Zwanger
alle pijlers
Hoe overleeft je relatie de MMM?
zondag 28 oktober 2012 om 21:41
Na twee jaar zonder succes geprobeerd te hebben om zwanger te worden hebben we de stap gezet om naar het ziekenhuis te gaan. Daar zijn we letterlijk naar toe gegroeid want mijn vriend gaf in het begin van de relatie aan dat hij principieel tegen elke vorm van hulp is op dat vlak.
Ik heb een aantal onderzoeken gehad (o.a. laparoscopische tubatest, inwendige echo, bloedonderzoek naar FSH-gehalte) en daarbij heeft men geen reden gevonden waarom ik niet zwanger zou kunnen worden. Uitgebreider onderzoek is men niet voornemens te doen, gezien mijn leeftijd (39) wordt ons sowieso IUI of IVF geadviseerd want 'de tijd begint te dringen'. Of IUI überhaupt zin heeft hangt af van de zaadkwaliteit van mijn vriend, dat is op dit moment nog niet bekend.
Over de praktische kant van dit verhaal heb ik al volop gelezen bij de Prikbitches. Waar ik echter nog veel liever over zou schrijven met anderen is hoe je dit traject doorloopt zonder elkaar halverwege 'kwijt te raken'. Wellicht vind je online vooral de negatieve verhalen maar wat me in die verhalen opvalt is dat de conclusie van velen is dat je er als vrouw grotendeels alleen voor staat. En eigenlijk herken ik dat in de praktijk wel.
De oorzaak lijkt simpel, mannen en vrouwen gaan heel verschillend met een (onvervulde) kinderwens om. Als redenen daarvoor lees ik dat mannen (biologisch geheel verklaarbaar) gevoel voor 'urgentie' missen en dat zij niet hormonaal gedreven worden zoals wij. Dat zij zich niet in kunnen leven in die laatste twee weken van de cyclus waarin je je überbewust bent van ieder steekje, krampje, misselijkheid omdat zij dat simpelweg niet voelen. En dat zij als gevolg van al het voorgaande niet iedere maand weer even stuk zitten als het wéér niet is gelukt.
Mijn relatie is mij dierbaar en voor mij het vertrekpunt van onze kinderwens. Maar hoe houd je die relatie goed als je in dat traject waarschijnlijk regelmatig niet op dezelfde 'page' zit? Is er een andere oplossing dan het dan maar zoveel mogelijk delen met vriendinnen die zich beter in kunnen leven? Dan te accepteren dat we nu eenmaal anders zijn en het ieder op onze eigen manier doen? Ik bedoel, ik probeer mijn vriend nu niet te overladen met allerlei info waar hij duidelijk niets mee kan maar het voelt zo.... eenzaam.
Ik heb een aantal onderzoeken gehad (o.a. laparoscopische tubatest, inwendige echo, bloedonderzoek naar FSH-gehalte) en daarbij heeft men geen reden gevonden waarom ik niet zwanger zou kunnen worden. Uitgebreider onderzoek is men niet voornemens te doen, gezien mijn leeftijd (39) wordt ons sowieso IUI of IVF geadviseerd want 'de tijd begint te dringen'. Of IUI überhaupt zin heeft hangt af van de zaadkwaliteit van mijn vriend, dat is op dit moment nog niet bekend.
Over de praktische kant van dit verhaal heb ik al volop gelezen bij de Prikbitches. Waar ik echter nog veel liever over zou schrijven met anderen is hoe je dit traject doorloopt zonder elkaar halverwege 'kwijt te raken'. Wellicht vind je online vooral de negatieve verhalen maar wat me in die verhalen opvalt is dat de conclusie van velen is dat je er als vrouw grotendeels alleen voor staat. En eigenlijk herken ik dat in de praktijk wel.
De oorzaak lijkt simpel, mannen en vrouwen gaan heel verschillend met een (onvervulde) kinderwens om. Als redenen daarvoor lees ik dat mannen (biologisch geheel verklaarbaar) gevoel voor 'urgentie' missen en dat zij niet hormonaal gedreven worden zoals wij. Dat zij zich niet in kunnen leven in die laatste twee weken van de cyclus waarin je je überbewust bent van ieder steekje, krampje, misselijkheid omdat zij dat simpelweg niet voelen. En dat zij als gevolg van al het voorgaande niet iedere maand weer even stuk zitten als het wéér niet is gelukt.
Mijn relatie is mij dierbaar en voor mij het vertrekpunt van onze kinderwens. Maar hoe houd je die relatie goed als je in dat traject waarschijnlijk regelmatig niet op dezelfde 'page' zit? Is er een andere oplossing dan het dan maar zoveel mogelijk delen met vriendinnen die zich beter in kunnen leven? Dan te accepteren dat we nu eenmaal anders zijn en het ieder op onze eigen manier doen? Ik bedoel, ik probeer mijn vriend nu niet te overladen met allerlei info waar hij duidelijk niets mee kan maar het voelt zo.... eenzaam.
dinsdag 30 oktober 2012 om 21:23
quote:Twinkle1001 schreef op 30 oktober 2012 @ 01:08:
[...]
Wat vreemd dat jij al die onderzoeken en testen ondergaan hebt (en men jullie zelfs al IUI of IVF geadviseerd heeft) zonder dat de zaadkwaliteit van je vriend getest is. Normaliter is dat een van de eerste dingen die ze doen. Hoe kan dit?
*knip*
*GELIEVE NIET TE QUOTEN WANT DIT VERWIJDER IS STRAKS WEER*
[...]
