Zwanger
alle pijlers
Er weer voor gaan na een miskraam
maandag 11 juni 2012 om 12:52
Ik zou graag mijn ervaringen delen met meiden die pas geleden een miskraam hebben gehad van hun eerste kindje.
Ik merk dat deze ervaringen de beleving van het eventueel weer zwanger worden beinvloeden.
Het krijgen van een kindje blijft nog steeds een wens,
Maar ik merk dat ik er heel anders tegen aan kijk als de eerste keer en zie dit ook terug in het forum.
Ik zou dus graag in dit topic despannend momenten willen delen met lotgenoten. Vooral omdat het allemaal nog zo pril is.
Groetjes Coentje
Ik merk dat deze ervaringen de beleving van het eventueel weer zwanger worden beinvloeden.
Het krijgen van een kindje blijft nog steeds een wens,
Maar ik merk dat ik er heel anders tegen aan kijk als de eerste keer en zie dit ook terug in het forum.
Ik zou dus graag in dit topic despannend momenten willen delen met lotgenoten. Vooral omdat het allemaal nog zo pril is.
Groetjes Coentje
vrijdag 6 juli 2012 om 10:40
vrijdag 6 juli 2012 om 11:34
Hier iemand die ook 3x een mk heeft gehad. De allereerste zwangerschap liep na 12 weken fout. Daarna bevallen (weliswaar met 36 wkn en prematuur/dysmatuur kindje) en na 4 jaar weer aangedurfd. Dit ging met 6,5 week mis. Een jaar later een hele vroege mk met 4,5 week en toen hoefde het van mij niet meer, wilde het afsluiten, 3x is scheepsrecht. Toen bleek ik 5 weken na de mk alweer ong 5 weken zwanger. En dat prinsesjes is vandaag alweer 2 jaar oud 
maandag 9 juli 2012 om 23:13
Beetje raar maar zo opgelucht, eindelijk ongesteld.
Wat geeft dat een rust zeg. Gister weer helemaal van slag, weer wat beige slijm zonder bloedverlies sinds zaterdag. Vanacht erg slecht geslapen. Nu eindelijk mijn menstruatie, hopelijk nu op naar een normale cyclus. Dit voelt als een stukje afsluiten,geeft ruimte en rust om verder te gaan. Hoop tenminste dat hierna darmen ook weer tot rust komen.
Groetjes Coentje
Wat geeft dat een rust zeg. Gister weer helemaal van slag, weer wat beige slijm zonder bloedverlies sinds zaterdag. Vanacht erg slecht geslapen. Nu eindelijk mijn menstruatie, hopelijk nu op naar een normale cyclus. Dit voelt als een stukje afsluiten,geeft ruimte en rust om verder te gaan. Hoop tenminste dat hierna darmen ook weer tot rust komen.
Groetjes Coentje
dinsdag 10 juli 2012 om 23:22
Hoi Coentje
Ik hoop met je mee!! Raar he, ongesteld zijn een goed bericht.. Hoop dat je nu weer een gewone cyclus krijgt.
Hier gaat alles beter. Ik heb vanavond m'n beste vriendin vertelt. Ze reageerde superlief. Heeft zelf net 'n kindje van 'n jaar. Ze had vertelde ze, laatst al 't gevoel dat ik zwanger was, bijzonder he. Was fijn om 't haar te vertellen! Moest natuurlijk wel weer huilen.
Vandaag ook weer 'echt' gewerkt. (gisteren nog vanuit huis). Was bekaf (6 uur de wekker, gaap) maar eenmaal aan t'werk was 't ook wel weer fijn, merkte ik.
M'n bloedverlies is ook bijna opgehouden, gelukkig. 't Is heel fijn 't met jullie te kunnen delen, omdat je elkaar zonder veel woorden begrijpt.. Ben blij met jullie!
Hoe is 't mentaal met je?
Knuffel..
Ik hoop met je mee!! Raar he, ongesteld zijn een goed bericht.. Hoop dat je nu weer een gewone cyclus krijgt.
