Zwanger
alle pijlers
Ex wel/niet bij bevalling
donderdag 1 mei 2014 om 21:57
Ik ben benieuwd hoe de meeste van jullie hier tegenaan kijken.
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger. Relatie is over gegaan net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hoewel we niet helemaal hetzelfde in de situatie staan willen we de verstandhouding zo goed mogelijk houden in het belang van ons ongeboren kindje. Dit zorgt echter voor van mijn kant uit in ieder geval krampachtig neutraal blijven om hem niet voor het hoofd te stoten. Omdat wanneer er een situatie zich voordoet waarin ik het niet met hem eens ben meteen gespeeld word met de kaart dat ik hem geen positie als vader gun etc... Die strijd wil ik voorkomen.
Maar nu komt de bevalling steeds dichterbij en hoewel ik er lichamelijk gezien niet tegenop zie lig ik toch al nachten wakker over het feit dat ex als vanzelf sprekend ervan uitgaat dat hij bij de bevalling aanwezig is. Ik zie hier echt heel erg tegenop. Zijn aanwezigheid bezorgd mij heel veel onrust en stress. En door heel de situatie uit ik dat amper maar lichamelijk des te meer. Ik gun hem echt wel om zijn kind geboren te zien worden maar ik ben gewoon niet mezelf met hem in mijn buurt en bij zoiets heftigs als de bevalling weet ik niet goed hoe ik mezelf daarin zou kunnen redden.
Daarom overweeg ik nu om hem pas te bellen/toe te laten als ik gedoucht en aangekleed ben. Maar vind het echt heel lastig om voor deze keuze te gaan. Het voelt heel egoïstisch om hierin voor mezelf te kiezen en daarnaast weet ik dat dit 100% zeker strijd op gaat leveren wat ik juist wil voorkomen.
Kan ik dit maken om hem niet toe te laten en hoe ga ik dit bespreken met hem en wanneer zonder dat de bom ontploft.
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger. Relatie is over gegaan net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hoewel we niet helemaal hetzelfde in de situatie staan willen we de verstandhouding zo goed mogelijk houden in het belang van ons ongeboren kindje. Dit zorgt echter voor van mijn kant uit in ieder geval krampachtig neutraal blijven om hem niet voor het hoofd te stoten. Omdat wanneer er een situatie zich voordoet waarin ik het niet met hem eens ben meteen gespeeld word met de kaart dat ik hem geen positie als vader gun etc... Die strijd wil ik voorkomen.
Maar nu komt de bevalling steeds dichterbij en hoewel ik er lichamelijk gezien niet tegenop zie lig ik toch al nachten wakker over het feit dat ex als vanzelf sprekend ervan uitgaat dat hij bij de bevalling aanwezig is. Ik zie hier echt heel erg tegenop. Zijn aanwezigheid bezorgd mij heel veel onrust en stress. En door heel de situatie uit ik dat amper maar lichamelijk des te meer. Ik gun hem echt wel om zijn kind geboren te zien worden maar ik ben gewoon niet mezelf met hem in mijn buurt en bij zoiets heftigs als de bevalling weet ik niet goed hoe ik mezelf daarin zou kunnen redden.
Daarom overweeg ik nu om hem pas te bellen/toe te laten als ik gedoucht en aangekleed ben. Maar vind het echt heel lastig om voor deze keuze te gaan. Het voelt heel egoïstisch om hierin voor mezelf te kiezen en daarnaast weet ik dat dit 100% zeker strijd op gaat leveren wat ik juist wil voorkomen.
Kan ik dit maken om hem niet toe te laten en hoe ga ik dit bespreken met hem en wanneer zonder dat de bom ontploft.
vrijdag 2 mei 2014 om 01:48
quote:feeks schreef op 02 mei 2014 @ 01:33:
[...]
het is net zo goed het kind van vader als van moeder, zij hebben evenveel rechten.
