Zwanger
alle pijlers
Ervaringen (geplande) keizersnede
dinsdag 30 augustus 2022 om 17:54
Vanwege een stuitligging wordt er voor mij een keizersnede gepland. Ik ben er enorm zenuwachtig voor. Ik ben nooit eerder geopereerd en vind het idee van opengesneden worden eng. Ik kan niet tegen bloed, scalpels, e.d. en ben dan ook wel een beetje bang dat ik, als ik iets daarvan zie, ga flauwvallen. (Ook al lig ik technisch gesproken natuurlijk al, vind ik dat alsnog een akelig gevoel. 
) Naast de operatie zelf vind ik ook het herstel daarna erg spannend. Hoelang duurt het voordat de pijn minder wordt en je weer wat dingen kunt doen, bijvoorbeeld.
Heel graag zou ik wat (liefst positieve!) ervaringen lezen over keizersnedes. Vooral als je er net als ik erg tegen opzag, hoe het dan uiteindelijk was in het echt en wat je is meegevallen. En misschien hebben jullie tips waarmee ik de hele ervaring minder spannend of eng kan maken?
) Naast de operatie zelf vind ik ook het herstel daarna erg spannend. Hoelang duurt het voordat de pijn minder wordt en je weer wat dingen kunt doen, bijvoorbeeld.Heel graag zou ik wat (liefst positieve!) ervaringen lezen over keizersnedes. Vooral als je er net als ik erg tegen opzag, hoe het dan uiteindelijk was in het echt en wat je is meegevallen. En misschien hebben jullie tips waarmee ik de hele ervaring minder spannend of eng kan maken?
donderdag 1 september 2022 om 16:25
Het waren gewoon prikken in het gebied zelf, net als bij de tandarts. Dat kan niet bij een keizersnee maar is dus ook niet zo handig als ze elders diep gaan snijden.
donderdag 1 september 2022 om 17:20
Nee, helemaal niet.Daveotion schreef: ↑01-09-2022 12:25Ik heb nog een specifieke vraag voor jullie: hebben jullie tijdens de operatie last gehad van het gevoel flauw te vallen of duizelig te worden?
Dat is namelijk een gevoel waar ik enorm tegen opzie en ik begrijp dat dat wel voor kan komen doordat je bloeddruk kan dalen tijdens de ingreep. Ben benieuwd naar jullie ervaringen hiermee.
donderdag 1 september 2022 om 17:22
Waarom is dat zo'n angst? Wat is daar zo erg aan als dat gebeurt?Daveotion schreef: ↑01-09-2022 13:12Jeetje, dat lijkt me echt heel rot. En is ook echt een angst van mij.
Kon je wel aangeven dat je je licht in je hoofd voelde worden of ging het zo snel dat dat niet meer lukte? Er zijn ook anesthesisten die bij voorbaat al een medicijn toedienen via het infuus dat de bloeddruk een beetje op peil moet houden. Dat zou ik het liefst willen.
donderdag 1 september 2022 om 17:27
Tja, vervelende ervaringen met flauwvallen in het verleden. Ik vind het een ontzettend akelig gevoel, kan het niet goed omschrijven. Dus dat wil ik echt voorkomen. Daar komt nog bij dat ik het extra vervelend vind als ik daardoor delen van de geboorte van mijn kind zou missen.
donderdag 1 september 2022 om 17:29
Maar wat bedoel je dan precies? Deden de prikken zoveel pijn dat je geen prik meer wilt in dat gebied?
donderdag 1 september 2022 om 19:47
Ze zorgen er echt wel voor dat je tijdens het moment suprême bij genoeg bent. En ja, leuk is het niet als het gebeurt, maar veel belangrijker is dat je kind gezond ter wereld komt.Daveotion schreef: ↑01-09-2022 17:27Tja, vervelende ervaringen met flauwvallen in het verleden. Ik vind het een ontzettend akelig gevoel, kan het niet goed omschrijven. Dus dat wil ik echt voorkomen. Daar komt nog bij dat ik het extra vervelend vind als ik daardoor delen van de geboorte van mijn kind zou missen.
