Zwanger
alle pijlers
Ervaringen met pijnbestrijding bij bevalling
zaterdag 2 februari 2013 om 16:13
Hallo allemaal. Ik ben bij de verloskundige geweest en die raadde aan een soort bevallingsplan te maken. Ik heb hier niet zo veel mee, je weet toch nooit hoe het zal lopen. Maar het advies was ook om na te denken over mogelijke pijnbestrijding etc. Er zijn verschillende mogelijkheden, ik ben wel benieuwd naar de ervaringen van anderen. Als jullie voor pijnbestrijding hebben gekozen, waar heb je voor gekozen en hoe heb je dat ervaren?
zondag 3 februari 2013 om 10:18
zondag 3 februari 2013 om 10:22
Ik wilde absoluut géén ruggenprik, maar ik moest.
De gynaecoloog vond me na 12 uur weeën wegpuffen te vermoeid worden. Ik had nog maar 4 cm ontsluiting en ik begon ongewild al mee te persen, wat dus absoluut niet mocht.
De ontsluiting bleef al uren steken, dus er was een infuus met een flinke dosis weeënopwekkers nodig. Wilde ik die infuus-weeën nog op kunnen vangen, dan moest het echt gecombineerd worden met een ruggenprik.
Achteraf maar goed ook, want er bleek nogmaals 12 uur nodig te zijn voordat ik voldoende ontsluiting had om te mogen persen. Van de persfase heb ik helemaal niets gevoeld, want het spul was nog lang niet uitgewerkt.
Sterker nog, door de ruggenprik zijn mijn armen en benen de hele eerste week na de bevalling een soort van verlamd geweest. Pas na een week kon ik voorzichtig in huis gaan rondschuifelen en soms even mijn baby vasthouden.
En ik heb nog het hele jaar na mijn bevaling vervelende pijn gehad op de plek waar de naald in mijn rug had gezeten, dat vond ik echt een tegenvaller.
Bij de tweede wilde ik dus weer absoluut géén ruggenprik. Gelukkig ging deze bevalling zo razendsnel dat ik niet eens meer naar het ziekenhuis kon. Wat ben ik daar blij om geweest!
Ik begrijp je dus helemaal, dat je een plan maken niet zo zinvol vindt. Je weet totaal niet hoe het gaat lopen en wat je op een bepaald moment nodig hebt.
Het is alleen handig om wat te lezen over de verschillende vormen van pijnbestrijding, zodat je weet waar ze het over hebben als het moment daar is.
Mijn plan was beide keren: Bevallen in het ziekenhuis met zo min mogelijk hulpmiddelen. Bij de eerste bevalling heb ik echter alle mogelijke hulpmiddelen moeten aanvaarden en bij de tweede bevalling heb ik het ziekenhuis niet gehaald. Nuttig joh, zo'n plan.
De gynaecoloog vond me na 12 uur weeën wegpuffen te vermoeid worden. Ik had nog maar 4 cm ontsluiting en ik begon ongewild al mee te persen, wat dus absoluut niet mocht.
De ontsluiting bleef al uren steken, dus er was een infuus met een flinke dosis weeënopwekkers nodig. Wilde ik die infuus-weeën nog op kunnen vangen, dan moest het echt gecombineerd worden met een ruggenprik.
Achteraf maar goed ook, want er bleek nogmaals 12 uur nodig te zijn voordat ik voldoende ontsluiting had om te mogen persen. Van de persfase heb ik helemaal niets gevoeld, want het spul was nog lang niet uitgewerkt.
Sterker nog, door de ruggenprik zijn mijn armen en benen de hele eerste week na de bevalling een soort van verlamd geweest. Pas na een week kon ik voorzichtig in huis gaan rondschuifelen en soms even mijn baby vasthouden.
En ik heb nog het hele jaar na mijn bevaling vervelende pijn gehad op de plek waar de naald in mijn rug had gezeten, dat vond ik echt een tegenvaller.
Bij de tweede wilde ik dus weer absoluut géén ruggenprik. Gelukkig ging deze bevalling zo razendsnel dat ik niet eens meer naar het ziekenhuis kon. Wat ben ik daar blij om geweest!
Ik begrijp je dus helemaal, dat je een plan maken niet zo zinvol vindt. Je weet totaal niet hoe het gaat lopen en wat je op een bepaald moment nodig hebt.
Het is alleen handig om wat te lezen over de verschillende vormen van pijnbestrijding, zodat je weet waar ze het over hebben als het moment daar is.
Mijn plan was beide keren: Bevallen in het ziekenhuis met zo min mogelijk hulpmiddelen. Bij de eerste bevalling heb ik echter alle mogelijke hulpmiddelen moeten aanvaarden en bij de tweede bevalling heb ik het ziekenhuis niet gehaald. Nuttig joh, zo'n plan.
zondag 3 februari 2013 om 10:27
@misssuus: Bij mijn eerste bevalling kreeg ik na een aantal uren een pethidine injectie, maar daar heb ik totaal geen effect van gemerkt. Daarna moest ik dus alsnog een ruggenprik.
