Zwanger
alle pijlers
Familie informeren dat je aan t bevallen bent?
woensdag 9 juli 2014 om 18:07
Hoi meiden,
Even jullie mening..
Ik ben nu zwanger en ik zit met een vraag.
Hebben jullie je (schoon)ouders etc geïnformeerd dat je ging bevallen, dus op t moment dat je bv naar t ziekenhuis ging?
Ik heb namelijk zoiets van; gewoon lekker op mijn gemak ( voor zover dat kan ) naar t ziekenhuis, bevallen en dan even opfrissen en nog even met zijn drietjes zijn en dan naar bv een uurtje mijn vriend te laten bellen dat hij of zij geboren is.
Nu denkt mijn vriend er heel anders over, die heeft zoiets van " ja maar je moet toch laten weten dat t gaat gebeuren" Ik weet nu al hoe dat gaat, ouders die om t uur bellen of hij of zij er al is, wat de stand van zaken is etc. Je zult zo 24 uur bezig zijn, pfff.
Nu weet ik sowieso bijna zeker, mijn (schoon)ouders kennende dat ze meteen in t ziekenhuis staan en ik heb hier dus helemaal geen trek in! Ik heb al geen geweldige band met mijn moeder dus dat speelt misschien ook mee. Ok, misschien zijn het de hormonen maar ik kan me om zoiets onnozels op t moment zo boos maken (normaal zou ik me hier ook echt niet druk om maken haha) Dus graag ervaringen, tips of evt een schop onder mijn hol! Thanks!!
Even jullie mening..
Ik ben nu zwanger en ik zit met een vraag.
Hebben jullie je (schoon)ouders etc geïnformeerd dat je ging bevallen, dus op t moment dat je bv naar t ziekenhuis ging?
Ik heb namelijk zoiets van; gewoon lekker op mijn gemak ( voor zover dat kan ) naar t ziekenhuis, bevallen en dan even opfrissen en nog even met zijn drietjes zijn en dan naar bv een uurtje mijn vriend te laten bellen dat hij of zij geboren is.
Nu denkt mijn vriend er heel anders over, die heeft zoiets van " ja maar je moet toch laten weten dat t gaat gebeuren" Ik weet nu al hoe dat gaat, ouders die om t uur bellen of hij of zij er al is, wat de stand van zaken is etc. Je zult zo 24 uur bezig zijn, pfff.
Nu weet ik sowieso bijna zeker, mijn (schoon)ouders kennende dat ze meteen in t ziekenhuis staan en ik heb hier dus helemaal geen trek in! Ik heb al geen geweldige band met mijn moeder dus dat speelt misschien ook mee. Ok, misschien zijn het de hormonen maar ik kan me om zoiets onnozels op t moment zo boos maken (normaal zou ik me hier ook echt niet druk om maken haha) Dus graag ervaringen, tips of evt een schop onder mijn hol! Thanks!!
woensdag 9 juli 2014 om 20:12
mijn idee zou zijn gewoon s'nachts bevallen....
heb ik ook gedaan en een uurtje later wel mijn ouders gebeld. die stonden de volgende morgen tegelijk met mijn man en zoontje bij mijn bed. Zoontje heeft even met zijn zusje kunnen kroelen en toen moets dochter naar de kinderafdeling.
(de buuf had s'nachts op zoontje gepast..)
Mijn ouders konden gelijk mijn zoontje meenemen want dochter moets in het zieken huis blijven met mama.
oja anders klinkt het zo raar mijn weeën gedoe ect begon om half 2 en om 3.10 is ze geboren die zelfde nacht.
heb ik ook gedaan en een uurtje later wel mijn ouders gebeld. die stonden de volgende morgen tegelijk met mijn man en zoontje bij mijn bed. Zoontje heeft even met zijn zusje kunnen kroelen en toen moets dochter naar de kinderafdeling.
(de buuf had s'nachts op zoontje gepast..)
Mijn ouders konden gelijk mijn zoontje meenemen want dochter moets in het zieken huis blijven met mama.
oja anders klinkt het zo raar mijn weeën gedoe ect begon om half 2 en om 3.10 is ze geboren die zelfde nacht.
woensdag 9 juli 2014 om 20:13
T was mijn grootste angst...dat ze wisten dat "het" was begonnen. Ik heb een schat van een schoonmoeder, en rest van familie net zo lief, maar voelde me op voorhand al opgejaagd bij t idee. Aangezien Baby erg lang op zich liet wachten stond er al een afspraak om ingeleid te worden. Maar ik heb iedereen een andere datum verteld . Uiteindelijk niet nodig geweest maar toch....
