Zwanger
alle pijlers
Er weer voor gaan na een miskraam
maandag 11 juni 2012 om 12:52
Ik zou graag mijn ervaringen delen met meiden die pas geleden een miskraam hebben gehad van hun eerste kindje.
Ik merk dat deze ervaringen de beleving van het eventueel weer zwanger worden beinvloeden.
Het krijgen van een kindje blijft nog steeds een wens,
Maar ik merk dat ik er heel anders tegen aan kijk als de eerste keer en zie dit ook terug in het forum.
Ik zou dus graag in dit topic despannend momenten willen delen met lotgenoten. Vooral omdat het allemaal nog zo pril is.
Groetjes Coentje
Ik merk dat deze ervaringen de beleving van het eventueel weer zwanger worden beinvloeden.
Het krijgen van een kindje blijft nog steeds een wens,
Maar ik merk dat ik er heel anders tegen aan kijk als de eerste keer en zie dit ook terug in het forum.
Ik zou dus graag in dit topic despannend momenten willen delen met lotgenoten. Vooral omdat het allemaal nog zo pril is.
Groetjes Coentje
zaterdag 28 juli 2012 om 00:01
Inmiddels een aantal dagen geleden en ik ben weer een beetje bijgekomen...
Ik heb uiteindelijk inderdaad een miskraam gehad, wat een vreselijke ervaring!!
Het vruchtje kwam er heel uit en ik kon letterlijk zien hoe mijn kleintje eruit zag op dat moment.
We hebben een doosje in de vorm van een sterretje gekocht en het daarin in de tuin begraven met een mooie zelf gemaakte steen erop.
Dit was voor mij het enige en beste laatste wat ik nog voor mijn eerste kindje kon doen.
Ik ben er echt kapot van maar hoor idd dat het heel erg vaak gebeurd...
Nu weer opkrabbelen en hopen dat ik ook ooit een gezond kindje op mijn borst gelegd mag krijgen...
Bedankt voor jullie steun meiden!
Ik heb uiteindelijk inderdaad een miskraam gehad, wat een vreselijke ervaring!!
Het vruchtje kwam er heel uit en ik kon letterlijk zien hoe mijn kleintje eruit zag op dat moment.
We hebben een doosje in de vorm van een sterretje gekocht en het daarin in de tuin begraven met een mooie zelf gemaakte steen erop.
Dit was voor mij het enige en beste laatste wat ik nog voor mijn eerste kindje kon doen.
Ik ben er echt kapot van maar hoor idd dat het heel erg vaak gebeurd...
Nu weer opkrabbelen en hopen dat ik ook ooit een gezond kindje op mijn borst gelegd mag krijgen...
Bedankt voor jullie steun meiden!
zaterdag 28 juli 2012 om 18:29
vreselijk happymomtobe......wel heel mooi dat je dit hebt kunnen doen....
tijdens het proberen op te wekken van een miskraam met pillen was dat mijn grootste angst, wat ik zou aantreffen. toch had het me heel mooi geleken om het echt een plekje te geven.
sterkte meid. dit duistere nare gevoel zwakt echt af.....
tijdens het proberen op te wekken van een miskraam met pillen was dat mijn grootste angst, wat ik zou aantreffen. toch had het me heel mooi geleken om het echt een plekje te geven.
sterkte meid. dit duistere nare gevoel zwakt echt af.....
zondag 29 juli 2012 om 09:21
@happymomtombe.
wat fijn dat je dit met een goed gevoel hebt kunnen afronden. Ik hoop met je mee op gezonde zwangerschappen en kindjes. iets moois na zon moeilijke tijd.
hier veel moeite met verwerken van goed nieuws. ben blij voor de mensen om me heen, maar wordt er ook zo verdrietig van.
x coentje
wat fijn dat je dit met een goed gevoel hebt kunnen afronden. Ik hoop met je mee op gezonde zwangerschappen en kindjes. iets moois na zon moeilijke tijd.
hier veel moeite met verwerken van goed nieuws. ben blij voor de mensen om me heen, maar wordt er ook zo verdrietig van.
x coentje
zondag 29 juli 2012 om 10:20
Happymomtombe, wat fijn dat je het zo hebt kunnen doen.
