Hele dag misselijk- niets kunnen eten

Hoera ik ben 7,5 week zwanger van ons 2e kindje, na eiceldonatie (ben zelf onvruchtbaar) dus echt enorm gewenst!

Alleen… net als bij m’n zoontje ben ik vreselijk misselijk, de hele dag, en ik kan amper iets eten. Ben normaal heel gezond qua eten maar nu krijg ik niets weg, nog geen broodje, yoghurt. Soms gaan van die breek crackers redelijk, soms ook niet. Salmiak lollies gaat goed (?) maar dat zet geen zoden aan de dijk.

Ik weet de tips van zorg dat je hele dag kleine beetjes eet, maar ik ben inmiddels zo ver dat ik qua honger zo erg achterloop dat ik hele dag suikertekort en honger heb en daar weer nog misselijker van wordt. Ik kan alleen maar wat liggen. Ik voel me zo vreselijk!!

Wie heeft er nog gekke dingen geprobeerd en werkten die? M’n zus tipte voetreflex massage, moet niet denken aan iemand aan me te plukken, alles is te veel, maar als het helpt oh please yes!

Bij mn zoontje duurde het tot week 14, dus ik voel me nu behoorlijk uitzichtloos.

niet een erg positieve post maar voel me dan ook echt ellendig dus hopelijk kunnen jullie daar doorheen kijken.
Bedankt voor de moeite

Edit : ohja en ik heb emesafene tabletten geprobeerd zowel nu als hij zoontje maar die werken helaas niet geen effect op misselijkheid, word er wel erg sloom van. Dus die neem ik niet meer.

Nou een update, mocht iemand er in zitten en wat vooruitzicht willen...

Uiteindelijk ging ik ook spugen, en ik kon weinig eten en drinken dus voelde me echt afgrijselijk. Deh HELE DAG MISSELIJK. En kon alleen maar liggen van ellende. En boeren, de hele dag door.
Ik ging aan de emefasene zetpillen (2 per dag), maar die hielpen amper, bleef spugen. Toen kreeg ik Metoclopramide 10mg voorgeschreven, 3 per dag. Dat leek wel wat te helpen, al moest ik soms alsnog wel spugen, maar niet meer elke dag. Verder geen verbetering qua misselijkheid/ellendigheid.

Het begon met 6 weken, maar het hele hele erge duurde van week 7 t/m 11. Dus 5 weken verschrikkelijk. En toen ging het geleidelijk aan beter.
Met 13 weken kon ik echt weer zelf wat doen in huis, en voor m'n zoontje zorgen (tot die tijd deden mijn vriend en moeder alles, hem om me heen hebben was al te veel, traumatisch voor hem ook hij is nog weken huilerig geweest als ik maar naar de wc ging). Ben nu 14 weken en kan weer zelf huishouden doen en voor zoontje zorgen, maar ben nog wel aldoor brak op m'n maag en boer veel (charming....).
Ben wel héél moe nog, en buiten adem bij stukje wandelen.

Echt, ik beval liever, dan zo doodziek zijn. wat verschrikkelijk. Maar alles is goed met de baby dus het was niet voor niks!!