Ex wel/niet bij bevalling

Seks is heel wat anders dan dat je uit elkaar gescheurd en met helse pijnen alles onderschijt ( mijn idee van een bevalling trouwens hoor niet dat het echt zo is).



Ik persoonlijk zou het hem niet eens laten weten wanneer de bevalling is, hij verpest het zelf met zijn gedrag.

Raar idee van een bevalling

En wat onvolwassen om de vader te 'straffen' voor zijn gedrag door hem geen informatie over zijn kind te geven. Ten eerste is dat onwettig en ten tweede belooft dat weinig goeds voor het kind

Ja misschien is het een raar idee van een bevalling maar ik heb het hier het topic genante/vieze bevallingsverhalen oid gelezen dus als je dat leest dan snap je wel waar die opmerking van mij vandaan komt.



En onvolwassen? Ja misschien wel uit het feit dat vader al een tijdje zo kinderachtig bezig is. Onwettig is het trouwens totaal niet. Moeders hebben het recht hier in Nederland en vaders niet zoveel. Als moeder niet wil dat kind wordt erkend dan kan ze dat zelfs tegenhouden. En deze hele situatie belooft al niet veel goeds. Vader is nu al aan het touwtrekken..

Wat wordt hier toch vaak op een griezelige manier over abortus gepraat. De verwekker wil het kind niet? Hup, weghalen dan maar!

In geen 1000 jaar zou ik mijn ex bij de bevalling aanwezig willen hebben! Ook niet in het ziekenhuis trouwens!

En bedenk ook goed wat jouw behoeftes zijn tijdens de kraamtijd. Vergis je niet daarin.... Zelfs dan kan het zijn dat je rust en privacy nodig hebt en mogelijk hoort jouw ex daar niet bij.



Leuk en aardig "het is ook zijn kind", maar tijdens de zwangerschap, bevalling en beginperiode draait het toch echt om moeder en kind.



Mijn advie: voel je nergens toe verplicht en stel duidelijk JOUW grenzen.

In de beginperiode draait het om de band die BEIDE ouders met het kind krijgen of is in jouw ogen de vader alleen goed om te betalen?

quote:bolo schreef op 03 mei 2014 @ 02:57:

In geen 1000 jaar zou ik mijn ex bij de bevalling aanwezig willen hebben! Ook niet in het ziekenhuis trouwens!

En bedenk ook goed wat jouw behoeftes zijn tijdens de kraamtijd. Vergis je niet daarin.... Zelfs dan kan het zijn dat je rust en privacy nodig hebt en mogelijk hoort jouw ex daar niet bij.



Leuk en aardig "het is ook zijn kind", maar tijdens de zwangerschap, bevalling en beginperiode draait het toch echt om moeder en kind.



Mijn advie: voel je nergens toe verplicht en stel duidelijk JOUW grenzen.+1

quote:feeks schreef op 03 mei 2014 @ 03:05:

In de beginperiode draait het om de band die BEIDE ouders met het kind krijgen of is in jouw ogen de vader alleen goed om te betalen?Voor die band hoeft vader niet bij de bevalling te zijn, dat kan ook na de bevalling als moeder en kind verzorgd zijn beginnen.

@feeks: het heeft niet met geld te maken. Het heeft met de gezondheid en welzijn van moeder EN kind te maken. En als de aan-/ afwezigheid van de vader hier invloed opheeft, hoort hij daar respect voor te tonen! En moeder heeft het RECHT om zowel haar eigen welzijn als dat van het kind te bewaken.

Heb je al eens met hem besproken hoe hij het zich precies voorstelt? Weet hij bijvoorbeeld hoelang een bevalling kan duren? Met andere woorden: wil hij bij de (hele) bevalling zijn en jou steunen of wil hij vooral zijn kind geboren zien worden?

Misschien kunnen jullie tot een compromis komen als je een antwoord op deze vragen hebt.



Is er wel iemand bij je tijdens je bevalling die hem bijvoorbeeld kan bellen of zo nu en dan van een update kan voorzien?

Is het een optie om de bevalling/geboorte te filmen zodat hij het toch kan zien? (Kan voor jezelf ook fijn zijn om terug te kijken)



Hoewel ik het positief vind dat hij erbij wil zijn, heeft hij daar geen recht op. Als jij er last van hebt, moet je gewoon voor jezelf kiezen. Stress en spanning kun je niet gebruiken tijdens je (ontsluitings)weeën.



Bevallen is hard werken, maar het is ook heel bijzonder om mee te maken. Als jullie een manier kunnen vinden om hem de geboorte te laten meemaken dan gun je hem een heel bijzondere ervaring.

