Zwanger
alle pijlers
Kinderwens, maar het kan nog niet
zondag 4 december 2011 om 23:00
Dat ik (ooit) kinderen wil, is voor mij al jaren duidelijk. Natuurlijk heb ik een aantal 'eisen' waaraan mijn leven moet voldoen voordat het zover is, zoals een woning met genoeg ruimte en financiele stabiliteit. Ook niet onbelangrijk is dat mijn vriend er klaar voor moet zijn (hij heeft gelukkig wel al aangegeven kinderen te willen, in de toekomst). Er zijn nog maar weinig eisen die op dit moment waarheid zijn, dus het wordt nog even wachten.
Nu beginnen in mijn omgeving de eerste vriendinnen/kennissen zwanger te raken en hoor ik via via ook steeds meer namen van oud klasgenoten die al kinderen hebben of in verwachting zijn.
Mijn verstand weet dat ons leven er nog niet klaar voor is, maar mijn gevoel... *zucht* Ik weet dat ik nog tijd genoeg heb (ik ben 26), maar toch vind ik het moeilijk dat sommige leeftijdsgenoten blijkbaar wel al zover zijn, en ik nog niet.
Nu beginnen in mijn omgeving de eerste vriendinnen/kennissen zwanger te raken en hoor ik via via ook steeds meer namen van oud klasgenoten die al kinderen hebben of in verwachting zijn.
Mijn verstand weet dat ons leven er nog niet klaar voor is, maar mijn gevoel... *zucht* Ik weet dat ik nog tijd genoeg heb (ik ben 26), maar toch vind ik het moeilijk dat sommige leeftijdsgenoten blijkbaar wel al zover zijn, en ik nog niet.
zondag 4 december 2011 om 23:13
Herkenbaar! Ik ben 30 en wij gaan eindelijk in het nieuwe jaar beginnen. Ik ben wel blij dat we hebben gewacht. Ik heb het gevoel er nu echt heel erg klaar voor te zijn. Je wilt een kindje toch het liefste een leuk huis en stabiele ouders geven. Wij hebben gewacht tot na het huwelijk. (niet met sex maar wel met babyverwekkende sex).
Wachten is niet leuk. Maar wel de moeite waard!
Wachten is niet leuk. Maar wel de moeite waard!
zondag 4 december 2011 om 23:19
Verstandelijk gezien weet ik ook dat we moeten wachten, en dat gaan we ook zeker doen! Alleen dat gevoel dat ik het liefst NU een kind wil... Zeker als het er steeds vaker over gaat (door zwangerschappen in onze omgeving). Tot nu toe kon ik dat nog allemaal van me afzetten, omdat ze ouder waren oid. Maar dat van me afzetten gaat steeds minder goed.
Fleuriefleur: succes
Fleuriefleur: succes
maandag 5 december 2011 om 07:31
Oh TO, snap het helemaal!
Ik ben ook 26 en dit is het jaar waarin ik mezelf altijd kinderen heb zien krijgen.
Net als dat ik op mijn 26e wil trouwen ( wat volgens mij gaat lukken).
Ik zou ook heel graag een kind willen, maar mijn vriend niet. Hij heeft nooit kinderen gewild, maar is daar nu, voor mij, iets op aan het terugkomen.
Hij zei; als we kinderen krijgen ben ik bang dat ik er niet genoeg voor je ben of voor het kind. Ik zou niet weten wat ik ermee moet doen.
Goed gesprek gehad toen. Zijn toch voornamelijk zenuwen en angst voor slecht ouderschap.
Hoe dan ook;
Ik werk momenteel fulltime op een uur afstand van huis. Heb het enorm naar m'n zin op m'n werk, maar zie mezelf in deze situatie geen kinderen krijgen. Ik moet minimaal dichterbij gaan werken.
Vind het erg moeilijk. Ik heb ook al vaak met babyspullen in m'n hand gestaan
Succes en sterkte ! Bedankt voor je topic. Kan ik ook even mijn hartewens uitspreken. Hihi
Ik ben ook 26 en dit is het jaar waarin ik mezelf altijd kinderen heb zien krijgen.
Net als dat ik op mijn 26e wil trouwen ( wat volgens mij gaat lukken).
Ik zou ook heel graag een kind willen, maar mijn vriend niet. Hij heeft nooit kinderen gewild, maar is daar nu, voor mij, iets op aan het terugkomen.
Hij zei; als we kinderen krijgen ben ik bang dat ik er niet genoeg voor je ben of voor het kind. Ik zou niet weten wat ik ermee moet doen.
Goed gesprek gehad toen. Zijn toch voornamelijk zenuwen en angst voor slecht ouderschap.
Hoe dan ook;
Ik werk momenteel fulltime op een uur afstand van huis. Heb het enorm naar m'n zin op m'n werk, maar zie mezelf in deze situatie geen kinderen krijgen. Ik moet minimaal dichterbij gaan werken.
