Ik kan niet blij voor haar zijn....

03-11-2012 19:37 56 berichten
Alle reacties Link kopieren
Een vroegere vriendin van mij, contact verwaterd door afstand maar lang leve de social media heeft bekend gemaakt zwanger te zijn.

Tot zo ver is er niets aan de hand.

Ze is valt op vrouwen en heeft een vriend gevraagd om zijn sperma, dat dus nu gelukt is, buiten het feit dat ze alleen is heeft ze ook borderline. Opgenomen geweest, geen stabiel leven, geen werk, geen partner...Leuk voor haar daar niet van maar ik denk aan dat kindje....Wellicht denk ik te zwaar en gaat het prima straks maar ik houd mijn hart vast, weet niet zo goed wat ik tegen haar moet zeggen hierover, heb haar wel gefeliciteerd met de zwangerschap, dat wel maar poe zeg...
Alle reacties Link kopieren
quote:vosje78 schreef op 03 november 2012 @ 21:12:

Maar begrijp ik nou goed dat je contact met die vriendin blijft houden puur en alleen omdat je je zorgen maakt om het kind?

Of stelt de vriendschap verder ook nog iets voor?Wat is dat nou voor een rare vraag, ik ken haar 14 jaar, sinds onze puberteit, en dan zou ik alleen nu bevriend met haar zijn omdat ze toevallig jaren later opeens zwanger is?
Alle reacties Link kopieren
Het spijt me, uit alles wat ik hierover lees, lijk jij me niet de aangewezen persoon om haar bij te staan in deze zwangerschap en daarna. Je hebt een verborgen agenda, je "weet" namelijk al dat dit niets gaat worden en je bent nu al bezorgd om de baby zonder dat je enig inzicht hebt hoe zij tot deze beslissing is gekomen want het contact is verwaterd. Ze is net naar de VK geweest, dus is het nog heel pril. Toc kom je op voor de baby, het KLINKT nogal vooringenomen.



Je hebt je oordeel klaar en verpakt dat door bezorgd te zijn om de baby. Ik zeg, wacht eerst maar eens tot de baby er is en loop niet op de zaken vooruit. Ik kan het mis hebben of jij kan het mis hebben. Maar dat weet je pas over drie kwart jaar.
Alle reacties Link kopieren
quote:Debora schreef op 03 november 2012 @ 21:11:

En ik snap wel dat je er een topic over opent. Je kunt er niks mee, dat weet je zelf ook wel, maar je ziet het toch met lede ogen aan.



Wat betreft die donor: borderliners zijn er natuurlijk vol van overtuigt dat iemand hen slecht behandeld heeft. Pas na een lange tijd gaat het opvallen dat het wel altijd drama om hen heen is. Als je zelf ook een beetje dat soort karaktertrekjes hebt, valt het misschien helemaal niet op.



(En ik weet dat het logisch is om te denken dat iemand de ware is als je verliefd bent. Maar het is typischer voor de borderliner om met zulke grootse woorden over een liefde te spreken... Ik bedoel: ik zou nooit zeggen dat een man mij beter kent dan ik mezelf ken, als we niet al minstens tig jaar samen zijn. En ik zou al helemaal niet binnen het jaar na kennismaking in het huwelijksbootje stappen)



Door hetgeen jij beschrijft zijn er verschillende keren geweest dat ik afstand van haar heb genomen, zeker als je veel met elkaar op stap gaat en alles is heftig, als je jong bent is dat geweldig.

Tot een punt, bij mij althans. Ik heb vaker met haar ruzie gehad toen dat ze onverstandige dingen deed en in dingen inliet waarvan ik wist dat ze ervan spijt zou krijgen, drugs, mannen in die tijd nog. Het vrat al mijn energie toen we nog erg close waren, moest haar altijd uit de penarie helpen of uit een dal helpen en dan dezelfde avond ging het nog een keer dunnetjes over, ik trok dat op een bepaald moment niet meer.
quote:AriMa schreef op 03 november 2012 @ 21:17:

[...]





Wat is dat nou voor een rare vraag, ik ken haar 14 jaar, sinds onze puberteit, en dan zou ik alleen nu bevriend met haar zijn omdat ze toevallig jaren later opeens zwanger is?



Djeez, wat reageer jij geprikkeld op vragen zeg. Tjonge. Ik kan wel van alles gaan lopen aannemen, maar op een forum weet je gewoon niets van elkaar en je komt erachter door te vragen, toch?

Je schrijft nergens heel warm of lovend over haar en iemand suggereert dat je maar helemaal afstand moet nemen, dan is jou antwoord: 'als het om een kind gaat doe ik dat niet'. Niet: 'maar het is zo'n fantastisch leuke vrouw'. Dan vraag ik mij af wat de vriendschap voor jou betekend. Want dat lijkt me de basis van waaruit je haar kunt helpen. Anders wordt het een soort vrijwilligerswerk en dat lijkt met niet gezond en gaat volgens mij ook niet werken.
Alle reacties Link kopieren
Sorry Vosje misschien is het op een slechte voet begonnen, een van de eerste reacties was gelijk of ik jaloers was, misschien teveel op mijn hoede nu. Zoals jij mijn antwoord weergeeft is het natuurlijk niet, het ging meer om hulp aanbieden en als ze hulp zou nodig hebben met haar baby dan zou ik dat zeker doen.
quote:AriMa schreef op 03 november 2012 @ 21:35:

Sorry Vosje misschien is het op een slechte voet begonnen, een van de eerste reacties was gelijk of ik jaloers was, misschien teveel op mijn hoede nu. Zoals jij mijn antwoord weergeeft is het natuurlijk niet, het ging meer om hulp aanbieden en als ze hulp zou nodig hebben met haar baby dan zou ik dat zeker doen.



Oh, ja. Dat snap ik wel (maar dat was ik niet hoor ).

Ik snap je bezorgdheid zeker, en ik ben er echt niet op uit je af te kraken. Ik ben het wel eens met wat Deborah ook al zei: je kunt hier eigenlijk niets mee. Verder weet ik natuurlijk niets van jou en van de achtergrond dus alles wat ik weet is puur gebaseerd op hoe je het hier opschrijft. En ik denk echt dat als je die vriendin en kind wil helpen je dat vanuit de vriendschap moet doen en niet als een soort maatschappelijkwerkster. En op een of andere manier komt het een beetje op mij over alsof het een soort halve vriendin is, waar je plichtsgetrouw contact mee houdt, maar verder niet zo veel meer mee hebt (maar dat kan natuurlijk heel anders zijn, omdat het ook maar net is hoe je het opschrijft en hoe ik het interpreteer. Vandaar mijn eerdere vraag)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven