Zwanger
alle pijlers
Hoe ga ik om met zelf geen kinderen kunnen krijgen.?
dinsdag 18 maart 2014 om 19:05
Hallo allemaal,
Ik wou even mijn ei kwijt en daarom schrijf ik hier mijn verhaal.
op mijn 12e kwam ik er achter dat ik anders ben dan anderen..
ik merkte dat mijn vagina niet helemaal hoort zoals het hoort te zijn.
aan de buitenkant was niets anders te zien dan ander vrouwen.
Maar het "gat" was niet helemaal goed aangelegd.
Het was namelijk maar 2 centimeter diep en verder niets.
Op mijn 12e heb ik gezocht wat dit kon zijn en er was niets over te vinden..
Ik voelde me raar, onzeker, ik voelde me een alien!
ik dacht dat niemand dit had op de wereld.
En voelde me echt alleen op de wereld.!
Vanaf toen had ik een geheim, een groot geheim voor alles en iedereen .
Zelfs mijn ouders mochten het niet weten, ik dacht namelijk dat ik zo anders was dan ieder ander mens dat mijn ouders mij gingen haten .
Dat ze mij gingen afstoten omdat ik dacht dat ik echt een raar persoon was en dat ik zeker geen vrouw was.
Ik heb dit geheim kunnen houden tot mijn 16e, zelfs mijn vrienden wisten van niets! Ik deed alsof ik ongesteld was, ik deed alsof ik vrolijk was elke dag opnieuw.
Elke dag acteerde ik over hoe ik me voelde.
het maakte me zo ontzettend moe dat ik niet meer naar school ging.
ik werd psychisch niet goed.. was zo boos op de manier waarop ik geboren ben.. en reageerde alles af op mijn ouders die totaal niet begrepen wat er aan de hand was.
Totdat ik zo maar op een dag MIJN GROOTSTE GEHEIM!! Vertelde aan mijn ouders. Zomaar uit het niets vertelde ik wat er nou echt aan de hand was. Ik kon niet meer.. ik was op!
Mijn ouders reageerde zo lief , normaal en begripvol .. waarom had ik dit mijzelf aangedaan?
De volgende dag gingen we direct naar de dokter..
ik kreeg een inwendig onderzoek een mri scan en een bot en bloed onderzoek.
Het bleek dat ik het Mrk syndroom heb..dat houdt in dat je geboren bent zonder vagina , zonder baarmoeder en zonder nier.
Wat een opluchting dat het eindelijk een naam had.
Dat ik eindelijk kon praten met iemand over mijn geheim.
mijn geheim is nu niet meer mijn geheim.
het gaat super goed met me en praat er open over.
Alleen mijn probleem op dit moment is dat iedereen om mij heen kinderen krijgt.
Ik word er zelfs zo wanhopig van dat ik en mijn vriend niet samen een kind kunnen krijgen.
Hoe ga ik hier mee om ? Zijn er mensen die ook zelf geen kinderen kunnen krijgen en of tips hebben ? Bedankt!
Ik wou even mijn ei kwijt en daarom schrijf ik hier mijn verhaal.
op mijn 12e kwam ik er achter dat ik anders ben dan anderen..
ik merkte dat mijn vagina niet helemaal hoort zoals het hoort te zijn.
aan de buitenkant was niets anders te zien dan ander vrouwen.
Maar het "gat" was niet helemaal goed aangelegd.
Het was namelijk maar 2 centimeter diep en verder niets.
Op mijn 12e heb ik gezocht wat dit kon zijn en er was niets over te vinden..
Ik voelde me raar, onzeker, ik voelde me een alien!
ik dacht dat niemand dit had op de wereld.
En voelde me echt alleen op de wereld.!
Vanaf toen had ik een geheim, een groot geheim voor alles en iedereen .
Zelfs mijn ouders mochten het niet weten, ik dacht namelijk dat ik zo anders was dan ieder ander mens dat mijn ouders mij gingen haten .
Dat ze mij gingen afstoten omdat ik dacht dat ik echt een raar persoon was en dat ik zeker geen vrouw was.
Ik heb dit geheim kunnen houden tot mijn 16e, zelfs mijn vrienden wisten van niets! Ik deed alsof ik ongesteld was, ik deed alsof ik vrolijk was elke dag opnieuw.
Elke dag acteerde ik over hoe ik me voelde.
het maakte me zo ontzettend moe dat ik niet meer naar school ging.
ik werd psychisch niet goed.. was zo boos op de manier waarop ik geboren ben.. en reageerde alles af op mijn ouders die totaal niet begrepen wat er aan de hand was.
Totdat ik zo maar op een dag MIJN GROOTSTE GEHEIM!! Vertelde aan mijn ouders. Zomaar uit het niets vertelde ik wat er nou echt aan de hand was. Ik kon niet meer.. ik was op!
Mijn ouders reageerde zo lief , normaal en begripvol .. waarom had ik dit mijzelf aangedaan?
De volgende dag gingen we direct naar de dokter..
ik kreeg een inwendig onderzoek een mri scan en een bot en bloed onderzoek.
