Ik wil zo graag een derde kindje....

Hallo meiden,



Ik ben nieuw op dit forum. Heb behoefte aan het delen van mijn gevoelens, dus vandaar dat ik hier ben.



Ik ben 33 jaar en heb twee lieve dochters, van net 4 en van anderhalf. Tot voor afgelopen week was ik zwanger van de derde. Voor elke dochter heb ik een miskraam gehad en daarom mag ik al vroeg terecht voor een echo. Vanwege wat bloedverlies heb ik de afgelopen weken meerdere echo´s gehad en alles leek steeds goed: het hartje klopte, kindje groeide. Op de eennalaatste echo bleek dat ik qua termijn een week achter lag op mijn eigen berekening, maar dat hoeft niks te zeggen. Helaas bleek afgelopen dinsdag het hartje tóch niet meer te kloppen en is het dus toch misgegaan. Een dag later heb ik medicatie gekregen en in de afgelopen dagen is er al veel 'afgekomen'. Morgen heb ik de controle: of alles schoon is of dat er alsnog gecuretteerd moet worden.

De miskramen zijn steeds heel pijnlijk. Ik heb echte weeën en behalve het persen is het net een echte bevalling. Vreselijk. Ik ben heel blij met mijn twee dochters, maar ik wil heel graag een derde. Mijn man gelukkig ook. Maar het is erg onzeker allemaal. Gaan we ons laten onderzoeken nu? Of gaan we er gewoon weer voor? Eén miskraam is pech, een tweede kan je ook overkomen (hoe naar dat ook is overigens), maar ik voel me nu voor het eerst een 'medisch geval'. Is er iets aan de hand? En zo ja: wat is er dan aan de hand? Misschien blijkt uit bloedonderzoek wel dat we geen jongetjes kunnen 'maken' (volgens de gyn een reële theorie). Moeten we dan maar hopen dat de volgende (als dat al wel weer lukt) gelijk maar weer een meisje is. Of is er iets anders aan de hand? Of toch niks?



Nou ja, jullie lezen het al: ik vind het een onzekere tijd. En op dit moment is er toch al niet veel goeds. Twee weken geleden is mijn dierbare oma overleden en daarnaast speelt een heel vervelend conflict met mijn schoonouders.



Wie herkent zich een beetje in mijn verhaal of heeft gewoon de behoefte om te reageren ?

Wat fijn dat de bloedingen gestopt. Vervelend dat je er maanden last van hebt gehad. Zo kun je nog niet verder. Tot nu dan gelukkig! Hoop voor je dat het 'gewoon' weer de eerste keer raak is.



Op zich niet direct zulke sterke reacties, maar het komt wel op hetzelfde neer. Het wordt meelevend gebracht: ach meisje toch, wat doe je jezelf aan, je hebt twee mooie kinderen, je moet er nog maar eens goed over nadenken.



Deze miskraam is zeker anders dan de eerste. Ik weet dat ik zwanger kan worden én blijven, zelfs twee keer. Ik ben gelukkig dat ik weet hoe het is om zwanger te zijn en ik ben zeer gelukkig met die twee dochters. Ik weet niet wat ik had gemoeten als ik ze uberhaupt niet had kunnen krijgen. En voor dat ben ik echt dankbaar. Ondanks dat ik er al twee heb, weet ik dat het niet vanzelfsprekend is. Maar toch wil ik een derde. En deze miskraam heeft andere onzekerheden met zich meegebracht, waardoor ik toch niet kan zeggen dat deze minder erg is ofzo. Vaak weten mensen ook gewoon niet wat ze (moeten) zeggen (maar dan heb ik liever dat ze dat dan gewoon zeggen).

Begrijpt je man/vriend je wel goed? De mijne steeds meer, haha. Maar dat gaat niet vanzelf. De vervelende dingen blockt hij het liefst en dat lukt hem vrij aardig. Mij niet.



Hier waren mijn kinderen er ook bij tijdens de echo. De jongste snapt het niet, maar we hebben mijn oudste gelijk verteld dat de baby, net als mijn oma dus, ook dood was. Omdat mijn man vorig jaar héél erg ziek was, heeft dat wel impact. Mijn oma was oud en ziek. Papa is ook al wel oud en was ziek. En de baby dan? Niet oud, wel ziek? Dus ik kan ook ziek worden en dood gaan, mama. Ik probeer er veel als ze behoefte heeft met haar over te praten, maar het wel luchtig te houden. Omdat ik mijn oma graag wilde vertellen dat ik zwanger was, hebben we het al vroeg tegen een aantal mensen verteld, volgende keer wat langer wachten.

Papa is overigens 38, haha. Maar in haar ogen best al heel oud.

Vandaag bleek dat er nog een restje zat. Heb opnieuw medicatie gekregen en donderdag weer terug voor een nieuwe controle. Hebben ook meteen bloed laten prikken voor chromosomenonderzoek. Dat duurt een maand of vier voordat de uitslag binnen is, dus maar meteen gedaan.