Hier gaat alles beter. Ik heb vanavond m'n beste vriendin vertelt. Ze reageerde superlief. Heeft zelf net 'n kindje van 'n jaar. Ze had vertelde ze, laatst al 't gevoel dat ik zwanger was, bijzonder he. Was fijn om 't haar te vertellen! Moest natuurlijk wel weer huilen.
Vandaag ook weer 'echt' gewerkt. (gisteren nog vanuit huis). Was bekaf (6 uur de wekker, gaap) maar eenmaal aan t'werk was 't ook wel weer fijn, merkte ik.
M'n bloedverlies is ook bijna opgehouden, gelukkig. 't Is heel fijn 't met jullie te kunnen delen, omdat je elkaar zonder veel woorden begrijpt.. Ben blij met jullie!
Hoe is 't mentaal met je?
Knuffel..
woensdag 11 juli 2012 om 07:45
@globetrotter.
fijn dat je vriendin het weet.
ik vind het ook prettig om te delen. hier kan het met weinig woorden en veel herkenning en begrip.
steun en begrip krijg ik ook uit mijn omgeving, maarvooral onzekerheden en twijfels spreek je niet altijd even makkelijk uit.
mentaal gaat het goed. de draad weer opgepakt en heerlijk aan het werk.
in het begin dacht ik wel we gaar er weer voor nu merk ik dat dat ook veel onzekerheid met zich meebrengt.....
fijn dat de bloedingen bijna over zijn. dat heeft dan ook nog best lang aangehouden.
fijn dat werken weer lukt en die vermoeidheid is herkenbaar. hebt natuurlijk ook behoorlijk wat te verwerken fysiek en mentaal.
fijn dat je vriendin het weet.
ik vind het ook prettig om te delen. hier kan het met weinig woorden en veel herkenning en begrip.
steun en begrip krijg ik ook uit mijn omgeving, maarvooral onzekerheden en twijfels spreek je niet altijd even makkelijk uit.
mentaal gaat het goed. de draad weer opgepakt en heerlijk aan het werk.
in het begin dacht ik wel we gaar er weer voor nu merk ik dat dat ook veel onzekerheid met zich meebrengt.....
fijn dat de bloedingen bijna over zijn. dat heeft dan ook nog best lang aangehouden.
fijn dat werken weer lukt en die vermoeidheid is herkenbaar. hebt natuurlijk ook behoorlijk wat te verwerken fysiek en mentaal.
woensdag 11 juli 2012 om 08:59
Ja, ook die onzekerheid. Ik zei tegen m'n vriendin: de kans is theoretisch groot dat je wel zwanger kan worden en uiteindelijk een kindje kan krijgen, maar 't is de onzekerheid dat je niet weet of dat bij jou ook klopt en wanneer dat zo is. Als ik weet dat ik over 2 jaar een kindje mag ontvangen, is dat helemaal goed, maar juist die onzekerheid vreet. Pff. Ben wel benieuwd hoe 't is als we opnieuw zwanger zijn.. hopelijk worden we niet te angstig!
zaterdag 14 juli 2012 om 19:21
Hee
'k Hoop dat iemand dit nog ff leest, ook al is 't al fijn om 't van me af te schrijven.
Vandaag had ik echt een &^% middag. Ik had een vrijgezellenfeest van m'n schoonzus, en ze vertelde daar dat ze 10 wk zwanger is.. ongeveer dus net zover als ik geweest zou zijn. Ik was oprecht heel blij voor haar, ook al ging 't wel even door me heen dat ik haar zo graag had willen zijn, maar verder was 'tok.
Tot later die middag. Het ging de hele tijd over zwanger zijn en kids (er was een hoogzwanger bij en de andere 2 hadden ook kinderen) en er werd op een gegeven moment rechtstreeks aan me gevraagd (2x!) of ik 1) kinderwens had (mijn antwoord: ja, maar tot nu toe is 't er niet van gekomen". en 2) dat 't wel heel duidelijk was dat ik niet zwanger was want ik was zo mooi slank, gevolgd door "je bent niet zwanger he?". Toen heb ik echt op m'n lip gebeten en in m'n been geknepen om niet in huilen uit te barsten. Klote dus.