Vind het erg moeilijk. Ik heb ook al vaak met babyspullen in m'n hand gestaan
Succes en sterkte ! Bedankt voor je topic. Kan ik ook even mijn hartewens uitspreken. Hihi
maandag 5 december 2011 om 07:58
TO, heel, heel, heel herkenbaar je verhaal. Zelf schrijf ik mee op het rammelaarstopic waar allemaal meiden zitten met hetzelfde dilemma. Het topic bestaat al lang, er schreven eerst andere meiden, die nu bijna allemaal mama of zwanger zijn.
Zelf rammel ik ook al vrij lang. Tijdens de relatie met mijn ex wilde ik al graag kinderen, maar wist ik wel dat ik ze niet met hem wilde. Nu met mijn huidige vriend is het 'ik wil' gevoel nog vele malen groter. Wat voor ons belangrijk is, een stabiele relatie, financiele zekerheid, beiden vaste baan en een leuk huis, hebben wij bijna allemaal voor elkaar. Het leuke huis komt in februari wanneer we gaan verhuizen. In maart gaan we starten om een kind proberen te krijgen.
Ik snap dus heel goed je gevoel en vele andere meiden ook. Maar zoals hierboven al gezegd is, wachten is, hoe moeilijk ook, de moeite waard. Het lijkt mij heel fijn om straks zonder extra zorgen een zwangerschap aan te gaan. In principe is dat namelijk al zorgelijk genoeg in de zin van lukt het wel, is het kindje wel gezond etc.
TO, heel veel sterkte met wachten en lucht vooral je hart op het forum. Werkt echt !
Zelf rammel ik ook al vrij lang. Tijdens de relatie met mijn ex wilde ik al graag kinderen, maar wist ik wel dat ik ze niet met hem wilde. Nu met mijn huidige vriend is het 'ik wil' gevoel nog vele malen groter. Wat voor ons belangrijk is, een stabiele relatie, financiele zekerheid, beiden vaste baan en een leuk huis, hebben wij bijna allemaal voor elkaar. Het leuke huis komt in februari wanneer we gaan verhuizen. In maart gaan we starten om een kind proberen te krijgen.
Ik snap dus heel goed je gevoel en vele andere meiden ook. Maar zoals hierboven al gezegd is, wachten is, hoe moeilijk ook, de moeite waard. Het lijkt mij heel fijn om straks zonder extra zorgen een zwangerschap aan te gaan. In principe is dat namelijk al zorgelijk genoeg in de zin van lukt het wel, is het kindje wel gezond etc.
TO, heel veel sterkte met wachten en lucht vooral je hart op het forum. Werkt echt !
maandag 5 december 2011 om 09:12
Tja. Wat zal ik zeggen?
Ik was zelf ook zo iemand die dacht hoe eerder hoe beter.
Mijn man vond het maar spannend en eng allemaal. Hij wist niet of hij er aan toe was, wist niet wat hij verwachten kon. Zijn zus zei: hoe het is om kinderen te hebben, weet je pas als je kinderen hebt... dat maakte het voor ons makkelijker om de keuze te maken.
Ik was 21, man was 25 toen ik zwanger bleek. Ik studerend en werkend (hbo) man werkend en zijn hbo nooit afgemaakt.
Inmiddels ben ik 29, man is 33 en onze drie zoons zijn 7, 4 en 0.5. Man studeert en werkt, ik werk maar ga stoppen om fulltime te gaan studeren. Kortom: ons leven staat niet stil,het is niet zo dat het of een carriere/studie is, of kinderen. Die dingen kunnen goed naast elkaar bestaan.
Kinderen krijgen is 1 groot avontuur, bij ons het mooiste en belangrijkste in ons leven. Wij dachten: als het dan zo intensief is, is het misschien makkelijker om ze zo vroeg mogelijk te krijgen. Bij ons klopte dat.
Ik was zelf ook zo iemand die dacht hoe eerder hoe beter.
Mijn man vond het maar spannend en eng allemaal. Hij wist niet of hij er aan toe was, wist niet wat hij verwachten kon. Zijn zus zei: hoe het is om kinderen te hebben, weet je pas als je kinderen hebt... dat maakte het voor ons makkelijker om de keuze te maken.
Ik was 21, man was 25 toen ik zwanger bleek. Ik studerend en werkend (hbo) man werkend en zijn hbo nooit afgemaakt.
Inmiddels ben ik 29, man is 33 en onze drie zoons zijn 7, 4 en 0.5. Man studeert en werkt, ik werk maar ga stoppen om fulltime te gaan studeren. Kortom: ons leven staat niet stil,het is niet zo dat het of een carriere/studie is, of kinderen. Die dingen kunnen goed naast elkaar bestaan.
