Zwanger
alle pijlers
Familie informeren dat je aan t bevallen bent?
woensdag 9 juli 2014 om 18:07
Hoi meiden,
Even jullie mening..
Ik ben nu zwanger en ik zit met een vraag.
Hebben jullie je (schoon)ouders etc geïnformeerd dat je ging bevallen, dus op t moment dat je bv naar t ziekenhuis ging?
Ik heb namelijk zoiets van; gewoon lekker op mijn gemak ( voor zover dat kan ) naar t ziekenhuis, bevallen en dan even opfrissen en nog even met zijn drietjes zijn en dan naar bv een uurtje mijn vriend te laten bellen dat hij of zij geboren is.
Nu denkt mijn vriend er heel anders over, die heeft zoiets van " ja maar je moet toch laten weten dat t gaat gebeuren" Ik weet nu al hoe dat gaat, ouders die om t uur bellen of hij of zij er al is, wat de stand van zaken is etc. Je zult zo 24 uur bezig zijn, pfff.
Nu weet ik sowieso bijna zeker, mijn (schoon)ouders kennende dat ze meteen in t ziekenhuis staan en ik heb hier dus helemaal geen trek in! Ik heb al geen geweldige band met mijn moeder dus dat speelt misschien ook mee. Ok, misschien zijn het de hormonen maar ik kan me om zoiets onnozels op t moment zo boos maken (normaal zou ik me hier ook echt niet druk om maken haha) Dus graag ervaringen, tips of evt een schop onder mijn hol! Thanks!!
Even jullie mening..
Ik ben nu zwanger en ik zit met een vraag.
Hebben jullie je (schoon)ouders etc geïnformeerd dat je ging bevallen, dus op t moment dat je bv naar t ziekenhuis ging?
Ik heb namelijk zoiets van; gewoon lekker op mijn gemak ( voor zover dat kan ) naar t ziekenhuis, bevallen en dan even opfrissen en nog even met zijn drietjes zijn en dan naar bv een uurtje mijn vriend te laten bellen dat hij of zij geboren is.
Nu denkt mijn vriend er heel anders over, die heeft zoiets van " ja maar je moet toch laten weten dat t gaat gebeuren" Ik weet nu al hoe dat gaat, ouders die om t uur bellen of hij of zij er al is, wat de stand van zaken is etc. Je zult zo 24 uur bezig zijn, pfff.
Nu weet ik sowieso bijna zeker, mijn (schoon)ouders kennende dat ze meteen in t ziekenhuis staan en ik heb hier dus helemaal geen trek in! Ik heb al geen geweldige band met mijn moeder dus dat speelt misschien ook mee. Ok, misschien zijn het de hormonen maar ik kan me om zoiets onnozels op t moment zo boos maken (normaal zou ik me hier ook echt niet druk om maken haha) Dus graag ervaringen, tips of evt een schop onder mijn hol! Thanks!!
woensdag 9 juli 2014 om 21:58
As je denkt: dit gaat mij problemen opleveren, niet doen. Jij moet op je gemak gaan bevallen, je niet druk maken over onnodige zaken.
Ik heb mijn moeder gebeld toen de weeën waren begonnen. Maar mijn moeder gaf tijdens de zwangerschap al meerdere malen aan dat het iets tussen ons tweetjes was en dat ze wel zou komen als de baby geboren was. Dus ik wist dat ze niet zomaar op de stoep zou staan, en die heeft ook geduldig gewacht.
Beste vriendin daarentegen heeft gevraagd bij de bevalling te mogen zijn (heel lief, maar nee, dat wilde ik niet!) en die heb ik haar enige andere wens gehonoreerd: haar laten weten dat de bevalling begonnen was. Maar verder niet laten horen dat we naar het ziekenhuis waren gegaan, wat ik wel bij mijn moeder had gedaan. Ik had echt schrik dat ze alsnog naast mijn bed zou staan. Dus die is gebeld toen dochter geboren was.
Wij dachten overigens dat we na drie uur naar huis mochten, dus mijn ouders wachtten geduldig tot we belden. Uiteindelijk moesten dochter en ik toch nog een nacht blijven. Ik ben gehecht, gewassen en naar de kamer gebracht, en hebben we ontbeten en toen mijn ouders gebeld dat ze welkom waren. Dat ontbijt was even een goed moment om bij te komen van de bevalling, dat vond ik dan ook even goed zo. Uiteraard waren ze na het bellen direct de auto gesprongen.
