Zwanger
alle pijlers
Ex wel/niet bij bevalling
donderdag 1 mei 2014 om 21:57
Ik ben benieuwd hoe de meeste van jullie hier tegenaan kijken.
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger. Relatie is over gegaan net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hoewel we niet helemaal hetzelfde in de situatie staan willen we de verstandhouding zo goed mogelijk houden in het belang van ons ongeboren kindje. Dit zorgt echter voor van mijn kant uit in ieder geval krampachtig neutraal blijven om hem niet voor het hoofd te stoten. Omdat wanneer er een situatie zich voordoet waarin ik het niet met hem eens ben meteen gespeeld word met de kaart dat ik hem geen positie als vader gun etc... Die strijd wil ik voorkomen.
Maar nu komt de bevalling steeds dichterbij en hoewel ik er lichamelijk gezien niet tegenop zie lig ik toch al nachten wakker over het feit dat ex als vanzelf sprekend ervan uitgaat dat hij bij de bevalling aanwezig is. Ik zie hier echt heel erg tegenop. Zijn aanwezigheid bezorgd mij heel veel onrust en stress. En door heel de situatie uit ik dat amper maar lichamelijk des te meer. Ik gun hem echt wel om zijn kind geboren te zien worden maar ik ben gewoon niet mezelf met hem in mijn buurt en bij zoiets heftigs als de bevalling weet ik niet goed hoe ik mezelf daarin zou kunnen redden.
Daarom overweeg ik nu om hem pas te bellen/toe te laten als ik gedoucht en aangekleed ben. Maar vind het echt heel lastig om voor deze keuze te gaan. Het voelt heel egoïstisch om hierin voor mezelf te kiezen en daarnaast weet ik dat dit 100% zeker strijd op gaat leveren wat ik juist wil voorkomen.
Kan ik dit maken om hem niet toe te laten en hoe ga ik dit bespreken met hem en wanneer zonder dat de bom ontploft.
Ik ben inmiddels 7 maanden zwanger. Relatie is over gegaan net voordat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Hoewel we niet helemaal hetzelfde in de situatie staan willen we de verstandhouding zo goed mogelijk houden in het belang van ons ongeboren kindje. Dit zorgt echter voor van mijn kant uit in ieder geval krampachtig neutraal blijven om hem niet voor het hoofd te stoten. Omdat wanneer er een situatie zich voordoet waarin ik het niet met hem eens ben meteen gespeeld word met de kaart dat ik hem geen positie als vader gun etc... Die strijd wil ik voorkomen.
Maar nu komt de bevalling steeds dichterbij en hoewel ik er lichamelijk gezien niet tegenop zie lig ik toch al nachten wakker over het feit dat ex als vanzelf sprekend ervan uitgaat dat hij bij de bevalling aanwezig is. Ik zie hier echt heel erg tegenop. Zijn aanwezigheid bezorgd mij heel veel onrust en stress. En door heel de situatie uit ik dat amper maar lichamelijk des te meer. Ik gun hem echt wel om zijn kind geboren te zien worden maar ik ben gewoon niet mezelf met hem in mijn buurt en bij zoiets heftigs als de bevalling weet ik niet goed hoe ik mezelf daarin zou kunnen redden.
Daarom overweeg ik nu om hem pas te bellen/toe te laten als ik gedoucht en aangekleed ben. Maar vind het echt heel lastig om voor deze keuze te gaan. Het voelt heel egoïstisch om hierin voor mezelf te kiezen en daarnaast weet ik dat dit 100% zeker strijd op gaat leveren wat ik juist wil voorkomen.
Kan ik dit maken om hem niet toe te laten en hoe ga ik dit bespreken met hem en wanneer zonder dat de bom ontploft.
zaterdag 3 mei 2014 om 12:36
quote:Amand schreef op 03 mei 2014 @ 12:11:
[...]
Niet om het één of ander hoor, maar sinds dat we als mensheid bestaan zijn er ongeveer 107 miljard babies geboren. Iets minder dan 107 miljard bevallingen dus.
