Zwanger
alle pijlers
Emotionele achtbaan! Hormonen!!
maandag 10 juni 2013 om 09:21
Goedemorgen allemaal,
Ik ben 32 jaar en 7 weken zwanger van mijn eerste kindje. Aankomende augustus een jaar getrouwd.
In januari 2013 gestopt met de pil, voornemens waren om tot aan augustus met condoom te vrijen en daarna het aan het lot over te laten En die ene keer dat we in het heetst van de strijd geen condoom hebben gebruikt, gelijk zwanger.
Ik ben hier enorm dankbaar voor helemaal omdat ik in mijn zeer directe omgeving vrienden heb die midden in een IVF behandeling zitten.
De reden waarom ik dit topic heb geopend is als volgt, ik zit sinds een paar dagen in een emotionele achtbaan en zou hier graag over willen praten met jullie. Misschien worden bepaalde gedachten van mij wel herkend, waardoor ik niet langer het idee heb, dat ik knettergek wordt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik pas sinds vrijdagmiddag gestopt ben met roken.
Ik voel me dankbaar, angstig, of had ik niet nog een jaartje moeten wachten? Kan ik dit wel, kan ik wel een goede mama zijn (heb een hele moeilijke kindertijd en jeugd gehad) Goh hoe voelt mijn man zich? Is hij er wel blij mee? Wat nou als we het zo zwaar gaan krijgen met de kleine en we het samen niet overleven en aan de andere kant denk ik weer: dit kunnen wij samen aan.
Zijn mijn gedachten een beetje herkenbaar? Hoe hebben jullie een balans gevonden in de hormonen hell?
Lieve groet,
Ik ben 32 jaar en 7 weken zwanger van mijn eerste kindje. Aankomende augustus een jaar getrouwd.
In januari 2013 gestopt met de pil, voornemens waren om tot aan augustus met condoom te vrijen en daarna het aan het lot over te laten En die ene keer dat we in het heetst van de strijd geen condoom hebben gebruikt, gelijk zwanger.
Ik ben hier enorm dankbaar voor helemaal omdat ik in mijn zeer directe omgeving vrienden heb die midden in een IVF behandeling zitten.
De reden waarom ik dit topic heb geopend is als volgt, ik zit sinds een paar dagen in een emotionele achtbaan en zou hier graag over willen praten met jullie. Misschien worden bepaalde gedachten van mij wel herkend, waardoor ik niet langer het idee heb, dat ik knettergek wordt. Ik moet eerlijk bekennen dat ik pas sinds vrijdagmiddag gestopt ben met roken.
Ik voel me dankbaar, angstig, of had ik niet nog een jaartje moeten wachten? Kan ik dit wel, kan ik wel een goede mama zijn (heb een hele moeilijke kindertijd en jeugd gehad) Goh hoe voelt mijn man zich? Is hij er wel blij mee? Wat nou als we het zo zwaar gaan krijgen met de kleine en we het samen niet overleven en aan de andere kant denk ik weer: dit kunnen wij samen aan.
Zijn mijn gedachten een beetje herkenbaar? Hoe hebben jullie een balans gevonden in de hormonen hell?
Lieve groet,
maandag 10 juni 2013 om 09:54
maandag 10 juni 2013 om 09:57
Ja herkenbaar. Hier 31 jaar, 3/4 jaar getrouwd en 21 weken zwanger. Wat hád ik mezelf aangedaan! Er groeit nu iets in mijn buik, dat moet er straks uit!! (aarrggh en ik ben báng voor bloed, naalden, pijn)
Kan ik dit wel? We hebben niet eens huisdieren waar ik voor zorg! Mijn man is al zo druk, en dan wordt het nog drukker thuis!
Ja hoor, allemaal zorgen. En met 18 weken was het opeens niet meer zo eng En met 20 weken, de echo, was het alleen nog maar
Komt goed!
Kan ik dit wel? We hebben niet eens huisdieren waar ik voor zorg! Mijn man is al zo druk, en dan wordt het nog drukker thuis!
Ja hoor, allemaal zorgen. En met 18 weken was het opeens niet meer zo eng En met 20 weken, de echo, was het alleen nog maar
Komt goed!
maandag 10 juni 2013 om 10:03
quote:SoulSearch schreef op 10 juni 2013 @ 09:21:
Ik ben hier enorm dankbaar voor helemaal omdat ik in mijn zeer directe omgeving vrienden heb die midden in een IVF behandeling zitten.
- Laat het los, jouw zwangerschap heeft niks met andermans zwangerschapsproblemen te maken. Gun jezelf dus ook je eigen onrust.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik pas sinds vrijdagmiddag gestopt ben met roken.
- das niet zo handig, maar niet terug te draaien. Dus niet meer over nadenken
Ik voel me dankbaar, angstig, of had ik niet nog een jaartje moeten wachten?
- das niet meer niet terug te draaien. Dus niet meer over nadenken
Kan ik dit wel, kan ik wel een goede mama zijn (heb een hele moeilijke kindertijd en jeugd gehad)
- Heb je hulp gehad, bij je jeudproblemen?
Goh hoe voelt mijn man zich? Is hij er wel blij mee?
- Vraag het hem!, praten is DE manier om dit samen aan te kunnen.
Lieve groet,
Ik ben hier enorm dankbaar voor helemaal omdat ik in mijn zeer directe omgeving vrienden heb die midden in een IVF behandeling zitten.
- Laat het los, jouw zwangerschap heeft niks met andermans zwangerschapsproblemen te maken. Gun jezelf dus ook je eigen onrust.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik pas sinds vrijdagmiddag gestopt ben met roken.
- das niet zo handig, maar niet terug te draaien. Dus niet meer over nadenken
Ik voel me dankbaar, angstig, of had ik niet nog een jaartje moeten wachten?
