Zwanger
alle pijlers
Kind in je uppie? deel 2
donderdag 6 oktober 2011 om 11:36
@ Innova: wat een prutsers zeg! Ik leef met je mee...
Mijn Persona is ook aan het prutsen, want die geeft al 2 dagen aan dat ik ga ovuleren, een WEEK te vroeg! Ovulatietesten zijn negatief, dus ik ga er maar vanuit dat mijn Persona compleet te weg kwijt is door mijn 4 dagen over tijd-gedoe vorige week.
Hoe gaat het op de wachtbank?
Mijn Persona is ook aan het prutsen, want die geeft al 2 dagen aan dat ik ga ovuleren, een WEEK te vroeg! Ovulatietesten zijn negatief, dus ik ga er maar vanuit dat mijn Persona compleet te weg kwijt is door mijn 4 dagen over tijd-gedoe vorige week.
Hoe gaat het op de wachtbank?
donderdag 6 oktober 2011 om 18:46
Hee Jezka, heb je nou 8 dagen in het ziekenhuis gelegen? Of lees ik het helemaal verkeerd? JDa's wel heel erg lang... Je komt erg sterk over (pas op dat je niet té sterk probeert te zijn) en het lijkt me idd ook heel goed voorbeelden als Chilles voor ogen te houden. Hoe moeilijk en verdrietig het nu ook is, de zon kan echt weer snel gaan schijnen en voor je het weet is (en blijft) het weer raak.
Chilles, super spannend dat het bijna zo ver is. Lijkt me heel raar dat 'wachten' op die weeen. Kan nog zo een paar weken duren, of zich ieder moment (tussen de schappen van de Appie?!) aandienen. En dat niet slapen is normaal hoor, hoor ik van meerdere vrouwen die aan het einde van hun zwangerschap zitten. Waar wil je bevallen, thuis of in het ziekenhuis? En heb je er iemand bij?
Innova, wat vreselijk die migraine! Ik heb er ook heel erg last van dus weet precies hoe je je voelt. Overigens mag je tegenwoordig wél imigran slikken bij zwangerschap. Aangezien ik het ook heb (en de eerste maanden van mijn zwangerschap in nóg ergere mate dan normaal) ben ik flink gaan speuren en vond een Canadese studie waaruit blijkt dat er geen of nauwelijks verhoogd risico is op eventuele afwijkingen bij gebruik van imigran. Ook mijn huisarts was er van op de hoogte en ben overgestapt op dat medicijn. Totdat ik het wist heb ik ook een aanval van een paar dagen gehad die niet over ging van de paracetamol (waarvan ik wist dat ik 't mocht slikken, maar dus niet werkte). Een vriendin van me heeft ook migraine en ze had een aanval tijdens de bevalling en mocht toen niets slikken van de artsen/ verpleegkundigen. Ze heeft dat stiekem toch wel gedaan en was daar heel blij om, anders was de bevalling nog honderd x zo pijnlijk geweest. Dat is ook mijn grote angst, migraine tijdens bevalling. En ja, ik neem dan ook stiekem m'n imigran mee.
SW, met al die kwalen tot aan overgeven aan toe dacht ik echt dat je zwanger zou zijn. Wat klote dat het niet zo was.
Ook voor alle anderen op het wachtbankje hoop ik dat het snel raak is.
Ik weet hoe graag jullie zwanger willen worden maar geniet er ook nog even van (als dat nog lukt) dat je je gewoon jezelf en fit voelt. Die hele zwangerschap valt mij namelijk vies tegen, hoe blij ik er uiteraard ook mee ben, don't get me wrong, maar na 3 mnd hondsberoerd te zijn geweest en veel migraine te hebben gehad heb ik nu al een paar weken behoorlijke bekkeninstabiliteit. Ik kan steeds minder en heb veel pijn en loop (schuifel) er dus nu al tegen aan dat het krijgen van een kindje als alleenstaande een stuk zwaarder is dan wanneer hier een lieve man zou rondlopen die mij af en toe in de watten zou legggen. Alles moet je zelf doen (dus echt in je uppie) hoe beroerd je ook bent of hoeveel pijn je ook hebt. En natuurlijk (en gelukkig!) zijn er lieve vriendinnen en familie die komen helpen klussen, mee gaan naar de echo of waar ik af en toe m'n hart kan luchten, maar het is toch anders dan iemand in huis die een beetje voor je zorgt.