Ook ik heb grote angst voor naalden en wilde liever helemaal geen pijnbestrijding, maar tijdens mijn bevalling kon het me opeens heel weinig schelen: Als mijn kind er maar heelhuids uit zou komen, mochten ze alles in me prikken wat daarvoor nodig was.
Ook ik heb grote angst voor naalden en wilde liever helemaal geen pijnbestrijding, maar tijdens mijn bevalling kon het me opeens heel weinig schelen: Als mijn kind er maar heelhuids uit zou komen, mochten ze alles in me prikken wat daarvoor nodig was.
zondag 3 februari 2013 om 10:31
Ruggenprik en dat kan ik iedereen aanraden.
Omdat ik werkelijk het nut niet in zie van onnodig pijn lijden (we leven niet meer in de middeleeuwen), heb ik vanaf het begin al aangegeven dat ik een ruggenprik wilde. Dat stond ook in mijn bevallingsplan.
Toen de bevalling begon en ik naar het ziekenhuis ging zei de verloskundige trouwens dat ik beter kon beginnen met een remi...pompje, maar aangekomen in het ziekenhuis zeiden de artsen: als jij een ruggenprik wil, krijg je die gewoon. Was ik erg blij mee want dat was ook wat ik wilde. Achteraf baalde ik ook wel dat die VK met dat pompje als eerste optie kwam, bij een eventuele volgende bevalling ga ik wel zeggen dat dat alleen een optie is als de prik niet kan.
Om een lang verhaal kort te maken: ik was er op tijd bij, de anaesthesist was ook op tijd 'vrij' om 'm te zetten. Ik heb haast geen wee gevoeld, zelfs heerlijk geslapen. Bij het persen kon de prik aan blijven staan omdat de weeen krachtig genoeg waren. Na het hechten was hij 'op'en mocht ie eruit. Nergens last van gehad.
Omdat de bevalling dankzij de prik zo goed ging, was ik echt uitgerust toen ik naar huis ging en heb ik mede daardoor een heerlijke kraamweek gehad.
Mocht er ooit een tweede komen ga ik het precies zo doen (mits dat natuurlijk mogelijk is, als het allemaal heel snel gaat houdt het op).
Als laatste over het bevallingsplan: je weet natuurlijk nooit hoe het loopt maar het gaf mij wel rust om er van te voren over nagedacht te hebben. Plus dat het voor anderen ook duidelijk is wat je wil, zodat je tijdens de bevalling geen discussie hoeft te voeren.
Omdat ik werkelijk het nut niet in zie van onnodig pijn lijden (we leven niet meer in de middeleeuwen), heb ik vanaf het begin al aangegeven dat ik een ruggenprik wilde. Dat stond ook in mijn bevallingsplan.
Toen de bevalling begon en ik naar het ziekenhuis ging zei de verloskundige trouwens dat ik beter kon beginnen met een remi...pompje, maar aangekomen in het ziekenhuis zeiden de artsen: als jij een ruggenprik wil, krijg je die gewoon. Was ik erg blij mee want dat was ook wat ik wilde. Achteraf baalde ik ook wel dat die VK met dat pompje als eerste optie kwam, bij een eventuele volgende bevalling ga ik wel zeggen dat dat alleen een optie is als de prik niet kan.
Om een lang verhaal kort te maken: ik was er op tijd bij, de anaesthesist was ook op tijd 'vrij' om 'm te zetten. Ik heb haast geen wee gevoeld, zelfs heerlijk geslapen. Bij het persen kon de prik aan blijven staan omdat de weeen krachtig genoeg waren. Na het hechten was hij 'op'en mocht ie eruit. Nergens last van gehad.
Omdat de bevalling dankzij de prik zo goed ging, was ik echt uitgerust toen ik naar huis ging en heb ik mede daardoor een heerlijke kraamweek gehad.
Mocht er ooit een tweede komen ga ik het precies zo doen (mits dat natuurlijk mogelijk is, als het allemaal heel snel gaat houdt het op).
Als laatste over het bevallingsplan: je weet natuurlijk nooit hoe het loopt maar het gaf mij wel rust om er van te voren over nagedacht te hebben. Plus dat het voor anderen ook duidelijk is wat je wil, zodat je tijdens de bevalling geen discussie hoeft te voeren.
zondag 3 februari 2013 om 11:02
Houd je opties gwn open. Ik heb nog elke dag spijt dat ik niet op tijd heb gevraagd om een ruggeprik. Ik wilden geen watje zijn er te vroeg om vragen. T heeft geen nut meer nu maar als ik terug in de tijd zou gaan zou ik me niet zo stoer opstellen. Een beval plan is naar mijn inziens meer voor jezelf. Puntje bij paaltje loopt het idd zoals het loopt
zondag 3 februari 2013 om 11:14
Wat een vervelende vk.
