Zwanger
alle pijlers
Ex wel/niet bij bevalling
donderdag 1 mei 2014 om 21:57
Ik ben benieuwd hoe de meeste van jullie hier tegenaan kijken.
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger. Relatie is over gegaan net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hoewel we niet helemaal hetzelfde in de situatie staan willen we de verstandhouding zo goed mogelijk houden in het belang van ons ongeboren kindje. Dit zorgt echter voor van mijn kant uit in ieder geval krampachtig neutraal blijven om hem niet voor het hoofd te stoten. Omdat wanneer er een situatie zich voordoet waarin ik het niet met hem eens ben meteen gespeeld word met de kaart dat ik hem geen positie als vader gun etc... Die strijd wil ik voorkomen.
Maar nu komt de bevalling steeds dichterbij en hoewel ik er lichamelijk gezien niet tegenop zie lig ik toch al nachten wakker over het feit dat ex als vanzelf sprekend ervan uitgaat dat hij bij de bevalling aanwezig is. Ik zie hier echt heel erg tegenop. Zijn aanwezigheid bezorgd mij heel veel onrust en stress. En door heel de situatie uit ik dat amper maar lichamelijk des te meer. Ik gun hem echt wel om zijn kind geboren te zien worden maar ik ben gewoon niet mezelf met hem in mijn buurt en bij zoiets heftigs als de bevalling weet ik niet goed hoe ik mezelf daarin zou kunnen redden.
Daarom overweeg ik nu om hem pas te bellen/toe te laten als ik gedoucht en aangekleed ben. Maar vind het echt heel lastig om voor deze keuze te gaan. Het voelt heel egoïstisch om hierin voor mezelf te kiezen en daarnaast weet ik dat dit 100% zeker strijd op gaat leveren wat ik juist wil voorkomen.
Kan ik dit maken om hem niet toe te laten en hoe ga ik dit bespreken met hem en wanneer zonder dat de bom ontploft.
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger. Relatie is over gegaan net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hoewel we niet helemaal hetzelfde in de situatie staan willen we de verstandhouding zo goed mogelijk houden in het belang van ons ongeboren kindje. Dit zorgt echter voor van mijn kant uit in ieder geval krampachtig neutraal blijven om hem niet voor het hoofd te stoten. Omdat wanneer er een situatie zich voordoet waarin ik het niet met hem eens ben meteen gespeeld word met de kaart dat ik hem geen positie als vader gun etc... Die strijd wil ik voorkomen.
Maar nu komt de bevalling steeds dichterbij en hoewel ik er lichamelijk gezien niet tegenop zie lig ik toch al nachten wakker over het feit dat ex als vanzelf sprekend ervan uitgaat dat hij bij de bevalling aanwezig is. Ik zie hier echt heel erg tegenop. Zijn aanwezigheid bezorgd mij heel veel onrust en stress. En door heel de situatie uit ik dat amper maar lichamelijk des te meer. Ik gun hem echt wel om zijn kind geboren te zien worden maar ik ben gewoon niet mezelf met hem in mijn buurt en bij zoiets heftigs als de bevalling weet ik niet goed hoe ik mezelf daarin zou kunnen redden.
Daarom overweeg ik nu om hem pas te bellen/toe te laten als ik gedoucht en aangekleed ben. Maar vind het echt heel lastig om voor deze keuze te gaan. Het voelt heel egoïstisch om hierin voor mezelf te kiezen en daarnaast weet ik dat dit 100% zeker strijd op gaat leveren wat ik juist wil voorkomen.
Kan ik dit maken om hem niet toe te laten en hoe ga ik dit bespreken met hem en wanneer zonder dat de bom ontploft.
vrijdag 2 mei 2014 om 15:43
quote:pippewies schreef op 02 mei 2014 @ 15:29:
je ontneemt hem ook niets zijn afwezigheid de bevalling doet niets af aan het gevoel dat hij zal hebben als hij de kleine voor het eerst in zijn armen heeft.
Daar gaat het niet om en jij kunt dat niet voor een ander bepalen. Het zijn namelijk de gevoelens van een ander.
Het gaat erom dat de vader blijkbaar bij de bevalling geboorte van zijn eigen kind wil zijn. Geen vreemd verlangen, vind ik.
je ontneemt hem ook niets zijn afwezigheid de bevalling doet niets af aan het gevoel dat hij zal hebben als hij de kleine voor het eerst in zijn armen heeft.
Daar gaat het niet om en jij kunt dat niet voor een ander bepalen. Het zijn namelijk de gevoelens van een ander.