Als je stress krijgt van je ex bij de bevalling, moet je hem denk ik niet bij de bevalling laten. Zoals eerder geschreven is stress echt niet bevorderlijk voor de bevalling. En dan is het voor hem gewoon helaas pindakaas en ziet hij het kind snel genoeg als het kindje geboren is en jij je tijd hebt gehad om een beetje bij te komen. Kies voor jezelf, is jou lichaam jou bevalling.

quote:weegschaal2014 schreef op 01 mei 2014 @ 22:12:

Dat hem bellen als de baby geboren is is niet mijn insteek overigens. Ik wil hem natuurlijk best op de hoogte brengen dat de bevalling begonnen is.

Gaat dus meer over het wel of niet aanwezig zijn bij de bevalling zelf. Als ik echter echt niet wil dat hij erbij is en hij geeft aan dit niet te accepteren en gewoon te komen dan zou het wel reden zijn voor mij om hem pas achteraf te bellen om strijd tijdens de bevalling te voorkomen.



Maar voorkeur zou uitgaan om het vooraf te bespreken natuurlijk en daar samen overeenstemming over te vinden. Maar hoe....?? Echt zijn belang tegenover dat van mij

Maar jij bent degene die moet bevallen, jouw welzijn en dat van je baby zijn het belangrijkst. Zijn belang is daaraan ondergeschikt.



Als zijn aanwezigheid bij de bevalling zoveel spanning oproept en je wil hem er echt niet bij, dan moet je dat dus niet doen. Maar je moet wel duidelijk tegen hem zijn, zodat hij weet waar hij aan toe is. Maak afspraken, bijvoorbeeld dat je hem zal bellen als de bevallling begonnen is, dat hij meteen komt en op de gang wacht, of pas komt als de baby geboren is, etc.



Het lijkt me toch niet dat hij een scène gaat maken in het ziekenhuis als hij niet toegelaten wordt bij de bevalling. Of schat je die kans dat hij dat wel zal doen groot in?

quote:Amand schreef op 02 mei 2014 @ 17:11:

[...]



Dat jij dat vindt doet niet terzake.



Amand, je vergeet dat dit het meest intieme lichamelijke moment is wat ze ooit zal meemaken.



Stel je voor dat jij moet bevallen. Je ligt daar halfnaakt met je benen wijd. Iedereen kan je piemel zien en je anus. Je hebt al uren ontsluitingsweeen achter de rug, bent doodmoe, gestresst en verlangt naar het einde. Eindelijk 10 cm en je mag persen. Om extra kracht te zetten en om de pijn te handlen, kreun en gil je af en toe. Door het persen komt af en toe ook ontlasting mee. Het hoort erbij, maar je vindt het toch vervelend. Geen probleem, allemaal professionals die het begrijpen.



Net als jij aan het persen bent, komt je ex binnen..



TO moet zich daar maar over heen zetten?



Waarom niet:



Baby is net geboren en ligt op je buik. Je bent opgelucht, kind is gezond en het is achter de rug. Ex mag binnenkomen om de baby te bewonderen en de navelstreng door te knippen. De nageboorte is geweest en je wilt graag douchen. Ondertussen is ex al bezig met kijken hoe de baby onderzoek apgar- score krijgt enz, zijn eerste mutsje enz.



Wat lijkt jou het meest ontspannen scenario, waarbij de ex van

partner toch betrokken is?

Waarom wel:



Een bevalling laat zich niet voorspellen. Misschien is TO wel zo in zichzelf gekeerd dat ze de aanwezigheid van ex niet eens opmerkt. Dat het het meest intieme moment zou zijn vind ik volstrekte flauwekul. Ex was ooit goed genoeg om mee te neuken, die anus heeft ie allang gezien hoor....

quote:kiki1987 schreef op 03 mei 2014 @ 01:21:

Seks is heel wat anders dan dat je uit elkaar gescheurd en met helse pijnen alles onderschijt ( mijn idee van een bevalling trouwens hoor niet dat het echt zo is).



Ik persoonlijk zou het hem niet eens laten weten wanneer de bevalling is, hij verpest het zelf met zijn gedrag.Jeugdige onbezonnenheid

Ex is voor mij EXit. Ex is ex en blijft ex!

Bij de bevalling aanwezig? No way.

Ik vind dat een heel intiem iets wat je met je geliefde deelt (net als de sex). Daar horen geen mensen bij die je niet meer in je leven wilt.

Natuurlijk zal hij aanwezig zijn in je leven als vader van, maar that's it! Hij kan het kind halen en terugbrengen, contact met kind is belangrijk, maar contact met moeders is niet relevant.

quote:patchouli_ schreef op 02 mei 2014 @ 20:48:

Weegschaal, weet je wat helpt?

De man in kwestie niet meer je ex noemen, maar de vader van je kind.

Heel slim.