Alle vooroordelen over vk's worden weer een fijn bevestigd.
1e keer bevallen zonder ruggeprik (maar wel de laatste 10 minuten nog mogen genieten van een pethidine prik, blegh, was zo stoned als een konijn en voelde gewoon alles).
En eerlijk waar, op die laatste 10 minuten na, het was te doen.
2e keer kreeg ik met 5 cm persdrang (ik herkende nu natuurlijk ook het gevoel) en kreeg heel snel een ruggeprik toen ik daarom vroeg. De enige 'complicatie' was dat ze pas na 6 x raak prikten. Dat was ietwat vervelend maar nog steeds zoooo waard!
Het is dat ik nooit meer ga bevallen maar een volgende keer weer gewoon een ruggeprik, of het nu te doen is of niet.
Alle vooroordelen over vk's worden weer een fijn bevestigd.
1e keer bevallen zonder ruggeprik (maar wel de laatste 10 minuten nog mogen genieten van een pethidine prik, blegh, was zo stoned als een konijn en voelde gewoon alles).
En eerlijk waar, op die laatste 10 minuten na, het was te doen.
2e keer kreeg ik met 5 cm persdrang (ik herkende nu natuurlijk ook het gevoel) en kreeg heel snel een ruggeprik toen ik daarom vroeg. De enige 'complicatie' was dat ze pas na 6 x raak prikten. Dat was ietwat vervelend maar nog steeds zoooo waard!
Het is dat ik nooit meer ga bevallen maar een volgende keer weer gewoon een ruggeprik, of het nu te doen is of niet.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
zondag 3 februari 2013 om 11:26
Mijn vk had/heeft overigens zo'n zelfde instelling als nikaya en bracht dat ook zodanig over. Ik was daar ook best geirriteerd over. Voor- en nadelen uitleggen is natuurlijk helemaal prima (moet ook), maar probeer je eigen mening voor je te houden. Tenzij er naar gevraagd wordt. Ze heeft het uiteindelijk wel in mijn dossier gezet en het is zo'n praktijk, dus geen vaste vk. Bij de praktijk zelf heb ik wel een goed gevoel, maar als ik de volgende keer nog zo'n preek krijg, is dat voor mij reden om over te stappen.
Bovendien vond ik het ook ergerlijk dat ze de voordelen van een ruggenprik niet benoemde (behalve de pijnstillende werking). Die las ik pas later in het boekje.
Bovendien vond ik het ook ergerlijk dat ze de voordelen van een ruggenprik niet benoemde (behalve de pijnstillende werking). Die las ik pas later in het boekje.
zondag 3 februari 2013 om 11:46
quote:zomerkoninkje schreef op 03 februari 2013 @ 10:56:
Ik denk trouwens ook niet dat de 'kick' minder groot is als je bevalt met pijnstilling. Die opvatting vind ik niet meer van deze tijd.Helemaal mee eens. Voelde me na afloop van alletwee m'n bevallingen hetzelfde, de een zonder en de ander met. Iedereen die bevalt, op welke manier dan ook is gewoon een topmens!
Ik denk trouwens ook niet dat de 'kick' minder groot is als je bevalt met pijnstilling. Die opvatting vind ik niet meer van deze tijd.Helemaal mee eens. Voelde me na afloop van alletwee m'n bevallingen hetzelfde, de een zonder en de ander met. Iedereen die bevalt, op welke manier dan ook is gewoon een topmens!
zondag 3 februari 2013 om 11:56
Ik heb een ruggeprik gehad. Na meerdere uren van zware, pijnlijke weeën en een vette teleurstelling van nog geen 3cm te hebben (en een kraamhulp waar ik de kriebels en nog grotere teleurstelling van kreeg) verloor ik mijn zen-heid en mijn moed en ik zag het niet zitten om nog zo 24 uur door te moeten.
Ik heb een goddelijke ruggeprik gehad + weeënopwekkers. Ik voelde de vloeistof mijn rug inlopen en daarmee de pijn verdwijnen.
Volgende keer wil ik er nog zo 1.
De kraamhulp was overigens precies wat ik niet nodig had: Ze wreef de hele tijd over mijn rug (terwijl mijn man me niet eens aan mocht raken) onderwijl zeggend: 'aan jouw weeën te zien ben je er bijna, de weeën zijn wel erg pijnlijk he' en meer van dat soort van medelijden druipende opmerkingen, terwijl ik een 'kom op, je kunt het' nodig had.
Ik heb een goddelijke ruggeprik gehad + weeënopwekkers. Ik voelde de vloeistof mijn rug inlopen en daarmee de pijn verdwijnen.
Volgende keer wil ik er nog zo 1.