Hebben jullie deze ervaring(en) ook en hoe gaan jullie er mee om? Vooral met de vragen of je wel/niet zwanger bent en/of kinderen wilt.
'k Hoop dat iemand dit nog ff leest, ook al is 't al fijn om 't van me af te schrijven.
Vandaag had ik echt een &^% middag. Ik had een vrijgezellenfeest van m'n schoonzus, en ze vertelde daar dat ze 10 wk zwanger is.. ongeveer dus net zover als ik geweest zou zijn. Ik was oprecht heel blij voor haar, ook al ging 't wel even door me heen dat ik haar zo graag had willen zijn, maar verder was 'tok.
Tot later die middag. Het ging de hele tijd over zwanger zijn en kids (er was een hoogzwanger bij en de andere 2 hadden ook kinderen) en er werd op een gegeven moment rechtstreeks aan me gevraagd (2x!) of ik 1) kinderwens had (mijn antwoord: ja, maar tot nu toe is 't er niet van gekomen". en 2) dat 't wel heel duidelijk was dat ik niet zwanger was want ik was zo mooi slank, gevolgd door "je bent niet zwanger he?". Toen heb ik echt op m'n lip gebeten en in m'n been geknepen om niet in huilen uit te barsten. Klote dus.
Hebben jullie deze ervaring(en) ook en hoe gaan jullie er mee om? Vooral met de vragen of je wel/niet zwanger bent en/of kinderen wilt.
zondag 15 juli 2012 om 09:32
He globetrotter,
Wat kut zeg dat je zo'n rotdag hebt gehad! Zulke vragen blijven pijnlijk. Wij hebben besloten om eerlijk te zijn als mensen er op de man af naar vragen. Natuurlijk niet bij vage kennissen, maar vrienden en familie wel. Onze ervaring is dat er begrip is als je niet mega enthousiast reageert, je deel kan nemen aan een gesprek omdat je zelf ook wel degelijk zwanger bent geweest en je kunnen steunen als je een rotdag hebt. Voelde erg bevrijdend om het geldende taboe te doorbreken en iedereen aan wie we het hebben verteld vond het fijn dat we dat met hun wilde delen.
Tja en als t gaat om vage kennissen, dat komen idd de antwoorden, ach t komt als t komt, ofzo!
Helaas heb ik na ruim 4 maanden nog steeds wel zulke dagen, maar praten helpt mij heel erg om t een plekje te geven.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Wat kut zeg dat je zo'n rotdag hebt gehad! Zulke vragen blijven pijnlijk. Wij hebben besloten om eerlijk te zijn als mensen er op de man af naar vragen. Natuurlijk niet bij vage kennissen, maar vrienden en familie wel. Onze ervaring is dat er begrip is als je niet mega enthousiast reageert, je deel kan nemen aan een gesprek omdat je zelf ook wel degelijk zwanger bent geweest en je kunnen steunen als je een rotdag hebt. Voelde erg bevrijdend om het geldende taboe te doorbreken en iedereen aan wie we het hebben verteld vond het fijn dat we dat met hun wilde delen.
Tja en als t gaat om vage kennissen, dat komen idd de antwoorden, ach t komt als t komt, ofzo!
Helaas heb ik na ruim 4 maanden nog steeds wel zulke dagen, maar praten helpt mij heel erg om t een plekje te geven.
Ik hoop dat je er wat aan hebt!
zondag 15 juli 2012 om 13:18
Hoi Globetrotter,
Wat naar voor zon ervaring, vooral omdat het ook nog allemaal zo pril is en dan ook nog net zo lang ongeveer.
Ik werd er op ene gegeven moment erg moe van dat iedereen het altijd vroeg, maar toen was het bij ons nog heel niet ana de orde en ben toen gaan zeggen dat het misschien we niet zou komen. Wij hebben het direct aan de ouders verteld en een aantal vriendinnen, rond de 9 weken hebben we het aan alle belangrijke mensen verteld om ons een. Voor vele was het dus een verassing, wij besloten niet te wachten omdat ik van dichtbij wist wat een impact het heeft als het niet goed gaat.
