Zwanger
alle pijlers
keizersnee of gewoon.
dinsdag 2 april 2013 om 15:28
Alle 3 mijn zoons zijn met een keizersnee geboren.
De oudste en de middelste ongepland en de jongste via een geplande keizersnee. Je wilt niet weten hoe vaak ik wel niet te horen krijg of ik het niet vreselijk erg vind dat ik niet normaal ben bevallen. En als ik dan zeg nee ik ben er juist blij van dat ze alle 3 via de keizersnee geboren zijn en dat ik daardoor de heftigste weeën bij de laatste bevalling daardoor gelukkig niet heb hoeven te voelen,dan krijg ik bijna ruzie. Dat ik me niet zo moet aanstellen en dat pijn erbij hoort en dat gewoon bevallen juist zoveel prettigere is en zo gaan ze nog wel even door.
Ik stuiter iedere keer op zoveel onbegrip dat ik juist blij ben dat ze via de keizersnee geboren zijn.
Ik ben bijna in staat de onderwerpen bevallen zo veel mogelijk te vermijden. Omdat ik hun mening niet deel.
De een bevalt nou eenmaal liever gewoon en de ander via een keizersnee. En daar valt toch niet over te twisten?
De oudste en de middelste ongepland en de jongste via een geplande keizersnee. Je wilt niet weten hoe vaak ik wel niet te horen krijg of ik het niet vreselijk erg vind dat ik niet normaal ben bevallen. En als ik dan zeg nee ik ben er juist blij van dat ze alle 3 via de keizersnee geboren zijn en dat ik daardoor de heftigste weeën bij de laatste bevalling daardoor gelukkig niet heb hoeven te voelen,dan krijg ik bijna ruzie. Dat ik me niet zo moet aanstellen en dat pijn erbij hoort en dat gewoon bevallen juist zoveel prettigere is en zo gaan ze nog wel even door.
Ik stuiter iedere keer op zoveel onbegrip dat ik juist blij ben dat ze via de keizersnee geboren zijn.
Ik ben bijna in staat de onderwerpen bevallen zo veel mogelijk te vermijden. Omdat ik hun mening niet deel.
De een bevalt nou eenmaal liever gewoon en de ander via een keizersnee. En daar valt toch niet over te twisten?
woensdag 3 april 2013 om 09:32
Ik ben 3 keer natuurlijk bevallen en bij de 4e heb ik gekozen voor een keizersnede. Ik kreeg dus wel degelijk een keuze, sterker nog, de gyneacoloog kwam er zelf mee (en ik kon haar wel zoenen). Het was niet zo dat de 4e niet vaginaal ter wereld zou kunnen komen, alleen waren de risico's bij een natuurlijke geboorte wel groot en daarom mocht ik kiezen.
Mijn geplande keizersnede was de meest relaxte geboorte en ik zou het zo weer doen. Heb ook absoluut niet het idee dat ik gefaald heb, ik vind het alleen maar een goede keus van mezelf dat ik voor keizersnede heb gekozen. De gyn stond er ook vierkant achter.
Dus als ik nog een keer zou moeten bevallen: heel graag een keizersnede!
Mijn geplande keizersnede was de meest relaxte geboorte en ik zou het zo weer doen. Heb ook absoluut niet het idee dat ik gefaald heb, ik vind het alleen maar een goede keus van mezelf dat ik voor keizersnede heb gekozen. De gyn stond er ook vierkant achter.
Dus als ik nog een keer zou moeten bevallen: heel graag een keizersnede!
Ik ben hier al sinds 2003, maar dat schijnt Viva niet te kunnen weergeven
woensdag 3 april 2013 om 09:43
Ik ben twee keer natuurlijk bevallen en tja, dat ging naar omstandigheden prima. Wel wat schade, maar dat is goed geheeld.
Als ik zou moeten kiezen tussen normaal of keizersnee (met mijn eigen bevallingen in gedachten dus) zou ik voor gewoon gaan. Waarom? Omdat de herstelperiode van een ks me langer en zwaarder lijkt.
Maar waar gaat het nou eigenlijk om? Is het niet zo dat je -in Nederland dan- helemaal geen keuze hebt in ks of niet als er geen complicaties te verwachten zijn?
Alleen daarom zou ik een vrouw die een ks heeft gehad al niet eens veroordelen (waarom überhaupt?), want het is een beslissing van de arts geweest.