Dat het kind van zowel vader als moeder is, is natuurlijk nogal wiedes. Maar het is wel kort door de bocht om te zeggen dat vader evenveel te vertellen heeft over de bevalling en daar dus enig recht in heeft.
Het is haar bevalling, ze moet nu al rekening houden dat ze de man niet tegen zijn hoofd stoot en ze geeft aan dat ze verwacht dat ze er teveel stress van krijgt van zijn aanwezigheid. Dan heeft ie helemaal niets te willen over de bevalling.
[...]
het is net zo goed het kind van vader als van moeder, zij hebben evenveel rechten.
Dat het kind van zowel vader als moeder is, is natuurlijk nogal wiedes. Maar het is wel kort door de bocht om te zeggen dat vader evenveel te vertellen heeft over de bevalling en daar dus enig recht in heeft.
Het is haar bevalling, ze moet nu al rekening houden dat ze de man niet tegen zijn hoofd stoot en ze geeft aan dat ze verwacht dat ze er teveel stress van krijgt van zijn aanwezigheid. Dan heeft ie helemaal niets te willen over de bevalling.
vrijdag 2 mei 2014 om 05:21
Jeetje. Of samen het kind opvoeden als traditioneel gezin of een abortus vind ik persoonlijk best een redelijke eis van je ex. Dat jij eenzijdig hebt gekozen een kind op de wereld te zetten van iemand waarmee je per definitie al geen toekomst zag vind ik respectloos en egoïstisch - zowel ten opzichte van de vader als ten opzichte van het kind. Om hem vervolgens ook nog eens te weigeren om bij de bevalling van zijn bloedeigen (eerste) kind aanwezig te zijn, waar hij op deze manier niet om gevraagd heeft, maar dat jij hem zo hebt opgedrongen, vind ik net zo erg. De overtreffende trap van schandalig komt als je vervolgens ook nog uitlegt dat jij je eerst "rustig wil kunnen aankleden na de bevalling". Als je al het lef hebt om hem te weigeren bij de bevalling c.q. zo slap bent dat je je daar niet eens overheen kan zetten (zeven maanden geleden kon je 'm nog neuken) mag ik toch hopen dat hij direct wat alone-time met de baby krijgt als jij je aan het "aankleden" bent. Al maak ik me ernstig zorgen over de toekomstige opvoeding als je je kind al zo'n slechte start wil meegeven: ruziënde dan wel elkaar hatende ouders die al gescheiden zijn voordat-ie ongevraagd geboren wordt en met een moeder die schijt heeft aan de vader so to speak (in het geval van "hem bellen als het zo ver is"). Dat "schijt hebben" is niet helemaal waar, anders zou je de vraag niet stellen, maar ik heb voor de situatie en de egoïstische manier die jij voor ogen hebt waarop dit kind op de wereld wordt gezet eigenlijk geen goed woord over.
Overigens denk ik niet dat jij zelf de situatie andersom makkelijk zou accepteren, maar weten doet niemand dat.
Uiteindelijk wil je ex hoop ik ook het beste voor zijn kind, maar jullie relatie zal waarschijnlijk nog meer vergalt zijn dan-ie al was en dat zou je ook niet voor je kind moeten willen wensen.
Persoonlijk zou ik zelf op de gang wachten, maar er geen begrip voor hebben dat je niet in staat bent mij te tolereren tijdens de bevalling van mijn kind. En ik zou het je nooit vergeven.
Maar goed, dit alles is slechts mijn persoonlijke emotionele mening. Ik weet dat ik harde woorden gebruik en dat spijt me, maar wat jij hebt gedaan en overweegt te doen vind ik ook heel erg hard. En harteloos. En dat spijt mij ook. Wat een intens verdrietig verhaal dit. Ik heb medelijden met je ex.
Overigens denk ik niet dat jij zelf de situatie andersom makkelijk zou accepteren, maar weten doet niemand dat.
