voor mezelf was. Dat gaf toch enigszins het gevoel dat ik kwijt kon wat me dwars zat.
Bij de tweede zwangerschap heb ik aangegeven een snelle bevalling te verwachten (omdat de ontsluiting bij de eerste zo snel ging en nu de weg voorgebaand was zeg maar leek het mij dat de uitdrijving ook sneller zou gaan, zoals dus precies ook gebeurde) en dat ik gezien de ervaring bij mijn eerste graag wilde dat ze niet meer weg zouden gaan na eventueel toucheren. Dat is gelukkig heel goed serieus genomen. Voor mij was het een grote opluchting te kunnen constateren dat de persdrang die ik bij de eerste had dus vrijwel nul was, daar kon ik niks aan doen dus flikker op met je 'slechte perstechniek'. Overigens had mijn moeder bij de geboorte van mijn zus ook geen echte persweeën, dus wie weet is het ook wel erfelijk.
Kortom: je schrijft dat je je niet gehoord hebt gevoeld tijdens de bevalling en dat is gewoon kut. Het is niet meer terug te draaien maar wel te bespreken. Doe dat vooral en als het maar even kan met de verloskundige in kwestie zelf. Zeer waarschijnlijk lost dat al heel veel voor je op. En alles zal ook anders voelen als je weer een beetje van de rondgierende hormonen af bent. xx
zondag 27 februari 2022 om 09:39
Wat vervelend dat je zo'n rotgevoel over je bevalling hebt.
Ik zou zeker in gesprek gaan met je verloskundige en dit bespreken. Er is een goede kans dat er een reden is geweest om meteen in te grijpen en wellicht helpt het om die reden te kennen (mijn zoon had bijvoorbeeld de navelstreng om zijn nek zitten, dus meteen ingrijpen was gewenst).
Ik zou zeker in gesprek gaan met je verloskundige en dit bespreken. Er is een goede kans dat er een reden is geweest om meteen in te grijpen en wellicht helpt het om die reden te kennen (mijn zoon had bijvoorbeeld de navelstreng om zijn nek zitten, dus meteen ingrijpen was gewenst).
zondag 27 februari 2022 om 09:42
Het is niet fair om die vergelijking te trekken. Ook als je veilig was en alles goed kwam kun je een traumatische bevalling hebben gehad.
zondag 27 februari 2022 om 10:02
Bevallingsplan?
Uh oké ik heb ze alle vier gekregen volgens " hoe het is gegaan" amai moeten we nu ook al een bevalling plannen?
Het is zoals het is, het gaat zoals het gaat, en dat doen we al sinds mensenheugenis.
Alles moet maar maakbaar zijn en gepland.
Wen er maar aan, met een kind is geen dag meer hetzelfde en van plannen komt veelal ook niet veel.
Flexibiliteit is waar het nu omgaat.
Geniet van je baby, ipv oeverloos minutieus die film bekijken en "stop roepen, daar gaat iets niet volgens het bevallingsplan "
Het zal er wel mee te maken hebben dat mijn oudste 25 jaar geleden kwam en mijn jongste 13 en nog twee ertussen. Dat ik dit niet begrijp.
Uh oké ik heb ze alle vier gekregen volgens " hoe het is gegaan" amai moeten we nu ook al een bevalling plannen?
Het is zoals het is, het gaat zoals het gaat, en dat doen we al sinds mensenheugenis.
Alles moet maar maakbaar zijn en gepland.
Wen er maar aan, met een kind is geen dag meer hetzelfde en van plannen komt veelal ook niet veel.
Flexibiliteit is waar het nu omgaat.
Geniet van je baby, ipv oeverloos minutieus die film bekijken en "stop roepen, daar gaat iets niet volgens het bevallingsplan "
Het zal er wel mee te maken hebben dat mijn oudste 25 jaar geleden kwam en mijn jongste 13 en nog twee ertussen. Dat ik dit niet begrijp.
zondag 27 februari 2022 om 10:04
Heel normaal zeker, maar ook iets dat echt wel risicovol is. In gebieden zonder goede medische zorg is de sterftekans van moeder en/of kind best groot, een mensenbevalling is niet iets dat vanzelf wel bijna altijd maar goed gaat. En ook mét goede zorg is het gewoon een heel heftige, vaak onvoorspelbare en bijzondere gebeurtenis.
zondag 27 februari 2022 om 10:08
Er zal toch een reden voor geweest zijn dat de navelstreng snel die moest om haar op je buik te krijgen. Het is dan gebruikelijk om de vader hem daarna nog een netjes te laten knippen.