We wonen naast de supermarkt waar heel de familie boodschappen doet, en was het plan om thuis te bevallen. Dus tijdens het wachten werd bij het boodschappen doen nauwlettend de ramen van de slaapkamer in de gaten gehouden. Liet op den duur soms expres de gordijnen een dag dicht zitten. Op de dag dat het begon ook, en toen heel bewust zelf boodschappen wezen doen om te laten zien dat ik nog rond liep. (Was wel een bijzonder gevoel, boodschappen doen terwijl je weet dat er die dag/nacht een baby komt en niemand anders die dat weet)
Toen baby uiteindelijk in een recordtempo thuis werd geboren wilde de VK ze even bij daglicht bekijken ivm een plekje. Dus gordijn open...liep precies schoonmoeder voorbij. Die kijkt naar boven, uit gewoonte en ziet dus een baby voor het raam. Ze bleef er bijna in, maar we hebben echt moeten vragen/smeken dat ze moest komen kijken. Daarna snel andere ouders en broers/zussen gebeld want pa vierde die dag zn verjaardag en wilde het toch wel vertellen voor t feestje begon.
We wonen naast de supermarkt waar heel de familie boodschappen doet, en was het plan om thuis te bevallen. Dus tijdens het wachten werd bij het boodschappen doen nauwlettend de ramen van de slaapkamer in de gaten gehouden. Liet op den duur soms expres de gordijnen een dag dicht zitten. Op de dag dat het begon ook, en toen heel bewust zelf boodschappen wezen doen om te laten zien dat ik nog rond liep. (Was wel een bijzonder gevoel, boodschappen doen terwijl je weet dat er die dag/nacht een baby komt en niemand anders die dat weet)
Toen baby uiteindelijk in een recordtempo thuis werd geboren wilde de VK ze even bij daglicht bekijken ivm een plekje. Dus gordijn open...liep precies schoonmoeder voorbij. Die kijkt naar boven, uit gewoonte en ziet dus een baby voor het raam. Ze bleef er bijna in, maar we hebben echt moeten vragen/smeken dat ze moest komen kijken. Daarna snel andere ouders en broers/zussen gebeld want pa vierde die dag zn verjaardag en wilde het toch wel vertellen voor t feestje begon.
woensdag 9 juli 2014 om 20:14
Mijn vriend zegt trouwens ook dat zijn ouders meteen hun hele kennissenkring zouden bellen als ze zoiets zouden weten. Dus dan zouden er echt idioot veel ouwelui meeleven, bellen of misschien zelfs bij het ziekenhuis gaan hangen. Hoe asocialer en moeilijker opvoedbaar je (schoon)ouders zijn, hoe verder je ze erbuiten zult moeten houden. Zijn (schoon)ouders heel attent, gaan ze mee jullie wensen en kunnen ze dit soort dingen in kleine kring houden, dan kun je ze ook wat meer toelaten in het gebeuren. En dat geldt net zo goed in de kraamweek en de rest van het gezinsleven. Hoe fijner ze zijn, hoe meer je ze kunt laten meedoen.
woensdag 9 juli 2014 om 20:21
Wij hadden niets vooraf aangekondigd. Zelfs een andere maand genoemd richting de omgeving, bij het tweede en derde kind. Dat gaf een hoop rust in de laatste weken. Zoals iedereen er de laatste weken bovenop wilde zitten bij onze eerste, dat gaf zo'n stress. Dat wilden we niet nog een keer. Bij de tweede en derde waren de laatste weken juist intiem en dat het kind veel eerder zou komen, was iets tussen ons tweeën.
woensdag 9 juli 2014 om 20:27
quote:janna1986 schreef op 09 juli 2014 @ 19:31:
Ik wil in het ZH bevallen. Wij bellen niemand en als het kindje er is bellen we pas als we samen thuis zijn ( tenzij ik lang moet blijven uiteraard ) ik wil heel graag met mijn vriend en kind in een leeg huis komen, voor het eerst met z'n 3e thuis komen. Familie wordt daarna pas gebeld. Ik moet er niet aan denken dat er hier een ontvangstcomité zit
Sleutels innemen, just in case
Hier wil ik ook niet dat er van tevoren gebeld wordt. Hoewel ik niet verwacht dat ze me in het ziekenhuis gaan opwachten. Meer dat ik niet wil dat ze in de stress zitten.