Uiteindelijk wil je ex hoop ik ook het beste voor zijn kind, maar jullie relatie zal waarschijnlijk nog meer vergalt zijn dan-ie al was en dat zou je ook niet voor je kind moeten willen wensen.
Persoonlijk zou ik zelf op de gang wachten, maar er geen begrip voor hebben dat je niet in staat bent mij te tolereren tijdens de bevalling van mijn kind. En ik zou het je nooit vergeven.
Maar goed, dit alles is slechts mijn persoonlijke emotionele mening. Ik weet dat ik harde woorden gebruik en dat spijt me, maar wat jij hebt gedaan en overweegt te doen vind ik ook heel erg hard. En harteloos. En dat spijt mij ook. Wat een intens verdrietig verhaal dit. Ik heb medelijden met je ex.
De overheid is het probleem, niet de oplossing - dedemocratievoorbij.nl
vrijdag 2 mei 2014 om 05:46
Ik zou mijn ex er ook zeker niet bij willen hebben. Hij is toch niet voor niets je ex? En vanaf het moment dat hij wilde dat je voor abortus koos, zijn al zijn rechten verloren. Hij wilde het toch niet? En leuk voor het kind, een vader die je niet wilde.
Nee TO, ik zou hem er niet bij willen hebben. Hij wilde dat je abortus pleegde, wat betekent dat hij het kind niet wilde. Nu jij ervoor kiest om het kindje te houden is dat jou keuze, niet die van hem. Laat het hem dan lekker uitzoeken verder! Dan hoeft hij nu niet zijn 'rechten' komen op eissen, want die heeft hij zelf verspeeld!
Nee TO, ik zou hem er niet bij willen hebben. Hij wilde dat je abortus pleegde, wat betekent dat hij het kind niet wilde. Nu jij ervoor kiest om het kindje te houden is dat jou keuze, niet die van hem. Laat het hem dan lekker uitzoeken verder! Dan hoeft hij nu niet zijn 'rechten' komen op eissen, want die heeft hij zelf verspeeld!
vrijdag 2 mei 2014 om 06:27
Harde woorden. Ik denk dat het niet gaat om het belang van vader of moeder. Het gaat om het kind.
Een ontspannen/zo ontspannen mogelijke moeder tijdens de bevalling maakt dat ik neig naar goede communicatie vooraf. Vader op de gang tot de baby er is. Tijdens het douchen mag baby knuffelen met vader, anders is hij dan helemaal alleen.
Bij mijn bevallingen had ik geen uitgeschreven plan, maar wel met man besproken dat in nood hij bij het kind zou blijven. Zodat de baby zo mogelijk vastgehouden en dan liefst op zijn blote buik goed welkom geheten zou worden.
Uiteindelijk heeft hij naast mijn bed beide kinderen uitgebreid op zijn blote buik begroet. Ik vind hem erg leuk, vond het heel schattig en liefdevol.
Ik zou geen onderhandelingen voeren over navelstreng doorknippen ed. Wel over intenties en grote lijnen.
Sterkte met partners worden, jullie zitten het hele leven van de baby aan elkaar vast. Daar heb jij voor gekozen.
Een ontspannen/zo ontspannen mogelijke moeder tijdens de bevalling maakt dat ik neig naar goede communicatie vooraf. Vader op de gang tot de baby er is. Tijdens het douchen mag baby knuffelen met vader, anders is hij dan helemaal alleen.
Bij mijn bevallingen had ik geen uitgeschreven plan, maar wel met man besproken dat in nood hij bij het kind zou blijven. Zodat de baby zo mogelijk vastgehouden en dan liefst op zijn blote buik goed welkom geheten zou worden.
Uiteindelijk heeft hij naast mijn bed beide kinderen uitgebreid op zijn blote buik begroet. Ik vind hem erg leuk, vond het heel schattig en liefdevol.