Ik heb mijn moeder gebeld toen de weeën waren begonnen. Maar mijn moeder gaf tijdens de zwangerschap al meerdere malen aan dat het iets tussen ons tweetjes was en dat ze wel zou komen als de baby geboren was. Dus ik wist dat ze niet zomaar op de stoep zou staan, en die heeft ook geduldig gewacht.
Beste vriendin daarentegen heeft gevraagd bij de bevalling te mogen zijn (heel lief, maar nee, dat wilde ik niet!) en die heb ik haar enige andere wens gehonoreerd: haar laten weten dat de bevalling begonnen was. Maar verder niet laten horen dat we naar het ziekenhuis waren gegaan, wat ik wel bij mijn moeder had gedaan. Ik had echt schrik dat ze alsnog naast mijn bed zou staan. Dus die is gebeld toen dochter geboren was.
Wij dachten overigens dat we na drie uur naar huis mochten, dus mijn ouders wachtten geduldig tot we belden. Uiteindelijk moesten dochter en ik toch nog een nacht blijven. Ik ben gehecht, gewassen en naar de kamer gebracht, en hebben we ontbeten en toen mijn ouders gebeld dat ze welkom waren. Dat ontbijt was even een goed moment om bij te komen van de bevalling, dat vond ik dan ook even goed zo. Uiteraard waren ze na het bellen direct de auto gesprongen.
woensdag 9 juli 2014 om 22:15
Je moet doen waar jij je goed bij voelt, ik kan me heel goed voorstellen dat het fijner is om pas achteraf iedereen te laten weten dat je baby er is.
Ik moest mijn schoonouders wel inlichten omdat we de hond naar hen toe hebben gebracht toen het begonnen was. Mijn ouders hebben we ook gebeld, ik weet zeker dat mijn moeder het niet leuk had gevonden als ik dat niet had gedaan en vond het zelf ook fijn als ze het wisten en aan me konden denken.
Mijn schoonouders hebben gewacht tot ze gebeld werden, die zijn wat afwachtender van aard. In tegenstelling tot mijn eigen ouders. Die stonden in de vroege middag ineens aan mijn bed, met fotocamera (help). Ik was nogal gespannen en dan ben ik liever alleen maar dat heb ik niet laten merken. Achteraf vond ik het ook ontzettend lief dat ze zo bezorgd waren. Omdat het nog wel even kon duren zijn ze weer vertrokken.
Mijn bevalling eindigde in een keizersnede en toen mijn man iedereen ging bellen bleken mijn ouders alweer zowat in het ziekenhuis te zijn. Toen het leed eenmaal geleden was vond ik het wel fijn dat ze er zo snel waren en dat zij hun kleindochter als eerste konden zien. Vlak erna kwamen ook mijn broer, schoonouders, schoonzus en haar vriend langs. Dat was druk en vermoeiend maar ik was vooral trots op mijn baby en wilde haar graag laten zien. Bij de tweede en derde kreeg ik een geplande keizersnede en heb ik gewoon iedereen verteld welke dag het ging gebeuren. Mijn ouders kregen de zorg voor de kinderen dus die hadden wat afleiding en zijn netjes gekomen na ons telefoontje.
Ik moest mijn schoonouders wel inlichten omdat we de hond naar hen toe hebben gebracht toen het begonnen was. Mijn ouders hebben we ook gebeld, ik weet zeker dat mijn moeder het niet leuk had gevonden als ik dat niet had gedaan en vond het zelf ook fijn als ze het wisten en aan me konden denken.
Mijn schoonouders hebben gewacht tot ze gebeld werden, die zijn wat afwachtender van aard. In tegenstelling tot mijn eigen ouders. Die stonden in de vroege middag ineens aan mijn bed, met fotocamera (help). Ik was nogal gespannen en dan ben ik liever alleen maar dat heb ik niet laten merken. Achteraf vond ik het ook ontzettend lief dat ze zo bezorgd waren. Omdat het nog wel even kon duren zijn ze weer vertrokken.