De kraamhulp was overigens precies wat ik niet nodig had: Ze wreef de hele tijd over mijn rug (terwijl mijn man me niet eens aan mocht raken) onderwijl zeggend: 'aan jouw weeën te zien ben je er bijna, de weeën zijn wel erg pijnlijk he' en meer van dat soort van medelijden druipende opmerkingen, terwijl ik een 'kom op, je kunt het' nodig had.
zondag 3 februari 2013 om 12:04
quote:nikaya schreef op 02 februari 2013 @ 21:57:
Dat we vroeger niks te kiezen hadden en nu wel, klopt zeker.
Vroeger was het doorbijten, sommige vrouwen hadden daardoor een traumatische ervaring die ze jaren bij blijft. Dan was pijnstilling een goed idee geweest.
Nu mogen we kiezen. En voor een deel van ons is het fijn dat t bestaat. Toch wil ik een lans breken voor natuurlijk bevallen.
Als vk zie ik dat wanneer je het in principe zonder pijnstilling wilt proberen en de bevalling normaal verloopt en je wordt goed gecoacht en gesteund, dat kun je het.
Zelf liet ik de keus open. Ik weet alle voor- en nadelen, maar wist niet hoe de ww voor mij zouden voelen. Ik bofte, bij mij ging het snel. Ik had fikse weeen, na 2 uur regelmatige ww dacht ik 'schiet mij maar af, als dit nog de hele dag moet duren en nog veel erger moet worden'. Als ik toen geen 6 cm had gehad, maar bv 2 had ik misschien ook wel pijnstilling gewild. Nu wist ik waarom het heftig voelde en dat het hard zou gaan. Daarna heb ik niet meer gedacht dat ik het niet aan kon. Ik was ook apestoned van de endorfinen, dat hielp enorm.
En toen ze er eenmaal was, was het zo'n kick dat het ik had doorstaan! Je bent niet minder moeder met wat pijnstilling, maar ik denk wel dat de kick minder groot kan zijn.
Nu is ze bijna 1, en denk ik de laatste dagen steeds vaker aan de bevalling. Ik zou in de toekomst graag nog eens baren, gewoon omdat het zo bijzonder is.
Prima dat jij er zo over denkt hoor, maar na 21 uur en een hoop gedoe was ik er wel klaar mee en zo blij dat mijn blauwe, opgezwollen kindje op mijn buik werd gelegd. Mijn dochter heeft eerst flink bij moeten komen van de bevalling, op mijn buik die alle kanten op flubberde voor ze ook maar iets met haar deden.
Het baren doe ik ook niet nog eens graag, maar een tweede kindje wil ik wel graag. Zo graag dat ik daar nog wel eens 1,5 jaar ellende van wil hebben. Ik doe het niet voor het baren, maar ik vind mijn dochter zo ontzettend leuk dat ik toch voor die 2e wil gaan.
Maar dan wel met een snellere gang naar het ziekenhuis met ruggenprik!
Dat we vroeger niks te kiezen hadden en nu wel, klopt zeker.
Vroeger was het doorbijten, sommige vrouwen hadden daardoor een traumatische ervaring die ze jaren bij blijft. Dan was pijnstilling een goed idee geweest.
Nu mogen we kiezen. En voor een deel van ons is het fijn dat t bestaat. Toch wil ik een lans breken voor natuurlijk bevallen.
Als vk zie ik dat wanneer je het in principe zonder pijnstilling wilt proberen en de bevalling normaal verloopt en je wordt goed gecoacht en gesteund, dat kun je het.
Zelf liet ik de keus open. Ik weet alle voor- en nadelen, maar wist niet hoe de ww voor mij zouden voelen. Ik bofte, bij mij ging het snel. Ik had fikse weeen, na 2 uur regelmatige ww dacht ik 'schiet mij maar af, als dit nog de hele dag moet duren en nog veel erger moet worden'. Als ik toen geen 6 cm had gehad, maar bv 2 had ik misschien ook wel pijnstilling gewild. Nu wist ik waarom het heftig voelde en dat het hard zou gaan. Daarna heb ik niet meer gedacht dat ik het niet aan kon. Ik was ook apestoned van de endorfinen, dat hielp enorm.
En toen ze er eenmaal was, was het zo'n kick dat het ik had doorstaan! Je bent niet minder moeder met wat pijnstilling, maar ik denk wel dat de kick minder groot kan zijn.
Nu is ze bijna 1, en denk ik de laatste dagen steeds vaker aan de bevalling. Ik zou in de toekomst graag nog eens baren, gewoon omdat het zo bijzonder is.
Prima dat jij er zo over denkt hoor, maar na 21 uur en een hoop gedoe was ik er wel klaar mee en zo blij dat mijn blauwe, opgezwollen kindje op mijn buik werd gelegd. Mijn dochter heeft eerst flink bij moeten komen van de bevalling, op mijn buik die alle kanten op flubberde voor ze ook maar iets met haar deden.
