Zwanger
alle pijlers
Kinderwens als goede maatjes, apart wonen
donderdag 9 januari 2014 om 23:33
Ik ben een 40-jarige, vruchtbare man met kinderwens. Het is alleen een kinderwens die niet alledaags is: ik zou graag een kind samen met een partner willen opvoeden zonder dat we bij elkaar onder een dak wonen. Als goede maatjes, maar met gescheiden huishoudens, redelijk in elkaars omgeving. We delen de zorg voor ons kind 50/50. Een aantal dagen in de week is het kind bij de moeder en een aantal dagen bij de vader (bij mij dus) en misschien dat we een of twee dagen in de week met zijn drieën kunnen zijn. Het gaat erom dat we elkaar respecteren, dat er ook een klik is om wie we zijn en dat we het beiden belangrijk vinden dat het kind beide ouders kent. Alleen dat alles niet in een traditionele relatie. Na meerdere relaties gehad te hebben, weet ik dat een vriendschapsrelatie het best voor me is.
Nu ben ik nog geen vrouw tegengekomen die deze wens met mij deelt. Mijn vraag nu is: waar vind ik vrouwen die een kindje zouden willen van een bekende donor? Zijn daar bureaus voor of is het meer gebruikelijk via internet een oproep te plaatsen (en zo ja, waar kun je dat het best doen?).
Ik heb hier al veel gelezen en geleerd. Maar zou graag reacties van jullie horen. Ik hoop dat mijn verhaal duidelijk is. Jullie adviezen, raad en ideeën zijn meer dan welkom. Alvast dank daarvoor.
Nu ben ik nog geen vrouw tegengekomen die deze wens met mij deelt. Mijn vraag nu is: waar vind ik vrouwen die een kindje zouden willen van een bekende donor? Zijn daar bureaus voor of is het meer gebruikelijk via internet een oproep te plaatsen (en zo ja, waar kun je dat het best doen?).
Ik heb hier al veel gelezen en geleerd. Maar zou graag reacties van jullie horen. Ik hoop dat mijn verhaal duidelijk is. Jullie adviezen, raad en ideeën zijn meer dan welkom. Alvast dank daarvoor.
vrijdag 10 januari 2014 om 07:41
Je bent niet realistisch. Geen enkele moeder staat haar kind vrijwillig 50% van de tijd af, zeker niet als het kindje nog klein is. Zelfs al vind je iemand die dit wil, dan nog zal ze (terecht) weigeren na geboorte. Dat oermoeder gevoel wat dan loskomt mag je niet onderschatten en kan zij niet negeren.
vrijdag 10 januari 2014 om 07:52
Wat wordt er onaardig op deze TO gereageerd zeg. Moeders zat die in hun eentje een kind willen, maar nu is het een man die op onderzoek uitgaat over hoe hij zijn wens kan vervullen en moet ie het doen met een enkele serieuze reactie.
TO er is hier ook een topic Kind in je uppie. Daar schrijven alleen vrouwen, maar misschien heb je er iets aan en schrijven er daar mensen mee die tips voor je hebben.
TO er is hier ook een topic Kind in je uppie. Daar schrijven alleen vrouwen, maar misschien heb je er iets aan en schrijven er daar mensen mee die tips voor je hebben.
•
vrijdag 10 januari 2014 om 08:09
Het is me niet helemaal duidelijk wat je wilt TO.
Vriendschap is niets iets wat je zomaar hebt, dat moet groeien. Zeker als je er bewust voor kiest om een kind te krijgen.
Of wil je een LAT relatie, en dan eventueel aan kinderen beginnen?
Want wat gebeurd er wanneer jij of de moeder "de liefde van je leven" tegen komt?
LATTEN en kinderen kan echt wel. Daar zijn voorbeelden genoeg. Maar wanneer de kinderwens groter is dan de wens om een relatie te hebben, dan zal dit lastiger worden. Ik zou mijn kind niet willen delen met iemand waar ik verder niet zo veel mee hebt.
Sterkte met je zoektocht.