donderdag 1 september 2022 om 20:05
Daar heb je zeker gelijk in.Tadderak30 schreef: ↑01-09-2022 19:47Ze zorgen er echt wel voor dat je tijdens het moment suprême bij genoeg bent. En ja, leuk is het niet als het gebeurt, maar veel belangrijker is dat je kind gezond ter wereld komt.
donderdag 1 september 2022 om 20:08
Nee, ik volg het ook niet echt meer, waar dit over gaat. Met een spinale ruggenprik (die is nog dieper dan de epiduraal) ben je echt wel goed verdoofd, tenzij ze 'm verkeerd zouden zetten of zo. En er bestaan vast uitzonderingen waarbij het om de een of andere reden niet voldoende werkt, maar dan zou je alsnog onder narcose worden gebracht lijkt mij. Zo is het mij althans wel verteld.
Gaat dit niet over een heel ander soort verdoving, zoals plexus blokkade?
donderdag 1 september 2022 om 20:48
Totaal niet.Daveotion schreef: ↑01-09-2022 12:25Ik heb nog een specifieke vraag voor jullie: hebben jullie tijdens de operatie last gehad van het gevoel flauw te vallen of duizelig te worden?
Dat is namelijk een gevoel waar ik enorm tegen opzie en ik begrijp dat dat wel voor kan komen doordat je bloeddruk kan dalen tijdens de ingreep. Ben benieuwd naar jullie ervaringen hiermee.
Je word zo goed erdoor gepraat. De anesthesist zit gemoedelijk aan je ene kant, de boosdoener waardoor je nu hier doorheen moet gaan aan de andere kant
Bij mij werd ik gewoon verteld van achter het scherm hoe het ging. Opeens zeiden ze, daar is ie! En zag ik hoe kind over het scherm op mij werd gelegd en ik was helemaal in de baby bubbel. Ik vergat alles om me heen, had oog voor alleen dit wezentje. Dus nee, je ligt eigenlijk te wachten tot je moeder bent geworden
Het is een leuke operatie. Wel een buikoperatie, maar een met een heuglijk tintje.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
donderdag 1 september 2022 om 21:00
Keizersnede gehad ivm een tweeling. De een lag in een stuit en de ander er tegengesteld bovenop. Ik begreep het volkomen, je hebt dan risico dat ze in elkaar gaan haken, of beide in stuit gaan liggen.
Ik was graag natuurlijk bevallen, maar het voelde alsof dit het beste was wat ik kon doen. Ik vond het fijn dat ik van tevoren even kon douchen. Toen kreeg ik een katheter in, dat ging heel goed. Toen kwam mijn man, ook uitgerust en fris gedoucht. Ik lag namelijk al twee weken in het ziekenhuis toen.
Ik vond iedereen zo lief voor mij in de operatiekamer. En ik was zelf heel rustig, een beetje in mezelf gekeerd misschien. Ik was vastbesloten alles rustig te ondergaan. Het ging heel goed. De ruggeprik, de armen spreiden, er was ook geen weg terug, het moest gebeuren. Tja en dan lig je daar maar. Je wordt af en toe wel wat bijgepraat. En na een tijdje werden ze geboren. Ik kreeg er niet zoveel van mee.
Het herstel ging voorspoedig, hoewel het in het begin flink pijn deed. Je moet je dan echt even dwingen om te gaan bewegen, dat moet je dan ook zelf doen. Als je dan eenmaal door de pijn heen bent dan gaat het ook echt per dagdeel beter. Ik denk dat ik na 3 dagen weer vrij goed kon lopen. Het ging snel. De eerste keer naar het toilet schuifelde ik nog als een krom oud vrouwtje.