Mijn bevalling eindigde in een keizersnede en toen mijn man iedereen ging bellen bleken mijn ouders alweer zowat in het ziekenhuis te zijn. Toen het leed eenmaal geleden was vond ik het wel fijn dat ze er zo snel waren en dat zij hun kleindochter als eerste konden zien. Vlak erna kwamen ook mijn broer, schoonouders, schoonzus en haar vriend langs. Dat was druk en vermoeiend maar ik was vooral trots op mijn baby en wilde haar graag laten zien. Bij de tweede en derde kreeg ik een geplande keizersnede en heb ik gewoon iedereen verteld welke dag het ging gebeuren. Mijn ouders kregen de zorg voor de kinderen dus die hadden wat afleiding en zijn netjes gekomen na ons telefoontje.
woensdag 9 juli 2014 om 22:16
Wij hebben beide keren wél onze ouders gebeld. Wij zijn namelijk allebei in het gelukkige bezit van een stel ouders die dat niet opvatten als een uitnodiging om meteen langs te komen, maar als een mededeling. Ook hebben ze gelukkig allemaal het vertrouwen dat we ze écht wel zullen bellen als er iets te melden valt.
Bij jongste duurde het me zelfs te láng voor mijn schoonouders kwamen. Ze hadden om 17u dochter opgehaald, zoon is rond 21u geboren. De volgende ochtend om 9u wou ik toch eigenlijk mijn meissie wel weer terug, maar ze wilden eerst nog boodschappen doen...
Bij jongste duurde het me zelfs te láng voor mijn schoonouders kwamen. Ze hadden om 17u dochter opgehaald, zoon is rond 21u geboren. De volgende ochtend om 9u wou ik toch eigenlijk mijn meissie wel weer terug, maar ze wilden eerst nog boodschappen doen...
woensdag 9 juli 2014 om 22:25
woensdag 9 juli 2014 om 22:28
Mijn ouders pasten op ons oudste kind toen ik aan het bevallen was van nr 2.
Aangezien mijn vader net die dag jarig was en dus het hele huis vol familie/vrienden/kennisen zat, hoefde ik verder niemand in te lichten, want iedereen wist het toch al.
Aangezien mijn vader net die dag jarig was en dus het hele huis vol familie/vrienden/kennisen zat, hoefde ik verder niemand in te lichten, want iedereen wist het toch al.
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
woensdag 9 juli 2014 om 22:32
Mijn vader had duidelijk aangegeven dat hij het niet wilde weten, pas achteraf en mijn schoonmoeder ook. Hij vond het anders veel te spannend. Dus niemand wist dat we naar het ziekenhuis gingen.
Bij de tweede en de derde wist mijn vader het wel omdat hij zou oppassen op de eerste en de tweede. En dat vond hij heel spannend, gelukkig waren het snelle bevallingen en toen we belden dat dochter 2 of 3 geboren was dacht hij dat we naar het ziekenhuis moesten of zo, maar toen was alles al achter de rug.
Van mijn schoonzus wisten we het wel, want zij werd ingeleid in het ziekenhuis en dat duurde een paar dagen. Toen wisten we wel dat het die dag zou moeten worden.
Bij de tweede en de derde wist mijn vader het wel omdat hij zou oppassen op de eerste en de tweede. En dat vond hij heel spannend, gelukkig waren het snelle bevallingen en toen we belden dat dochter 2 of 3 geboren was dacht hij dat we naar het ziekenhuis moesten of zo, maar toen was alles al achter de rug.
Van mijn schoonzus wisten we het wel, want zij werd ingeleid in het ziekenhuis en dat duurde een paar dagen. Toen wisten we wel dat het die dag zou moeten worden.
woensdag 9 juli 2014 om 22:33
quote:elninjoo schreef op 09 juli 2014 @ 18:09:
Ik zou pas bellen op het moment dat je weer fris en fruitig schoongemaakt bent en de puf hebt om bezoek te ontvangen.+1... ik was bevallen en wij konden schoonouders niet bereiken. Was nog in het tijdperk van voor de mobiele telefoon. Man heeft briefje op de voordeur van schoonouders geplakt. Bleek later dat zij net terugkwamen van de camping en het hele briefje niet hadden gezien... pffff
Ik zou pas bellen op het moment dat je weer fris en fruitig schoongemaakt bent en de puf hebt om bezoek te ontvangen.+1... ik was bevallen en wij konden schoonouders niet bereiken. Was nog in het tijdperk van voor de mobiele telefoon. Man heeft briefje op de voordeur van schoonouders geplakt. Bleek later dat zij net terugkwamen van de camping en het hele briefje niet hadden gezien... pffff
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 9 juli 2014 om 22:36
quote:peaches100 schreef op 09 juli 2014 @ 18:21:
Nou ben blij dat t dus niet de hormonen zijn.. Ok uitzonderingen daargelaten maar ik zie t dus ook niet zitten dat ik bij wijze gehecht word en de hele bubs staat buiten te wachten om de baby te zien. Ik vroeg straks al waarom dat mijn vriend dat wil, "ja dat is toch normaal" en daarnaast, " stel dat er iets gebeurd, dat je overlijd ofzo" Echt, gast? Meen je dit, lekker tactisch en dit wil een aanstaande moeder echt horen ja!! Thanks voor de reacties!! Mommy to be, houd voet bij stuk!In jouw geval had ik zelfs mijn man niet verteld dat de bevalling eraan zat te komen... errug
Nou ben blij dat t dus niet de hormonen zijn.. Ok uitzonderingen daargelaten maar ik zie t dus ook niet zitten dat ik bij wijze gehecht word en de hele bubs staat buiten te wachten om de baby te zien. Ik vroeg straks al waarom dat mijn vriend dat wil, "ja dat is toch normaal" en daarnaast, " stel dat er iets gebeurd, dat je overlijd ofzo" Echt, gast? Meen je dit, lekker tactisch en dit wil een aanstaande moeder echt horen ja!! Thanks voor de reacties!! Mommy to be, houd voet bij stuk!In jouw geval had ik zelfs mijn man niet verteld dat de bevalling eraan zat te komen... errug
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 9 juli 2014 om 22:41
quote:peaches100 schreef op 09 juli 2014 @ 18:58:
[...]