Achteraf een goede keus en we hebben veel steun gehad en nog steeds. Ik merk zelf dat ik op het moment echt in een dipje zit, weet niet waarom. misschien speelt wel mee dat we anders deze week de 20 weken echo zouden hebben??? de miskraam is nu bijna acht weken geleden, na mijn eerste menstruatie zouden we nu verder kunnen, maar juist nu ben ik erg verdrietig en zit ik niet lekker in mijn vel.
Om ons heen zijn ook veel zwangere en mensen met kinderen,
over het algemeen heb ik hier geen moeite mee, leuk zelf.
maar sommige gesprekken kan en wil je op momenten niet horen, het zelfde geld voor vragen.
het verhaal van Jokra is ook heel herkenbaar.
Ik heb nu dus een paar van zulke dagen.
Zo moeilijk en onbegrijpbaar, ik heb dit hiervoor nooit zo gehad en ben toch best bekend met tegenslagen en het verwerken hier van.
sterkte beide liefs Coentje
Wat naar voor zon ervaring, vooral omdat het ook nog allemaal zo pril is en dan ook nog net zo lang ongeveer.
Ik werd er op ene gegeven moment erg moe van dat iedereen het altijd vroeg, maar toen was het bij ons nog heel niet ana de orde en ben toen gaan zeggen dat het misschien we niet zou komen. Wij hebben het direct aan de ouders verteld en een aantal vriendinnen, rond de 9 weken hebben we het aan alle belangrijke mensen verteld om ons een. Voor vele was het dus een verassing, wij besloten niet te wachten omdat ik van dichtbij wist wat een impact het heeft als het niet goed gaat.
Achteraf een goede keus en we hebben veel steun gehad en nog steeds. Ik merk zelf dat ik op het moment echt in een dipje zit, weet niet waarom. misschien speelt wel mee dat we anders deze week de 20 weken echo zouden hebben??? de miskraam is nu bijna acht weken geleden, na mijn eerste menstruatie zouden we nu verder kunnen, maar juist nu ben ik erg verdrietig en zit ik niet lekker in mijn vel.
Om ons heen zijn ook veel zwangere en mensen met kinderen,
over het algemeen heb ik hier geen moeite mee, leuk zelf.
maar sommige gesprekken kan en wil je op momenten niet horen, het zelfde geld voor vragen.
het verhaal van Jokra is ook heel herkenbaar.
Ik heb nu dus een paar van zulke dagen.
Zo moeilijk en onbegrijpbaar, ik heb dit hiervoor nooit zo gehad en ben toch best bekend met tegenslagen en het verwerken hier van.
sterkte beide liefs Coentje
zondag 15 juli 2012 om 13:51
Hoi dames,
Breek even in *
Als jezelf een miskraam hebt gehad roepen topics met zo'n onderwerp toch de aandacht op. Zelf heb ik 2 jaar terug 2 miskramen binnen 5 mnd gehad. Tijd om het te verwerken nam ik niet waardoor ik een paar maanden later een burn out had. Door de ha doorverwezen naar een psycholoog en die heeft me er weer goed bovenop geholpen. Maar dat heeft wel ruim 4 mnd geduurd! Kan jullie wel vertellrn dat ik er een stuk sterker uit ben gekomen.
Mensen hebben niet door hoe prive een vraag over een kinderwens is. Ik ben dan ook heel erg eerlijk als ernaar gevraagd wordt. Kan heel kwetsend zijn, zeker als je er geen zin hebt om het erover te hebben. Wel merk ik dat een heleboel vrouwen hetzelfde hebben meegemaakt of iemand kennen met een zelfde verhaal.
Maar goed, ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe. En die baaldagen? Neem ze, laat het toe!!
Inmiddels ben ik 5 weken geleden bevallen van een gezonde zoon. Dit moest in het ziekenhuis omdat ik overtijd was. Op dat moment kwamen de herinneringen van de miskramen/curretage weer naar boven. Vergeten doe je het dus nooit!