Het gaat erom dat de vader blijkbaar bij de bevalling geboorte van zijn eigen kind wil zijn. Geen vreemd verlangen, vind ik.
anoniem_153776 wijzigde dit bericht op 02-05-2014 15:43
Reden: geboorte
Reden: geboorte
% gewijzigd
vrijdag 2 mei 2014 om 15:45
quote:bettiepage schreef op 02 mei 2014 @ 05:46:
Ik zou mijn ex er ook zeker niet bij willen hebben. Hij is toch niet voor niets je ex? En vanaf het moment dat hij wilde dat je voor abortus koos, zijn al zijn rechten verloren. Hij wilde het toch niet? En leuk voor het kind, een vader die je niet wilde.Wat een leugen. Lekker laag van je, de zaken zo omdraaien. Hij wilde het kind wel! Hij wilde alleen geen kind op de wereld zetten met een de moeder die rondom de conceptie al wilde scheiden.
Ik zou mijn ex er ook zeker niet bij willen hebben. Hij is toch niet voor niets je ex? En vanaf het moment dat hij wilde dat je voor abortus koos, zijn al zijn rechten verloren. Hij wilde het toch niet? En leuk voor het kind, een vader die je niet wilde.Wat een leugen. Lekker laag van je, de zaken zo omdraaien. Hij wilde het kind wel! Hij wilde alleen geen kind op de wereld zetten met een de moeder die rondom de conceptie al wilde scheiden.
De overheid is het probleem, niet de oplossing - dedemocratievoorbij.nl
vrijdag 2 mei 2014 om 15:48
In het ziekenhuis waar ik werk zijn ze er heel duidelijk over: de vrouw krijgt tijdens de zwangerschap onder andere te horen dat ze goed moet nadenken wie ze wel en niet bij de bevalling wil hebben. Bij de voorlichting wordt ook uitgelegd dat een bevalling vordert als je oxytocine aanmaakt, dat dit op gang komt als je je ontspant en het over je heen laat komen. Iedere vrouw moet zelf bepalen met wie in de buurt dit voor haar het beste werkt. Als de verloskundige de indruk heeft dat dit een lastig punt is, kan er tijdens de zwangerschap over gepraat worden. Dus misschien kun je het met de verloskundige bespreken, TO?
vrijdag 2 mei 2014 om 15:55
quote:Kastanjez schreef op 02 mei 2014 @ 08:26:
Nou ja petitecouple, ik vind je reactie echt extreem buiten alle perken.
TO geeft aan dat de relatie zo ongeveer al over was toen ze er achter kwam dat ze zwanger was. Dan is opvoeden als in een traditioneel gezin toch al een vrij kansloze exercitie? We leven niet in India waar je uitgehuwelijkt wordt en er maar wat van moet maken hoor.
En dan geen abortus willen, daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Geen enkele reden in ieder geval om TO egoïstisch en respectloos te noemen.
Ze opent juist dit topic omdat ze vader niet zo maar wil weigeren bij de bevalling te zijn, dat schuurt haar blijkbaar ook. Ze weet alleen niet hoe ze het op een goede manier aan moet pakken om hem er eventueel wel (een deel van) bij aanwezig te laten zijn. Dan is het fijn als je van een paar volledig onbevooroordeelde mensen (wat jij volgens mij niet bent) tips en ervaringen kunt horen.
Het lijkt erop dat TO daar goed naar luistert en wat mee gaat doen.
Het 'rustig kunnen aankleden na de bevalling' zie ik als een uitspraak van een kat in het nauw die nare sprongen maakt. Als je 7 maanden zwanger bent van je eerste, ben je doodsbenauwd voor de bevalling, voor je toekomst en die van je kind en dat het in deze situatie is zal dat nog een graadje erger maken gok ik.
En 'elkaar hatende ouders' ???
Ja sorry, als jij in je eentje besluit een kind te "nemen" zie ik dat als zeer egoïstisch ja. Prima als de meerderheid het daarmee oneens is, maar persoonlijk vind ik niks mis met die stelling. Überhaupt een kind "nemen" is al een egoïstische beslissing. En ik ben helemaal niet ouderwets wat opvoeding of relaties betreft, maar IK vind in deze specifieke situatie voor zover ik kan oordelen dat een abortus de eerlijkste oplossing zou zijn geweest en dat is mijn mening. De moeder is mijns inziens egoïstisch gebleken en heeft alleen gedaan wat zij wilde. En mijn "hatende ouders" slaat op het feit dat de vader al een kind aan genaaid wordt op voorwaarden waar hij het in eerste instantie al niet mee eens is, als je vervolgens ook nog pas eens "gaat bellen na het aankleden" als het geboren is, weet je zeker dat er haat zal zijn. Mijns inziens.