Het bleek dat ik het Mrk syndroom heb..dat houdt in dat je geboren bent zonder vagina , zonder baarmoeder en zonder nier.
Wat een opluchting dat het eindelijk een naam had.
Dat ik eindelijk kon praten met iemand over mijn geheim.
mijn geheim is nu niet meer mijn geheim.
het gaat super goed met me en praat er open over.
Alleen mijn probleem op dit moment is dat iedereen om mij heen kinderen krijgt.
Ik word er zelfs zo wanhopig van dat ik en mijn vriend niet samen een kind kunnen krijgen.
Hoe ga ik hier mee om ? Zijn er mensen die ook zelf geen kinderen kunnen krijgen en of tips hebben ? Bedankt!
dinsdag 18 maart 2014 om 19:18
Lieverd, wat ontzettend naar voor je.
En wat fijn dat je omgeving zo begripvol reageerde toen je er over durfde praten. Ik begrijp je jarenlange worsteling heel goed, echter wanneer je omgeving niet zo begripvol was geweest had ik dat heel vreemd gevonden.
Blijf goed met je partner praten, bespreek jullie gevoel, jouw verdriet en jullie mogelijkheden.
Er zijn kindjes op de wereld die dolgraag een huis, warmte en liefde zouden willen geboden krijgen. Dat is niet zomaar vanzelfsprekend namelijk. Misschien is dat op termijn een optie voor jullie. Hoewel ik ontzettend goed begrijp dat dat anders is en voelt als een kind dat jullie zelf hebben doen ontstaan en laten groeien.
Heel veel succes!
En wat fijn dat je omgeving zo begripvol reageerde toen je er over durfde praten. Ik begrijp je jarenlange worsteling heel goed, echter wanneer je omgeving niet zo begripvol was geweest had ik dat heel vreemd gevonden.
Blijf goed met je partner praten, bespreek jullie gevoel, jouw verdriet en jullie mogelijkheden.
Er zijn kindjes op de wereld die dolgraag een huis, warmte en liefde zouden willen geboden krijgen. Dat is niet zomaar vanzelfsprekend namelijk. Misschien is dat op termijn een optie voor jullie. Hoewel ik ontzettend goed begrijp dat dat anders is en voelt als een kind dat jullie zelf hebben doen ontstaan en laten groeien.
Heel veel succes!
dinsdag 18 maart 2014 om 19:41
Ik had misschien kinderen kunnen krijgen, maar ik wilde niet.
Kinderen krijgen is niet iets dat persé moet en het zou eigenlijk ook niet moeten horen. Het is geen norm.
Had je graag kinderen gewild eigenlijk, of wil je alleen de mogelijkheid om kinderen te krijgen?
Ik lees namelijk in jouw bericht niet expliciet het verlangen naar kinderen.
Misschien kun je je ter beschikking stellen als pleegouder?
er zijn veel lamzakken die kinderen kunnen krijgen, dat ook doen, maar absoluut geen kind waard zijn.
Jij zou daarin een hele hoop goed kunnen maken en die kinderen geven wat ze nodig hebben, en geven wat jij graag kwijt wil.
Kinderen krijgen is niet iets dat persé moet en het zou eigenlijk ook niet moeten horen. Het is geen norm.
Had je graag kinderen gewild eigenlijk, of wil je alleen de mogelijkheid om kinderen te krijgen?
Ik lees namelijk in jouw bericht niet expliciet het verlangen naar kinderen.
Misschien kun je je ter beschikking stellen als pleegouder?
er zijn veel lamzakken die kinderen kunnen krijgen, dat ook doen, maar absoluut geen kind waard zijn.
Jij zou daarin een hele hoop goed kunnen maken en die kinderen geven wat ze nodig hebben, en geven wat jij graag kwijt wil.
dinsdag 18 maart 2014 om 19:48
Iedereen om je heen krijgt kinderen?
Zover ik weet krijgen 21 jarigen niet massaal kinderen.
Maar ik snap dat het moeilijk voor je is. Misschien eens met een psycholoog gaan praten of contact zoeken met Freya. Dat is een internetsite/vereniging voor mensen die ongewild kinderloos zijn.
Je moet denk ik toch door een rouwproces heen als je geen kinderen kan krijgen maar ze wel graag wil.
Zover ik weet krijgen 21 jarigen niet massaal kinderen.
Maar ik snap dat het moeilijk voor je is. Misschien eens met een psycholoog gaan praten of contact zoeken met Freya. Dat is een internetsite/vereniging voor mensen die ongewild kinderloos zijn.
Je moet denk ik toch door een rouwproces heen als je geen kinderen kan krijgen maar ze wel graag wil.
dinsdag 18 maart 2014 om 19:50
dinsdag 18 maart 2014 om 19:53
quote:sugarmiss schreef op 18 maart 2014 @ 19:48:
Iedereen om je heen krijgt kinderen?
Zover ik weet krijgen 21 jarigen niet massaal kinderen.
