Zwanger
alle pijlers
Gevraagd als zaaddonor door een goede vriendin
zondag 8 december 2013 om 17:47
Beste lezeressen.
Ik ben door een goede vriendin die ik al bijna mijn hele leven ken gevraagd of ik zaaddonor wil worden. Ze zit al in het traject om via een "anonieme" zaaddonor zwanger te worden maar dit schoot door haar hoofd en dit wilde ze mij toch vragen. Ze heeft geen relatie.
Ik heb een vriendin en willen uiteindelijk ook samen kinderen maar voorlopig nog niet ook door de leeftijd van mijn vriendin en het feit dat ze nog studeert. (Ik ben 35 en mijn vriendin is 22)
De vriendin heeft het mij gevraagd omdat ze de voordelen ziet van een bekende donor die toch al een rol in haar leven speelt. Ze heeft de eventuele mogelijke mensen in haar omgeving bekeken en ze geeft aan dat ik de enige persoon zou zijn die hiervoor in aanmerking zou komen.
Ze zal het traject sowieso doorzetten wat ik dan ook samen met mijn vriendin beslis.
Hebben jullie hier ervaring mee?
Dan ben ik ten eerste nieuwsgierig naar de reacties van vrouwen als het hun man of vriend zou betreffen.
Ten tweede ben ik nieuwsgierig naar eventueel ervaringen van mannen.
Mijn eerste reactie was in ieder geval niet meteen Nee. Maar heb veel vragen:
- Wat betekent dit voor mijn eigen relatie.
- Wat is mijn rol bij het kind.
- Wat als ik mij uiteindelijk toch niet goed voel bij deze rol?
- Wat is het beste voor een kind?
- Enz.
Ik ben door een goede vriendin die ik al bijna mijn hele leven ken gevraagd of ik zaaddonor wil worden. Ze zit al in het traject om via een "anonieme" zaaddonor zwanger te worden maar dit schoot door haar hoofd en dit wilde ze mij toch vragen. Ze heeft geen relatie.
Ik heb een vriendin en willen uiteindelijk ook samen kinderen maar voorlopig nog niet ook door de leeftijd van mijn vriendin en het feit dat ze nog studeert. (Ik ben 35 en mijn vriendin is 22)
De vriendin heeft het mij gevraagd omdat ze de voordelen ziet van een bekende donor die toch al een rol in haar leven speelt. Ze heeft de eventuele mogelijke mensen in haar omgeving bekeken en ze geeft aan dat ik de enige persoon zou zijn die hiervoor in aanmerking zou komen.
Ze zal het traject sowieso doorzetten wat ik dan ook samen met mijn vriendin beslis.
Hebben jullie hier ervaring mee?
Dan ben ik ten eerste nieuwsgierig naar de reacties van vrouwen als het hun man of vriend zou betreffen.
Ten tweede ben ik nieuwsgierig naar eventueel ervaringen van mannen.
Mijn eerste reactie was in ieder geval niet meteen Nee. Maar heb veel vragen:
- Wat betekent dit voor mijn eigen relatie.
- Wat is mijn rol bij het kind.
- Wat als ik mij uiteindelijk toch niet goed voel bij deze rol?
- Wat is het beste voor een kind?
- Enz.
zondag 8 december 2013 om 19:55
Als vriendin zou ik dat absoluut niet tof vinden. Maar ik wil dan ook zelf erg graag kinderen met mijn vriend, al zijn wij van plan om vanwege mijn werk nog minimaal 1 a 2 jaar te wachten.
Mijn sterke gevoel zal dus ook wel flink beïnvloed worden door mijn eigen rammelende eierstokken.
En ook wel wat fashionvictim zegt: je eigen man/vriend zit dan toch vast aan een andere vrouw, een ander kind, een ander gezin. Neu... als het niet hoeft dan liever niet.
Mijn sterke gevoel zal dus ook wel flink beïnvloed worden door mijn eigen rammelende eierstokken.