Zo'n bevalling gaat over het op de wereld zetten van een kind, niet over jouw doos of het feit dat je kreunt of gilt of dat er ontlasting meekomt en dat je dat wat minder elegant vindt.Voor jou niet nee, want jij ligt daar niet en hoeft dat ook nooit te doorstaan. De dooddoener dat er 107 miljard babies en dus bevallingen zijn geweest op deze wereld, dat is echt zo'n drogreden. TO heeft heet niet 107 miljard keer gedaan en meegemaakt, dit is compleet nieuw en ja voor haar (en iedere vrouw) maakt het wel uit hoe ze erbij ligt, wat de pijn met haar doet, wat het met haar lichaam doet. Het is immers HAAR lichaam en voor haar dus enorm belangrijk. Dat kun je als man dan gemakkelijk afdoen: ja, jouw doos en pijn en gekreun doen er niet toe. Totdat jij daar eens ligt en het doormaakt, dan weet je dat het er juist alles toe doet. Bevallen is geen show, geen aanwezigheidsplicht, geen spektakel en een moment wat speciaal voor de ex-man is. Dus zij kiest wat voor haar bevalling het beste is. Dat bepaalt hij niet, jij niet, wij niet, het is haar lichaam en daar kan niemand zijn recht aan ontlenen.
[...]
Niet om het één of ander hoor, maar sinds dat we als mensheid bestaan zijn er ongeveer 107 miljard babies geboren. Iets minder dan 107 miljard bevallingen dus.
Zo'n bevalling gaat over het op de wereld zetten van een kind, niet over jouw doos of het feit dat je kreunt of gilt of dat er ontlasting meekomt en dat je dat wat minder elegant vindt.Voor jou niet nee, want jij ligt daar niet en hoeft dat ook nooit te doorstaan. De dooddoener dat er 107 miljard babies en dus bevallingen zijn geweest op deze wereld, dat is echt zo'n drogreden. TO heeft heet niet 107 miljard keer gedaan en meegemaakt, dit is compleet nieuw en ja voor haar (en iedere vrouw) maakt het wel uit hoe ze erbij ligt, wat de pijn met haar doet, wat het met haar lichaam doet. Het is immers HAAR lichaam en voor haar dus enorm belangrijk. Dat kun je als man dan gemakkelijk afdoen: ja, jouw doos en pijn en gekreun doen er niet toe. Totdat jij daar eens ligt en het doormaakt, dan weet je dat het er juist alles toe doet. Bevallen is geen show, geen aanwezigheidsplicht, geen spektakel en een moment wat speciaal voor de ex-man is. Dus zij kiest wat voor haar bevalling het beste is. Dat bepaalt hij niet, jij niet, wij niet, het is haar lichaam en daar kan niemand zijn recht aan ontlenen.
zaterdag 3 mei 2014 om 12:42
Ze moet na de bevalling wel nog minimaal 18 jaar, en eigenlijk zelfs tot haar dood, met die ex-man door een deur, Naara. En tuurlijk, ze mag zelf bepalen wat voor haar bevalling het fijnst is, maar goed ouderschap begint met bepalen wat voor het leven van het kind het beste is. Die twee dingen zijn niet noodzakelijkerwijs hetzelfde.
@Weegschaal 2014: dat brengt me trouwens op de hamvraag: is het wellicht zo dat jij eigenlijk liever sowieso de vader van het kind niet in jullie leven wil?
@Weegschaal 2014: dat brengt me trouwens op de hamvraag: is het wellicht zo dat jij eigenlijk liever sowieso de vader van het kind niet in jullie leven wil?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 3 mei 2014 om 12:49
quote:natasha_poet schreef op 03 mei 2014 @ 12:36:
[...]
Voor jou niet nee, want jij ligt daar niet en hoeft dat ook nooit te doorstaan. De dooddoener dat er 107 miljard babies en dus bevallingen zijn geweest op deze wereld, dat is echt zo'n drogreden. TO heeft heet niet 107 miljard keer gedaan en meegemaakt, dit is compleet nieuw en ja voor haar (en iedere vrouw) maakt het wel uit hoe ze erbij ligt, wat de pijn met haar doet, wat het met haar lichaam doet. Het is immers HAAR lichaam en voor haar dus enorm belangrijk. Dat kun je als man dan gemakkelijk afdoen: ja, jouw doos en pijn en gekreun doen er niet toe. Totdat jij daar eens ligt en het doormaakt, dan weet je dat het er juist alles toe doet. Bevallen is geen show, geen aanwezigheidsplicht, geen spektakel en een moment wat speciaal voor de ex-man is. Dus zij kiest wat voor haar bevalling het beste is. Dat bepaalt hij niet, jij niet, wij niet, het is haar lichaam en daar kan niemand zijn recht aan ontlenen.