Maar ik snap dat het moeilijk voor je is. Misschien eens met een psycholoog gaan praten of contact zoeken met Freya. Dat is een internetsite/vereniging voor mensen die ongewild kinderloos zijn.
Je moet denk ik toch door een rouwproces heen als je geen kinderen kan krijgen maar ze wel graag wil.
Dat klopt maar ik heb vooral wat oudere vrienden ! En ook jongeren die al kinderen hebben .. En dan nog trekt het aan me! Omdat wij graag nu al een kindje zouden willen .
Dankjewel ik zal eens een kijkje nemen bij Freya!
Iedereen om je heen krijgt kinderen?
Zover ik weet krijgen 21 jarigen niet massaal kinderen.
Maar ik snap dat het moeilijk voor je is. Misschien eens met een psycholoog gaan praten of contact zoeken met Freya. Dat is een internetsite/vereniging voor mensen die ongewild kinderloos zijn.
Je moet denk ik toch door een rouwproces heen als je geen kinderen kan krijgen maar ze wel graag wil.
Dat klopt maar ik heb vooral wat oudere vrienden ! En ook jongeren die al kinderen hebben .. En dan nog trekt het aan me! Omdat wij graag nu al een kindje zouden willen .
Dankjewel ik zal eens een kijkje nemen bij Freya!
dinsdag 18 maart 2014 om 19:57
quote:iones schreef op 18 maart 2014 @ 19:41:
Ik had misschien kinderen kunnen krijgen, maar ik wilde niet.
Kinderen krijgen is niet iets dat persé moet en het zou eigenlijk ook niet moeten horen. Het is geen norm.
Had je graag kinderen gewild eigenlijk, of wil je alleen de mogelijkheid om kinderen te krijgen?
Ik lees namelijk in jouw bericht niet expliciet het verlangen naar kinderen.
Misschien kun je je ter beschikking stellen als pleegouder?
er zijn veel lamzakken die kinderen kunnen krijgen, dat ook doen, maar absoluut geen kind waard zijn.
Jij zou daarin een hele hoop goed kunnen maken en die kinderen geven wat ze nodig hebben, en geven wat jij graag kwijt wil.
Dankjewel , ik zou heel graag kinderen willen ( ben pas 21) .
maar zou als ik kinderen zou kunnen krijgen jong moeder willen worden. Vooral als je alles al goed voor elkaar hebt (huisje, vriend, etc)
gaat het spelen dat zou mijn ideaal beeld zijn waar ik me aan los heb gelaten dat ik niet een jonge moeder zal worden!
ooit moeder worden ga ik voor!
Pleegzorg ga ik ook over nadenken want ieder kind heeft recht op een goed liefdevol huis!!
Dankjewel
Ik had misschien kinderen kunnen krijgen, maar ik wilde niet.
Kinderen krijgen is niet iets dat persé moet en het zou eigenlijk ook niet moeten horen. Het is geen norm.
Had je graag kinderen gewild eigenlijk, of wil je alleen de mogelijkheid om kinderen te krijgen?
Ik lees namelijk in jouw bericht niet expliciet het verlangen naar kinderen.
Misschien kun je je ter beschikking stellen als pleegouder?
er zijn veel lamzakken die kinderen kunnen krijgen, dat ook doen, maar absoluut geen kind waard zijn.
Jij zou daarin een hele hoop goed kunnen maken en die kinderen geven wat ze nodig hebben, en geven wat jij graag kwijt wil.
Dankjewel , ik zou heel graag kinderen willen ( ben pas 21) .
maar zou als ik kinderen zou kunnen krijgen jong moeder willen worden. Vooral als je alles al goed voor elkaar hebt (huisje, vriend, etc)
gaat het spelen dat zou mijn ideaal beeld zijn waar ik me aan los heb gelaten dat ik niet een jonge moeder zal worden!
ooit moeder worden ga ik voor!
Pleegzorg ga ik ook over nadenken want ieder kind heeft recht op een goed liefdevol huis!!
Dankjewel
dinsdag 18 maart 2014 om 20:05
quote:logeerbuikje schreef op 18 maart 2014 @ 19:57:
[...]
Dankjewel , ik zou heel graag kinderen willen ( ben pas 21) .
maar zou als ik kinderen zou kunnen krijgen jong moeder willen worden. Vooral als je alles al goed voor elkaar hebt (huisje, vriend, etc)
gaat het spelen dat zou mijn ideaal beeld zijn waar ik me aan los heb gelaten dat ik niet een jonge moeder zal worden!
ooit moeder worden ga ik voor!
Pleegzorg ga ik ook over nadenken want ieder kind heeft recht op een goed liefdevol huis!!
Dankjewel
Heb je alles dan al zo goed voor elkaar dan? Want dat hebben mensen zelden op jonge leeftijd, zeker nu met die crisis.
je hebt gelijk, ieder kind heeft recht op een liefdevol tehuis, maar ze krijgen het lang niet allemaal.
Als jij ooit pleegmoeder wordt van kinderen, dan heeft het zo moeten zijn dat je geen kinderen van jezelf kunt krijgen. Want dan ligt daar een heel belangrijke taak waar jij geschikt voor bent, en pleegouders zijn heel erg nodig.