En ook wel wat fashionvictim zegt: je eigen man/vriend zit dan toch vast aan een andere vrouw, een ander kind, een ander gezin. Neu... als het niet hoeft dan liever niet.
zondag 8 december 2013 om 20:01
Ik zie alleen maar nadelen.. kan je het aan als het kind geboren word wáár je niet bij betrokken word? Het kind zou niet weten dat jíj de vader bent. En jou kind met een andere man zien opgroeien?! En die hém waarschijnlijk 'papa' gaat noemen. Je moet dit niet zien als een soort 'scheiding' daar bedoel ik mee.. je kunt niet zomaar je 'kind' meenemen of een weekend hebben. Waarschijnlijk weet hhet kindje niet dat jij hem of haars vader bent. Succes met de beslissing en denk héél goed na!
Trots!
zondag 8 december 2013 om 20:06
Ik snap best dat er bezwaren zijn en dat je voorzichtig en doordacht met een dergelijke vraag om moet gaan, maar tjonge hé, wat een hoop ikke ikke ikke reacties hier.
Vooropgesteld dat ik er in mijn verhaal vanuit ga dat het krijgen van donorzaad via de officiële weg een lastig proces is. Als het voor haar kennelijk te lastig/haast onmogelijk is om via die weg een donor te krijgen, waarom zou je er dan niet serieus over na kunnen denken? Het is toch een geweldig mooi iets als je dit voor een ander kunt doen? natuurlijk is dat niet het enige en moet je de keuze goed overwegen, maar ik vind dat er een hoop ongefundeerd nee geroepen wordt. Wat als je zelf in een dergelijke situatie zo zitten, is het dan nog zo makkelijk? Zou jullie partner dan wel naar de spermabank mogen om daar te doneren? Of zijn de nee-roepers tegen zaaddonatie in het algemeen?
Iedereen heeft recht op een eigen mening hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar de eerste pagina reacties doorlezend vroeg ik het mij wel even af.
Vooropgesteld dat ik er in mijn verhaal vanuit ga dat het krijgen van donorzaad via de officiële weg een lastig proces is. Als het voor haar kennelijk te lastig/haast onmogelijk is om via die weg een donor te krijgen, waarom zou je er dan niet serieus over na kunnen denken? Het is toch een geweldig mooi iets als je dit voor een ander kunt doen? natuurlijk is dat niet het enige en moet je de keuze goed overwegen, maar ik vind dat er een hoop ongefundeerd nee geroepen wordt. Wat als je zelf in een dergelijke situatie zo zitten, is het dan nog zo makkelijk? Zou jullie partner dan wel naar de spermabank mogen om daar te doneren? Of zijn de nee-roepers tegen zaaddonatie in het algemeen?
Iedereen heeft recht op een eigen mening hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar de eerste pagina reacties doorlezend vroeg ik het mij wel even af.
zondag 8 december 2013 om 20:07
quote:jo12345 schreef op 08 december 2013 @ 17:58:
Hier in Nederland kun je volgens mij niet via een erkende instelling met een anonieme donor in zee, als alleenstaande vrouw.
Ze komt dan terecht in het grijze doe-het-zelf circuit met allerlei engerds.
Er zijn niet veel klinieken in NL maar ze zijn er wel.
quote:jo12345 schreef op 08 december 2013 @ 17:58:
On-topic: het lijkt mij verschrikkelijk jong om nu al met een donor aan de slag te gaan. Het is niet voor niks dat er twee mensen nodig zijn voor een kind. Een kind heeft ook twee mensen "nodig".
Je merkt terecht op: "wat is het beste voor een kind? "
Dat kan volgens mij niet opgroeien met een hele jonge alleenstaande moeder zijn.
Dat is een mening en tegenwoordig denken genoeg mensen daar anders over.
Een liefdevolle omgeving vind ik belangrijker dan 2 ouders.
Jong ouderschap bestaat bijna niet meer in NL en 'we' vinden mensen al snel te jong voor het ouderschap.
On topic:
Ik ken verschillende mannen die zaaddonor zijn geweest en stellen die ervan gebruik hebben gemaakt . Veel verschillende situaties, van volledig uit zicht blijven tot soort van co-ouderschap en nog wat er tussenin.