Maar goed, tegelijkertijd realiseer ik me ook dat ik zo'n ongelooflijke lucky bastard ben dat ik uberhaupt zwanger ben (zonder allerlei ingewikkeld gedoe waar de meesten van jullie door heen moeten) en dat het heel goed gaat met mijn baby en voel ik me bijna schuldig om hier m'n beklag te doen. Want ik weet dondersgoed dat jullie een moord zouden doen voor alle kwalen als het maar eens raak is. Vind ook echt dat jullie het zo verdienen als ik lees hoeveel moeite jullie er voor doen. Het gros vd mensen wipt een paar keer en tadaaa, daar is een zwangerschap (incluis moi). Maar als ik jullie verhalen lees over al die hormonen, temperaturen, testen, bezoekjes aan klinieken, psychologen, weer met je benen in die rotbeuegels etc. etc. dan vind ik echt dat al dat werk toch eens beloond moet worden! Ik blijf duimen, wie weet helpt het.
Wat betrteft mijn kwalen; sinds ik mijn baby een paar dagen geleden voor het eerst voelde in m'n buik kan ik alles ineens veel beter aan. Het is zo bijzonder en vertederend om dat kleintje te voelen en te beseffen dat hij/zij er echt is (want ergens blijft dat heel onwerkelijk) dat ik met liefde de pijnen doorsta! En dat vertel ik 'm ook, ben lekker aan t kletsen tegen de baby, vind het nu al super gezellig dat ie er is
Zoeter, hoe gaat het met jouw zwangerschap?
Chilles, super spannend dat het bijna zo ver is. Lijkt me heel raar dat 'wachten' op die weeen. Kan nog zo een paar weken duren, of zich ieder moment (tussen de schappen van de Appie?!) aandienen. En dat niet slapen is normaal hoor, hoor ik van meerdere vrouwen die aan het einde van hun zwangerschap zitten. Waar wil je bevallen, thuis of in het ziekenhuis? En heb je er iemand bij?
Innova, wat vreselijk die migraine! Ik heb er ook heel erg last van dus weet precies hoe je je voelt. Overigens mag je tegenwoordig wél imigran slikken bij zwangerschap. Aangezien ik het ook heb (en de eerste maanden van mijn zwangerschap in nóg ergere mate dan normaal) ben ik flink gaan speuren en vond een Canadese studie waaruit blijkt dat er geen of nauwelijks verhoogd risico is op eventuele afwijkingen bij gebruik van imigran. Ook mijn huisarts was er van op de hoogte en ben overgestapt op dat medicijn. Totdat ik het wist heb ik ook een aanval van een paar dagen gehad die niet over ging van de paracetamol (waarvan ik wist dat ik 't mocht slikken, maar dus niet werkte). Een vriendin van me heeft ook migraine en ze had een aanval tijdens de bevalling en mocht toen niets slikken van de artsen/ verpleegkundigen. Ze heeft dat stiekem toch wel gedaan en was daar heel blij om, anders was de bevalling nog honderd x zo pijnlijk geweest. Dat is ook mijn grote angst, migraine tijdens bevalling. En ja, ik neem dan ook stiekem m'n imigran mee.
SW, met al die kwalen tot aan overgeven aan toe dacht ik echt dat je zwanger zou zijn. Wat klote dat het niet zo was.
Ook voor alle anderen op het wachtbankje hoop ik dat het snel raak is.
Ik weet hoe graag jullie zwanger willen worden maar geniet er ook nog even van (als dat nog lukt) dat je je gewoon jezelf en fit voelt. Die hele zwangerschap valt mij namelijk vies tegen, hoe blij ik er uiteraard ook mee ben, don't get me wrong, maar na 3 mnd hondsberoerd te zijn geweest en veel migraine te hebben gehad heb ik nu al een paar weken behoorlijke bekkeninstabiliteit. Ik kan steeds minder en heb veel pijn en loop (schuifel) er dus nu al tegen aan dat het krijgen van een kindje als alleenstaande een stuk zwaarder is dan wanneer hier een lieve man zou rondlopen die mij af en toe in de watten zou legggen. Alles moet je zelf doen (dus echt in je uppie) hoe beroerd je ook bent of hoeveel pijn je ook hebt. En natuurlijk (en gelukkig!) zijn er lieve vriendinnen en familie die komen helpen klussen, mee gaan naar de echo of waar ik af en toe m'n hart kan luchten, maar het is toch anders dan iemand in huis die een beetje voor je zorgt.