Je hebt de rest van je leven met hem te dealen.

quote:poeziewoezie schreef op 03 mei 2014 @ 11:48:



Natuurlijk zal hij aanwezig zijn in je leven als vader van, maar that's it! Hij kan het kind halen en terugbrengen, contact met kind is belangrijk, maar contact met moeders is niet relevant.Goed ouderschap ja, ahum.

quote:poeziewoezie schreef op 03 mei 2014 @ 11:48:

Natuurlijk zal hij aanwezig zijn in je leven als vader van, maar that's it! Hij kan het kind halen en terugbrengen, contact met kind is belangrijk, maar contact met moeders is niet relevant.

Uh, hoezo zou hij alle vervoerslasten van de zorgregeling op zich moeten nemen?



En contact met moeder niet relevant? Wanneer je samen een kind hebt, is (goed) contact ongelofelijk noodzakelijk zelfs.



Een kind is niet je persoonlijke bezit waar je naar eigen goeddunken over mag beslissen, een kind is een mens van vlees en bloed dat een hoop zorgvuldige verzorging nodig heeft.



Ik hoop echt van harte dat jij geen kinderen hebt, poeziewoezie

quote:poeziewoezie schreef op 03 mei 2014 @ 11:48:

Ex is voor mij EXit. Ex is ex en blijft ex!



Natuurlijk zal hij aanwezig zijn in je leven als vader van, maar that's it! Hij kan het kind halen en terugbrengen, contact met kind is belangrijk, maar contact met moeders is niet relevant.Contact met moeder is dan heel relevant. Alles omtrent het kind moet met hem besproken worden en je spreekt en ziet hem nog wekelijks. En dat is zonder dat er rechtszaken bij betrokken zijn, dat is niet niks.

quote:Leergierig schreef op 03 mei 2014 @ 09:25:

[...]

Amand, je vergeet dat dit het meest intieme lichamelijke moment is wat ze ooit zal meemaken.



Stel je voor dat jij moet bevallen. Je ligt daar halfnaakt met je benen wijd. Iedereen kan je piemel zien en je anus. Je hebt al uren ontsluitingsweeen achter de rug, bent doodmoe, gestresst en verlangt naar het einde. Eindelijk 10 cm en je mag persen. Om extra kracht te zetten en om de pijn te handlen, kreun en gil je af en toe. Door het persen komt af en toe ook ontlasting mee. Het hoort erbij, maar je vindt het toch vervelend. Geen probleem, allemaal professionals die het begrijpen.



Net als jij aan het persen bent, komt je ex binnen..



TO moet zich daar maar over heen zetten?



Niet om het één of ander hoor, maar sinds dat we als mensheid bestaan zijn er ongeveer 107 miljard babies geboren. Iets minder dan 107 miljard bevallingen dus.



Zo'n bevalling gaat over het op de wereld zetten van een kind, niet over jouw doos of het feit dat je kreunt of gilt of dat er ontlasting meekomt en dat je dat wat minder elegant vindt.

Hier een vader die zelf niet wilde. Maar lijkt mij t belangrijkste dat jij je prettig voelt tijdens je bevalling. Net zoals iedereen verkondigd dat je hem dat moment moet gunnen zou hij jou ook andersom een positieve bevalling mogen gunnen.

Het lijkt me wel slim om het vooraf met hem te bespreken zodat jullie samen naar een oplossing kunnen zoeken. Hiermee laat je ook zien dat je zijn positie belangrijk vind en hem hierin mee wil laten beslissen.

quote:weegschaal2014 schreef op 03 mei 2014 @ 11:43:

Dat de mening hierover uiteen loopt blijkt wel..



Dat ik egoïstisch zijn belang en motieven aan de kant zou schuiven vind ik overigens niet terecht. Ik probeer juist heel veel rekening met hem ook te houden en al helemaal het belang van ons kindje voorop te zetten. Vandaar dat ik over een grote beslissing als dit zo in dubio zit omdat ik het graag voor alle partijen goed wil doen. Als ik echt puur naar mijn eigen belang zou kijken zou de situatie er echt heel anders uitzien!!



Ik ga komende week een afspraak met hem plannen om dit te bespreken en hopelijk komen we tot een oplossing waar iedereen zich in kan vinden. Ik weet eigenlijk niet goed waarom hij erbij wil zijn en of hij dat überhaupt wel echt wil of zich toch ergens verplicht voelt omdat dat nu eenmaal hoort bij t geheel. Dus sowieso wel slim om daar achter te komen.

Zijn houding tot nu toe is echter wel vergelijkbaar met de reactie van petitecouple. Ik ben boeman en hij is slachtoffer van mijn nukken. Dat hij in het geheel toch ook echt een aandeel heeft gehad en die houding alleen al zorgt voor niet zo'n prettige verstandhouding lijkt voor het gemak even over het hoofd te worden gezien. Los van dat hij natuurlijk echt mag balen van de situatie en dit begrijpelijk anders had willen zien, ik overigens ook.