Ik heb het vruchtje ook begraven, maar omdat ik een curettage heb gehad, was het vruchtje niet meer herkenbaar. (De pillen hielpen bij mij helaas niet). Het helpt mij wel dat er een plek is waar mijn eerste 'kindje' ligt. Onder een boom, dus een paar van de blaadjes van dit jaar heb ik 'gevoed'. Dat geeft me een circle-of-life-gevoel.
En Coentje , dat is ook hard. Drie weken na mijn miskraam vertelde iemand die ik iedere week spreek dat hij voor de derde keer vader was geworden. Terwijl ik nog niet eens wist dat zijn vrouw zwanger was!
Ik heb het vruchtje ook begraven, maar omdat ik een curettage heb gehad, was het vruchtje niet meer herkenbaar. (De pillen hielpen bij mij helaas niet). Het helpt mij wel dat er een plek is waar mijn eerste 'kindje' ligt. Onder een boom, dus een paar van de blaadjes van dit jaar heb ik 'gevoed'. Dat geeft me een circle-of-life-gevoel.
En Coentje , dat is ook hard. Drie weken na mijn miskraam vertelde iemand die ik iedere week spreek dat hij voor de derde keer vader was geworden. Terwijl ik nog niet eens wist dat zijn vrouw zwanger was!
maandag 30 juli 2012 om 19:47
Dank je yezka,
Lijkt me heel raar om te horen en kei hard ja.
Hier is het te verwachten vrienden Allen in fase van trouwen en kinderen. Ik ben blij voor ze, natuurlijk zitte we zelf ook in die fase. Maar tot nu toe de enige met deze ervaring. Dit wil ik graag zo houden! Gun het niemand. Wel blijft het zo dat die traantjes echt zo uit het niets opkomen. Gelukkig veel steun en begrip.
Liefs coentje
Lijkt me heel raar om te horen en kei hard ja.
Hier is het te verwachten vrienden Allen in fase van trouwen en kinderen. Ik ben blij voor ze, natuurlijk zitte we zelf ook in die fase. Maar tot nu toe de enige met deze ervaring. Dit wil ik graag zo houden! Gun het niemand. Wel blijft het zo dat die traantjes echt zo uit het niets opkomen. Gelukkig veel steun en begrip.
Liefs coentje
maandag 30 juli 2012 om 19:51
maandag 30 juli 2012 om 20:11
Meiden, ik breek even in.
Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen, want wat hakt dat erin zo'n miskraam! Zelf heb ik nu ruim een jaar geleden een miskraam gehad. We waren zo blij dat we zwanger waren na een lang en intensief traject en opgelucht om met 7 weken het hartje te zien kloppen. Helaas bleek met de echo van 12 weken dat ons kindje kort daarvoor was overleden... Een echt mensje is het dan al. Ik ben 5 dagen later gecuretteerd en heb daar fysiek erg weinig last van gehad. Psychisch ben ik er behoorlijk lang mee bezig geweest. Wij zijn Een aantal maanden later samen op vakantie gegaan en hebben het toen geprobeerd een plekje te geven. Op het standje vonden we een steen die net zo groot was als ons kindje. Deze hebben we mee naar huis genomen en samen met de echo foto's die mijn partner gelukkig graag wilde hebben, in een mooi doosje gedaan. Dit doosje staat nu in onze woonkamer en ik kijk er nog elke dag naar. Dit helpt en verzacht de pijn. Maar wat kan het nog steeds erg pijn doen. Zo maakte mijn schoonvader de opmerking dat ik nu wel midden in het vaar seizoen ging bevallen en onze zoon dus heel onhandig jarig was.... Tja ik had ook liever ons eerste kindje gezond en buiten het vaarseizoen gekregen...pfffff.... Inmiddels ben ik na een hele spannende periode (kan ik nog een keer zwanger worden, gaat het dan weer mis, vanaf 12 weken gaan we pas genieten, vanaf 16 weken, 20 weken, etc, als ik bevallen ben dan...) moeder geworden van een prachtige zoon. Pas nu ik hem in mijn armen kan sluiten, kan ik echt genieten zonder gespannen te zijn. Natuurlijk heb ik van mijn zwangerschap genoten, maar toch elke keer met de miskraam in mijn achterhoofd.
