Zwanger
alle pijlers
Familie informeren dat je aan t bevallen bent?
woensdag 9 juli 2014 om 18:07
Hoi meiden,
Even jullie mening..
Ik ben nu zwanger en ik zit met een vraag.
Hebben jullie je (schoon)ouders etc geïnformeerd dat je ging bevallen, dus op t moment dat je bv naar t ziekenhuis ging?
Ik heb namelijk zoiets van; gewoon lekker op mijn gemak ( voor zover dat kan ) naar t ziekenhuis, bevallen en dan even opfrissen en nog even met zijn drietjes zijn en dan naar bv een uurtje mijn vriend te laten bellen dat hij of zij geboren is.
Nu denkt mijn vriend er heel anders over, die heeft zoiets van " ja maar je moet toch laten weten dat t gaat gebeuren" Ik weet nu al hoe dat gaat, ouders die om t uur bellen of hij of zij er al is, wat de stand van zaken is etc. Je zult zo 24 uur bezig zijn, pfff.
Nu weet ik sowieso bijna zeker, mijn (schoon)ouders kennende dat ze meteen in t ziekenhuis staan en ik heb hier dus helemaal geen trek in! Ik heb al geen geweldige band met mijn moeder dus dat speelt misschien ook mee. Ok, misschien zijn het de hormonen maar ik kan me om zoiets onnozels op t moment zo boos maken (normaal zou ik me hier ook echt niet druk om maken haha) Dus graag ervaringen, tips of evt een schop onder mijn hol! Thanks!!
Even jullie mening..
Ik ben nu zwanger en ik zit met een vraag.
Hebben jullie je (schoon)ouders etc geïnformeerd dat je ging bevallen, dus op t moment dat je bv naar t ziekenhuis ging?
Ik heb namelijk zoiets van; gewoon lekker op mijn gemak ( voor zover dat kan ) naar t ziekenhuis, bevallen en dan even opfrissen en nog even met zijn drietjes zijn en dan naar bv een uurtje mijn vriend te laten bellen dat hij of zij geboren is.
Nu denkt mijn vriend er heel anders over, die heeft zoiets van " ja maar je moet toch laten weten dat t gaat gebeuren" Ik weet nu al hoe dat gaat, ouders die om t uur bellen of hij of zij er al is, wat de stand van zaken is etc. Je zult zo 24 uur bezig zijn, pfff.
Nu weet ik sowieso bijna zeker, mijn (schoon)ouders kennende dat ze meteen in t ziekenhuis staan en ik heb hier dus helemaal geen trek in! Ik heb al geen geweldige band met mijn moeder dus dat speelt misschien ook mee. Ok, misschien zijn het de hormonen maar ik kan me om zoiets onnozels op t moment zo boos maken (normaal zou ik me hier ook echt niet druk om maken haha) Dus graag ervaringen, tips of evt een schop onder mijn hol! Thanks!!
woensdag 9 juli 2014 om 19:29
Ik zou zeker geen (schoon)ouders informeren over dat de bevalling eraan komt als je nú al aangeeft dat je geen behoefte hebt aan dat zij erop gaan zitten wachten of misschien te snel naar het ziekenhuis gaan. Het fijne aan als je het niet vertelt is dat zij zich geen zorgen zitten te maken, jullie je minder verplicht voelen om direct te laten weten dat het goed is gegaan maar lekker de tijd kunnen nemen en je zeker weet dat niemand je zomaar in het ziekenhuis komt opzoeken. Een hoop rust aan beide kanten dus, zowel tijdens als na de geboorte. Los van dit alles vind ik het moment van bevallen zelf sowieso een gezinsgebeurtenis en iets dat je niet hoeft te delen met (schoon)ouders als je dat niet wilt, maar dat is dan meer een persoonlijk uitgangspunt van mij.
woensdag 9 juli 2014 om 19:31
Ik wil in het ZH bevallen. Wij bellen niemand en als het kindje er is bellen we pas als we samen thuis zijn ( tenzij ik lang moet blijven uiteraard ) ik wil heel graag met mijn vriend en kind in een leeg huis komen, voor het eerst met z'n 3e thuis komen. Familie wordt daarna pas gebeld. Ik moet er niet aan denken dat er hier een ontvangstcomité zit
woensdag 9 juli 2014 om 19:32
Ik was net bevallen, alles achter de rug, verloskundige was haar rapport aan het schrijven en kraamhulp aan het opruimen, belt mijn moeder zelf. Want ik moest toch naar de vk, hoe was het gegaan? Nou, ze is maar hierheen gekomen. Oh, oke, maar heeft ze je nog kunnen strippen, ging dat al (dat stond op de planning namelijk)? Nee, maar ze heeft me wel gehecht. Eh? Eer het kwartje viel.... Ze zat meteen in de auto om mijn vader op te halen van zijn werk en naar ons toe te komen, aangezien dat anderhalf uur rijden is had ik tijd zat om te douchen en zo. En de rest maar even te bellen.