Wat vreemd dat jij al die onderzoeken en testen ondergaan hebt (en men jullie zelfs al IUI of IVF geadviseerd heeft) zonder dat de zaadkwaliteit van je vriend getest is. Normaliter is dat een van de eerste dingen die ze doen. Hoe kan dit?
*knip*
*GELIEVE NIET TE QUOTEN WANT DIT VERWIJDER IS STRAKS WEER*
dinsdag 30 oktober 2012 om 21:27
quote:Stoeltie schreef op 30 oktober 2012 @ 01:43:
TO, om antwoord te geven op je vragen:
Het topic is 'Zwanger worden/zijn in 2012/2013', het is geloof ik inmiddels al deel 5. Erg lieve meiden! Af en toe (be)valt er weer eentje af, maar ook de meeste bevallenen laten nog regelmatig wat van zich horen. Dank je!
En ik heb na een HSG en een operatie om endometriose-verklevingen weg te laten halen, 1x IUI gedaan. Daar hield ik een hormonen-afgevende cyste aan over, waardoor ik daarna 2 mnd niet door kon naar de volgende ronde IUI omdat eerst die cyste weg moest zijn. Ohja, vanwege m'n leeftijd wel meteen IUI mèt hormonen. Dat is bij mij ook de bedoeling. En het zaad zal ook bewerkt worden. Na die 2mnd wachten ben ik op vakantie gegaan, met de afspraak dat we na de vakantie met IVF zouden starten. Ik wilde niet weer het risico lopen op een mislukte IUI en 2mnd stilte erna.
Die IVF is dus prima gelukt
In zoverre: 7 eitjes geoogst, waarvan 4 bevrucht, maar uiteindelijk maar 1 goed genoeg om terug te plaatsen. De overige 3 niet eens goed genoeg voor de vriezer. Maar ach, die ene heeft nu armpjes en beentjes en alles en trappelt er volop op los in m'n buik! Hartstikke leuk voor je zeg! Proficiat! Dat geeft de burger moed. Ik zou dus idd ook voor IVF gaan op jouw leeftijd. Ik ben nog op het nippertje op m'n 38e zwanger geworden. De effecten van de hormonen vielen mij trouwens ook echt enorm mee, bijzonder weinig last van gehad, dus dat geeft wellicht ook nog hoop!
Ohja, ook een fijn (en kleinschaliger topic dan de prikbitches) is: IVF/ICSI wie ook? Daar vind je qua leeftijd en 'problematiek' wellicht meer herkenning dan bij dat andere topic wat ik je noemde! Ik zit er ook :-)Ik ga daar gelijk even kijken!
TO, om antwoord te geven op je vragen:
Het topic is 'Zwanger worden/zijn in 2012/2013', het is geloof ik inmiddels al deel 5. Erg lieve meiden! Af en toe (be)valt er weer eentje af, maar ook de meeste bevallenen laten nog regelmatig wat van zich horen. Dank je!
En ik heb na een HSG en een operatie om endometriose-verklevingen weg te laten halen, 1x IUI gedaan. Daar hield ik een hormonen-afgevende cyste aan over, waardoor ik daarna 2 mnd niet door kon naar de volgende ronde IUI omdat eerst die cyste weg moest zijn. Ohja, vanwege m'n leeftijd wel meteen IUI mèt hormonen. Dat is bij mij ook de bedoeling. En het zaad zal ook bewerkt worden. Na die 2mnd wachten ben ik op vakantie gegaan, met de afspraak dat we na de vakantie met IVF zouden starten. Ik wilde niet weer het risico lopen op een mislukte IUI en 2mnd stilte erna.
Die IVF is dus prima gelukt
In zoverre: 7 eitjes geoogst, waarvan 4 bevrucht, maar uiteindelijk maar 1 goed genoeg om terug te plaatsen. De overige 3 niet eens goed genoeg voor de vriezer. Maar ach, die ene heeft nu armpjes en beentjes en alles en trappelt er volop op los in m'n buik! Hartstikke leuk voor je zeg! Proficiat! Dat geeft de burger moed. Ik zou dus idd ook voor IVF gaan op jouw leeftijd. Ik ben nog op het nippertje op m'n 38e zwanger geworden. De effecten van de hormonen vielen mij trouwens ook echt enorm mee, bijzonder weinig last van gehad, dus dat geeft wellicht ook nog hoop!Ohja, ook een fijn (en kleinschaliger topic dan de prikbitches) is: IVF/ICSI wie ook? Daar vind je qua leeftijd en 'problematiek' wellicht meer herkenning dan bij dat andere topic wat ik je noemde! Ik zit er ook :-)Ik ga daar gelijk even kijken!
dinsdag 30 oktober 2012 om 23:36
Dat het zaad bewerkt wordt is trouwens standaard bij zowel IUI als IVF. Schijnt dat er een goedje bijzit wat ervoor zorgt dat het de baarmoeder in kan, en dan daar achterblijft. Maar wat dus als het mee naar binnen zou gaan (IUI) daar weer remmend zou werken op een mogelijke bevruchting. En dat zal in een petrischaaltje dan wel niet anders zijn.
En natuurlijk blijft er een veel geconcentreerder goedje over, wat de kansen ook weer vergroot!
Weet je al wanneer jullie gaan starten met de IUI? En met spuiten dus?
En natuurlijk blijft er een veel geconcentreerder goedje over, wat de kansen ook weer vergroot!
Weet je al wanneer jullie gaan starten met de IUI? En met spuiten dus?