Kinderen krijgen is 1 groot avontuur, bij ons het mooiste en belangrijkste in ons leven. Wij dachten: als het dan zo intensief is, is het misschien makkelijker om ze zo vroeg mogelijk te krijgen. Bij ons klopte dat.
maandag 5 december 2011 om 16:44
Wat fijn te horen dat er meer mensen van mijn leeftijd zich zo voelen. De meeste vriendinnen vinden het namelijk maar raar als ik zeg dat ik het liefste voor m'n 30e kinderen wil.
*bied al vast haar excuses aan, ga namelijk vast mensen beledigen nu*
Maar dat rammelaarstopic, ik heb er eerlijk gezegd nooit gekeken,maar zitten daar niet alleen maar mensen van 35 of zo?
Ik heb namelijk het idee dat ik niet 'het recht heb om te rammelen', dat ik maar overdrijf omdat ik nog tijd genoeg heb. Pas vrouwen bij wie de vruchtbaarheid echt achteruit holt, hebben 'recht op rammelen'.
Anders starten we gewoon een nieuw topic: ik ben nog geen 30 en rammel ook
*bied al vast haar excuses aan, ga namelijk vast mensen beledigen nu*
Maar dat rammelaarstopic, ik heb er eerlijk gezegd nooit gekeken,maar zitten daar niet alleen maar mensen van 35 of zo?
Ik heb namelijk het idee dat ik niet 'het recht heb om te rammelen', dat ik maar overdrijf omdat ik nog tijd genoeg heb. Pas vrouwen bij wie de vruchtbaarheid echt achteruit holt, hebben 'recht op rammelen'.
Anders starten we gewoon een nieuw topic: ik ben nog geen 30 en rammel ook
maandag 5 december 2011 om 17:55
TO, herkenbaar!
Al zit ik nu in de stabiele situatie die ik wilde hebben: huisje, werkervaring, vaste baan niet te ver van huis. Ik ben ook 'pas' 26 en heb altijd gedacht dat ik 28 en wereldwijs zou zijn als ik aan kinderen zou beginnen. Dat wereldwijs zijn heb ik maar doorgestreept, je blijft namelijk altijd leren en alles veranderd. Mijn vriend en ik hebben besloten er 'gewoon' voor te gaan, de kans dat je het na 1 poging raak is, is namelijk best klein.
Het is goed om hierover te praten met je vriend, zijn er nog dingen die jullie willen doen voordat je aan kinderen begint? En als jullie samen zoiets hebben van 'Ja! Wij zijn er klaar voor' dan hoef je je van niemand iets aan te trekken.
Al zit ik nu in de stabiele situatie die ik wilde hebben: huisje, werkervaring, vaste baan niet te ver van huis. Ik ben ook 'pas' 26 en heb altijd gedacht dat ik 28 en wereldwijs zou zijn als ik aan kinderen zou beginnen. Dat wereldwijs zijn heb ik maar doorgestreept, je blijft namelijk altijd leren en alles veranderd. Mijn vriend en ik hebben besloten er 'gewoon' voor te gaan, de kans dat je het na 1 poging raak is, is namelijk best klein.
Het is goed om hierover te praten met je vriend, zijn er nog dingen die jullie willen doen voordat je aan kinderen begint? En als jullie samen zoiets hebben van 'Ja! Wij zijn er klaar voor' dan hoef je je van niemand iets aan te trekken.
maandag 5 december 2011 om 20:10
Noopes, het is voor mij vooral de stabiele basis die nog gelegd moet worden (in de vorm van fatsoenlijk huis ipv heul klein appartementje en een stabiel inkomen). Verder willen we nog een reis maken. En last but not least heeft mijn vriend minder haast dan ik.
Afgelopen weekend heb ik mijn gevoelens van de afgelopen weken met mijn vriend besproken en hij was blij dat ik het deelde. Ik heb hem wel op het hart gedrukt niet aan kinderen te willen beginnen voordat hij er ook klaar voor is. Dat maakt het namelijk ook zo moeilijk om het er over te hebben: ik heb het gevoel dat ik het hem dan opdring en hij overstag gaat door mijn 'gezeur', en dat wil ik absoluut niet!
Afgelopen weekend heb ik mijn gevoelens van de afgelopen weken met mijn vriend besproken en hij was blij dat ik het deelde. Ik heb hem wel op het hart gedrukt niet aan kinderen te willen beginnen voordat hij er ook klaar voor is. Dat maakt het namelijk ook zo moeilijk om het er over te hebben: ik heb het gevoel dat ik het hem dan opdring en hij overstag gaat door mijn 'gezeur', en dat wil ik absoluut niet!
maandag 5 december 2011 om 20:19
Dit is voor mij ook heel herkenbaar. Mijn vriendinnen kregen bijna 3 jaar geleden hun eerste kind en sinds een paar maanden is ronde 2 begonnen.
mijn vriend is wat jonger dan hun mannen en was er nog niet klaar voor en een stabiele basis vinden wij erg belagrijk. financieel, grote huis e.d. en dat hebben we bijna voor elkaar.
wij zijn nu 30 en 29 jaar en willen volgend jaar er voor gaan.