Maar goed, tegelijkertijd realiseer ik me ook dat ik zo'n ongelooflijke lucky bastard ben dat ik uberhaupt zwanger ben (zonder allerlei ingewikkeld gedoe waar de meesten van jullie door heen moeten) en dat het heel goed gaat met mijn baby en voel ik me bijna schuldig om hier m'n beklag te doen. Want ik weet dondersgoed dat jullie een moord zouden doen voor alle kwalen als het maar eens raak is. Vind ook echt dat jullie het zo verdienen als ik lees hoeveel moeite jullie er voor doen. Het gros vd mensen wipt een paar keer en tadaaa, daar is een zwangerschap (incluis moi). Maar als ik jullie verhalen lees over al die hormonen, temperaturen, testen, bezoekjes aan klinieken, psychologen, weer met je benen in die rotbeuegels etc. etc. dan vind ik echt dat al dat werk toch eens beloond moet worden! Ik blijf duimen, wie weet helpt het.
Wat betrteft mijn kwalen; sinds ik mijn baby een paar dagen geleden voor het eerst voelde in m'n buik kan ik alles ineens veel beter aan. Het is zo bijzonder en vertederend om dat kleintje te voelen en te beseffen dat hij/zij er echt is (want ergens blijft dat heel onwerkelijk) dat ik met liefde de pijnen doorsta! En dat vertel ik 'm ook, ben lekker aan t kletsen tegen de baby, vind het nu al super gezellig dat ie er is
Zoeter, hoe gaat het met jouw zwangerschap?
donderdag 6 oktober 2011 om 19:32
Ja, ik heb idd 8 dagen in het ziekenhuis gelegen. Deels pech, deels mijn eigen keuze.
Ik wilde graag dat de miskraam opgewekt zou worden met Misoprostol-tabletten. Dit zijn 4 tabletjes die in de vagina worden ingebracht. Binnen 4 tot 24 uur is het dan achter de rug. (Nou ja, in theorie dan). Ik heb hiervoor gekozen omdat een curettage meer risico geeft op complicaties en ik op dit gebied altijd de sjaak ben. Bovendien wilde ik het graag bewust meemaken en hoopte dat ik het vruchtje in zijn geheel zou kunnen zien.
Er is voor gekozen dit in het ziekenhuis te doen, omdat ik al eens eerder na een ingreep aan mijn cervix een heftige bloeding heb gehad. Dat was 's nachts en ik was alleen thuis...
Enniewee... Er zijn 4 dagen lang, iedere ochtend 4 tabletjes ingebracht... en ik kreeg wel krampen (lang leve de hoge dosering paracetamol), maar verder gebeurde er niets. Op dag 5 zijn er vervolgens 5 staafjes in de portio van mijn cervix gebracht. Deze staafjes zijn in eerste instantie heel dun, maar absorberen vocht en worden dan per stuk ongeveer een cm dik. Hierdoor wordt de cervix opengedrukt en zou de afstoting op gang moeten komen. Het plaatsen was echt HELL. Ik dacht dat ik flauw zou vallen van de pijn. Normaal schijnt dit niet zo erg te zijn, maar ik heb veel littekenweefsel op mijn cervix... Vandaar. Die hele dag kon ik nauwelijks bewegen van de pijn. Het effect was 1 cm ontsluiting... en verder niets. We hebben nog het hele weekend afgewacht, maar 'Bambam' was niet van plan uit eigen beweging mijn baarmoeder te verlaten. Dus uiteindelijk maandag toch de door mij ze gevreesde curettage gehad. Gelukkig wel door de gyn waar ik al jaren onder behandeling ben.
De curettage is wel goed verlopen. En nu duimen dat er geen verklevingen ontstaan en mijn cyclus gauw weer op gang komt. Ik zit nu op het speciale wachtbankje 'wachten-op-een-cylus' en hoop gauw door te schuiven naar het bankje 'wachten-op-een-ovulatie'.