Voor mij maakte het geen ene reet uit hoe ik erbij lag daar heb ik mij werkelijk geen seconde druk om gemaakt.
Ik had wel iets anders te doen..
Verder eens met FV,Amand en Meds..
[...]
Voor jou niet nee, want jij ligt daar niet en hoeft dat ook nooit te doorstaan. De dooddoener dat er 107 miljard babies en dus bevallingen zijn geweest op deze wereld, dat is echt zo'n drogreden. TO heeft heet niet 107 miljard keer gedaan en meegemaakt, dit is compleet nieuw en ja voor haar (en iedere vrouw) maakt het wel uit hoe ze erbij ligt, wat de pijn met haar doet, wat het met haar lichaam doet. Het is immers HAAR lichaam en voor haar dus enorm belangrijk. Dat kun je als man dan gemakkelijk afdoen: ja, jouw doos en pijn en gekreun doen er niet toe. Totdat jij daar eens ligt en het doormaakt, dan weet je dat het er juist alles toe doet. Bevallen is geen show, geen aanwezigheidsplicht, geen spektakel en een moment wat speciaal voor de ex-man is. Dus zij kiest wat voor haar bevalling het beste is. Dat bepaalt hij niet, jij niet, wij niet, het is haar lichaam en daar kan niemand zijn recht aan ontlenen.
Voor mij maakte het geen ene reet uit hoe ik erbij lag daar heb ik mij werkelijk geen seconde druk om gemaakt.
Ik had wel iets anders te doen..
Verder eens met FV,Amand en Meds..
zaterdag 3 mei 2014 om 12:58
zaterdag 3 mei 2014 om 13:01
zaterdag 3 mei 2014 om 13:10
Sorry als het al gezegd is, de wil om 9 pagina's door te spitten ontbreekt me, maargoed, my 2 cents:
Het belangrijkst is het kind, en de veiligheid ervan. Ik denk dat iedereen het er wel mee eens is dat als de moeder zich kan ontspannen de bevalling hoogstwaarschijnlijk beter zal verlopen dan wanneer ze zich ongemakkelijk en gespannen voelt (door bijvoorbeeld de aanwezige ex). Een vlottere bevalling lijkt me voor de veiligheid en het welzijn van het kind preferabel. Zonder ex erbij dus.. Natuurlijk, het is zijn kind, maar jij moet die bevalling bewerkstelligen, dus je mag vind ik echt wel eisen dat de omstandigheden aan jouw wensen voldoen. Dit is een situatie bij uitstek waar je jezelf echt even niet weg hoeft te cijferen hoor!
Da's mijn mening... en inderdaad, wat een rotsituatie Hoop dat jullie er samen naar tevredenheid uitkomen! Veel succes...
Het belangrijkst is het kind, en de veiligheid ervan. Ik denk dat iedereen het er wel mee eens is dat als de moeder zich kan ontspannen de bevalling hoogstwaarschijnlijk beter zal verlopen dan wanneer ze zich ongemakkelijk en gespannen voelt (door bijvoorbeeld de aanwezige ex). Een vlottere bevalling lijkt me voor de veiligheid en het welzijn van het kind preferabel. Zonder ex erbij dus.. Natuurlijk, het is zijn kind, maar jij moet die bevalling bewerkstelligen, dus je mag vind ik echt wel eisen dat de omstandigheden aan jouw wensen voldoen. Dit is een situatie bij uitstek waar je jezelf echt even niet weg hoeft te cijferen hoor!
Da's mijn mening... en inderdaad, wat een rotsituatie Hoop dat jullie er samen naar tevredenheid uitkomen! Veel succes...
zaterdag 3 mei 2014 om 13:10
quote:fashionvictim schreef op 03 mei 2014 @ 12:16:
[...]
In het belang van je kind is in jouw geval dat de verstandhouding met de vader verbetert. Een van de makkelijkste manieren om die verstandhouding te verbeteren, is door hem aanwezig te laten zijn bij je bevalling.