- das niet meer niet terug te draaien. Dus niet meer over nadenken
Kan ik dit wel, kan ik wel een goede mama zijn (heb een hele moeilijke kindertijd en jeugd gehad)
- Heb je hulp gehad, bij je jeudproblemen?
Goh hoe voelt mijn man zich? Is hij er wel blij mee?
- Vraag het hem!, praten is DE manier om dit samen aan te kunnen.
Lieve groet,
maandag 10 juni 2013 om 10:07
Hartelijk bedankt voor jullie reactie meiden. Sja was idd beter geweest als ik eerder was gestopt met roken.
Ik heb echt de meest verschillende gedachten en gevoelens. En mijn partner vind dit ook best lastig. Want het enigste wat hij zegt is: joh je moet hiervan genieten. En tuurlijk daar heeft hij ook helemaal gelijk in en dat probeer ik tussen alle verschillende emoties ook echt wel te doen.
Merk dat het met mijn partner ook een hoop doet..Toch best veel verantwoordelijkheid etc. En hij doet dit compleet in stilte, afgezonderd in zijn eigen gedachten waar hij mij niet toelaat.
En dat maakt me bang....gaat ie misschien ineens twijfelen?
Meiden hoe gaan jullie met die verschillende emoties om?
Ik heb echt de meest verschillende gedachten en gevoelens. En mijn partner vind dit ook best lastig. Want het enigste wat hij zegt is: joh je moet hiervan genieten. En tuurlijk daar heeft hij ook helemaal gelijk in en dat probeer ik tussen alle verschillende emoties ook echt wel te doen.
Merk dat het met mijn partner ook een hoop doet..Toch best veel verantwoordelijkheid etc. En hij doet dit compleet in stilte, afgezonderd in zijn eigen gedachten waar hij mij niet toelaat.
En dat maakt me bang....gaat ie misschien ineens twijfelen?
Meiden hoe gaan jullie met die verschillende emoties om?
maandag 10 juni 2013 om 10:09
quote:lilalinda schreef op 10 juni 2013 @ 10:03:
[...]
Ik heb het aan mijn man gevraagd en ja hij is blij met dit kindje maar nu ik ineens zwanger ben, moet hij er toch even aan wennen en vind hij het toch best wel spannend. Ik weet dat het het beste is om hem de ruimte te geven maar oh wat vind ik dat nou lastig.....
[...]
Ik heb het aan mijn man gevraagd en ja hij is blij met dit kindje maar nu ik ineens zwanger ben, moet hij er toch even aan wennen en vind hij het toch best wel spannend. Ik weet dat het het beste is om hem de ruimte te geven maar oh wat vind ik dat nou lastig.....
maandag 10 juni 2013 om 10:13
quote:SoulSearch schreef op 10 juni 2013 @ 10:09:
[...]
Ik heb het aan mijn man gevraagd en ja hij is blij met dit kindje maar nu ik ineens zwanger ben, moet hij er toch even aan wennen en vind hij het toch best wel spannend. Ik weet dat het het beste is om hem de ruimte te geven maar oh wat vind ik dat nou lastig.....Ja maar JIJ vindt het ook spannend, spreek jullie spanning naar elkaar uit. Dat helpt.
[...]
Ik heb het aan mijn man gevraagd en ja hij is blij met dit kindje maar nu ik ineens zwanger ben, moet hij er toch even aan wennen en vind hij het toch best wel spannend. Ik weet dat het het beste is om hem de ruimte te geven maar oh wat vind ik dat nou lastig.....Ja maar JIJ vindt het ook spannend, spreek jullie spanning naar elkaar uit. Dat helpt.
maandag 10 juni 2013 om 10:17
Ik heb mijn angsten ook naar mijn partner uitgesproken. Dus ik mag hem meer vertrouwen. Dat hij heus niet zomaar wegloopt. En deze angst ook meenemen naar mijn therapie
Ik heb donderdag 20 juni mijn eerste echo. Mijn eerste oergevoel is enorm blij en dankbaar voor deze baby maar soms wordt dat enorm overschaduwd door kleine angsten en onzekerheden. Ben er erg emotioneel van.
Ik heb donderdag 20 juni mijn eerste echo. Mijn eerste oergevoel is enorm blij en dankbaar voor deze baby maar soms wordt dat enorm overschaduwd door kleine angsten en onzekerheden. Ben er erg emotioneel van.
maandag 10 juni 2013 om 10:29
Je verhaal is ook voor mij heel herkenbaar met mijn 21 weken zwanger. Heb bij het testen vriend uitgefoeterd ("kijk nou wat je hebt gedaan") ondanks dat ik er zelf ook bij was en het gepland was. Heb twee dagen lopen shaken omdat ik allerlei gedachten had ("dit kan ik niet, ik ben geen geboren moeder, hoe moet het met de verbouwing en mijn werk, etc."). En inderdaad de kalme reactie van vriend waaruit niet echt blijdschap sprak vond ik ook doodeng. Heb hem denk ik wel 100 keer gevraagd of hij er echt blij mee was.
Ondertussen begint mijn buik goed te groeien en kan mijn vriend het schoppen ook voelen. Ondertussen kan ik zijn blijdschap zien als hij naar me kijkt en aan mijn buik voelt. Ik ben wat rustiger geworden en geloof erin dat dit ook goed komt en ik dit kan. Maar bij vlagen (ondanks de echo's, de geruststellende woorden van iedereen om me heen en de schopjes in mijn buik) ben ik nog steeds bang. Iemand zei mij dat je nu altijd bang zult zijn, is het niet voor het moederschap en de bevalling dan is het wel voor de veiligheid van je kind. Kortom, heel herkenbaar en heel normaal, ik hoorde het van iedereen om me heen die ondertussen kinderen heeft.