Ik zou geen onderhandelingen voeren over navelstreng doorknippen ed. Wel over intenties en grote lijnen.
Sterkte met partners worden, jullie zitten het hele leven van de baby aan elkaar vast. Daar heb jij voor gekozen.
vrijdag 2 mei 2014 om 08:26
Nou ja petitecouple, ik vind je reactie echt extreem buiten alle perken.
TO geeft aan dat de relatie zo ongeveer al over was toen ze er achter kwam dat ze zwanger was. Dan is opvoeden als in een traditioneel gezin toch al een vrij kansloze exercitie? We leven niet in India waar je uitgehuwelijkt wordt en er maar wat van moet maken hoor.
En dan geen abortus willen, daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Geen enkele reden in ieder geval om TO egoïstisch en respectloos te noemen.
Ze opent juist dit topic omdat ze vader niet zo maar wil weigeren bij de bevalling te zijn, dat schuurt haar blijkbaar ook. Ze weet alleen niet hoe ze het op een goede manier aan moet pakken om hem er eventueel wel (een deel van) bij aanwezig te laten zijn. Dan is het fijn als je van een paar volledig onbevooroordeelde mensen (wat jij volgens mij niet bent) tips en ervaringen kunt horen.
Het lijkt erop dat TO daar goed naar luistert en wat mee gaat doen.
Het 'rustig kunnen aankleden na de bevalling' zie ik als een uitspraak van een kat in het nauw die nare sprongen maakt. Als je 7 maanden zwanger bent van je eerste, ben je doodsbenauwd voor de bevalling, voor je toekomst en die van je kind en dat het in deze situatie is zal dat nog een graadje erger maken gok ik.
En 'elkaar hatende ouders' ???
Ik heb zelf een keizersnee gehad bij mijn eerste kind en vond het werkelijk geen enkel probleem dat Kazman het eerste uur met ons kind doorbracht, in plaats van ik. Dat was nu eenmaal niet anders. Het zou leuk zijn als het deze keer anders is, maar het beste voor het kind is inderdaad dat een van zijn ouders (of hechtingspersonen) er is en dat hij daar tegen aan kan liggen, snuffelen, etc.
TO geeft aan dat de relatie zo ongeveer al over was toen ze er achter kwam dat ze zwanger was. Dan is opvoeden als in een traditioneel gezin toch al een vrij kansloze exercitie? We leven niet in India waar je uitgehuwelijkt wordt en er maar wat van moet maken hoor.
En dan geen abortus willen, daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Geen enkele reden in ieder geval om TO egoïstisch en respectloos te noemen.
Ze opent juist dit topic omdat ze vader niet zo maar wil weigeren bij de bevalling te zijn, dat schuurt haar blijkbaar ook. Ze weet alleen niet hoe ze het op een goede manier aan moet pakken om hem er eventueel wel (een deel van) bij aanwezig te laten zijn. Dan is het fijn als je van een paar volledig onbevooroordeelde mensen (wat jij volgens mij niet bent) tips en ervaringen kunt horen.
Het lijkt erop dat TO daar goed naar luistert en wat mee gaat doen.
Het 'rustig kunnen aankleden na de bevalling' zie ik als een uitspraak van een kat in het nauw die nare sprongen maakt. Als je 7 maanden zwanger bent van je eerste, ben je doodsbenauwd voor de bevalling, voor je toekomst en die van je kind en dat het in deze situatie is zal dat nog een graadje erger maken gok ik.
En 'elkaar hatende ouders' ???
Ik heb zelf een keizersnee gehad bij mijn eerste kind en vond het werkelijk geen enkel probleem dat Kazman het eerste uur met ons kind doorbracht, in plaats van ik. Dat was nu eenmaal niet anders. Het zou leuk zijn als het deze keer anders is, maar het beste voor het kind is inderdaad dat een van zijn ouders (of hechtingspersonen) er is en dat hij daar tegen aan kan liggen, snuffelen, etc.
vrijdag 2 mei 2014 om 08:56
Waarom laat je hem er niet direct na de bevalling bij. Hij knipt de navelstreng door, kijkt mee met die apgar?? Score.