Beetje lang verhaal, maar ook wel prettig om het op te schrijven.
Voor alle lieve reacties:
En voor iedereen die het gewoon even nodig heeft (wegens migraine of andere ellende) ook:
En Sanna: moest even slikken, maar vind het geweldig dat je leven hebt gevoeld!
Ik wilde graag dat de miskraam opgewekt zou worden met Misoprostol-tabletten. Dit zijn 4 tabletjes die in de vagina worden ingebracht. Binnen 4 tot 24 uur is het dan achter de rug. (Nou ja, in theorie dan). Ik heb hiervoor gekozen omdat een curettage meer risico geeft op complicaties en ik op dit gebied altijd de sjaak ben. Bovendien wilde ik het graag bewust meemaken en hoopte dat ik het vruchtje in zijn geheel zou kunnen zien.
Er is voor gekozen dit in het ziekenhuis te doen, omdat ik al eens eerder na een ingreep aan mijn cervix een heftige bloeding heb gehad. Dat was 's nachts en ik was alleen thuis...
Enniewee... Er zijn 4 dagen lang, iedere ochtend 4 tabletjes ingebracht... en ik kreeg wel krampen (lang leve de hoge dosering paracetamol), maar verder gebeurde er niets. Op dag 5 zijn er vervolgens 5 staafjes in de portio van mijn cervix gebracht. Deze staafjes zijn in eerste instantie heel dun, maar absorberen vocht en worden dan per stuk ongeveer een cm dik. Hierdoor wordt de cervix opengedrukt en zou de afstoting op gang moeten komen. Het plaatsen was echt HELL. Ik dacht dat ik flauw zou vallen van de pijn. Normaal schijnt dit niet zo erg te zijn, maar ik heb veel littekenweefsel op mijn cervix... Vandaar. Die hele dag kon ik nauwelijks bewegen van de pijn. Het effect was 1 cm ontsluiting... en verder niets. We hebben nog het hele weekend afgewacht, maar 'Bambam' was niet van plan uit eigen beweging mijn baarmoeder te verlaten. Dus uiteindelijk maandag toch de door mij ze gevreesde curettage gehad. Gelukkig wel door de gyn waar ik al jaren onder behandeling ben.
De curettage is wel goed verlopen. En nu duimen dat er geen verklevingen ontstaan en mijn cyclus gauw weer op gang komt. Ik zit nu op het speciale wachtbankje 'wachten-op-een-cylus' en hoop gauw door te schuiven naar het bankje 'wachten-op-een-ovulatie'.
Beetje lang verhaal, maar ook wel prettig om het op te schrijven.
Voor alle lieve reacties:
En voor iedereen die het gewoon even nodig heeft (wegens migraine of andere ellende) ook:
En Sanna: moest even slikken, maar vind het geweldig dat je leven hebt gevoeld!
donderdag 6 oktober 2011 om 20:12
Ach lieve Jezka toch. Wat heftig voor je. Ik leef, al is het op afstand, heel erg met je mee. Zo erg om je kindje te verliezen en dan ook nog zoveel fysieke pijn en dikke week in het ziekenhuis. Ik hoop zo ontzettend dat je dit alles heel snel achter je kan laten en heel gelukkig zwanger bent!!
(ps sorry wat betreft m'n geklaag, zo ongepast.)
(ps sorry wat betreft m'n geklaag, zo ongepast.)
donderdag 6 oktober 2011 om 20:19
Met mij komt het vast goed hoor.
En je mag best ook weleens klagen. Het gaat er bij dit topic toch juist om dat we een reëel beeld kunnen krijgen van hoe het is om alleen zwanger te zijn en moeder te worden? Dus laten we hier alsjeblieft de leuke en minder leuke ervaringen met elkaar delen. Ik vind het eigenlijk juist jammer dat de zwangeren minder vaak lijken te schrijven.