*breek weer uit
Breek even in *
Als jezelf een miskraam hebt gehad roepen topics met zo'n onderwerp toch de aandacht op. Zelf heb ik 2 jaar terug 2 miskramen binnen 5 mnd gehad. Tijd om het te verwerken nam ik niet waardoor ik een paar maanden later een burn out had. Door de ha doorverwezen naar een psycholoog en die heeft me er weer goed bovenop geholpen. Maar dat heeft wel ruim 4 mnd geduurd! Kan jullie wel vertellrn dat ik er een stuk sterker uit ben gekomen.
Mensen hebben niet door hoe prive een vraag over een kinderwens is. Ik ben dan ook heel erg eerlijk als ernaar gevraagd wordt. Kan heel kwetsend zijn, zeker als je er geen zin hebt om het erover te hebben. Wel merk ik dat een heleboel vrouwen hetzelfde hebben meegemaakt of iemand kennen met een zelfde verhaal.
Maar goed, ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe. En die baaldagen? Neem ze, laat het toe!!
Inmiddels ben ik 5 weken geleden bevallen van een gezonde zoon. Dit moest in het ziekenhuis omdat ik overtijd was. Op dat moment kwamen de herinneringen van de miskramen/curretage weer naar boven. Vergeten doe je het dus nooit!
*breek weer uit
maandag 16 juli 2012 om 00:46
Op dit moment is er een miskraam aan de gang bij mij...
Ik zat op bijna 8 weken van mijn eerste zwangerschap en bloed al dagen behoorlijk en heb krampen, het is dus nog niet bevestigd maar mijn gevoel zegt dat het gewoon over is.
Ook de zwangerschapssymptomen zijn ineens weg.
Geen idee hoe nu verder op het moment maar eerst maar eens ons verdriet verwerken...
Ik zat op bijna 8 weken van mijn eerste zwangerschap en bloed al dagen behoorlijk en heb krampen, het is dus nog niet bevestigd maar mijn gevoel zegt dat het gewoon over is.
Ook de zwangerschapssymptomen zijn ineens weg.
Geen idee hoe nu verder op het moment maar eerst maar eens ons verdriet verwerken...
maandag 16 juli 2012 om 12:56
maandag 16 juli 2012 om 13:22
maandag 16 juli 2012 om 21:58
Oh happymomtobe...wat ontzettend naar voor je. Zit hier met tranen in m'n ogen je verhaal te lezen. Hoe raar 't ook klinkt, ik hoop dat ze snel een echo kunnen maken zodat er duidelijkheid komt. En inderdaad, wat Coentje zegt; ook mijn ervaring is dat je gevoel meestal klopt. Hele dikke knuffel (kan dat icoontje niet vinden, grr). Ik denk aan je.
Mijn verloskundige was 'n topmens. Mijn miskraam was al 2 dagen licht bezig (krampjes) maar eigenlijk pas op één dag gebeurde 't helemaal. Ik verloor in eens heel veel bloed, de dag erna al veel minder (was toen 't vruchtje ook al kwijt). De VK liet 't heel erg aan mij over wat ik wilde; wel of geen echo om te checken of alles weg was etc en ze vroeg of ik nog gebeld wilde worden etc. Was zo blij met haar.. Ik hoop voor jou dat je verder ook zo'n goede begeleiding krijgt. Schroom niet om te bellen, daar zijn ze voor! (zei zij ook steeds tegen mij).
Sterkte vandaag, vannacht en de komende tijd!!
@ andere meiden; dank voor jullie steun en verhaal. Ik dacht zaterdag ook echt 'had ik 't m'n schoonzus maar verteld' maar wil dat nu niet meer doen, juist niet om haar blijdschap te overschaduwen. Ik merk dat ik geen moeite heb met bestaande babies of bestaande zwangerschappen (daarvan zijn er ook veel om me heen), maar wel met 'nieuwe' zwangerschappen. Zullen we ook maar aan moeten wennen. Ik wilde één dezer dagen de zwangerschapstest doen om te zien of alle waarden uit m'n bloed zijn, maar merk dat ik daar eigenlijk nog niet aan toe ben (stom he, maakt totaal geen verschil meer, maar toch) dus dat laat ik nog maar even voor wat 't is.