De donerende mannen zijn allemaal homo op 1 na, een verstokte vrijgezel maar speelt een prima rol in het leven van dat kind ( vind ik).
Ook de ( lesbische) stellen hebben allemaal geen gebruik gemaakt van sperma van een man in een heterorelatie.
Als mijn partner zou worden gevraagd om zaaddonor te worden zou ik daar beslist over moeten nadenken, ik zou ook verwachten dat we het daar samen over hebben. Afhankelijk vd situatie, samen al kinderen/geen kinderwens meer/ verwachte participatie / erkenning / vast nog wel andere dingen die ik even niet kan bedenken zou ik wel of niet meegaan.
Hier in Nederland kun je volgens mij niet via een erkende instelling met een anonieme donor in zee, als alleenstaande vrouw.
Ze komt dan terecht in het grijze doe-het-zelf circuit met allerlei engerds.
Er zijn niet veel klinieken in NL maar ze zijn er wel.
quote:jo12345 schreef op 08 december 2013 @ 17:58:
On-topic: het lijkt mij verschrikkelijk jong om nu al met een donor aan de slag te gaan. Het is niet voor niks dat er twee mensen nodig zijn voor een kind. Een kind heeft ook twee mensen "nodig".
Je merkt terecht op: "wat is het beste voor een kind? "
Dat kan volgens mij niet opgroeien met een hele jonge alleenstaande moeder zijn.
Dat is een mening en tegenwoordig denken genoeg mensen daar anders over.
Een liefdevolle omgeving vind ik belangrijker dan 2 ouders.
Jong ouderschap bestaat bijna niet meer in NL en 'we' vinden mensen al snel te jong voor het ouderschap.
On topic:
Ik ken verschillende mannen die zaaddonor zijn geweest en stellen die ervan gebruik hebben gemaakt . Veel verschillende situaties, van volledig uit zicht blijven tot soort van co-ouderschap en nog wat er tussenin.
De donerende mannen zijn allemaal homo op 1 na, een verstokte vrijgezel maar speelt een prima rol in het leven van dat kind ( vind ik).
Ook de ( lesbische) stellen hebben allemaal geen gebruik gemaakt van sperma van een man in een heterorelatie.
Als mijn partner zou worden gevraagd om zaaddonor te worden zou ik daar beslist over moeten nadenken, ik zou ook verwachten dat we het daar samen over hebben. Afhankelijk vd situatie, samen al kinderen/geen kinderwens meer/ verwachte participatie / erkenning / vast nog wel andere dingen die ik even niet kan bedenken zou ik wel of niet meegaan.
Je bent zelf een theepot
zondag 8 december 2013 om 20:22
Ik zou het ook niet doen. En als partner van zou ik er ook niet zo blij mee zijn. Maar dat zal ook afhangen van wat de band is tussen jouw vriendin en de donorzoekende vriendin.
Haken en ogen: Ga je je hechten aan het kind? Want het is biologisch gezien van jou dus ik kan me best voorstellen dat dat gebeurt als je het kind vaak ziet. Hoe ziet ze jouw "rol" voor zich? Hoe gaan jullie het op papier regelen? Wat als haar iets overkomt?
Haken en ogen: Ga je je hechten aan het kind? Want het is biologisch gezien van jou dus ik kan me best voorstellen dat dat gebeurt als je het kind vaak ziet. Hoe ziet ze jouw "rol" voor zich? Hoe gaan jullie het op papier regelen? Wat als haar iets overkomt?
zondag 8 december 2013 om 20:22
Denk er goed over na. Het is een prachtig cadeau wat je een goede vriendin kan geven. Maar stel dat ze een kindje van jou krijgt, en over een paar jaar wil jij een kind samen met je vriendin... maar het lukt niet...... Hoe zul je je dan voelen?
Mijn man heeft deze vraag ook ooit gekregen en heeft toen nee gezegd. Nu zijn we daar erg blij mee, omdat het ons niet gelukt is om zwanger te worden. En dan had er dus iemand anders wel met een kind van hem rondgelopen en hijzelf heeft dus geen kind. Erg pijnlijk!