Maar als het een keizersnede wordt ofzo dan verander ik misschien nog van mening, nou ja dat kan natuurlijk.
Ik wil in het ZH bevallen. Wij bellen niemand en als het kindje er is bellen we pas als we samen thuis zijn ( tenzij ik lang moet blijven uiteraard ) ik wil heel graag met mijn vriend en kind in een leeg huis komen, voor het eerst met z'n 3e thuis komen. Familie wordt daarna pas gebeld. Ik moet er niet aan denken dat er hier een ontvangstcomité zit
Sleutels innemen, just in case
Hier wil ik ook niet dat er van tevoren gebeld wordt. Hoewel ik niet verwacht dat ze me in het ziekenhuis gaan opwachten. Meer dat ik niet wil dat ze in de stress zitten.
Maar als het een keizersnede wordt ofzo dan verander ik misschien nog van mening, nou ja dat kan natuurlijk.
woensdag 9 juli 2014 om 20:29
Mijn vader wel gebeld toen het begon. Al heel vroeg.. om 4 uur of zo midden in de nacht. Mijn vader zou vroeg in de ochtend vertrekken om te gaan wadlopen en aangezien mijn moeder zeer slecht lag vond ik het wel belangrijk dat hij zou komen die dag om in ieder geval mijn moeder alle foto's te laten zien.
Mijn schoonfamilie had het totaal niet verwacht. Was nog naar het ziekenhuis geweest de dag ervoor en had bedrust voorgeschreven gekregen omdat de kleine toch wel erg klein leek bij 38 weken. Nog even bij schoonzus langs om een bakkie te doen en mijn schoonmoeder gebeld dat ik lekker ging rusten en wellicht niet naar haar verjaardag zou komen (2 dagen later).Niks aan de hand dus en diezelfde avond bevallen. We hebben de rest van de familie ingelicht toen onze dochter geboren was. Schoonmoeder stond bij de etos bij de kassa te gillen.. lang leve de mobiel.
Mijn schoonfamilie had het totaal niet verwacht. Was nog naar het ziekenhuis geweest de dag ervoor en had bedrust voorgeschreven gekregen omdat de kleine toch wel erg klein leek bij 38 weken. Nog even bij schoonzus langs om een bakkie te doen en mijn schoonmoeder gebeld dat ik lekker ging rusten en wellicht niet naar haar verjaardag zou komen (2 dagen later).Niks aan de hand dus en diezelfde avond bevallen. We hebben de rest van de familie ingelicht toen onze dochter geboren was. Schoonmoeder stond bij de etos bij de kassa te gillen.. lang leve de mobiel.
woensdag 9 juli 2014 om 20:39
Ik wilde in het ziekenhuis bevallen maar we hebben geen auto dus hebben we mijn schoonouders (die wonen het dichtst bij) gevraagd om ons te brengen toen het zo ver was. Ik had geen zin in een taxi op dat moment.
Maar omdat ik eigenlijk niet zo veel met mijn schoonouders heb vond ik het 'niet eerlijk' dat zij het wel al wisten en mijn eigen moeder niet, dus die hebben we toen ook maar gebeld.
We hebben wel tegen iedereen gezegd dat ze pas welkom waren op het moment dat wij dat aangaven. En dat wonderwel moet ik zeggen. Geen gedoe mee gehad.
Maar omdat ik eigenlijk niet zo veel met mijn schoonouders heb vond ik het 'niet eerlijk' dat zij het wel al wisten en mijn eigen moeder niet, dus die hebben we toen ook maar gebeld.
We hebben wel tegen iedereen gezegd dat ze pas welkom waren op het moment dat wij dat aangaven. En dat wonderwel moet ik zeggen. Geen gedoe mee gehad.
woensdag 9 juli 2014 om 20:45
Mijn vliezen braken om maandag 10 uur in de ochtend.
Ik eerst douchen en toen manlief gebeld en opgemaakt want ja, wij zouden pappa en mamma worden en dan wil jij er goed op staan op de foto's....