Mbt het vertellen; ik merk nu al dat mensen gaan 'buikstaren' (zijn aantal jaar getrouwd, wonen in een "kids-proof huis", zijn al over de 30 etc. DUs ik ben ook bang dat als ik 't zeg van de MK, mensen voortaan steeds gaan opletten op mn'buik. En daar krijg ik van de gedachte al zenuwen van. Ik heb wel bedacht dat stel dat we weer een MK krijgen, ik het wel aan de directe familie /vrienden wil zeggen, want dat trek ik niet nog 'n keer. En 't lijkt me idd ook fijn om zoveel steun te krijgen.
Ondanks alles; welterusten ladies! Dikke knuffel van mij hier.
Mijn verloskundige was 'n topmens. Mijn miskraam was al 2 dagen licht bezig (krampjes) maar eigenlijk pas op één dag gebeurde 't helemaal. Ik verloor in eens heel veel bloed, de dag erna al veel minder (was toen 't vruchtje ook al kwijt). De VK liet 't heel erg aan mij over wat ik wilde; wel of geen echo om te checken of alles weg was etc en ze vroeg of ik nog gebeld wilde worden etc. Was zo blij met haar.. Ik hoop voor jou dat je verder ook zo'n goede begeleiding krijgt. Schroom niet om te bellen, daar zijn ze voor! (zei zij ook steeds tegen mij).
Sterkte vandaag, vannacht en de komende tijd!!
@ andere meiden; dank voor jullie steun en verhaal. Ik dacht zaterdag ook echt 'had ik 't m'n schoonzus maar verteld' maar wil dat nu niet meer doen, juist niet om haar blijdschap te overschaduwen. Ik merk dat ik geen moeite heb met bestaande babies of bestaande zwangerschappen (daarvan zijn er ook veel om me heen), maar wel met 'nieuwe' zwangerschappen. Zullen we ook maar aan moeten wennen. Ik wilde één dezer dagen de zwangerschapstest doen om te zien of alle waarden uit m'n bloed zijn, maar merk dat ik daar eigenlijk nog niet aan toe ben (stom he, maakt totaal geen verschil meer, maar toch) dus dat laat ik nog maar even voor wat 't is.
Mbt het vertellen; ik merk nu al dat mensen gaan 'buikstaren' (zijn aantal jaar getrouwd, wonen in een "kids-proof huis", zijn al over de 30 etc. DUs ik ben ook bang dat als ik 't zeg van de MK, mensen voortaan steeds gaan opletten op mn'buik. En daar krijg ik van de gedachte al zenuwen van. Ik heb wel bedacht dat stel dat we weer een MK krijgen, ik het wel aan de directe familie /vrienden wil zeggen, want dat trek ik niet nog 'n keer. En 't lijkt me idd ook fijn om zoveel steun te krijgen.
Ondanks alles; welterusten ladies! Dikke knuffel van mij hier.
zondag 22 juli 2012 om 12:27
Ik ben weer terug van vakantie. Eigenlijk al twee dagen en had binnen een half uur na thuiskomst je bericht gelezen, Globetrotter... Klinkt misschien stom, maar ik was er echt van slag van! Moest gewoon moed verzamelen om hier weer terug te komen. Weet je echt wel zeker dat je je schoonzusje niet wil vertellen wat jouw situatie is? Er gaan namelijk nog een heleboel momenten komen die voor haar leuk zijn en voor jou confronterend. Dan hoef jij geen toneel te spelen en kom je een stuk dichter bij elkaar.
En Happy, hoe gaat het nu met jou? Weet je al meer?
En Happy, hoe gaat het nu met jou? Weet je al meer?
maandag 23 juli 2012 om 18:46
Hoi Yezka, lief van je dat je meedenkt. 't Gaat hier alweer beter . Ik heb haar inmiddels weer gezien, en toen was 't al minder moeilijk. Gelukkig. Dus ik denk dat ik 't toch maar gewoon niet vertel. Maar je hebt wel gelijk: stel dat ik me steeds rot blijf voelen bij leuke momenten voor haar, dan houd ik wel in m'n achterhoofd 't toch te gaan vertellen. Ik bekijk 't maar per situatie.