Uhm just in case.. Als je je (schoon) moeder zo aantreft en je doet ze iets aan, kun je het dan op ontoerekeningsvatbaarheid gooien??
dat heet "noodweerexces" zeker weten
en de hormonen zijn de schuldigen uiteraard...
[...]
Uhm just in case.. Als je je (schoon) moeder zo aantreft en je doet ze iets aan, kun je het dan op ontoerekeningsvatbaarheid gooien??
dat heet "noodweerexces" zeker weten
en de hormonen zijn de schuldigen uiteraard...
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 9 juli 2014 om 22:45
om even te reageren naar to . Nee van mij krijg jij zeker geen schop onder je hol. Jij ben degene die moet gaan bevallen en daar kun je deze stress zeker niet bij gebruiken.
Dusss, man zal zich naar jouw wensen moeten (ik zeg niet graag "moeten" maar in dit geval meen ik het wel) plooien... Poot stijf houden en ik wens je heel veel succes en een vlotte bevalling
Dusss, man zal zich naar jouw wensen moeten (ik zeg niet graag "moeten" maar in dit geval meen ik het wel) plooien... Poot stijf houden en ik wens je heel veel succes en een vlotte bevalling
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 9 juli 2014 om 22:54
woensdag 9 juli 2014 om 23:02
quote:evelien2010 schreef op 09 juli 2014 @ 20:53:
Ik ken iemand die in het ziekenhuis werkt op de afdeling verloskunde. Haar advies is absoluut geen familie in te lichten over de bevalling tenzij dat echt noodzakelijk is (zoals bij opvang voor oudere kinderen, vervoer etc).
Situaties die ik van haar heb gehoord
- Complete (grote families) die door de gangen van de afdeling verloskunde lopen of zelfs op de verloskamer aanwezig zijn! (dus ook mannelijke familieleden). Het personeel moet regelmatig familie wegsturen omdat ze in de weg lopen en de rust en privacy op de afdeling verstoren. De complete familie gaat dan in de wachtkamer zitten (al dan niet met dampende schotels eten ivm het lange wachten).
- Familieleden die aan de deur staan te luisteren....
- Familieleden die onaangekondigd en ongevraagd de verloskamer opstormen om te kijken, omdat ze de baby horen, omdat ze aanwezig willen zijn etc. Vaak in situaties waarbij het personeel druk bezig is met de bevalling of de situatie daarna (denk aan een gezellige blik op de nageboorte of hechtingen).
- Vriendin is meerdere malen door familie gevraagd om aan de kant te gaan omdat ze foto's wilden maken of het niet goed konden zien (vriendin is daar als personeelslid aanwezig ivm medische noodzaak en niet voor de gezelligheid).
- Personeel dat bezig is om flauwgevallen familieleden op te lappen ipv de aandacht te richten op de bevallende vrouw.
- Familieleden die van het personeel verwachten / eisen dat ze ook eten krijgen (alleen de partner krijgt dat soms), vragen om een bed, dekens, kussens om te slapen (het duurt zo lang),
- Medisch personeel dat tussen familieleden moet springen vanwege onderlinge problemen (verschillende families), opgelopen emoties, slaapgebrek etc
Het toppunt was een groot aantal familieleden die niet te horen kreeg (ivm privacy) waar de bevallende vrouw was opgenomen. Die hebben letterlijk alle deuren van de verloskamers geopend en zijn de kamers ingegaan om te kijken waar hun familielid aan het bevallen was. Erg leuk voor de bevallende vrouwen om een groep totaal onbekenden aan je bed te hebben staan. Pas na inschakeling van beveiligingspersoneel en potige verplegers zijn ze verwijderd
mens wat een drama's... serieus.
