Zwanger
alle pijlers
Kinderwens afsluiten
donderdag 23 november 2023 om 20:50
Hallo,
Een week geleden hadden wij geen goede echo en inmiddels is het hartje gestopt met kloppen. Ik ben 10 weken zwanger nu. Ik wacht nog een week af of het er vanzelf af komt en anders heb ik volgende week donderdag een curettage.
We zijn de afgelopen 2 jaar bezig geweest met zwanger worden, afgelopen juni had ik een miskraam met 5 weken.
We hebben 2 kinderen, waar we heel gelukkig mee zijn. De afgelopen 2 jaar waren zwaar, steeds de hoop, teleurstelling etc. Deze miskraam hakt er behoorlijk in, we hadden al 2 goede echo's gehad. Dit bij elkaar opgeteld, maakt dat we er nu voor kiezen om te stoppen. We leggen ons erbij neer dat er geen derde kindje komt.
Er is overigens geen oorzaak gevonden voor het moeilijk zwanger worden en na de miskraam in juni had ik een onderzoek naar stollingsafwijkingen waar niks uit kwam. Voor ons eerste kind had ik ook 2 miskramen. Nu werd ons een chromosomenonderzoek voorgesteld, maar gezien onze keuze om niet verder te gaan met zwanger worden, zien we hier geen reden toe. Ik ben overigens 33 jaar, man 38.
Ik kan 100 redenen bedenken waarom het oké is dat we met z'n vieren blijven. Nogmaals, ik ben heel dankbaar voor wat we wel hebben. Maar toch zijn er ook pijnpunten, die zullen tijd nodig hebben.
Ik heb nagedacht wat me gaat helpen in dit proces. Ik wil in ieder geval, als ik hersteld ben van deze miskraam, een spiraal laten plaatsen. Dit om het ook echt af te sluiten en niet alsnog stiekem hoop te blijven houden. En ik ga de zolder langzaamaan leeg ruimen met alle babyspullen. Hebben jullie nog meer tips, wellicht uit eigen ervaring? Ik heb niks met rituelen ofzo.
Ik hoop niemand tegen het hoofd te stoten met dit topic. Ik snap heel goed dat het afsluiten van een kinderwens voor een derde heel anders is dan wanneer je met lege handen blijft staan.
Een week geleden hadden wij geen goede echo en inmiddels is het hartje gestopt met kloppen. Ik ben 10 weken zwanger nu. Ik wacht nog een week af of het er vanzelf af komt en anders heb ik volgende week donderdag een curettage.
We zijn de afgelopen 2 jaar bezig geweest met zwanger worden, afgelopen juni had ik een miskraam met 5 weken.
We hebben 2 kinderen, waar we heel gelukkig mee zijn. De afgelopen 2 jaar waren zwaar, steeds de hoop, teleurstelling etc. Deze miskraam hakt er behoorlijk in, we hadden al 2 goede echo's gehad. Dit bij elkaar opgeteld, maakt dat we er nu voor kiezen om te stoppen. We leggen ons erbij neer dat er geen derde kindje komt.
Er is overigens geen oorzaak gevonden voor het moeilijk zwanger worden en na de miskraam in juni had ik een onderzoek naar stollingsafwijkingen waar niks uit kwam. Voor ons eerste kind had ik ook 2 miskramen. Nu werd ons een chromosomenonderzoek voorgesteld, maar gezien onze keuze om niet verder te gaan met zwanger worden, zien we hier geen reden toe. Ik ben overigens 33 jaar, man 38.
Ik kan 100 redenen bedenken waarom het oké is dat we met z'n vieren blijven. Nogmaals, ik ben heel dankbaar voor wat we wel hebben. Maar toch zijn er ook pijnpunten, die zullen tijd nodig hebben.
Ik heb nagedacht wat me gaat helpen in dit proces. Ik wil in ieder geval, als ik hersteld ben van deze miskraam, een spiraal laten plaatsen. Dit om het ook echt af te sluiten en niet alsnog stiekem hoop te blijven houden. En ik ga de zolder langzaamaan leeg ruimen met alle babyspullen. Hebben jullie nog meer tips, wellicht uit eigen ervaring? Ik heb niks met rituelen ofzo.