Als ik zou moeten kiezen tussen normaal of keizersnee (met mijn eigen bevallingen in gedachten dus) zou ik voor gewoon gaan. Waarom? Omdat de herstelperiode van een ks me langer en zwaarder lijkt.
Maar waar gaat het nou eigenlijk om? Is het niet zo dat je -in Nederland dan- helemaal geen keuze hebt in ks of niet als er geen complicaties te verwachten zijn?
Alleen daarom zou ik een vrouw die een ks heeft gehad al niet eens veroordelen (waarom überhaupt?), want het is een beslissing van de arts geweest.
woensdag 3 april 2013 om 09:59
Ik ben zwanger van de eerste. Baby ligt in stuit en met mijn medische achtergrond (variant syndroom Turner en zwanger via eiceldonatie) laten ze me denk ik geen keus en gaan voor keizersnee. Afgezien van de stuit gaat alles perfect en gingen ze uit van gewone vaginale bevalling. Maar ja, die stuit is de boosdoener.
Omdat ik zwanger ben via donor had ik voor mijn gevoel die bevalling nodig, om het rond te maken. Bij een ks ben ik een beetje bang dat kindje niet meteen bij me ligt, en ik me een soort draagmoeder ga voelen ipv moeder.
Hoe was dat voor de keizersnee-moeders hier? Had je wel meteen het gevoel: dit is mijn kindje? Hoe lang duurde het voor je je kindje bij je kreeg?
Omdat ik zwanger ben via donor had ik voor mijn gevoel die bevalling nodig, om het rond te maken. Bij een ks ben ik een beetje bang dat kindje niet meteen bij me ligt, en ik me een soort draagmoeder ga voelen ipv moeder.
Hoe was dat voor de keizersnee-moeders hier? Had je wel meteen het gevoel: dit is mijn kindje? Hoe lang duurde het voor je je kindje bij je kreeg?
woensdag 3 april 2013 om 10:02
Ik vind sommige dingen die ik hier lees echt bizar!
Wat een rare, kwetsende opmerkingen kunnen mensen maken.
Ik ben twee keer gelukkig natuurlijk bevallen.
Gelukkig, omdat ik een KS echt doodeng vind.
Ik lag van tevoren nachten wakker omdat ik zo bang was dat ik een KS zou moeten.
Bevallen op welke manier dan ook is heftig en het heeft allebei z'n voor en nadelen. Hoe je het ervaart is zo persoonlijk.
De een vind een KS traumatisch en de ander heerlijk.
Hetzelfde geld voor een natuurlijke bevalling.
Wat een rare, kwetsende opmerkingen kunnen mensen maken.
Ik ben twee keer gelukkig natuurlijk bevallen.
Gelukkig, omdat ik een KS echt doodeng vind.
Ik lag van tevoren nachten wakker omdat ik zo bang was dat ik een KS zou moeten.
Bevallen op welke manier dan ook is heftig en het heeft allebei z'n voor en nadelen. Hoe je het ervaart is zo persoonlijk.
De een vind een KS traumatisch en de ander heerlijk.
Hetzelfde geld voor een natuurlijke bevalling.
woensdag 3 april 2013 om 11:27
Wat raar dat je het gevoel hebt dat mensen je veroordelen vanwege de keizersnede...
Ik heb een keizersnede gehad van mijn tweeling. Ik wist het al een aantal weken (onderste lag in een stuit, bovenste hoofdligging, dan is het altijd een keizersnee) en had me erop ingesteld. Omdat ze randprematuur waren heb ik ze maar even kunnen zien.
Ja, ik vind het jammer dat ik geen natuurlijke bevalling heb meegemaakt. Het voelt toch een beetje als 'niet mee kunnen praten', al kom ik daar best overheen natuurlijk. Wat ik het minst leuk vond aan de ks is dat ik ze even vluchtig mocht zien en ze daarna meteen naar de kinderafdeling gingen. Ik had graag de euforie meegemaakt van: daar is je kind op je borst.
De nasleep van de ks viel me trouwens best tegen (ks zelf niet dus). Au! En mijn litteken vind ik niet zo mooi.
Ik heb een keizersnede gehad van mijn tweeling. Ik wist het al een aantal weken (onderste lag in een stuit, bovenste hoofdligging, dan is het altijd een keizersnee) en had me erop ingesteld. Omdat ze randprematuur waren heb ik ze maar even kunnen zien.
