Zwanger
alle pijlers
ik voel niks voor mijn ongeboren kind😳
zondag 6 juli 2014 om 23:16
Dag dames,
Ik loop al een tijdje met dit in mijn hoofd, maar op de een of andere manier kan ik totaal niks voelen voor ons kindje. Ik weet niet of het komt doordat ik pas 3 maanden ben en erg beroerd ben, heb wel flink moeten huilen toen ik het hartje voor het eerst heb horen kloppen. Ik schaam me er echt heel erg voor, partner weet er dus ook niks van af. Ik ben bang dat ik misschien wel helemaal niks voor mijn kind ga voelen. Zijn er anderen hier die hetzelfde hebben meegemaakt?
Ik loop al een tijdje met dit in mijn hoofd, maar op de een of andere manier kan ik totaal niks voelen voor ons kindje. Ik weet niet of het komt doordat ik pas 3 maanden ben en erg beroerd ben, heb wel flink moeten huilen toen ik het hartje voor het eerst heb horen kloppen. Ik schaam me er echt heel erg voor, partner weet er dus ook niks van af. Ik ben bang dat ik misschien wel helemaal niks voor mijn kind ga voelen. Zijn er anderen hier die hetzelfde hebben meegemaakt?
maandag 7 juli 2014 om 09:53
quote:Desperate_Housewive schreef op 07 juli 2014 @ 09:28:
Haha, hier voorlopig ook nog 1 kind. Ik heb nog totaal geen gevoel voor een tweede, dus die komt er niet zoals het er nu naar uit ziet al wil mijn man anders helaas...Mijn man heeft nooit een tweede gewild, hoewel hij zijn kind geweldig vindt, dus dat dilemma hebben wij hier gelukkig niet. Lijkt me nog best lastig trouwens.
Haha, hier voorlopig ook nog 1 kind. Ik heb nog totaal geen gevoel voor een tweede, dus die komt er niet zoals het er nu naar uit ziet al wil mijn man anders helaas...Mijn man heeft nooit een tweede gewild, hoewel hij zijn kind geweldig vindt, dus dat dilemma hebben wij hier gelukkig niet. Lijkt me nog best lastig trouwens.
maandag 7 juli 2014 om 09:57
quote:tanteslankie schreef op 07 juli 2014 @ 08:40:
[...]
Herkenbaar. Iedereen was iedereen zo blij na de geboorte van onze zoon, en ik kon alleen maar denken "wie neemt hem mee"?. Pas na een half jaar werd de moeder in mij geboren. Zoon is nu vijf en kan me geen leven meer zonder hem voorstellen.
Toen ik zwanger was, was iedereen er meer mee bezig dan ikzelf.Dit had ik geschreven kunnen hebben, mijn zoon is even oud trouwens.
[...]
Herkenbaar. Iedereen was iedereen zo blij na de geboorte van onze zoon, en ik kon alleen maar denken "wie neemt hem mee"?. Pas na een half jaar werd de moeder in mij geboren. Zoon is nu vijf en kan me geen leven meer zonder hem voorstellen.
Toen ik zwanger was, was iedereen er meer mee bezig dan ikzelf.Dit had ik geschreven kunnen hebben, mijn zoon is even oud trouwens.
maandag 7 juli 2014 om 10:03
Heel herkenbaar! Maar het komt goed hoor!
Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was heb ik een tijd gedacht; Ik geloof dat ik toch geen kind wil.. Ik wilde er het liefst niet eens aan denken. Ik was ook 3maanden lang ziek, dat maakt het er ook niet leuker op.
Ik dacht ook eerst; als ik het hartje hoor verandert mn gevoel wel, nou niet dus, mn man zat met tranen in zn ogen en ik lag erbij als een ijskonijn.
Ik woon in Manila en hier krijg je bij elke afspraak een echo, toen ik het kindje zag bewegen deed het me nog steeds niks, de daarop volgende echos ook niet. Toen dacht ik, als ik het ga voelen bewegen, dan ga ik het vast leuker vinden. Mis! Ik dacht meer van oh nee, het zit er echt en ik kan niet meer terug!
Sinds de 20weken echo, toen we achter het geslacht kwamen,nu 3 weken geleden, begin ik ineens iets voor mn kindje te voelen. Hij beweegt nu de hele dag door en dat is wel gezellig. Maar heb ook nog zat momenten dat ik er niet teveel over na wil denken. Het zal allemaal wel goed komen
Ik heb dit trouwens wel met mijn man besproken. Hij was vanaf dag 1 dolblij, en dat irriteerde me soms mateloos Heb hem toen vertelt dat ik er geen gevoel bij had. Hij heeft me juist enorm gesteund en me keer op keer verteld dat ik het wel zou komen en ik me niet druk moest maken!
Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was heb ik een tijd gedacht; Ik geloof dat ik toch geen kind wil.. Ik wilde er het liefst niet eens aan denken. Ik was ook 3maanden lang ziek, dat maakt het er ook niet leuker op.
Ik dacht ook eerst; als ik het hartje hoor verandert mn gevoel wel, nou niet dus, mn man zat met tranen in zn ogen en ik lag erbij als een ijskonijn.
Ik woon in Manila en hier krijg je bij elke afspraak een echo, toen ik het kindje zag bewegen deed het me nog steeds niks, de daarop volgende echos ook niet. Toen dacht ik, als ik het ga voelen bewegen, dan ga ik het vast leuker vinden. Mis! Ik dacht meer van oh nee, het zit er echt en ik kan niet meer terug!