Ik denk dat je van je pleegkinderen ook net zoveel liefde terug kunt krijgen.
Het niet kunnen krijgen van eigen kinderen is iets dat je moet incasseren en moet laten gaan. Daarvoor moet je door een acceptatieproces. Dat kost tijd.
Heel veel succes met alles.
[...]
Dankjewel , ik zou heel graag kinderen willen ( ben pas 21) .
maar zou als ik kinderen zou kunnen krijgen jong moeder willen worden. Vooral als je alles al goed voor elkaar hebt (huisje, vriend, etc)
gaat het spelen dat zou mijn ideaal beeld zijn waar ik me aan los heb gelaten dat ik niet een jonge moeder zal worden!
ooit moeder worden ga ik voor!
Pleegzorg ga ik ook over nadenken want ieder kind heeft recht op een goed liefdevol huis!!
Dankjewel
Heb je alles dan al zo goed voor elkaar dan? Want dat hebben mensen zelden op jonge leeftijd, zeker nu met die crisis.
je hebt gelijk, ieder kind heeft recht op een liefdevol tehuis, maar ze krijgen het lang niet allemaal.
Als jij ooit pleegmoeder wordt van kinderen, dan heeft het zo moeten zijn dat je geen kinderen van jezelf kunt krijgen. Want dan ligt daar een heel belangrijke taak waar jij geschikt voor bent, en pleegouders zijn heel erg nodig.
Ik denk dat je van je pleegkinderen ook net zoveel liefde terug kunt krijgen.
Het niet kunnen krijgen van eigen kinderen is iets dat je moet incasseren en moet laten gaan. Daarvoor moet je door een acceptatieproces. Dat kost tijd.
Heel veel succes met alles.
dinsdag 18 maart 2014 om 20:10
quote:iones schreef op 18 maart 2014 @ 20:05:
[...]
Heb je alles dan al zo goed voor elkaar dan? Want dat hebben mensen zelden op jonge leeftijd, zeker nu met die crisis.
je hebt gelijk, ieder kind heeft recht op een liefdevol tehuis, maar ze krijgen het lang niet allemaal.
Als jij ooit pleegmoeder wordt van kinderen, dan heeft het zo moeten zijn dat je geen kinderen van jezelf kunt krijgen. Want dan ligt daar een heel belangrijke taak waar jij geschikt voor bent, en pleegouders zijn heel erg nodig.
Ik denk dat je van je pleegkinderen ook net zoveel liefde terug kunt krijgen.
Het niet kunnen krijgen van eigen kinderen is iets dat je moet incasseren en moet laten gaan. Daarvoor moet je door een acceptatieproces. Dat kost tijd.
Heel veel succes met alles.
Wat een lieve reactie.
Ik woon al 5 jaar op mijzelf ( mede doordat ik zo boos werd op mijn ouders) en ik niet meer thuis kon wonen.
heb nu een huis samen met mijn vriend , een kat een hond ! Zijn heel gelukkig samen.
Dus als ik eerlijk ben heb ik alles goed voor mekaar en ben ik jong volwassen moeten worden Door alles wat ik heb meegemaakt haha! Snap dat veel mensen dat ook niet begrijpen dat 21 jarige zo leven al.
Ik denk ook dat ik dit eerst moet accepteren . Dat doe ik gedeeltelijk ook al maar vind het lastig nu om mij heen mensen dus kinderen krijgen..!
Pleegzorg of adoptie gaan wij ook zeker doorzetten!
[...]
Heb je alles dan al zo goed voor elkaar dan? Want dat hebben mensen zelden op jonge leeftijd, zeker nu met die crisis.
je hebt gelijk, ieder kind heeft recht op een liefdevol tehuis, maar ze krijgen het lang niet allemaal.
Als jij ooit pleegmoeder wordt van kinderen, dan heeft het zo moeten zijn dat je geen kinderen van jezelf kunt krijgen. Want dan ligt daar een heel belangrijke taak waar jij geschikt voor bent, en pleegouders zijn heel erg nodig.
Ik denk dat je van je pleegkinderen ook net zoveel liefde terug kunt krijgen.
Het niet kunnen krijgen van eigen kinderen is iets dat je moet incasseren en moet laten gaan. Daarvoor moet je door een acceptatieproces. Dat kost tijd.
Heel veel succes met alles.
Wat een lieve reactie.
Ik woon al 5 jaar op mijzelf ( mede doordat ik zo boos werd op mijn ouders) en ik niet meer thuis kon wonen.
heb nu een huis samen met mijn vriend , een kat een hond ! Zijn heel gelukkig samen.
Dus als ik eerlijk ben heb ik alles goed voor mekaar en ben ik jong volwassen moeten worden Door alles wat ik heb meegemaakt haha! Snap dat veel mensen dat ook niet begrijpen dat 21 jarige zo leven al.
Ik denk ook dat ik dit eerst moet accepteren . Dat doe ik gedeeltelijk ook al maar vind het lastig nu om mij heen mensen dus kinderen krijgen..!