woensdag 9 juli 2014 om 19:35
woensdag 9 juli 2014 om 19:35
Wij hebben gebeld op het moment dat we naar het ziekenhuis gingen. Dit omdat mijn ouders 3 uur rijden hier vandaan wonen. Toen ook schoonouders gebeld. Maar ik weet van beide partijen dat ze rustig afwachten tot we weer zouden bellen dat het geboren was. Niemand had de intentie om naar het ziekenhuis te komen. Iedereen ging naar ons huis en zou daar ons opwachten. Dat was al van tevoren afgesproken. Of eigenlijk door de ouders tegen ons verteld mijn ouders zouden op pad gaan als wij naar het ziekenhuis zouden gaan. Dan waten ze vast hier als het geboren was. Uiteindelijk was dochter er een uur nadat we gebeld hadden al, dus mijn ouders waren nog gewoon thuis die zijn toen wel snel in de auto gestapt haha! Hele bevalling duurde nog geen 5 uur hier
woensdag 9 juli 2014 om 19:36
quote:peaches100 schreef op 09 juli 2014 @ 18:36:
[...]
Dan snap ik het.. Maar ik heb die band niet met mijn moeder dus dat speelt natuurlijk ook een rol.Goed dat je dat meeweegt. Mensen verschillen enorm in de band die ze met hun ouders hebben, dus wat dat betreft moet je je in dit soort situaties ook niet te veel afvragen wat anderen zouden doen. Het is maar net wat jij met je ouders hebt en waar jij behoefte aan hebt.
[...]
Dan snap ik het.. Maar ik heb die band niet met mijn moeder dus dat speelt natuurlijk ook een rol.Goed dat je dat meeweegt. Mensen verschillen enorm in de band die ze met hun ouders hebben, dus wat dat betreft moet je je in dit soort situaties ook niet te veel afvragen wat anderen zouden doen. Het is maar net wat jij met je ouders hebt en waar jij behoefte aan hebt.
woensdag 9 juli 2014 om 19:38
quote:janna1986 schreef op woensdag 09 juli 2014 19:31 Ik wil in het ZH bevallen. Wij bellen niemand en als het kindje er is bellen we pas als we samen thuis zijn ( tenzij ik lang moet blijven uiteraard ) ik wil heel graag met mijn vriend en kind in een leeg huis komen, voor het eerst met z'n 3e thuis komen. Familie wordt daarna pas gebeld. Ik moet er niet aan denken dat er hier een ontvangstcomité zitEn wat als je pas 5 dagen later naar huis mag?
Geniet van elke dag!
woensdag 9 juli 2014 om 19:42
quote:NYC schreef op 09 juli 2014 @ 19:03:
Wat ik niet begrijp: stel je zoon belt je. Hij is vader geworden. Zijn vrouw is met keizersnede bevallen en ligt nog bij te komen op de uitslaapkamer. Dan zeg je toch als moeder zelf wel: laat haar eerst zelf maar even met jullie kind liggen voor ik baby op schoot neem? Hoe kom je erbij om zoiets te doen in een dergelijke situatie?Ja, verschrikkelijk hè, zulke mannen. Ongelooflijk dat er mannen zijn die niet snappen dat hun vrouw eerst zelf de baby wil vasthouden (en misschien sowieso eerst met het gezin wil zijn) na een keizersnede. Maar helaas lees je regelmatig dat er weer eens een man was die zijn ouders er te vroeg bij heeft gehaald.
Wat ik niet begrijp: stel je zoon belt je. Hij is vader geworden. Zijn vrouw is met keizersnede bevallen en ligt nog bij te komen op de uitslaapkamer. Dan zeg je toch als moeder zelf wel: laat haar eerst zelf maar even met jullie kind liggen voor ik baby op schoot neem? Hoe kom je erbij om zoiets te doen in een dergelijke situatie?Ja, verschrikkelijk hè, zulke mannen. Ongelooflijk dat er mannen zijn die niet snappen dat hun vrouw eerst zelf de baby wil vasthouden (en misschien sowieso eerst met het gezin wil zijn) na een keizersnede. Maar helaas lees je regelmatig dat er weer eens een man was die zijn ouders er te vroeg bij heeft gehaald.
woensdag 9 juli 2014 om 19:46
quote:matroesjka_ schreef op 09 juli 2014 @ 19:31:
Ik zou dat lekker laten tot het moment supreme en dan kijken wat je wilt doen.Nou, niet helemaal. Het probleem hier is dat hij eerst moet begrijpen hoe gevoelig dit ligt en moet snappen dat zij misschien geen behoefte heeft om dit te vroeg te delen. Want dat is wel belangrijk. Dus niet meer die discussie met hem dat het "normaal" zou zijn of zo en zij het maar moet accepteren. Wil zij op het moment supreme iets anders, dan kan ze daar altijd alsnog voor kiezen. Maar eerst moet hij begrijpen waarom hij bereid moet zijn hier mee te wachten als zij dat wil.