Ja, ik vind het jammer dat ik geen natuurlijke bevalling heb meegemaakt. Het voelt toch een beetje als 'niet mee kunnen praten', al kom ik daar best overheen natuurlijk. Wat ik het minst leuk vond aan de ks is dat ik ze even vluchtig mocht zien en ze daarna meteen naar de kinderafdeling gingen. Ik had graag de euforie meegemaakt van: daar is je kind op je borst.
De nasleep van de ks viel me trouwens best tegen (ks zelf niet dus). Au! En mijn litteken vind ik niet zo mooi.
woensdag 3 april 2013 om 11:35
Ik had wel meteen het gevoel dat ze mijn kindje was. Ik heb haar even gezien toen ze uit mijn buik gehaald werd, daarna ging ze een tijdje in de couveuse om haar op temperatuur te houden terwijl ik werd gehecht. Mijn man is bij haar gebleven. Ik vond het wel vervelend om daarna nog ruim een uur op de uitslaapkamer te liggen. Ik was wakker en had nergens last van maar kon nog weinig bewegen omdat de ruggenprik nog niet uitgewerkt was. Dat was vooral erg saai en ik wilde uiteraard naar dochter en man toe. Zodra ik op zaal was kreeg ik haar bij me, maar daar zat dus wel een paar uur tussen.
Ik heb met haar geen andere band dan met haar broers.
Ik heb overigens nog nooit negatieve opmerkingen over de keizersnee gehad. Snap ook niet waarom andere vrouwen zich menen te moeten uitlaten over andervrouws bevalling.
Ik heb met haar geen andere band dan met haar broers.
Ik heb overigens nog nooit negatieve opmerkingen over de keizersnee gehad. Snap ook niet waarom andere vrouwen zich menen te moeten uitlaten over andervrouws bevalling.
woensdag 3 april 2013 om 12:26
Wat een rare reacties over je keizersnedes zeg...
Heb zelf totaal geen rare opmerkingen gehad over mijn ks. Mochten die ooit komen zal ik wel iets reageren in de trant van dat mijn kind er anders niet meer was geweest. Kom zeg, heeft niemand toch ook maar iets over te zeggen!
Bij mij werd het een spoed ks onder narcose en zag mijn kind na 3 uur ongeveer. Heb daarna echt wel aan mijn vriend gevraagd of hij heeft gezien dat mijn zoon uit mijn buik werd gehaald en niet bij hem weg is geweest, zodat ik zeker wist dat het juiste kindje bij me lag. Had dus niet gelijk het gevoel dat het echt mijn kindje was. (Nu uiteraard wel!) Vind het jammer dat het een ks is geworden, en helemaal dat hij onder narcose moest, maar hey, anders had ik nu geen zoon dus ben blij dat het kan!
@Draaiorgel: Is er iemand bij je bevalling aanwezig die met je kindje meegaat nadat het uit je buik is gehaald (in geval van ks)? Vraag dan of diegene alles op foto en video wil vastleggen. Hier hebben vriend en 2 verpleegkundigen staan filmen en foto's maken. Hierdoor word het gat wat je hebt doordat je gescheiden bent van je kind iets minder groot. Ik ben in ieder geval heel blij met de foto's en filmpjes die zijn gemaakt!
Heb zelf totaal geen rare opmerkingen gehad over mijn ks. Mochten die ooit komen zal ik wel iets reageren in de trant van dat mijn kind er anders niet meer was geweest. Kom zeg, heeft niemand toch ook maar iets over te zeggen!
Bij mij werd het een spoed ks onder narcose en zag mijn kind na 3 uur ongeveer. Heb daarna echt wel aan mijn vriend gevraagd of hij heeft gezien dat mijn zoon uit mijn buik werd gehaald en niet bij hem weg is geweest, zodat ik zeker wist dat het juiste kindje bij me lag. Had dus niet gelijk het gevoel dat het echt mijn kindje was. (Nu uiteraard wel!) Vind het jammer dat het een ks is geworden, en helemaal dat hij onder narcose moest, maar hey, anders had ik nu geen zoon dus ben blij dat het kan!
@Draaiorgel: Is er iemand bij je bevalling aanwezig die met je kindje meegaat nadat het uit je buik is gehaald (in geval van ks)? Vraag dan of diegene alles op foto en video wil vastleggen. Hier hebben vriend en 2 verpleegkundigen staan filmen en foto's maken. Hierdoor word het gat wat je hebt doordat je gescheiden bent van je kind iets minder groot. Ik ben in ieder geval heel blij met de foto's en filmpjes die zijn gemaakt!
woensdag 3 april 2013 om 13:03
quote:draaiorgel schreef op 03 april 2013 @ 09:59:
..... Bij een ks ben ik een beetje bang dat kindje niet meteen bij me ligt, en ik me een soort draagmoeder ga voelen ipv moeder.