Pleegzorg of adoptie gaan wij ook zeker doorzetten!
dinsdag 18 maart 2014 om 20:54
quote:Mijn ouders reageerde zo lief , normaal en begripvol .. waarom had ik dit mijzelf aangedaan?quote:logeerbuikje schreef op 18 maart 2014 @ 20:10:
[...]
Ik woon al 5 jaar op mijzelf ( mede doordat ik zo boos werd op mijn ouders) en ik niet meer thuis kon wonen.
Waarom werd je boos op je ouders?
Overigens, iedereen heeft wel zaken die die heel graag had willen kunnen doen, maar die niet haalbaar zijn wegens lichamelijke, geestelijke of financiele tekortkomingen. Als dat zo is dan is het zo en moet je je daar overheen zetten en je gaan richten op andere doelen in je leven.
[...]
Ik woon al 5 jaar op mijzelf ( mede doordat ik zo boos werd op mijn ouders) en ik niet meer thuis kon wonen.
Waarom werd je boos op je ouders?
Overigens, iedereen heeft wel zaken die die heel graag had willen kunnen doen, maar die niet haalbaar zijn wegens lichamelijke, geestelijke of financiele tekortkomingen. Als dat zo is dan is het zo en moet je je daar overheen zetten en je gaan richten op andere doelen in je leven.
dinsdag 18 maart 2014 om 20:58
Heb je wel eierstokken? Dan zou je theoretisch nog wel een biologisch kind kunnen krijgen via draagmoederschap. Is heel iets anders dan zelf een zwangerschap meemaken, natuurlijk. Heeft je aandoening overigens een genetische achtergrond? Dat zou dan ook nog een factor kunnen zijn om rekening mee te houden...
dinsdag 18 maart 2014 om 21:00
quote:elninjoo schreef op 18 maart 2014 @ 20:54:
[...]
[...]
Waarom werd je boos op je ouders?
Overigens, iedereen heeft wel zaken die die heel graag had willen kunnen doen, maar die niet haalbaar zijn wegens lichamelijke, geestelijke of financiele tekortkomingen. Als dat zo is dan is het zo en moet je je daar overheen zetten en je gaan richten op andere doelen in je leven.
Omdat ik vanaf mijn 12e met dat geheim heb gelopen. Was Ik na school "onhandelbaar" omdat ik altijd mijn woede omdat ik zo geboren ben had ge uit op mijn ouders. Of ik was verdrietig en lag alleen maar huilen in bed. Dat ging zo ver dat ik op mijn 15e uit huis ben geplaatst. Nadat ik alles verteld had snapte ze me en de relatie tussen mijn ouders is nu top!
Vandaar dat ik al heel jong volwassen moest worden en voor mijzelf moest zorgen ipv uitgaan en zorgeloos leven.
Ja accepteer ik ook maar mijn doel is nu om moeder te worden . Daar ga ik voor , via adoptie of pleegzorg of draagmoeder. Loslaten doe ik niet!
[...]
[...]
Waarom werd je boos op je ouders?
Overigens, iedereen heeft wel zaken die die heel graag had willen kunnen doen, maar die niet haalbaar zijn wegens lichamelijke, geestelijke of financiele tekortkomingen. Als dat zo is dan is het zo en moet je je daar overheen zetten en je gaan richten op andere doelen in je leven.
Omdat ik vanaf mijn 12e met dat geheim heb gelopen. Was Ik na school "onhandelbaar" omdat ik altijd mijn woede omdat ik zo geboren ben had ge uit op mijn ouders. Of ik was verdrietig en lag alleen maar huilen in bed. Dat ging zo ver dat ik op mijn 15e uit huis ben geplaatst. Nadat ik alles verteld had snapte ze me en de relatie tussen mijn ouders is nu top!
Vandaar dat ik al heel jong volwassen moest worden en voor mijzelf moest zorgen ipv uitgaan en zorgeloos leven.
Ja accepteer ik ook maar mijn doel is nu om moeder te worden . Daar ga ik voor , via adoptie of pleegzorg of draagmoeder. Loslaten doe ik niet!
dinsdag 18 maart 2014 om 21:02
quote:tof schreef op 18 maart 2014 @ 20:58:
Heb je wel eierstokken? Dan zou je theoretisch nog wel een biologisch kind kunnen krijgen via draagmoederschap. Is heel iets anders dan zelf een zwangerschap meemaken, natuurlijk. Heeft je aandoening overigens een genetische achtergrond? Dat zou dan ook nog een factor kunnen zijn om rekening mee te houden...
Ik heb wel eierstokken idd, hoogtechnologisch draagmoederschap zitten wij ook over na te denken. Maar niemand in onze familie zou ons daarmee kunnen helpen ( je moet zelf een draagmoeder vinden).
toch blijven wij daar naar zoeken!
Het is niet genetisch gelukkig!
Heb je wel eierstokken? Dan zou je theoretisch nog wel een biologisch kind kunnen krijgen via draagmoederschap. Is heel iets anders dan zelf een zwangerschap meemaken, natuurlijk. Heeft je aandoening overigens een genetische achtergrond? Dat zou dan ook nog een factor kunnen zijn om rekening mee te houden...