Ik hoop niemand tegen het hoofd te stoten met dit topic. Ik snap heel goed dat het afsluiten van een kinderwens voor een derde heel anders is dan wanneer je met lege handen blijft staan.
donderdag 23 november 2023 om 20:54
donderdag 23 november 2023 om 20:56
Ik heb geen ervaring met jouw situatie maar wel met het afsluiten van mijn kinderwens. Tijdens de zwangerschap van mijn jongste wist ik dat er niet nog meer kinderen zouden komen. Elke keer als de jongste iets ontgroeit gaan de betreffende spullen de deur uit en ik vind dat heerlijk omdat het veel ruimte oplevert. Geen ritueel ofzo, maar dus wel even genieten van de ruimte die daardoor weer in huis en hoofd ontstaat. Bijvoorbeeld de wandelwagen die niet meer in de weg staat in de gang, het babybadje eindelijk weg uit de badkamer. En daarmee weer ruimte voor bijvoorbeeld wat groter speelgoed passend bij de leeftijd. Recent heb ik de laatste rompers de deur uit gedaan. Niet dat ik daar emotioneel ofzo van word, maar het is wel weer even een moment van bewustwording van mijlpalen die komen en gaan.
donderdag 23 november 2023 om 21:02
donderdag 23 november 2023 om 21:10
Mijn eerste gedachte. Een spiraaltje houdt de mogelijkheid tot een zwangerschap nog steeds open en als je het echt af wilt sluiten is sterilisatie een betere optie en dan is het makkelijker als man deze ondergaat.
donderdag 23 november 2023 om 21:18
donderdag 23 november 2023 om 21:18
Dankjewel 
.
Na ons tweede kind heb ik een tijd een kyleena spiraal gehad en dat beviel me eigenlijk heel goed. Ik had geen menstruaties en ben verder niet echt gevoelig voor hormonen. Het laten zetten was wel heel vervelend. Maar jullie reacties hierover zetten me wel aan het denken, dus nog maar even laten bezinken.
.Na ons tweede kind heb ik een tijd een kyleena spiraal gehad en dat beviel me eigenlijk heel goed. Ik had geen menstruaties en ben verder niet echt gevoelig voor hormonen. Het laten zetten was wel heel vervelend. Maar jullie reacties hierover zetten me wel aan het denken, dus nog maar even laten bezinken.
donderdag 23 november 2023 om 21:21
Bij onze twee kinderen raakte ik wel makkelijk zwanger, waarom dat nu ineens niet meer was is niet bekend.xxxfamke schreef: ↑23-11-2023 21:18Sterkte met de situatie.
Je man een knip is een makkelijke optie.
Echter als je moeilijk zwanger raakt, waarom het dan niet op zijn beloop laten?
Ik heb geen ervaring met miskramen, dus als dat te zwaar is voor je, dan snap ik wel dat je dat risico wilt uitsluiten.
Ik heb een heel regelmatige cyclus en voel mijn eisprong. Met op zijn beloop laten, ben ik bang dat ik het toch niet los kan laten. En dat willen we wel echt.
donderdag 23 november 2023 om 21:46
Neem zoveel tijd als je zelf nodig hebt. Spullen wegdoen kan altijd nog (ik heb veel aan een vriendin gegeven). En soms komt het verdriet weer boven en dat mag gewoon.
In ons geval 1e kind met iui. Daarna iui en ivf gehad. Dat was zwaar en al die afspraken trokken een wissel op ons gezin. Ik was toen wel al 38. Dus als anderen (die niet dichtbij stonden) vroegen of er nog een tweede kwam makkelijker zeggen: daar ben ik te oud voor (mensen schatten me vaak jonger). Was dan weer heel lastig toen kind ging vragen naar een broertje/zusje.