Van oudste ben ik bevallen in een ziekenhuis om de hoek bij mijn werk. Op weg van ziekenhuis naar huis kwamen wij langs werk. Ik ben met zoon in de auto blijven zitten voor het werk en collega's hebben zoon (nog geen 24 uur oud) eerder gezien dan schoonouders... dat kan ook
Bij tweede werd ik dag voor bevalling opgenomen in het ziekenhuis en heeft mijn moeder voor oudste gezorgd, dus zij wist het wel. Schoonzus is bij bevalling geweest en daar was ik heel blij mee, dus schoonouders wisten het ook. Maar niemand is onverwacht/ongewenst naar het ziekenhuis gekomen hoor. Gelukkig heb ik schoon- en ouders met gezond verstand...
Ik ken iemand die in het ziekenhuis werkt op de afdeling verloskunde. Haar advies is absoluut geen familie in te lichten over de bevalling tenzij dat echt noodzakelijk is (zoals bij opvang voor oudere kinderen, vervoer etc).
Situaties die ik van haar heb gehoord
- Complete (grote families) die door de gangen van de afdeling verloskunde lopen of zelfs op de verloskamer aanwezig zijn! (dus ook mannelijke familieleden). Het personeel moet regelmatig familie wegsturen omdat ze in de weg lopen en de rust en privacy op de afdeling verstoren. De complete familie gaat dan in de wachtkamer zitten (al dan niet met dampende schotels eten ivm het lange wachten).
- Familieleden die aan de deur staan te luisteren....
- Familieleden die onaangekondigd en ongevraagd de verloskamer opstormen om te kijken, omdat ze de baby horen, omdat ze aanwezig willen zijn etc. Vaak in situaties waarbij het personeel druk bezig is met de bevalling of de situatie daarna (denk aan een gezellige blik op de nageboorte of hechtingen).
- Vriendin is meerdere malen door familie gevraagd om aan de kant te gaan omdat ze foto's wilden maken of het niet goed konden zien (vriendin is daar als personeelslid aanwezig ivm medische noodzaak en niet voor de gezelligheid).
- Personeel dat bezig is om flauwgevallen familieleden op te lappen ipv de aandacht te richten op de bevallende vrouw.
- Familieleden die van het personeel verwachten / eisen dat ze ook eten krijgen (alleen de partner krijgt dat soms), vragen om een bed, dekens, kussens om te slapen (het duurt zo lang),
- Medisch personeel dat tussen familieleden moet springen vanwege onderlinge problemen (verschillende families), opgelopen emoties, slaapgebrek etc
Het toppunt was een groot aantal familieleden die niet te horen kreeg (ivm privacy) waar de bevallende vrouw was opgenomen. Die hebben letterlijk alle deuren van de verloskamers geopend en zijn de kamers ingegaan om te kijken waar hun familielid aan het bevallen was. Erg leuk voor de bevallende vrouwen om een groep totaal onbekenden aan je bed te hebben staan. Pas na inschakeling van beveiligingspersoneel en potige verplegers zijn ze verwijderd
mens wat een drama's... serieus.
Van oudste ben ik bevallen in een ziekenhuis om de hoek bij mijn werk. Op weg van ziekenhuis naar huis kwamen wij langs werk. Ik ben met zoon in de auto blijven zitten voor het werk en collega's hebben zoon (nog geen 24 uur oud) eerder gezien dan schoonouders... dat kan ook
Bij tweede werd ik dag voor bevalling opgenomen in het ziekenhuis en heeft mijn moeder voor oudste gezorgd, dus zij wist het wel. Schoonzus is bij bevalling geweest en daar was ik heel blij mee, dus schoonouders wisten het ook. Maar niemand is onverwacht/ongewenst naar het ziekenhuis gekomen hoor. Gelukkig heb ik schoon- en ouders met gezond verstand...
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 9 juli 2014 om 23:14
Iedereen mag het weten. Maar ik zie het niet zitten als mensen buiten gaan wachten. Zodra hij geboren is mogen ze uiteraard meteen een kijkje komen nemen. Als we naar huis gaan hebben we genoeg tijd met ons drieën.