Ik heb mijn baby's op de dag van hun geboorte niet veel gezien. Ik zat ook nog onder de morfine. Daarna begon het 'bonden' dag ging gelukkig goed. Het is toch anders denk ik dan na een vaginale bevalling, daar komen veel meer hormonen bij vrij. Maar een expert ben ik natuurlijk niet. Een vriendin die 4 kinderen heeft gekregen zei dat ik niks aan zo'n bevalling had gemist. Ergens toch jammer, maar ik ben blij met mijn kinderen, en we hebben een hechte band. En na een 'normale' bevalling moet je vaak ook alsnog naar je baby toegroeien. Het kan alle kanten omgaan dat blijft altijd zo.
Succes, zet m op, en heel veel geluk straks!!
Ik was graag natuurlijk bevallen, maar het voelde alsof dit het beste was wat ik kon doen. Ik vond het fijn dat ik van tevoren even kon douchen. Toen kreeg ik een katheter in, dat ging heel goed. Toen kwam mijn man, ook uitgerust en fris gedoucht. Ik lag namelijk al twee weken in het ziekenhuis toen.
Ik vond iedereen zo lief voor mij in de operatiekamer. En ik was zelf heel rustig, een beetje in mezelf gekeerd misschien. Ik was vastbesloten alles rustig te ondergaan. Het ging heel goed. De ruggeprik, de armen spreiden, er was ook geen weg terug, het moest gebeuren. Tja en dan lig je daar maar. Je wordt af en toe wel wat bijgepraat. En na een tijdje werden ze geboren. Ik kreeg er niet zoveel van mee.
Het herstel ging voorspoedig, hoewel het in het begin flink pijn deed. Je moet je dan echt even dwingen om te gaan bewegen, dat moet je dan ook zelf doen. Als je dan eenmaal door de pijn heen bent dan gaat het ook echt per dagdeel beter. Ik denk dat ik na 3 dagen weer vrij goed kon lopen. Het ging snel. De eerste keer naar het toilet schuifelde ik nog als een krom oud vrouwtje.
Ik heb mijn baby's op de dag van hun geboorte niet veel gezien. Ik zat ook nog onder de morfine. Daarna begon het 'bonden' dag ging gelukkig goed. Het is toch anders denk ik dan na een vaginale bevalling, daar komen veel meer hormonen bij vrij. Maar een expert ben ik natuurlijk niet. Een vriendin die 4 kinderen heeft gekregen zei dat ik niks aan zo'n bevalling had gemist. Ergens toch jammer, maar ik ben blij met mijn kinderen, en we hebben een hechte band. En na een 'normale' bevalling moet je vaak ook alsnog naar je baby toegroeien. Het kan alle kanten omgaan dat blijft altijd zo.
Succes, zet m op, en heel veel geluk straks!!
donderdag 1 september 2022 om 21:16
He wat rot TO, dat je er zo tegenop ziet. Ik heb zelf geen ervaring met keizersnedes, wel met 2 vaginale bevallingen, die verschillen als dag en nacht. Dat zal ook het geval zijn met keizersnedes.
Ik kan het me trouwens wel voorstellen, zelf ook nooit in het ziekenhuis gelegen ( buiten de eerste bevalling dan, die ingeleid werd), dus ik zou ook opzien tegen de operatie zelf.
Hier wel een ruggenprik bij de eerste bevalling en dat was echt een heerlijkheid en totaal geen last van gehad tijdens het zetten ( tussen de weeen door). Ook de bijbehorende katheter deed me niets, maar dat kan ook komen door wat ik allemaal voelde op dat moment..
Mijn moeder is ruim 25 jaar geleden bevallen van mijn broertje en zusje ( exact 40 weken toen ze geboren werden, het waren dwarsliggers) met een ingeplande keizersnede en daar kijkt ze goed op terug.