Het baren doe ik ook niet nog eens graag, maar een tweede kindje wil ik wel graag. Zo graag dat ik daar nog wel eens 1,5 jaar ellende van wil hebben. Ik doe het niet voor het baren, maar ik vind mijn dochter zo ontzettend leuk dat ik toch voor die 2e wil gaan.
Maar dan wel met een snellere gang naar het ziekenhuis met ruggenprik!
zondag 3 februari 2013 om 12:41
Ik wilde graag thuisbevallen, ik kan het ziekenhuis vanuit mijn woonkamer zien liggen, dus met de garantie dat het eigenlijk altijd mogelijk zou zijn om nog op tijd daar te komen. Bevalling begon met het breken van de vliezen, dus geen idee hoe ver ik was (dan toucheert de vk niet) maar na een uurtje of 20 van weeen om het kwartier was het wel duidelijk dat ik in het ziekenhuis zou gaan bevallen. Na 24 uur was ik moe en kon de pijn steeds slechter opvangen en was er zat van. Manlief heeft me in een rolstoel gezet en midden in de nacht naar het ziekenhuis gerold. De gyn die mij zag terwijl ik een 5 minute lange wee weg aan het puffen was (dat dan weer wel...) raadde met kracht een ruggeprik aan en daar was ik maar al te blij mee. Na nog een paar uurtjes slaap kon ik er weer tegenaan en hebben ze weeopwekkers bijgezet. Ik kon met 10 cm ontsluiting nog forummen.
zondag 3 februari 2013 om 12:50
zondag 3 februari 2013 om 13:34
quote:Mevrouwdekees schreef op 03 februari 2013 @ 12:50:
na afloop met het hechten was ik ook wel blij, de lokale verdoving ten spijt vond ik dat vies zeer doen, toen heb ik nog fijn even de ruggeprik een beetje bijgezet. (Had zelf een knopje om hem te bedienen)Huh? Een ruggenprik die je zelf kunt bedienen? Dat kan toch alleen met een Remifentanil pompje?
na afloop met het hechten was ik ook wel blij, de lokale verdoving ten spijt vond ik dat vies zeer doen, toen heb ik nog fijn even de ruggeprik een beetje bijgezet. (Had zelf een knopje om hem te bedienen)Huh? Een ruggenprik die je zelf kunt bedienen? Dat kan toch alleen met een Remifentanil pompje?
zondag 3 februari 2013 om 14:17
Ik ben nog geen 2 weken geleden bevallen en heb een ruggenprik gehad. Heerlijk!
Ik had van begin af aan rugweeën die om de 3-5min kwamen. Na 20u had ik nog weinig ontsluiting en was ik compleet uitgeput. Het zkh gaf mij de keuze tussen pethidine, remyfentanil en een epiduraal (ruggenprik). Omdat ik helemaal op was en mogelijk nog uren door moest heb ik gekozen voor de ruggenprik, zodat ik even kon slapen en bijkomen. Ik wou dat ik er eerder om gevraagd had! De pijn verdween bijna volledig en ik heb even een paar uurtjes kunnen bijkomen voor de bevalling echt op gang kwam. In totaal heb ik er 30u over gedaan om de kleine op de wereld te zetten en die paar uurtjes rust hebben me echt goed gedaan.
Tegen de tijd dat ik persweeën kreeg was de vloeistof van de epiduraal op, en was de pijnstilling grotendeels uitgewerkt. Na de bevalling zou ik 4u een katheter krijgen om te voorkomen dat mijn blaas overvol zou raken, maar de gyn gaf me de kans om zelf te plassen. Dat lukte dus ik hoefde geen katheter en mocht naar huis. Het enige dat ik heb overgehouden aan de ruggenprik is een blauwe plek en wat lijmresten op mijn rug. 5u na de bevalling lag ik met mijn dochter in mijn armen thuis in mijn eigen bed.
Ik had van begin af aan rugweeën die om de 3-5min kwamen. Na 20u had ik nog weinig ontsluiting en was ik compleet uitgeput. Het zkh gaf mij de keuze tussen pethidine, remyfentanil en een epiduraal (ruggenprik). Omdat ik helemaal op was en mogelijk nog uren door moest heb ik gekozen voor de ruggenprik, zodat ik even kon slapen en bijkomen. Ik wou dat ik er eerder om gevraagd had! De pijn verdween bijna volledig en ik heb even een paar uurtjes kunnen bijkomen voor de bevalling echt op gang kwam. In totaal heb ik er 30u over gedaan om de kleine op de wereld te zetten en die paar uurtjes rust hebben me echt goed gedaan.