En ik ga sowieso geen telefoontjes beantwoorden op dat moment. Hou sowieso niet van bellen en als ik geen zin heb leg ik gewoon mijn telefoon weg. Ze horen vanzeld wel wanneer hij is geboren.
En ik ga sowieso geen telefoontjes beantwoorden op dat moment. Hou sowieso niet van bellen en als ik geen zin heb leg ik gewoon mijn telefoon weg. Ze horen vanzeld wel wanneer hij is geboren.
woensdag 9 juli 2014 om 23:22
toen de bevalling begon was dat wel het laatste wat in mij opkwam, me druk maken om anderen.
ik heb geen idee wie mijn schoonouders heeft gebeld/gsmst maar ik was het niet
Uiteindelijk nog pissig geworden, want vlak na de bevalling kwam de hele boel binnen stormen met vrienden van vader en al, terwijl ik uitgeput ( 24 uur niet geslapen of gegeten) daar met verse hechtingen lag, en dr nog een katheter in moest ook....en mn pasgeboren kind van hot naar her werd verplaatst, iedreeen had haar vastgehouden behalve ik, en ik was te ver heen om er wat van te zeggen, camera flitsen in dat gezichtje constant met iphones, ronduit achterlijk gewoon.
Totdat mijn moeder zei dat iedereen weg moest omdat ik niet met mn benen wijd ging liggen voor een catheter waar iedereen bij was.
nou het was nog niet voorbij of ze stonden er al weer.
Als er ooit een tweede komt, dan alleen met man, niemand anders, de volgende dag misschien, wanneer ik er eens zin in heb, sinds ik degene ben die het allemaal moet doen.
ik heb geen idee wie mijn schoonouders heeft gebeld/gsmst maar ik was het niet
Uiteindelijk nog pissig geworden, want vlak na de bevalling kwam de hele boel binnen stormen met vrienden van vader en al, terwijl ik uitgeput ( 24 uur niet geslapen of gegeten) daar met verse hechtingen lag, en dr nog een katheter in moest ook....en mn pasgeboren kind van hot naar her werd verplaatst, iedreeen had haar vastgehouden behalve ik, en ik was te ver heen om er wat van te zeggen, camera flitsen in dat gezichtje constant met iphones, ronduit achterlijk gewoon.
Totdat mijn moeder zei dat iedereen weg moest omdat ik niet met mn benen wijd ging liggen voor een catheter waar iedereen bij was.
nou het was nog niet voorbij of ze stonden er al weer.
Als er ooit een tweede komt, dan alleen met man, niemand anders, de volgende dag misschien, wanneer ik er eens zin in heb, sinds ik degene ben die het allemaal moet doen.
donderdag 10 juli 2014 om 04:38
Ja achteraf vind ik het ook heel jammer, dat mensen zelf het verstand/fatsoen niet kunnen opbrengen om gewoon even te wachten.
Toen ze bezig waren met de catheter kwam zijn vader bijna naar binnen gestormd, die heb ik toegeschreeuwd dat als hij zn leven lief was hij heel snel mocht opdonderen.
zeiden ze 20 minuten later tegen mn moeder, zo, het zal nu wel klaar zijn, kunnen we weer naar binnen.
Waarom mijn moeder antwoorde, laat ze nog even joh, ze zal vast heel moe zijn.
antwoord: nee waarom? We gaan nu. Ze stond echt met een mond vol tanden, nu spreken mijn schoonouders engels en mijn moeder is daar niet zo'n held in dus die was helemaal overrompeld natuurlijk.
Uiteindelijk na een uur kwam ik een beetje bij, ben ik overeind gaan zitten en luidkeels gezegd dat iedereen mag vertrekken sinds ik net ben bevallen en mn eigen kind nou wel eens wil bewonderen zonder publiek en chaos.
Ben 3 uur na de bevalling uit bed gekropen, met hulp laten aankleden en mezelf naar een rolstoel gesleept, ik wilde die nacht nog in mn eigen bed slapen, zo zat was ik het.
Heb achteraf nog wel eens een gesprek gehad met ze ( lees hartig woordje) En ze waren behoorlijk van slag, want zo hadden ze het natuurlijk niet bedoeld.
Tja....
Toen ze bezig waren met de catheter kwam zijn vader bijna naar binnen gestormd, die heb ik toegeschreeuwd dat als hij zn leven lief was hij heel snel mocht opdonderen.
zeiden ze 20 minuten later tegen mn moeder, zo, het zal nu wel klaar zijn, kunnen we weer naar binnen.