Zoals ze zelf altijd zegt 'bij de vaginale bevalling deed het vooraf en tijdens erg veel pijn, bij de keizersnede daarna'. Het lastige vond ze vooral dat ze relatief veel bloedverlies had gehad tijdens de bevalling en ruim een week in het ziekenhuis heeft gelegen en ook geen kraamzorg meer kreeg na die week thuis. Tillen wat zgn niet mocht,maar met een tweeling en een kleuter + een man die in die tijd nog geen verlof had zoals tegenwoordig, was geen doen voor haar. Daar is ze zichzelf wel in tegengekomen overigens, maar heel eerlijk, ik ging ook met alles veel te snel na mijn bevallingen en ben mezelf ook heel erg tegengekomen.
Mijn moeder had dus een vaginale bevalling ( moi) en een keizersnede, maar geen verschil in band, gevoel of iets in die richting.
En heel eerlijk? Toen mijn oudste op mij werd neergelegd na de bevalling heb ik echt een tijdje gedacht 'is ze echt van mij? Hoe komt ze hier'? En dat terwijl ik haar zelf vast heb gepakt tijdens het laatste stukje. Dat heeft echt even moeten groeien en is normaal hoor.. Kan met elke soort bevalling voorkomen.
Hoe je bevalt boeit niet, je wordt moeder, krijgt een kind en ik heb absoluut niet het idee dat mijn vaginale bevalling ook maar meer bijzonder is dan iemand die bevalt middels een keizersnede. Het doel heiligt de middelen en zo zie ik dat ook met bevallen.
Ik kan het me trouwens wel voorstellen, zelf ook nooit in het ziekenhuis gelegen ( buiten de eerste bevalling dan, die ingeleid werd), dus ik zou ook opzien tegen de operatie zelf.
Hier wel een ruggenprik bij de eerste bevalling en dat was echt een heerlijkheid en totaal geen last van gehad tijdens het zetten ( tussen de weeen door). Ook de bijbehorende katheter deed me niets, maar dat kan ook komen door wat ik allemaal voelde op dat moment..
Mijn moeder is ruim 25 jaar geleden bevallen van mijn broertje en zusje ( exact 40 weken toen ze geboren werden, het waren dwarsliggers) met een ingeplande keizersnede en daar kijkt ze goed op terug.
Zoals ze zelf altijd zegt 'bij de vaginale bevalling deed het vooraf en tijdens erg veel pijn, bij de keizersnede daarna'. Het lastige vond ze vooral dat ze relatief veel bloedverlies had gehad tijdens de bevalling en ruim een week in het ziekenhuis heeft gelegen en ook geen kraamzorg meer kreeg na die week thuis. Tillen wat zgn niet mocht,maar met een tweeling en een kleuter + een man die in die tijd nog geen verlof had zoals tegenwoordig, was geen doen voor haar. Daar is ze zichzelf wel in tegengekomen overigens, maar heel eerlijk, ik ging ook met alles veel te snel na mijn bevallingen en ben mezelf ook heel erg tegengekomen.
Mijn moeder had dus een vaginale bevalling ( moi) en een keizersnede, maar geen verschil in band, gevoel of iets in die richting.
En heel eerlijk? Toen mijn oudste op mij werd neergelegd na de bevalling heb ik echt een tijdje gedacht 'is ze echt van mij? Hoe komt ze hier'? En dat terwijl ik haar zelf vast heb gepakt tijdens het laatste stukje. Dat heeft echt even moeten groeien en is normaal hoor.. Kan met elke soort bevalling voorkomen.
Hoe je bevalt boeit niet, je wordt moeder, krijgt een kind en ik heb absoluut niet het idee dat mijn vaginale bevalling ook maar meer bijzonder is dan iemand die bevalt middels een keizersnede. Het doel heiligt de middelen en zo zie ik dat ook met bevallen.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 01-09-2022 21:58
12.08% gewijzigd
vrijdag 2 september 2022 om 17:12
Ha Daveotion, wat fijn dat je dit topic hebt geopend. Mijn verhaal ken je al: mn vorige bevalling (inleiding) vorderde helemaal niet en werd uiteindelijk een keizersnede, waar ik goed op terug kijk.