Jij word ondertussen gehecht en gaat lekker douchen.
Zo ging het bij mij in het ziekenhuis en dat was prima. Mijn man kon even lekker knuffelen en ik voelde me een stuk minder als roadkill.
Jij word ondertussen gehecht en gaat lekker douchen.
Zo ging het bij mij in het ziekenhuis en dat was prima. Mijn man kon even lekker knuffelen en ik voelde me een stuk minder als roadkill.
vrijdag 2 mei 2014 om 09:14
Ik zat in een soortgelijke situatie. Ik veranderde elke dag van mening of hij er wel of niet bij zou zijn. Maar had wel afgesproken dat hij rond uitgerekende datum alert moest blijven. Omdat ik elke x in m'n hoofd veranderde heb ik het op een gegeven moment los gelaten. Ik zou het wel zien moment suprème.
Toen de weeën begonnen hebben we hem gebeld en was hij gekomen. toen alles echt begon was hij er bij.
Ik vond het idee maar naar dat hij de eerste uren van z'n kind zou missen. Heeft hem en de band met z'n kind iig erg goed gedaan.
Toen de weeën begonnen hebben we hem gebeld en was hij gekomen. toen alles echt begon was hij er bij.
Ik vond het idee maar naar dat hij de eerste uren van z'n kind zou missen. Heeft hem en de band met z'n kind iig erg goed gedaan.
vrijdag 2 mei 2014 om 09:17
Op dat moment kon het me niet meer schelen wie er stond. haha als het kind er maar uitkwam. Je kan op het moment ook wel min of meer bedenken of je hem in de kamer erbij wil hebben of niet. Ik zou afspreken dat hij wel in de buurt is. Je kan van te voren niet bedenken hoe het loopt omdat je hormonen gieren en de situatie gewoon niet voor te stellen is.
vrijdag 2 mei 2014 om 09:19
Alles leuk en aardig, maar no way dat ik m'n ex er bij zou laten zijn op het moment dat ik daar in m'n naakte niksie lig te puffen. Lijkt me dat je op dat moment genoeg aan jezelf hebt, en er alleen iemand bij wil hebben die je steunt en vertrouwt, je moeder ofzo.
Als compromis zou hij op de gang mogen wachten als het echt zover is.
TO, hoe gaat het als de baby er eenmaal is? Ik heb er geen verstand van verder, maar gaat een bezoekregeling ook meteen al in bij een 'verse' baby?
Als compromis zou hij op de gang mogen wachten als het echt zover is.
TO, hoe gaat het als de baby er eenmaal is? Ik heb er geen verstand van verder, maar gaat een bezoekregeling ook meteen al in bij een 'verse' baby?
I would rather shit in my hands and clap
vrijdag 2 mei 2014 om 09:25
Oh en ik heb er voor gekozen om het wel te doen omdat mijn vader niet bij mijn bevalling was en pas 3 weken later voor het eerst zag en daar heb ik bijna geen band mee. Na 25 jaar een beetje... Ik weet niet of dat er mee te maken had maar wilde het risico niet lopen dat mijn kind daardoor een band zou missen. Heb wel het idee gehad dat het voor de vader wel erg belangrijk is zoals voor acceptatie enzo
vrijdag 2 mei 2014 om 09:33
Ex bij de bevalling, nee natuurlijk niet. Hij kan wel zo veel willen, maar hij maakt geen deel meer uit van je leven. Zou mooi worden zeg, straks wil hij ook nog Kerst en Sinterklaas vieren met je.
Hij is niet voor niks je ex.
Hij is niet voor niks je ex.