Hoe ik het zie, wegen de voordelen absoluut op tegen de nadelen.
voordelen: jullie hebben een gezamenlijke ervaring, wat de band tussen jullie ten goede komt.
vader ziet zijn kind geboren worden, wat de band tussen vader en kind ten goede komt.
vader ziet jou zijn kind ter wereld brengen, wat zijn respect voor jou zal doen toenemen.
jij ziet hoe vader op de geboorte van zijn kind reageert, wat jouw respect voor hem zal doen toenemen.
als er iets mis gaat tijdens de bevalling, is vader in de buurt die hetzelfde belang heeft, namelijk jullie kind.
als er - god verhoede - iets met de baby aan de hand is, is vader in de buurt en heeft hetzelfde belang, namelijk het welzijn van jullie kind.
als de bevalling veel zwaarder is dan verwacht, is vader erbij, wat naderhand ervoor zorgt dat je hem niets uit hoeft te leggen, hij was er immers bij.
als alles goed gaat, maken jullie samen de eerste momenten van jullie kind mee, wat er later voor zal zorgen dat jullie je beide vanaf hetzelfde moment ouders van dat kind voelen. Dat is 6 maanden later, of 10 jaar later, van onschatbare waarde. Feitelijk heb jij, door hem er wel of niet bij te laten zijn, ontzettend veel invloed op hoe de 18 jaar erna gaan verlopen. Is hij erbij, dan bevestig je voor jullie beiden dat het ouderschap iets is wat jullie samen gaan doen. Niet als geliefden, maar wel als ouders. Is hij er niet bij, dan bevestig je wat hij kennelijk toch al zo voelt: jij krijgt een kind waar hij geen invloed en geen zeggenschap op heeft, behalve wanneer het jou uitkomt. Ik denk dat je zelf wel kan bedenken welke van de twee opties op lange termijn het positiefst zal uitpakken.
Dan de nadelen:
jij vindt hem niet aardig meer en ligt daar naakt en kwetsbaar. (Ik was trouwens niet naakt tijdens mijn bevalling, ik had gewoon een shirt aan, maar dat terzijde. ) Tja, hij heeft je al eerder naakt gezien, anders viel er niks te bevallen, dus om daar nu een punt van te maken? Bovendien komen er tijdens de gemiddelde ziekenhuisbevalling echt zoveel verschillende mensen je kamer in, dat een meer of minder echt niet zoveel uit maakt, hoor. Zoals iemand anders ook al zei: ik zou van de ongeveer 12 a 15 mensen die er tijdens mijn (gemakkelijke) bevalling binnen zijn geweest nu echt niemand meer herkennen, zelfs de vroedvrouw en de broeder die mijn volledige bevalling erbij zijn geweest niet. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd dan met die mensen bezig zijn. Het enige wat me echt bij is gebleven is de reactie van de aanwezigen op het moment dat mijn baby geboren was. De blijdschap, de emotie van de aanwezigen en hun reactie op mijn kind, dat is eigenlijk het enige dat ik me echt herinner. Kortom: de kans is zeer groot dat als zijn aanwezigheid je al opvalt, dat in positieve zin zal zijn. Hij is immers de enige op de wereld die ook kan zeggen dat dat kindje, ZIJN kindje is. Net als jij. Ik denk zelfs dat je ook jezelf iets ontneemt door hem er niet bij te laten zijn. Zoals eerder gezegd ben ik zelf zonder de vader van mijn kind bevallen (en ook zonder hem het kind gaan opvoeden), en het enige wat ik daaraan in die beginfase wel eens eenzaam heb gevonden is dat er niemand anders was voor wie dat fantastische, bijzondere kind net als voor mij de hele wereld was, omdat het net als voor mij ZIJN kind was.
Ik denk dat de voordelen van het samen doen, voor de rest van je leven als moeder, zoveel zwaarder wegen dan het korte termijn nadeel dat je dan met je ex erbij bevalt, dat je echt oerstom zou zijn als je het niet samen deed. Je kan het namelijk ook nooit meer over doen. Als hij na een jaar een geweldige betrokken vader blijkt te zijn, kun je niet alsnog de bevalling met hem delen. Blijkt hij na een jaar toch een eikel van een vader, dan kun je in ieder geval ook later, naar je kind toe, jezelf recht in de spiegel aankijken en oprecht zeggen dat het aan jou niet heeft gelegen, want dat jij hem alle kansen hebt gegeven ook een echte vader te zijn. Dat kan je niet zeggen als je al voor de geboorte hem buitenspel zet.