Natuurlijk was het even schakelen en ik lag wat te rillen door de adrenaline en alle weeënopwekkers die ik de hele dag al had gekregen. Maar het bleef zo’n bijzonder moment om hem voor het eerst te zien en vanaf het begin is hij bij me gebleven en is het met de bonding meer dan goed gekomen
. Borstvoeding kwam ook goed op gang na een dagje.
Nu, na een spannende zwangerschap en met verhoogd risico op weer een spoedkeizersnede, heb ik met volle overtuiging gekozen voor een geplande gentle sectio. Ik kijk er naar uit om in alle rust en met goede zorg onze dochter te mogen ontmoeten, en kijk natuurlijk ook een beetje op tegen het herstel met nog een dreumes in huis.
Maar we hebben zoveel hulp, mijn vriend heeft lang verlof, dat komt vast helemaal goed.
Weet je, aan beide soorten bevallingen zitten voor en nadelen. Ik heb het idee dat een vaginale bevalling als “natuurlijk” soms ook wat geromantiseerd wordt, terwijl ook daaraan risico’s zitten en complicaties of moeilijk herstel bij komen kijken (en het meestal goed komt, net als bij één keizersnede). Ik heb vriendinnen met veel langer herstel (en soms blijvende klachten) na hun vaginale bevalling dan ik na mijn keizersnede. Maar kan soms ook met enige jaloezie luisteren naar vrouwen bij wie het soepel en vanzelf ging en badbevalling bij kaarslicht wel kon doorgaan.
Heb zelf niet het gevoel dat ik er iets aan heb gemist of dat ik het met perse wilde proberen. Meer moeder kan ik me er niet van voelen en ik ben heel blij met deze optie en de goede zorg in Nederland.
Maandagochtend is het zover bij ons! Wel surreal gevoel bij hoor nu.
Hebben jullie al een datum? En hoe voelt het nu voor jou?
Natuurlijk was het even schakelen en ik lag wat te rillen door de adrenaline en alle weeënopwekkers die ik de hele dag al had gekregen. Maar het bleef zo’n bijzonder moment om hem voor het eerst te zien en vanaf het begin is hij bij me gebleven en is het met de bonding meer dan goed gekomen
. Borstvoeding kwam ook goed op gang na een dagje.Nu, na een spannende zwangerschap en met verhoogd risico op weer een spoedkeizersnede, heb ik met volle overtuiging gekozen voor een geplande gentle sectio. Ik kijk er naar uit om in alle rust en met goede zorg onze dochter te mogen ontmoeten, en kijk natuurlijk ook een beetje op tegen het herstel met nog een dreumes in huis.
Maar we hebben zoveel hulp, mijn vriend heeft lang verlof, dat komt vast helemaal goed.
Weet je, aan beide soorten bevallingen zitten voor en nadelen. Ik heb het idee dat een vaginale bevalling als “natuurlijk” soms ook wat geromantiseerd wordt, terwijl ook daaraan risico’s zitten en complicaties of moeilijk herstel bij komen kijken (en het meestal goed komt, net als bij één keizersnede). Ik heb vriendinnen met veel langer herstel (en soms blijvende klachten) na hun vaginale bevalling dan ik na mijn keizersnede. Maar kan soms ook met enige jaloezie luisteren naar vrouwen bij wie het soepel en vanzelf ging en badbevalling bij kaarslicht wel kon doorgaan
.Heb zelf niet het gevoel dat ik er iets aan heb gemist of dat ik het met perse wilde proberen. Meer moeder kan ik me er niet van voelen en ik ben heel blij met deze optie en de goede zorg in Nederland.