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
vrijdag 2 mei 2014 om 09:34
Legio mannen die hun kind na jaren in de steek laten, dus over dat al dan niet een band krijgen zou ik me niet druk maken. Dat Zit in de man, niet in het al dan niet aanwezig zijn tijdens de geboorte.
Maar het is zo'n life event, de geboorte van je kind, zo bijzonder. Dat niet meemaken zal de vader in kwestie terecht niet gelukkig maken.
En als je aan 't bevallen bent heb je niet eens door wie er aan je bed staat, dan ben je echt met andere dingen bezig.
Ik heb 22 man aan mijn bed gehad, zou er niemand meer van herkennen.
Maar het is zo'n life event, de geboorte van je kind, zo bijzonder. Dat niet meemaken zal de vader in kwestie terecht niet gelukkig maken.
En als je aan 't bevallen bent heb je niet eens door wie er aan je bed staat, dan ben je echt met andere dingen bezig.
Ik heb 22 man aan mijn bed gehad, zou er niemand meer van herkennen.
vrijdag 2 mei 2014 om 09:36
Ik vind de reacties een beetje egoïstisch. Ik snap het ex verhaal maar er is ook nog een kindje in het spel! Die z'n vader misschien ook wel wil leren kennen... En hoe je het went of keert, de eerste jaren zijn het belangrijkst daarvoor en ook de eerste uren... Maar goed je moet echt doen waar je je zelf het beste bij voelt en hoe je je voelt. Je bent zelf ook belangrijk. Maar ik vond het zelf niet te plannen allemaal van te voren zeker niet met 7 maanden. In 2 maanden kam nog zo veel veranderen en zeker de laatste weken duren daarbij lang.
vrijdag 2 mei 2014 om 09:38
Kun je hem niet bellen als t begint en afspreken dat hij er pas bij komt als het kindje echt komt, bij t persen dus. Op dat moment ben jij toch helemaal in je zelf en met niks anders bezig dan dat. Mijn ervaring is dat het je op dat moment echt aan je derrière zal oxideren wie er in de kamer is. En voor hem is het een heel belangrijk moment. Hij is wel de vader, t is ook zijn kind. Laat hem bij het hoofdeind blijven zodat hij niet tussen je benen staat te staren en spreek af dat hij zich terughoudend opstelt. Niet gaat helpen motiveren bij t persen enzo.
vrijdag 2 mei 2014 om 09:39
quote:waterval70 schreef op vrijdag 02 mei 2014 09:34 Legio mannen die hun kind na jaren in de steek laten, dus over dat al dan niet een band krijgen zou ik me niet druk maken. Dat Zit in de man, niet in het al dan niet aanwezig zijn tijdens de geboorte.
Maar het is zo'n life event, de geboorte van je kind, zo bijzonder. Dat niet meemaken zal de vader in kwestie terecht niet gelukkig maken.
En als je aan 't bevallen bent heb je niet eens door wie er aan je bed staat, dan ben je echt met andere dingen bezig.
Ik heb 22 man aan mijn bed gehad, zou er niemand meer van herkennen. Dat is ook waar. Dat het verschilt per man...
Maar het is zo'n life event, de geboorte van je kind, zo bijzonder. Dat niet meemaken zal de vader in kwestie terecht niet gelukkig maken.
En als je aan 't bevallen bent heb je niet eens door wie er aan je bed staat, dan ben je echt met andere dingen bezig.
Ik heb 22 man aan mijn bed gehad, zou er niemand meer van herkennen. Dat is ook waar. Dat het verschilt per man...
vrijdag 2 mei 2014 om 09:40
Misschien vergis ik me, maar ik krijg heel erg het gevoel dat er iets scheef zit in jullie contact. Het klinkt alsof hij erg dwingend is. Je bent bang dat het gewoon toch komt als jij zegt hem er niet bij te willen hebben. Je loopt in de communicatie op je tenen om hem niet boos te maken.