In ons geval 1e kind met iui. Daarna iui en ivf gehad. Dat was zwaar en al die afspraken trokken een wissel op ons gezin. Ik was toen wel al 38. Dus als anderen (die niet dichtbij stonden) vroegen of er nog een tweede kwam makkelijker zeggen: daar ben ik te oud voor (mensen schatten me vaak jonger). Was dan weer heel lastig toen kind ging vragen naar een broertje/zusje.
donderdag 23 november 2023 om 22:32
Dit . Ik ben zwanger geworden door spiraal heen. Toen onze kinderwens klaar was is man gesteriliseerdIsditechtwaar schreef: ↑23-11-2023 21:10Mijn eerste gedachte. Een spiraaltje houdt de mogelijkheid tot een zwangerschap nog steeds open en als je het echt af wilt sluiten is sterilisatie een betere optie en dan is het makkelijker als man deze ondergaat.
vrijdag 24 november 2023 om 02:54
Heel andere redenen om het hoofdstuk ‘kinderen krijgen’ af te sluiten.
Wat mij hielp: zelf een sterilisatie ondergaan. Was destijds (10 jaar terug) nog een gedoe voor een ‘jonge vrouw van 34’ en ‘maar één kind’. Toen het eenmaal gebeurd was had ik pas echt rust in mijn hoofd. Want het is gewoon nooit meer een optie. Geen ‘wat als’ of ‘stel dat’ gezeur meer in mijn achterhoofd. Geen hormonale toestanden die mij weer aanvlogen (ratio zei dan gelijk: geen optie meer). Geen gesprekken meer met derden die beginnen met ‘Goh…denk jij nooit’ want ieder gesprek werd gelijk plat geslagen met ‘gesteriliseerd’.
Voor mij werkte het ook heel goed om meer te genieten van wat ik wel heb dan steeds dat getreur in mijn achterhoofd. Maar dit is enkel mijn ervaring.
Wat mij hielp: zelf een sterilisatie ondergaan. Was destijds (10 jaar terug) nog een gedoe voor een ‘jonge vrouw van 34’ en ‘maar één kind’. Toen het eenmaal gebeurd was had ik pas echt rust in mijn hoofd. Want het is gewoon nooit meer een optie. Geen ‘wat als’ of ‘stel dat’ gezeur meer in mijn achterhoofd. Geen hormonale toestanden die mij weer aanvlogen (ratio zei dan gelijk: geen optie meer). Geen gesprekken meer met derden die beginnen met ‘Goh…denk jij nooit’ want ieder gesprek werd gelijk plat geslagen met ‘gesteriliseerd’.
Voor mij werkte het ook heel goed om meer te genieten van wat ik wel heb dan steeds dat getreur in mijn achterhoofd. Maar dit is enkel mijn ervaring.
vrijdag 24 november 2023 om 08:16
Hier heb ik ook mijn wens afgesloten en daar helemaal vrede mee. In ons geval lukte het zwanger worden niet en waren we aangewezen op ICSI. Uiteindelijk een dochter van inmiddels 6 mogen verwelkomen. Mijn midwife zei destijds: er is maar een kind nodig om moeder te zijn en hier is de jouwe, mama. En dat is zo: mijn armen zijn gevuld.
Nu ben ik vooral blij dat we niet nogmaals geprobeerd hebben om een kind te krijgen. Maar toen deed het wel pijn. Het is afscheid nemen van een wens.
Nu ben ik vooral blij dat we niet nogmaals geprobeerd hebben om een kind te krijgen. Maar toen deed het wel pijn. Het is afscheid nemen van een wens.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 24 november 2023 om 08:57
Ik had veel moeite met spullen wegdoen. Dat voelde zo definitief.
Tegelijkertijd voelde ik dan een soort schaamte tegenover degene waarbij het gedroomde wiegje, altijd leeg was gebleven. Of tegenover degene die zelfs een kindje verloren hadden. Ik stond mijn gevoelens wel toe, maar probeerde ook wel te relativeren.
Na mijn 40e had ik het er wel het moeilijkst mee. Dat gevoel dat ik over een bepaalde houdbaarheidsdatum aan het gaan was. Het steeds meer 'uitgesloten' raakte, erover fantaseren afnam en steeds minder realistisch werd.
