Keizersnee narcose, uitgezakte navelstreng

Bankkussen schreef: ↑

05-07-2021 18:02

Heb het niet duidelijk verwoord denk ik . Ze had alleen een hartslag en kon niet zelfstandig ademhalen door de narcose waardoor ze er een beetje levenloos uit zag. Ze moest daarna ook aan de beademing. Apgar was 1

Dat is wel heftig!

Mijn oudste is met spoedkeizersnede geboren. Niet na inleiding , bevalling was thuis begonnen maar kind bleek dysmatuur te zijn, placenta functioneerde niet goed.. en dit alles kwamen we pas achter nadat kind geboren was. Thuis ging het al slecht tijdens de weeen en werd ik doorgestuurd zonder dat ik wist waarom, ik dacht omdat het niet opschoot.. ik ging echter van 3 naar 10 cm in luttele minuten in het ziekenhuis en dat kon kind niet aan.

Was wel heftig omdat het levensbedreigende situatie was. Flatline op CTG iedere keer.. herstellen van hartslag ging steeds minder tot hartstilstand .

Ik kan me alleen nog naar het geren door de gangen herinneren en dat de gyneacoloog roep "snijden nu" vlak voor ik onder narcose ging.Man mocht er niet bij zijn, die heeft toen de meest angstigste uren van zijn leven beleefd. Geen foto's van de keizersnede, was geen tijd voor.

Ik ben de eerste week zo goed als kwijt. Ik heb foto;s van ziekenhuis , dat ze in couveuse ligt etc. dus kan zien wat er is gebeurd is tijdens mijnverblijf maar ik weet het zelf niet, bizar gevoel gaf dat (en nog steeds )

Ik bleek een navelstreng insufficiëntie te hebben (erfelijk) dit kwam later aan het licht door onderzoek. Bij no. 2 was de koek letterlijk en figuurlijk op bij 36 weken en no. 3 heeft het langste in mijn buik verbleven.

Helaas kreeg ik er een fikse tik van en liep een PPD op. Gelukkig door goede hulp en medicatie daarna weer op de been . En ik bleef mijzelf maar continue voorhouden dat het niet anders kon en dat ik dankbaar was dat mijn kind het had overleefd.. Maar was er behoorlijk verdrietig over. Dus heel herkenbaar,

Mijn 2e kind kwam met geplande keizersnede en mij 3e kind vaginaal (tussen no. 2 en 3 zit maar 1 1/2 jaar dus was wel wat tricky).

Poldervrouw wat heftig! Hoe keek jij tegen je tweede (en derde) bevalling aan van tevoren?

Brianne, ik heb je een ietwat lange reply gestuurd

Wat heftig Poldervrouw. Ik herken dat van in narcose gaan en ietwat paniek/ stress horen bij de artsen.

Fijn dat je goed uit de PPD bent gekomen.

Mijn man mocht er wel bij zijn maar had even een paar tellen voor zichzelf nodig en toen was de baby er al uit.. zo snel gaat dat blijkbaar. Ik weet zelf de dagen in het ziekenhuis nog heel goed, iets te goed. Heb jij nog iets specifieks aan traumaverwerking gedaan oid?

Bankkussen schreef: ↑

05-07-2021 20:21

Poldervrouw wat heftig! Hoe keek jij tegen je tweede (en derde) bevalling aan van tevoren?

Ik was op zich best gespannend maar omdat mijn probleem gelukkig was gevonden vond ik het wel minder eng, wat er mis ging bij no. 1 was minder voor de hand liggend bij no. 2. De controles waren ook echt veel intensiever .. ik was echt veel in het ziekenhuis, echo's , controles, checks. noem het maar op.. alles om te voorkomen dat het weer mis zou gaan, dat gaf wel een veilig gevoel.