Wat heel belangrijk is, blijf bij je eigen inrichting van je leven en kijk echt niet te veel naar dat van vrienden. Geniet van de baby's om je heen en doe ervaring op. Ik heb regelmatig gesprekken met vriendinnen juist niet over kinderenn omdat er ook nog andere dingen zijn. Is ook erg prettig hoor.
Jou tijd komt echt.
mijn vriend is wat jonger dan hun mannen en was er nog niet klaar voor en een stabiele basis vinden wij erg belagrijk. financieel, grote huis e.d. en dat hebben we bijna voor elkaar.
wij zijn nu 30 en 29 jaar en willen volgend jaar er voor gaan.
Wat heel belangrijk is, blijf bij je eigen inrichting van je leven en kijk echt niet te veel naar dat van vrienden. Geniet van de baby's om je heen en doe ervaring op. Ik heb regelmatig gesprekken met vriendinnen juist niet over kinderenn omdat er ook nog andere dingen zijn. Is ook erg prettig hoor.
Jou tijd komt echt.
woensdag 28 december 2011 om 19:41
Oh mijn god, alsof ik dit topic zelf heb geopend.. Ik snap je he-le-maal! Heb er zelfs speciaal een account voor aangemaakt om even te reageren, dus bij dezen
Ik ben zelf 27, en heb van jongs af aan gezegd dat ik op m'n 27e graag een kindje wilde (inmiddels bijgesteld tot 'zwanger zijn'). En ook mijn omgeving maakt die eierstokjes inderdaad alleen maar wilder..
Technisch gezien zou het ook kunnen: ik heb een geweldig vriendje (26) waarmee ik nu zo'n 1,5 jaar samenwoon in een klein appartementje. We hebben het er ook al zeker over gehad en voelen echt dat we dit nu samen aan zouden kunnen. Maar inderdaad, die verdomde stabiele basis hè..!
Ik ben afgestudeerd (master) en heb vanaf januari een erg flexibele baan, waarmee ik aardig rond kan komen. Mijn vriend studeert nog, en begint in januari aan z'n master.
Aan de ene kant zegt m'n verstand dat we inderdaad 'gewoon even' moeten wachten tot hij klaar is en ook werk heeft. Maarja, voordat het kindje er is ben je toch minstens een jaar verder. Binnen dat jaar staat ons leven natuurlijk ook niet stil! En stel dat we wachten, wat kan er dan wel niet allemaal gebeuren? (toch baan kwijt, zwanger worden lukt niet, nasleep recessie etc.) Moeilijk moeilijk!
Ik ben zelf 27, en heb van jongs af aan gezegd dat ik op m'n 27e graag een kindje wilde (inmiddels bijgesteld tot 'zwanger zijn'). En ook mijn omgeving maakt die eierstokjes inderdaad alleen maar wilder..
Technisch gezien zou het ook kunnen: ik heb een geweldig vriendje (26) waarmee ik nu zo'n 1,5 jaar samenwoon in een klein appartementje. We hebben het er ook al zeker over gehad en voelen echt dat we dit nu samen aan zouden kunnen. Maar inderdaad, die verdomde stabiele basis hè..!
Ik ben afgestudeerd (master) en heb vanaf januari een erg flexibele baan, waarmee ik aardig rond kan komen. Mijn vriend studeert nog, en begint in januari aan z'n master.
Aan de ene kant zegt m'n verstand dat we inderdaad 'gewoon even' moeten wachten tot hij klaar is en ook werk heeft. Maarja, voordat het kindje er is ben je toch minstens een jaar verder. Binnen dat jaar staat ons leven natuurlijk ook niet stil! En stel dat we wachten, wat kan er dan wel niet allemaal gebeuren? (toch baan kwijt, zwanger worden lukt niet, nasleep recessie etc.) Moeilijk moeilijk!
woensdag 28 december 2011 om 20:04
Herkenbaar! Nooit heb ik echt geloofd in het bestaan van rammelende eierstokken maar inmiddels wel hoor Ben 28 en om me heen raken vriendinnen zwanger en ik werk ook nog eens in de kinderopvang dus omgeven door kleintjes.
Ook bij ons is de situatie er nog niet naar om er aan te beginnen. Soms zeggen mensen tegen me dat de situatie er misschien wel nooit naar is en dat als je het echt wil je het gewoon moet doen. Maar daar ben ik het niet helemaal mee eens.
