Zwanger
alle pijlers
kinderwens maar angst voor bevalling
maandag 30 januari 2012 om 22:24
Het onderwerp zegt het al .. Ik heb een kinderwens en man en ik zijn sinds deze maand serieus begonnen met zwanger worden . Nu is het zo dat ik heel erg tegen een bevalling op zie. Hierdoor eigenlijk ook uitgesteld met het serieus aan de gang gaan met kinderen krijgen . Mijn angst zit denkbik tussen mijn oren . Sinds ik mij kan herinneren wordt het zwart voor mijn ogen van bloed en word ik duizelig .ik heb zelfs weleens klachten gehad bij ongelukjes van anderen ( zoals mab die in vinger sneed en zus bij bevallibg) .
Mijn zus wilde destijds ook dat ik bij de bevalling zou zijn , maar tijdens haar weeen lag ik duizelig op de bank .
Al met al heb ik dus angst voor de bevalling , voor de pijn en voor bloed.
Zijn er meer mensen die hier ook last van hebben en hebben jullie tips voor als ik zwanger wordt?
Mijn zus wilde destijds ook dat ik bij de bevalling zou zijn , maar tijdens haar weeen lag ik duizelig op de bank .
Al met al heb ik dus angst voor de bevalling , voor de pijn en voor bloed.
Zijn er meer mensen die hier ook last van hebben en hebben jullie tips voor als ik zwanger wordt?
dinsdag 31 januari 2012 om 13:52
Ik zag er als een berg tegenop en toen ik eenmaal mocht gaan persen dacht ik echt "shit, nou kan ik dus niet meer terug". Ik schijn een zware bevalling te hebben gehad, maar zou het dolgraag nog een keer doen.. geloof me, je gaat er op een gegeven moment gewoon in mee. En goed ademen is het halve werk, ik zat tussen de weeën in heerlijk in trance
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 31 januari 2012 om 15:45
Ik was ook bang voor de bevalling, tot week 38 ofzo. Toen kon het wat mij betreft niet snel genoeg beginnen. Ik heb trouwens weinig meegekregen van bloed oid (ik was te druk bezig met andere dingen en ben heel veel bloed verloren), sowieso neemt in de meeste gevallen je lijf het echt over van je verstand.
Als je er echt last van blijft houden en dadelijk zwanger bent, dan zou ik het wel bespreekbaar maken bij je verloskundige, zij kan je indien nodig doorverwijzen.
Als je er echt last van blijft houden en dadelijk zwanger bent, dan zou ik het wel bespreekbaar maken bij je verloskundige, zij kan je indien nodig doorverwijzen.
dinsdag 31 januari 2012 om 19:59
quote:oon1982 schreef op 30 januari 2012 @ 23:36:
Mostervi, ik heb ook 1 keer bloedgeprikt ! Dat ging niet goed uiteraard!
En een tijdje terug huilend bij de kaakchirurg gezeten , met zijn 4 en moesten ze mij kalmeren ..
En ben zelfs vAn mijn menstruatie en een inenting voor vakantie bijna can stokje gegaan ..
Ik ben wat dat betreft echt een "kneusje"
Ook met kneusjes moet het goedkomen hahaha
Ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen straks als je zwanger bent haha, hou je dit topic aan dan blijf ik je volgen
Ik kreeg dus vandaag te horen dat de beeb dwars ligt, ik hoop dat ie nog draait, ben pas 28 weken, maar ik weet nu al dat ik zo bevallen NIET wil proberen, snijd me dan maar open hoor
Tis dus wel even de omgekeerde wereld zo (alleen heb ik geloof ik geen keus)
Mostervi, ik heb ook 1 keer bloedgeprikt ! Dat ging niet goed uiteraard!
En een tijdje terug huilend bij de kaakchirurg gezeten , met zijn 4 en moesten ze mij kalmeren ..
En ben zelfs vAn mijn menstruatie en een inenting voor vakantie bijna can stokje gegaan ..
Ik ben wat dat betreft echt een "kneusje"
Ook met kneusjes moet het goedkomen hahaha
Ben benieuwd hoe het allemaal gaat lopen straks als je zwanger bent haha, hou je dit topic aan dan blijf ik je volgen
Ik kreeg dus vandaag te horen dat de beeb dwars ligt, ik hoop dat ie nog draait, ben pas 28 weken, maar ik weet nu al dat ik zo bevallen NIET wil proberen, snijd me dan maar open hoor
Tis dus wel even de omgekeerde wereld zo (alleen heb ik geloof ik geen keus)
woensdag 1 februari 2012 om 10:19
Ik was ook heel bang voor de bevalling. Ook al heeft dit mij bij de eerste er niet van weerhouden om eraan te beginnen. Maar de natuur zit op zich wel goed in elkaar, want toen ik tegen het eind liep, was ik er helemaal klaar mee en kon ik niet wachten tot de kleine kwam. En ik denk dat dat bij jou ook wel zo zal zijn.
Nu ben ik zwanger van de 2e en heb ik die angst ook weer. Het liefst zou ik station ´bevalling´ overslaan en de kleine gewoon gelijk in mijn armen hebben. Maar ik denk dat iedereen dat wel heeft. Maar nu ik het een keer meegemaakt heb, zie ik er wel nog meer tegenop. Omdat ik de bevalling wel als heel pijnlijk ervaren heb. Maar vooralsnog doe ik aan struisvogelpolitiek. Ik wil je hiermee overigens niet bang maken. Iedereen ervaart een bevalling anders en ik weet nu bv wel zeker dat ik tijdig pijnstillig ga vragen. En ik ben nu trouwens ook veel meer bang voor wat er allemaal mis kan gaan...