Ondertussen begint mijn buik goed te groeien en kan mijn vriend het schoppen ook voelen. Ondertussen kan ik zijn blijdschap zien als hij naar me kijkt en aan mijn buik voelt. Ik ben wat rustiger geworden en geloof erin dat dit ook goed komt en ik dit kan. Maar bij vlagen (ondanks de echo's, de geruststellende woorden van iedereen om me heen en de schopjes in mijn buik) ben ik nog steeds bang. Iemand zei mij dat je nu altijd bang zult zijn, is het niet voor het moederschap en de bevalling dan is het wel voor de veiligheid van je kind. Kortom, heel herkenbaar en heel normaal, ik hoorde het van iedereen om me heen die ondertussen kinderen heeft.
maandag 10 juni 2013 om 10:45
Herkenbaar hoor! Ik ben in november met de pil gestopt en 2 weken later was ik zwanger... Vriend en ik hadden niks binnen een half jaar verwacht, dus het was toch best een schok. Hij geloofde het eerst ook niet echt en moest erg wennen aan het idee. Hij was zo in shock dat hij zelfs niet echt blij kon reageren op de positieve test, uit ongeloof. Het ging hem wat te snel allemaal, maar inmiddels ben ik 29 weken zwanger en is hij al helemaal 'papa'!
Zelf heb ik ook een tijdje lopen twijfelen, of het wel verstandig was, of we wel echt klaar ervoor waren (3 jaar samen, niet getrouwd), of we wel goede ouders zullen zijn.. En ook ik heb wat problemen uit mijn jeugd en daarvoor loop ik nu bij een psycholoog, wat erg goed gaat. Inmiddels weet ik zeker dat alles goed gaat komen, en krijg ik (en vriend) steeds meer zin in het ouderschap! Het komt echt allemaal goed!
Oh ja, gefeliciteerd natuurlijk!
Zelf heb ik ook een tijdje lopen twijfelen, of het wel verstandig was, of we wel echt klaar ervoor waren (3 jaar samen, niet getrouwd), of we wel goede ouders zullen zijn.. En ook ik heb wat problemen uit mijn jeugd en daarvoor loop ik nu bij een psycholoog, wat erg goed gaat. Inmiddels weet ik zeker dat alles goed gaat komen, en krijg ik (en vriend) steeds meer zin in het ouderschap! Het komt echt allemaal goed!
Oh ja, gefeliciteerd natuurlijk!
maandag 10 juni 2013 om 11:05
Mijn kindje is nu 6 maanden en echt alle twijfels die je noemt had ik ook. En heb ik soms nog steeds, als ik me bedenk dat dit voor altijd is en alle zorgen die er bij horen. Maar dan krijg ik een glimlach van mijn zoon en word ik weer helemaal zeker van mijn zaak! Ik kan absoluut niet meer zonder hem en heb er alles voor over om hem blij te zien. Echt, het komt goed!
maandag 10 juni 2013 om 11:10
quote:hiesje schreef op 10 juni 2013 @ 10:29:
Je verhaal is ook voor mij heel herkenbaar met mijn 21 weken zwanger. Heb bij het testen vriend uitgefoeterd ("kijk nou wat je hebt gedaan") ondanks dat ik er zelf ook bij was en het gepland was. Heb twee dagen lopen shaken omdat ik allerlei gedachten had ("dit kan ik niet, ik ben geen geboren moeder, hoe moet het met de verbouwing en mijn werk, etc."). En inderdaad de kalme reactie van vriend waaruit niet echt blijdschap sprak vond ik ook doodeng. Heb hem denk ik wel 100 keer gevraagd of hij er echt blij mee was.
.Ha Hiesje, je verwoord het erg mooi. De reactie van mijn man is niet jodelend van blijdschap. Tis niet dat hij er niet blij mee is maar het is ook weer niet zo dat de blijdschap eraf straalt. Is ie ook nog eens stiller dan normaal en dan ga ik dingen zelf voor hem invullen...Oh hij wilt dit toch niet, hij vind me nu al dik, hij gaat ons verlaten..Pfff
Je verhaal is ook voor mij heel herkenbaar met mijn 21 weken zwanger. Heb bij het testen vriend uitgefoeterd ("kijk nou wat je hebt gedaan") ondanks dat ik er zelf ook bij was en het gepland was. Heb twee dagen lopen shaken omdat ik allerlei gedachten had ("dit kan ik niet, ik ben geen geboren moeder, hoe moet het met de verbouwing en mijn werk, etc."). En inderdaad de kalme reactie van vriend waaruit niet echt blijdschap sprak vond ik ook doodeng. Heb hem denk ik wel 100 keer gevraagd of hij er echt blij mee was.
.Ha Hiesje, je verwoord het erg mooi. De reactie van mijn man is niet jodelend van blijdschap. Tis niet dat hij er niet blij mee is maar het is ook weer niet zo dat de blijdschap eraf straalt. Is ie ook nog eens stiller dan normaal en dan ga ik dingen zelf voor hem invullen...Oh hij wilt dit toch niet, hij vind me nu al dik, hij gaat ons verlaten..Pfff
maandag 10 juni 2013 om 11:28
quote:bonijn schreef op 10 juni 2013 @ 10:45:
Herkenbaar hoor! Ik ben in november met de pil gestopt en 2 weken later was ik zwanger... Vriend en ik hadden niks binnen een half jaar verwacht, dus het was toch best een schok. Hij geloofde het eerst ook niet echt en moest erg wennen aan het idee. Hij was zo in shock dat hij zelfs niet echt blij kon reageren op de positieve test, uit ongeloof. Het ging hem wat te snel allemaal, maar inmiddels ben ik 29 weken zwanger en is hij al helemaal 'papa'!
Zelf heb ik ook een tijdje lopen twijfelen, of het wel verstandig was, of we wel echt klaar ervoor waren (3 jaar samen, niet getrouwd), of we wel goede ouders zullen zijn.. En ook ik heb wat problemen uit mijn jeugd en daarvoor loop ik nu bij een psycholoog, wat erg goed gaat. Inmiddels weet ik zeker dat alles goed gaat komen, en krijg ik (en vriend) steeds meer zin in het ouderschap! Het komt echt allemaal goed!