Nou ja petitecouple, ik vind je reactie echt extreem buiten alle perken.
TO geeft aan dat de relatie zo ongeveer al over was toen ze er achter kwam dat ze zwanger was. Dan is opvoeden als in een traditioneel gezin toch al een vrij kansloze exercitie? We leven niet in India waar je uitgehuwelijkt wordt en er maar wat van moet maken hoor.
En dan geen abortus willen, daar kunnen allerlei redenen voor zijn. Geen enkele reden in ieder geval om TO egoïstisch en respectloos te noemen.
Ze opent juist dit topic omdat ze vader niet zo maar wil weigeren bij de bevalling te zijn, dat schuurt haar blijkbaar ook. Ze weet alleen niet hoe ze het op een goede manier aan moet pakken om hem er eventueel wel (een deel van) bij aanwezig te laten zijn. Dan is het fijn als je van een paar volledig onbevooroordeelde mensen (wat jij volgens mij niet bent) tips en ervaringen kunt horen.
Het lijkt erop dat TO daar goed naar luistert en wat mee gaat doen.
Het 'rustig kunnen aankleden na de bevalling' zie ik als een uitspraak van een kat in het nauw die nare sprongen maakt. Als je 7 maanden zwanger bent van je eerste, ben je doodsbenauwd voor de bevalling, voor je toekomst en die van je kind en dat het in deze situatie is zal dat nog een graadje erger maken gok ik.
En 'elkaar hatende ouders' ???
Ja sorry, als jij in je eentje besluit een kind te "nemen" zie ik dat als zeer egoïstisch ja. Prima als de meerderheid het daarmee oneens is, maar persoonlijk vind ik niks mis met die stelling. Überhaupt een kind "nemen" is al een egoïstische beslissing. En ik ben helemaal niet ouderwets wat opvoeding of relaties betreft, maar IK vind in deze specifieke situatie voor zover ik kan oordelen dat een abortus de eerlijkste oplossing zou zijn geweest en dat is mijn mening. De moeder is mijns inziens egoïstisch gebleken en heeft alleen gedaan wat zij wilde. En mijn "hatende ouders" slaat op het feit dat de vader al een kind aan genaaid wordt op voorwaarden waar hij het in eerste instantie al niet mee eens is, als je vervolgens ook nog pas eens "gaat bellen na het aankleden" als het geboren is, weet je zeker dat er haat zal zijn. Mijns inziens.
De overheid is het probleem, niet de oplossing - dedemocratievoorbij.nl
vrijdag 2 mei 2014 om 15:57
wat Femke_leest zegt inderdaad.
In het ziekenhuis waar ik werk, is de vrouw (en het kindje natuurlijk) het centrale punt. Als vaders uit beeld zijn of niet meer de partner van de patiente, wordt er partij voor de vrouw gekozen door iedereen. Het is echt heel belangrijk dat jij je goed kunt ontspannen en die bevalling daardoor soepel loopt.
Maar ik denk dat als jij nu tegen je ex zegt dat je m er niet bij wilt en daarmee basta, het ook niet echt een leuke situatie is toch?
Dus misschien samen naar de verloskundige en kijken hoe dit dan op te lossen valt.
Ik zou hem niet de kamer in vragen op t moment dat je gaat persen, dat kan -zeker bij de eerste- een uur duren en moet je je goed op concentreren. Daarbij zijn dat ook de momenten waarop je bv ontlasting verliest of gecatheteriseerd moet worden. NIet echt iets waar je je ex bij wilt in jouw geval.
Wat misschien een optie is, is dat hij geroepen wordt als het hoofdje of het kindje helemaal geboren wordt en dan de navelstreng door kan knippen of iig erbij is als jij dat zelf doet? Dan is de bevalling zelf (en de focus op jouw vagina) voorbij maar is hij nog wel bij het moment dat de baby 'het zelf moet gaan doen' zegmaar?
In het ziekenhuis waar ik werk, is de vrouw (en het kindje natuurlijk) het centrale punt. Als vaders uit beeld zijn of niet meer de partner van de patiente, wordt er partij voor de vrouw gekozen door iedereen. Het is echt heel belangrijk dat jij je goed kunt ontspannen en die bevalling daardoor soepel loopt.