Maar we zullen zien wat dit gesprek op gaat leveren.



In het belang van je kind is in jouw geval dat de verstandhouding met de vader verbetert. Een van de makkelijkste manieren om die verstandhouding te verbeteren, is door hem aanwezig te laten zijn bij je bevalling.



Hoe ik het zie, wegen de voordelen absoluut op tegen de nadelen.



voordelen: jullie hebben een gezamenlijke ervaring, wat de band tussen jullie ten goede komt.

vader ziet zijn kind geboren worden, wat de band tussen vader en kind ten goede komt.

vader ziet jou zijn kind ter wereld brengen, wat zijn respect voor jou zal doen toenemen.

jij ziet hoe vader op de geboorte van zijn kind reageert, wat jouw respect voor hem zal doen toenemen.

als er iets mis gaat tijdens de bevalling, is vader in de buurt die hetzelfde belang heeft, namelijk jullie kind.

als er - god verhoede - iets met de baby aan de hand is, is vader in de buurt en heeft hetzelfde belang, namelijk het welzijn van jullie kind.

als de bevalling veel zwaarder is dan verwacht, is vader erbij, wat naderhand ervoor zorgt dat je hem niets uit hoeft te leggen, hij was er immers bij.

als alles goed gaat, maken jullie samen de eerste momenten van jullie kind mee, wat er later voor zal zorgen dat jullie je beide vanaf hetzelfde moment ouders van dat kind voelen. Dat is 6 maanden later, of 10 jaar later, van onschatbare waarde. Feitelijk heb jij, door hem er wel of niet bij te laten zijn, ontzettend veel invloed op hoe de 18 jaar erna gaan verlopen. Is hij erbij, dan bevestig je voor jullie beiden dat het ouderschap iets is wat jullie samen gaan doen. Niet als geliefden, maar wel als ouders. Is hij er niet bij, dan bevestig je wat hij kennelijk toch al zo voelt: jij krijgt een kind waar hij geen invloed en geen zeggenschap op heeft, behalve wanneer het jou uitkomt. Ik denk dat je zelf wel kan bedenken welke van de twee opties op lange termijn het positiefst zal uitpakken.



Dan de nadelen:

jij vindt hem niet aardig meer en ligt daar naakt en kwetsbaar. (Ik was trouwens niet naakt tijdens mijn bevalling, ik had gewoon een shirt aan, maar dat terzijde. ) Tja, hij heeft je al eerder naakt gezien, anders viel er niks te bevallen, dus om daar nu een punt van te maken? Bovendien komen er tijdens de gemiddelde ziekenhuisbevalling echt zoveel verschillende mensen je kamer in, dat een meer of minder echt niet zoveel uit maakt, hoor. Zoals iemand anders ook al zei: ik zou van de ongeveer 12 a 15 mensen die er tijdens mijn (gemakkelijke) bevalling binnen zijn geweest nu echt niemand meer herkennen, zelfs de vroedvrouw en de broeder die mijn volledige bevalling erbij zijn geweest niet. Ik had wel wat anders aan mijn hoofd dan met die mensen bezig zijn. Het enige wat me echt bij is gebleven is de reactie van de aanwezigen op het moment dat mijn baby geboren was. De blijdschap, de emotie van de aanwezigen en hun reactie op mijn kind, dat is eigenlijk het enige dat ik me echt herinner. Kortom: de kans is zeer groot dat als zijn aanwezigheid je al opvalt, dat in positieve zin zal zijn. Hij is immers de enige op de wereld die ook kan zeggen dat dat kindje, ZIJN kindje is. Net als jij. Ik denk zelfs dat je ook jezelf iets ontneemt door hem er niet bij te laten zijn. Zoals eerder gezegd ben ik zelf zonder de vader van mijn kind bevallen (en ook zonder hem het kind gaan opvoeden), en het enige wat ik daaraan in die beginfase wel eens eenzaam heb gevonden is dat er niemand anders was voor wie dat fantastische, bijzondere kind net als voor mij de hele wereld was, omdat het net als voor mij ZIJN kind was.



Ik denk dat de voordelen van het samen doen, voor de rest van je leven als moeder, zoveel zwaarder wegen dan het korte termijn nadeel dat je dan met je ex erbij bevalt, dat je echt oerstom zou zijn als je het niet samen deed. Je kan het namelijk ook nooit meer over doen. Als hij na een jaar een geweldige betrokken vader blijkt te zijn, kun je niet alsnog de bevalling met hem delen. Blijkt hij na een jaar toch een eikel van een vader, dan kun je in ieder geval ook later, naar je kind toe, jezelf recht in de spiegel aankijken en oprecht zeggen dat het aan jou niet heeft gelegen, want dat jij hem alle kansen hebt gegeven ook een echte vader te zijn. Dat kan je niet zeggen als je al voor de geboorte hem buitenspel zet.