Oh ja, gefeliciteerd natuurlijk!Ha Bonijn, ik heb het idee dat mijn man net als ik toch nog aan het idee moet wennen. Ook al zijn we bewust met de pil gestopt als je dan eerder dan gedacht zwanger bent. Begrijp me niet verkeerd, ik ben erg dankbaar dat ons lange trajecten bespaard is gebleven. Er zo met jullie over praten lucht me erg op, te lezen dat jij net als ik een psycholoog hebt en dat je inmiddels steeds meer en meer kan genieten.
Herkenbaar hoor! Ik ben in november met de pil gestopt en 2 weken later was ik zwanger... Vriend en ik hadden niks binnen een half jaar verwacht, dus het was toch best een schok. Hij geloofde het eerst ook niet echt en moest erg wennen aan het idee. Hij was zo in shock dat hij zelfs niet echt blij kon reageren op de positieve test, uit ongeloof. Het ging hem wat te snel allemaal, maar inmiddels ben ik 29 weken zwanger en is hij al helemaal 'papa'!
Zelf heb ik ook een tijdje lopen twijfelen, of het wel verstandig was, of we wel echt klaar ervoor waren (3 jaar samen, niet getrouwd), of we wel goede ouders zullen zijn.. En ook ik heb wat problemen uit mijn jeugd en daarvoor loop ik nu bij een psycholoog, wat erg goed gaat. Inmiddels weet ik zeker dat alles goed gaat komen, en krijg ik (en vriend) steeds meer zin in het ouderschap! Het komt echt allemaal goed!
Oh ja, gefeliciteerd natuurlijk!Ha Bonijn, ik heb het idee dat mijn man net als ik toch nog aan het idee moet wennen. Ook al zijn we bewust met de pil gestopt als je dan eerder dan gedacht zwanger bent. Begrijp me niet verkeerd, ik ben erg dankbaar dat ons lange trajecten bespaard is gebleven. Er zo met jullie over praten lucht me erg op, te lezen dat jij net als ik een psycholoog hebt en dat je inmiddels steeds meer en meer kan genieten.
maandag 10 juni 2013 om 12:31
Sinds ik zwanger ben, nu bijna 20 weken: Ben ik de rust zelve! Bij alles denk ik: Komt wel weer goed.
We gaan op de valreep ook nog trouwen. Die houden we bewust erg klein, wat sommige mensen voor het hoofd kan stoten.Maar ik lig er niet wakker van.............kan kan me geen biet schelen.
Verder ben ik vreselijk nuchter en loop ik niet op een roze wolk, in tegenstelling dus met vele verhalen.
Ik roep dingen als (en die meen ik ook):
Er is er nog nooit 1 blijven zitten.
Er zijn mij 1000den vrouwen voor gegaan.
Mijn vriend is wel iets actiever: dat vind ik leuk! Hij snijdt vers fruit, verbouwt het huis, verft kozijnen, hangt leuke plankjes op en verheugt zich op alles!
Heerlijk zo keutelen met elkaar en een nestje bouwen.
Je hoeft niet zo euforisch te zijn als vele, er moet namelijk helemaal niks! Fijn he!
Als mensen tegen mij zeggen: Geniet ervan! Snap ik daar niks van, het is gewoon een nieuwe fase, het hoort bij het leven. Of ja: bij ons leven.
Dus laat het over je heen komen en het komt altijd weer goed.
We gaan op de valreep ook nog trouwen. Die houden we bewust erg klein, wat sommige mensen voor het hoofd kan stoten.Maar ik lig er niet wakker van.............kan kan me geen biet schelen.
Verder ben ik vreselijk nuchter en loop ik niet op een roze wolk, in tegenstelling dus met vele verhalen.
Ik roep dingen als (en die meen ik ook):
Er is er nog nooit 1 blijven zitten.
Er zijn mij 1000den vrouwen voor gegaan.
Mijn vriend is wel iets actiever: dat vind ik leuk! Hij snijdt vers fruit, verbouwt het huis, verft kozijnen, hangt leuke plankjes op en verheugt zich op alles!
Heerlijk zo keutelen met elkaar en een nestje bouwen.
Je hoeft niet zo euforisch te zijn als vele, er moet namelijk helemaal niks! Fijn he!
Als mensen tegen mij zeggen: Geniet ervan! Snap ik daar niks van, het is gewoon een nieuwe fase, het hoort bij het leven. Of ja: bij ons leven.
Dus laat het over je heen komen en het komt altijd weer goed.
maandag 10 juni 2013 om 12:34
quote:SoulSearch schreef op 10 juni 2013 @ 10:17:
Ik heb mijn angsten ook naar mijn partner uitgesproken. Dus ik mag hem meer vertrouwen. Dat hij heus niet zomaar wegloopt. En deze angst ook meenemen naar mijn therapie
Ik heb donderdag 20 juni mijn eerste echo. Mijn eerste oergevoel is enorm blij en dankbaar voor deze baby maar soms wordt dat enorm overschaduwd door kleine angsten en onzekerheden. Ben er erg emotioneel van.Bekijk het eens realistisch: het is een nieuwe fase en je krijgt naast partner beide een andere rol, zeker ten opzichte van elkaar! Dat is ook spannend. Je hebt feitelijk geen idee wat er op je af gaat komen. Omdat je dat ook niet kan weten, kan je je er ook geen zorgen over maken. Dit klinkt wel heel nuchter, maar ik zie het echt zo. Ik kan over niks piekeren, want ik heb geen idee. Tot nu toe hebben we alles samen besloten en besproken. Zodra je de eerste echo hebt gehad, gaat het allemaal wat meer leven.