Hoe was dat voor de keizersnee-moeders hier? Had je wel meteen het gevoel: dit is mijn kindje? Hoe lang duurde het voor je je kindje bij je kreeg?het wat een naar gevoel. Toen mijn zoon bij de ks uit mijn buik werd gehaald lieten we hem direct zien en ik wist "ja, jij bent het!" hij was gelijk bekend, hoorde er direct bij. Hij heeft even bij me gelegen, helaas alleen geen huid op huid. HIj moest daarna even de couveuse in en ik ben naar de ic gereden wegens complicaties, maar daar hebben ze hem bij me gebracht om gelijk aan te leggen. Absoluut niet het gevoel dat we daardoor een slechtere band hebben, hij was direct van mij
..... Bij een ks ben ik een beetje bang dat kindje niet meteen bij me ligt, en ik me een soort draagmoeder ga voelen ipv moeder.
Hoe was dat voor de keizersnee-moeders hier? Had je wel meteen het gevoel: dit is mijn kindje? Hoe lang duurde het voor je je kindje bij je kreeg?het wat een naar gevoel. Toen mijn zoon bij de ks uit mijn buik werd gehaald lieten we hem direct zien en ik wist "ja, jij bent het!" hij was gelijk bekend, hoorde er direct bij. Hij heeft even bij me gelegen, helaas alleen geen huid op huid. HIj moest daarna even de couveuse in en ik ben naar de ic gereden wegens complicaties, maar daar hebben ze hem bij me gebracht om gelijk aan te leggen. Absoluut niet het gevoel dat we daardoor een slechtere band hebben, hij was direct van mij
woensdag 3 april 2013 om 13:09
quote:sugarmiss schreef op 02 april 2013 @ 16:23:
[...]
Dat vind ik dan weer knap achterlijk. Waarom zou een mens expres pijn gaan lijden als het niet nodig is. Bovendien een stroomstoot is toch heel wat anders dan een wee. Lijkt mij niet vergelijkbaar.Blijkbaar wel. Ik heb de uitzending gezien en ze kunnen dus echt wel weeen kunstmatig nabootsen. Er was een verloskundige bij en die vergeleek Dennis met een barende vrouw. Zo gedroeg hij zich ook.
[...]
Dat vind ik dan weer knap achterlijk. Waarom zou een mens expres pijn gaan lijden als het niet nodig is. Bovendien een stroomstoot is toch heel wat anders dan een wee. Lijkt mij niet vergelijkbaar.Blijkbaar wel. Ik heb de uitzending gezien en ze kunnen dus echt wel weeen kunstmatig nabootsen. Er was een verloskundige bij en die vergeleek Dennis met een barende vrouw. Zo gedroeg hij zich ook.
woensdag 3 april 2013 om 13:16
Dank voor de reacties! Ik heb binnenkort weer een afspraak en zal mijn angsten en wensen op tafel leggen.
Wil graag zsm huid op huid contact (en als dat niet met mij kan, dan met mijn echtgenoot), en inderdaad zsm aanleggen. Bij een geplande ks kan dat natuurlijk sneller dan bij een spoed ks.
Filmen en foto's zijn een goed idee!
Bij mij speelt ook mee, dat het kindje genetisch niet van me afstamt, dus ik zal qua uiterlijk geen herkenning hebben, maar ik wil 'de rest' gewoon zo normaal mogelijk laten verlopen. Tot nu toe lukt dat ook heel goed, en voelt het kindje in mijn buik natuurljjk als MIJN kind. Maar die bevalling als afronding, dat liggen op je buik, ik zou het zo jammer vinden dat te missen. Maar gelukkig lees ik hier dat het allemaal goed komt
Wil graag zsm huid op huid contact (en als dat niet met mij kan, dan met mijn echtgenoot), en inderdaad zsm aanleggen. Bij een geplande ks kan dat natuurlijk sneller dan bij een spoed ks.
Filmen en foto's zijn een goed idee!