Tegen de tijd dat ik persweeën kreeg was de vloeistof van de epiduraal op, en was de pijnstilling grotendeels uitgewerkt. Na de bevalling zou ik 4u een katheter krijgen om te voorkomen dat mijn blaas overvol zou raken, maar de gyn gaf me de kans om zelf te plassen. Dat lukte dus ik hoefde geen katheter en mocht naar huis. Het enige dat ik heb overgehouden aan de ruggenprik is een blauwe plek en wat lijmresten op mijn rug. 5u na de bevalling lag ik met mijn dochter in mijn armen thuis in mijn eigen bed.
zondag 3 februari 2013 om 14:34
Ik heb bij de eerste een ruggenprik gehad, toen ik na uren van helse beenweeën nog steeds op 3 cm bleef hangen. Na het plaatsen van de ruggenprik heb ik twee keer enorme bloeddrukdaling gehad, met wegvallende hartslag van de baby, grote paniek in de tent. Dat kwam dus door de ruggenprik. In de loop van de bevalling kreeg ik koorts, ook een mogelijke bijwerking van de ruggenprik. Zoon had ook koorts na de bevalling, en zo belandden wij in het ziekenhuisprotocol voor mogelijke infectie bij de baby, waarbij zoon werd meegenomen om onderzocht te worden en meteen voor drie dagen aan de antibiotica moest, en daarvoor ter observatie naar de medium care. Op het moment dat zoon werd meegenomen zat de ruggenprik er nog in, en het heeft letterlijk uren geduurd voordat ik mijn kind weer zag, omdat ik niet met bed en al op de kinderafdeling mocht, en niet kon lopen door de prik. Die uren, en de drie dagen ziekenhuis die er op volgden, heb ik als traumatisch ervaren, veel erger dan de bevalling. Na drie dagen bleek dat zoon helemaal niks mankeerde, en ook zijn koorts dus hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt was door de ruggenprik.
Binnen nu en 4 weken ga ik weer bevallen, en dit keer ga ik toch echt proberen de ruggenprik te vermijden. Ik schaam me er absoluut niet voor dat ik de vorige keer om pijnbestrijding heb gevraagd. Ik denk nog steeds dat het de vorige keer nodig was voor me, en als mijn bevalling weer zo hels verloopt als de vorige keer dan vraag ik gewoon weer om pijnbestrijding. Maar ik stap nu wel een stuk minder naief in de bevalling, ben me veel meer bewust van de nadelen van de ruggenprik dan de eerste keer. Ja, het is fijn om te bevallen met minder pijn (echt pijnloos was het ook met ruggenprik voor mij niet), maar het is niet zonder risico's, en daar ben ik me nu echt veel meer van bewust dan de vorige keer.
Binnen nu en 4 weken ga ik weer bevallen, en dit keer ga ik toch echt proberen de ruggenprik te vermijden. Ik schaam me er absoluut niet voor dat ik de vorige keer om pijnbestrijding heb gevraagd. Ik denk nog steeds dat het de vorige keer nodig was voor me, en als mijn bevalling weer zo hels verloopt als de vorige keer dan vraag ik gewoon weer om pijnbestrijding. Maar ik stap nu wel een stuk minder naief in de bevalling, ben me veel meer bewust van de nadelen van de ruggenprik dan de eerste keer. Ja, het is fijn om te bevallen met minder pijn (echt pijnloos was het ook met ruggenprik voor mij niet), maar het is niet zonder risico's, en daar ben ik me nu echt veel meer van bewust dan de vorige keer.
zondag 3 februari 2013 om 14:49
Opmerkelijk dat iedereen die liever zonder pijnbestrijding bevalt dat volgens de meesten hier alleen maar wil uit een soort stoerdoenerij. Ik wil het liefst geen pijnstilling bij mijn derde bevalling, over een maand of 3. En zo dacht ik er bij de eerste ook over. Niet zozeer omdat ik denk dat het stoerder is of dat die pijn een functie heeft ofzo, maar omdat elk ingrijpen gevolgen kan hebben voor het kindje of voor mij.
Ik zie het niet zitten dat er iemand met een naald in de buurt van mijn ruggemerg komt. Stel nou dat dat mis gaat en ik nooit meer kan lopen? Komt niet vaak voor maar je zal die uitzondering maar zijn. En in veel hoofdpijn of tijdelijke verlammingsverschijnselen heb ik ook geen zin.
Van verdovende stoffen die je ingespoten krijgt wordt de baby vaak suf. Dat lijkt me ook niet prettig en het kan gevaarlijk zijn in verband met het op gang komen van de ademhaling. En het is het beste voor een baby om meteen na de geboorte voor het eerst aangelegd te worden. Dat gaat ook minder goed met een suffig kindje.
Dat zijn voor mij de redenen dat ik het zonder wil doen als ik kan. Als ik dat niet kan of uitgeput raak moet er wat gebeuren natuurlijk. Maar dat is niet omdat ik vind dat die pijn er bij hoort. En de eerste 2 keer ben ik gelukkig snel en makkelijk bevallen. Maar als de verloskundige een volstrekt risicoloze manier van pijnbestrijding had zou ik die best willen!