En je mag best ook weleens klagen. Het gaat er bij dit topic toch juist om dat we een reëel beeld kunnen krijgen van hoe het is om alleen zwanger te zijn en moeder te worden? Dus laten we hier alsjeblieft de leuke en minder leuke ervaringen met elkaar delen. Ik vind het eigenlijk juist jammer dat de zwangeren minder vaak lijken te schrijven.
donderdag 6 oktober 2011 om 20:34
Natuurlijk komt het goed met je Yez. Je weet iig dat je zwanger kan worden, en hoe erg ook, er zijn heel veel vrouwen die een miskraam meemaken. En bijna al die vrouwen krijgen vervolgens toch gewoon zonder verdere problemen een kindje.
Ik schrijf idd niet zo heel veel. Ergens ook een beetje omdat ik het niet helemaal fair vind dat het bij mij in 1x raak was (ook nog eens door seks) toen ik hier nog maar net schreef. Ik wil jullie de ogen niet uitsteken met mijn geluk terwijl jullie er zoveel moeite voor doen met inseminaties ed. Ik lees wel veel en vind jullie allemaal super sterke en stoere vrouwen en gun jullie allen heel spoedig een zwangerschap toe.
Ik schrijf idd niet zo heel veel. Ergens ook een beetje omdat ik het niet helemaal fair vind dat het bij mij in 1x raak was (ook nog eens door seks) toen ik hier nog maar net schreef. Ik wil jullie de ogen niet uitsteken met mijn geluk terwijl jullie er zoveel moeite voor doen met inseminaties ed. Ik lees wel veel en vind jullie allemaal super sterke en stoere vrouwen en gun jullie allen heel spoedig een zwangerschap toe.
donderdag 6 oktober 2011 om 21:14
Ik probeer anders elke nacht om ongeveer 5 uur te posten, haha!
Het plan is naar het ziekenhuis te gaan, ik vind t een prettig idee om evt hulp bij de hand te hebben, zoals we daar bijv hebben 'de ruggenprik'. Mijn nicht en zus zullen bij de bevalling zijn. De toekomstige vader wordt ook al een beetje onrustig nu, dus die was van plan ook alvast in het ziekenhuis te gaan zitten. Nou ja, niet nu al uiteraard , maar tzt. Hij is niet bij de bevalling. Maar goed, vooralsnog Is t rustig hier.
Hou je haaks, sannasanna. Ik kan me voorstellen dat t met klachten best zwaar kan zijn, hoor! Ik heb geluk, dat realiseer ik me goed!
Grtz allen! Hang in there!
Het plan is naar het ziekenhuis te gaan, ik vind t een prettig idee om evt hulp bij de hand te hebben, zoals we daar bijv hebben 'de ruggenprik'. Mijn nicht en zus zullen bij de bevalling zijn. De toekomstige vader wordt ook al een beetje onrustig nu, dus die was van plan ook alvast in het ziekenhuis te gaan zitten. Nou ja, niet nu al uiteraard , maar tzt. Hij is niet bij de bevalling. Maar goed, vooralsnog Is t rustig hier.
Hou je haaks, sannasanna. Ik kan me voorstellen dat t met klachten best zwaar kan zijn, hoor! Ik heb geluk, dat realiseer ik me goed!
Grtz allen! Hang in there!
donderdag 6 oktober 2011 om 22:41
update van het wachtbankje.. vergeet gewoon dat ik erop zit. Zoveel geregel met de verhuizing... gek word ik ervan. Ga stiekem dus helemaal nergens van uit. Voel ook NIETS aan mijn lijf. Dus ben er wel beetje bang voor. Op de dag van het tekenen van mijn nieuwe huis - ma 17 okt- is ook d-day... het zou zo mooi zijn....
zucht..
Yezka, wat een verhaal. Ik werd er stil van. Hoop dat je gauw weer op ons wachtbankje mag komen!
Sannasanna, ook jij hebt net zo veel recht om te klagen hoor! Dat lijkt me juist zo prettig hier. Maar dat je geen puf hebt snap ik dan ook wel weer..
goed, op naar het volgende event.... slapen!
chilles.. jij ook he! tot morgenvroeg
zucht..
Yezka, wat een verhaal. Ik werd er stil van. Hoop dat je gauw weer op ons wachtbankje mag komen!
Sannasanna, ook jij hebt net zo veel recht om te klagen hoor! Dat lijkt me juist zo prettig hier. Maar dat je geen puf hebt snap ik dan ook wel weer..
goed, op naar het volgende event.... slapen!
chilles.. jij ook he! tot morgenvroeg
vrijdag 7 oktober 2011 om 04:52
Hi Amphere! Succes met al je regelwerk weer vandaag! Hoop dat je lekker geslapen hebt... ik ga ook weer verder, haha (hopelijk). Laters!