Ik heb wel eierstokken idd, hoogtechnologisch draagmoederschap zitten wij ook over na te denken. Maar niemand in onze familie zou ons daarmee kunnen helpen ( je moet zelf een draagmoeder vinden).
toch blijven wij daar naar zoeken!
Het is niet genetisch gelukkig!
dinsdag 18 maart 2014 om 21:10
quote:iones schreef op 18 maart 2014 @ 20:05:
[...]
Heb je alles dan al zo goed voor elkaar dan? Want dat hebben mensen zelden op jonge leeftijd, zeker nu met die crisis.
je hebt gelijk, ieder kind heeft recht op een liefdevol tehuis, maar ze krijgen het lang niet allemaal.
Als jij ooit pleegmoeder wordt van kinderen, dan heeft het zo moeten zijn dat je geen kinderen van jezelf kunt krijgen. Want dan ligt daar een heel belangrijke taak waar jij geschikt voor bent, en pleegouders zijn heel erg nodig.
Ik denk dat je van je pleegkinderen ook net zoveel liefde terug kunt krijgen.
Het niet kunnen krijgen van eigen kinderen is iets dat je moet incasseren en moet laten gaan. Daarvoor moet je door een acceptatieproces. Dat kost tijd.
Heel veel succes met alles.Pffff wat een geneuzel zeg.
[...]
Heb je alles dan al zo goed voor elkaar dan? Want dat hebben mensen zelden op jonge leeftijd, zeker nu met die crisis.
je hebt gelijk, ieder kind heeft recht op een liefdevol tehuis, maar ze krijgen het lang niet allemaal.
Als jij ooit pleegmoeder wordt van kinderen, dan heeft het zo moeten zijn dat je geen kinderen van jezelf kunt krijgen. Want dan ligt daar een heel belangrijke taak waar jij geschikt voor bent, en pleegouders zijn heel erg nodig.
Ik denk dat je van je pleegkinderen ook net zoveel liefde terug kunt krijgen.
Het niet kunnen krijgen van eigen kinderen is iets dat je moet incasseren en moet laten gaan. Daarvoor moet je door een acceptatieproces. Dat kost tijd.
Heel veel succes met alles.Pffff wat een geneuzel zeg.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
dinsdag 18 maart 2014 om 21:13
Jeetje wat moeilijk zeg! Zeker de hele worsteling die eraan vooraf gegaan is. Zo jammer dat je zo in je hoofd had zitten dat je ouders boos zouden zijn en je niet zouden accepteren. Daarmee heb je jezelf onnodig veel tekort gedaan. Ik ben blij om te lezen dat de band met je ouders nu goed is.
Het moet erg pijnlijk zijn als je een kinderwens hebt maar je nooit zwanger kunt worden. Ik hoop voor jou dat er een andere manier is waarop je je liefde voor kinderen toch kunt uiten. Adoptie of pleegzorg lijken mij ook mooie alternatieven, op die manier kun je een kind iets bieden wat het kind tot dan toe tekort gekomen is. Een warm nest en veel liefde.
Het moet erg pijnlijk zijn als je een kinderwens hebt maar je nooit zwanger kunt worden. Ik hoop voor jou dat er een andere manier is waarop je je liefde voor kinderen toch kunt uiten. Adoptie of pleegzorg lijken mij ook mooie alternatieven, op die manier kun je een kind iets bieden wat het kind tot dan toe tekort gekomen is. Een warm nest en veel liefde.
dinsdag 18 maart 2014 om 21:14
ik ben zelf ongewenst kinderloos. Ik begrijp waar je doorheen gaat.
Om alles voor jezelf helder te krijgen zijn er een paar vragen die je jezelf moet stellen.
De eerste is : heb ik al mijn opties onderzocht? Als het antwoord daarop nee is, zou ik verder kijken of de opties iets voor mij en mijn partner zijn.
Als het antwoord daarop 'ja' is, dan kan je gaan proberen een streep onder kinderen te zetten en 'ja' te zeggen tegen het leven dat voor je ligt.
Dat kan je het beste doen, door contact op te nemen met lotgenoten; uitbehandelde vrouwen zonder eigen kind. Google maar eens. Ik heb heel lang meegeschreven op een forum dat daar speciaal voor was. Zij kunnen jou steunen, jou begeleiden en de ogen openen voor het leven dan kan zijn, zonder kinderen.Dat is geen leeg leven, integendeel. het is alleen anders dan je jezelf had voorgesteld.
Verdriet om kinderloosheid slijt nooit. Het komt en gaat in golven. Soms heel hinderlijk zeurend, soms scherp snijdend en soms..zacht als fluweel. Je draagt het altijd met je mee, maar je leert ermee omgaan. Het kost alleen heel veel tijd. Voor mij is het nu zeven jaar geleden dat ik er een streep onder zette. Soms voelt het als gisteren en soms denk ik: is het echt al zo lang geleden? Kortom: komt tijd, komt raad en vergeet niet te praten met mensen die in dezelfde omstandigheden zitten als jij.
liefs, meiroosje.