Ik las hierboven over 'de rust' die sterilisatie bracht. Kan ik me wel iets bij voorstellen.
Een tante van mij liet zich steriliseren om die rust te krijgen. Niet meer dat kleine schokje voelen wanneer ze 1 dag overtijd was.. om dan toch weer de teleurstelling te verduren te krijgen.
Tegelijkertijd voelde ik dan een soort schaamte tegenover degene waarbij het gedroomde wiegje, altijd leeg was gebleven. Of tegenover degene die zelfs een kindje verloren hadden. Ik stond mijn gevoelens wel toe, maar probeerde ook wel te relativeren.
Na mijn 40e had ik het er wel het moeilijkst mee. Dat gevoel dat ik over een bepaalde houdbaarheidsdatum aan het gaan was. Het steeds meer 'uitgesloten' raakte, erover fantaseren afnam en steeds minder realistisch werd.
Ik las hierboven over 'de rust' die sterilisatie bracht. Kan ik me wel iets bij voorstellen.
Een tante van mij liet zich steriliseren om die rust te krijgen. Niet meer dat kleine schokje voelen wanneer ze 1 dag overtijd was.. om dan toch weer de teleurstelling te verduren te krijgen.
vrijdag 24 november 2023 om 08:59
Hier min of meer hetzelfde. Twee gezonde en fijne kinderen. Ik had een klein wensje voor een derde maar ex absoluut niet. Op mijn 36e heb ik mij laten steriliseren. Daarmee het hoofdstuk kinderen afgesloten.lemoos2 schreef: ↑24-11-2023 02:54Heel andere redenen om het hoofdstuk ‘kinderen krijgen’ af te sluiten.
Wat mij hielp: zelf een sterilisatie ondergaan. Was destijds (10 jaar terug) nog een gedoe voor een ‘jonge vrouw van 34’ en ‘maar één kind’. Toen het eenmaal gebeurd was had ik pas echt rust in mijn hoofd. Want het is gewoon nooit meer een optie. Geen ‘wat als’ of ‘stel dat’ gezeur meer in mijn achterhoofd. Geen hormonale toestanden die mij weer aanvlogen (ratio zei dan gelijk: geen optie meer). Geen gesprekken meer met derden die beginnen met ‘Goh…denk jij nooit’ want ieder gesprek werd gelijk plat geslagen met ‘gesteriliseerd’.
Voor mij werkte het ook heel goed om meer te genieten van wat ik wel heb dan steeds dat getreur in mijn achterhoofd. Maar dit is enkel mijn ervaring.
Nooit spijt gehad.
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
vrijdag 24 november 2023 om 10:04
TO, eerst een knuffel 
Ik weet precies hoe het is, want precies een jaar geleden zat ik in dezelfde situatie.
Bij ons is zwanger worden altijd moeilijk geweest en hebben we IVF moeten ondergaan. De eerste 2 kinderen was ik met een paar terugplaatsingen zwanger. We hielden 4 embryo's in de vriezer over en daardoor ontstond de vraag willen we een 3e kindje.
We besloten ervoor te gaan en met elke terugplaatsing werd de wens intenser. Helaas kwam er geen zwangerschap uit en hebben we besloten om toch weer IVF te starten. Uiteindelijk ging dat heel moeizaam, er groeiden bijna geen follikels meer. De eerste ronde geen bruikbare eicel, de tweede ronde wel 2. Waarvan ik van 1 embryo vorig jaar zwanger was. En helaas werd dat alsnog een miskraam. Ik was toen echt kapot en klaar. De miskraam kwam niet vanzelf op gang en ik liep dus nog 3 weken rond terwijl ik me heel zwanger bleef voelen, Ik wilde het gedoe aan mijn lijf niet meer en vooral het verdriet niet meer. Het slokte me echt op en ik voelde dat het moment daar was om los te laten. Het deed heel veel pijn, maar wat me geholpen heeft is om het verdriet te laten komen. Veel gewandeld in het donker en dan de tranen even te laten gaan, maar ook thuis echt ook bij mijn man.