Voor mij wogen de vorige 2 keren de risico's van de pijnbestrijding niet op tegen de voordelen. Maar het zou toch best fijn zijn als er iemand even op een acupuntuurpuntje zou drukken en dat dan alle pijn weg was...
Ik zie het niet zitten dat er iemand met een naald in de buurt van mijn ruggemerg komt. Stel nou dat dat mis gaat en ik nooit meer kan lopen? Komt niet vaak voor maar je zal die uitzondering maar zijn. En in veel hoofdpijn of tijdelijke verlammingsverschijnselen heb ik ook geen zin.
Van verdovende stoffen die je ingespoten krijgt wordt de baby vaak suf. Dat lijkt me ook niet prettig en het kan gevaarlijk zijn in verband met het op gang komen van de ademhaling. En het is het beste voor een baby om meteen na de geboorte voor het eerst aangelegd te worden. Dat gaat ook minder goed met een suffig kindje.
Dat zijn voor mij de redenen dat ik het zonder wil doen als ik kan. Als ik dat niet kan of uitgeput raak moet er wat gebeuren natuurlijk. Maar dat is niet omdat ik vind dat die pijn er bij hoort. En de eerste 2 keer ben ik gelukkig snel en makkelijk bevallen. Maar als de verloskundige een volstrekt risicoloze manier van pijnbestrijding had zou ik die best willen!
Voor mij wogen de vorige 2 keren de risico's van de pijnbestrijding niet op tegen de voordelen. Maar het zou toch best fijn zijn als er iemand even op een acupuntuurpuntje zou drukken en dat dan alle pijn weg was...
zondag 3 februari 2013 om 15:50
Ik heb eigenlijk een beetje hetzelfde als Cellista. Ik wist voor mijn eerste bevalling niet wat mij te wachten stond. Ik kreeg s'ochtends weën, die best rap waren maar goed te doen. Ik twijfelde zelfs of dit het echte werk was of voorweën. Uitendelijk de verloskundige gebeld die twee cm ontsluiting constateerde en bevestigde dat het wel dergelijk echt begonnen was. Verloskundige ging weer weg omdat ik op mijn man wilde wachten die onderweg was uit zijn werk voor wij naar het ziekenhuis zouden gaan (daar wilde ik graag bevallen "uit zekerheid" nier perse vanwege pijnstilling of zo). Uiteindelijk duurde het nog zo'n 1,5 uur voor manlief thuis was (stroomstoring met de trein etc.etc.etc.). Goed die 1,5 uur waren heel heftig. Zo heftig dat toen man er eindelijk was ik alleen tegen hem zei dat wij nú naar het ziekenhuis gingen en ik wilde dat meteen alles voor een ruggeprik in werking werd gezet, want nog 10 uur, dat wilde ik niet en zou ik niet trekken.
Zonder dat de verloskundige eerst nog weer thuis kwam kijken, gingen wij naar het zh. Daar aangekomen bleek ik volledige ontsluiting te hebben en een half uur later was mijn dochter er. Over pijnstilling werd niet meer gesproken.
Met deze kennis achteraf vond ik de pijn best wel te doen. Uiteindelijk "maar" iets van 2 uur echt pijn gehad en dat heb ik wel over voor een makkelijke bevalling zonder complicaties, hechtingen wat dan ook. Die twee uur waren hels, maar ook zo weer vergeten en ik was vanwege de snelheid ook niet uitgeput of wat dan ook.
Ik hoop dat de tweede straks weer zo gaat. Maar als ik dan weer een weënstorm krijg en die mij niet 8 cm ontsluiting in twee uur oplevert, maar bijvoorbeeld maar 2 cm of zo, dan vraag ik wel om een ruggeprik denk ik omdat ik verwacht na een weënstorm van 10 uur of meer wel uitgeput te zijn. We zullen het zien.
Bij voorbaat een ruggeprik zonder dat er nog echt pijnlijke weën zijn vind ik een beetje onzin. Want ik geloof wel dergelijk dat het voor de bevalling en hetstel beter is om het zonder te doen. tenzij de moeder vanwege de lengte van de bevalling of heftigheid van de weën volledig uitgeput of in paniek raakt.
Zonder dat de verloskundige eerst nog weer thuis kwam kijken, gingen wij naar het zh. Daar aangekomen bleek ik volledige ontsluiting te hebben en een half uur later was mijn dochter er. Over pijnstilling werd niet meer gesproken.
Met deze kennis achteraf vond ik de pijn best wel te doen. Uiteindelijk "maar" iets van 2 uur echt pijn gehad en dat heb ik wel over voor een makkelijke bevalling zonder complicaties, hechtingen wat dan ook. Die twee uur waren hels, maar ook zo weer vergeten en ik was vanwege de snelheid ook niet uitgeput of wat dan ook.