Waar ik wel over nadenk, zijn mensen in m'n omgeving die ook wel eens zwanger zouden kunnen worden. Gisteren hebben we 't de beste vriend van mn man verteld. Zij hebben al een kindje van 1, maar willen graag snel een 2e, dus 't leek ons wel fijn dat zij van de MK op de hoogte zijn. Verder zijn er in onze omgeving nog niet heel naaste mensen waarvan we een zwangerschap zien aankomen, en om 'taan minder bekenden te vertellen gaat te ver, voor m'n gevoel is dat toch te privé.
Ben overigens ook ongesteld geworden, kan ik weer van voor af aan beginnen met aftellen. Wel fijn dat dit nu al komt, begint de cyclus gewoon weer (hopelijk!).
Zometeen sushi eten en naar de sauna! Kadootje van m'n man, die vond dat we het er nu maar van moeten nemen nu 't voor mij weer kan
Heel lief!
Happymomtobe; hoe is 't met jou? Moest veel aan je denken. Knuffel!
Waar ik wel over nadenk, zijn mensen in m'n omgeving die ook wel eens zwanger zouden kunnen worden. Gisteren hebben we 't de beste vriend van mn man verteld. Zij hebben al een kindje van 1, maar willen graag snel een 2e, dus 't leek ons wel fijn dat zij van de MK op de hoogte zijn. Verder zijn er in onze omgeving nog niet heel naaste mensen waarvan we een zwangerschap zien aankomen, en om 'taan minder bekenden te vertellen gaat te ver, voor m'n gevoel is dat toch te privé.
Ben overigens ook ongesteld geworden, kan ik weer van voor af aan beginnen met aftellen. Wel fijn dat dit nu al komt, begint de cyclus gewoon weer (hopelijk!).
Zometeen sushi eten en naar de sauna! Kadootje van m'n man, die vond dat we het er nu maar van moeten nemen nu 't voor mij weer kan
Heel lief!Happymomtobe; hoe is 't met jou? Moest veel aan je denken. Knuffel!
maandag 23 juli 2012 om 20:13
maandag 23 juli 2012 om 20:21
hoi meiden,
heb niet terug gelezen maar met zo een topic krijg ik altijd de kriebels. eerste zwangerschap bleek bij de echo van 9+2 net 4 daagjes overleden. mijn zus deed de echo. en al komt het zo vaak voor en is het eigenlijk *normaal* dit was wel MIJN eerste kindje....wat een verschrikkelijk verdriet. liggen krijsen als een kind op de grond.
eerst pillen en uiteindelijk bij 10 weken een curretage. wat ik heel frappant vond is dat ik pas precies 10 weken later een eisprong had. (ze zeggen toch ook 9 maanden op 9 maanden af? )
ik voel dat altijd heel goed en was al wel 2 maal ongesteld geweest maar geen eisprong gevoeld!
en gelukkig toen weer zwanger.
mijn meisje ligt nu als een 1 jarige in bed
maar wat een verdriet zeg.....
sterkte!
heb niet terug gelezen maar met zo een topic krijg ik altijd de kriebels. eerste zwangerschap bleek bij de echo van 9+2 net 4 daagjes overleden. mijn zus deed de echo. en al komt het zo vaak voor en is het eigenlijk *normaal* dit was wel MIJN eerste kindje....wat een verschrikkelijk verdriet. liggen krijsen als een kind op de grond.
eerst pillen en uiteindelijk bij 10 weken een curretage. wat ik heel frappant vond is dat ik pas precies 10 weken later een eisprong had. (ze zeggen toch ook 9 maanden op 9 maanden af?
)ik voel dat altijd heel goed en was al wel 2 maal ongesteld geweest maar geen eisprong gevoeld!
en gelukkig toen weer zwanger.
mijn meisje ligt nu als een 1 jarige in bed
maar wat een verdriet zeg.....
sterkte!
maandag 23 juli 2012 om 20:24