Ik sluit mij hierbij aan en wil daar nog het volgende aan toevoegen. Mocht tijdens de bevalling blijken dat zijn aanwezigheid van negatieve invloed is op de bevalling (de ontsluitingsfase) dan kan hij alsnog gevraagd worden (even) op de gang te blijven. Op het moment van persen kan hij dan weer naar binnen worden geroepen. Op het laatste is er toch geen houden meer aan en komt die baby er sowieso uit. Aanwezigheid gedurende de bevalling zou echter het streven moeten zijn, mijn inziens. Jij zal je door hem gesteund voelen en hij vindt terecht dat jij een enorme prestatie verricht! Ook is er maar 1 ander die dezelfde overdonderende gevoelens heeft als jij vanaf het moment dat het kind ter wereld komt. Die geluksgolven zijn biologisch gezien aan de ouders voorbehouden.
Daarbij komt dat het ook wenselijk is voor het kind wanneer dat later hoort dat beide ouders bij het moment van de bevalling waren en dat moment met elkaar gedeeld hebben. Ook met verjaardagen, huwelijken wil je als kind (zo bevestig ik als kind van gescheiden ouders) dat ouders altijd respectvol met elkaar omgaan, hetgeen mijn ouders gelukkig ook altijd doen.
Ik adviseer je tot slot dat er ook een foto is van jullie drieën na de geboorte. Een kind wil op 1 foto zien uit wie het voortkomt en die blijdschap en trots zien. Zelf heb ik ook foto's van mijn afstuderen en huwelijk met alleen mijn ouders en dus zonder nieuwe partner(s). Gelukkig begrijpen mijn ouders dat dit niks met respect naar nieuwe partners van doen heeft, maar de intrinsieke behoefte van een kind dat foto's tonen uit wie je voortkomt. Een kind komt niet uit drie of vier volwassenen voort, maar uit 2 mensen! Die foto kan een kind een leven lang met zich meedragen.
Ik hoor graag hoe je hier tegenaan kijkt.
[...]
In het belang van je kind is in jouw geval dat de verstandhouding met de vader verbetert. Een van de makkelijkste manieren om die verstandhouding te verbeteren, is door hem aanwezig te laten zijn bij je bevalling.
Hoe ik het zie, wegen de voordelen absoluut op tegen de nadelen.
voordelen: jullie hebben een gezamenlijke ervaring, wat de band tussen jullie ten goede komt.
vader ziet zijn kind geboren worden, wat de band tussen vader en kind ten goede komt.
vader ziet jou zijn kind ter wereld brengen, wat zijn respect voor jou zal doen toenemen.
jij ziet hoe vader op de geboorte van zijn kind reageert, wat jouw respect voor hem zal doen toenemen.
als er iets mis gaat tijdens de bevalling, is vader in de buurt die hetzelfde belang heeft, namelijk jullie kind.
als er - god verhoede - iets met de baby aan de hand is, is vader in de buurt en heeft hetzelfde belang, namelijk het welzijn van jullie kind.
als de bevalling veel zwaarder is dan verwacht, is vader erbij, wat naderhand ervoor zorgt dat je hem niets uit hoeft te leggen, hij was er immers bij.
als alles goed gaat, maken jullie samen de eerste momenten van jullie kind mee, wat er later voor zal zorgen dat jullie je beide vanaf hetzelfde moment ouders van dat kind voelen. Dat is 6 maanden later, of 10 jaar later, van onschatbare waarde. Feitelijk heb jij, door hem er wel of niet bij te laten zijn, ontzettend veel invloed op hoe de 18 jaar erna gaan verlopen. Is hij erbij, dan bevestig je voor jullie beiden dat het ouderschap iets is wat jullie samen gaan doen. Niet als geliefden, maar wel als ouders. Is hij er niet bij, dan bevestig je wat hij kennelijk toch al zo voelt: jij krijgt een kind waar hij geen invloed en geen zeggenschap op heeft, behalve wanneer het jou uitkomt. Ik denk dat je zelf wel kan bedenken welke van de twee opties op lange termijn het positiefst zal uitpakken.