Ik heb mijn angsten ook naar mijn partner uitgesproken. Dus ik mag hem meer vertrouwen. Dat hij heus niet zomaar wegloopt. En deze angst ook meenemen naar mijn therapie
Ik heb donderdag 20 juni mijn eerste echo. Mijn eerste oergevoel is enorm blij en dankbaar voor deze baby maar soms wordt dat enorm overschaduwd door kleine angsten en onzekerheden. Ben er erg emotioneel van.Bekijk het eens realistisch: het is een nieuwe fase en je krijgt naast partner beide een andere rol, zeker ten opzichte van elkaar! Dat is ook spannend. Je hebt feitelijk geen idee wat er op je af gaat komen. Omdat je dat ook niet kan weten, kan je je er ook geen zorgen over maken. Dit klinkt wel heel nuchter, maar ik zie het echt zo. Ik kan over niks piekeren, want ik heb geen idee. Tot nu toe hebben we alles samen besloten en besproken. Zodra je de eerste echo hebt gehad, gaat het allemaal wat meer leven.
maandag 10 juni 2013 om 12:57
quote:cootjep schreef op 10 juni 2013 @ 12:31:
Sinds ik zwanger ben, nu bijna 20 weken: Ben ik de rust zelve! Bij alles denk ik: Komt wel weer goed.
We gaan op de valreep ook nog trouwen. Die houden we bewust erg klein, wat sommige mensen voor het hoofd kan stoten.Maar ik lig er niet wakker van.............kan kan me geen biet schelen.
Verder ben ik vreselijk nuchter en loop ik niet op een roze wolk, in tegenstelling dus met vele verhalen.
Ik roep dingen als (en die meen ik ook):
Er is er nog nooit 1 blijven zitten.
Er zijn mij 1000den vrouwen voor gegaan.
Mijn vriend is wel iets actiever: dat vind ik leuk! Hij snijdt vers fruit, verbouwt het huis, verft kozijnen, hangt leuke plankjes op en verheugt zich op alles!
Heerlijk zo keutelen met elkaar en een nestje bouwen.
Je hoeft niet zo euforisch te zijn als vele, er moet namelijk helemaal niks! Fijn he!
Als mensen tegen mij zeggen: Geniet ervan! Snap ik daar niks van, het is gewoon een nieuwe fase, het hoort bij het leven. Of ja: bij ons leven.
Dus laat het over je heen komen en het komt altijd weer goed. :DHaha was die van mij maar iets enthiousiaster maar misschien ben ik nu weer veels te ongeduldig. Voel me schuldig dat ik niet de hele dag loop te jubelen dat ik zwanger ben! Voel me schuldig dat ik ondanks bewust stoppen met de pil toch ook twijfels kan voelen.
Sinds ik zwanger ben, nu bijna 20 weken: Ben ik de rust zelve! Bij alles denk ik: Komt wel weer goed.
We gaan op de valreep ook nog trouwen. Die houden we bewust erg klein, wat sommige mensen voor het hoofd kan stoten.Maar ik lig er niet wakker van.............kan kan me geen biet schelen.
Verder ben ik vreselijk nuchter en loop ik niet op een roze wolk, in tegenstelling dus met vele verhalen.
Ik roep dingen als (en die meen ik ook):
Er is er nog nooit 1 blijven zitten.
Er zijn mij 1000den vrouwen voor gegaan.
Mijn vriend is wel iets actiever: dat vind ik leuk! Hij snijdt vers fruit, verbouwt het huis, verft kozijnen, hangt leuke plankjes op en verheugt zich op alles!
Heerlijk zo keutelen met elkaar en een nestje bouwen.
Je hoeft niet zo euforisch te zijn als vele, er moet namelijk helemaal niks! Fijn he!
Als mensen tegen mij zeggen: Geniet ervan! Snap ik daar niks van, het is gewoon een nieuwe fase, het hoort bij het leven. Of ja: bij ons leven.
Dus laat het over je heen komen en het komt altijd weer goed. :DHaha was die van mij maar iets enthiousiaster maar misschien ben ik nu weer veels te ongeduldig. Voel me schuldig dat ik niet de hele dag loop te jubelen dat ik zwanger ben! Voel me schuldig dat ik ondanks bewust stoppen met de pil toch ook twijfels kan voelen.
maandag 10 juni 2013 om 13:18
Hey soul search! Herkenning hier! 6 weken op weg, 33 jaar, ook in 1 keer "raak" , tegen al mijn verwachtingen in
hier een opsomminkje van mijn gedachtes;
- in 1 x raak, wie gebeurt dat nou, die en die en die en die...allemaal iui en ivf en minimaal een jaar bezig....het gaat veeeeeels te makkelijk, dus wat gaat er mis, wat is de adder zogezegd?
- wil man het wel echt echt echt?? (geloof me, ik heb het zelfs aan 'm gevraagd )
- straks zijn het er 2
- straks blijkt bij de echo dat het niet goed is..hartje klopt niet...of er gaat van alles mis mee zijn...
- sjagrijnig, uit het niets.. want dit mag nu niet, dat mag nu niet, of mag dat nou toch wel weer? ik begrijp er soms niks van!
- oh en DAAR moet je ook mee uitkijken...toch?
-gisteren schreef ik in een ander topic nog er over; dat ik van te voren echt wel wist dat er heel wat bij komt kijken, maar af en toe slaat het gewoon even in "JE KRIJGT EEN KIND!
En dan denk ik: "AAAAAAH OPVOEDEN"
Sowieso, wat je allemaal moet weten en dat ook nog juist in de praktijk moet gaan toepassen...straks kan ik dat helemaal niet!!!! Haha, maar dat zal vast allemaal heeeeeeeeel erg normaal zijn! (toch? )
Maar tegelijk ben ik ook helemaal hyperdepiep aan het stuiterballen van blijdschap dat ik zwanger ben, voel ik van alles en nog wat, etc. etc.