Mijn man heeft deze vraag ook ooit gekregen en heeft toen nee gezegd. Nu zijn we daar erg blij mee, omdat het ons niet gelukt is om zwanger te worden. En dan had er dus iemand anders wel met een kind van hem rondgelopen en hijzelf heeft dus geen kind. Erg pijnlijk!
zondag 8 december 2013 om 20:37
quote:gewoonrob schreef op 08 december 2013 @ 20:06:
Ik snap best dat er bezwaren zijn en dat je voorzichtig en doordacht met een dergelijke vraag om moet gaan, maar tjonge hé, wat een hoop ikke ikke ikke reacties hier.
Vooropgesteld dat ik er in mijn verhaal vanuit ga dat het krijgen van donorzaad via de officiële weg een lastig proces is. Als het voor haar kennelijk te lastig/haast onmogelijk is om via die weg een donor te krijgen, waarom zou je er dan niet serieus over na kunnen denken? Het is toch een geweldig mooi iets als je dit voor een ander kunt doen? natuurlijk is dat niet het enige en moet je de keuze goed overwegen, maar ik vind dat er een hoop ongefundeerd nee geroepen wordt. Wat als je zelf in een dergelijke situatie zo zitten, is het dan nog zo makkelijk? Zou jullie partner dan wel naar de spermabank mogen om daar te doneren? Of zijn de nee-roepers tegen zaaddonatie in het algemeen?
Iedereen heeft recht op een eigen mening hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar de eerste pagina reacties doorlezend vroeg ik het mij wel even af.
En daarom zijn er nu zo weinig officiele zaaddonoren meer, kinderen kunnen vanaf hun 16de nagaan wie hun vader is en ( volgens mij) contact daarmee opnemen.
Met die verandering van de wet zijn heel veel donoren afgehaakt.
Dus klopt het wat je zegt: als je als stel geen kinderen kunt krijgen door een onvruchtbare manen dus afhankelijk bent van een zaaddonor moet je dat als man ook maar emotioneel trekken.
Maar wellicht is dat makkelijker te accepteren dan als vruchtbaar stel besluiten dat de man zijn zaad afstaat en er dus een kind is dat zijdelings ( te traceren) opgroeit buiten dat gezin.
Egoïstisch? Tja... Maar je bent als zaaddonor niet meer anoniem en dus kan een kind contact opnemen. Ik begrijp dat dit voor een echtpaar best impact kan hebben en het meespeelt in de beslissing
Ik snap best dat er bezwaren zijn en dat je voorzichtig en doordacht met een dergelijke vraag om moet gaan, maar tjonge hé, wat een hoop ikke ikke ikke reacties hier.
Vooropgesteld dat ik er in mijn verhaal vanuit ga dat het krijgen van donorzaad via de officiële weg een lastig proces is. Als het voor haar kennelijk te lastig/haast onmogelijk is om via die weg een donor te krijgen, waarom zou je er dan niet serieus over na kunnen denken? Het is toch een geweldig mooi iets als je dit voor een ander kunt doen? natuurlijk is dat niet het enige en moet je de keuze goed overwegen, maar ik vind dat er een hoop ongefundeerd nee geroepen wordt. Wat als je zelf in een dergelijke situatie zo zitten, is het dan nog zo makkelijk? Zou jullie partner dan wel naar de spermabank mogen om daar te doneren? Of zijn de nee-roepers tegen zaaddonatie in het algemeen?
Iedereen heeft recht op een eigen mening hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar de eerste pagina reacties doorlezend vroeg ik het mij wel even af.
En daarom zijn er nu zo weinig officiele zaaddonoren meer, kinderen kunnen vanaf hun 16de nagaan wie hun vader is en ( volgens mij) contact daarmee opnemen.
Met die verandering van de wet zijn heel veel donoren afgehaakt.
Dus klopt het wat je zegt: als je als stel geen kinderen kunt krijgen door een onvruchtbare manen dus afhankelijk bent van een zaaddonor moet je dat als man ook maar emotioneel trekken.