Wat mij later hielp was echt bewust genieten van de kinderen die ik heb mogen krijgen. En echt genieten dat er niets meer op de achtergrond speelt. Want altijd speelde het wel in mijn achterhoofd wat als dat derde kindje zou komen. Hoe zou dat zijn. Maar ook gaat de zwangerschap wel goed etc. En vooral de behandelingen om zwanger te worden was ik klaar mee. Ik voelde me echt bevrijd.
Toen dat steeds meer een plekje kreeg ben ik 1 voor 1 spullen gaan wegdoen. Het deed elke keer weer even zeer, maar als de spullen eenmaal dan weer waren opgehaald was het goed.
Het is nu een jaar geleden en ik denk er in deze periode zeker vaker aan. Maar er overheerst echt rust. Ik mis nu meer het kleine wezentje wat even in mijn buik heeft gezeten, maar dat we met zn 4en zijn is goed.
Ik denk dat het voor iedereen anders werkt, maar weet dat de tijd veel heelt uiteindelijk. Het verdriet mag er zijn en soms ook gewoon even bewust aan de kant zetten en proberen de mooie dingen te zien. Sterkte
Ik weet precies hoe het is, want precies een jaar geleden zat ik in dezelfde situatie.
Bij ons is zwanger worden altijd moeilijk geweest en hebben we IVF moeten ondergaan. De eerste 2 kinderen was ik met een paar terugplaatsingen zwanger. We hielden 4 embryo's in de vriezer over en daardoor ontstond de vraag willen we een 3e kindje.
We besloten ervoor te gaan en met elke terugplaatsing werd de wens intenser. Helaas kwam er geen zwangerschap uit en hebben we besloten om toch weer IVF te starten. Uiteindelijk ging dat heel moeizaam, er groeiden bijna geen follikels meer. De eerste ronde geen bruikbare eicel, de tweede ronde wel 2. Waarvan ik van 1 embryo vorig jaar zwanger was. En helaas werd dat alsnog een miskraam. Ik was toen echt kapot en klaar. De miskraam kwam niet vanzelf op gang en ik liep dus nog 3 weken rond terwijl ik me heel zwanger bleef voelen, Ik wilde het gedoe aan mijn lijf niet meer en vooral het verdriet niet meer. Het slokte me echt op en ik voelde dat het moment daar was om los te laten. Het deed heel veel pijn, maar wat me geholpen heeft is om het verdriet te laten komen. Veel gewandeld in het donker en dan de tranen even te laten gaan, maar ook thuis echt ook bij mijn man.
Wat mij later hielp was echt bewust genieten van de kinderen die ik heb mogen krijgen. En echt genieten dat er niets meer op de achtergrond speelt. Want altijd speelde het wel in mijn achterhoofd wat als dat derde kindje zou komen. Hoe zou dat zijn. Maar ook gaat de zwangerschap wel goed etc. En vooral de behandelingen om zwanger te worden was ik klaar mee. Ik voelde me echt bevrijd.
Toen dat steeds meer een plekje kreeg ben ik 1 voor 1 spullen gaan wegdoen. Het deed elke keer weer even zeer, maar als de spullen eenmaal dan weer waren opgehaald was het goed.
Het is nu een jaar geleden en ik denk er in deze periode zeker vaker aan. Maar er overheerst echt rust. Ik mis nu meer het kleine wezentje wat even in mijn buik heeft gezeten, maar dat we met zn 4en zijn is goed.
Ik denk dat het voor iedereen anders werkt, maar weet dat de tijd veel heelt uiteindelijk. Het verdriet mag er zijn en soms ook gewoon even bewust aan de kant zetten en proberen de mooie dingen te zien. Sterkte
vrijdag 24 november 2023 om 11:51
Niet helemaal dezelfde situatie maar wij hebben ook om een combinatie van redenen (waaronder medisch) na een lang proces uiteindelijk gekozen om het bij 1 kind te laten.