Ik hoop dat de tweede straks weer zo gaat. Maar als ik dan weer een weënstorm krijg en die mij niet 8 cm ontsluiting in twee uur oplevert, maar bijvoorbeeld maar 2 cm of zo, dan vraag ik wel om een ruggeprik denk ik omdat ik verwacht na een weënstorm van 10 uur of meer wel uitgeput te zijn. We zullen het zien.
Bij voorbaat een ruggeprik zonder dat er nog echt pijnlijke weën zijn vind ik een beetje onzin. Want ik geloof wel dergelijk dat het voor de bevalling en hetstel beter is om het zonder te doen. tenzij de moeder vanwege de lengte van de bevalling of heftigheid van de weën volledig uitgeput of in paniek raakt.
zondag 3 februari 2013 om 16:08
quote:Java schreef op 03 februari 2013 @ 13:34:
[...]
Huh? Een ruggenprik die je zelf kunt bedienen? Dat kan toch alleen met een Remifentanil pompje?Die naald zat in mijn ruggegraat en ik had een afstandsbediening om zelf te bedienen, kan er niet meer van maken. Het kan zijn dat dat nog niet zo lang bestaat, was vorig jaar in een academisch ziekenhuis.
[...]
Huh? Een ruggenprik die je zelf kunt bedienen? Dat kan toch alleen met een Remifentanil pompje?Die naald zat in mijn ruggegraat en ik had een afstandsbediening om zelf te bedienen, kan er niet meer van maken. Het kan zijn dat dat nog niet zo lang bestaat, was vorig jaar in een academisch ziekenhuis.
zondag 3 februari 2013 om 16:29
Ik heb twee ruggenprikken gehad, omdat de eerste niet werkte, de tweede uiteindelijk ook niet, het haalde zelfs de scherpe kantjes er niet af. Heftige weeënstorm gehad, totaal overvallen door de pijn, dat waren mijn redenen om te kiezen voor pijnbestrijding. Van een ruggeprik wordt je kindje niet suf, daarom heb ik later in de bevalling een pethidineprik geweigerd. Toen dacht ik: laat maar nou doe ik de rest ook zelf wel. Kreeg weeënopwekkers om de al helse iedere minuut komende weeën te versterken. Ontsluiting schoot niet op, het was dat of een keizersnede. Uiteindelijk is zoon na 13 uur zonder twee seconde tijd om tussendoor bij te komen geboren. Vanaf het moment dat de weeën begonnen totdat hij er was ben ik niet in staat geweest om een hele zin te vormen.
Ik ben nu bijna 30 weken zwanger van de tweede en ik kijk op z'n zachts gezegd niet uit naar de bevalling.
Ik ben nu bijna 30 weken zwanger van de tweede en ik kijk op z'n zachts gezegd niet uit naar de bevalling.
zondag 3 februari 2013 om 16:30
Overigens snap ik prima dat je uit risico overwegingen liever niet enige vorm van pijnbestrijding wilt. Ik wilde liever ook 'gewoon' thuisbevallen. Zonder toeters en bellen, zonder pijnbestrijding.
Helaas voor mij kreeg ik de 40 uur durende bevalling met ongeveer iedere toeter en bel behalve de keizersnede. Ruggeprik, weeopwekkers, infuus antibiotica, katheter, knip, zuignapverlossing (of hoe heet zo'n kreng ), navelstreng doorknippen voor de verlossing wegens om het nekje, kind onmiddellijk afgevoerd naar kinderarts wegens slechte start, man mee, ik alleen met de gyn voor de placenta en het borduurwerkje. Uren later pas met bed en al richting zoon. (die nog een week moest blijven, terwijl ik al werd ontslagen)
Tja, kan gebeuren, niks traumatisch aan wat mij betreft. Hooguit zou ik bij de volgende voor eerder ingrijpen gaan (inclusief de ruggeprik) die marathonbevalling is waarschijnlijk de reden dat zoon niet zo'n fijne start had.
Helaas voor mij kreeg ik de 40 uur durende bevalling met ongeveer iedere toeter en bel behalve de keizersnede. Ruggeprik, weeopwekkers, infuus antibiotica, katheter, knip, zuignapverlossing (of hoe heet zo'n kreng ), navelstreng doorknippen voor de verlossing wegens om het nekje, kind onmiddellijk afgevoerd naar kinderarts wegens slechte start, man mee, ik alleen met de gyn voor de placenta en het borduurwerkje. Uren later pas met bed en al richting zoon. (die nog een week moest blijven, terwijl ik al werd ontslagen)
Tja, kan gebeuren, niks traumatisch aan wat mij betreft. Hooguit zou ik bij de volgende voor eerder ingrijpen gaan (inclusief de ruggeprik) die marathonbevalling is waarschijnlijk de reden dat zoon niet zo'n fijne start had.