Nav mijn 1e bevalling heb ik een klacht ingediend bij het ziekenhuis (er was nogal wat misgegaan qua communicatie), klacht was gegrond. Dus werd ik met de 2e als koningin ontvangen, eigen kamer en ik had mijn bevallingsplan dusdanig dichtgetimmerd dat mij niets meer kon overkomen . Moment van bevalling vond ik wel spannend omdat we inmiddels wisten dat die placenta het niet zou gaan volhouden en we niet wisten tot welke week, iedere week was meegenomen natuurlijk, je wil geen prematuurtje.. Gelukkig konden we het redelijk plannen en werd het op de dag af 37 weken gehaald. Was een goed ervaring en ik vond het ook een prima bevalling. Kind was gezond, geen stress, en al mijn wensen werden ingewilligd (nadat kind geboren was vader overal bij, kind niet schoonvegen maar na controles direct bij mij in bed en bij mij laten zolang als het kan) Dit alles kon, kind was gezond gelukkig dus heeft na alle controles lekker bij mij gelegen onder de dekens. Hij had ook geen ondersteuning nodig

Nummer drie was op zijn zachtsgezegd onverwacht.. Ik kwam er pas heel laat achter dat ik zwanger was (21W5 dagen). En aangezien het echt mijn laatste was, wilde ik het perse het gewoon proberen, daarvoor moest ik overstappen naar ander ziekenhuis omdat mijn eigen gynaecoloog het niet deed na 2 x keizersnede plus dat het nogal kort op no. 2 was, zij wilde het risico niet nemen en wilde het ook niet proberen. Tja.. ik wel.. en als het dan niet zou lukken dan niet, maar dan had ik het in iig geprobeerd.

Ik ben uiteindelijk bevallen et 43 weken en een beetje. Ingeleid en was appeltje eitje (vond ik zelf) kind bleek wel sterrenkijker te zijn, dat was even spannend (ik heb dat zelf niet zo ervaren, mensen om mij heen wel ) . Omdat de kans groter was dat ik niet zou redden vaginaal dan wel , was ik verplicht nuchter en voorbereid op keizersnede (ok stond klaar zeg maar ).. maar goed.. het is me gelukt en ik zou het zo weer doen ..

Ik moet eerlijk zeggen dat mijn geplande keizersnede en mijn vaginale bevalling beiden goed zijn bevallen , ik vond herstel van vaginale bevalling wel vlotter maar ik kan niet zeggen dat ik het als beter heb ervaren qua "kijk mij eens natuurlijk bevallen zijn"... Die geplande KS was ook prettig.. op hersteltijd na dan . Ik heb geen pijnstillig gehad bij mijn 3e bevalling en dat is mij ook goed bevallen , ik vond het anders toch een risico dat het uit zou draaien op een keizersnede als ik een ruggenprik zou nemen voor de pijn.. Ik vond het goed te doen , inleiden is best wel heftig maar ik vond het te doen. Ook dat is bij iedereen weer anders.

En qua moedergevoel vond ik de 2e en 3e bevalling prettiger verlopen qua hechting dan na de spoedkeizersnede, je mist dan toch een soort stukje , ik was na de 1e echt super beschermend en wilde eigenlijk niet dat iemand aan mijn kind zat, dat had ik minder met no. 2 en 3.. omdat je toch de eerste kennismaking niet helemaal meekrijgt zoals je zou willen. MAar goed, dat is ook wel persoonlijk, ik ken ook wel mensen met keizersnede onder narcose die dit niet zo hebben ervaren, misschien heeft het te maken met de stress eromheen en de angst van waar is mijn kind... geen idee.. ik hield er een depressie aan over .. en dat heeft ook niet iedereen. Bij mijn 2e geen last gehad overigens , goede begeleiding dus geen gedoe en nummer 3 was helemaal top.

Ronja schreef: ↑

05-07-2021 20:54

Wat heftig Poldervrouw. Ik herken dat van in narcose gaan en ietwat paniek/ stress horen bij de artsen.

Fijn dat je goed uit de PPD bent gekomen.

