Zwanger
alle pijlers
Ik kan niet blij voor haar zijn....
zaterdag 3 november 2012 om 19:37
Een vroegere vriendin van mij, contact verwaterd door afstand maar lang leve de social media heeft bekend gemaakt zwanger te zijn.
Tot zo ver is er niets aan de hand.
Ze is valt op vrouwen en heeft een vriend gevraagd om zijn sperma, dat dus nu gelukt is, buiten het feit dat ze alleen is heeft ze ook borderline. Opgenomen geweest, geen stabiel leven, geen werk, geen partner...Leuk voor haar daar niet van maar ik denk aan dat kindje....Wellicht denk ik te zwaar en gaat het prima straks maar ik houd mijn hart vast, weet niet zo goed wat ik tegen haar moet zeggen hierover, heb haar wel gefeliciteerd met de zwangerschap, dat wel maar poe zeg...
Tot zo ver is er niets aan de hand.
Ze is valt op vrouwen en heeft een vriend gevraagd om zijn sperma, dat dus nu gelukt is, buiten het feit dat ze alleen is heeft ze ook borderline. Opgenomen geweest, geen stabiel leven, geen werk, geen partner...Leuk voor haar daar niet van maar ik denk aan dat kindje....Wellicht denk ik te zwaar en gaat het prima straks maar ik houd mijn hart vast, weet niet zo goed wat ik tegen haar moet zeggen hierover, heb haar wel gefeliciteerd met de zwangerschap, dat wel maar poe zeg...
zaterdag 3 november 2012 om 20:12
Snap jouw zorgen maar al te goed! Het is geen goede basis voor een kind.(het psychische gedeelte dan! Het lesbisch zijn of single is geen ramp) Maar aan de beslissingen die zij neemt in haar leven, kan jij helemaal niks aan veranderen. Als je geen behoefte hebt aan een closer contact, idd de boot afhouden, zoals al eerder werd gezegd.
Reageer luchtig, of helemaal niet, maar ga zeker niet jouw zorgen aan haar kenbaar maken, dat werkt alleen maar averechts!
Loslaten, en lekker je eigen leven leven, dat gaat zij ook doen!
Reageer luchtig, of helemaal niet, maar ga zeker niet jouw zorgen aan haar kenbaar maken, dat werkt alleen maar averechts!
Loslaten, en lekker je eigen leven leven, dat gaat zij ook doen!
zaterdag 3 november 2012 om 20:14
quote:lonna schreef op 03 november 2012 @ 19:45:
Het feit dat ze alleen staand is, moet geen probleem mogen zijn. BAM (bewust alleenstaand moeder) -moeders, kan helemaal in deze tijd. Je hoeft toch niet altijd een partner te hebben om een kind gelukkig groot te brengen.
Over het feit borderline kan ik niet oordelen, ken de persoon niet. Is ze al tijden stabiel? en in wat voor vorm speelt de borderline?
Hopenlijk kan deze mevrouw haar kindje alle liefde geven die het verdiend, want dat is het belangrijkste!
Kom nou, dat is helemaal niet het belangrijkste. TO heeft groot gelijk in haar openingspost, ik zou ook niet blij zijn voor een alleenstaande vriendin zonder baan en borderline als ze aankondigt dat ze zwanger is (en het is niet eens een ongelukje). Dit is egoisme ten top. Dit zijn niet de omstandigheden waarin een kind kan opgroeien tot een evenwichtige volwassene.
Je bent niet opeens af van je borderline zodra je moeder wordt. Ik heb ernstig medelijden met het kind, niet in de laatste plaats omdat er ook een erfelijke component meespeelt.
Ik wil niet alle borderliners over een kam scheren, maar het koste wat het kost een kind krijgen is vaak om de leegte die ze voelen te proberen compenseren. Niet beseffende dat een kind het leven alleen maar moeilijker voor ze maakt.
Het feit dat ze alleen staand is, moet geen probleem mogen zijn. BAM (bewust alleenstaand moeder) -moeders, kan helemaal in deze tijd. Je hoeft toch niet altijd een partner te hebben om een kind gelukkig groot te brengen.