Het was een onvrijwillige keuze maar wel een keuze en het heeft ons beide enorm geholpen om daarom voor sterilisatie te gaan. Geen ‘wat als’ of twijfel meer.
Succes
Het was een onvrijwillige keuze maar wel een keuze en het heeft ons beide enorm geholpen om daarom voor sterilisatie te gaan. Geen ‘wat als’ of twijfel meer.
Succes
vrijdag 24 november 2023 om 12:29
Hier wil man absoluut geen derde, wegens wat medisch gedoe met de tweede. Daar was hij destijds zó van onder de indruk dat hij de deur definitief dicht heeft gedaan. Zelfs toen (na onderzoeken e.d.) bleek dat nr. 2 kerngezond was draaide hij niet bij.
Ik vond (en vind) dat erg moeilijk, want mijn wens voor een derde is er nog steeds. Recent heeft een vriendin verteld een derde te krijgen (onze andere kinderen zijn even oud) en toen voelde ik naast blijdschap voor hen, ook wel écht verdriet. Maar goed, man wil niet, dus heb ik gezegd 'jij wil niet, dus jij mag je laten helpen'. Zo gezegd zo gedaan en ik merk dat mij dat toch wat meer rust heeft gegeven. Het kan inmiddels gewoon niet meer. Dus mijn advies: knip d'r in
Ik vond (en vind) dat erg moeilijk, want mijn wens voor een derde is er nog steeds. Recent heeft een vriendin verteld een derde te krijgen (onze andere kinderen zijn even oud) en toen voelde ik naast blijdschap voor hen, ook wel écht verdriet. Maar goed, man wil niet, dus heb ik gezegd 'jij wil niet, dus jij mag je laten helpen'. Zo gezegd zo gedaan en ik merk dat mij dat toch wat meer rust heeft gegeven. Het kan inmiddels gewoon niet meer. Dus mijn advies: knip d'r in
Voorheen actief als cakepop, nu wat gezonder!
vrijdag 24 november 2023 om 13:27
Volgens mij heb je hartstikke goede praktische zaken in gedachten, dat kan vaak helpend zijn omdat je daarbij in actie bent.
Daarnaast, wat mij helpt, is accepteren dat er nog steeds pijnlijke momenten zullen zijn en dat dat oké is en niet een teken dat ik daar iets mee hoef te doen. Zeker rond vrienden met baby's en peuters kan het weer opkomen bij mij. De pijnlijke momenten er laten zijn, maar daarna ook mijn focus verleggen naar de positieve punten uit mijn leven zonder kinderen helpt mij. Vooral die 2 naast elkaar er laten zijn en niet dat het het één of het ander moet zijn. Je hebt dus een prachtig, compleet gezin met 2 mooie kinderen én op sommige momenten zal je je ook verdrietig gaan voelen dat er geen 3e kind bij is gekomen.
Sterkte!
Daarnaast, wat mij helpt, is accepteren dat er nog steeds pijnlijke momenten zullen zijn en dat dat oké is en niet een teken dat ik daar iets mee hoef te doen. Zeker rond vrienden met baby's en peuters kan het weer opkomen bij mij. De pijnlijke momenten er laten zijn, maar daarna ook mijn focus verleggen naar de positieve punten uit mijn leven zonder kinderen helpt mij. Vooral die 2 naast elkaar er laten zijn en niet dat het het één of het ander moet zijn. Je hebt dus een prachtig, compleet gezin met 2 mooie kinderen én op sommige momenten zal je je ook verdrietig gaan voelen dat er geen 3e kind bij is gekomen.
Sterkte!
vrijdag 24 november 2023 om 13:38
Dit herken ik heel erg. Anderen nemen allemaal ‘zomaar even’ een tweede kind. Alsof het de makkelijkste en meest logische zaak ter wereld is. Tenminste zo komt dat over en voelt het. Dus ik vind aankondigingen van een tweede kind ook vaak een pijnlijk randje hebben.Bietenwrap schreef: ↑24-11-2023 12:29Hier wil man absoluut geen derde, wegens wat medisch gedoe met de tweede. Daar was hij destijds zó van onder de indruk dat hij de deur definitief dicht heeft gedaan. Zelfs toen (na onderzoeken e.d.) bleek dat nr. 2 kerngezond was draaide hij niet bij.