Sinds de 20weken echo, toen we achter het geslacht kwamen,nu 3 weken geleden, begin ik ineens iets voor mn kindje te voelen. Hij beweegt nu de hele dag door en dat is wel gezellig. Maar heb ook nog zat momenten dat ik er niet teveel over na wil denken. Het zal allemaal wel goed komen
Ik heb dit trouwens wel met mijn man besproken. Hij was vanaf dag 1 dolblij, en dat irriteerde me soms mateloos Heb hem toen vertelt dat ik er geen gevoel bij had. Hij heeft me juist enorm gesteund en me keer op keer verteld dat ik het wel zou komen en ik me niet druk moest maken!
maandag 7 juli 2014 om 10:12
quote:elein schreef op 07 juli 2014 @ 00:10:
Als een kabouter haar bij de deur was komen afgeven was het net zo logisch geweest.
Maar hier hetzelfde. Ik heb me pas na 1 maand echt gehecht aan mijn kindje en nu is het het liefste wat ik heb.
Daarvoor was het meer overleven, zoals velen ook al zeggen. Vond de hele zwangerschap niks aan trouwens, ook niet toen de misselijkheid weg was. Het beeld wat sommige vrouwen scheppen over zwangerschap en een pasgeboren baby hebben is vooral show voor de buitenwereld denk ik.
Als een kabouter haar bij de deur was komen afgeven was het net zo logisch geweest.
Maar hier hetzelfde. Ik heb me pas na 1 maand echt gehecht aan mijn kindje en nu is het het liefste wat ik heb.
Daarvoor was het meer overleven, zoals velen ook al zeggen. Vond de hele zwangerschap niks aan trouwens, ook niet toen de misselijkheid weg was. Het beeld wat sommige vrouwen scheppen over zwangerschap en een pasgeboren baby hebben is vooral show voor de buitenwereld denk ik.
maandag 7 juli 2014 om 22:20
Ja, ik sluit aan in de rij. Bij de eerste miste ik ook dat gevoel en tot aan de geboorte was ik doodsbang dat ik misschien een liefdeloze moeder zou zijn die haar kind uiteindelijk iets zou aandoen. Geloof me, het is helemaal goedgekomen.
De eerste nacht (ziekenhuis) legde de verpleegkundige het kindje bij mij in bed te slapen. Ik zei dat dat niet verstandig was en ik zo op hem zou rollen. Toen zei ze: "Nee hoor, dat gebeurt niet, dat is moederinstinct". Dat vond ik speciaal en onwerkelijk om te horen: ik, moederinstict?
Op dag 5 sloeg de verliefdheid in al een bom. De radio stond aan en ieder liedje ging opeens over ons. Over mij.
De eerste nacht (ziekenhuis) legde de verpleegkundige het kindje bij mij in bed te slapen. Ik zei dat dat niet verstandig was en ik zo op hem zou rollen. Toen zei ze: "Nee hoor, dat gebeurt niet, dat is moederinstinct". Dat vond ik speciaal en onwerkelijk om te horen: ik, moederinstict?
Op dag 5 sloeg de verliefdheid in al een bom. De radio stond aan en ieder liedje ging opeens over ons. Over mij.
maandag 7 juli 2014 om 22:34
Heel herkenbaar, ik ben wel een beetje blij enzo maar om nou te zeggen dat ik zielsveel van de ongeboren spruit hou nee.. Snap ook nog steeds niet dat ik zwanger ben en er een kind komt.
Ik heb bloedverlies gehad en toen was ik wel helemaal over de zeik. Verloskundige zei dat ik ook zo onzeker ben omdat er best veel op mij afkomt als moeder worden...Ehh..Ik? Moeder worden? Daar had ik nog niet aangedacht.
Iedereen zegt van alles tegen mij: Niet verven he Kieks, niet sjouwen he Kieks en soms weet ik niet eens meer waarom ze dat eigenlijk zeggen.
Ik heb bloedverlies gehad en toen was ik wel helemaal over de zeik. Verloskundige zei dat ik ook zo onzeker ben omdat er best veel op mij afkomt als moeder worden...Ehh..Ik? Moeder worden? Daar had ik nog niet aangedacht.
Iedereen zegt van alles tegen mij: Niet verven he Kieks, niet sjouwen he Kieks en soms weet ik niet eens meer waarom ze dat eigenlijk zeggen.
dinsdag 8 juli 2014 om 09:21
Herkenbaar! Hier inmiddels 39+4 weken zwanger en dat gevoel komt er steeds meer. In het begin ook niet gehad hoor. Was toen vooral onwerkelijk. Nu is het echt mijn kindje, maar het is nog niet diegene waarvan ik het meeste hou. Dat is mijn man. Denk dat zoiets vanzelf komt na de bevalling.
Mijn man weet dit ook van mij. Praat erover met hem!
Succes xx
Mijn man weet dit ook van mij. Praat erover met hem!
Succes xx
dinsdag 8 juli 2014 om 09:56
O ja ook hier herkenbaar, nu 39.1 weken zwanger van de tweede en heb ik wat meer het besef dat er straks (als het goed is, want ook ik heb helaas in mijn omgeving meegemaakt dat het in de laatste weken nog fout kan gaan) een tweede kindje is.
Scheelt dat ik nu weet wat me te wachten staat en dat als je kind op je buik ligt denkt, ja dat is mijn kind!
Maar zwanger leuk? Nee er zijn leuke momenten, maar het is voor mij echt een middel om het doel te bereiken!
Het word straks wel echter als je de kleine voelt!
Scheelt dat ik nu weet wat me te wachten staat en dat als je kind op je buik ligt denkt, ja dat is mijn kind!
Maar zwanger leuk? Nee er zijn leuke momenten, maar het is voor mij echt een middel om het doel te bereiken!
Het word straks wel echter als je de kleine voelt!