Maar wellicht is dat makkelijker te accepteren dan als vruchtbaar stel besluiten dat de man zijn zaad afstaat en er dus een kind is dat zijdelings ( te traceren) opgroeit buiten dat gezin.
Egoïstisch? Tja... Maar je bent als zaaddonor niet meer anoniem en dus kan een kind contact opnemen. Ik begrijp dat dit voor een echtpaar best impact kan hebben en het meespeelt in de beslissing
Je bent zelf een theepot
zondag 8 december 2013 om 20:39
quote:gewoonrob schreef op 08 december 2013 @ 20:06:
Ik snap best dat er bezwaren zijn en dat je voorzichtig en doordacht met een dergelijke vraag om moet gaan, maar tjonge hé, wat een hoop ikke ikke ikke reacties hier.
Vooropgesteld dat ik er in mijn verhaal vanuit ga dat het krijgen van donorzaad via de officiële weg een lastig proces is. Als het voor haar kennelijk te lastig/haast onmogelijk is om via die weg een donor te krijgen, waarom zou je er dan niet serieus over na kunnen denken? Het is toch een geweldig mooi iets als je dit voor een ander kunt doen? natuurlijk is dat niet het enige en moet je de keuze goed overwegen, maar ik vind dat er een hoop ongefundeerd nee geroepen wordt. Wat als je zelf in een dergelijke situatie zo zitten, is het dan nog zo makkelijk? Zou jullie partner dan wel naar de spermabank mogen om daar te doneren? Of zijn de nee-roepers tegen zaaddonatie in het algemeen?
Iedereen heeft recht op een eigen mening hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar de eerste pagina reacties doorlezend vroeg ik het mij wel even af.
Ik zou ook never een eicel doneren.
Het zou dan nl nog steeds mijn kind zijn. Mijn vlees en bloed.
Ik snap best dat er bezwaren zijn en dat je voorzichtig en doordacht met een dergelijke vraag om moet gaan, maar tjonge hé, wat een hoop ikke ikke ikke reacties hier.
Vooropgesteld dat ik er in mijn verhaal vanuit ga dat het krijgen van donorzaad via de officiële weg een lastig proces is. Als het voor haar kennelijk te lastig/haast onmogelijk is om via die weg een donor te krijgen, waarom zou je er dan niet serieus over na kunnen denken? Het is toch een geweldig mooi iets als je dit voor een ander kunt doen? natuurlijk is dat niet het enige en moet je de keuze goed overwegen, maar ik vind dat er een hoop ongefundeerd nee geroepen wordt. Wat als je zelf in een dergelijke situatie zo zitten, is het dan nog zo makkelijk? Zou jullie partner dan wel naar de spermabank mogen om daar te doneren? Of zijn de nee-roepers tegen zaaddonatie in het algemeen?
Iedereen heeft recht op een eigen mening hoor, laat dat duidelijk zijn. Maar de eerste pagina reacties doorlezend vroeg ik het mij wel even af.
Ik zou ook never een eicel doneren.
Het zou dan nl nog steeds mijn kind zijn. Mijn vlees en bloed.
"Laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt"
zondag 8 december 2013 om 21:07
Mijn man is ook zaaddonor. Anoniem. En wij hebben een eiceldonor. Ook anoniem. Vind ik het raar dat er ergens nog een kind van mijn man opgroeit? Nee. Want het is niet het kind van mijn man. Dat is namelijk onze zoon, die ik heb gedragen en gebaard, en die wij samen opvoeden. En nee, ik ben niet zijn biologische moeder, maar het woordje biologisch zegt me werkelijk helemaal niks. Ik ben zijn moeder. Punt.
(En ja, over 16 jaar mag zoon zijn biologische moeder opzoeken. Als hij dat wil. En ja, over 16 jaar kan er contact met ons opgnomen worden. Prima. )
In jouw geval TO, zou ik heel duidelijk willen weten hoe je vriendin het voor zich ziet. Wil ze dat je een rol speelt in het leven van het kind? Wat gaat ze het kind tzt vertellen?