De verloskundige kwam.
Geen weeën, dus niet gevoeld hoe ver ik was.
Familie gebeld.
Gaan slapen, dinsdag weer verloskundige op bezoek gehad en afwachten.
Zelf achter de PC om mails van vrienden en familie te beantwoorden. Facebook enz.
Woensdag dan maar naar het ZH.
inleiden.
14.00 uur s'middags.... Nog niks....
Om 20.00 uur s'avonds bezoek van schoonmoeder en moeder (op hun beider verzoek).
Ondertussen wel steeds smsjes gekregen, maar geen telefoon.
Whatssapp was toen nog niet.
Om 01.00 s'nachts op donderdag !!! is Tikal-baby geboren.
Tikal man heeft om 03.00 uur gebeld, want ja ze zaten wel op hete kolen.
En om 04.00 uur stonden schoonmoeder en moeder aan ons bed...
Gelukkig zij ze een klein uurtje geweest en toen gegaan.
Na 4 dagen ZH heb ik gezegd dat ik 3 dagen complete rust wilde. Vonden ze niet leuk, maar het werd gerespecteerd
Succes met je bevalling !!!
Ik eerst douchen en toen manlief gebeld en opgemaakt want ja, wij zouden pappa en mamma worden en dan wil jij er goed op staan op de foto's....
De verloskundige kwam.
Geen weeën, dus niet gevoeld hoe ver ik was.
Familie gebeld.
Gaan slapen, dinsdag weer verloskundige op bezoek gehad en afwachten.
Zelf achter de PC om mails van vrienden en familie te beantwoorden. Facebook enz.
Woensdag dan maar naar het ZH.
inleiden.
14.00 uur s'middags.... Nog niks....
Om 20.00 uur s'avonds bezoek van schoonmoeder en moeder (op hun beider verzoek).
Ondertussen wel steeds smsjes gekregen, maar geen telefoon.
Whatssapp was toen nog niet.
Om 01.00 s'nachts op donderdag !!! is Tikal-baby geboren.
Tikal man heeft om 03.00 uur gebeld, want ja ze zaten wel op hete kolen.
En om 04.00 uur stonden schoonmoeder en moeder aan ons bed...
Gelukkig zij ze een klein uurtje geweest en toen gegaan.
Na 4 dagen ZH heb ik gezegd dat ik 3 dagen complete rust wilde. Vonden ze niet leuk, maar het werd gerespecteerd
Succes met je bevalling !!!
woensdag 9 juli 2014 om 20:53
Niet vertellen. Ik werd ingeleid en was om 7 uur in het ziekenhuis. Ouders en zussen hadden die middag vrijgenomen want dan zou het wel zover zijn. Mooi niet, baby werd pas om 22:59 uur geboren, na o.a. een pomp en een knip. Ze hebben niet gebeld, ze dachten namelijk dat het niet goed ging en dat ik en/of de baby minstens half dood waren. Dat krijg je met een moeder die er zelf 4 probleemloos en binnen 4 uur uitpoepte...dit was voor niemand leuk zo.
woensdag 9 juli 2014 om 20:53
Ik ken iemand die in het ziekenhuis werkt op de afdeling verloskunde. Haar advies is absoluut geen familie in te lichten over de bevalling tenzij dat echt noodzakelijk is (zoals bij opvang voor oudere kinderen, vervoer etc).
Situaties die ik van haar heb gehoord
- Complete (grote families) die door de gangen van de afdeling verloskunde lopen of zelfs op de verloskamer aanwezig zijn! (dus ook mannelijke familieleden). Het personeel moet regelmatig familie wegsturen omdat ze in de weg lopen en de rust en privacy op de afdeling verstoren. De complete familie gaat dan in de wachtkamer zitten (al dan niet met dampende schotels eten ivm het lange wachten).
- Familieleden die aan de deur staan te luisteren....
- Familieleden die onaangekondigd en ongevraagd de verloskamer opstormen om te kijken, omdat ze de baby horen, omdat ze aanwezig willen zijn etc. Vaak in situaties waarbij het personeel druk bezig is met de bevalling of de situatie daarna (denk aan een gezellige blik op de nageboorte of hechtingen).