Bij de weg: vanochtend wordt voorlopig de badkamerklus afgerond, dus vanmiddag schoonmaken en dan kan de ontspanning, het cocoonen, het in-mezelf-keren enz beginnen... Ik hou jullie op de hoogte!
Bij de weg 2: mn andere verhaal is eigenlijk nog steeds een beetje een zichzelf voortslepend verhaal, maar ik kan het wel wat meer loslaten gezien de omstandigheden, focus ligt toch meer op naderende bevalling en het feit dat ik echt vind dat nx dat feestje (en dan heb ik het vooral over NA de bevalling, haha) voor mij mag verpesten. Maar helemaal loslaten is zo f*ing moeilijk, dat krijg ik dus ook niet voor elkaar. We'll see: over een poosje heb ik het waarschijnlijk zo druk dat ik van voren toch niet eens meer weet of ik van achteren nog leef (zo gaat ie toch?). Mzzl!
Bij de weg: vanochtend wordt voorlopig de badkamerklus afgerond, dus vanmiddag schoonmaken en dan kan de ontspanning, het cocoonen, het in-mezelf-keren enz beginnen... Ik hou jullie op de hoogte!
Bij de weg 2: mn andere verhaal is eigenlijk nog steeds een beetje een zichzelf voortslepend verhaal, maar ik kan het wel wat meer loslaten gezien de omstandigheden, focus ligt toch meer op naderende bevalling en het feit dat ik echt vind dat nx dat feestje (en dan heb ik het vooral over NA de bevalling, haha) voor mij mag verpesten. Maar helemaal loslaten is zo f*ing moeilijk, dat krijg ik dus ook niet voor elkaar. We'll see: over een poosje heb ik het waarschijnlijk zo druk dat ik van voren toch niet eens meer weet of ik van achteren nog leef (zo gaat ie toch?). Mzzl!
vrijdag 7 oktober 2011 om 04:57
Oh ja en bij de weg 3, voor alle wachtbankers: ik voelde ook niet aan m'n lijf of het wel of niet zo was, hoor. Daarom testte ik toch altijd beetje bijtijds zodat die menstruatie me niet zo overviel. Is me één keer op t werk gebeurd en toen heb ik m'n lunch huilend achter m'n bureau gegeten, dat vond ik zo vervelend (gelukkig wel een eigen kamertje met deur). Good luck, er wordt weer geduimd hier!
vrijdag 7 oktober 2011 om 16:42
Mooi getimed weer Chilles die laatste post zo rond de klok van 5... de dag dat je niet meer om 5 uur post ga ik er meteen van uit dat dat komt door goed nieuws he?!
vanaf nu heb je meldplicht.
Yeska, wat goed dat je even het uitgerbeider verhaal hebt neergezet! Het is toch echt een stuk heftiger dan een leek zich bedenkt. Kan me voorstellen dat het even duurt voor lichaam weer een beetje bekomen is van alles... Doe het rustig aan.
Het is wel afzien allemaal, ook met de heftige migraines ... dan lijken me de zwangerschapskwalen me het nog het fijnst. Maar daar heb ik natuurlijk geen idee van hoe dat bij mij is. Zal dan ook vast het één en ander te klagen hebben.
In ieder geval voel ik niets op de wachtbank... nou ja, een vleugje misselijkheid zo nu en dan. Maar dat heb ik wel vaker, van die fantoom misselijkheid zeg maar.
Ik verwacht maandag meer te weten.
Amphere, succes met verhuizen! Komt allemaal goed.
vanaf nu heb je meldplicht.
Yeska, wat goed dat je even het uitgerbeider verhaal hebt neergezet! Het is toch echt een stuk heftiger dan een leek zich bedenkt. Kan me voorstellen dat het even duurt voor lichaam weer een beetje bekomen is van alles... Doe het rustig aan.
Het is wel afzien allemaal, ook met de heftige migraines ... dan lijken me de zwangerschapskwalen me het nog het fijnst. Maar daar heb ik natuurlijk geen idee van hoe dat bij mij is. Zal dan ook vast het één en ander te klagen hebben.