Maar ik denk dat als jij nu tegen je ex zegt dat je m er niet bij wilt en daarmee basta, het ook niet echt een leuke situatie is toch?
Dus misschien samen naar de verloskundige en kijken hoe dit dan op te lossen valt.
Ik zou hem niet de kamer in vragen op t moment dat je gaat persen, dat kan -zeker bij de eerste- een uur duren en moet je je goed op concentreren. Daarbij zijn dat ook de momenten waarop je bv ontlasting verliest of gecatheteriseerd moet worden. NIet echt iets waar je je ex bij wilt in jouw geval.
Wat misschien een optie is, is dat hij geroepen wordt als het hoofdje of het kindje helemaal geboren wordt en dan de navelstreng door kan knippen of iig erbij is als jij dat zelf doet? Dan is de bevalling zelf (en de focus op jouw vagina) voorbij maar is hij nog wel bij het moment dat de baby 'het zelf moet gaan doen' zegmaar?
vrijdag 2 mei 2014 om 16:01
Ik zag mijn dochter maar voor 5 seconden na de geboorte (niet eens vastgehouden), daarna werd ze weggehaald en duurde het 2,5 uur voor ik haar wederom zag. De langste uren van mijn leven. Ik heb alsnog een band met haar gekregen. Onzin dus, dat je direct na de geboorte je kind moet zien en vasthouden om er een band mee te krijgen!
Jij moet de bevalling doen TO, en als daar stressfactoren bij aanwezig zijn kan alles vertragen. Ik zou voor de middenweg gaan: als de baby is geboren en op je buik ligt, vader erbij halen. En voor jezelf de optie openhouden dat wanneer je gaat bevallen, je nog van gedachten kan veranderen. Wie weet wil je hem er dan wel bij. Niets zo veranderlijk als een mens: ik koos voor een ziekenhuisbevalling, maar op het einde van mijn zwangerschap voelde ik opeens heel veel voor een thuisbevalling. Ik hield de optie uiteindelijk open, later had ik helaas niks meer te kiezen, maar dat is een ander verhaal.
Succes met je keuze!
Jij moet de bevalling doen TO, en als daar stressfactoren bij aanwezig zijn kan alles vertragen. Ik zou voor de middenweg gaan: als de baby is geboren en op je buik ligt, vader erbij halen. En voor jezelf de optie openhouden dat wanneer je gaat bevallen, je nog van gedachten kan veranderen. Wie weet wil je hem er dan wel bij. Niets zo veranderlijk als een mens: ik koos voor een ziekenhuisbevalling, maar op het einde van mijn zwangerschap voelde ik opeens heel veel voor een thuisbevalling. Ik hield de optie uiteindelijk open, later had ik helaas niks meer te kiezen, maar dat is een ander verhaal.
Succes met je keuze!
vrijdag 2 mei 2014 om 16:04
Zou het feit dat hij heel erg graag bij de bevalling wil zijn niet komen uit een onderliggende frustratie? Want natuurlijk boeit het niet wie het kindje als eerste vast heeft gehouden, maar jij gaat daarna met baby naar huis en hij vertrekt naar een leeg, babyloos huis. Hij zal natuurlijk ook wel snappen dat je een pasgeboren baby niet de helft van de tijd van de moeder weg gaat houden, maar het zal wrang blijven voelen. Dat hij daarom zoveel waarde hecht aan zijn kind als eerste zien en vasthouden.
Anyway, sterkte met je beslissing! Klinkt als een lastige situatie, ook door alle discussies die jullie blijkbaar hebben.
Anyway, sterkte met je beslissing! Klinkt als een lastige situatie, ook door alle discussies die jullie blijkbaar hebben.
vrijdag 2 mei 2014 om 16:15
quote:frettie schreef op 02 mei 2014 @ 15:04:
Petitcouple, ik zie nul deden om zo idioot te reageren als jij doet. TO legt een eerlijke vraag voor en jij reageert als een malle. Roept de vraag nare herinneringen op ofzo? Elkaar hatende ouders of een egoïstische moeder, daar is helemaal geen sprake van. Wel een zwangere vrouw met een begrijpelijk dilemma en een vader in spe met een begrijpelijke wens.
Het spijt me voor je. Ik zie wel reden zo te reageren. De moeder heeft deze situatie zelf gecreëerd: wel de vader van het kind bij conceptie al dumpen maar ook egoïstisch een kindje willen en houden (waarmee je dus voor je leven vast zit aan diezelfde vader, maar dan alleen op de door de moeder opgelegde manier).