Dus je ziet, je bent niet de enige die van die rare gedachtes heeft , misschien moeten we er maar gewoon om lachen en proberen te realiteit niet uit het oog te verliezen vanaf die wolk
hier een opsomminkje van mijn gedachtes;
- in 1 x raak, wie gebeurt dat nou, die en die en die en die...allemaal iui en ivf en minimaal een jaar bezig....het gaat veeeeeels te makkelijk, dus wat gaat er mis, wat is de adder zogezegd?
- wil man het wel echt echt echt?? (geloof me, ik heb het zelfs aan 'm gevraagd )
- straks zijn het er 2
- straks blijkt bij de echo dat het niet goed is..hartje klopt niet...of er gaat van alles mis mee zijn...
- sjagrijnig, uit het niets.. want dit mag nu niet, dat mag nu niet, of mag dat nou toch wel weer? ik begrijp er soms niks van!
- oh en DAAR moet je ook mee uitkijken...toch?
-gisteren schreef ik in een ander topic nog er over; dat ik van te voren echt wel wist dat er heel wat bij komt kijken, maar af en toe slaat het gewoon even in "JE KRIJGT EEN KIND!
En dan denk ik: "AAAAAAH OPVOEDEN"
Sowieso, wat je allemaal moet weten en dat ook nog juist in de praktijk moet gaan toepassen...straks kan ik dat helemaal niet!!!! Haha, maar dat zal vast allemaal heeeeeeeeel erg normaal zijn! (toch? )
Maar tegelijk ben ik ook helemaal hyperdepiep aan het stuiterballen van blijdschap dat ik zwanger ben, voel ik van alles en nog wat, etc. etc.
Dus je ziet, je bent niet de enige die van die rare gedachtes heeft , misschien moeten we er maar gewoon om lachen en proberen te realiteit niet uit het oog te verliezen vanaf die wolk
maandag 10 juni 2013 om 13:21
quote:SoulSearch schreef op 10 juni 2013 @ 12:57:
[...]
Haha was die van mij maar iets enthiousiaster maar misschien ben ik nu weer veels te ongeduldig. Voel me schuldig dat ik niet de hele dag loop te jubelen dat ik zwanger ben! Voel me schuldig dat ik ondanks bewust stoppen met de pil toch ook twijfels kan voelen.
Zo is hij ook pas sinds een week of 12. Ik heb toen gezegd: je moet je ook een beetje inlezen hoor! Dan doen we het echt samen En na een tijdje ging hij dat doen en ging hij koken en at ik iedere dag spinazie
Maak het samen leuk en heb plezier. Nog niet overladen met allerlei babydingen en ideeen voor de babykamer, daar heb je nog tijd genoeg voor. Vertel vooral hoe jij je lichamelijk voelt.
Schuldig voelen heeft niemand wat aan: je bent niet de enige die niet loopt te jubelen. Ik ook niet!
Mensen vragen veel, maar voornamelijk om hun eigen verhaal te vertellen. Op mijn werk mogen ze bij binnenkomst 5 minuten wat vragen en dan niet meer. Ik werd er gek van. Ik ben meer dan alleen zwanger.
Laat het op je af komen en laat je niet beinvloeden door anderen. Iedereen doet het namelijk anders.
[...]
Haha was die van mij maar iets enthiousiaster maar misschien ben ik nu weer veels te ongeduldig. Voel me schuldig dat ik niet de hele dag loop te jubelen dat ik zwanger ben! Voel me schuldig dat ik ondanks bewust stoppen met de pil toch ook twijfels kan voelen.
Zo is hij ook pas sinds een week of 12. Ik heb toen gezegd: je moet je ook een beetje inlezen hoor! Dan doen we het echt samen En na een tijdje ging hij dat doen en ging hij koken en at ik iedere dag spinazie
Maak het samen leuk en heb plezier. Nog niet overladen met allerlei babydingen en ideeen voor de babykamer, daar heb je nog tijd genoeg voor. Vertel vooral hoe jij je lichamelijk voelt.
Schuldig voelen heeft niemand wat aan: je bent niet de enige die niet loopt te jubelen. Ik ook niet!
Mensen vragen veel, maar voornamelijk om hun eigen verhaal te vertellen. Op mijn werk mogen ze bij binnenkomst 5 minuten wat vragen en dan niet meer. Ik werd er gek van. Ik ben meer dan alleen zwanger.
Laat het op je af komen en laat je niet beinvloeden door anderen. Iedereen doet het namelijk anders.
maandag 10 juni 2013 om 13:25
quote:nearly_nickless schreef op 10 juni 2013 @ 13:18:
Hey soul search! Herkenning hier! 6 weken op weg, 33 jaar, ook in 1 keer "raak" , tegen al mijn verwachtingen in
hier een opsomminkje van mijn gedachtes;
- in 1 x raak, wie gebeurt dat nou, die en die en die en die...allemaal iui en ivf en minimaal een jaar bezig....het gaat veeeeeels te makkelijk, dus wat gaat er mis, wat is de adder zogezegd?
- wil man het wel echt echt echt?? (geloof me, ik heb het zelfs aan 'm gevraagd )
- straks zijn het er 2
- straks blijkt bij de echo dat het niet goed is..hartje klopt niet...of er gaat van alles mis mee zijn...
- sjagrijnig, uit het niets.. want dit mag nu niet, dat mag nu niet, of mag dat nou toch wel weer? ik begrijp er soms niks van!
- oh en DAAR moet je ook mee uitkijken...toch?
-gisteren schreef ik in een ander topic nog er over; dat ik van te voren echt wel wist dat er heel wat bij komt kijken, maar af en toe slaat het gewoon even in "JE KRIJGT EEN KIND!