Bij mij speelt ook mee, dat het kindje genetisch niet van me afstamt, dus ik zal qua uiterlijk geen herkenning hebben, maar ik wil 'de rest' gewoon zo normaal mogelijk laten verlopen. Tot nu toe lukt dat ook heel goed, en voelt het kindje in mijn buik natuurljjk als MIJN kind. Maar die bevalling als afronding, dat liggen op je buik, ik zou het zo jammer vinden dat te missen. Maar gelukkig lees ik hier dat het allemaal goed komt
woensdag 3 april 2013 om 15:39
Hier na 2 'normale' bevallingen (het is maar wat je normaal noemt met bevallingen van ruim een dag en uiteindelijk met knip/scheur en vacuumpomp bevallen) een spoedkeizersnede gehad i.v.m. een voorliggende navelstreng. Als ik niet al van plan was om naar het ziekenhuis te gaan, was het thuis goed mis gegaan en was onze lieve meid er niet meer geweest. Wel een enorm lange en vervelende nasleep gehad na de keizersnede, door een wondinfectie nog een extra week in het ziekenhuis gelegen en het heeft nog maanden geduurd voordat de wond dicht was. Als ik zou mogen kiezen, zou ik zeker niet voor een ks gaan (maar goed, had dus geen keuze).
woensdag 3 april 2013 om 15:49
Ik ben van mijn eerste vaginaal bevallen, maar voordat hij geboren werd wisten we al dat hij zou overlijden.
De tweede zwangerschap ben ik doorgekomen door iedere dag mezelf te vertellen dat ik het deed voor het kindje dat uiteindelijk op mijn buik gelegd zou worden.
Toen de baby bij 35 weken nog steeds in stuit lag was ik erg verdrietig dat het misschien een ks zou worden, want ik wilde die baby op mijn buik.
Bij 36,5 week is ze spontaan in hoofdligging gedraaid en is het bij 37 weken en 2 dagen een spoedkeizersnede onder narcose geworden.
Ivm de spoedsituatie zijn er zeer weinig foto's gemaakt en kon ik pas een dag later na haar toe (op 5 minuutjes na op de eerste dag, maar hier weet ik niets meer van).
Rationeel denk ik dat het goed is dat het zo ook kan, anders was ze er niet meer geweest, maar ik blijf er erg verdrietig over en hoop dat dit gevoel gaat slijten.
Mocht er nog een volgende keer komen zal ik wrs toch voor een geplande ks gaan, zo kan ik er toch bij zijn en ga ik geen goden verzoeken om het koste wat kost vaginaal te proberen.
De tweede zwangerschap ben ik doorgekomen door iedere dag mezelf te vertellen dat ik het deed voor het kindje dat uiteindelijk op mijn buik gelegd zou worden.
Toen de baby bij 35 weken nog steeds in stuit lag was ik erg verdrietig dat het misschien een ks zou worden, want ik wilde die baby op mijn buik.
Bij 36,5 week is ze spontaan in hoofdligging gedraaid en is het bij 37 weken en 2 dagen een spoedkeizersnede onder narcose geworden.
Ivm de spoedsituatie zijn er zeer weinig foto's gemaakt en kon ik pas een dag later na haar toe (op 5 minuutjes na op de eerste dag, maar hier weet ik niets meer van).
Rationeel denk ik dat het goed is dat het zo ook kan, anders was ze er niet meer geweest, maar ik blijf er erg verdrietig over en hoop dat dit gevoel gaat slijten.
Mocht er nog een volgende keer komen zal ik wrs toch voor een geplande ks gaan, zo kan ik er toch bij zijn en ga ik geen goden verzoeken om het koste wat kost vaginaal te proberen.
woensdag 3 april 2013 om 16:10
Draaiorgel, wat goed dat je over dit soort dingen nu al goed nadenkt. Ik heb even gegoogled want ik herinner me dat er hier op viva eerder een topic is geweest waar het contact met de baby na de keizersnede ter sprake kwam. Er is vast veel meer over te vinden maar in elk geval kwam ik dit tegen: natuurlijke keizersnede. Misschien is dit iets om goed uit te zoeken en de info mee te nemen naar je gyn?
Het "falen" heb ik wel gevoeld bij de geboorte van Kootje. Ik kon eerst niet zwanger worden. Toen ik eenmaal zwanger was bleek ik er niet goed in te zijn (zoooo misselijk, kon niet meer werken. En later weer andere klachten). En bevallen kon ik ook niet zelf want ik moest ingeleid worden. Ik dacht altijd heel makkelijk over pijnstilling maar toen ik het zelf nodig had voelde het zo slecht! Alsof ik niets kon, niet zwanger worden, niet zwanger zijn en ook niet bevallen. Gelukkig kon ik dit gevoel uitspreken naar mijn man en toen heeft de gyn met de vlos en een verpleegster met me gepraat en heb ik zo'n heerlijk pompje gekregen. Maar het gevoel overviel me echt heel erg. Naderhand heb ik hier geen last meer van gehad verder. Gelukkig maar want het is natuurlijk onzin!
