Ervaringen met pijnbestrijding bij bevalling

Hier 3 keer bevallen.

eerste zonder medicatie omdat het toen taboe was en ik vond het een hel Toen de kleine eindelijk in mijn armen lag kon ik er eerst helemaal niet van genieten, ik was zo van de wereld door de pijn. Heeft een uur geduurd voordat ik echt plezier in de kleine kreeg en het besef dat ze er was.

De tweede kreeg ik een pompje, helemaal stoned van dat spul heb ik de bevalling doorstaan, met nog steeds veel pijn. Hij lag namelijk als een sterrenkijkertje. En ik heb de bevalling ook deze keer niet bewust meegemaakt omdat ik zo van de wereld was.

Bij de derde een ruggenprik, wat geweldig. Ik voelde elke wee wel maar niet met zoveel pijn. Ik voelde wat er gebeurde in mijn lijf en kon veel beter de persweeen tegenhouden toen dat moest. Doordat ik zo ontspannen was heb ik een vlekkenloze en goede vlotte bevalling gehad en bewust meegemaakt, wat prachtig..En gelijk kon ik genieten van mijn kleine.

Nu zwanger van de vierde en als mijn bloed waardes het toelaten ga ik weer voor de ruggenprik.



Ieder zo zijn keuze, ik heb van alles wat meegemaakt en elke bevalling was bijzonder. Ik had zowel bij de bevallingen met pijn en bij de laatste een enorme kik gevoel, dat had ik samen met de kleine maar weer mooi gedaan.

Respect voor elke keuze, gelukkig hebben we deze....

Ok. Ik heb een ruggenprik gehad en daar ben ik heel erg blij om. Maar ik had niet helemaal een standaard bevalling, in de zin dat ikmwerd ingeleid en dat vanaf het moment dat de vliezen werden gebroken, het tempo 'sneltreinvaart' werd aangehouden.

Mij kindje heeft een hartafwijking, vandaar de haast. Men dacht wel dat hij de bevalling aan zou kunnen, maar men wilde ten koste van alles voorkomen dat hij in nood zou komen, dus toen we eenmaal begonnen waren, was er geen houden meer aan. Dus ik ben met 3 cm ontsluiting achter mij bed aan naar de verloskamer gelopen, nog helemaal zen. Daar ging ik aan de weeenopwekkers en werden de vliezen gebroken en toen was ik al heel snel niet zen meer. Toen na twee uur puffen als een malle er nog geen cm bij gekomen was, ging de knop in mijn hoofd dus om. Ruggenprik! Gyn io en vk waren het er direct mee eens en binnen 10 min stond er een anesthesis aan mijn bed, die tussen de weeen door de prik plaatste. De prik had in zoverre effect dat de weeen iets minder pijn deden en ik ze beter kon opvangen. In minngeval dus zeker geen pijnstilling, maar wel enige verlichting en dat had ik nodig gehad.

Na 20 min ging de gyn io nog eens kijken en toen zat ik opeens op 8 cm. Die weeen hadden dus toch zin gehad.

Ik mocht wel persen met rp nog in, goddank! Want naast persen kwam er nog een vacuumpomp aan te pas ivm dalen hartslag kind, en dus de bijbehorende knip en ik scheurde naast de knip vrolijk ook nog uit. En dat heb ik allemaal niet gevoeld, evenmin als het hechten van de ravage achteraf.

Ik had vooraf niet bedacht of ik wel f niet pinnstilling zou willen, maar mij gyn had me wel uitgebreid voorgelicht over de mogelijkheden en me ookmerg opmhet hart gedrukt om niet te aarzelen en er om te vragen. Ja, achteraf gezien kon die beter dan ik inschatten dat het hoogst waarschijnlijk een leuke weeenstorm zou worden, dus ze heeft gelijk gehad.

Enik? Ik zou zo weer om een rp vragen. Zonder dat was ik gillend uit het raam gesprongen.

ook hier ingeleid en meteen geen seconde rust. na 8uur en 1 cm pethidine gehad. viel meteen in slaap en werd 2uur later wakker door breken van vliezen. 1,5 cm..... remifentanil niet mogelijk dus ruggeprik gevraagd . GODDELIJK!!!! ik was gehele gelukkig ! heerljkk op mijn zij liggen ....jammer joh dan zakt blijkbaar de vloeistof naar 1 kant! shit ik voelde alles! maar nú aan bed gebonden met een catheter die 4x opnieuw moest. registratie op hoofd baby(ook merderemalen opnieuw) etc etc. na 27u en 2 u persen toch keizersnee . wat voelde ik mij een mislukkeling !! (weet nú wel beter )



toch vind ik wel, op het moment dat ik wist dat ik pijnstilling kon krijgen kon ik de pijn niet aan. toen ik al het mogelijke had gehad raakte ik in de roes.....

.

Heb na ca. 22 uur weeen en nog steeds maar 6 cm. ontsluiting eindelijk een ruggenprik gekregen (van 4 tot 6 cm. heb ik ca. 20 uur over gedaan). Toen hebben ze de kraan met weeenopwekkende middelen opengedraaid en kon ik 5 uur later eindelijk gaan persen. Nog een uurtje later was dochter er.



Ik zou zeggen: een ruggenprik is een zegen. Maar 8 jaar geleden had niet elk ziekenhuis 's nachts de beschikking over een anesthesist. Dus je moet wel een ziekenhuis uitkiezen die dit ten alle tijden doet. Ook moet je er rekening mee houden dat je niet altijd (meteen) een ruggenprik krijgt. Ik was na 20 uur weeen in het ziekenhuis, omdat ik het toen niet meer trok. Maar ze wilden eerst nog aankijken hoe snel mijn ontsluiting vorderde (amper) en daardoor was ik erg lang aan het wachten. Ook moest de anesthesist nog opgeroepen worden, vielen continue de harttonen weg, waardoor ze nog geen prik wilden zetten, etc. Dus een ruggenprik vragen betekend niet automatisch (meteen) krijgen. Hou daar rekening mee, want dat viel mij vies tegen!

Denk je eindelijk van je pijn verlost te worden, willen ze eerst nog even dit, dan nog even dat, kijken of het niet toch nog zonder kan, of er komt een spoedje tussendoor, etc.

Ik dacht, zo nuchter als ik was, dat ik het wel zonder kon. Ik was toch blij dat ik van een vriendin de Laboraide gehad heb. Ik heb hier veel aan gehad. Ik was er, en dat was me eigen stomme fout, niet zo goed op voorbereid. Ik weet zeker dat ik bij een volgende zwangerschap me beter zal voorbereiden en zeker weer de Laboraide zal gebruiken.

Ik dacht, zo nuchter als ik was, dat ik het wel zonder kon. Ik was toch blij dat ik van een vriendin de Laboraide gehad heb. Ik heb hier veel aan gehad. Ik was er, en dat was me eigen stomme fout, niet zo goed op voorbereid. Ik weet zeker dat ik bij een volgende zwangerschap me beter zal voorbereiden en zeker weer een natuurlijk pijnbestrijding ga gebruiken, geen risico voor jou of je baby'tje