In ieder geval voel ik niets op de wachtbank... nou ja, een vleugje misselijkheid zo nu en dan. Maar dat heb ik wel vaker, van die fantoom misselijkheid zeg maar.
Ik verwacht maandag meer te weten.
Amphere, succes met verhuizen! Komt allemaal goed.
vrijdag 7 oktober 2011 om 21:24
Hoi meissies,
Sorry sorry, hier is Moffel... Moet nog even uitvinden hoe ik mee kan lezen op mijn Iphone (zit eigenlijk nooit meer achter mijn laptoppie door de week).
Maar goed... gisteren had ik ongesteld moeten worden en ALLES lijkt er ook op (pijn in mijn hoofd, rug, beetje chagrijnig... ) echt alles, terwijl ik daar nooi echt last van heb, maar het laat geloof ik nog even op zich wachten. Stom gedoe.. weet echt zeker dat ik niet zwanger ben, maar 't komt maar niet. Schiet nu maar op.. pfff
Dat wachten vind ik geloof ik nog het rottigste van alles... Nog rottiger dan de donor smsen, het potje in ontvangst nemen.. Dat vind ik trouwens ook geen feestje hoor maar dan heb ik nog het idee "ermee bezig te zijn". Dat stomme wachten steeds...
Nu ga ik eventjes "echt" teruglezen van de afgelopen week!
Sorry sorry, hier is Moffel... Moet nog even uitvinden hoe ik mee kan lezen op mijn Iphone (zit eigenlijk nooit meer achter mijn laptoppie door de week).
Maar goed... gisteren had ik ongesteld moeten worden en ALLES lijkt er ook op (pijn in mijn hoofd, rug, beetje chagrijnig... ) echt alles, terwijl ik daar nooi echt last van heb, maar het laat geloof ik nog even op zich wachten. Stom gedoe.. weet echt zeker dat ik niet zwanger ben, maar 't komt maar niet. Schiet nu maar op.. pfff
Dat wachten vind ik geloof ik nog het rottigste van alles... Nog rottiger dan de donor smsen, het potje in ontvangst nemen.. Dat vind ik trouwens ook geen feestje hoor maar dan heb ik nog het idee "ermee bezig te zijn". Dat stomme wachten steeds...
Nu ga ik eventjes "echt" teruglezen van de afgelopen week!
zaterdag 8 oktober 2011 om 20:48
zondag 9 oktober 2011 om 11:28
Woehoe!
Ik heb het eerste topic helemaal uitgelezen!!
En dat was de moeite waard. Heel fijn om nu te weten wat jullie trajecten zijn geweest. Ik zal binnenkort mijn verhaal eens posten. Want 'na 5 ZI-pogingen zwanger en na 9 weken een miskraam', daar is ook een traject van jaren aan vooraf gegaan...
Ik heb het eerste topic helemaal uitgelezen!!
En dat was de moeite waard. Heel fijn om nu te weten wat jullie trajecten zijn geweest. Ik zal binnenkort mijn verhaal eens posten. Want 'na 5 ZI-pogingen zwanger en na 9 weken een miskraam', daar is ook een traject van jaren aan vooraf gegaan...
zondag 9 oktober 2011 om 17:32
zondag 9 oktober 2011 om 20:09
So wat gaat het hier snel als ik even niet kijk! Zoveel berichten erbij!
Wat een heftige tijd heb jij achter de rug Yezka. Ik hoop dat je genoeg mensen om je heen hebt om mee te praten als je daar behoefte aan hebt. Ik vind het erg verdrietig voor je. Heel veel sterkte!
Chilles, het begint nu wel spannend te worden hoor! Eigenlijk moet ik nu maar wat vaker het foum gaan checken om te kijken of jij nog wel reageert. Heel veel succes alvast met puffen
Met mij gaat het goed. Ik ben wel heel veel moe en heeeeeel erg misselijk. 's ochtens, 's middags, 's avonds én 's nachts. Erg handig dus. Waar het eerst een beetje wegging door wat te eten, ga ik nu af en toe juist weer spugen door het eten. Lastig, maar goed het hoort erbij he. Werken valt me alleen nu wel zwaar, dus dat is zo ongeveer het enige wat ik doe naast slapen hahaha.