En dan denk ik: "AAAAAAH OPVOEDEN"
Sowieso, wat je allemaal moet weten en dat ook nog juist in de praktijk moet gaan toepassen...straks kan ik dat helemaal niet!!!! Haha, maar dat zal vast allemaal heeeeeeeeel erg normaal zijn! (toch? )
Maar tegelijk ben ik ook helemaal hyperdepiep aan het stuiterballen van blijdschap dat ik zwanger ben, voel ik van alles en nog wat, etc. etc.
Dus je ziet, je bent niet de enige die van die rare gedachtes heeft , misschien moeten we er maar gewoon om lachen en proberen te realiteit niet uit het oog te verliezen vanaf die wolk NN, ik wil je bijna virtueel knuffelen omdat je me herkend, met name ook dat je aan je man gevraagd hebt, wil je het echt echt echt wel? Ik mag dit zinnetje wel honderd keer per dag inslikken daar ik het al 15 keer heb gevraagd. Mijn jubeltje is even gedaald, gosj, niet meer uitslapen, poepluiers, goh wat is dit voor een huiltje, investeren in je partner, sex, kind, druk...whaaaaahhh....Maar aan de andere kant enorme dankbaarheid dat ik zwanger kan worden en zijn we een soort van samen toch wel gestopt met de pil. Wat nou als ik dan geen liefde voor mijn kindje voel??
Hey soul search! Herkenning hier! 6 weken op weg, 33 jaar, ook in 1 keer "raak" , tegen al mijn verwachtingen in
hier een opsomminkje van mijn gedachtes;
- in 1 x raak, wie gebeurt dat nou, die en die en die en die...allemaal iui en ivf en minimaal een jaar bezig....het gaat veeeeeels te makkelijk, dus wat gaat er mis, wat is de adder zogezegd?
- wil man het wel echt echt echt?? (geloof me, ik heb het zelfs aan 'm gevraagd )
- straks zijn het er 2
- straks blijkt bij de echo dat het niet goed is..hartje klopt niet...of er gaat van alles mis mee zijn...
- sjagrijnig, uit het niets.. want dit mag nu niet, dat mag nu niet, of mag dat nou toch wel weer? ik begrijp er soms niks van!
- oh en DAAR moet je ook mee uitkijken...toch?
-gisteren schreef ik in een ander topic nog er over; dat ik van te voren echt wel wist dat er heel wat bij komt kijken, maar af en toe slaat het gewoon even in "JE KRIJGT EEN KIND!
En dan denk ik: "AAAAAAH OPVOEDEN"
Sowieso, wat je allemaal moet weten en dat ook nog juist in de praktijk moet gaan toepassen...straks kan ik dat helemaal niet!!!! Haha, maar dat zal vast allemaal heeeeeeeeel erg normaal zijn! (toch? )
Maar tegelijk ben ik ook helemaal hyperdepiep aan het stuiterballen van blijdschap dat ik zwanger ben, voel ik van alles en nog wat, etc. etc.
Dus je ziet, je bent niet de enige die van die rare gedachtes heeft , misschien moeten we er maar gewoon om lachen en proberen te realiteit niet uit het oog te verliezen vanaf die wolk NN, ik wil je bijna virtueel knuffelen omdat je me herkend, met name ook dat je aan je man gevraagd hebt, wil je het echt echt echt wel? Ik mag dit zinnetje wel honderd keer per dag inslikken daar ik het al 15 keer heb gevraagd. Mijn jubeltje is even gedaald, gosj, niet meer uitslapen, poepluiers, goh wat is dit voor een huiltje, investeren in je partner, sex, kind, druk...whaaaaahhh....Maar aan de andere kant enorme dankbaarheid dat ik zwanger kan worden en zijn we een soort van samen toch wel gestopt met de pil. Wat nou als ik dan geen liefde voor mijn kindje voel??
maandag 10 juni 2013 om 13:27
quote:cootjep schreef op 10 juni 2013 @ 13:21:
[...]
Zo is hij ook pas sinds een week of 12. Ik heb toen gezegd: je moet je ook een beetje inlezen hoor! Dan doen we het echt samen En na een tijdje ging hij dat doen en ging hij koken en at ik iedere dag spinazie
Maak het samen leuk en heb plezier. Nog niet overladen met allerlei babydingen en ideeen voor de babykamer, daar heb je nog tijd genoeg voor. Vertel vooral hoe jij je lichamelijk voelt.
Schuldig voelen heeft niemand wat aan: je bent niet de enige die niet loopt te jubelen. Ik ook niet!
Mensen vragen veel, maar voornamelijk om hun eigen verhaal te vertellen. Op mijn werk mogen ze bij binnenkomst 5 minuten wat vragen en dan niet meer. Ik werd er gek van. Ik ben meer dan alleen zwanger.
Laat het op je af komen en laat je niet beinvloeden door anderen. Iedereen doet het namelijk anders.Mag manlief ook wel wat meer tijd geven....tis ook heel wat voor hem....en ik ben volgens mij net als jij niet een enorme jubel...merk dat ik er nu ook nog niet heel veel mee kan..toch die eerste twee echo's maar even afwachten. Dan gaat het voor mij ook meer leven denk ik.
[...]
Zo is hij ook pas sinds een week of 12. Ik heb toen gezegd: je moet je ook een beetje inlezen hoor! Dan doen we het echt samen En na een tijdje ging hij dat doen en ging hij koken en at ik iedere dag spinazie
Maak het samen leuk en heb plezier. Nog niet overladen met allerlei babydingen en ideeen voor de babykamer, daar heb je nog tijd genoeg voor. Vertel vooral hoe jij je lichamelijk voelt.
Schuldig voelen heeft niemand wat aan: je bent niet de enige die niet loopt te jubelen. Ik ook niet!
Mensen vragen veel, maar voornamelijk om hun eigen verhaal te vertellen. Op mijn werk mogen ze bij binnenkomst 5 minuten wat vragen en dan niet meer. Ik werd er gek van. Ik ben meer dan alleen zwanger.