Over het feit borderline kan ik niet oordelen, ken de persoon niet. Is ze al tijden stabiel? en in wat voor vorm speelt de borderline?
Hopenlijk kan deze mevrouw haar kindje alle liefde geven die het verdiend, want dat is het belangrijkste!
Kom nou, dat is helemaal niet het belangrijkste. TO heeft groot gelijk in haar openingspost, ik zou ook niet blij zijn voor een alleenstaande vriendin zonder baan en borderline als ze aankondigt dat ze zwanger is (en het is niet eens een ongelukje). Dit is egoisme ten top. Dit zijn niet de omstandigheden waarin een kind kan opgroeien tot een evenwichtige volwassene.
Je bent niet opeens af van je borderline zodra je moeder wordt. Ik heb ernstig medelijden met het kind, niet in de laatste plaats omdat er ook een erfelijke component meespeelt.
Ik wil niet alle borderliners over een kam scheren, maar het koste wat het kost een kind krijgen is vaak om de leegte die ze voelen te proberen compenseren. Niet beseffende dat een kind het leven alleen maar moeilijker voor ze maakt.
Occam's razor
zaterdag 3 november 2012 om 20:29
Ik kan mij de ongerustheid goed voorstellen! Borderline is heftig, wat als ze gaat uitvallen tegen het kind? Heeft ze een plan van aanpak om haar borderline met een goede, evenwichtige opvoeding te combineren? Een achterban die haar kan steunen in slechtere tijden? Met een gezonde partner zou het makkelijker zijn, omdat deze het kind kan steunen in periodes dat het slecht gaat met moeder en uitleggen wat psychische ziekten inhouden...
zaterdag 3 november 2012 om 20:34
zaterdag 3 november 2012 om 20:38
Dat zeg ik toch Paloma, dat ik bezorgd ben over dat kindje wat er komen gaat.
Ik weet dat ze bijvoorbeeld misbruikt is als kind zijnde, ze heeft geen begeleiding nu en heeft het ook niet nodig meer volgens haar. Een kind krijgen is heftig en je hoort vaak dat kinderen vrouwen die zelf misbruikt zijn het dan ook erg zwaar krijgen, in combinatie met haar borderline hoop ik dat ze een balans kan vinden, dat is toch niet gek.
In haar goede buien is het een top-meid leuke ideeen voor overal in, hartstikke positief maar dat is lang niet altijd en dat baart me zorgen ja.
Ik weet dat ze bijvoorbeeld misbruikt is als kind zijnde, ze heeft geen begeleiding nu en heeft het ook niet nodig meer volgens haar. Een kind krijgen is heftig en je hoort vaak dat kinderen vrouwen die zelf misbruikt zijn het dan ook erg zwaar krijgen, in combinatie met haar borderline hoop ik dat ze een balans kan vinden, dat is toch niet gek.
In haar goede buien is het een top-meid leuke ideeen voor overal in, hartstikke positief maar dat is lang niet altijd en dat baart me zorgen ja.
zaterdag 3 november 2012 om 20:43
quote:AriMa schreef op 03 november 2012 @ 20:19:
Jeetje zo heb ik het nog niet bekeken Debora van die leegte maar daar zou wel wat in kunnen zitten. Ze heeft problemen een langdurige relatie te hebben (langste was iets van 9 maanden). Een kind kan je natuurlijk niet verlaten.