- Vriendin is meerdere malen door familie gevraagd om aan de kant te gaan omdat ze foto's wilden maken of het niet goed konden zien (vriendin is daar als personeelslid aanwezig ivm medische noodzaak en niet voor de gezelligheid).
- Personeel dat bezig is om flauwgevallen familieleden op te lappen ipv de aandacht te richten op de bevallende vrouw.
- Familieleden die van het personeel verwachten / eisen dat ze ook eten krijgen (alleen de partner krijgt dat soms), vragen om een bed, dekens, kussens om te slapen (het duurt zo lang),
- Medisch personeel dat tussen familieleden moet springen vanwege onderlinge problemen (verschillende families), opgelopen emoties, slaapgebrek etc
Het toppunt was een groot aantal familieleden die niet te horen kreeg (ivm privacy) waar de bevallende vrouw was opgenomen. Die hebben letterlijk alle deuren van de verloskamers geopend en zijn de kamers ingegaan om te kijken waar hun familielid aan het bevallen was. Erg leuk voor de bevallende vrouwen om een groep totaal onbekenden aan je bed te hebben staan. Pas na inschakeling van beveiligingspersoneel en potige verplegers zijn ze verwijderd
Situaties die ik van haar heb gehoord
- Complete (grote families) die door de gangen van de afdeling verloskunde lopen of zelfs op de verloskamer aanwezig zijn! (dus ook mannelijke familieleden). Het personeel moet regelmatig familie wegsturen omdat ze in de weg lopen en de rust en privacy op de afdeling verstoren. De complete familie gaat dan in de wachtkamer zitten (al dan niet met dampende schotels eten ivm het lange wachten).
- Familieleden die aan de deur staan te luisteren....
- Familieleden die onaangekondigd en ongevraagd de verloskamer opstormen om te kijken, omdat ze de baby horen, omdat ze aanwezig willen zijn etc. Vaak in situaties waarbij het personeel druk bezig is met de bevalling of de situatie daarna (denk aan een gezellige blik op de nageboorte of hechtingen).
- Vriendin is meerdere malen door familie gevraagd om aan de kant te gaan omdat ze foto's wilden maken of het niet goed konden zien (vriendin is daar als personeelslid aanwezig ivm medische noodzaak en niet voor de gezelligheid).
- Personeel dat bezig is om flauwgevallen familieleden op te lappen ipv de aandacht te richten op de bevallende vrouw.
- Familieleden die van het personeel verwachten / eisen dat ze ook eten krijgen (alleen de partner krijgt dat soms), vragen om een bed, dekens, kussens om te slapen (het duurt zo lang),
- Medisch personeel dat tussen familieleden moet springen vanwege onderlinge problemen (verschillende families), opgelopen emoties, slaapgebrek etc
Het toppunt was een groot aantal familieleden die niet te horen kreeg (ivm privacy) waar de bevallende vrouw was opgenomen. Die hebben letterlijk alle deuren van de verloskamers geopend en zijn de kamers ingegaan om te kijken waar hun familielid aan het bevallen was. Erg leuk voor de bevallende vrouwen om een groep totaal onbekenden aan je bed te hebben staan. Pas na inschakeling van beveiligingspersoneel en potige verplegers zijn ze verwijderd
woensdag 9 juli 2014 om 21:01
Ik beval in het ziekenhuis, medische indicatie, nu is nog niet duidelijk of ik erna moet blijven of niet.
We gaan niet van te voren bellen als het begint.
Niet omdat mijn moeder en schoonouders geen schatten zijn, niet omdat ze voor de deur zouden gaan liggen, maar vooral omdat we niet weten hoe het medisch gaat lopen en de ouders volledig in de stress zouden zitten.
En wij willen echt eerst even met zijn drieën zijn.
Als we dezelfde dag naar huis mogen bellen we waarschijnlijk pas als we daar zijn, ouders wonen respectievelijk tien en twintig minuten weg, en het lijkt ons zo mooi om de eerste keer samen thuis te komen in plaats van dat zij op onze bank zitten te wachten, want dat zouden ze wel doen als we zouden bellen dat we om vijf uur thuis zouden komen of zo.
Als ik toch moet blijven in het ziekenhuis vragen we ze natuurlijk wel als ik er weer een beetje normaal bij lig.
Hier gaf mijn man trouwens aan dat ons kind ook eerst voor ons is, ook als ik nog onder narcose zou moeten of zo, dan wacht hij tot wij eerst een moment met ons drieën hebben gehad.
We gaan niet van te voren bellen als het begint.
Niet omdat mijn moeder en schoonouders geen schatten zijn, niet omdat ze voor de deur zouden gaan liggen, maar vooral omdat we niet weten hoe het medisch gaat lopen en de ouders volledig in de stress zouden zitten.
En wij willen echt eerst even met zijn drieën zijn.
Als we dezelfde dag naar huis mogen bellen we waarschijnlijk pas als we daar zijn, ouders wonen respectievelijk tien en twintig minuten weg, en het lijkt ons zo mooi om de eerste keer samen thuis te komen in plaats van dat zij op onze bank zitten te wachten, want dat zouden ze wel doen als we zouden bellen dat we om vijf uur thuis zouden komen of zo.
Als ik toch moet blijven in het ziekenhuis vragen we ze natuurlijk wel als ik er weer een beetje normaal bij lig.
Hier gaf mijn man trouwens aan dat ons kind ook eerst voor ons is, ook als ik nog onder narcose zou moeten of zo, dan wacht hij tot wij eerst een moment met ons drieën hebben gehad.
woensdag 9 juli 2014 om 21:01
Mijn (schoon) ouders wilden het graag weten als t zou beginnen. En toen mijn vliezen braken was ik zo euforisch dat ik meteen mijn moeder belde om het te vertellen 
Vervolgens hoorden ze uuuuuren niks van ons (gewoon niet meer aan gedacht omdat t best heftig ging) en hebben ze dus heeeel lang in de stress gezeten omdat ze dachten dat t mis was gegaan. Ze hebben zich in die tijd echt in t hoofd gehaald dat ik of de baby er aan onderdoor was gegaan ofzo, zo zielig. Maar des te blijer waren ze toen we ze opbelden (3min na de geboorte, toen wilde ik namelijk weer meteen mn moeder bellen) en ze zowel mij als onze dochter op de achtergrond hoorde.
Vantevoren dachten we dat we het nieuws gewoon nog een paar uurtjes van ons wilden houden, maar op dat moment voelde het dus toch anders.
En deze keer, over een week of 4, brengen we ze weer op de hoogte als t begint. Maar nu omdat ze dan onze dochter even moeten komen halen
Vervolgens hoorden ze uuuuuren niks van ons (gewoon niet meer aan gedacht omdat t best heftig ging) en hebben ze dus heeeel lang in de stress gezeten omdat ze dachten dat t mis was gegaan. Ze hebben zich in die tijd echt in t hoofd gehaald dat ik of de baby er aan onderdoor was gegaan ofzo, zo zielig. Maar des te blijer waren ze toen we ze opbelden (3min na de geboorte, toen wilde ik namelijk weer meteen mn moeder bellen) en ze zowel mij als onze dochter op de achtergrond hoorde.
Vantevoren dachten we dat we het nieuws gewoon nog een paar uurtjes van ons wilden houden, maar op dat moment voelde het dus toch anders.
En deze keer, over een week of 4, brengen we ze weer op de hoogte als t begint. Maar nu omdat ze dan onze dochter even moeten komen halen
Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt
woensdag 9 juli 2014 om 21:06
quote:evelien2010 schreef op 09 juli 2014 @ 20:53:
Het toppunt was een groot aantal familieleden die niet te horen kreeg (ivm privacy) waar de bevallende vrouw was opgenomen. Die hebben letterlijk alle deuren van de verloskamers geopend en zijn de kamers ingegaan om te kijken waar hun familielid aan het bevallen was. Erg leuk voor de bevallende vrouwen om een groep totaal onbekenden aan je bed te hebben staan. Pas na inschakeling van beveiligingspersoneel en potige verplegers zijn ze verwijderd
wat een spookbeeld zo'n familie.... Ik gok trouwens dat als er wild vreemden bij ons binnen stormen dat mijn normaal erg vriendelijke en rustige man ze echt op hun bek timmert.