En hoe staat je partner er tegenover? Zonder overleg gaat dit sowieso niet.
(En ja, over 16 jaar mag zoon zijn biologische moeder opzoeken. Als hij dat wil. En ja, over 16 jaar kan er contact met ons opgnomen worden. Prima. )
In jouw geval TO, zou ik heel duidelijk willen weten hoe je vriendin het voor zich ziet. Wil ze dat je een rol speelt in het leven van het kind? Wat gaat ze het kind tzt vertellen?
En hoe staat je partner er tegenover? Zonder overleg gaat dit sowieso niet.
zondag 8 december 2013 om 21:55
Ik zou er wel voor open staan. Maar misschien eerder als het een koppel betrof. Niet vanwege de traditionele ideeën, maar simpelweg omdat het kind dat echt met zijn vader opgroeit. Dan is de donor ook gewoon echt de donor.
Eicel donatie lijkt mij makkelijker (zeg ik zonder ervaring) Als ik een eicel doneer, maar het kindje vervolgens negen maanden in iemand anders haar buik zit, vind ik haar toch meer de moeder dan mijzelf.
Eicel donatie lijkt mij makkelijker (zeg ik zonder ervaring) Als ik een eicel doneer, maar het kindje vervolgens negen maanden in iemand anders haar buik zit, vind ik haar toch meer de moeder dan mijzelf.
zondag 8 december 2013 om 22:55
Zoveel reacties had ik niet verwacht! Dank daarvoor!
Ik zou dit uiteraard nooit zonder mijn vriendin besluiten. Natuurlijk heb ik het meteen met haar besproken.
Ik zie ook de mogelijke problemen en de meeste worden ook door jullie bevestigd. Eigenlijk is mijn antwoord wel meteen richting de NEE gegaan maar wilde wel de situatie proberen te begrijpen. En goed bij mezelf en mijn vriendin nagaan wat deze vraag wel niet betekent. Door onze overpeinzingen en dit ok forum zijn er wel vragen naar boven gekomen voor de goede vriendin. Ik heb misschien te weinig gevraagd waarom ze het mij toch wilde vragen ondanks dat zij de eventuele moeilijkheden ook zou kunnen bedenken. Ik was ook flabbergasted door de vraag op zich al denk ik. Daarnaast kan ik wel melden dat mijn vriendin ondanks haar jonge leeftijd heel goed met deze vraag overweg kan. Ook al is het geen makkelijke vraag. In ieder geval beter dan de sommige ongefundeerde reacties hier.
Nogmaals bedankt voor de reacties en ik ga het zeer binnenkort aan de goede vriendin vertellen.
Ik zou dit uiteraard nooit zonder mijn vriendin besluiten. Natuurlijk heb ik het meteen met haar besproken.
Ik zie ook de mogelijke problemen en de meeste worden ook door jullie bevestigd. Eigenlijk is mijn antwoord wel meteen richting de NEE gegaan maar wilde wel de situatie proberen te begrijpen. En goed bij mezelf en mijn vriendin nagaan wat deze vraag wel niet betekent. Door onze overpeinzingen en dit ok forum zijn er wel vragen naar boven gekomen voor de goede vriendin. Ik heb misschien te weinig gevraagd waarom ze het mij toch wilde vragen ondanks dat zij de eventuele moeilijkheden ook zou kunnen bedenken. Ik was ook flabbergasted door de vraag op zich al denk ik. Daarnaast kan ik wel melden dat mijn vriendin ondanks haar jonge leeftijd heel goed met deze vraag overweg kan. Ook al is het geen makkelijke vraag. In ieder geval beter dan de sommige ongefundeerde reacties hier.
Nogmaals bedankt voor de reacties en ik ga het zeer binnenkort aan de goede vriendin vertellen.
zondag 8 december 2013 om 23:08
Ik zie hierin eigenlijk geen bezwaren mits er goede afspraken over worden gemaakt. De keuze (voor de vrouw die jou als donor heeft gevraagd) is heel persoonlijk. De een kiest bewust voor een bekende donor en de ander bewust voor een onbekende donor. Aan beide zitten voor- en nadelen, ook voor haar.