Dat komt omdat borderliners (in het algemeen, iedereen is een uniek persoon natuurlijk) met een aantal problemen kampen: chronisch leegtegevoel, zwart-witdenken en verlatingsangst. Ze duiken vol passie in een relatie, denken dat dit dé persoon van hun leven is (witdenken) en willen nooit meer zonder diegene. Tot er iets heel kleins gebeurt, waardoor ze volledig omslaan: hun partner is een ongelofelijke klootzak die tegen ze is (zwartdenken en voeden van het chronisch leegtegevoel). De partner is verwart en probeert duidelijk te maken dat dit echt niet zo is door zich uit te drukken in superlatieven etc. De borderliner raakt weer overtuigd dat deze persoon echt de vondst van hun leven is en de cyclus begint weer opnieuw. En het gros van de partners houdt dit grapje maar een beperkte periode vol. Op een gegeven moment heb je hier geen zin meer in. De relatie gaat uit en de borderliner wordt weer bevestigd in het denken dat niemand te vertrouwen is en dat iedereen tegen ze is. Hetzelfde geldt ook voor vriendschappen, geen wonder dat je het contact op een laag pitje hebt gezet.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb echt medelijden met borderliners, want het is een heel zwaar leven. Met intensieve therapie schijnt het mogelijk te zijn om deze gedachtegang te doorbreken, maar dat kost veel tijd en continu je aandacht erbij houden. En het probleem van borderliners is dat ze ook hun therapeut in het begin geweldig vinden, tot er iets kleins gebeurt, waardoor ze de therapeut niet meer vertrouwen en niet meer op therapie komen. Je hebt een ervaren therapeut nodig die tegen een stootje kan en consequent de problemen aanpakt. Anders verliest een borderliner ook het vertrouwen in de psychiatrie. Maar ja, een therapeut kan natuurlijk ook niet toveren, het is uiteindelijk de borderliner die de verandering moet willen doorzetten.
Borderliners dénken dat een kind hen niet kan verlaten. Het tegendeel is waar natuurlijk. Het probleem met borderliners is dat ze zichzelf een aantal vaardigheden hebben eigen gemaakt die je normaal ziet bij kinderen (onvolwassen copingsmechanismen). En je ziet nog wel eens dat als jonge meisjes verwaarloost zijn, ze denken dat een baby wel voor altijd van hen zal houden. Een volwassene weet wel beter, maar kinderen en borderliners niet altijd.
Ik werk overigens zelf niet in de psychiatrie, maar heb er wel veel over gelezen. (Heb zelf ook zo'n vriendin gehad)
Jeetje zo heb ik het nog niet bekeken Debora van die leegte maar daar zou wel wat in kunnen zitten. Ze heeft problemen een langdurige relatie te hebben (langste was iets van 9 maanden). Een kind kan je natuurlijk niet verlaten.
Dat komt omdat borderliners (in het algemeen, iedereen is een uniek persoon natuurlijk) met een aantal problemen kampen: chronisch leegtegevoel, zwart-witdenken en verlatingsangst. Ze duiken vol passie in een relatie, denken dat dit dé persoon van hun leven is (witdenken) en willen nooit meer zonder diegene. Tot er iets heel kleins gebeurt, waardoor ze volledig omslaan: hun partner is een ongelofelijke klootzak die tegen ze is (zwartdenken en voeden van het chronisch leegtegevoel). De partner is verwart en probeert duidelijk te maken dat dit echt niet zo is door zich uit te drukken in superlatieven etc. De borderliner raakt weer overtuigd dat deze persoon echt de vondst van hun leven is en de cyclus begint weer opnieuw. En het gros van de partners houdt dit grapje maar een beperkte periode vol. Op een gegeven moment heb je hier geen zin meer in. De relatie gaat uit en de borderliner wordt weer bevestigd in het denken dat niemand te vertrouwen is en dat iedereen tegen ze is. Hetzelfde geldt ook voor vriendschappen, geen wonder dat je het contact op een laag pitje hebt gezet.
Begrijp me niet verkeerd. Ik heb echt medelijden met borderliners, want het is een heel zwaar leven. Met intensieve therapie schijnt het mogelijk te zijn om deze gedachtegang te doorbreken, maar dat kost veel tijd en continu je aandacht erbij houden. En het probleem van borderliners is dat ze ook hun therapeut in het begin geweldig vinden, tot er iets kleins gebeurt, waardoor ze de therapeut niet meer vertrouwen en niet meer op therapie komen. Je hebt een ervaren therapeut nodig die tegen een stootje kan en consequent de problemen aanpakt. Anders verliest een borderliner ook het vertrouwen in de psychiatrie. Maar ja, een therapeut kan natuurlijk ook niet toveren, het is uiteindelijk de borderliner die de verandering moet willen doorzetten.