Dat mensen dit echt serieus in hun hoofd halen
Het toppunt was een groot aantal familieleden die niet te horen kreeg (ivm privacy) waar de bevallende vrouw was opgenomen. Die hebben letterlijk alle deuren van de verloskamers geopend en zijn de kamers ingegaan om te kijken waar hun familielid aan het bevallen was. Erg leuk voor de bevallende vrouwen om een groep totaal onbekenden aan je bed te hebben staan. Pas na inschakeling van beveiligingspersoneel en potige verplegers zijn ze verwijderd
wat een spookbeeld zo'n familie.... Ik gok trouwens dat als er wild vreemden bij ons binnen stormen dat mijn normaal erg vriendelijke en rustige man ze echt op hun bek timmert.
Dat mensen dit echt serieus in hun hoofd halen
woensdag 9 juli 2014 om 21:28
Bij de eerst ben ik bijna 48u bezig geweest en liep ik 41+2 en wist iedereen t.
Contact met mijn eigen familie was toen al zwak.
Schoonmoeder was bij bevalling aanwezig (voelde erg prettig, heb een fijne band met sm).
Mijn vrouw heeft iedereen gebeld toen de kleine man er was (placenta kwam al na 7min) en ze waren mij aan het hechten.
afgesproken dat ze om 17u mochten komen kijken (ben om iets voor 14u bevallen). Eigen familie is wel geweest, maar in het jaar Daarna is het contact verbroken.
Heb mij geen seconde schuldig gevoeld over het feit dat sm aanwezig was bij mijn bevalling en eigen moeder niet.
Bij zoon 2 verliep alles zo snel. Niemand verwachtte het. Ik ben met 37+3 bevallen. We hebben met schoonfamilie een app groepje en daar heeft vrouw zo nu en dan de 'tussenstand' doorgegeven tot 05.00u (had om 23.00u eerste weeën). 05.30 sm en schoonzus gebeld om te komen (sm om weer bij bevalling te zijn en schoonzus voor evt opvang 1e zoon die sliep). Ook de kraamhulp gebeld.
Iedereen behalve kraamhulp was op tijd en aanwezig. 06.12 bevallen.
Het was dus wel een drukte aan mijn bed (mijn vrouw, verloskundige, stagiere verloskundige, schoonmoeder en schoonzus) maar ik zou het zo weer overdoen.
Voelde echt zo goed. Maar als je niet zo'n band hebt kan ik begrijpen dat je dat absoluut tegen staat.
Na de eerste bewondering en beschuit met muisjes en de kennismaking tussen de broers (oudste had overal doorheen geslapen en werd om 07.15 wakker) zijn ze weg gegaan. In de loop van de middag is de rest van de schoonfamilie op bezoek gekomen. Vrouw had hen na de geboorte gelijk gebeld.
Schoonvader is internationaal vrachtwagenchauffeur en aangezien ik op maandag bevallen ben was hij net op weg naar Frankrijk. Hij is de dag erop langsgekomen toen ie in de buurt moest lossen.
Eigen familie wist niet eens dat ik zwanger was. Dus ook niet op de hoogte gesteld dat het zover was en ook niet dat ie geboren was.
Doen wat goed voelt. Het is jouw bevalling!
Contact met mijn eigen familie was toen al zwak.
Schoonmoeder was bij bevalling aanwezig (voelde erg prettig, heb een fijne band met sm).
Mijn vrouw heeft iedereen gebeld toen de kleine man er was (placenta kwam al na 7min) en ze waren mij aan het hechten.
afgesproken dat ze om 17u mochten komen kijken (ben om iets voor 14u bevallen). Eigen familie is wel geweest, maar in het jaar Daarna is het contact verbroken.
Heb mij geen seconde schuldig gevoeld over het feit dat sm aanwezig was bij mijn bevalling en eigen moeder niet.
Bij zoon 2 verliep alles zo snel. Niemand verwachtte het. Ik ben met 37+3 bevallen. We hebben met schoonfamilie een app groepje en daar heeft vrouw zo nu en dan de 'tussenstand' doorgegeven tot 05.00u (had om 23.00u eerste weeën). 05.30 sm en schoonzus gebeld om te komen (sm om weer bij bevalling te zijn en schoonzus voor evt opvang 1e zoon die sliep). Ook de kraamhulp gebeld.
Iedereen behalve kraamhulp was op tijd en aanwezig. 06.12 bevallen.
Het was dus wel een drukte aan mijn bed (mijn vrouw, verloskundige, stagiere verloskundige, schoonmoeder en schoonzus) maar ik zou het zo weer overdoen.