Ik vond (en vind) dat erg moeilijk, want mijn wens voor een derde is er nog steeds. Recent heeft een vriendin verteld een derde te krijgen (onze andere kinderen zijn even oud) en toen voelde ik naast blijdschap voor hen, ook wel écht verdriet. Maar goed, man wil niet, dus heb ik gezegd 'jij wil niet, dus jij mag je laten helpen'. Zo gezegd zo gedaan en ik merk dat mij dat toch wat meer rust heeft gegeven. Het kan inmiddels gewoon niet meer. Dus mijn advies: knip d'r in
En wat hierboven ook staat, het helpt om te accepteren dat die gevoelens er mogen zijn.
vrijdag 24 november 2023 om 20:28
Dankjewel voor jullie lieve reacties en het delen van jullie verhalen.
Ik lees veel over het definitief afsluiten dmv sterilisatie. Ik ga daar eens rustig over nadenken en met man overleggen, want ik voel daar wel wat voor. Dat is dan wel aan man, want ik heb inderdaad wel genoeg aan m'n lijf gehad na jarenlang anticonceptie, 2 zwangerschappen, 2 keizersnedes, 4 miskramen en dan straks nog een curettage.
Het accepteren van het verdriet en de pijnlijke momenten is wel een dingetje. Ik ben geneigd daar snel overheen te stappen, want we hebben er 2. Maar die emoties zijn er wel, dus ik ga echt proberen daar de ruimte aan te geven.
Een collega appte vandaag om te vertellen dat ze zwanger is, van de derde, precies even ver als ik zou zijn. Pff.. moeilijk hoor. Ik ga haar buik zien groeien en ze gaat straks met verlof, precies in de tijd dat ik dat ook had kunnen hebben. M'n voornemen van hierboven wordt meteen op de proef gesteld. Heb haar gefeliciteerd, maar ook aangegeven het heel moeilijk te vinden. Daar had ze begrip voor gelukkig.
Nogmaals dank, het helpt mij in m'n proces.
Ik lees veel over het definitief afsluiten dmv sterilisatie. Ik ga daar eens rustig over nadenken en met man overleggen, want ik voel daar wel wat voor. Dat is dan wel aan man, want ik heb inderdaad wel genoeg aan m'n lijf gehad na jarenlang anticonceptie, 2 zwangerschappen, 2 keizersnedes, 4 miskramen en dan straks nog een curettage.
Het accepteren van het verdriet en de pijnlijke momenten is wel een dingetje. Ik ben geneigd daar snel overheen te stappen, want we hebben er 2. Maar die emoties zijn er wel, dus ik ga echt proberen daar de ruimte aan te geven.
Een collega appte vandaag om te vertellen dat ze zwanger is, van de derde, precies even ver als ik zou zijn. Pff.. moeilijk hoor. Ik ga haar buik zien groeien en ze gaat straks met verlof, precies in de tijd dat ik dat ook had kunnen hebben. M'n voornemen van hierboven wordt meteen op de proef gesteld. Heb haar gefeliciteerd, maar ook aangegeven het heel moeilijk te vinden. Daar had ze begrip voor gelukkig.
Nogmaals dank, het helpt mij in m'n proces.
zondag 26 november 2023 om 12:00
TO, wat goed dat je het hebt aangegeven. En ik herken wat je schrijft over er overheen willen te stappen, omdat je er al 2 hebt. Dankzij een aantal lieve mensen heb ik ook geleerd dat het verdriet er om een 3e ook net zo goed mag zijn. Waarbij je uiteraard echt wel realiseert hoe blij je al bent met jullie mooie 2 kinderen. Dat het net zo goed heel anders had kunnen zijn, maar ook jouw verdriet mag er gewoon zijn!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