Afgelopen week heb ik weer een echo gehad. Ik geloof dat het eigenlijk niet helemaal de bedoeling was, maar de verloskundige had gezegd dat ik beter vast een afspraak kon maken als ik echt alleen op woensdag kon. Komende woensdag is pas mijn eerste afspraak bij de verloskundige, maar de echocopiste had zoiets van de komende weken kan niet, maar kom vandaag maar toen ik vorige week woensdag belde. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen hahaha. Wat wel heel fijn om weer even een kloppend hartje te zien. Ik zag nu ook al een babytje ipv een vlekje. Heel leuk. Tja nu dus even af wachten of deze echo ook vergoed wordt, maar ach ik merk het wel. Ik was er superblij mee dus!
Aan alle wachtbankers -> Ik zal extra voor jullie duimen. Zitten blijven deze keer!
Wat een heftige tijd heb jij achter de rug Yezka. Ik hoop dat je genoeg mensen om je heen hebt om mee te praten als je daar behoefte aan hebt. Ik vind het erg verdrietig voor je. Heel veel sterkte!
Chilles, het begint nu wel spannend te worden hoor! Eigenlijk moet ik nu maar wat vaker het foum gaan checken om te kijken of jij nog wel reageert. Heel veel succes alvast met puffen
Met mij gaat het goed. Ik ben wel heel veel moe en heeeeeel erg misselijk. 's ochtens, 's middags, 's avonds én 's nachts. Erg handig dus. Waar het eerst een beetje wegging door wat te eten, ga ik nu af en toe juist weer spugen door het eten. Lastig, maar goed het hoort erbij he. Werken valt me alleen nu wel zwaar, dus dat is zo ongeveer het enige wat ik doe naast slapen hahaha.
Afgelopen week heb ik weer een echo gehad. Ik geloof dat het eigenlijk niet helemaal de bedoeling was, maar de verloskundige had gezegd dat ik beter vast een afspraak kon maken als ik echt alleen op woensdag kon. Komende woensdag is pas mijn eerste afspraak bij de verloskundige, maar de echocopiste had zoiets van de komende weken kan niet, maar kom vandaag maar toen ik vorige week woensdag belde. Dat liet ik mij geen twee keer zeggen hahaha. Wat wel heel fijn om weer even een kloppend hartje te zien. Ik zag nu ook al een babytje ipv een vlekje. Heel leuk. Tja nu dus even af wachten of deze echo ook vergoed wordt, maar ach ik merk het wel. Ik was er superblij mee dus!
Aan alle wachtbankers -> Ik zal extra voor jullie duimen. Zitten blijven deze keer!
maandag 10 oktober 2011 om 11:40
Gefeliciteerd met weer een goeie echo, Zoeter! Fijn om even goed nws te horen. Op hoeveel weken zit je nu?
Hier vlg mij rustig. Vannacht ziek geweest... was ff bang dat t op die manier zou beginnen, schijnt regelmatig voor te komen. Maar volgens mij verdraagt m'n maag gewoon alleen nog maar hele basic dingen, dus uiteten maar even uitstellen tot erna.
Me meissie werd er nl wel onrustig van in m'n buik, van zo'n zieke moeder. Maar t voelt nu weer 'normaal'.
Gaat toch best hard dat je nu weer gaat, SW. Of ligt dat aan mij en is m'n tijdsbesef een beetje weg door die vrije dagen en de verbouwing? Héél veel succes iig weer!!
En idd: bankzitters, ZITTEN BLIJVEN!!!
Hier vlg mij rustig. Vannacht ziek geweest... was ff bang dat t op die manier zou beginnen, schijnt regelmatig voor te komen. Maar volgens mij verdraagt m'n maag gewoon alleen nog maar hele basic dingen, dus uiteten maar even uitstellen tot erna.
Me meissie werd er nl wel onrustig van in m'n buik, van zo'n zieke moeder. Maar t voelt nu weer 'normaal'. Gaat toch best hard dat je nu weer gaat, SW. Of ligt dat aan mij en is m'n tijdsbesef een beetje weg door die vrije dagen en de verbouwing? Héél veel succes iig weer!!
En idd: bankzitters, ZITTEN BLIJVEN!!!