Ik raad je aan die toch los te laten, als je het niet gefilmd had, had je het niet geweten. En je hebt echt beetje andere prioriteiten nu. Boos zijn is zo'n slechte raadgever in de kraamtijd.
Ik raad je aan die toch los te laten, als je het niet gefilmd had, had je het niet geweten. En je hebt echt beetje andere prioriteiten nu. Boos zijn is zo'n slechte raadgever in de kraamtijd.
zondag 27 februari 2022 om 10:12
Dit inderdaad. En het lijkt mij goed dat hier meer aandacht aan besteed wordt bij zwangere vrouwen. Het is inderdaad ingrijpend. En over het algemeen niet mooi en romantisch.
Ik ben nu zwanger van de derde en tijdens de puf cursus hoor ik weer over als je ontspannen bent er een hormoon vrij komt waardoor je minder pijn voelt. Bevallen doet gewoon zeer. En dat wordt niet verteld in de cursus. Dus als ik niet voldoende ontspan tijdens de bevalling is het mijn eigen schuld als het pijn doet? En weer een schuldgevoel over bevalling aangepraat.
Net als dat ik hier net las over iemand die niet trots was op haar bevalling. Dat vind ik echt heel verdrietig. Hoe komt het dat we dit soort gedachten hebben over bevallen? Je kind op de wereld gezet, als dat geen moment is om trots op te zijn.
Maar ik heb het zelf ook ervaren. Mijn jongste zoon is in 40 minuten geboren en daar schaamde ik me voor. Dat ik zo’n makkelijke bevalling gehad had, ik durfde er niet eens over te vertellen.
zondag 27 februari 2022 om 10:13
Maar dit begrijp ik niet zo goed. Met welke verwachtingen loop je dan 9 maanden rond?
Ik irriteer me er al jaren aan influencers, (ex) voetbalvrouwen etc die een zwangerschap en bevalling voorspiegelen als een roze wolk. Het is ook één en al feest, de bekendmaking, de genderreveal, de babyshower... Dat is natuurlijk niet realistisch, maar je doet zelf toch ook wel wat onderzoek?
Je hoort over strippen, aambeien, stuwing, inknippen, hechten e.d.,wat denk je daarbij 9 maanden lang?
zondag 27 februari 2022 om 10:14
Ik ben een beetje wars van gender reveal party’s, baby showers, bevallingsplannen en kraamfeesten. Ik ben ook blij dat dat er 18 jaar geleden nog nauwelijks was.
Ik had een soort gelijke heftige bevalling. Ik was blij dat het voorbij was en dat er een reusachtige baby in het bakje naast mij lag. En wat was ik trots toen ik na 8 dagen buiten liep achter mijn kinderwagen met kind.
Ik denk dat wij tegenwoordig teveel verwachtingen hebben, dan kun je alleen maar teleurgesteld raken. Ik wist niet wat uitkloppen van de navelstreng was en heb het net even gelezen. Voor westerse kindjes met normale apgarscores heeft het nauwelijks meerwaarde. Ik zou het proberen los te laten. Je hebt een gezond kind, bent zelf goed hersteld. Richt je op je gezin en kijk niet meer achterom. Het verleden kun je niet veranderen, de toekomst kun je nog maken. Waarom zou je dat laten overschaduwen door de negatieve gevoelens van de dingen die zijn geweest en je niet meer kunt veranderen?
Sterkte ermee, en geniet van je mooie gezin.
Ik had een soort gelijke heftige bevalling. Ik was blij dat het voorbij was en dat er een reusachtige baby in het bakje naast mij lag. En wat was ik trots toen ik na 8 dagen buiten liep achter mijn kinderwagen met kind.