Voelde echt zo goed. Maar als je niet zo'n band hebt kan ik begrijpen dat je dat absoluut tegen staat.
Na de eerste bewondering en beschuit met muisjes en de kennismaking tussen de broers (oudste had overal doorheen geslapen en werd om 07.15 wakker) zijn ze weg gegaan. In de loop van de middag is de rest van de schoonfamilie op bezoek gekomen. Vrouw had hen na de geboorte gelijk gebeld.
Schoonvader is internationaal vrachtwagenchauffeur en aangezien ik op maandag bevallen ben was hij net op weg naar Frankrijk. Hij is de dag erop langsgekomen toen ie in de buurt moest lossen.
Eigen familie wist niet eens dat ik zwanger was. Dus ook niet op de hoogte gesteld dat het zover was en ook niet dat ie geboren was.
Doen wat goed voelt. Het is jouw bevalling!
Not my circus, not my monkeys
woensdag 9 juli 2014 om 21:29
woensdag 9 juli 2014 om 21:37
Eveline2010 : er zijn ook genoeg mensen met gewone ouders/schoonouders die niet zo hysterisch doen. Vind het nogal een raar advies om niet te bellen. Dat moeten mensen toch zelf weten? Hier was het geen enkel probleem. Ze zouden sowieso niet naar het ziekenhuis komen, dus waarom zou ik ze dan niet mogen laten weten dat het begonnen is?
woensdag 9 juli 2014 om 21:44
Wij hadden al gezegd dat we zouden bellen als t begonnen was en dat wij dan degene waren die comtact op zouden nemen als de kleine er was en we dus niet gestoord wilden worden.
3 uur later konden we ze al bellen dat meneertje er was.
Nu bedenk ik me dat ik t leuker had gevonden als we pas na de bevalling hadden gebeld.
Maar bij een nr. 2 moeten we wel iemand bellen om op nr.1 te passen. Al denkt de verloskundige dat ik dan het ziekenhuis niet ga halen dus wie weet toch niet nodig.
Advies is dus om er goed over na te denken
3 uur later konden we ze al bellen dat meneertje er was.
Nu bedenk ik me dat ik t leuker had gevonden als we pas na de bevalling hadden gebeld.
Maar bij een nr. 2 moeten we wel iemand bellen om op nr.1 te passen. Al denkt de verloskundige dat ik dan het ziekenhuis niet ga halen dus wie weet toch niet nodig.
Advies is dus om er goed over na te denken
woensdag 9 juli 2014 om 21:53
quote:melissa-x schreef op 09 juli 2014 @ 19:42:
[...]
Ja, verschrikkelijk hè, zulke mannen. Ongelooflijk dat er mannen zijn die niet snappen dat hun vrouw eerst zelf de baby wil vasthouden (en misschien sowieso eerst met het gezin wil zijn) na een keizersnede. Maar helaas lees je regelmatig dat er weer eens een man was die zijn ouders er te vroeg bij heeft gehaald.Nou ben ik nog nooit bevallen, maar ik zou er niet zo'n probleem mee hebben als mijn schoonmoeder mijn baby zou vasthouden als ik nog moet worden geopereerd/lig bij te komen. Ik stel me voor dat mijn vriend dan helemaal nerveus is op zo'n moment en ik zou het prettig vinden als schoonmoeder zich over hem en de baby zou ontfermen. Maar misschien denk ik er tegen die tijd wel heel anders over.
[...]
Ja, verschrikkelijk hè, zulke mannen. Ongelooflijk dat er mannen zijn die niet snappen dat hun vrouw eerst zelf de baby wil vasthouden (en misschien sowieso eerst met het gezin wil zijn) na een keizersnede. Maar helaas lees je regelmatig dat er weer eens een man was die zijn ouders er te vroeg bij heeft gehaald.Nou ben ik nog nooit bevallen, maar ik zou er niet zo'n probleem mee hebben als mijn schoonmoeder mijn baby zou vasthouden als ik nog moet worden geopereerd/lig bij te komen. Ik stel me voor dat mijn vriend dan helemaal nerveus is op zo'n moment en ik zou het prettig vinden als schoonmoeder zich over hem en de baby zou ontfermen. Maar misschien denk ik er tegen die tijd wel heel anders over.