Vriendschap is niets iets wat je zomaar hebt, dat moet groeien. Zeker als je er bewust voor kiest om een kind te krijgen.
Of wil je een LAT relatie, en dan eventueel aan kinderen beginnen?
Want wat gebeurd er wanneer jij of de moeder "de liefde van je leven" tegen komt?
LATTEN en kinderen kan echt wel. Daar zijn voorbeelden genoeg. Maar wanneer de kinderwens groter is dan de wens om een relatie te hebben, dan zal dit lastiger worden. Ik zou mijn kind niet willen delen met iemand waar ik verder niet zo veel mee hebt.
Sterkte met je zoektocht.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
vrijdag 10 januari 2014 om 08:17
Nou, er zijn wel mensen die het zo doen hoor! Kennis van mij wilde perse een kind. Zij heeft een kind gekregen met een redelijk vreemde man die ook een kinderwens had. De man in kwestie had al een oudere vrouw met kinderen. Die was al te oud en gunde hem zijn 'eigen' kind. Ze heeft inderdaad co-ouderschap. Dus het bestaat.
Mij lijkt het ook vooral lastig qua opvoeding ed. Ook kun je niet verwachten dat je het kind meteen mee krijgt. Zeker niet als moeder borstvoeding wil geven. Het zou mijn keus niet zijn in ieder geval.
Mij lijkt het ook vooral lastig qua opvoeding ed. Ook kun je niet verwachten dat je het kind meteen mee krijgt. Zeker niet als moeder borstvoeding wil geven. Het zou mijn keus niet zijn in ieder geval.
vrijdag 10 januari 2014 om 09:00
Ik weet niet of je een realistisch beeld hebt van het opvoeden van een kind. In veel 'normale' relaties van twee ouders die bij elkaar wonen, is dat vaak al lastig genoeg. Laat staan met iemand die je niet kent, met wie je geen liefde/vriendschap voelt en met wie je niet samenwoont.
Ik hou van mijn man, we denken gelukkig over veel dingen hetzelfde, we hebben het van tevoren vaak genoeg over opvoeding gehad. Maar de praktijk blijkt altijd anders en complexer dan je van tevoren ooit kunt bedenken.
Er zijn dus altijd nog genoeg meningsverschillen waar we echt de tijd voor moeten nemen om er goed uit te komen samen. En dan helpt liefde wel, omdat je meer bereid bent compromissen te sluiten, omdat je elkaar door en door kent en omdat er vertrouwen is. Je redt dat echt niet in een of twee uurtjes overdracht per week, om daar afdoende over te communiceren.
Om nog maar te zwijgen over wat dit alles betekent voor het kind. Het lijkt mij al erg genoeg dat er zoveel kinderen als gevolg van een scheiding heen en weer gesleept worden tussen beide ouders. En dan zet je willens en wetens een kind op de wereld die vanaf het begin in twee huizen/werelden moet opgroeien. Je eigen belang is dan groter dan die van het kind, is mijn indruk.
Ik hou van mijn man, we denken gelukkig over veel dingen hetzelfde, we hebben het van tevoren vaak genoeg over opvoeding gehad. Maar de praktijk blijkt altijd anders en complexer dan je van tevoren ooit kunt bedenken.
Er zijn dus altijd nog genoeg meningsverschillen waar we echt de tijd voor moeten nemen om er goed uit te komen samen. En dan helpt liefde wel, omdat je meer bereid bent compromissen te sluiten, omdat je elkaar door en door kent en omdat er vertrouwen is. Je redt dat echt niet in een of twee uurtjes overdracht per week, om daar afdoende over te communiceren.
Om nog maar te zwijgen over wat dit alles betekent voor het kind. Het lijkt mij al erg genoeg dat er zoveel kinderen als gevolg van een scheiding heen en weer gesleept worden tussen beide ouders. En dan zet je willens en wetens een kind op de wereld die vanaf het begin in twee huizen/werelden moet opgroeien. Je eigen belang is dan groter dan die van het kind, is mijn indruk.
vrijdag 10 januari 2014 om 14:33
Dank jullie allemaal voor jullie reacties, ook de 'negatieve'.