We hebben nog zoveel leuks op de agenda staan. Dingen die veel aandacht en tijd vragen. Wij gaan volgend jaar juni trouwen en daar willen we ook van kunnen genieten zonder zorgen. Daarnaast wonen we in een veel te klein huisje, nu al eigenlijk te klein voor met z'n tweeen dus moeten we toch echt eerst verhuizen om ruimte te hebben voor een baby. We willen wat gaan kopen maar mijn vriend gaat in januari beginnen aan een nieuw baan. Eerst dat even rustig opstarten en dan maar eens langs een hypotheekadviseur om te checken waar we staan. Of we uberhaupt wel wat kunnen kopen in onze situatie.
Dus schuiven we onze kinderwens nog maar even vooruit. Er zijn in ons geval eerst nog een paar andere hele leuke dingen die komen gaan en waar we ook goed van moeten genieten.
Dus eerst trouwen, dan een huisje en dan ja dan is het echt heel erg welkom!!
Ook bij ons is de situatie er nog niet naar om er aan te beginnen. Soms zeggen mensen tegen me dat de situatie er misschien wel nooit naar is en dat als je het echt wil je het gewoon moet doen. Maar daar ben ik het niet helemaal mee eens.
We hebben nog zoveel leuks op de agenda staan. Dingen die veel aandacht en tijd vragen. Wij gaan volgend jaar juni trouwen en daar willen we ook van kunnen genieten zonder zorgen. Daarnaast wonen we in een veel te klein huisje, nu al eigenlijk te klein voor met z'n tweeen dus moeten we toch echt eerst verhuizen om ruimte te hebben voor een baby. We willen wat gaan kopen maar mijn vriend gaat in januari beginnen aan een nieuw baan. Eerst dat even rustig opstarten en dan maar eens langs een hypotheekadviseur om te checken waar we staan. Of we uberhaupt wel wat kunnen kopen in onze situatie.
Dus schuiven we onze kinderwens nog maar even vooruit. Er zijn in ons geval eerst nog een paar andere hele leuke dingen die komen gaan en waar we ook goed van moeten genieten.
Dus eerst trouwen, dan een huisje en dan ja dan is het echt heel erg welkom!!
woensdag 28 december 2011 om 20:40
Ik zal niet zeggen dat je niet na moet denken voor je aan kinderen begint. Echter besef wel dat een groter huis, een goede baan, etc allemaal ook maar relatief is. Een baan kun je ook verliezen. Weg financiele zekerheid! En natuurlijk ga je er niet vanuit en is het geen reden om maar vast te proberen zwanger te worden voor je er zelf aan toe bent: maar bedenk dat het ook een tijd kan duren. Ik lag na mijn bevalling tegenover een vrouw de even oud was dan ik (30, ik was toen nog 29) en zij was dus op haar 26e al begonnen maar had nu pas haar eerste kindje.
Ik heb zelf nooit echt´rammelende eierstokken´ gehad en we hebben zelf ook gewoon heel rationeel het een paar jaar uitgesteld om eerst wat andere dingen voor elkaar te hebben. Dus in die zin begrijp ik je wel. Bij ons kwam het moment waarop we zeiden ´we gaan er gewoon voor´ ook meer door andere redenen. Maar ik heb toen wel vaak gedacht: wat een onzinredenen eigenlijk waarvoor we het uitgesteld hebben. Eigenlijk wilde ik dat we er best wat eerder aan begonnen waren. Spijt is niet van toepassing, want ik had het geluk snel zwanger te zijn en we hebben nu een kindje en ook al een tweede op komst. Maar ik kijk wel anders aan tegen uitstellen om eerst alles voor elkaar te hebben.
Ik heb zelf nooit echt´rammelende eierstokken´ gehad en we hebben zelf ook gewoon heel rationeel het een paar jaar uitgesteld om eerst wat andere dingen voor elkaar te hebben. Dus in die zin begrijp ik je wel. Bij ons kwam het moment waarop we zeiden ´we gaan er gewoon voor´ ook meer door andere redenen. Maar ik heb toen wel vaak gedacht: wat een onzinredenen eigenlijk waarvoor we het uitgesteld hebben. Eigenlijk wilde ik dat we er best wat eerder aan begonnen waren. Spijt is niet van toepassing, want ik had het geluk snel zwanger te zijn en we hebben nu een kindje en ook al een tweede op komst. Maar ik kijk wel anders aan tegen uitstellen om eerst alles voor elkaar te hebben.
woensdag 28 december 2011 om 20:51
Een collegaatje van mij wilde ook het plaatje compleet hebben.
Vorig jaar getrouwd, man goede baan (geen vast contract). Zij kreeg dit jaar een vast contract. Ze zijn bezig een eigen huis te bouwen. Dus toen kon ze volgens haar er mee beginnen, omdat nu (eindelijk) alles was zoals ze het wilde.