Ik zou dat lekker laten tot het moment supreme en dan kijken wat je wilt doen.Nou, niet helemaal. Het probleem hier is dat hij eerst moet begrijpen hoe gevoelig dit ligt en moet snappen dat zij misschien geen behoefte heeft om dit te vroeg te delen. Want dat is wel belangrijk. Dus niet meer die discussie met hem dat het "normaal" zou zijn of zo en zij het maar moet accepteren. Wil zij op het moment supreme iets anders, dan kan ze daar altijd alsnog voor kiezen. Maar eerst moet hij begrijpen waarom hij bereid moet zijn hier mee te wachten als zij dat wil.
woensdag 9 juli 2014 om 19:50
Even aan mijn vriend gevraagd hoe wij dat zouden doen. "Nee natuurlijk zouden we niet iedereen laten meegenieten. En de eerste tijd daarna is ook van ons", is zijn reactie. Kortom, iedereen denkt daar anders over. Maar jij bevalt, dus ik vind wel dat als jij dat in alle rust en privacy wil kunnen doen, jouw vriend maar moet proberen zijn mond even te houden en zijn telefoon uit te zetten.
woensdag 9 juli 2014 om 19:51
Mijn moeder zal als alles goed gaat op zoon passen en krijgt het dus als eerste te horen, schoonouders wil ik pas zien als immer weer netjes bij lig en zoon ( en eigen moeder) eerst de tijd hebben gehad.
Het zijn lieve mensen maar ik word vreselijk zenuwachtig van ze. Bij zoon's geboorte waren ze er vrij vlot en zei schoonmoeder ineens " o god, hij ademt niet meer.."
Zoon deed het overigens prima :-s maar dat heeft me jaren van mijn leven gekost!
Het zijn lieve mensen maar ik word vreselijk zenuwachtig van ze. Bij zoon's geboorte waren ze er vrij vlot en zei schoonmoeder ineens " o god, hij ademt niet meer.."
Zoon deed het overigens prima :-s maar dat heeft me jaren van mijn leven gekost!
woensdag 9 juli 2014 om 19:55
Mijn moeder vond het geweldig, dat ik belde en zij haar kleinzoon op de achtergrond hoorde. Bij de volgende wist ze het wel, omdat ze op kwam passen. De derde was weer een verassing, toen had ik het geluk 2 verloskundige aan mijn bed te hebben, die het geen probleem vonden de andere 2 evt. Op te vangen. Was 's nachts.
Ik zou het dus niet doen.
Ik zou het dus niet doen.
woensdag 9 juli 2014 om 19:56
Hier word er ook niemand geinformeerd. Mijn schoonouders en dan vooral schoonmoeder die vreet zichzelf op van de zenuwen (de schat) , en mijn moeder zou het presteren om nog commentaar te hebben ook ('duurt wel lang hoor').
Beide ouderparen zouden wel het fatsoen hebben om niet op de gang te gaan staan, als we ze wel zouden informeren. Gelukkig.
Beide ouderparen zouden wel het fatsoen hebben om niet op de gang te gaan staan, als we ze wel zouden informeren. Gelukkig.
woensdag 9 juli 2014 om 20:02
Je weet nooit hoe het loopt. Een natuurlijke bevalling, inleiding of geplande keizersnee of misschien zelfs wel een spoedkeizersnee.... Dus wacht gewoon af en zeg tegen de familie dat ze vanzelf horen hoe of wat als het zover is. Niets toezeggen vantevoren en zelf lekker de regie in handen houden. Jullie behoefte nu kan wel heel anders zijn op het moment dan.
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
woensdag 9 juli 2014 om 20:07
Het is maar net wat voor familiebanden je hebt én wat je zelf prettig vindt!
Wat betreft mijn eigen keuzes: ik heb de uitgerekende datum niet eens verteld. Gewoon geen behoefte aan bemoeienis en onrust. Mijn ouders waren van die types die heel gespannen waren als het om geboortes ging (in die zin dat ze raar omgingen met alles wat met seks of bloot te maken had), dus daar had ik niets aan qua steun. Met schoonouders hadden we geen contact. Dus dan is zo'n keuze niet moeilijk te maken. We hebben nauwelijks kraamvisite gehad. Pas later kwamen de vrienden. Dat was wel erg leuk.
Hoe dan ook: ga uit van jezelf en van het moment. En laat je niet door anderen aanpraten wat "normaal" is, want bij zulke persoonlijke en gevoelige dingen doet het er niet toe wat anderen normaal vinden.
Wat betreft mijn eigen keuzes: ik heb de uitgerekende datum niet eens verteld. Gewoon geen behoefte aan bemoeienis en onrust. Mijn ouders waren van die types die heel gespannen waren als het om geboortes ging (in die zin dat ze raar omgingen met alles wat met seks of bloot te maken had), dus daar had ik niets aan qua steun. Met schoonouders hadden we geen contact. Dus dan is zo'n keuze niet moeilijk te maken. We hebben nauwelijks kraamvisite gehad. Pas later kwamen de vrienden. Dat was wel erg leuk.
Hoe dan ook: ga uit van jezelf en van het moment. En laat je niet door anderen aanpraten wat "normaal" is, want bij zulke persoonlijke en gevoelige dingen doet het er niet toe wat anderen normaal vinden.