Maandagochtend is het zover bij ons! Wel surreal gevoel bij hoor nu
.Hebben jullie al een datum? En hoe voelt het nu voor jou?
vrijdag 2 september 2022 om 20:59
Ik heb van mezelf een tamelijk lage bloeddruk en tijdens de zwangerschap ook maar tijdens de operatie totaal geen last gehad van lage bloeddruk of flauwvallen.Daveotion schreef: ↑01-09-2022 12:25Ik heb nog een specifieke vraag voor jullie: hebben jullie tijdens de operatie last gehad van het gevoel flauw te vallen of duizelig te worden?
Dat is namelijk een gevoel waar ik enorm tegen opzie en ik begrijp dat dat wel voor kan komen doordat je bloeddruk kan dalen tijdens de ingreep. Ben benieuwd naar jullie ervaringen hiermee.
Zullen we proberen het een beetje gezellig te houden?!
vrijdag 2 september 2022 om 22:10
woensdag 14 september 2022 om 14:18
Goed!! Inderdaad niet flauwgevallen gelukkig. Het viel me erg mee hoe 'eng' het uiteindelijk was. Achteraf vind ik het vooral vreemd dat ik geen enkele wee heb gevoeld. Heel rare gewaarwording eigenlijk. Het herstel vind ik wel best pittig tot nu toe, maar ik merk al verschil t.o.v. een paar dagen geleden.
Ik heb een prachtige, lieve, gezonde dochter gekregen en dat is het allerbelangrijkste.
woensdag 14 september 2022 om 17:39
woensdag 14 september 2022 om 18:19
woensdag 14 september 2022 om 20:49
Wat fijn! Gefeliciteerd met je dochter!
Het verhaal over verdoving eerder in dit topic heb ik ook ervaren. Bij mijn eerste keizersnede geen problemen, goed verdoofd. Bij de 2e (geplande) ging alles in eerste instantie goed, kreeg opnieuw een ruggenprik. Toen ze gingen snijden leek deze goed te werken, maar toen ze verder gingen voelde ik toch pijn. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, maar ze merkten natuurlijk dat ik pijn had. Al helemaal toen de chirurg besloot om de incisie niet meer grote te maken, maar flink wat te duwen en trekken om mijn dochter goed te positioneren. De anesthesist stond al klaar om me plat te spuiten toen ze geboren werd, waarmee de pijn meteen een stuk minder werd. De euforie hielp ook
Hechten was niet pijnlijk, en ik kreeg natuurlijk morfine. Toen merkte ik pas hoeveel pijn ik had gehad. Hier heb ik het niet meer met de gyn over gehad, het besef wat er gebeurd was daalde pas veel later in.
Ik denk dat ik slecht te verdoven ben, want heb dit probleem ook gehad bij het trekken van een verstandskies, toen lag ik van de pijn te zweten in de stoel, maar wist niet of dat normaal was en zei niets.
Het verhaal over verdoving eerder in dit topic heb ik ook ervaren. Bij mijn eerste keizersnede geen problemen, goed verdoofd. Bij de 2e (geplande) ging alles in eerste instantie goed, kreeg opnieuw een ruggenprik. Toen ze gingen snijden leek deze goed te werken, maar toen ze verder gingen voelde ik toch pijn. Ik wist niet zo goed wat ik moest doen, maar ze merkten natuurlijk dat ik pijn had. Al helemaal toen de chirurg besloot om de incisie niet meer grote te maken, maar flink wat te duwen en trekken om mijn dochter goed te positioneren. De anesthesist stond al klaar om me plat te spuiten toen ze geboren werd, waarmee de pijn meteen een stuk minder werd. De euforie hielp ook
Hechten was niet pijnlijk, en ik kreeg natuurlijk morfine. Toen merkte ik pas hoeveel pijn ik had gehad. Hier heb ik het niet meer met de gyn over gehad, het besef wat er gebeurd was daalde pas veel later in.
Ik denk dat ik slecht te verdoven ben, want heb dit probleem ook gehad bij het trekken van een verstandskies, toen lag ik van de pijn te zweten in de stoel, maar wist niet of dat normaal was en zei niets.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