Maar nu staat de baan van haar man op de tocht, waardoor de bouwplannen uitgesteld moeten worden. En zag ze haar babyplannen in duigen vallen. Maar ze komt er nu op terug. Ze is 29 en beseft dat het perfecte plaatje er nooit zal zijn en als het er al is kan het zo weer omvallen!
Vorig jaar getrouwd, man goede baan (geen vast contract). Zij kreeg dit jaar een vast contract. Ze zijn bezig een eigen huis te bouwen. Dus toen kon ze volgens haar er mee beginnen, omdat nu (eindelijk) alles was zoals ze het wilde.
Maar nu staat de baan van haar man op de tocht, waardoor de bouwplannen uitgesteld moeten worden. En zag ze haar babyplannen in duigen vallen. Maar ze komt er nu op terug. Ze is 29 en beseft dat het perfecte plaatje er nooit zal zijn en als het er al is kan het zo weer omvallen!
Alles weten maakt niet gelukkig...
donderdag 29 december 2011 om 00:10
Ook ik begrijp je helemaal. Ben zelf 25 en mijn vriend 32. We zijn al lang samen en hebben al tijden een kinderwens. Nu zitten we met het probleem dat we op een 2 kamerappartement wonen en dus eigenlijk geen ruimte hebben om de kleine een eigen kamertje te geven. Het appartement staat wel te koop, maar het wil niet echt vlotten. Afgelopen maand hebben weg het er nog maar een xtje over gehad en toch besloten om ervoor te gaan. Je weet nooit hoe lang het gaat duren. En het kind zal dan misschien geen eigen kamertje hebben in het begin, maar wel alle liefde van de wereld...
donderdag 29 december 2011 om 00:12
donderdag 29 december 2011 om 00:13
quote:vicca schreef op 29 december 2011 @ 00:10:
Ook ik begrijp je helemaal. Ben zelf 25 en mijn vriend 32. We zijn al lang samen en hebben al tijden een kinderwens. Nu zitten we met het probleem dat we op een 2 kamerappartement wonen en dus eigenlijk geen ruimte hebben om de kleine een eigen kamertje te geven. Het appartement staat wel te koop, maar het wil niet echt vlotten. Afgelopen maand hebben weg het er nog maar een xtje over gehad en toch besloten om ervoor te gaan. Je weet nooit hoe lang het gaat duren. En het kind zal dan misschien geen eigen kamertje hebben in het begin, maar wel alle liefde van de wereld...Als dat het enige is zou ik er echt voor gaan!! Vooral als ze nog heel klein zijn hebben ze echt nog geen eigen kamer nodig(als je het zelf niet erg vindt om je kindje bij je op de slaapkamer te hebben).
Ook ik begrijp je helemaal. Ben zelf 25 en mijn vriend 32. We zijn al lang samen en hebben al tijden een kinderwens. Nu zitten we met het probleem dat we op een 2 kamerappartement wonen en dus eigenlijk geen ruimte hebben om de kleine een eigen kamertje te geven. Het appartement staat wel te koop, maar het wil niet echt vlotten. Afgelopen maand hebben weg het er nog maar een xtje over gehad en toch besloten om ervoor te gaan. Je weet nooit hoe lang het gaat duren. En het kind zal dan misschien geen eigen kamertje hebben in het begin, maar wel alle liefde van de wereld...Als dat het enige is zou ik er echt voor gaan!! Vooral als ze nog heel klein zijn hebben ze echt nog geen eigen kamer nodig(als je het zelf niet erg vindt om je kindje bij je op de slaapkamer te hebben).
donderdag 29 december 2011 om 12:44
Een tijdje terug heb ik hier zelf ook een topic over geopend.
Ik ben pas 25 en wil al heel lang heel graag.
Met elke stap dichter bij een kindje ben ik heel blij. Ik probeer het zo te zien dat ik telkens aan een bepaald ietsje op het lijstje werk en als die dan wordt afgevinkt ben ik heel blij.
In 2011 hebben we het volgende bereikt:
- nieuw groter huisje (appartement met 2 slaapkamers en groot terras)
- vriend is afgestudeerd.
- vriend heeft vanaf januari 2012 een tijdelijke baan met kans op vaste aanstelling
- ik heb de zekerheid gekregen dat mijn contract in 2012 wordt omgezet in een vaste aanstelling.
Het enige waar we nu nog voor moeten zorgen is een wat meer gevulde spaarrekening. Ik vind het nu zelfs leuk om zuinig te doen! Tot zover praktisch.
Vriend vind over 1,5 jaar wel een mooie tijd om te beginnen, nog even wat tijd voor onszelf en ietsje ouder. Zelf geef ik niet zoveel om het getal.
Heel vaak vind ik het moeilijk om te wachten. Maar ik probeer het nu dus positief te benaderen. Dat we ons aan het klaarmaken zijn voor. Dan ben je er toch al mee bezig
Ik ben pas 25 en wil al heel lang heel graag.