Mijn man mocht er wel bij zijn maar had even een paar tellen voor zichzelf nodig en toen was de baby er al uit.. zo snel gaat dat blijkbaar. Ik weet zelf de dagen in het ziekenhuis nog heel goed, iets te goed. Heb jij nog iets specifieks aan traumaverwerking gedaan oid?

Ja.. dat is een van de dingen die ik nog zo levendig voor me kan halen (kind wordt 24 ) .. die stress in die stem van de gynaecologe.. die kou in de Ok, al die mensen, de lampen, geluiden.. Mijn man heb ik niet meer gezien, we reden de lift uit en door de klapdeuren en daar werd hij tegengehouden. Bij de 2e was het allemaal heel relaxed en gezellig

Ik heb intensieve therapie gehad (EMDR) en medicatie en heel veel tijd.. Er zit ook 2 1/2 jaar tussen nummer 1 en 2.. eerder was ik er niet aan toe. en tijdens die zwangerschap ook goede begeleiding gehad en dat zorgde voor een goede bevalling .

Niet quoten want ik haal dit later weer weg.

*poef*

Poldervrouw, wat fijn dat je wel positieve ervaringen hebt gehad erna! Het is echt mijn angst dat ik weer iets soortgelijks mee ga maken (ben nu zwanger). Hier ook een aantal jaar er tussen. Ik dacht dat het wel oké was qua verwerking, maar overweeg nu toch om
Emdr te gaan doen.

Miek

Ronja schreef: ↑

06-07-2021 12:51

Poldervrouw, wat fijn dat je wel positieve ervaringen hebt gehad erna! Het is echt mijn angst dat ik weer iets soortgelijks mee ga maken (ben nu zwanger). Hier ook een aantal jaar er tussen. Ik dacht dat het wel oké was qua verwerking, maar overweeg nu toch om
Emdr te gaan doen.

Miek

Zoek een goede/fijne verloskundige of gyneacologe en ga in therapie. Het heeft mij enorm geholpen. Er zijn diverse vormen en kijk goed naar wat bij jou past.

Wens je een mooie zwangerschap en bevalling toe voor de toekomst

poldervrouw schreef: ↑

06-07-2021 13:21

Zoek een goede/fijne verloskundige of gyneacologe en ga in therapie. Het heeft mij enorm geholpen. Er zijn diverse vormen en kijk goed naar wat bij jou past.

Wens je een mooie zwangerschap en bevalling toe voor de toekomst

Dankje! Heb een hele fijne caseload vk en nu op zoek naar en voor ons geschikte vorm van therapie/ verwerking.

Poldervrouw wat fijn dat je je 2e en 3e bevalling goed hebt ervaren! Heel herkenbaar wat je ook zegt over hechting en beschermend zijn

Miek, wat een verhaal! Wat heftig om dat allemaal mee te maken.

DreamyEzra schreef: ↑

07-07-2021 09:03

Miek, wat een verhaal! Wat heftig om dat allemaal mee te maken.

Enorm heftig. Echt chapeau voor de zorgmedewerkers hoe goed ze met zo'n situatie omgaan.

brianne85 schreef: ↑

07-07-2021 08:43

Dank voor alle reacties en verhalen! Het is fijn om bij iedereen de herkenning te lezen!

Dank voor je reactie miek. Kan me goed voorstellen dat je rouwt om dat je een bepaalde tijd niet nog een keer kan meemaken op een prettige manier. Dat blijft toch een heel bijzondere periode. Heel naar hoe 't bij jou verlopen is. Is 't met je dochter wel ok? Herkenbaar dat je zegt dat je de bevalling niet als traumatisch hebt ervaren door de rust v iedereen. Dat heb ik gelukkig ook

Ja mijn dochter doet het gelukkig geweldig, ze is enorm sterk en verbaast de artsen. Het is helaas nog onbekend welke schade ze heeft opgelopen door het zuurstoftekort, dat zien we pas de komende jaren. Tot nu toe merk je er gelukkig niets van en hopelijk blijft het zo.

