Zwanger
alle pijlers
Hart onder de riem
dinsdag 7 oktober 2014 om 11:15
Met dit onderwerp wil ik graag alle meiden/vrouwen een hart onder riem steken waarbij zwanger worden niet vanzelf gaat. Zelf kreeg ik in 2011 een missed abortion + curettage, waarna het niet meer lukte om zwanger te worden. We gingen de medische molen in, maar er werden geen problemen ontdekt. De kans dat het vanzelf zou lukken was statistisch (te) groot, dus er werd verder niets gedaan.
Deze tijd is met vlagen heel moeilijk geweest, onder andere omdat sommige mensen mij gingen 'beschermen' tegen babynieuws, terwijl ik hier nog steeds erg van kon genieten. Anderen bleven maar hameren op 'loslaten', want dan zou het vanzelf wel goed komen. Soms kon ik het in zo'n moment wel uitschreeuwen, zij hadden makkelijk praten! Hoe kon ik nou vergeten wat zoveel voor me betekende?
Zoals de titel van dit topic al zegt heeft mijn verhaal een happy end. In februari 2014 bleek ik (31) na drie jaar eindelijk weer zwanger. Het is uiteindelijk toch op de natuurlijke manier gelukt. Waarom toen ineens? Geen idee, maar in ieder geval niet omdat ik er niet meer mee bezig was.. De eerste weken en maanden waren erg spannend, maar alles ging goed en ik ben morgen precies 33 weken zwanger. Het blijft soms onwerkelijk. Ik weet nog zo goed hoeveel verdriet we hadden omdat het niet wilde lukken en nu voel ik een klein meisje in mijn buik en schrik ik af en toe van mijn spiegelbeeld
Ik weet als geen ander dat een succesverhaal geen garantie is voor iemand anders. Voortplanting blijft een mysterie, zo lijkt het vaak. Er zijn echter gelukkig ook fantastische hulpmiddelen waarmee de kinderwens van veel vrouwen vervuld kan worden. Als mijn verhaal echter 1 vrouw kan bemoedigen als ze in een diep dal zit dan zou ik dat al fantastisch vinden. Ik duim voor jullie allemaal. Overigens: Laat je vooral niets aanpraten door je omgeving, je gevoelens mogen er zijn!
Deze tijd is met vlagen heel moeilijk geweest, onder andere omdat sommige mensen mij gingen 'beschermen' tegen babynieuws, terwijl ik hier nog steeds erg van kon genieten. Anderen bleven maar hameren op 'loslaten', want dan zou het vanzelf wel goed komen. Soms kon ik het in zo'n moment wel uitschreeuwen, zij hadden makkelijk praten! Hoe kon ik nou vergeten wat zoveel voor me betekende?
Zoals de titel van dit topic al zegt heeft mijn verhaal een happy end. In februari 2014 bleek ik (31) na drie jaar eindelijk weer zwanger. Het is uiteindelijk toch op de natuurlijke manier gelukt. Waarom toen ineens? Geen idee, maar in ieder geval niet omdat ik er niet meer mee bezig was.. De eerste weken en maanden waren erg spannend, maar alles ging goed en ik ben morgen precies 33 weken zwanger. Het blijft soms onwerkelijk. Ik weet nog zo goed hoeveel verdriet we hadden omdat het niet wilde lukken en nu voel ik een klein meisje in mijn buik en schrik ik af en toe van mijn spiegelbeeld
Ik weet als geen ander dat een succesverhaal geen garantie is voor iemand anders. Voortplanting blijft een mysterie, zo lijkt het vaak. Er zijn echter gelukkig ook fantastische hulpmiddelen waarmee de kinderwens van veel vrouwen vervuld kan worden. Als mijn verhaal echter 1 vrouw kan bemoedigen als ze in een diep dal zit dan zou ik dat al fantastisch vinden. Ik duim voor jullie allemaal. Overigens: Laat je vooral niets aanpraten door je omgeving, je gevoelens mogen er zijn!
dinsdag 7 oktober 2014 om 11:22
Superlief!
Ben blij dat het uiteindelijk gelukt is. Ik sta nog aan het begin en word er nu al moe van, dus ik ga er inderdaad vanuit dat mijn omgeving er ook moe van wordt. Wat in sommige gevallen ook gewoon zo is. Gelukkig tref ik hier en daar lotgenoten en positieve verhalen. Dat helpt wel.
Ben blij dat het uiteindelijk gelukt is. Ik sta nog aan het begin en word er nu al moe van, dus ik ga er inderdaad vanuit dat mijn omgeving er ook moe van wordt. Wat in sommige gevallen ook gewoon zo is. Gelukkig tref ik hier en daar lotgenoten en positieve verhalen. Dat helpt wel.
Eigenlijk, ben ik een enorme burgertrut!!
dinsdag 7 oktober 2014 om 11:44
Lief van je! En super dat het bij jou gelukt is!
Ik zit in de helse wachtweken op het moment. Heb mijn eerste ivf/icsi achter de rug. Vorige week maandag een tp van een 9-cellig embryo gehad, mag zaterdag testen. Maar heb er totaal geen goed gevoel over. Voel niks, merk niks, kan me niet voorstellen dat het gelukt is dus. Vandaag een flinke off-day!
Ik zit in de helse wachtweken op het moment. Heb mijn eerste ivf/icsi achter de rug. Vorige week maandag een tp van een 9-cellig embryo gehad, mag zaterdag testen. Maar heb er totaal geen goed gevoel over. Voel niks, merk niks, kan me niet voorstellen dat het gelukt is dus. Vandaag een flinke off-day!
dinsdag 7 oktober 2014 om 13:45
Wat fijn dat alles is goed gekomen!
Hier durf ik mijzelf nog geen succes verhaal te noemen uit zelfbescherming maar na 1 miskraam met 8,4 weken en twee vroeggeboortes met 22,3 en 23,5 weken waarna onze kindjes uiteraard overleden vlak na de geboorte, ben ik nu 37,4 weken zwanger. Ik word goed in de gaten gehouden ons zoontje doet het goed. En tussen de 39/40 weken word ik ingeleid. Het is een hele moeilijke tijd geweest de afgelopen jaren en ben heel vaak bang geweest dat het nooit goed zou komen, maar dankzij medicijnen ben ik eindelijk zover gekomen en hopelijk hebben we binnen een paar weekjes onze zoontje levend en veilig in ons armen.
Hier durf ik mijzelf nog geen succes verhaal te noemen uit zelfbescherming maar na 1 miskraam met 8,4 weken en twee vroeggeboortes met 22,3 en 23,5 weken waarna onze kindjes uiteraard overleden vlak na de geboorte, ben ik nu 37,4 weken zwanger. Ik word goed in de gaten gehouden ons zoontje doet het goed. En tussen de 39/40 weken word ik ingeleid. Het is een hele moeilijke tijd geweest de afgelopen jaren en ben heel vaak bang geweest dat het nooit goed zou komen, maar dankzij medicijnen ben ik eindelijk zover gekomen en hopelijk hebben we binnen een paar weekjes onze zoontje levend en veilig in ons armen.