Laat het op je af komen en laat je niet beinvloeden door anderen. Iedereen doet het namelijk anders.Mag manlief ook wel wat meer tijd geven....tis ook heel wat voor hem....en ik ben volgens mij net als jij niet een enorme jubel...merk dat ik er nu ook nog niet heel veel mee kan..toch die eerste twee echo's maar even afwachten. Dan gaat het voor mij ook meer leven denk ik.
maandag 10 juni 2013 om 13:33
hier dan gewoon die virtuele
Mijn man die heeft het er uit zichzelf eigenlijk niet over, staat er 100% achter en is heus blij (waren zijn eigen woorden na mijn vraag haha) maar is gewoon ook heel erg mega nuchter; eerst de echo afwachten, hij bekijkt alles stap voor stap terwijl ik van hot naar her ren in mijn hoofd. Maar goed ook dat hij lekker nuchter is trouwens... stel je voor dat we allebei van die stuiterballen zouden zijn over dit onderwerp... haha! Ik ben dus duidelijk wel zo'n "jubel"haha
Ik ben juist bang voor het tegenovergestelde, dat ik zo veel liefde voor die kleine voel dat ik zo'n afschuwelijk, overbezorgde, vreselijke, draak van een moeder wordt Zo 1 die heel d'r omgeving gek maakt, d'r man van d'r af drijft, later ook d'r kind ...allemaal door eigen gedrag!
Ben jij in het normale leven een control freak met bepaalde dingen? ik wel dus, en ik denk dat ik daarom soms ook zo doordraaf in m'n hoofd; als als als als, alsof dat zin heeft
Mijn man die heeft het er uit zichzelf eigenlijk niet over, staat er 100% achter en is heus blij (waren zijn eigen woorden na mijn vraag haha) maar is gewoon ook heel erg mega nuchter; eerst de echo afwachten, hij bekijkt alles stap voor stap terwijl ik van hot naar her ren in mijn hoofd. Maar goed ook dat hij lekker nuchter is trouwens... stel je voor dat we allebei van die stuiterballen zouden zijn over dit onderwerp... haha! Ik ben dus duidelijk wel zo'n "jubel"haha
Ik ben juist bang voor het tegenovergestelde, dat ik zo veel liefde voor die kleine voel dat ik zo'n afschuwelijk, overbezorgde, vreselijke, draak van een moeder wordt Zo 1 die heel d'r omgeving gek maakt, d'r man van d'r af drijft, later ook d'r kind ...allemaal door eigen gedrag!
Ben jij in het normale leven een control freak met bepaalde dingen? ik wel dus, en ik denk dat ik daarom soms ook zo doordraaf in m'n hoofd; als als als als, alsof dat zin heeft
maandag 10 juni 2013 om 13:52
quote:nearly_nickless schreef op 10 juni 2013 @ 13:33:
hier dan gewoon die virtuele
Mijn man die heeft het er uit zichzelf eigenlijk niet over, staat er 100% achter en is heus blij (waren zijn eigen woorden na mijn vraag haha) maar is gewoon ook heel erg mega nuchter; eerst de echo afwachten, hij bekijkt alles stap voor stap terwijl ik van hot naar her ren in mijn hoofd. Maar goed ook dat hij lekker nuchter is trouwens... stel je voor dat we allebei van die stuiterballen zouden zijn over dit onderwerp... haha! Ik ben dus duidelijk wel zo'n "jubel"haha
Ik ben juist bang voor het tegenovergestelde, dat ik zo veel liefde voor die kleine voel dat ik zo'n afschuwelijk, overbezorgde, vreselijke, draak van een moeder wordt Zo 1 die heel d'r omgeving gek maakt, d'r man van d'r af drijft, later ook d'r kind ...allemaal door eigen gedrag!
Ben jij in het normale leven een control freak met bepaalde dingen? ik wel dus, en ik denk dat ik daarom soms ook zo doordraaf in m'n hoofd; als als als als, alsof dat zin heeft Ja ik ben de controle freak in ons huis en soulsearchman is de rust zelve, maakt zich niet zo druk en ziet het allemaal vanzelf wel. Idd ik ben ook bang dat ik man en kind van me afstoot door geheel en alleen maar gefocused op kind te zijn, dan ben ik weer bang dat ik door verleden bang ben om van kindje te houden. Pff zoveel gedachten en zoveel gevoelens.
hier dan gewoon die virtuele
Mijn man die heeft het er uit zichzelf eigenlijk niet over, staat er 100% achter en is heus blij (waren zijn eigen woorden na mijn vraag haha) maar is gewoon ook heel erg mega nuchter; eerst de echo afwachten, hij bekijkt alles stap voor stap terwijl ik van hot naar her ren in mijn hoofd. Maar goed ook dat hij lekker nuchter is trouwens... stel je voor dat we allebei van die stuiterballen zouden zijn over dit onderwerp... haha! Ik ben dus duidelijk wel zo'n "jubel"haha
Ik ben juist bang voor het tegenovergestelde, dat ik zo veel liefde voor die kleine voel dat ik zo'n afschuwelijk, overbezorgde, vreselijke, draak van een moeder wordt Zo 1 die heel d'r omgeving gek maakt, d'r man van d'r af drijft, later ook d'r kind ...allemaal door eigen gedrag!
Ben jij in het normale leven een control freak met bepaalde dingen? ik wel dus, en ik denk dat ik daarom soms ook zo doordraaf in m'n hoofd; als als als als, alsof dat zin heeft Ja ik ben de controle freak in ons huis en soulsearchman is de rust zelve, maakt zich niet zo druk en ziet het allemaal vanzelf wel. Idd ik ben ook bang dat ik man en kind van me afstoot door geheel en alleen maar gefocused op kind te zijn, dan ben ik weer bang dat ik door verleden bang ben om van kindje te houden. Pff zoveel gedachten en zoveel gevoelens.