Om alles voor jezelf helder te krijgen zijn er een paar vragen die je jezelf moet stellen.
De eerste is : heb ik al mijn opties onderzocht? Als het antwoord daarop nee is, zou ik verder kijken of de opties iets voor mij en mijn partner zijn.
Als het antwoord daarop 'ja' is, dan kan je gaan proberen een streep onder kinderen te zetten en 'ja' te zeggen tegen het leven dat voor je ligt.
Dat kan je het beste doen, door contact op te nemen met lotgenoten; uitbehandelde vrouwen zonder eigen kind. Google maar eens. Ik heb heel lang meegeschreven op een forum dat daar speciaal voor was. Zij kunnen jou steunen, jou begeleiden en de ogen openen voor het leven dan kan zijn, zonder kinderen.Dat is geen leeg leven, integendeel. het is alleen anders dan je jezelf had voorgesteld.
Verdriet om kinderloosheid slijt nooit. Het komt en gaat in golven. Soms heel hinderlijk zeurend, soms scherp snijdend en soms..zacht als fluweel. Je draagt het altijd met je mee, maar je leert ermee omgaan. Het kost alleen heel veel tijd. Voor mij is het nu zeven jaar geleden dat ik er een streep onder zette. Soms voelt het als gisteren en soms denk ik: is het echt al zo lang geleden? Kortom: komt tijd, komt raad en vergeet niet te praten met mensen die in dezelfde omstandigheden zitten als jij.
liefs, meiroosje.
dinsdag 18 maart 2014 om 21:17
quote:logeerbuikje schreef op 18 maart 2014 @ 21:06:
Draagmoederschap is een optie maar dat gaat ook niet zo 123 als je dat soms denkt.Theoretisch gezien wel, hoor, als je genoeg geld hebt. Is een kwestie van hormoonbehandelingen en eicellen oogsten voor jou. Sperma laten invriezen van je partner. Dan contact leggen met zo'n draagmoederbureau in India, en gaan met die banaan. Of je draagmoederschap op die manier wilt, is een volgende zaak. Dan zou de weg via een vrouwelijk familielid/vriendin mij persoonlijk meer aanspreken (, maar goed, die moet je inderdaad maar hebben...)
Draagmoederschap is een optie maar dat gaat ook niet zo 123 als je dat soms denkt.Theoretisch gezien wel, hoor, als je genoeg geld hebt. Is een kwestie van hormoonbehandelingen en eicellen oogsten voor jou. Sperma laten invriezen van je partner. Dan contact leggen met zo'n draagmoederbureau in India, en gaan met die banaan. Of je draagmoederschap op die manier wilt, is een volgende zaak. Dan zou de weg via een vrouwelijk familielid/vriendin mij persoonlijk meer aanspreken (, maar goed, die moet je inderdaad maar hebben...)
dinsdag 18 maart 2014 om 21:22
quote:Meiroosje schreef op 18 maart 2014 @ 21:14:
ik ben zelf ongewenst kinderloos. Ik begrijp waar je doorheen gaat.
Om alles voor jezelf helder te krijgen zijn er een paar vragen die je jezelf moet stellen.
De eerste is : heb ik al mijn opties onderzocht? Als het antwoord daarop nee is, zou ik verder kijken of de opties iets voor mij en mijn partner zijn.
Als het antwoord daarop 'ja' is, dan kan je gaan proberen een streep onder kinderen te zetten en 'ja' te zeggen tegen het leven dat voor je ligt.
Dat kan je het beste doen, door contact op te nemen met lotgenoten; uitbehandelde vrouwen zonder eigen kind. Google maar eens. Ik heb heel lang meegeschreven op een forum dat daar speciaal voor was. Zij kunnen jou steunen, jou begeleiden en de ogen openen voor het leven dan kan zijn, zonder kinderen.Dat is geen leeg leven, integendeel. het is alleen anders dan je jezelf had voorgesteld.
Verdriet om kinderloosheid slijt nooit. Het komt en gaat in golven. Soms heel hinderlijk zeurend, soms scherp snijdend en soms..zacht als fluweel. Je draagt het altijd met je mee, maar je leert ermee omgaan. Het kost alleen heel veel tijd. Voor mij is het nu zeven jaar geleden dat ik er een streep onder zette. Soms voelt het als gisteren en soms denk ik: is het echt al zo lang geleden? Kortom: komt tijd, komt raad en vergeet niet te praten met mensen die in dezelfde omstandigheden zitten als jij.
liefs, meiroosje.
Fijn dat we niet alleen zijn en dat we er over kunnen praten met lotgenoten , dankjewel voor je berichtje! Ik zal het denk ik nooit los kunnen laten tenminste niet nu ben nog zo jong en vecht er voor.
Heb jij niet gedacht aan adoptie?
of heb je daar ook een streep onder gezet?
ik ben zelf ongewenst kinderloos. Ik begrijp waar je doorheen gaat.