Het punt waarop ik zelf het meest zou twijfelen is, of je het zou kunnen verwerken wanneer je nu bijv wel voor haar doneert, maar je eigen kinderwens nog niet is vervuld. Wanneer je voor iemand van zo dichtbij doneert, maar later blijkt dat er binnen je eigen relatie sprake is van vruchtbaarheidsproblemen en moeilijk zwanger worden, kan dat wellicht een te grote confrontatie zijn.
Het punt waarop ik zelf het meest zou twijfelen is, of je het zou kunnen verwerken wanneer je nu bijv wel voor haar doneert, maar je eigen kinderwens nog niet is vervuld. Wanneer je voor iemand van zo dichtbij doneert, maar later blijkt dat er binnen je eigen relatie sprake is van vruchtbaarheidsproblemen en moeilijk zwanger worden, kan dat wellicht een te grote confrontatie zijn.
zondag 8 december 2013 om 23:14
Ik denk dat het er voor mij heel erg aan zou liggen of de vriendin in kwestie met of zonder man is. Ik bedoel krijgt het kind ook een vader of niet? En hoe close zijn de moeder en de donor? Zou de moeder kunnen gaan verwachten dat de donor een soort van 'vader rol' gaat vervullen? (als ze alleen is met het toekomstige kindje) In dat geval zou ik (getrouwd, kinderloos) er geen voorstander van zijn. Zou het (hypotetisch) zo zijn dat het een goede vriendin van mijn man is en zij zelf ook een relatie heeft waardoor het kind dus een vader en een moeder heeft, dan zou ik er minder moeite mee hebben.
donderdag 9 januari 2014 om 23:44
quote:mini1300 schreef op 08 december 2013 @ 22:55:
Zoveel reacties had ik niet verwacht! Dank daarvoor!
Ik zou dit uiteraard nooit zonder mijn vriendin besluiten. Natuurlijk heb ik het meteen met haar besproken.
Ik zie ook de mogelijke problemen en de meeste worden ook door jullie bevestigd. Eigenlijk is mijn antwoord wel meteen richting de NEE gegaan maar wilde wel de situatie proberen te begrijpen. En goed bij mezelf en mijn vriendin nagaan wat deze vraag wel niet betekent. Door onze overpeinzingen en dit ok forum zijn er wel vragen naar boven gekomen voor de goede vriendin. Ik heb misschien te weinig gevraagd waarom ze het mij toch wilde vragen ondanks dat zij de eventuele moeilijkheden ook zou kunnen bedenken. Ik was ook flabbergasted door de vraag op zich al denk ik. Daarnaast kan ik wel melden dat mijn vriendin ondanks haar jonge leeftijd heel goed met deze vraag overweg kan. Ook al is het geen makkelijke vraag. In ieder geval beter dan de sommige ongefundeerde reacties hier.
Nogmaals bedankt voor de reacties en ik ga het zeer binnenkort aan de goede vriendin vertellen.
Bijzonder dat jij schijnbaar nog nooit 1 reactie op dit forum hebt geplaatst, en nu wel plots met zo'n verhaal komt...
Zoveel reacties had ik niet verwacht! Dank daarvoor!
Ik zou dit uiteraard nooit zonder mijn vriendin besluiten. Natuurlijk heb ik het meteen met haar besproken.
Ik zie ook de mogelijke problemen en de meeste worden ook door jullie bevestigd. Eigenlijk is mijn antwoord wel meteen richting de NEE gegaan maar wilde wel de situatie proberen te begrijpen. En goed bij mezelf en mijn vriendin nagaan wat deze vraag wel niet betekent. Door onze overpeinzingen en dit ok forum zijn er wel vragen naar boven gekomen voor de goede vriendin. Ik heb misschien te weinig gevraagd waarom ze het mij toch wilde vragen ondanks dat zij de eventuele moeilijkheden ook zou kunnen bedenken. Ik was ook flabbergasted door de vraag op zich al denk ik. Daarnaast kan ik wel melden dat mijn vriendin ondanks haar jonge leeftijd heel goed met deze vraag overweg kan. Ook al is het geen makkelijke vraag. In ieder geval beter dan de sommige ongefundeerde reacties hier.