Dan de nadelen:
jij vindt hem niet aardig meer en ligt daar naakt en kwetsbaar. (Ik was trouwens niet naakt tijdens mijn bevalling, ik had gewoon een shirt aan, maar dat terzijde. ) Tja, hij heeft je al eerder naakt gezien, anders viel er niks te bevallen, dus om daar nu een punt van te maken? Bovendien komen er tijdens de gemiddelde ziekenhuisbevalling echt zoveel verschillende mensen je kamer in, dat een meer of minder echt niet zoveel uit maakt, hoor. Zoals iemand anders ook al zei: ik zou van de ongeveer 12 a 15 mensen die er tijdens mijn (gemakkelijke) bevalling binnen zijn geweest nu echt niemand meer herkennen, zelfs de vroedvrouw en de broeder die mijn volledige bevalling erbij zijn geweest niet. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd dan met die mensen bezig zijn. Het enige wat me echt bij is gebleven is de reactie van de aanwezigen op het moment dat mijn baby geboren was. De blijdschap, de emotie van de aanwezigen en hun reactie op mijn kind, dat is eigenlijk het enige dat ik me echt herinner. Kortom: de kans is zeer groot dat als zijn aanwezigheid je al opvalt, dat in positieve zin zal zijn. Hij is immers de enige op de wereld die ook kan zeggen dat dat kindje, ZIJN kindje is. Net als jij. Ik denk zelfs dat je ook jezelf iets ontneemt door hem er niet bij te laten zijn. Zoals eerder gezegd ben ik zelf zonder de vader van mijn kind bevallen (en ook zonder hem het kind gaan opvoeden), en het enige wat ik daaraan in die beginfase wel eens eenzaam heb gevonden is dat er niemand anders was voor wie dat fantastische, bijzondere kind net als voor mij de hele wereld was, omdat het net als voor mij ZIJN kind was.
Ik denk dat de voordelen van het samen doen, voor de rest van je leven als moeder, zoveel zwaarder wegen dan het korte termijn nadeel dat je dan met je ex erbij bevalt, dat je echt oerstom zou zijn als je het niet samen deed. Je kan het namelijk ook nooit meer over doen. Als hij na een jaar een geweldige betrokken vader blijkt te zijn, kun je niet alsnog de bevalling met hem delen. Blijkt hij na een jaar toch een eikel van een vader, dan kun je in ieder geval ook later, naar je kind toe, jezelf recht in de spiegel aankijken en oprecht zeggen dat het aan jou niet heeft gelegen, want dat jij hem alle kansen hebt gegeven ook een echte vader te zijn. Dat kan je niet zeggen als je al voor de geboorte hem buitenspel zet.
Ik sluit mij hierbij aan en wil daar nog het volgende aan toevoegen. Mocht tijdens de bevalling blijken dat zijn aanwezigheid van negatieve invloed is op de bevalling (de ontsluitingsfase) dan kan hij alsnog gevraagd worden (even) op de gang te blijven. Op het moment van persen kan hij dan weer naar binnen worden geroepen. Op het laatste is er toch geen houden meer aan en komt die baby er sowieso uit. Aanwezigheid gedurende de bevalling zou echter het streven moeten zijn, mijn inziens. Jij zal je door hem gesteund voelen en hij vindt terecht dat jij een enorme prestatie verricht! Ook is er maar 1 ander die dezelfde overdonderende gevoelens heeft als jij vanaf het moment dat het kind ter wereld komt. Die geluksgolven zijn biologisch gezien aan de ouders voorbehouden.
Daarbij komt dat het ook wenselijk is voor het kind wanneer dat later hoort dat beide ouders bij het moment van de bevalling waren en dat moment met elkaar gedeeld hebben. Ook met verjaardagen, huwelijken wil je als kind (zo bevestig ik als kind van gescheiden ouders) dat ouders altijd respectvol met elkaar omgaan, hetgeen mijn ouders gelukkig ook altijd doen.
Ik adviseer je tot slot dat er ook een foto is van jullie drieën na de geboorte. Een kind wil op 1 foto zien uit wie het voortkomt en die blijdschap en trots zien. Zelf heb ik ook foto's van mijn afstuderen en huwelijk met alleen mijn ouders en dus zonder nieuwe partner(s). Gelukkig begrijpen mijn ouders dat dit niks met respect naar nieuwe partners van doen heeft, maar de intrinsieke behoefte van een kind dat foto's tonen uit wie je voortkomt. Een kind komt niet uit drie of vier volwassenen voort, maar uit 2 mensen! Die foto kan een kind een leven lang met zich meedragen.
Ik hoor graag hoe je hier tegenaan kijkt.
zaterdag 3 mei 2014 om 13:22
Ik ben zelf 2x bevallen, en geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om (een) stoorzender(s) bij de bevalling toe te laten. Je bent bezig met het ter wereld brengen van een kind, daar moet even alles voor wijken. (Zo ook stoorzenders!)