Waarom mijn moeder antwoorde, laat ze nog even joh, ze zal vast heel moe zijn.
antwoord: nee waarom? We gaan nu. Ze stond echt met een mond vol tanden, nu spreken mijn schoonouders engels en mijn moeder is daar niet zo'n held in dus die was helemaal overrompeld natuurlijk.
Uiteindelijk na een uur kwam ik een beetje bij, ben ik overeind gaan zitten en luidkeels gezegd dat iedereen mag vertrekken sinds ik net ben bevallen en mn eigen kind nou wel eens wil bewonderen zonder publiek en chaos.
Ben 3 uur na de bevalling uit bed gekropen, met hulp laten aankleden en mezelf naar een rolstoel gesleept, ik wilde die nacht nog in mn eigen bed slapen, zo zat was ik het.
Heb achteraf nog wel eens een gesprek gehad met ze ( lees hartig woordje) En ze waren behoorlijk van slag, want zo hadden ze het natuurlijk niet bedoeld.
Tja....
donderdag 10 juli 2014 om 05:10
Dan hadden ze het zo ook maar niet moeten doen! Geheel terecht je terechtwijzing naar je schoonfamilie en -vrienden, Moedersmooiste.
Mocht je opnieuw bevallen dan zou ik zelfs overwegen om in jouw geval je partner er ook niet bij te hebben om te verkomen dat dit weer gebeurd. Rust en hechten met je kindje lijkt me het allerbelangrijkst!!! Ook in geboorteplan zetten zodat de vk/gyn/verpleging kan ingrijpen, zou ik zeggen.
Mocht je opnieuw bevallen dan zou ik zelfs overwegen om in jouw geval je partner er ook niet bij te hebben om te verkomen dat dit weer gebeurd. Rust en hechten met je kindje lijkt me het allerbelangrijkst!!! Ook in geboorteplan zetten zodat de vk/gyn/verpleging kan ingrijpen, zou ik zeggen.
donderdag 10 juli 2014 om 08:46
Jeetje moedersmooiste, hier stijgt mijn bloeddruk van. Wat erg!!
Wij hebben afgesproken met de familie te bellen wanneer het begonnen is maar dat ze dan nog niet welkom zijn.
We hebben ontzettend lieve ouders en schoonouders, dus dit was geen probleem. Ze wilden het gewoon erg graag weten.
Mijn ouders moeten van erg ver komen en we hebben het besluit gemaakt dat ouders in ons huis kunnen slapen wanneer ik officieel opgenomen ben in het ziekenhuis en bevalling echt is begonnen. Dit omdat ik niet weet of ik behoefte ga hebben aan de nabijheid van mijn moeder of niet.
Mocht het wel zo zijn, is ze in de buurt.
Wanneer wij behoefte hebben aan bezoek in het ziekenhuis, gaan we iedereen pas bellen met een uitnodiging om langs te komen.
Wij hebben afgesproken met de familie te bellen wanneer het begonnen is maar dat ze dan nog niet welkom zijn.
We hebben ontzettend lieve ouders en schoonouders, dus dit was geen probleem. Ze wilden het gewoon erg graag weten.
Mijn ouders moeten van erg ver komen en we hebben het besluit gemaakt dat ouders in ons huis kunnen slapen wanneer ik officieel opgenomen ben in het ziekenhuis en bevalling echt is begonnen. Dit omdat ik niet weet of ik behoefte ga hebben aan de nabijheid van mijn moeder of niet.
Mocht het wel zo zijn, is ze in de buurt.
Wanneer wij behoefte hebben aan bezoek in het ziekenhuis, gaan we iedereen pas bellen met een uitnodiging om langs te komen.
zondag 13 juli 2014 om 21:22
Hoi meiden, even een update ( vind ik zelf altijd wel fijn om te lezen) goed gesprek gehad met vriend lief en hij laat de keus aan mij over Hij gaf aan dat hij er verder nooit zo over had nagedacht (onze 1e kindje) en ging uit van hoe het bij zijn zus is gegaan. Hij snapte mijn standpunt en kon zich er ook wel in vinden.. Ik ook enigszins "water bij de wijn gedaan" en gezegd dat dit is hoe ik er op dit moment over denk en als ik er ter zijner tijd anders over denk ik het zal aangeven. Bedankt voor de verhalen, ik heb gelachen, maar ook versteld gestaan van sommige verhalen. Bedankt!
zondag 13 juli 2014 om 21:31
Ik heb 4 dagen over mijn bevalling gedaan!! Is echt helemaal fout gegaan. Hierdoor wisten mijn schoonouders en ouders t uiteindelijk toch! Ze hebben ons gelaten maar zaten zelf wel heeeeel erg in de rats! Wij hadden steeds geen tijd om tussendoor te bellen of smsse! Toen ik terug kwam uit de OK en ik mijn kindje voor t eerst zag (5 uur na geboorte) waren zij er natuurlijk ook, ook omdat ze bezorgt waren!! Hierna had ik mijn momentje nog niet!!