Dit lijken me geen goede voortekenen voor goede communicatie als gezamenlijke ouders van een kleine baby. Kunnen jullie misschien mediation doen? Of een soort relatietherapie? Jullie moeten nog zo lang met elkaar verder, goede zakelijke communicatie waarbij beide hun wensen kunnen uiten en weten dat er respect is van de ander lijkt mij heel belangrijk.
Dit lijken me geen goede voortekenen voor goede communicatie als gezamenlijke ouders van een kleine baby. Kunnen jullie misschien mediation doen? Of een soort relatietherapie? Jullie moeten nog zo lang met elkaar verder, goede zakelijke communicatie waarbij beide hun wensen kunnen uiten en weten dat er respect is van de ander lijkt mij heel belangrijk.
Het is zoals het is
vrijdag 2 mei 2014 om 09:40
Hoeveel weet jij nog van toen je een baby was? Al was ik na m'n geboorte door de paashaas vastgehouden, geen idee.
In veel culturen is het gebruikelijk dat de vader niet bij de bevalling is en dat komt later ook allemaal goed. No worries, zolang de vader ook na de bevalling maar in beeld blijft. Daar heeft het kind veel meer aan.
In veel culturen is het gebruikelijk dat de vader niet bij de bevalling is en dat komt later ook allemaal goed. No worries, zolang de vader ook na de bevalling maar in beeld blijft. Daar heeft het kind veel meer aan.
I would rather shit in my hands and clap
vrijdag 2 mei 2014 om 09:45
Echt, ik kan niet geloven dat het voor het kind uitmaakt of hij zijn vader binnen een uur na de bevalling ontmoet of niet. Mijn vader zag mij door omstandigheden pas na een week en daar heb ik een prima relatie mee hoor.
Voor de relatie tussen de ouders is het echter wel heel belangrijk hoe hier mee omgegaan wordt. Als de vader in kwestie TO gaat verwijten dat hij er niet bij was, is dat niet wenselijk.
We hebben echter geen idee of de soep hier zo heet gegeten wordt als dat hij wordt opgediend. TO geeft in haar OP aan dat ze het eng/moeilijk vindt om de confrontatie aan te gaan.
Ik denk dat ze het niet moet zien als een confrontatie, maar als een open gesprek, liefst nu al, deze week, zodat er ook nog tijd is om zaken laten te bezinken, elkaars kanten te bekijken en samen tot een mooi compromis te komen.
Dat gesprek ga je dan niet in met 'ik moet er niet aan denken dat je er bij bent' maar meer met 'ik vind het doodeng die bevalling, ik wil er alles aan doen om te zorgen dat ons kind er gezond en wel uitkomt. Ontspanning is daar een groot onderdeel van. Jij kunt daar op de volgende manier aan bijdragen, hoe denk jij daarover?' Zoiets dus.
Voor de relatie tussen de ouders is het echter wel heel belangrijk hoe hier mee omgegaan wordt. Als de vader in kwestie TO gaat verwijten dat hij er niet bij was, is dat niet wenselijk.
We hebben echter geen idee of de soep hier zo heet gegeten wordt als dat hij wordt opgediend. TO geeft in haar OP aan dat ze het eng/moeilijk vindt om de confrontatie aan te gaan.
Ik denk dat ze het niet moet zien als een confrontatie, maar als een open gesprek, liefst nu al, deze week, zodat er ook nog tijd is om zaken laten te bezinken, elkaars kanten te bekijken en samen tot een mooi compromis te komen.
Dat gesprek ga je dan niet in met 'ik moet er niet aan denken dat je er bij bent' maar meer met 'ik vind het doodeng die bevalling, ik wil er alles aan doen om te zorgen dat ons kind er gezond en wel uitkomt. Ontspanning is daar een groot onderdeel van. Jij kunt daar op de volgende manier aan bijdragen, hoe denk jij daarover?' Zoiets dus.