Niemand heeft rechten op dat moment, behalve het kind wat geboren gaat worden.
Ik vind de optie om, als jij gaat douchen, de vader met het kind even alleen te laten een hele goeie.
Niemand heeft rechten op dat moment, behalve het kind wat geboren gaat worden.
Ik vind de optie om, als jij gaat douchen, de vader met het kind even alleen te laten een hele goeie.
zaterdag 3 mei 2014 om 13:33
Ik lees nu weer nergens dat TO de vader niet in het leven van de baby wil hebben dus dat vind ik dan weer een valse vraag. Je hoeft niet altijd van het slechte uit te gaan. Als ze een naar egoïstisch mens was geweest dan was ze er al lang over uit geweest en mocht hij er niet bij zijn. Geen ziekenhuis zal een (ex) partner erbij laten als de zwangere vrouw aangeeft dat niet te willen namelijk.
zaterdag 3 mei 2014 om 14:09
Natuurlijk wil ik hem in het leven van ons kindje. Ik gun ons kind een goede band met beide ouders. Dit zal voor mij en voor hem ook heus wel eens lastig zijn dat is de concequentie van deze situatie. Maar uitgangspunt is echt wel dat het kind hierin voor alles gaat!
Dat met die gezamenlijke foto vind ik best een mooi idee al heb ik ook geen foto waar ik als pasgeboren baby met mijn ouders op sta niks aan gemist
Dat met die gezamenlijke foto vind ik best een mooi idee al heb ik ook geen foto waar ik als pasgeboren baby met mijn ouders op sta niks aan gemist
zaterdag 3 mei 2014 om 14:21
Persoonlijk vind ik dat de vader een "recht" heeft zijn kind meteen te zien. Natuurlijk is hij aanwezig in het ziekenhuis.
Wel hebben jullie na het het beëindigen van jullie relatie geen toegang meer tot elkaars meest intieme momenten. Die deel je alleen met mensen waarvan je wederzijds houdt en met wie er noodzakelijk bij moet zijn.
Een bevalling reken ik tot deze meest intieme momenten. Als ik jou was zou ik hem daar niet bij willen hebben. Ook omdat een bevalling nogal eens emotioneel is lijkt me de toegevoegde emotie van een aanwezige ex-geliefde teveel van het goede. Een relatie -of hij nou bestaand of voorbij is- is gebaat bij duidelijkheid. Die schep je door een duidelijke lijn te trekken. Op deze manier voorkom je een hoop ongemakkelijke momenten en misverstanden.
Wel hebben jullie na het het beëindigen van jullie relatie geen toegang meer tot elkaars meest intieme momenten. Die deel je alleen met mensen waarvan je wederzijds houdt en met wie er noodzakelijk bij moet zijn.
Een bevalling reken ik tot deze meest intieme momenten. Als ik jou was zou ik hem daar niet bij willen hebben. Ook omdat een bevalling nogal eens emotioneel is lijkt me de toegevoegde emotie van een aanwezige ex-geliefde teveel van het goede. Een relatie -of hij nou bestaand of voorbij is- is gebaat bij duidelijkheid. Die schep je door een duidelijke lijn te trekken. Op deze manier voorkom je een hoop ongemakkelijke momenten en misverstanden.
zaterdag 3 mei 2014 om 15:05
Ik zou hem bellen als de bevalling begint, zodat hij er na de geboorte meteen bij kan zijn. Maar tijdens de bevalling op de gang/in woonkamer wachten.
Dat de vader geen goede band met zijn kind zou hebben omdat hij het kind niet geboren heeft zien worden is onzin. De vader van mijn kinderen (geen ex) was door omstandigheden niet bij de bevalling (keizersnede, niet in NL, hij mocht niet in OK) en daar heeft geen van ons vieren een trauma aan over gehouden. De band tussen vader en kinderen is prima.
Belangrijker lijkt me, ook voor de baby, dat de aanstaande moeder zich kan ontspannen en concentreren op de bevalling.
Dat de vader geen goede band met zijn kind zou hebben omdat hij het kind niet geboren heeft zien worden is onzin. De vader van mijn kinderen (geen ex) was door omstandigheden niet bij de bevalling (keizersnede, niet in NL, hij mocht niet in OK) en daar heeft geen van ons vieren een trauma aan over gehouden. De band tussen vader en kinderen is prima.