Ik zou zeggen doe t lekker met zn 2, licht ze in als jullie eraan toe zijn en geniet vooral van t moment!! Jullie krijgen dat moment nooit meer terug. Suc6
Ik zou zeggen doe t lekker met zn 2, licht ze in als jullie eraan toe zijn en geniet vooral van t moment!! Jullie krijgen dat moment nooit meer terug. Suc6
zondag 13 juli 2014 om 21:33
Niet inlichten. Dan krijg je van die Amerikaanse taferelen waarbij de familie ongeduldig in de wachtkamer zit.
Mocht ik ooit gaan bevallen dan zou ik niet bellen dat het zo ver is.
Maar misschien dat ik, als ik tegen het plafond vlieg van de pijn wel even mijn moeder bel voor een peptalk, en om te vragen hoe het in godsnaam ooit eruit moet.
Mocht ik ooit gaan bevallen dan zou ik niet bellen dat het zo ver is.
Maar misschien dat ik, als ik tegen het plafond vlieg van de pijn wel even mijn moeder bel voor een peptalk, en om te vragen hoe het in godsnaam ooit eruit moet.
zondag 13 juli 2014 om 21:35
Iedereen moet doen wat voor haar goed voelt. Hiet waren (schoon) ouders wel op de hoogte. Ik had al een ctg afspraak in het ziekenhuis en die ochtend zijn de weeen ook begonnen. Ik kon dus blijven. Vriend heeft zijn ouders ingelicht. Die hebben blijkt later de hele dag buiten de verloskamer op een bankje zitten wachten. Na twaalven (was ook nog eens jaarwisseling) hebben ze zich eindelijk door de vk en vriend laten overtuigen naar huis te gaan. Zoon was toen al wel geboren, maar hij lag nog bij mij op de borst en daar mochten ze niet bij.
Zelf heb ik mijn ouders opgebeld dat ik aan het bevallen was. Zelfs nog toen ik aan het bijkomen was tijdens de ruggenprik ze op de hoogte gesteld van de vorderingen. (Wij wonen in italie, mijn ouders in NL) Kan mij dat gesprek zelfs nog herinneren "mam, alles goed, ik heb nu een ruggenprik en dat is heeeerlijk. Geen idee hoe lang het nog duurt. Ik bel wel als hij er is. Ga nu even rusten. Daag"
Uiteindelijk ruim de tijd gehad om samen met vriend van zoon te genieten voordat anderen hem zagen.
Zelf heb ik mijn ouders opgebeld dat ik aan het bevallen was. Zelfs nog toen ik aan het bijkomen was tijdens de ruggenprik ze op de hoogte gesteld van de vorderingen. (Wij wonen in italie, mijn ouders in NL) Kan mij dat gesprek zelfs nog herinneren "mam, alles goed, ik heb nu een ruggenprik en dat is heeeerlijk. Geen idee hoe lang het nog duurt. Ik bel wel als hij er is. Ga nu even rusten. Daag"
Uiteindelijk ruim de tijd gehad om samen met vriend van zoon te genieten voordat anderen hem zagen.
zondag 13 juli 2014 om 23:53
Peaches, leuk je update! Fijn dat je er met je lief over hebt kunnen praten en dat het nu -hopelijk- volgens jouw wensen gaat verlopen.
Ook als ik lees dat jouw lief een reeds bevallen zus heeft en lees hoe dat verlopen is zou ik zweren dat we schoonzusjes zijn. Zo had mijn vriend nl zich ook een voorstelling gemaakt van hoe alles zou lopen bij ons.. Heeft je vriend nog een broer (grapje hoor)?
Ook als ik lees dat jouw lief een reeds bevallen zus heeft en lees hoe dat verlopen is zou ik zweren dat we schoonzusjes zijn. Zo had mijn vriend nl zich ook een voorstelling gemaakt van hoe alles zou lopen bij ons.. Heeft je vriend nog een broer (grapje hoor)?