"Hatende ouders" slaat (nogmaals) niet alleen op de toch al moeilijke verstandhouding waar de moeder zelf over spreekt (logisch ook als je zo egoïstisch handelt) maar vooral op de situatie die de moeder zal creëren als zij wederom egoïstisch, eens rustig na het aankleden gaat bellen wanneer het kindje er is - een overweging die ze expliciet voorstelt. Zo zaai je gewoon letterlijk haat mijns inziens.
Petitcouple, ik zie nul deden om zo idioot te reageren als jij doet. TO legt een eerlijke vraag voor en jij reageert als een malle. Roept de vraag nare herinneringen op ofzo? Elkaar hatende ouders of een egoïstische moeder, daar is helemaal geen sprake van. Wel een zwangere vrouw met een begrijpelijk dilemma en een vader in spe met een begrijpelijke wens.
Het spijt me voor je. Ik zie wel reden zo te reageren. De moeder heeft deze situatie zelf gecreëerd: wel de vader van het kind bij conceptie al dumpen maar ook egoïstisch een kindje willen en houden (waarmee je dus voor je leven vast zit aan diezelfde vader, maar dan alleen op de door de moeder opgelegde manier).
"Hatende ouders" slaat (nogmaals) niet alleen op de toch al moeilijke verstandhouding waar de moeder zelf over spreekt (logisch ook als je zo egoïstisch handelt) maar vooral op de situatie die de moeder zal creëren als zij wederom egoïstisch, eens rustig na het aankleden gaat bellen wanneer het kindje er is - een overweging die ze expliciet voorstelt. Zo zaai je gewoon letterlijk haat mijns inziens.
De overheid is het probleem, niet de oplossing - dedemocratievoorbij.nl
vrijdag 2 mei 2014 om 16:22
quote:pippewies schreef op 02 mei 2014 @ 15:29:
jeetje wat een rot situatie zeg!
Maar eigenlijk is het heel simpel bij de bevalling draait alles om de gezondheid van moeder en kind. Vader staat hier nu eenmaal buiten. Als jij de aanwezigheid van je ex niet prettig vind heeft je ex hier absoluut ook niks te zoeken (hoe enorm spijtig ook voor hem) het is geen recht om bij een bevalling aanwezig te zijn.
Ik zou hem zeker de kans geven om vlak na de bevalling als eerste te komen. Dus voel je niet schuldig de bevalling draait om jou en de kleine je ontneemt hem ook niets zijn afwezigheid de bevalling doet niets af aan het gevoel dat hij zal hebben als hij de kleine voor het eerst in zijn armen heeft.
Sterkte met alles!+1
jeetje wat een rot situatie zeg!
Maar eigenlijk is het heel simpel bij de bevalling draait alles om de gezondheid van moeder en kind. Vader staat hier nu eenmaal buiten. Als jij de aanwezigheid van je ex niet prettig vind heeft je ex hier absoluut ook niks te zoeken (hoe enorm spijtig ook voor hem) het is geen recht om bij een bevalling aanwezig te zijn.
Ik zou hem zeker de kans geven om vlak na de bevalling als eerste te komen. Dus voel je niet schuldig de bevalling draait om jou en de kleine je ontneemt hem ook niets zijn afwezigheid de bevalling doet niets af aan het gevoel dat hij zal hebben als hij de kleine voor het eerst in zijn armen heeft.
Sterkte met alles!+1
vrijdag 2 mei 2014 om 16:27
Ik vind ook dat de wens en verlangen van de vader makkelijk opzij worden geschoven. TO wellicht kun je wat aan dat gevoel doen...het bespreekbaar maken, opties openhouden, zoeken naar een middenweg. Maar in ieder geval het niet op eigen houtje allemaal bepalen.
Net zoals bij een vrouw is het voor een vader ook belangrijk denk ik om naar de bevalling toe te leven. Weten dat hij binnen een x uur vader gaat worden. Het moment daar naar toe is onbeschrijfelijk. Dat een vader ontnemen vind ik heel kwetsend. Zeker als de vader graag betrokken wil zijn.