Veel mensen riepen daarna het gebeurt zo vaak, je kan zwanger worden, je bent zo weer zwanger, je hebt nu extra veel kans, het moest zo zijn of het ergste, het is beter zo want het kindje was blijkbaar niet goed. Ons kindje is onderzocht en er bleek niets aan de hand te zijn, domme pech... Vreselijk die opmerkingen, maar toch heb ik er veel aan gehad het te delen, mensen kunnen rekening met je houden, je kunt er over praten als het even niet mee zit en mensen leven met je mee als het toch weer gelukt is. Mijn advies is dan ook om het te delen! Mensen die bovenstaande opmerkingen maken snappen het gewoon niet en hopelijk maken zij dit nooit mee, maar wat zou het fijn zijn als ook zij wat respectvoller om zouden gaan met iets zo persoonlijke wat jij deelt...
Meiden, ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen. Onze kindjes blijven altijd in onze gedachten, hopelijk krijgen ze daar op een dag een mooi plekje. Daarnaast ook heel veel geluk voor de toekomst, blijf erin geloven (hoe moeilijk ook) en steun elkaar!
Ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen, want wat hakt dat erin zo'n miskraam! Zelf heb ik nu ruim een jaar geleden een miskraam gehad. We waren zo blij dat we zwanger waren na een lang en intensief traject en opgelucht om met 7 weken het hartje te zien kloppen. Helaas bleek met de echo van 12 weken dat ons kindje kort daarvoor was overleden... Een echt mensje is het dan al. Ik ben 5 dagen later gecuretteerd en heb daar fysiek erg weinig last van gehad. Psychisch ben ik er behoorlijk lang mee bezig geweest. Wij zijn Een aantal maanden later samen op vakantie gegaan en hebben het toen geprobeerd een plekje te geven. Op het standje vonden we een steen die net zo groot was als ons kindje. Deze hebben we mee naar huis genomen en samen met de echo foto's die mijn partner gelukkig graag wilde hebben, in een mooi doosje gedaan. Dit doosje staat nu in onze woonkamer en ik kijk er nog elke dag naar. Dit helpt en verzacht de pijn. Maar wat kan het nog steeds erg pijn doen. Zo maakte mijn schoonvader de opmerking dat ik nu wel midden in het vaar seizoen ging bevallen en onze zoon dus heel onhandig jarig was.... Tja ik had ook liever ons eerste kindje gezond en buiten het vaarseizoen gekregen...pfffff.... Inmiddels ben ik na een hele spannende periode (kan ik nog een keer zwanger worden, gaat het dan weer mis, vanaf 12 weken gaan we pas genieten, vanaf 16 weken, 20 weken, etc, als ik bevallen ben dan...) moeder geworden van een prachtige zoon. Pas nu ik hem in mijn armen kan sluiten, kan ik echt genieten zonder gespannen te zijn. Natuurlijk heb ik van mijn zwangerschap genoten, maar toch elke keer met de miskraam in mijn achterhoofd.