Jullie hebben me een bredere, realistischer kijk gegeven. Heen en weer 'zeulen' met kinderen, het lijkt me inderdaad niet goed voor het kind. Hij/zij is gebaat bij een vertrouwde omgeving. En ik denk dat liefde tussen partners te verkiezen is boven vriendschap.
De kiem voor deze wens is ontstaan toen een collega me vertelde dat hij door zijn ongebruikelijke werkdagen (van 's middags tot 's avonds laat) doordeweeks niet bij zijn vriendin woonde met wie hij kinderen heeft, maar op kamers niet ver bij zijn vriendin vandaan. En voor wie het (ook zijn vriendin) prima werkt; hij ziet zijn vriendin en kinderen 's ochtends doordeweeks en in de weekenden.
Door jullie antwoorden denk ik nu ook licht anders over mijn wens. Ik denk nu meer aan een lat-relatie, waarbij ons kind standaard bij de moeder is. Waarbij ik een aantal dagen per week (ik denk aan een dag of drie) in een andere woning vertoeven kan. En waarbij de moeder -als zij behoefte heeft aan privacy- naar mijn woning zou kunnen en ik naar haar woning- zodat ons kind ook niet van woning naar woning hoeft.
Ik heb opnieuw gekeken: waar sta ik nu precies en wat zou ik willen. Het klinkt misschien onconventioneel, maar ik heb het gevoel dat je in een LAT relatie meer ruimte hebt om te kunnen ademen. Die behoefte blijft bestaan. Dat je samen dingen doet (waaronder het kind opvoeden) maar dat er ook ruimte is voor 'tijd voor jezelf'. Daarnaast voelt het, in deze LAT-relatie, beter een kind in ieder geval een veilige, vaste thuisbasis te geven.
Jullie hebben me een bredere, realistischer kijk gegeven. Heen en weer 'zeulen' met kinderen, het lijkt me inderdaad niet goed voor het kind. Hij/zij is gebaat bij een vertrouwde omgeving. En ik denk dat liefde tussen partners te verkiezen is boven vriendschap.
De kiem voor deze wens is ontstaan toen een collega me vertelde dat hij door zijn ongebruikelijke werkdagen (van 's middags tot 's avonds laat) doordeweeks niet bij zijn vriendin woonde met wie hij kinderen heeft, maar op kamers niet ver bij zijn vriendin vandaan. En voor wie het (ook zijn vriendin) prima werkt; hij ziet zijn vriendin en kinderen 's ochtends doordeweeks en in de weekenden.
Door jullie antwoorden denk ik nu ook licht anders over mijn wens. Ik denk nu meer aan een lat-relatie, waarbij ons kind standaard bij de moeder is. Waarbij ik een aantal dagen per week (ik denk aan een dag of drie) in een andere woning vertoeven kan. En waarbij de moeder -als zij behoefte heeft aan privacy- naar mijn woning zou kunnen en ik naar haar woning- zodat ons kind ook niet van woning naar woning hoeft.
Ik heb opnieuw gekeken: waar sta ik nu precies en wat zou ik willen. Het klinkt misschien onconventioneel, maar ik heb het gevoel dat je in een LAT relatie meer ruimte hebt om te kunnen ademen. Die behoefte blijft bestaan. Dat je samen dingen doet (waaronder het kind opvoeden) maar dat er ook ruimte is voor 'tijd voor jezelf'. Daarnaast voelt het, in deze LAT-relatie, beter een kind in ieder geval een veilige, vaste thuisbasis te geven.
vrijdag 10 januari 2014 om 14:43
vrijdag 10 januari 2014 om 14:57
Ik waardeer het wel dat je de meningen serieus neemt en er anders over bent gaan denken. Heel goed ook dat je het kind in zijn belang niet heen en weer wilt slepen en een vaste thuisbasis wilt bieden.
Blijft echter wel staan dat het kind dus drie dagen per week zijn vader moet missen. En jij het kind! Je kunt je nu nog helemaal niet voorstellen wat het emotioneel met je gaat doen, een kind krijgen. Hoeveel je daarvan gaat houden en hoe groot je behoefte is om het kind in je nabijheid te hebben. En hoe groot de behoefte aan contact is van het kind naar de ouders. En, wat dat doet voor de hechting tussen het kind en de deels afwezige ouder.