Met elke stap dichter bij een kindje ben ik heel blij. Ik probeer het zo te zien dat ik telkens aan een bepaald ietsje op het lijstje werk en als die dan wordt afgevinkt ben ik heel blij.
In 2011 hebben we het volgende bereikt:
- nieuw groter huisje (appartement met 2 slaapkamers en groot terras)
- vriend is afgestudeerd.
- vriend heeft vanaf januari 2012 een tijdelijke baan met kans op vaste aanstelling
- ik heb de zekerheid gekregen dat mijn contract in 2012 wordt omgezet in een vaste aanstelling.
Het enige waar we nu nog voor moeten zorgen is een wat meer gevulde spaarrekening. Ik vind het nu zelfs leuk om zuinig te doen! Tot zover praktisch.
Vriend vind over 1,5 jaar wel een mooie tijd om te beginnen, nog even wat tijd voor onszelf en ietsje ouder. Zelf geef ik niet zoveel om het getal.
Heel vaak vind ik het moeilijk om te wachten. Maar ik probeer het nu dus positief te benaderen. Dat we ons aan het klaarmaken zijn voor. Dan ben je er toch al mee bezig
donderdag 29 december 2011 om 16:51
héél herkenbaar!
Ik ben 'pas' 24 en ook al een tijd rammelende eierstokken. Had nooit verwacht dat het mij zou 'overkomen', heb nooit opgepast en ben ook helemaal niet zo gek met kindjes, maar een eigen kindje... . Heb me een tijd afgevraagd waar dat gevoel toch vandaan komt, maar kan niets bedenken behalve dat ik het écht graag wil.
Veel mensen om mij heen worden zwanger en 't begint echt te kriebelen. Alleen...ik woon nog op een kamertje, vriend nog aan de studie etc, nog lang niets op orde. Dus het gaat nog wel even duren helaas. Echt lastig voor zo'n planner als ik om alles los te laten en mij maar over te geven aan dit soort onzekerheden
Helpt ook niet echt om op dit forum zwangerschapsverhalen te gaan zitten lezen, maar ja...je moet wat
Ik ben 'pas' 24 en ook al een tijd rammelende eierstokken. Had nooit verwacht dat het mij zou 'overkomen', heb nooit opgepast en ben ook helemaal niet zo gek met kindjes, maar een eigen kindje... . Heb me een tijd afgevraagd waar dat gevoel toch vandaan komt, maar kan niets bedenken behalve dat ik het écht graag wil.
Veel mensen om mij heen worden zwanger en 't begint echt te kriebelen. Alleen...ik woon nog op een kamertje, vriend nog aan de studie etc, nog lang niets op orde. Dus het gaat nog wel even duren helaas. Echt lastig voor zo'n planner als ik om alles los te laten en mij maar over te geven aan dit soort onzekerheden
Helpt ook niet echt om op dit forum zwangerschapsverhalen te gaan zitten lezen, maar ja...je moet wat
donderdag 29 december 2011 om 17:02
En nog eentje, een en al herkenbaarheid...
De enige reden dat wij nu nog uitstellen is omdat mijn vriend en ik maar ruim een jaar samen zijn. We vinden een jaar net wat te kort. Wel zijn we (eigenlijk door omstandigheden) gaan samenwonen, en dat bevalt heel erg goed.
Maar daarnaast ben ik nu begonnen aan een MBO thuisstudie naast een full - time baan, op zich niet onmogelijk, maar wel zwaar. Een jaar wachten zou het beste zijn, maar dat vind ik tezamen mét uberhaupt zwanger worden, wel weer erg lang.
Dus ja, hier is de tijd ook nog niet rijp, maar alle baby kleertjes, zwangere vrouwen op straat... Heel moeilijk te weerstaan.
De enige reden dat wij nu nog uitstellen is omdat mijn vriend en ik maar ruim een jaar samen zijn. We vinden een jaar net wat te kort. Wel zijn we (eigenlijk door omstandigheden) gaan samenwonen, en dat bevalt heel erg goed.
Maar daarnaast ben ik nu begonnen aan een MBO thuisstudie naast een full - time baan, op zich niet onmogelijk, maar wel zwaar. Een jaar wachten zou het beste zijn, maar dat vind ik tezamen mét uberhaupt zwanger worden, wel weer erg lang.
Dus ja, hier is de tijd ook nog niet rijp, maar alle baby kleertjes, zwangere vrouwen op straat... Heel moeilijk te weerstaan.
donderdag 29 december 2011 om 18:15
Herkenbaar!
Alhoewel, ik heb het gevoel sinds een maandje of 2 (pas). Ik ben ook 'pas' 23.