Belangrijker lijkt me, ook voor de baby, dat de aanstaande moeder zich kan ontspannen en concentreren op de bevalling.
zaterdag 3 mei 2014 om 15:06
quote:Aceitunas schreef op 03 mei 2014 @ 15:05:
Ik zou hem bellen als de bevalling begint, zodat hij er na de geboorte meteen bij kan zijn. Maar tijdens de bevalling op de gang/in woonkamer wachten.
Dat de vader geen goede band met zijn kind zou hebben omdat hij het kind niet geboren heeft zien worden is onzin. De vader van mijn kinderen (geen ex) was door omstandigheden niet bij de bevalling (keizersnede, niet in NL, hij mocht niet in OK) en daar heeft geen van ons vieren een trauma aan over gehouden. De band tussen vader en kinderen is prima.
Belangrijker lijkt me, ook voor de baby, dat de aanstaande moeder zich kan ontspannen en concentreren op de bevalling.
Ik zou hem bellen als de bevalling begint, zodat hij er na de geboorte meteen bij kan zijn. Maar tijdens de bevalling op de gang/in woonkamer wachten.
Dat de vader geen goede band met zijn kind zou hebben omdat hij het kind niet geboren heeft zien worden is onzin. De vader van mijn kinderen (geen ex) was door omstandigheden niet bij de bevalling (keizersnede, niet in NL, hij mocht niet in OK) en daar heeft geen van ons vieren een trauma aan over gehouden. De band tussen vader en kinderen is prima.
Belangrijker lijkt me, ook voor de baby, dat de aanstaande moeder zich kan ontspannen en concentreren op de bevalling.
zaterdag 3 mei 2014 om 15:15
Ik heb niet heel het topic gelezen maar wil wel even mijn ervaring met je delen.
Ik ben ongeveer 3 maanden geleden bevallen en mijn relatie is stuk gelopen ergens halverwege de zwangerschap. En heb dus voor hetzelfde dilemma gestaan.
In eerste instantie was ik er heel stellig in dat ex wel bij de bevalling mocht zijn. Niet omdat ik dat zelf zo wou maar omdat ik vond dat het zo moest. Naarmate de bevalling naderde en ik er met meerdere mensen (inclusief ex) over gesproken had neigde ik toch meer naar niet bij de bevalling zelf zijn. Toen was het plan dat hij, als de bevalling vlotte, naar het ziekenhuis zou komen en de navelstreng door zou knippen. Maar vanwege de verloskamer waar ik lag was dat ook niet handig. Bed stond recht tegenover de deur. Dus zou hij wel naar het ziekenhuis komen en zodra ik weer beetje aantoonbaar was de verloskamer in komen.
Dit is allemaal wel in goed overleg gegaan met ex. Voor mij was het doorslaggevend dat het bij een bevalling helpt ontspannen te zijn. Ex heeft de keus bij mij gelaten omdat ik degene was die moest bevallen. De verstandshouding is hier ook niet slechter door geworden. Denk zelfs eerder beter doordat er geen nieuwe spanningen zijn gekomen door de bevalling.
Succes met de keuze maken!
Ik ben ongeveer 3 maanden geleden bevallen en mijn relatie is stuk gelopen ergens halverwege de zwangerschap. En heb dus voor hetzelfde dilemma gestaan.
In eerste instantie was ik er heel stellig in dat ex wel bij de bevalling mocht zijn. Niet omdat ik dat zelf zo wou maar omdat ik vond dat het zo moest. Naarmate de bevalling naderde en ik er met meerdere mensen (inclusief ex) over gesproken had neigde ik toch meer naar niet bij de bevalling zelf zijn. Toen was het plan dat hij, als de bevalling vlotte, naar het ziekenhuis zou komen en de navelstreng door zou knippen. Maar vanwege de verloskamer waar ik lag was dat ook niet handig. Bed stond recht tegenover de deur. Dus zou hij wel naar het ziekenhuis komen en zodra ik weer beetje aantoonbaar was de verloskamer in komen.
Dit is allemaal wel in goed overleg gegaan met ex. Voor mij was het doorslaggevend dat het bij een bevalling helpt ontspannen te zijn. Ex heeft de keus bij mij gelaten omdat ik degene was die moest bevallen. De verstandshouding is hier ook niet slechter door geworden. Denk zelfs eerder beter doordat er geen nieuwe spanningen zijn gekomen door de bevalling.
Succes met de keuze maken!