Veel mensen riepen daarna het gebeurt zo vaak, je kan zwanger worden, je bent zo weer zwanger, je hebt nu extra veel kans, het moest zo zijn of het ergste, het is beter zo want het kindje was blijkbaar niet goed. Ons kindje is onderzocht en er bleek niets aan de hand te zijn, domme pech... Vreselijk die opmerkingen, maar toch heb ik er veel aan gehad het te delen, mensen kunnen rekening met je houden, je kunt er over praten als het even niet mee zit en mensen leven met je mee als het toch weer gelukt is. Mijn advies is dan ook om het te delen! Mensen die bovenstaande opmerkingen maken snappen het gewoon niet en hopelijk maken zij dit nooit mee, maar wat zou het fijn zijn als ook zij wat respectvoller om zouden gaan met iets zo persoonlijke wat jij deelt...
Meiden, ik wil jullie allemaal heel veel sterkte wensen. Onze kindjes blijven altijd in onze gedachten, hopelijk krijgen ze daar op een dag een mooi plekje. Daarnaast ook heel veel geluk voor de toekomst, blijf erin geloven (hoe moeilijk ook) en steun elkaar!
maandag 30 juli 2012 om 20:12
Hallo,
Op dit moment ben ik in afwachting van een mk nadat er van de week een ma bij mij is ontdekt. Ik wacht nu puur alleen omdat ik pas morgen de eerste afspraak bij de gyn heb, want ik heb echt het gevoel dat ik er zo snel mogelijk vanaf wil zijn. En zie pillen of afwachten echt niet zitten. Ik ben erg bang om te zien hoe 'het' eruit ziet en om te zien dat het echt al iets was. Al ben ik wel bang dat ik daar spijt van krijg.
Ik zit er nu nog middenin, heb nog last van zwangerschapskwaaltjes, zoals misselijkheid, moe en natuurlijk uitermate emotioneel. Vooral dat laatste zal er uiteraard bij horen. Hoe lang duurde het voordat jullie ontzwangerd waren? En hoe zit het met de emotionele verwerking?
Mijn man en ik hebben nu vakantie, dus we hebben (en nemen) de tijd. Maar ik heb wel veel zin om dit snel achter me te laten.
Ik ben nu al 2 keer zwanger geworden nadat ik een afspraak had gemaakt in het ziekenhuis omdat het zwanger worden meer dan een jaar op zich liet wachten. Beide keren kon ik de afspraak afzeggen vanwege een positieve test. De eerste keer werd een prachtig kindje, maar nu kwam het niet verder dan 8 wkn. En van de week, met 9 wkn hebben we op de echo moeten ontdekken dat er geen hartje klopte.
Ik had wel een sterk voorgevoel dat het niet goed zat. Hadden jullie dat ook?
Maar mijn vraag is nu; zou ik nu, na deze spontane zwangerschap, nog wel in aanmerking komen voor een vruchtbaarheidsonderzoek?
We hebben immers wel bewezen dat we spontaan zwanger kunnen worden. Maar een gemiddelde wachttijd van 15 maanden vind ik persoonlijk wel wat ruim. Bovendien heb ik altijd veel last van mijn eisprong en twijfel ik er aan ooit een eileider ontsteking te hebben gehad. De huisarts wilde me met deze klachten steeds niet eerder doorsturen dan dat we het een jaar hadden geprobeerd. Wat denken jullie?
Op dit moment ben ik in afwachting van een mk nadat er van de week een ma bij mij is ontdekt. Ik wacht nu puur alleen omdat ik pas morgen de eerste afspraak bij de gyn heb, want ik heb echt het gevoel dat ik er zo snel mogelijk vanaf wil zijn. En zie pillen of afwachten echt niet zitten. Ik ben erg bang om te zien hoe 'het' eruit ziet en om te zien dat het echt al iets was. Al ben ik wel bang dat ik daar spijt van krijg.
Ik zit er nu nog middenin, heb nog last van zwangerschapskwaaltjes, zoals misselijkheid, moe en natuurlijk uitermate emotioneel. Vooral dat laatste zal er uiteraard bij horen. Hoe lang duurde het voordat jullie ontzwangerd waren? En hoe zit het met de emotionele verwerking?