Net zoals bij een vrouw is het voor een vader ook belangrijk denk ik om naar de bevalling toe te leven. Weten dat hij binnen een x uur vader gaat worden. Het moment daar naar toe is onbeschrijfelijk. Dat een vader ontnemen vind ik heel kwetsend. Zeker als de vader graag betrokken wil zijn.
vrijdag 2 mei 2014 om 16:54
quote:NummerZoveel schreef op 02 mei 2014 @ 14:47:
Ik denk dat je moet proberen om je over die stress heen te zetten en hem er gewoon bij te laten. Deze man laat heel duidelijk zien dat hij graag zijn verantwoordelijkheid wil nemen en een echte vader voor jullie kind wil zijn. Waarom zou je hem dan zo'n belangrijk moment ontnemen? Zowel jullie onderlinge verstandhouding als je kind zijn er bij gebaat, denk ik zo. En de kans dat het jou op het moment van bevallen nog net zoveel kan schelen als op dit moment, acht ik heel klein in! Sterker nog, best kans dat jullie band juist verbeterd, als hij er straks op dat moment ook voor jou kan zijn.
Juist!
Misschien krijg je er wel een hele goede vriend voor terug, die toevallig de vader van je kind is.
Ik denk dat je moet proberen om je over die stress heen te zetten en hem er gewoon bij te laten. Deze man laat heel duidelijk zien dat hij graag zijn verantwoordelijkheid wil nemen en een echte vader voor jullie kind wil zijn. Waarom zou je hem dan zo'n belangrijk moment ontnemen? Zowel jullie onderlinge verstandhouding als je kind zijn er bij gebaat, denk ik zo. En de kans dat het jou op het moment van bevallen nog net zoveel kan schelen als op dit moment, acht ik heel klein in! Sterker nog, best kans dat jullie band juist verbeterd, als hij er straks op dat moment ook voor jou kan zijn.
Juist!
Misschien krijg je er wel een hele goede vriend voor terug, die toevallig de vader van je kind is.
vrijdag 2 mei 2014 om 16:56
quote:Kastanjez schreef op 02 mei 2014 @ 14:46:
[...]
Hoe spannend het voor de vader in spe ook is, hij hoeft helemaal niks te doen, alleen maar te wachten op zijn kind! En juist als ex, heeft hij nóg minder te doen dan een partner, die de bevallende vrouw nog een beetje kan/moet ondersteunen.Dat is nog maar zeer de vraag. Misschien is zijn steun op het moment suprème wel zeer gewenst. Ook al ziet TO dat nu nog niet zo.
[...]
Hoe spannend het voor de vader in spe ook is, hij hoeft helemaal niks te doen, alleen maar te wachten op zijn kind! En juist als ex, heeft hij nóg minder te doen dan een partner, die de bevallende vrouw nog een beetje kan/moet ondersteunen.Dat is nog maar zeer de vraag. Misschien is zijn steun op het moment suprème wel zeer gewenst. Ook al ziet TO dat nu nog niet zo.
vrijdag 2 mei 2014 om 16:57
Je kunt er wel duizend meningen over lezen TO, maar het gaat er uiteindelijk om dat JULLIE hier samen uitkomen. Ik snap jou heel goed, dat je je tijdens de bevalling op je gemak wilt voelen en dat moet ook! Maar ik snap je ex ook heel goed, het is zijn kind en uiteraard wil hij de bevalling meemaken.
Ik denk echt dat je hier een derde, neutrale partij bij moet halen die hier met jullie over praat. De emoties zijn bij jullie beiden al zo hoog opgelopen dat het me lastig lijkt om hier nog zakelijk en redelijk over te praten samen. Zoek een bemiddelaar!
Ergens schreef je dat je het makkelijk vindt als het kindje er eenmaal is, omdat 'het dan duidelijk om het belang van het kindje gaat'. Ik denk dat je gigantisch onderschat wat het betekent om - samen! - een kind op te voeden als je zoiets zegt. Ik vind dat heel eerlijk gezegd, in een (verder overigens goede) relatie soms al een opgave. Jij kunt immers heel andere ideeën hebben over wat het belang van je kind is dan je ex.
Ook voor de toekomst, zoek iemand die jullie hierin goed kan begeleiden en afspraken kan maken. Want dit is het begin, en als je al zo rot begint met zoveel strijd, dan ga je nog veel confrontaties meemaken denk ik zo.
Ik denk echt dat je hier een derde, neutrale partij bij moet halen die hier met jullie over praat. De emoties zijn bij jullie beiden al zo hoog opgelopen dat het me lastig lijkt om hier nog zakelijk en redelijk over te praten samen. Zoek een bemiddelaar!
Ergens schreef je dat je het makkelijk vindt als het kindje er eenmaal is, omdat 'het dan duidelijk om het belang van het kindje gaat'. Ik denk dat je gigantisch onderschat wat het betekent om - samen! - een kind op te voeden als je zoiets zegt. Ik vind dat heel eerlijk gezegd, in een (verder overigens goede) relatie soms al een opgave. Jij kunt immers heel andere ideeën hebben over wat het belang van je kind is dan je ex.