Nogmaals bedankt voor de reacties en ik ga het zeer binnenkort aan de goede vriendin vertellen.
Bijzonder dat jij schijnbaar nog nooit 1 reactie op dit forum hebt geplaatst, en nu wel plots met zo'n verhaal komt...
donderdag 9 januari 2014 om 23:51
Een lesbische kennis van mij heeft op deze manier 2 kinderen gekregen met haar vrouw na spermadonatie van haar beste (homoseksuele) vriend.
Kinderen zijn 10 en 7, weten wie vader is en hij ziet de kinderen met regelmaat. Daar is het heel goed verlopen en onderlinge banden gewoon goed.
Maar als t mijn vriend zou zijn, ik weet niet. Zou het ook niet willen, vooral omdat ik ons eerste kind samen wil hebben.
Kinderen zijn 10 en 7, weten wie vader is en hij ziet de kinderen met regelmaat. Daar is het heel goed verlopen en onderlinge banden gewoon goed.
Maar als t mijn vriend zou zijn, ik weet niet. Zou het ook niet willen, vooral omdat ik ons eerste kind samen wil hebben.
vrijdag 10 januari 2014 om 09:44
Wanneer mijn vriend met dit verhaal zou aankomen, zou ik inderdaad heel duidelijk willen hebben wat precies de verwachtingen zijn van hem (de biologische vader) én van mij. Wat voor rol spelen wij in het leven van het kind. Ik zou het zelf moeilijk vinden als de goede vriendin verwacht dat hij een beetje een vader-op-afstand rol heeft. Die regelmatig blijft eten, oppast, over de vloer komt, mee-brainstormt over de opvoeding, etc... Maar geen specifieke invulling voor mij heeft (nja de 'vriendin van de vader op afstand').
Voor mij zou het anders voelen als goede vriendin voor ons samen de "leuke tante en oom" rol in gedachten heeft.
Nu ben ik ook iets ouder dan 22 en woon ik een aantal jaar samen met vriend. Weet niet hoe lang jullie al een relatie hebben?
quote:mini1300 schreef op 08 december 2013 @ 22:55:
Daarnaast kan ik wel melden dat mijn vriendin ondanks haar jonge leeftijd heel goed met deze vraag overweg kan. Ook al is het geen makkelijke vraag. In ieder geval beter dan de sommige ongefundeerde reacties hier.
Wat natuurlijk ook een mogelijkheid is, is dat jij en je vriendin over een paar jaar geen kinderen blijken te kunnen krijgen. Kan je vriendin dan leven met de wetenschap dat jij al een kindje rond hebt huppelen, terwijl zij nooit een kind (van jou) zal krijgen.
Dat zou voor mij erg moeilijk zijn, en ook mijn grootste bezwaar tegen deze constructie.
Edit: ah NYC jij zag hetzelfde probleem
Voor mij zou het anders voelen als goede vriendin voor ons samen de "leuke tante en oom" rol in gedachten heeft.
Nu ben ik ook iets ouder dan 22 en woon ik een aantal jaar samen met vriend. Weet niet hoe lang jullie al een relatie hebben?
quote:mini1300 schreef op 08 december 2013 @ 22:55:
Daarnaast kan ik wel melden dat mijn vriendin ondanks haar jonge leeftijd heel goed met deze vraag overweg kan. Ook al is het geen makkelijke vraag. In ieder geval beter dan de sommige ongefundeerde reacties hier.
Wat natuurlijk ook een mogelijkheid is, is dat jij en je vriendin over een paar jaar geen kinderen blijken te kunnen krijgen. Kan je vriendin dan leven met de wetenschap dat jij al een kindje rond hebt huppelen, terwijl zij nooit een kind (van jou) zal krijgen.
Dat zou voor mij erg moeilijk zijn, en ook mijn grootste bezwaar tegen deze constructie.
Edit: ah NYC jij zag hetzelfde probleem