Wat ik je zou aanraden is je angsten goed te bespreken tzt met je verloskundige. Wellicht kunnen zij je wat geruststellen enw at tips geven. Uiteindelijk gaat het erom dat je het gewoon op je af laat komen. Je weet van tevoren toch niet hoe het gaat lopen. En ja, het zal ws wel pijn doen. Maar ik moet oprecht zeggen dat ik dat er met liefde voorover had toen ik dochter in mijn armen had. Wat niet wil zeggen dat ik het gelijk vergeten was hoor. Maar bij mij ging idd het cliche op dat je er zoveel voor terugkrijgt dat je het er echt voor over hebt. Ik had het nog vers in mijn geheugen staan en toch was ik 4 maanden later al weer zwanger van de 2e (die dus nog geboren moet worden, ben nu ruim 6 maanden). En wat betreft bloed: tja, het gebeurt allemaal daaronder, dus ik heb dat allemaal niet gezien hoor. Alleen natuurlijk het vloeien de weken ná de bevalling, maar ja als je ongesteld bent vloei je ook dus ga er vanuit dat je dat wel hebben kunt.
Nu ben ik zwanger van de 2e en heb ik die angst ook weer. Het liefst zou ik station ´bevalling´ overslaan en de kleine gewoon gelijk in mijn armen hebben. Maar ik denk dat iedereen dat wel heeft. Maar nu ik het een keer meegemaakt heb, zie ik er wel nog meer tegenop. Omdat ik de bevalling wel als heel pijnlijk ervaren heb. Maar vooralsnog doe ik aan struisvogelpolitiek. Ik wil je hiermee overigens niet bang maken. Iedereen ervaart een bevalling anders en ik weet nu bv wel zeker dat ik tijdig pijnstillig ga vragen. En ik ben nu trouwens ook veel meer bang voor wat er allemaal mis kan gaan...
Wat ik je zou aanraden is je angsten goed te bespreken tzt met je verloskundige. Wellicht kunnen zij je wat geruststellen enw at tips geven. Uiteindelijk gaat het erom dat je het gewoon op je af laat komen. Je weet van tevoren toch niet hoe het gaat lopen. En ja, het zal ws wel pijn doen. Maar ik moet oprecht zeggen dat ik dat er met liefde voorover had toen ik dochter in mijn armen had. Wat niet wil zeggen dat ik het gelijk vergeten was hoor. Maar bij mij ging idd het cliche op dat je er zoveel voor terugkrijgt dat je het er echt voor over hebt. Ik had het nog vers in mijn geheugen staan en toch was ik 4 maanden later al weer zwanger van de 2e (die dus nog geboren moet worden, ben nu ruim 6 maanden). En wat betreft bloed: tja, het gebeurt allemaal daaronder, dus ik heb dat allemaal niet gezien hoor. Alleen natuurlijk het vloeien de weken ná de bevalling, maar ja als je ongesteld bent vloei je ook dus ga er vanuit dat je dat wel hebben kunt.
woensdag 1 februari 2012 om 16:27
Tja .. het eigenlijk heel eenvoudig: als je een kindje (van jezelf) wilt, zul je moeten bevallen.
Ik dacht zelf dat ik het allemaal wel zou klaren, een bevalling. Ik dacht een tamelijk hoge pijngrens te hebben en al helemaal na enkele bemoedigende posts van ervaringsdeskundigen zoals hier op het forum en ook hier in jouw topic te lezen zijn. Ik ben eerlijk gezegd van een hele koude kermis thuis gekomen. Misschien niet leuk om te lezen, maar ik vond het echt hel en zeer middeleeuws om zo in je blote onderkant pijn te lijden ten overstaan van een hele stoet vreemden. Ik kwam helaas niet in die beroemde 'roes' terecht en door een aangezichtsligging bleef mijn kindje steken waardoor ik wel persdrang had, maar onvoldoende ontsluiting om het eruit te kunnen krijgen.
Dus het kan verkeren, zal ik maar zeggen
Maar toch .. ook ik zou het een volgende keer weer vaginaal proberen, als het ons gegeven is nogeens zwanger te worden. Je merkt het vanzelf als je kinderwens groot genoeg is, denk ik, dan weet je dat je een afschuwelijk etmaal tegemoet gaat, maar je weet ook wat je beloning is
Mijn enige tip is hier al enkele keren voorbij gekomen: praat erover met je huisarts en evt. een verloskundige tijdens zo'n zwangerschapswens-spreekuur.
Ik dacht zelf dat ik het allemaal wel zou klaren, een bevalling. Ik dacht een tamelijk hoge pijngrens te hebben en al helemaal na enkele bemoedigende posts van ervaringsdeskundigen zoals hier op het forum en ook hier in jouw topic te lezen zijn. Ik ben eerlijk gezegd van een hele koude kermis thuis gekomen. Misschien niet leuk om te lezen, maar ik vond het echt hel en zeer middeleeuws om zo in je blote onderkant pijn te lijden ten overstaan van een hele stoet vreemden. Ik kwam helaas niet in die beroemde 'roes' terecht en door een aangezichtsligging bleef mijn kindje steken waardoor ik wel persdrang had, maar onvoldoende ontsluiting om het eruit te kunnen krijgen.
Dus het kan verkeren, zal ik maar zeggen
Maar toch .. ook ik zou het een volgende keer weer vaginaal proberen, als het ons gegeven is nogeens zwanger te worden. Je merkt het vanzelf als je kinderwens groot genoeg is, denk ik, dan weet je dat je een afschuwelijk etmaal tegemoet gaat, maar je weet ook wat je beloning is
Mijn enige tip is hier al enkele keren voorbij gekomen: praat erover met je huisarts en evt. een verloskundige tijdens zo'n zwangerschapswens-spreekuur.
Computer says nooooo