Ook voor de toekomst, zoek iemand die jullie hierin goed kan begeleiden en afspraken kan maken. Want dit is het begin, en als je al zo rot begint met zoveel strijd, dan ga je nog veel confrontaties meemaken denk ik zo.
vrijdag 2 mei 2014 om 17:02
De vader kan ook een prima band met het kind opbouwen als hij het wurm niet eruit geperst heeft zien worden. Ik vind echt dat hier te veel aan opgehangen wordt. Dan zouden mensen die een kindje adopteren een minder goede band hiermee hebben omdat ze het niet geboren hebben zien worden. Onzin dus.
Als TO met hem afspreekt dat hij gebeld wordt zodra de bevalling zich aandient kan hij ook toeleven naar de geboorte van zijn kind. Hij kan naar het ziekenhuis komen alwaar hij dan op de gang of een aparte kamer wacht of in geval van een thuisbevalling komt hij naar het huis van TO waar hij dan in gezelschap van iemand anders (vader/ moeder/broer/zus van TO) wacht tot de baby geboren is en op de buik van moeder gelegd wordt. Dan eventjes TO bedekken en kan de baby samen bewonderd worden terwijl hij nog nat en rimpelig is. Als TO dan nog gehecht moet worden en als zij aan het douchen is kan de vader bij de onderzoekjes zijn en meehelpen baby aankleden. Een ideale start, hij ziet zijn kind vers van de pers en TO kan rustig alleen bevallen.
Sorry hoor maar het missen van het plopmoment is niet van invloed op de band tussen vader en kind. Hij kan wel met zijn neus in de vagina van TO gaan staan maar stel hij laat zich daarna nog maar twee keer per jaar zien komt er ook geen band.
En TO, ik zou hem dat al zo snel mogelijk vertellen. Meedelen, niet vragen of hij het zo goed vindt want dan ga je weer in discussie. Hij is de vader ja, maar ook je ex. Dat maakt het toch net even anders.
Als TO met hem afspreekt dat hij gebeld wordt zodra de bevalling zich aandient kan hij ook toeleven naar de geboorte van zijn kind. Hij kan naar het ziekenhuis komen alwaar hij dan op de gang of een aparte kamer wacht of in geval van een thuisbevalling komt hij naar het huis van TO waar hij dan in gezelschap van iemand anders (vader/ moeder/broer/zus van TO) wacht tot de baby geboren is en op de buik van moeder gelegd wordt. Dan eventjes TO bedekken en kan de baby samen bewonderd worden terwijl hij nog nat en rimpelig is. Als TO dan nog gehecht moet worden en als zij aan het douchen is kan de vader bij de onderzoekjes zijn en meehelpen baby aankleden. Een ideale start, hij ziet zijn kind vers van de pers en TO kan rustig alleen bevallen.
Sorry hoor maar het missen van het plopmoment is niet van invloed op de band tussen vader en kind. Hij kan wel met zijn neus in de vagina van TO gaan staan maar stel hij laat zich daarna nog maar twee keer per jaar zien komt er ook geen band.
En TO, ik zou hem dat al zo snel mogelijk vertellen. Meedelen, niet vragen of hij het zo goed vindt want dan ga je weer in discussie. Hij is de vader ja, maar ook je ex. Dat maakt het toch net even anders.
vrijdag 2 mei 2014 om 17:03
Lastig hoor!
Ik zou het ook niet zien zitten om mijn ex bij mijn bevalling te hebben. Daar zou ik me veel te kwetsbaar voor voelen. En ik zou ook zeker van tevoren inschatten dat ik me niet zou kunnen ontspannen met mijn ex in de buurt.
Maar ik zou wel de optie open houden om hem toch erbij te laten als het goed voelt. En in ieder geval hem een tijdje alleen geven met de baby. Er wordt vlak na de bevalling nog genoeg met je gesold en als de kleine dan bij zijn vader kan zijn, prima toch.
Voor nu moet je hem zeker laten weten hoe je je voelt. Dat je zijn wens begrijpt, maar dat je het ook ontzettend belangrijk vindt dat de bevalling goed verloopt. En dat je simpelweg niet weet hoe je straks zult reageren.
Afijn, mijn 2 centjes.
Ik zou het ook niet zien zitten om mijn ex bij mijn bevalling te hebben. Daar zou ik me veel te kwetsbaar voor voelen. En ik zou ook zeker van tevoren inschatten dat ik me niet zou kunnen ontspannen met mijn ex in de buurt.