Borderliners dénken dat een kind hen niet kan verlaten. Het tegendeel is waar natuurlijk. Het probleem met borderliners is dat ze zichzelf een aantal vaardigheden hebben eigen gemaakt die je normaal ziet bij kinderen (onvolwassen copingsmechanismen). En je ziet nog wel eens dat als jonge meisjes verwaarloost zijn, ze denken dat een baby wel voor altijd van hen zal houden. Een volwassene weet wel beter, maar kinderen en borderliners niet altijd.
Ik werk overigens zelf niet in de psychiatrie, maar heb er wel veel over gelezen. (Heb zelf ook zo'n vriendin gehad)
Occam's razor
zaterdag 3 november 2012 om 20:49
Logistiek gezien is het geen haalbare kaart Paloma, er zitten veel kilometers tussen ons, die man kent ze nu een jaar of 2. Nog niet zo heel lang en heeft haar zwaarste tijd niet meegemaakt, dat ze echt de weg helemaal kwijt was en opgenomen moest worden bijvoorbeeld.
Jasses Debora wat omschrijf je het treffend. Ze wisselt heel vaak van vriendin en altijd is het dan zó geweldig, binnen no time gaat ze ook trouwen en binnen 2 weken is alles alweer gecancelled. En dan is iemand anders aan de beurt, die deze keer echt alle kwaliteiten heeft die ze zoekt in een partner...
Jasses Debora wat omschrijf je het treffend. Ze wisselt heel vaak van vriendin en altijd is het dan zó geweldig, binnen no time gaat ze ook trouwen en binnen 2 weken is alles alweer gecancelled. En dan is iemand anders aan de beurt, die deze keer echt alle kwaliteiten heeft die ze zoekt in een partner...
zaterdag 3 november 2012 om 20:54
Ik denk dat je je er niet mee moet bemoeien. Waarom niet? Omdat jij het geen goed idee vind dat ze een kindje krijgt. Je respecteerd haar keuze niet, dus oprechte hulp zal ze van jou niet verwachten. Mocht je de banden aan willen halen, dan gaat de zin: ik wist het wel, heb ik het niet gezegd, onvermijdelijk komen.
Ik zou haar daarom van fb en andere social media afhalen, voor jezelf zodat je niet meer hoeft en kunt weten hoe het met haar gaat.
Ik zou haar daarom van fb en andere social media afhalen, voor jezelf zodat je niet meer hoeft en kunt weten hoe het met haar gaat.
zaterdag 3 november 2012 om 21:02
quote:AriMa schreef op 03 november 2012 @ 20:28:
Wat ik ermee wil? Moet ik hier iets mee willen, ik ventileer mijn gedachten en zorgen, dat is toch wat men doet op een forum, onder andere?Bedankt. Dat is het antwoord op mijn vraag. Het had namelijk ook iets anders kunnen zijn (bijvoorbeeld dat je wilde weten of je er wel of niet iets van zou zeggen)
Wat ik ermee wil? Moet ik hier iets mee willen, ik ventileer mijn gedachten en zorgen, dat is toch wat men doet op een forum, onder andere?Bedankt. Dat is het antwoord op mijn vraag. Het had namelijk ook iets anders kunnen zijn (bijvoorbeeld dat je wilde weten of je er wel of niet iets van zou zeggen)
zaterdag 3 november 2012 om 21:11
En ik snap wel dat je er een topic over opent. Je kunt er niks mee, dat weet je zelf ook wel, maar je ziet het toch met lede ogen aan.
Wat betreft die donor: borderliners zijn er natuurlijk vol van overtuigt dat iemand hen slecht behandeld heeft. Pas na een lange tijd gaat het opvallen dat het wel altijd drama om hen heen is. Als je zelf ook een beetje dat soort karaktertrekjes hebt, valt het misschien helemaal niet op.
ik heb begrepen dat cabaretiere Sara Kroos ook borderline heeft, maar die leek het redelijk onder controle te hebben (het komt ook in gradaties natuurlijk: sommige mensen kunnen geen normale relaties meer onderhouden, anderen wel, maar hebben meer drama in hun leven). Maar een tijdje terug had ze een whirlwind romance en was binnen no time verloofd met haar 'droomvrouw'. Nog geen jaar later waren ze getrouwd. Daar heb ik dan ook zo mn bedenkingen bij...