Heb al 6 jaar een relatie, waarvan 2 jaar samenwonend in een koophuis met 2 slaapkamers. (Dus we kunnen er blijven wonen met 1 kind
)
Allebei hebben we een baan.
Ik was tot vorige week heel enthousiast, ik was helemaal opgewonden! Ik had ook niet gedacht dat ik dat gevoel nu al zal hebben. Ben helemaal niet zo'n 'kindervriend' met andermans kinderen.
Ik heb voor mezelf eens goed overdacht hoe het dan allemaal zal zijn, financieel/ verandering werk en omgeving. En daardoor ben ik nu iets gekalmeerd, haha. Ik wil het nog niet NU, maar ik wil ook niet nog 2jaar wachten om te beginnen.
(wat ik eerder schreef over mijn collega, heeft mijzelf ook wel aan het denken gezet, ik/wij gaan ervoor als het gevoel daar is. En dat de situatie stabiel is natuurlijk, maar niet alles hoeft perfect te zijn!)
Alhoewel, ik heb het gevoel sinds een maandje of 2 (pas). Ik ben ook 'pas' 23.
Heb al 6 jaar een relatie, waarvan 2 jaar samenwonend in een koophuis met 2 slaapkamers. (Dus we kunnen er blijven wonen met 1 kind
)Allebei hebben we een baan.
Ik was tot vorige week heel enthousiast, ik was helemaal opgewonden! Ik had ook niet gedacht dat ik dat gevoel nu al zal hebben. Ben helemaal niet zo'n 'kindervriend' met andermans kinderen.
Ik heb voor mezelf eens goed overdacht hoe het dan allemaal zal zijn, financieel/ verandering werk en omgeving. En daardoor ben ik nu iets gekalmeerd, haha. Ik wil het nog niet NU, maar ik wil ook niet nog 2jaar wachten om te beginnen.
(wat ik eerder schreef over mijn collega, heeft mijzelf ook wel aan het denken gezet, ik/wij gaan ervoor als het gevoel daar is. En dat de situatie stabiel is natuurlijk, maar niet alles hoeft perfect te zijn!)
Alles weten maakt niet gelukkig...
vrijdag 30 december 2011 om 20:57
quote:vicca schreef op 29 december 2011 @ 00:10:
Ook ik begrijp je helemaal. Ben zelf 25 en mijn vriend 32. We zijn al lang samen en hebben al tijden een kinderwens. Nu zitten we met het probleem dat we op een 2 kamerappartement wonen en dus eigenlijk geen ruimte hebben om de kleine een eigen kamertje te geven. Het appartement staat wel te koop, maar het wil niet echt vlotten. Afgelopen maand hebben weg het er nog maar een xtje over gehad en toch besloten om ervoor te gaan. Je weet nooit hoe lang het gaat duren. En het kind zal dan misschien geen eigen kamertje hebben in het begin, maar wel alle liefde van de wereld...
En als je maar weet dat dat het belangrijkste is...
Ik heb als kind altijd bij een broer of zus op de kamer geslapen en ben daar echt niet slechter van geworden hoor.
Wij hebben 3 slaapkamers (en zijn nu aan het verbouwen waardoor we er een 4e bij krijgen). Maar dochter van ruim 9 maanden slaapt hier nog steeds naast mijn bed. Voornamelijk omdat ik het zo fijn vind haar ´s nachts dichtbij me te hebben....
Maar goed, met het nieuwe jaar moet ze echt naar haar eigen kamertje want anders zijn we bang dat ze hier teveel aan went.
En niet onbelangrijk, april wordt nr 2 verwacht!
Ook ik begrijp je helemaal. Ben zelf 25 en mijn vriend 32. We zijn al lang samen en hebben al tijden een kinderwens. Nu zitten we met het probleem dat we op een 2 kamerappartement wonen en dus eigenlijk geen ruimte hebben om de kleine een eigen kamertje te geven. Het appartement staat wel te koop, maar het wil niet echt vlotten. Afgelopen maand hebben weg het er nog maar een xtje over gehad en toch besloten om ervoor te gaan. Je weet nooit hoe lang het gaat duren. En het kind zal dan misschien geen eigen kamertje hebben in het begin, maar wel alle liefde van de wereld...
En als je maar weet dat dat het belangrijkste is...
Ik heb als kind altijd bij een broer of zus op de kamer geslapen en ben daar echt niet slechter van geworden hoor.
Wij hebben 3 slaapkamers (en zijn nu aan het verbouwen waardoor we er een 4e bij krijgen). Maar dochter van ruim 9 maanden slaapt hier nog steeds naast mijn bed. Voornamelijk omdat ik het zo fijn vind haar ´s nachts dichtbij me te hebben....
Maar goed, met het nieuwe jaar moet ze echt naar haar eigen kamertje want anders zijn we bang dat ze hier teveel aan went.
En niet onbelangrijk, april wordt nr 2 verwacht!