Maar ik zou wel de optie open houden om hem toch erbij te laten als het goed voelt. En in ieder geval hem een tijdje alleen geven met de baby. Er wordt vlak na de bevalling nog genoeg met je gesold en als de kleine dan bij zijn vader kan zijn, prima toch.
Voor nu moet je hem zeker laten weten hoe je je voelt. Dat je zijn wens begrijpt, maar dat je het ook ontzettend belangrijk vindt dat de bevalling goed verloopt. En dat je simpelweg niet weet hoe je straks zult reageren.
Afijn, mijn 2 centjes.
vrijdag 2 mei 2014 om 17:23
quote:Aureel schreef op 02 mei 2014 @ 16:57:
Ergens schreef je dat je het makkelijk vindt als het kindje er eenmaal is, omdat 'het dan duidelijk om het belang van het kindje gaat'. Ik denk dat je gigantisch onderschat wat het betekent om - samen! - een kind op te voeden als je zoiets zegt. Ik vind dat heel eerlijk gezegd, in een (verder overigens goede) relatie soms al een opgave. Jij kunt immers heel andere ideeën hebben over wat het belang van je kind is dan je ex.
Precies!
Ergens schreef je dat je het makkelijk vindt als het kindje er eenmaal is, omdat 'het dan duidelijk om het belang van het kindje gaat'. Ik denk dat je gigantisch onderschat wat het betekent om - samen! - een kind op te voeden als je zoiets zegt. Ik vind dat heel eerlijk gezegd, in een (verder overigens goede) relatie soms al een opgave. Jij kunt immers heel andere ideeën hebben over wat het belang van je kind is dan je ex.
Precies!
De overheid is het probleem, niet de oplossing - dedemocratievoorbij.nl
vrijdag 2 mei 2014 om 18:42
Jeetje. Het kind komt uit HAAR lichaam. Zij mag zelf bepalen wie er naar haal flamous kijkt. Als ze liever niet heeft dat haar ex daarnaar kijkt mag ze dat gewoon zeggen. Ik zal het al niet gemakkelijk vinden als mijn vriend daar naar kijkt. Ik zou t niet doen. Maar hem als eerste in de kamer laten. Zeg dit tegen hem.
vrijdag 2 mei 2014 om 20:48
Weegschaal, weet je wat helpt?
De man in kwestie niet meer je ex noemen, maar de vader van je kind.
Ex heeft altijd een negatieve lading. Deze man is niet alleen je ex, hij is meer dan je ex. Hij is de vader van je kind.
De vader van mijn oudste en ik gingen uit elkaar toen kind nog heel jong was, minder dan een jaar oud. Sindsdien noem ik hem vader van..... , en niet mijn ex. Hij is wel mijn ex, maar dat heeft niks te maken met ons kind. Hij niks ex van ons kind.
En echt, dat helpt. Het helpt je dingen in een goed perspectief te zien.
Wij zijn nu meer dan tien jaar verder, en het gaat goed. Kind heeft een goed contact met vader, en een goed contact met mij.
De man in kwestie niet meer je ex noemen, maar de vader van je kind.
Ex heeft altijd een negatieve lading. Deze man is niet alleen je ex, hij is meer dan je ex. Hij is de vader van je kind.
De vader van mijn oudste en ik gingen uit elkaar toen kind nog heel jong was, minder dan een jaar oud. Sindsdien noem ik hem vader van..... , en niet mijn ex. Hij is wel mijn ex, maar dat heeft niks te maken met ons kind. Hij niks ex van ons kind.
En echt, dat helpt. Het helpt je dingen in een goed perspectief te zien.
Wij zijn nu meer dan tien jaar verder, en het gaat goed. Kind heeft een goed contact met vader, en een goed contact met mij.
zaterdag 3 mei 2014 om 01:15
Ik denk dat je in deze situatie toch alleen voor jezelf en je kind moet kiezen. Hij heeft deze situatie er zelf naar gemaakt met zijn kinderachtige gedrag en verwijten. Ik was daar echt allang klaar mee geweest.
Persoonlijk zou ik hem op woensdag bellen dat je kind maandag is geboren. Wat dan in je kraamtijd? Moet hij dan constant bij je blijven? Hij is je EX!
Persoonlijk zou ik hem op woensdag bellen dat je kind maandag is geboren. Wat dan in je kraamtijd? Moet hij dan constant bij je blijven? Hij is je EX!