Is er nog kans dat je kleintje gaat draaien? En hoe ver ben je nu? Spannend allemaal!
Het "falen" heb ik wel gevoeld bij de geboorte van Kootje. Ik kon eerst niet zwanger worden. Toen ik eenmaal zwanger was bleek ik er niet goed in te zijn (zoooo misselijk, kon niet meer werken. En later weer andere klachten). En bevallen kon ik ook niet zelf want ik moest ingeleid worden. Ik dacht altijd heel makkelijk over pijnstilling maar toen ik het zelf nodig had voelde het zo slecht! Alsof ik niets kon, niet zwanger worden, niet zwanger zijn en ook niet bevallen. Gelukkig kon ik dit gevoel uitspreken naar mijn man en toen heeft de gyn met de vlos en een verpleegster met me gepraat en heb ik zo'n heerlijk pompje gekregen. Maar het gevoel overviel me echt heel erg. Naderhand heb ik hier geen last meer van gehad verder. Gelukkig maar want het is natuurlijk onzin!
Is er nog kans dat je kleintje gaat draaien? En hoe ver ben je nu? Spannend allemaal!
woensdag 3 april 2013 om 16:25
He Kaetje, leuk dat je reageert! Dat gevoel van falen heb ik dus nu ook een beetje, ik heb zelf geen goede eitjes, dus kon niet normaal zwanger worden. Ben wel goed in zwanger zijn (en worden uiteindelijk ook, want eerste terugplaatsing was raak) en voel me heel goed. Maar in mijn hoofd spookt natuurlijk wel het schrikbeeld dat ik niet meteen van het kindje zal houden, hoewel dat echt onzin is, als je ziet hoe vaak ik mijn buik streel en er tegen praat. Maar goed.
Ik spreek mijn gevoel gelukkig ook uit, en heb vertrouwen in het ziekenhuis en de begeleiding daar. Ze staan ook echt open voor geboorteplannen en wensen enzo.
Ik ben vandaag 32 weken, er bestaat nog wel een kans natuurlijk dat het draait. Maar aangezien het al vanaf week 20 zo ligt, wordt de kans wel steeds kleiner, gaf ziekenhuis aan. Duidelijke voorkeurspositie En dat merk ik ook in de bewegingen.
En, ik ben gelukkig wel zo nuchter dat ik gewoon doe wat het beste is. Is dat een ks, dan is dat zo.
Ik spreek mijn gevoel gelukkig ook uit, en heb vertrouwen in het ziekenhuis en de begeleiding daar. Ze staan ook echt open voor geboorteplannen en wensen enzo.
Ik ben vandaag 32 weken, er bestaat nog wel een kans natuurlijk dat het draait. Maar aangezien het al vanaf week 20 zo ligt, wordt de kans wel steeds kleiner, gaf ziekenhuis aan. Duidelijke voorkeurspositie
En dat merk ik ook in de bewegingen.En, ik ben gelukkig wel zo nuchter dat ik gewoon doe wat het beste is. Is dat een ks, dan is dat zo.
woensdag 3 april 2013 om 16:32
Wat goed zeg, 32 weken! En wat fijn dat je je zo goed voelt. Joh, tuurlijk komt het goed. Dit is jullie kindje, het groeit en trappelt in jouw buik. Sommige moeders (en vaders) zijn meteen verliefd, bij anderen moet het groeien. Die twijfels horen er ook een beetje bij als je zwanger bent van je eerste. Hoewel ik me in jouw situatie kan indenken dat het toch anders voelt nu omdat je donoreitjes hebt gebruikt.
Het gevoel van falen overviel mij ineens. Raar was dat. Maar gelukkig is het verder goed gekomen.
Hoe het ook gaat, ik hoop dat je een prachtige bevalling zult hebben en een geweldige kraamtijd!
Het gevoel van falen overviel mij ineens. Raar was dat. Maar gelukkig is het verder goed gekomen.
Hoe het ook gaat, ik hoop dat je een prachtige bevalling zult hebben en een geweldige kraamtijd!