Mijn man en ik hebben nu vakantie, dus we hebben (en nemen) de tijd. Maar ik heb wel veel zin om dit snel achter me te laten.
Ik ben nu al 2 keer zwanger geworden nadat ik een afspraak had gemaakt in het ziekenhuis omdat het zwanger worden meer dan een jaar op zich liet wachten. Beide keren kon ik de afspraak afzeggen vanwege een positieve test. De eerste keer werd een prachtig kindje, maar nu kwam het niet verder dan 8 wkn. En van de week, met 9 wkn hebben we op de echo moeten ontdekken dat er geen hartje klopte.
Ik had wel een sterk voorgevoel dat het niet goed zat. Hadden jullie dat ook?
Maar mijn vraag is nu; zou ik nu, na deze spontane zwangerschap, nog wel in aanmerking komen voor een vruchtbaarheidsonderzoek?
We hebben immers wel bewezen dat we spontaan zwanger kunnen worden. Maar een gemiddelde wachttijd van 15 maanden vind ik persoonlijk wel wat ruim. Bovendien heb ik altijd veel last van mijn eisprong en twijfel ik er aan ooit een eileider ontsteking te hebben gehad. De huisarts wilde me met deze klachten steeds niet eerder doorsturen dan dat we het een jaar hadden geprobeerd. Wat denken jullie?
maandag 30 juli 2012 om 20:19
South, heel veel sterkte ook voor je man.
Ik wilde ook niet afwachten en heb daar geen spijt van gehad. Fijn dat de zwangerschap waar je zo blij mee was en nu zo verdrietig over bent, klaar was, was mijn idee.
Ik ben na 2 dagen weer gaan werken en voelde me helemaal niet zwanger meer. 6 Weken later werd ik weer ongesteld en leek alles weer te werken. Ik zou zelf een afspraak maken bij de gyn naar aanleiding van jouw miskramen en de tijd tussen zwangerschappen. Wellicht kan hij zorgen dat je snel ergens in een programma terecht kan komen, als je daar weer aan toe bent.
Ik wilde ook niet afwachten en heb daar geen spijt van gehad. Fijn dat de zwangerschap waar je zo blij mee was en nu zo verdrietig over bent, klaar was, was mijn idee.
Ik ben na 2 dagen weer gaan werken en voelde me helemaal niet zwanger meer. 6 Weken later werd ik weer ongesteld en leek alles weer te werken. Ik zou zelf een afspraak maken bij de gyn naar aanleiding van jouw miskramen en de tijd tussen zwangerschappen. Wellicht kan hij zorgen dat je snel ergens in een programma terecht kan komen, als je daar weer aan toe bent.
maandag 30 juli 2012 om 21:40
Na vier maanden gestopt te zijn met de pil bleek ik begin mei zwanger. Op het moment dat ik dacht acht weken zwanger te zijn ging ik voor een eerste Echo, en het bleek dat het vruchtje niet levensvatbaar was. 1,5 week later een curretage gehad (afwachten leek me niks). Curretage viel me enorm mee, maar ik ben nu weer voor het eerst ongesteld geweest en moeten nu gaan beslissen of we er weer voor gaan...
Zijn hier meiden die hier ervaring mee hebben?
South, ik Voelde mij meteen weer normaal, de hormonen leken echt onmiddellijk verdwenen.
Vandaar dat ik dus denk ik ook snel weer ongesteld ben geworden.
Jouw verhaal klinkt echt heel erg rot, vervelende huisartsen die zo strikt zijn met richtlijnen van een jaar, als jij je zorgen maakt, wat ik me best kan voorstellen dan vind ik dat je best naar het ziekenhuis zou moeten mogen.
Zijn hier meiden die hier ervaring mee hebben?
South, ik Voelde mij meteen weer normaal, de hormonen leken echt onmiddellijk verdwenen.
Vandaar dat ik dus denk ik ook snel weer ongesteld ben geworden.