Fijn he dat je zelf door de rust van iedereen zo'n horrorbevalling niet zo beleeft. Ik was ook heel blij met de kinderarts die heel rustig en positief was toen ik heel even toen de narcose uitgewerkt was mijn dochter even mocht zien voordat ze met gillende sirenes naar het NICU werd vervoerd. Dat heeft het echt dragelijker gemaakt toen ik gescheiden werd van mijn dochter omdat ik uren later pas vervoerd kon worden naar hetzelfde ziekenhuis i.v.m. de onderzoeken van mij die nog liepen. Je merkt echt dat er steeds meer aandacht is voor het geestelijk welzijn van de patienten.

Miek_ schreef: ↑

07-07-2021 14:21

………………Je merkt echt dat er steeds meer aandacht is voor het geestelijk welzijn van de patienten.

In Nederland ja
Ik woon in Duitsland en vind dit wel een dingetje..
(Hoewel het op sommige plekken in NL misschien ook minder goed is, weet ik niet)

Ik heb hierdoor (geestelijk welzijn patienten) zelfs ervoor gekozen om de tweede keer thuis te bevallen (ja, na een eerste keizersnede).
Maar ik dacht het gaat mij niet meer gebeuren dat er keuzes voor mij worden gemaakt en ik als niet mondig wordt gezien.
Het ging heel goed thuis gelukkig, met de tweede bevalling.

Pff, merk door dit topic dat er toch nog steeds wel pijn zit. (Misschien ben ik ook een beetje moe, haha). De keizersnede is meer als 2,5 jaar geleden.

DreamyEzra schreef: ↑

07-07-2021 15:01

In Nederland ja
Ik woon in Duitsland en vind dit wel een dingetje..
(Hoewel het op sommige plekken in NL misschien ook minder goed is, weet ik niet)

Ik heb hierdoor (geestelijk welzijn patienten) zelfs ervoor gekozen om de tweede keer thuis te bevallen (ja, na een eerste keizersnede).
Maar ik dacht het gaat mij niet meer gebeuren dat er keuzes voor mij worden gemaakt en ik als niet mondig wordt gezien.
Het ging heel goed thuis gelukkig, met de tweede bevalling.

Ik weet natuurlijk niet wat er gebeurd maar wat vervelend dat het nog zo hoog zit. Is er ook geen consult met een psycholoog aangeboden door het ziekenhuis? In mijn geval is de keuze ook voor mij gemaakt maar dat kon ook niet anders want mijn leven en dat van mijn kind waren accuut in gevaar. Hetzelfde geldt voor de eerste periode op het NICU. Ik hoorde vaak achteraf wanneer mijn kind een transfusie had gehad, nieuwe medicatie, etc. Logisch want haar leven was in gevaar en er moest direct gehandeld worden. Er was geen tijd dit eerst met ons te bespreken (later toen het beter ging gebeurde dat uiteraard wel). Juist daarom is direct de juiste hulp zo belangrijk. Er gebeurt ontzettend veel, je wordt echt geleefd en verliest de regie over je eigen leven tijdelijk.

DreamyEzra schreef: ↑

07-07-2021 15:01

In Nederland ja
Ik woon in Duitsland en vind dit wel een dingetje..
(Hoewel het op sommige plekken in NL misschien ook minder goed is, weet ik niet)

Ik heb hierdoor (geestelijk welzijn patienten) zelfs ervoor gekozen om de tweede keer thuis te bevallen (ja, na een eerste keizersnede).
Maar ik dacht het gaat mij niet meer gebeuren dat er keuzes voor mij worden gemaakt en ik als niet mondig wordt gezien.
Het ging heel goed thuis gelukkig, met de tweede bevalling.

Wat fijn dat je een geslaagde hbac had! Hier hoogstwaarschijnlijk ook een thuisbevalling deze keer! Ik twijfel nog een klein beetje, heb ook de mogelijkheid tot poliklinisch met eigen vk zonder ctg.

verhaal verwijderd