Om alles voor jezelf helder te krijgen zijn er een paar vragen die je jezelf moet stellen.
De eerste is : heb ik al mijn opties onderzocht? Als het antwoord daarop nee is, zou ik verder kijken of de opties iets voor mij en mijn partner zijn.
Als het antwoord daarop 'ja' is, dan kan je gaan proberen een streep onder kinderen te zetten en 'ja' te zeggen tegen het leven dat voor je ligt.
Dat kan je het beste doen, door contact op te nemen met lotgenoten; uitbehandelde vrouwen zonder eigen kind. Google maar eens. Ik heb heel lang meegeschreven op een forum dat daar speciaal voor was. Zij kunnen jou steunen, jou begeleiden en de ogen openen voor het leven dan kan zijn, zonder kinderen.Dat is geen leeg leven, integendeel. het is alleen anders dan je jezelf had voorgesteld.
Verdriet om kinderloosheid slijt nooit. Het komt en gaat in golven. Soms heel hinderlijk zeurend, soms scherp snijdend en soms..zacht als fluweel. Je draagt het altijd met je mee, maar je leert ermee omgaan. Het kost alleen heel veel tijd. Voor mij is het nu zeven jaar geleden dat ik er een streep onder zette. Soms voelt het als gisteren en soms denk ik: is het echt al zo lang geleden? Kortom: komt tijd, komt raad en vergeet niet te praten met mensen die in dezelfde omstandigheden zitten als jij.
liefs, meiroosje.
Fijn dat we niet alleen zijn en dat we er over kunnen praten met lotgenoten , dankjewel voor je berichtje! Ik zal het denk ik nooit los kunnen laten tenminste niet nu ben nog zo jong en vecht er voor.
Heb jij niet gedacht aan adoptie?
of heb je daar ook een streep onder gezet?
dinsdag 18 maart 2014 om 21:24
quote:tof schreef op 18 maart 2014 @ 21:17:
[...]
Theoretisch gezien wel, hoor, als je genoeg geld hebt. Is een kwestie van hormoonbehandelingen en eicellen oogsten voor jou. Sperma laten invriezen van je partner. Dan contact leggen met zo'n draagmoederbureau in India, en gaan met die banaan. Of je draagmoederschap op die manier wilt, is een volgende zaak. Dan zou de weg via een vrouwelijk familielid/vriendin mij persoonlijk meer aanspreken (, maar goed, die moet je inderdaad maar hebben...)
Haha dat zou een optie kunnen zijn ja maar heb zoveel verhalen gelezen dat je je kind dan niet mee krijgt naar Nederland etc. En ook dat duurt langer dan je denkt!!
Ben helaas niet rijk anders had ik al wel 3 kinderen een liefdevol huisje willen geven via adoptie haha.
heb helaas geen vriendinnen/ familie die draagmoeder voor me zou willen zijn.
[...]
Theoretisch gezien wel, hoor, als je genoeg geld hebt. Is een kwestie van hormoonbehandelingen en eicellen oogsten voor jou. Sperma laten invriezen van je partner. Dan contact leggen met zo'n draagmoederbureau in India, en gaan met die banaan. Of je draagmoederschap op die manier wilt, is een volgende zaak. Dan zou de weg via een vrouwelijk familielid/vriendin mij persoonlijk meer aanspreken (, maar goed, die moet je inderdaad maar hebben...)
Haha dat zou een optie kunnen zijn ja maar heb zoveel verhalen gelezen dat je je kind dan niet mee krijgt naar Nederland etc. En ook dat duurt langer dan je denkt!!
Ben helaas niet rijk anders had ik al wel 3 kinderen een liefdevol huisje willen geven via adoptie haha.
heb helaas geen vriendinnen/ familie die draagmoeder voor me zou willen zijn.
dinsdag 18 maart 2014 om 21:30
quote:logeerbuikje schreef op 18 maart 2014 @ 21:24:
[...]
Haha dat zou een optie kunnen zijn ja maar heb zoveel verhalen gelezen dat je je kind dan niet mee krijgt naar Nederland etc. En ook dat duurt langer dan je denkt!!
Ben helaas niet rijk anders had ik al wel 3 kinderen een liefdevol huisje willen geven via adoptie haha.
heb helaas geen vriendinnen/ familie die draagmoeder voor me zou willen zijn.
Heb je wel prof. hulp gehad de afgelopen jaren?
Je klinkt nogal opgefokt en erg gebrand op kinderen. Studeer je nu of heb je andere doelen?
[...]
Haha dat zou een optie kunnen zijn ja maar heb zoveel verhalen gelezen dat je je kind dan niet mee krijgt naar Nederland etc. En ook dat duurt langer dan je denkt!!
Ben helaas niet rijk anders had ik al wel 3 kinderen een liefdevol huisje willen geven via adoptie haha.
heb helaas geen vriendinnen/ familie die draagmoeder voor me zou willen zijn.
Heb je wel prof. hulp gehad de afgelopen jaren?
Je klinkt nogal opgefokt en erg gebrand op kinderen. Studeer je nu of heb je andere doelen?