Vergelijk: http://boulevard.nieuws.nl/442832
met:
http://www.gk.nl/news/8175-sara_kroos_gaat_trouwen
(En ik weet dat het logisch is om te denken dat iemand de ware is als je verliefd bent. Maar het is typischer voor de borderliner om met zulke grootse woorden over een liefde te spreken... Ik bedoel: ik zou nooit zeggen dat een man mij beter kent dan ik mezelf ken, als we niet al minstens tig jaar samen zijn. En ik zou al helemaal niet binnen het jaar na kennismaking in het huwelijksbootje stappen)
Wat betreft die donor: borderliners zijn er natuurlijk vol van overtuigt dat iemand hen slecht behandeld heeft. Pas na een lange tijd gaat het opvallen dat het wel altijd drama om hen heen is. Als je zelf ook een beetje dat soort karaktertrekjes hebt, valt het misschien helemaal niet op.
ik heb begrepen dat cabaretiere Sara Kroos ook borderline heeft, maar die leek het redelijk onder controle te hebben (het komt ook in gradaties natuurlijk: sommige mensen kunnen geen normale relaties meer onderhouden, anderen wel, maar hebben meer drama in hun leven). Maar een tijdje terug had ze een whirlwind romance en was binnen no time verloofd met haar 'droomvrouw'. Nog geen jaar later waren ze getrouwd. Daar heb ik dan ook zo mn bedenkingen bij...
Vergelijk: http://boulevard.nieuws.nl/442832
met:
http://www.gk.nl/news/8175-sara_kroos_gaat_trouwen
(En ik weet dat het logisch is om te denken dat iemand de ware is als je verliefd bent. Maar het is typischer voor de borderliner om met zulke grootse woorden over een liefde te spreken... Ik bedoel: ik zou nooit zeggen dat een man mij beter kent dan ik mezelf ken, als we niet al minstens tig jaar samen zijn. En ik zou al helemaal niet binnen het jaar na kennismaking in het huwelijksbootje stappen)
Occam's razor
zaterdag 3 november 2012 om 21:13
quote:vosje78 schreef op 03 november 2012 @ 21:02:
[...]
Bedankt. Dat is het antwoord op mijn vraag. Het had namelijk ook iets anders kunnen zijn (bijvoorbeeld dat je wilde weten of je er wel of niet iets van zou zeggen)Nee door haar borderline heb ik al vroeg geleerd om sommige dingen beter uit de weg te gaan, dit is een van die dingen. Vanuit haar ook wel begrijpelijk als ze kwaad zou worden, ze wilde een kind (dat was een verrassing trouwens, in de jaren dat ik haar ken gaf ze juist te kennen dat kinderen ws niet zo verstandig zouden zijn en niet in haar levensstijl passen) en nu krijgt ze er een, als het goed is, (nog redelijk pril) en dan gaat iemand je vragen of het wel zo'n goed idee is...mwa dat lijkt me niet handig.
[...]
Bedankt. Dat is het antwoord op mijn vraag. Het had namelijk ook iets anders kunnen zijn (bijvoorbeeld dat je wilde weten of je er wel of niet iets van zou zeggen)Nee door haar borderline heb ik al vroeg geleerd om sommige dingen beter uit de weg te gaan, dit is een van die dingen. Vanuit haar ook wel begrijpelijk als ze kwaad zou worden, ze wilde een kind (dat was een verrassing trouwens, in de jaren dat ik haar ken gaf ze juist te kennen dat kinderen ws niet zo verstandig zouden zijn en niet in haar levensstijl passen) en nu krijgt ze er een, als het goed is, (nog redelijk pril) en dan gaat iemand je vragen of het wel zo'n goed idee is...mwa dat lijkt me niet handig.