Jouw verhaal klinkt echt heel erg rot, vervelende huisartsen die zo strikt zijn met richtlijnen van een jaar, als jij je zorgen maakt, wat ik me best kan voorstellen dan vind ik dat je best naar het ziekenhuis zou moeten mogen.
maandag 30 juli 2012 om 21:44
Hoi Marlika, welkom! (Al hadden we natuurlijk liever dat je hier niet hoefde mee te schrijven).
En South, wat een rotfase zit je nu in zeg. Ik zou je vraag over doorverwijzing trouwens gelijk met de gyn bespreken als je daar toch bent morgen. Vaak heb je binnen een jaar geen doorverwijzing nodig als je eenmaal bij een specialist bent geweest. Je kunt iig je zorgen en angsten met je gyn bespreken als je er toch bent. Meestal nemen ze echt de tijd voor je als je voor een missed abortion komt. (En mijn ervaring is dat ze ook echt heel lief zijn!).
En South, wat een rotfase zit je nu in zeg. Ik zou je vraag over doorverwijzing trouwens gelijk met de gyn bespreken als je daar toch bent morgen. Vaak heb je binnen een jaar geen doorverwijzing nodig als je eenmaal bij een specialist bent geweest. Je kunt iig je zorgen en angsten met je gyn bespreken als je er toch bent. Meestal nemen ze echt de tijd voor je als je voor een missed abortion komt. (En mijn ervaring is dat ze ook echt heel lief zijn!).
maandag 30 juli 2012 om 21:47
Fijn te lezen dat jullie de curretage mee vonden vallen en dat de hormonen dus ook snel verdwenen waren. Ik kan niet wachten tot die weg zijn. Hoewel het misselijk zijn nu echt peanuts is vergeleken bij de gezonde zwangerschap die ik heb gehad, vind ik dit nu veel zwaarder; het is namelijk zooo zinloos.
Ik wil absoluut weer snel zwanger worden. Southman had na het nieuws even zijn twijfels, want hij vindt de ellende van het alsmaar afwachten en dan uiteindelijk deze domper zo vervelend, dat hij zich afvroeg of hij dat het wel waard vindt.
Gelukkig hebben wij de mooie ervaring van het krijgen van een geweldige dochter en weten we
dus heel goed wat het op kan leveren.
Ik wil absoluut weer snel zwanger worden. Southman had na het nieuws even zijn twijfels, want hij vindt de ellende van het alsmaar afwachten en dan uiteindelijk deze domper zo vervelend, dat hij zich afvroeg of hij dat het wel waard vindt.
Gelukkig hebben wij de mooie ervaring van het krijgen van een geweldige dochter en weten we
dus heel goed wat het op kan leveren.
maandag 30 juli 2012 om 21:52
Beste Marlika,
Ik hen half april dit jaar een miskraam gehad en ook gekozen voor een snelle curretage. Netjes na 6 weken weer ongesteld en het was voor ons geen twijfel om het weer te proberen, dat was voor ons eigenlijk heel vanzelfsprekend.
De eerste keer duurde het 8 maanden voordat ik zwanger raakte, dus ging daar op z'n minst weer vanuit na de curretage. Maar het was direct raak, kon het niet geloven!
Ben wel heel nuchter nu, volgende week voor eerste echo en pas dan kan ik me er misschien een beetje aan overgeven.
Ik kan je alleen maar adviseren om je gevoel te volgen.
Succes!
Ik hen half april dit jaar een miskraam gehad en ook gekozen voor een snelle curretage. Netjes na 6 weken weer ongesteld en het was voor ons geen twijfel om het weer te proberen, dat was voor ons eigenlijk heel vanzelfsprekend.
De eerste keer duurde het 8 maanden voordat ik zwanger raakte, dus ging daar op z'n minst weer vanuit na de curretage. Maar het was direct raak, kon het niet geloven!
Ben wel heel nuchter nu, volgende week voor eerste echo en pas dan kan ik me er misschien een beetje aan overgeven.
Ik kan je alleen maar adviseren om je gevoel te volgen.
Succes!
maandag 30 juli 2012 om 21:54
South, wat fijn dat je al een dochter hebt. Ik heb (gelukkig) geen idee hoe het zit met vruchtbaarheidsonderzoeken. maar het klinkt echt wel reëel dat je aangeeft dat je hier mee zit.
Mijn twijfels zijn een beetje onzindingen vind ik maar het houdt me bezig.
Als ik zwanger wil worden vind ik dat ik gezond moet leven, uiteraard geen alcohol. In mijn vriendengroep, waarmee we half augustus op vakantie gaan hoe valt dat op..
Aangezien mijn man en ik vorig jaar getrouwd zijn is iedereen al zeer bezig met het feit of ik zwanger ben of niet ( bijna niemand weet van de miskraam). Maar goed, het voelt nu ook alsof er geen tijd te verspillen is of zo.
Mijn twijfels zijn een beetje onzindingen vind ik maar het houdt me bezig.
Als ik zwanger wil worden vind ik dat ik gezond moet leven, uiteraard geen alcohol. In mijn vriendengroep, waarmee we half augustus op vakantie gaan hoe valt dat op..
Aangezien mijn man en ik vorig jaar getrouwd zijn is iedereen al zeer bezig met het feit of ik zwanger ben of niet ( bijna niemand weet van de miskraam). Maar goed, het voelt nu ook alsof er geen tijd te verspillen is of zo.
maandag 30 juli 2012 om 22:00
Over de curretage trouwens, ik heb er geen seconde tegenop gezien, omdat ik heel sterk het gevoel had dat ik ervan af wilde. Daar heb ik geen seconde spijt van gehad. Het ging snel, netjes, en ik kon voor mijn gevoel direct verder en het afsluiten. Ik kan me voorstellen dat dit voor anderen heel anders kan zijn, dat er wel behoefte is om afscheid te nemen e.d. Ik heb me echter ook niet echt zwanger gevoeld en het bericht dat het mis was, bevestigde eigenlijk mijn instinct.
Nogmaals, dit zal voor iedereen anders zijn, maar voor mij was de curretage het beste.
Nogmaals, dit zal voor iedereen anders zijn, maar voor mij was de curretage het beste.
maandag 30 juli 2012 om 22:02
Vooruit, dan ook nog @ marlika;
Ik herken die vragende gezichten (en vaak ook letterlijke vragen) van mensen of je al eens zwanger bent omdat je nu al een jaar getrouwd bent. (begon al op de dag van het huwelijk) Vreselijk! Op het kdv van mijn dochter zeggen ze nu ook steeds dat ze een broertje of zusje wil. Grrrr...
Ik snap wel dat je gezond wilt leven idd. Maar een wijntje bij het eten kan echt geen kwaad hoor als je nog niet zwanger bent. (zelf drink altijd niets meer tussen de eisprong en de menstruatie)
Of maken jullie er een echte zuip-vakantie van? Dan is het natuurlijk een ander verhaal.
Nu dan echt; weltrusten.
Ik herken die vragende gezichten (en vaak ook letterlijke vragen) van mensen of je al eens zwanger bent omdat je nu al een jaar getrouwd bent. (begon al op de dag van het huwelijk) Vreselijk! Op het kdv van mijn dochter zeggen ze nu ook steeds dat ze een broertje of zusje wil. Grrrr...
Ik snap wel dat je gezond wilt leven idd. Maar een wijntje bij het eten kan echt geen kwaad hoor als je nog niet zwanger bent. (zelf drink altijd niets meer tussen de eisprong en de menstruatie)
Of maken jullie er een echte zuip-vakantie van? Dan is het natuurlijk een ander verhaal.
Nu dan echt; weltrusten.
maandag 30 juli 2012 om 22:06
maandag 30 juli 2012 om 22:09