Dus het is maar helemaal de vraag, of die behoefte aan privacy nog zo groot is als het kind er eenmaal is. Je kunt dit soort enorm grote life events gewoon nooit helemaal overzien van tevoren.
Het klinkt inderdaad nog wel een beetje zoals Wendy aangeeft, wel de lusten en niet de lasten. Tja, een kind krijgen brengt nu eenmaal met zich mee dat je inlevert. Als je niet bereid bent die investering te doen moet je je afvragen of je er wel aan moet beginnen. Want ik kan je vertellen; naast 'tijd voor jezelf' moet je nog wel meer opgeven. Een kind vraagt dat gewoon, en is het ook waard!
Vanwaar toch die angst voor samenwonen? En zou een LAT-relatie alles oplossen? En ook samenwonende ouders hebben (heel soms ja ) tijd voor zichzelf. Kwestie van goede afspraken maken.
Blijft echter wel staan dat het kind dus drie dagen per week zijn vader moet missen. En jij het kind! Je kunt je nu nog helemaal niet voorstellen wat het emotioneel met je gaat doen, een kind krijgen. Hoeveel je daarvan gaat houden en hoe groot je behoefte is om het kind in je nabijheid te hebben. En hoe groot de behoefte aan contact is van het kind naar de ouders. En, wat dat doet voor de hechting tussen het kind en de deels afwezige ouder.
Dus het is maar helemaal de vraag, of die behoefte aan privacy nog zo groot is als het kind er eenmaal is. Je kunt dit soort enorm grote life events gewoon nooit helemaal overzien van tevoren.
Het klinkt inderdaad nog wel een beetje zoals Wendy aangeeft, wel de lusten en niet de lasten. Tja, een kind krijgen brengt nu eenmaal met zich mee dat je inlevert. Als je niet bereid bent die investering te doen moet je je afvragen of je er wel aan moet beginnen. Want ik kan je vertellen; naast 'tijd voor jezelf' moet je nog wel meer opgeven. Een kind vraagt dat gewoon, en is het ook waard!
Vanwaar toch die angst voor samenwonen? En zou een LAT-relatie alles oplossen? En ook samenwonende ouders hebben (heel soms ja ) tijd voor zichzelf. Kwestie van goede afspraken maken.
vrijdag 10 januari 2014 om 14:59
vrijdag 10 januari 2014 om 15:02
Je vent een redelijk vastomlijnd plan aan het maken (3 dagen samen, moeder kan naar jouw huis als ze daar behoefte aan heeft, LAT relatie etc) en hoe meer eisen/ verwachtingen, hoe moeilijker het wordt om iemand te vinden die in dat plaatje past.
De vrouw moet jou al leuk genoeg vindennom een relatie met je te willen, moet een lat/relatie willen, een kinderwens hebben, bij jou in de buurt wonen en ook het kind willen delen.
Ik wens je succes.
De vrouw moet jou al leuk genoeg vindennom een relatie met je te willen, moet een lat/relatie willen, een kinderwens hebben, bij jou in de buurt wonen en ook het kind willen delen.
Ik wens je succes.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 10 januari 2014 om 15:04
quote:whatcomesaround schreef op 09 januari 2014 @ 23:39:
Dus een kind willens en wetens op laten groeien met ouders die niet bij elkaar zijn en eigenlijk dus ook geen liefde voor elkaar kennen? Waarom lijkt dat je een goede, stabiele basis voor een kind als ik vragen mag?Beter dan ouders die elkaar niet kunnen luchten of zien.
Dus een kind willens en wetens op laten groeien met ouders die niet bij elkaar zijn en eigenlijk dus ook geen liefde voor elkaar kennen? Waarom lijkt dat je een goede, stabiele basis voor een kind als ik vragen mag?Beter dan ouders die elkaar niet kunnen luchten of zien.
vrijdag 10 januari 2014 om 15:09