Ik denk dat wij tegenwoordig teveel verwachtingen hebben, dan kun je alleen maar teleurgesteld raken. Ik wist niet wat uitkloppen van de navelstreng was en heb het net even gelezen. Voor westerse kindjes met normale apgarscores heeft het nauwelijks meerwaarde. Ik zou het proberen los te laten. Je hebt een gezond kind, bent zelf goed hersteld. Richt je op je gezin en kijk niet meer achterom. Het verleden kun je niet veranderen, de toekomst kun je nog maken. Waarom zou je dat laten overschaduwen door de negatieve gevoelens van de dingen die zijn geweest en je niet meer kunt veranderen?
Sterkte ermee, en geniet van je mooie gezin.
Ik doe mijn best
zondag 27 februari 2022 om 10:16
Ik heb geloof ik minstens een jaar gehad dat de tranen nog steeds in mijn ogen schoten als ik erover praatte of er uitgebreid aan dacht. Ik denk dat als ik er nu een film van zou terugzien (die heb ik gelukkig niet) dat ik nog steeds in tranen uit zou barsten en het is inmiddels al heel wat jaren geleden. Soms moet je ook accepteren dat iets heel heftig en dat het dus veel tijd gaat kosten om het een plek te geven. Kijk wat je daarbij kan helpen, maar accepteer ook dat je niet op alles antwoord gaat krijgen, of een bevredigend antwoord. En blijf in het oog houden wat het je heeft opgeleverd, nl een fantastische baby.
zondag 27 februari 2022 om 10:18
Of dan die Doula's die zelfs in de weglopen bij medische handelingen of die dan tegen de moeder roepen: jij bepaalt.
Alsof je bij zo een medisch noodgeval nog even een discussie gaat voeren.
Ik snap wel dat er een moment komt dat er maar een toneelstukje van maken, wanneer mensen niet voor rede vatbaar zijn.
Alsof je bij zo een medisch noodgeval nog even een discussie gaat voeren.
Ik snap wel dat er een moment komt dat er maar een toneelstukje van maken, wanneer mensen niet voor rede vatbaar zijn.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zondag 27 februari 2022 om 10:26
Waar was je man toen?80Juut80 schreef: ↑27-02-2022 03:03Dank voor de reacties. Het staat op film, ze zet eerst de klem en daarna knipt ze hem meteen door en dan wordt ze al doorgeknipt op mijn borst gelegd waar ze vervolgens een tijdje is blijven liggen dus niet naar een onderzoekstafel oid.
Ik was uiteindelijk medisch ivm langdurig gebroken vliezen en werd ingeleid. Uiteindelijk kwam ze met knip en vacuumpomp. Omdat ze wel gewoon op me werd gelegd en niet meteen onderzocht werd oid snap ik het gewoon niet. Ik ga het gesprek wel aan en ga het navragen allemaal. Alleen die show steekt me gewoon en dat het ons niet is gezegd.
Het is nadrukkelijk in het bevalgesprek besproken en door hen zelf opgeschreven in het bevalplan. Nog uitgebreid over gehad dus was echt wel duidelijk.
@bobo, komt beetje bot over en het heeft dus wel meerwaarde.
zondag 27 februari 2022 om 10:32
Dit vind ik een beetje flauw. Mijn beste vriendin kreeg 13 jaar geleden haar dochter, en toen bestonden er ook al gewoon bevalplannen. Dus om nou net te doen alsof dat iets ‘nieuwerwets’ is, is onzin. Het is ook helemaal niet per se iets onzinnigs, afhankelijk van wat er in staat. In de hektiek van een bevalling is lang niet iedereen in staat om aan te geven of iets belangrijk voor ze is. Dat kun je dan dus van tevoren even op papier zetten. Zo had ik er bijvoorbeeld ingezet dat ik geen borstvoeding ging geven, zodat ze niet ineens mijn kind aan gingen leggen, gewoon omdat ze dat zo gewend waren. Kleine dingen die een heftige situatie makkelijker kunnen maken. Plannen in de trant van ‘bij kaarslicht, rustig en kalm, per se thuis en zonder knippen’, tja, die zijn nogal onrealistisch. Al helemaal als je dan boos wordt als het anders gaat. Maar dat staat er meestal ook niet, het is gewoon een soort status van wat jij belangrijk vindt, zodat de verloskundige van dienst dat niet met je hoeft te gaan zitten bespreken als jij al helemaal in jezelf gekeerd weeen aan het opvangen bent.
